Κάθε πόλη χρειάζεται υγιείς μέλισσες

Οι μέλισσες εξαφανίζονται ταχέως και μυστηριωδώς από τις αγροτικές περιοχές, με σοβαρές επιπτώσεις για τη γεωργία. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να ευδοκιμούν σε αστικά περιβάλλοντα -- και οι πόλεις χρειάζονται τη δική τους βοήθεια, επίσης. Ο Νοά Γουίλσον-Ριτς υποστηρίζει ότι η αστική μελισσοκομία θα μπορούσε να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στην αναζωογόνηση τόσο μιας πόλης όσο και ενός είδους.
(Βιντεοσκοπήθηκε στο TEDxBoston.)

Αυτός ο άνδρας φορά
αυτό που ονομάζουμε

μiα «μελισσογενειάδα».
(Γέλια)

Μια γενειάδα γεμάτη
από μέλισσες.

Τώρα, αυτό που ίσως έχετε
πολλοί από εσάς ως εικόνα

όταν σκέφτεστε τις μέλισσες είναι
ότι ίσως είναι κάποια έντομα

ή ίσως οτιδήποτε έχει
περισσότερα από δύο πόδια.

Ας ξεκινήσω λέγοντάς σας ότι,

σας έπιασα.

Σας καταλαβαίνω.

Αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα
που πρέπει να ξέρετε

και θέλω να ανοίξετε
το μυαλό σας εδώ,

να το διατηρήσετε ανοικτό και να αλλάξετε
την άποψή σας για τις μέλισσες.

Παρατηρήστε ότι αυτός ο άνδρας
δεν δέχεται τσιμπήματα.

Πιθανώς μια μέλισσα βασίλισσα
έχει καθίσει στο πηγούνι του

και οι υπόλοιπες μέλισσες
έλκονται από αυτό.

Έτσι, αυτό δείχνει πραγματικά
τη σχέση μας με τις μέλισσες

και ότι αυτή υπάρχει
εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Έχουμε συνεξελιχθεί αρκετά,
επειδή οι μέλισσες μας χρησιμεύουν

για την επικονίαση
και ακόμη πιο πρόσφατα

ως οικονομικό αγαθό.

Ίσως να έχετε ακούσει
ότι οι μέλισσες εξαφανίζονται,

δεν πεθαίνουν απλώς,
αλλά χάνονται.

Δεν βρίσκουμε ούτε
τα νεκρά σώματά τους.

Αυτό ονομάζεται
διαταραχή κατάρρευσης αποικίας

και είναι παράδοξο.
Ερευνητές από όλο τον κόσμο

ακόμη δεν ξέρουν
τι το προκαλεί αυτό,

αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι
με τη μείωση του αριθμού

των μελισσών, το κόστος περισσότερων
από 130 φρούτων και λαχανικών

στα οποία βασιζόμαστε για τη διατροφή μας
πρόκειται να αυξηθεί.

Επομένως οι μέλισσες είναι σημαντικές
για το ρόλο που παίζουν στην οικονομία

όπως επίσης και στην γεωργία.

Εδώ βλέπετε εικόνες
από αυτό που ονομάζουμε

πράσινες στέγες ή αστική γεωργία.

Είμαστε εξοικειωμένοι
με την αριστερή εικόνα που δείχνει

έναν τοπικό κήπο
μιας γειτονιάς στο Σάουθ Έντ.

Εκεί είναι το σπίτι μου.
Έχω ένα μελίσσι στην πίσω αυλή.

Ίσως και μια πράσινη στέγη στο μέλλον,

όταν θα αξιοποιούμε περαιτέρω
τις αστικές περιοχές,

όπου υπάρχουν πολλοί κηπευτικοί χώροι.

Κοιτάξτε πάνω από την πορτοκαλί γραμμή
σε αυτή τη φωτογραφία από τη Βοστώνη.

Προσπαθήστε να εντοπίσετε το μελίσσι.

