Birke Baehr: Ano ang problema sa ating sistema ng produksyon ng pagkain?

Ang opinyon ng 11 taong gulang na si Birke Baehr ukol sa pinanggagalingan ng ating pagkain -- tila malayo sa ideyal na imahe ng industriya ng pagsasaka. Ani niya, ang pagsasawalang bahala sa kalagayan ng agrikultura sa kasalukuyan ay nagdudulot ng walang kamalayan, at kanyang hinihikayat ang pangangalaga ng kapaligiran at lokal na produksiyon.

Hello. Ako po si Birke Baehr,

11-taong gulang.

Andito ako upang talakayin ang mga problema sa sistema ng produksyon ng pagkain.

Una sa lahat, nais kong sabihin

na ako'y namamangha kung paano tayo napapaniwala

ng mga pinapatalastas

sa telebisyon at pampublikong paaralan

at kahit saan ka man lumingon.

Mukha yatang nais ng mga korporasyon

na impluwensyahan ang mga batang katulad ko

na pilitin ang aming mga magulang na bumili ng mga bagay na

hindi nakabubuti para sa amin o sa ating planeta.

Lalo na sa mga bata,

na naaakit sa makukulay na bagay

at mga laruang gawa sa plastik.

Dapat kong aminin na ganoon din ako noon.

Naisip ko din na ang lahat ng pagkain

ay nagmumula sa malulusog at masasayang sakahan

kung saan ang mga baboy ay naglalaro sa putik at ang mga baka ay kumakain ng damo buong araw.

Natuklasan ko na hindi ito totoo.

Nagsimula akong magsiyasat

sa internet, mga libro at dokumentaryo,

sa aking paglalakbay kasama ang aking pamilya.

Natuklasan ko ang madilim na bahagi ng industriya ng produksyon ng pagkain.

Una, ang artipisyal na paglikha ng mga buto at organismo.

Kung saan ang mga buto ay hindi natural na ginagawa sa mga laboratoryo

upang magbunga ng mga bagay na hindi natural --

tulad ng pagkuha ng DNA ng isda

at ilagay ito sa DNA ng kamatis. Nakakapangdiri.

Hindi naman sa ayaw ko ng isda at kamatis,

ngunit ito ay sadyang nakakapangilabot.

(Tawanan)

Pagkatapos, ang mga buto ay itinatanim at nagkakabunga.

Ang mga produkto nito ay napatunayan nang

nagdudulot ng sakit na kanser at iba pang karamdaman sa mga hayop sa laboratoryo,

at kinakain na ng mga tao ang mga produktong ito

mula pa noong 1990s.

Karamihan sa atin ay walang malay na may ganitong isyu.

Alam niyo ba na may mga dagang kumain ng artipisyal na mais

at napatunayang nagkasakit sa atay at bato?

Nagkaroon sila ng pamamaga, pagsusugat, at paglaki ng kanilang bato.

Subalit halos lahat ng mais na ating kinakain

ay dumaan sa artipisyal na proseso.

Higit pa doon,

ang mais ay sangkap sa maraming bagay.

Dapat pa bang banggitin ang mga sakahan na may ka lunos-lunos na kalagayan,

ang tinatawag nilang CAFOS (Confined Animal Feeding Operations).

(Tawanan)

Gamit ng mga modernong magsasaka ang mga kemikal

mula sa fossil fuels

at inihahalo sa lupa upang tumubo ang mga halaman.

Ginagawa nila ito dahil naubos na ang sustansya sa lupa

dahil sa paulit-ulit na pagtatanim.

Sunod ay ginagamitan nila ng kemikal ang mga prutas at gulay,

tulad ng pesticides at herbicides,

upang tanggalin ang mga masamang dahon at peste.

Sa tuwing umuulan, ang mga kemikal na ito ay nanunuot sa lupa,

at nahahalo sa mga katubigan,

at nilalason ang ating tubig.

Sunod ay ginagamitan nila ng radiation ang pagkain para humaba pa ang buhay nito,

at nang maibiyahe pa nila ito ng milya-milya

at dinadala sa mga pamilihan.

Natanong ko rin ang aking sarili,

paano ako magbabago? Paano ko mababago ang mga ganitong bagay?

Ito ang aking natuklasan.

Nadiskubre ko na may kilusan tungo sa mas maayos na pamamaraan.

Parang kailan lang ay

ninais kong maglaro sa NFL.

Sa halip, nagpasya akong maging magsasaka sa natural na pamamaraan.

(Palakpakan)

Salamat.

Sa gayong paraan, mas magiging kapaki-pakinabang ako.

Si Joel Salatin, kinukutya siyang isang baliw na magsasaka,

dahil hindi siya nagpapadala sa sistema.

Dahil ako ay home-schooled,

nais ko siyang marinig balang araw.

Ang lalaking ito, "ang baliw na magsasaka,"

na hindi gumagamit ng mga kemikal na pesticides, herbicides,

o mga artipisyal na buto.

At dahil doon, siya ay nabansagang "baliw".

Nais kong sabihin na kaya nating lahat na gumawa ng pagbabago

sa pamamagitan ng mahusay na pagpili,

gaya ng pagbili ng ating pagkain diretso sa mga nakalalapit na magsasaka

o sa ating mga kapitbahay.

May mga taong nagsasabi na ang natural at lokal na mga produkto ay mas mahal,

pero totoo nga ba?

Sa lahat ng mga bagay na aking natutunan tungkol sa sistema ng produksyon ng pagkain,

2 bagay lang ang ating pinagpipilian: ang bayaran ang magsasaka,

o bayaran ang ospital.

(Palakpakan)

Ngayon alam ko na ang aking pipiliin.

Nais kong malaman ninyo na mayroong mga sakahan --

tulad ng kay Bill Keener sa Sequatchie Cove Farm sa Tennessee --

kung saan ang kanyang mga baka ay kumakain ng damo

at ang kanyang mga baboy na naglalaro sa putik, gaya ng inisip ko dati.

Minsan, ay nagpupunta ako sa sakahan ni Bill upang tumulong,

at makita ko sa personal at malapitan

kung saan galing ang kinakain kong karne.

Naniniwala ako na

kakain ang mga bata ng mas sariwang gulay at mas masustansiyang pagkain

kung alam nila kung saan ito nagmumula.

Marami ng mga palengke ang nagsusulputan

sa bawat komunidad.

Nais kong malaman ninyo na mahilig ako at ang aking mga kapatid

ng masustansyang baked kale chips.

Ibinabahagi ko ito saan man ako magpunta.

Kamakailan lang,

ikinuwento ng tiyuhin ko na binigyan niya ng cereal ang 6 na taong gulang kong pinsan.

Tinanong niya kung gusto nito ng natural at organic na Toasted O's

o ang sugarcoated na flakes --

yung mga nakakahon na may cartoon character sa harap.

Sabi ng aking pinsan sa tatay niya

na mas pipiliin nito ang organic Toasted O's cereal

kasi daw sabi ni Birke na hindi siya dapat kumain ng makikintab na cereal.

At ganoon nga, mga kaibigan ang paraan upang tayo ay maglikha ng pagbabago

isang bata bawat pagkakataon.

Sa susunod na ikaw ay patungo sa pamilihan, isipin ang produktong lokal,

piliin ang natural, magkaroon ng sapat na kaalaman tungkol sa iyong magsasaka at sa produksyon ng pagkain.

Salamat.

(Palakpakan)