Είναι εκεί.

Είναι στο τελευταίο όροφο,
εκεί ακριβώς στη γωνία

και βρίσκεται εκεί
περίπου δύο χρόνια τώρα.

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί
σήμερα η αστική μελισσοκομία

είναι αυτός όπου
τα μελίσσια είναι αρκετά κρυμμένα

και όχι επειδή πρέπει να είναι.

Είναι κρυμμένα επειδή οι άνθρωποι
αισθάνονται άβολα με την ιδέα

και για αυτό θέλω σήμερα από εσάς να
προσπαθήσετε να σκεφτείτε αυτό το θέμα,

σκεφτείτε για τα οφέλη
των μελισσών στις πόλεις

και γιατί πραγματικά είναι
κάτι το καταπληκτικό.

Θα σας περιγράψω συντόμως
πώς λειτουργεί η επικονίαση.

Γνωρίζουμε ότι τα λουλούδια,
τα φρούτα και τα λαχανικά,

ακόμη και το ήμερο τριφύλλι στο σανό,
που χρησιμοποιείται στην κτηνοτροφία

για το κρέας που τρώμε,
βασίζονται στους επικονιαστές,

αλλά υπάρχουν αρσενικά
και θηλυκά τμήματα σε ένα φυτό

και βασικά οι επικονιαστές
έλκονται από τα φυτά

για το νέκταρ τους και στη συνέχεια,

μια μέλισσα θα επισκεφθεί ορισμένα
λουλούδια και θα συλλέξει λίγη γύρη,

δηλαδή το αντίστοιχο του σπέρματος
στο ανθρώπινο είδος, μεταφέροντάς τη

στο ταξίδι της στα διάφορα λουλούδια
και τελικά,

ένα μήλο, σε αυτή την περίπτωση,
θα παραχθεί.

Δείτε τον προσανατολισμό.
Το κοτσάνι είναι κάτω.

Το τελικό άνθος έχει πέσει την ώρα
που εμείς θα τρώμε το μήλο,

αλλά αυτή είναι μια βασική επισκόπηση
του πώς λειτουργεί η επικονίαση.

Ας σκεφθούμε για την αστική διαβίωση,
όχι στο παρόν,

ούτε στο παρελθόν, αλλά για
το πώς θα είναι σε 100 χρόνια.

Πώς θα μοιάζει;
Αντιμετωπίζουμε τεράστιες προκλήσεις

αυτή την εποχή από την έλλειψη κατοικιών.
Έχουμε όλο και παραπάνω ανθρώπους,

δισεκατομμύρια ανθρώπους και σε 100
χρόνια ένας Θεός ξέρει πόσους επιπλέον,

και τόσο περιορισμένο χώρο στον οποίο
θα πρέπει να χωρέσουν όλοι αυτοί,

επομένως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο
με τον οποίο βλέπουμε τις πόλεις

και κοιτώντας αριστερά αυτή τη φωτογραφία
της Ν. Υόρκης σήμερα,

παρατηρείστε πόσο γρίζα και καφέ είναι.

Έχουμε πισσόχαρτο στις οροφές
το οποίο αντανακλά τη θερμότητα

πίσω στην ατμόσφαιρα,

συνεισφέροντας έτσι
στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

Πώς θα είναι, αν σε 100 χρόνια
έχουμε πράσινες στέγες

παντού και κήπους και δημιουργούμε
τις δικές μας καλλιέργειες

μέσα στις πόλεις;
Μειώνουμε το κόστος μεταφοράς,

έχουμε μια πιο υγιεινή διατροφή
και επίσης διδάσκουμε

και δημιουργούμε νέες θέσεις εργασίας
σε τοπικό επίπεδο.

Χρειαζόμαστε τις μέλισσες για το μέλλον
των πόλεών μας και της αστικής ζωής.

Εδώ είναι μερικά δεδομένα που
συλλέχθηκαν από την εταιρεία μας

με την Best Bees, όπου μεταφέρουμε,
εγκαθιστούμε και διαχειριζόμαστε

κυψέλες μελισσών
για οποιονδήποτε τις θέλει,

στην πόλη, στην ύπαιθρο
και συστήνουμε τις μέλισσες

και την ιδέα της μελισσοκομίας
στη δική σας αυλή ή την ταράτσα

ή ακόμη και στη σκάλα
διαφυγής από πυρκαγιά

βλέποντας πόσο απλό και
δυνατό είναι κάτι τέτοιο να γίνει.

Υπάρχει μια αντιφατική τάση
που παρατηρήσαμε σε αυτούς τους αριθμούς.

Ας ρίξουμε μια ματιά
στο πρώτο δεδομένο εδώ,

την επιβίωση κατά το χειμώνα.

Αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα
για πολλά χρόνια,

ουσιαστικά από τα τέλη της δεκαετίας του
1980, όταν εμφανίστηκε το ακάριο βαρρόα

και έφερε πολλούς διαφορετικούς ιούς,
βακτήρια και μυκητιάσεις μαζί του.

Η επιβίωση κατά τον χειμώνα
είναι δύσκολη,

τότε χάνονται
οι περισσότερες από τις αποικίες,

και διαπιστώσαμε, ότι στις πόλεις
οι μέλισσες επιβιώνουν

περισσότερο απ' ό,τι στην ύπαιθρο.

Λίγο αντιφατικό, έτσι δεν είναι;

Σκεφτόμαστε μέλισσες,
άρα ύπαιθρος, γεωργία,

αλλά οι μέλισσες δεν μας δείχνουν
κάτι τέτοιο.

Στις μέλισσες αρέσει η πόλη.
(Γέλια)

Επιπλέον, παράγουν και περισσότερο μέλι.

Το μέλι πόλεως είναι νοστιμότατο.

Οι μέλισσες στη Βοστώνη,
στην ταράτσα του ξενοδοχείου Seaport,

όπου έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες
από αυτές

πετούν διακριτικά αυτή τη στιγμή

που είμαι σίγουρος ότι κανείς
δεν τις παρατήρησε,

θα πάνε σε όλους τους κήπους
της τοπικής κοινότητας

και θα φτιάξουν νοστιμότατο,
υγιεινό μέλι

το οποίο θα έχει γεύση όμοια
με τα λουλούδια της πόλης μας.

Έτσι, η απόδοση για τις αστικές κυψέλες,
όσον αναφορά την παραγωγή μελιού,

είναι υψηλότερη, όπως επίσης
και η επιβίωση κατά το χειμώνα,

σε σχέση με αγροτικές περιοχές.

Ξανά, είναι κάπως αντιφατικό.

Ανατρέχοντας ιστορικά στο χρονολόγιο

της υγείας των μελισσών, μπορούμε
να πάμε στο έτος 950 μ.Χ. και να δούμε

ότι υπήρξε επίσης μεγάλη θνησιμότητα
των μελισσών στην Ιρλανδία.

Οπότε, τα σημερινά προβλήματα
των μελισσών δεν είναι κατ' ανάγκη

κάτι καινούριο.

Λαμβάνουν χώρα εδώ και
περισσότερο από χίλια χρόνια,

αλλά αυτό δεν βλέπουμε πραγματικά,
είναι αυτά τα προβλήματα στις πόλεις.

Ένα πράγμα το οποίο
θέλω να σκεφτείτε

είναι το τι είναι μία αστική νησίδα.

Σκέφτεστε ότι στην πόλη η θερμοκρασία
ίσως να είναι υψηλοτερη.

Γιατί οι μέλισσες ζούνε
καλύτερα στην πόλη;

Μια σημαντική ερώτηση
βοηθώντας μας να καταλάβουμε

γιατί θα πρέπει οι μέλισσες
να είναι στην πόλη.

Ίσως να υπάρχει
περισσότερη γύρη στην πόλη.

Τα τραίνα που έρχονται στα αστικά κέντρα

μεταφέρουν μαζί τους γύρη,
μια λεπτή στρώση γύρης,

και είναι σαν ένα μεγάλο
σουπερμάρκετ στην πόλη.

Υπάρχουν πολλές φλαμουριές
κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών.

Ίσως υπάρχουν
λιγότερα φυτοφάρμακα στις πόλεις

απ' ό,τι υπάρχουν
στις αγροτικές περιοχές.

Ίσως υπάρχουν και άλλα πράγματα
που δεν έχουμε σκεφτεί ακόμη,

αλλά αυτό είναι μια ιδέα,
οι είναι αστικές νησίδες.

Η διαταραχή κατάρρευσης αποικίας
δεν είναι το μόνο πράγμα

που επηρεάζει τις μέλισσες.
Οι μέλισσες πεθαίνουν

και αυτό είναι μια τεράστια πρόκληση
της εποχής μας.

Εδώ μπορείτε να δείτε
έναν παγκόσμιο χάρτη,

στον οποίο παρακολουθούμε
την εξάπλωση του ακάριου βαρρόα.

Το ακάριο βαρρόα άλλαξε τα πράγματα
στη μελισσοκομία,

και δείτε επάνω δεξιά

τα χρόνια αλλάζουν,
πλησιάζουμε στη σύγχρονη εποχή,

παρατηρήστε την εξάπλωση
του ακάριου βαρρόα

από τις αρχές του 1900 έως σήμερα.

Είμαστε στο 1968 και έχει
σχεδόν καλυφθεί η Ασία.

Το 1971 είδαμε την εξάπλωσή του
στην Ευρώπη και τη Νότια Αμερική

και μετά, όταν φτάσαμε
στη δεκαετία του 1980

και συγκεκριμένα στο 1987,
το ακάριο βαρρόα εξαπλώθηκε τελικά

στη Βόρεια Αμερική και στις Η.Π.Α.

και τότε ουσιαστικά
άλλαξαν τα πράγματα

για τις μέλισσες στις Η.Π.Α.

Πολλοί από εμάς θυμούνται
τα παιδικά τους χρόνια,

ίσως τσιμπηθήκατε από μέλισσα,
τις είδατε στα άνθη.

Σκεφτείτε τα παιδιά σήμερα.

Η παιδική τους ηλικία
είναι κάπως διαφορετική.

Δεν έχουν βιώσει αυτή την εμπειρία.

Οι μέλισσες δεν είναι πια πουθενά.

Χρειαζόμαστε τις μέλισσες,
αυτές εξαφανίζονται και είναι πρόβλημα.

Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

Ασχολούμαι με την έρευνα
γύρω από τις μέλισσες.

Πήρα το διδακτορικό μου
μελετώντας την υγεία τους

Ξεκίνησα το 2005 μελετώντας τις μέλισσες.

Το 2006 οι μέλισσες
άρχισαν να εξαφανίζονται

τόσο ξαφνικά
που αυτό το μικρό σπασικλάκι

που πηγαίνει στο σχολείο
και ασχολείται με έντομα

- (Γέλια) -

απέκτησε σημασία για τον κόσμο.

Κατ' αυτό τον τρόπο έγιναν.

Η έρευνά μου εστιάζει σε τρόπους
για να κάνουμε τις μέλισσες πιο υγιείς.

Δεν ερευνώ τι σκοτώνει,
αυτό καθ' αυτό, τις μέλισσες.

Δεν είμαι ένας από τους
πολλούς ερευνητές στον κόσμο

που κοιτάζουν τις επιπτώσεις
των φυτοφαρμάκων ή των ασθενειών

ή απώλειας φυσικής κατοικίας
και κακής διατροφής στις μέλισσες.

Ψάχνουμε τρόπους
για πιο υγιείς μέλισσες

μέσω εμβολίων, μέσω του γιαουρτιού,
όπως τα προβιοτικά

και άλλων ειδών θεραπειών,

που μπορούν να χορηγηθούν
από το στόμα στις μέλισσες

και αυτή η διαδικασία είναι τόσο απλή,

που και ένα 7χρονο παιδί
μπορεί να την κάνει.

Απλά αναμειγνύετε λίγη γύρη,
ζάχαρη και νερό

και όποιο δραστικό συστατικό θέλετε

και το δίνετε απευθείας στις μέλισσες.

Χωρίς χημικά,
μόνο ανασοποιητικούς ενισχυτές.

Οι άνθρωποι σκεφτόμαστε
την υγεία μας προοπτικά.

Ασκούμαστε, τρώμε υγιεινά,
παίρνουμε βιταμίνες.

Γιατί δεν σκεφτόμαστε
για τις μέλισσες με τον ίδιο τρόπο;

Να τις φέρουμε σε περιοχές
όπου ευημερούν

και να προσπαθήσουμε να τις κάνουμε
πιο υγιείς πριν αρρωστήσουν.

Πέρασα αρκετά χρόνια στο Πανεπιστήμιο
μαχόμενος να κάνω εμβόλια σε μέλισσες

με βελόνες.
(Γέλια)

Αρκετά χρόνια στο εργαστήριο,
λέγοντας,

«Θεέ μου είναι 3 π.μ.
και ακόμη τρυπώ μέλισσες».

(Γέλια)

Τότε, μια μέρα είπα,

«Γιατί δεν κάνουμε απλώς
ένα εμβόλιο δια του στόματος;»

Οπότε, ακολουθούμε
αυτή τη διαδικασία πλέον.

(Γέλια)

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας
κάποιες εικόνες από αστικά μελίσσια,

επειδή μπορούν
να έχουν οποιαδήποτε μορφή.

Ανοίξτε το μυαλό σας.

Μπορείτε να βάψετε
ένα μελίσσι σαν το σπίτι σας.

Μπορείτε να κρύψετε
ένα μελίσσι στο σπίτι σας.

Αυτά είναι τρία μελίσσια στην ταράτσα

του ξενοδοχείου Fairmont Copley Plaza

και δείχνουν πολύ ωραία εκεί.

Συνδυάσαμε το νέο χρώμα
του εσωτερικού των δωματίων τους,

ένα είδος βαμμένου ξύλου,
με το μπλε για τα σεντόνια τους

και οι μέλισσες ζουν υπέροχα
και επίσης θα χρησιμοποιήσουν

τα βότανα που αναπτύσσονται στον κήπο.

Αυτά θα χρησιμοποιήσουν
οι σεφ στη μαγειρική τους

και το μέλι
-- οργανώνονται εκδηλώσεις --

θα χρησιμοποιηθεί στα μπαρ τους.

Το μέλι είναι ένα σπουδαίο
υποκατάστατο της ζάχαρης

επειδή περιέχει
διαφορετικά είδη ζακχάρων.

Επίσης εκπονούμε ένα πρόγραμμα
για μελίσσια σε τάξεις

όπου - είναι μια
μη κερδοσκοπική προσπάθεια -

διαδίδουμε τη γνώση
σε όλο τον κόσμο για το πώς

μπορούν να τοποθετηθούν
μελίσσια σε μια τάξη

ή σε μια προθήκη μουσείου,
πίσω από τζάμι,

και να χρησιμοποιηθούν
ως εκπαιδευτικό εργαλείο.

Αυτό το μελίσσι εδώ

βρίσκεται στο Γυμνάσιο Fenway
εδώ και πολλά χρόνια.

Οι μέλισσες πετούν έξω
στο Πάρκο Fenway.

Κανείς δεν το παρατηρεί.
Εάν δεν είσαι λουλούδι,

οι μέλισσες δεν ενδιαφέρονται
για εσένα.

(Γέλια)

Δεν ενδιαφέρονται. Πραγματικά.
Θα σας πουν,

«ΖΖΖ'υγγνώμη, πετώ»
(Γέλια)

Κάποιες άλλες εικόνες που
μας λένε ένα μέρος της ιστορίας

που έκανε την αστική μελισσοκομία
υπέροχη είναι το γεγονός ότι

η μελισσοκομία ήταν παράνομη
στη Ν. Υόρκη έως το 2010.

Είναι μεγάλο πρόβλημα, επειδή
πώς θα γονιμοποιούνται

όλοι οι κήποι και η τοπική παραγωγή;
Με τα χέρια;

Θέλω να πω, υπάρχει μια καταπληκτική
εταιρεία στη Βοστώνη

που λέγεται Green City Growers, η οποία

γονιμοποιεί τις καλλιέργειες κολοκύθας της
με το χέρι, με τη χρήση μπατονέτων

και αν χάσουν την τριήμερη διορία,
δεν υπάρχει φρούτο.

Οι πελάτες τους δυσαρεστούνται
και οι άνθρωποι πεινούν.

Επομένως είναι κάτι σοβαρό.

Έχουμε επίσης εικόνες μελιού
από το Μπρούκλιν.

Ήταν ένα μυστήριο
για τους New York Times

καθώς το μέλι ήταν πολύ κόκκινο

και το τμήμα εγκληματολογίας
της Ν. Υόρκης

ήρθε και έκανε κάποια έρευνα
για να ταιριάξει

την κόκκινη χρωστική ουσία
με αυτή που βρέθηκε

σε ένα εργοστάσιο κερασιού μαρασκίνο
που ήταν κοντά.

(Γέλια)

Έτσι, μπορείτε να προσαρμόσετε
το μέλι σας να έχει τη γεύση που θέλετε

φυτεύοντας λουλούδια
φιλικά προς τις μέλισσες.

Το Παρίσι είναι ένα υπέροχο μοντέλο
αστικής μελισσοκομίας.

Διατηρούν μελίσσια
στην οροφή της όπεράς τους

εδώ και πολλά χρόνια και αυτό που
οι άνθρωποι σκέφτονταν ήταν,

«Ωω, μπορούμε να το κάνουμε
και πρέπει να το κάνουμε».

Επίσης στο Λονδίνο
και στην Ευρώπη γενικά,

βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο
στη χρήση της πράσινης στέγης

και στην ενσωμάτωση των μελισσιών

και θα σας δείξω εδώ
μια τελευταία διαφάνεια.

Σας ενθαρρύνω
να ανοίξετε το μυαλό σας.

Τι μπορείτε να κάνετε για να σώσετε
τις μέλισσες ή να τις βοηθήσετε

ή να σκεφτείτε
τις βιώσιμες πόλεις στο μέλλον;

Απλά δείτε τα πράγματα από άλλη σκοπιά.

Αντιληφθείτε ότι οι μέλισσες είναι
πολύ σημαντικές.

Μια μέλισσα δεν πρόκειται
να σας τσιμπήσει αν τη δείτε.

Η μέλισσα πεθαίνει.
Οι μέλισσες πεθαίνουν όταν τσιμπήσουν,

οπότε δεν θέλουν
να το κάνουν ούτε αυτές. (Γέλια)

Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεστε.
Βρίσκονται παντού στην πόλη.

Μπορείτε να αποκτήσετε
και τη δική σας κυψέλη.

Υπάρχουν σπουδαίες πηγές διαθέσιμες,

ακόμη και εταιρείες που βοηθούν
στην εγκατάσταση και συμβουλεύουν

και είναι σημαντικό
για το εκπαιδευτικό μας σύστημα

οι μαθητές να μάθουν
για τη γεωργία σε όλο τον κόσμο

όπως αυτό το μικρό κορίτσι, που
επαναλαμβάνω, δεν δέχεται τσιμπήματα.

Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)