Τα επτά είδη ρομπότ μου -- και πώς τα δημιουργήσαμε

Στο TEDxNASA, o Ντένις Χονγκ παρουσιάζει επτά άξια βραβείου, παντός εδάφους ρομπότ -- όπως το ανθρωποειδές, που παίζει ποδόσφαιρο, DARwIn και το αναρριχώμενο σε βράχια CLIMBeR -- όλα κασκευασμένα από την ομάδα του Virginia Tech στο RoMeLa. Δείτε μέχρι τέλους για να ακούσετε τα πέντε παραγωγικά μυστικά για την απίστευτη τεχνική επιτυχία του εργαστήριού του.

Λοιπόν, το πρώτο ρομπότ για το οποίο θα μιλήσουμε λέγεται STriDER

Που σημαίνει: Αυτοτροφοδοτούμενο

Τρίποδο Δυναμικό Πειραματικό Ρομπότ

Είναι ένα ρομπότ που έχει τρία πόδια

το οποίο έχει εμπνευστεί από την φύση

Αλλά έχετε δει κάτι στη φύση

κάποιο ζώο με τρία πόδια;

Μάλλον όχι. Γιατί λοιπόν το αποκαλώ

βιολογικά εμπνευσμένο ρομπότ; Πως θα λειτουργούσε;

Αλλά πριν από αυτό, ας δούμε τον λαϊκό πολιτισμό.

Θα ξέρετε λοιπόν τον H.G. Wells του "Πόλεμος των Κόσμων", βιβλίο και ταινία.

Και αυτό που βλέπετε εδώ είναι ένα πολύ δημοφιλές

βιντεοπαιχνίδι.

Στο μυθιστόρημα περιγράφονται αυτά τα εξωγήινα πλάσματα

ότι είναι ρομπότ με τρία πόδια που θέλουν να τρομοκρατήσουν την Γη.

Το ρομπότ μου όμως, STriDER, δεν κινείται έτσι.

Αυτή είναι μια πραγματική δυναμική προσομοίωση.

Θα σας δείξω απλά πως λειτουργεί το ρομπότ.

Γυρίζει το σώμα του 180 μοίρες.

Περιστρέφει το πόδι του ανάμεσα στα άλλα δύο για να αποφύγει την πτώση.

Έτσι περπατάει λοιπόν. Αλλά όταν κοιτάς εμάς

τα ανθρώπινα όντα, με δίποδο περπάτημα,

αυτό που κάνεις είναι ότι δεν χρησιμοποιείς ένα μυ στην ουσία

για σηκώσεις το πόδι σου και να περπατήσεις όπως ένα ρομπότ. Σωστά;

Αυτό που κάνεις πραγματικά είναι πως γυρίζεις το πόδι σου για να αποφύγεις την πτώση,

σηκώνεσαι πάλι, γυρίζεις το πόδι σου και αποφεύγεις την πτώση.

Χρησιμοποιώντας τις εσωτερικές σου δυνάμεις, τη φυσική του σώματος σας,

όπως ένα εκκρεμές.

Αυτή την ιδέα τη λέμε Παθητική Δυναμική Κίνηση.

Αυτό που κάνετε είναι, σηκώνεστε,

δυναμική ενέργεια σε κινητική ενέργεια,

δυναμική ενέργεια σε κινητική ενέργεια.

Είναι μια συνεχόμενη διαδικασία πτώσης.

Έτσι λοιπόν, αν και δεν υπάρχει κάτι στη φύση που να μοιάζει με αυτό,

όντως εμπνευστήκαμε από την βιολογία

και εφαρμόσαμε τις αρχές του περπατήματος

σε αυτό το ρομπότ, γι' αυτό είναι ένα βιολογικά εμπνευσμένο ρομπότ.

Όσα βλέπετε εδώ, είναι αυτά που θέλουμε να κάνουμε μετά.

Θέλουμε να διπλώνει τα πόδια και να πετάγεται ψηλά και σε μακριά εμβέλεια.

Και χρησιμοποιεί τα πόδια, μοιάζει περίπου σαν τον "Πόλεμο των Άστρων"

Όταν προσγειώνεται, απορροφά τον κραδασμό και αρχίζει να περπατάει.

Αυτό που βλέπετε εδώ, αυτό το κίτρινο πράγμα, δεν είναι ακτίνα θανάτου.

Απλά σας δείχνουμε ότι εάν έχεις κάμερες

ή διαφορετικού τύπου αισθητήρες

επειδή είναι ψηλό, είναι 1,8 μέτρα ψηλό,

μπορείς να βλέπεις πάνω από εμπόδια όπως θάμνοι και άλλα τέτοια.

Έχουμε λοιπόν δύο πρωτότυπα.

Η πρώτη έκδοση, πίσω, είναι το STriDER 1.

Αυτό μπροστά, το μικρότερο, είναι το STriDER 2.

Το πρόβλημα που είχαμε με το STriDER 1 είναι

ότι έχει πολύ βάρος στο σώμα. Είχαμε τόσους πολλούς κινητήρες,

ξέρετε, ευθυγράμμιση των αρθρώσεων και τέτοια πράγματα.

Έτσι, αποφασίσαμε να συνθέσουμε ένα μηχανικό μηχανισμό

ώστε να απαλλαγούμε από όλα αυτά τα μοτέρ και με ένα μόνο κινητήρα

να συντονίσουμε όλες τις κινήσεις.

Είναι μια μηχανική λύση στο πρόβλημα, αντί να χρησιμοποιήσουμε μηχατρονική.

Έτσι, τώρα, ο κορμός είναι αρκετά ελαφρύς ώστε να μπορεί να περπατήσει σε ένα εργαστήριο.

Αυτό ήταν το πρώτο επιτυχημένο βήμα.

Δεν είναι ακόμα τέλειο. Ο καφές πέφτει κάτω,

και έχουμε αρκετή δουλειά να κάνουμε.

Το δεύτερο ρομπότ που θέλω να μιλήσω γι' αυτό λέγεται IMPASS.

Που σημαίνει Ευφυής Κινητική Πλατφόρμα με Σύστημα Ενεργών Ακτίνων.

Είναι λοιπόν ένα υβριδικό ρομπότ με πόδια-ρόδες.

Σκεφτείτε λοιπόν ένα τροχό χωρίς ζάντα,

ή ένα τροχό με ακτίνες.

Αλλά οι ακτίνες αυτόνομα κινούνται μέσα και έξω από το κόμβο.

Είναι ένα υβρίδιο πόδι-τροχός.

Κυριολεκτικά ξαναεφευρίσκουμε τον τροχό εδώ.

Αφήστε με να σας παρουσιάσω πως λειτουργεί.

Σε αυτό το βίντεο χρησιμοποιούμε μία προσέγγιση

αποκαλούμενη προσέγγιση αντίδρασης.

Απλά χρησιμοποιεί τους αισθητήρες αφής στα πόδια,

και προσπαθεί να περάσει ένα μεταβλητό έδαφος,

μια μαλακή επιφάνεια όπου πατάει κάτω και αλλάζει.

Και μόνο από τις πληροφορίες αφής

περνάει με επιτυχία πάνω από αυτού του τύπου τις επιφάνειες.

Αλλά όταν αντιμετωπίζει ένα πολύ ακραίο έδαφος,

σε αυτή την περίπτωση, το εμπόδιο είναι περισσότερο από τρεις φορές

το ύψος του ρομπότ,

Τότε αλλάζει σε μια ενεργητική λειτουργία,

που χρησιμοποιεί έναν ανιχνευτή απόστασης με λέιζερ

και συστήματα κάμερας, τα οποία αναγνωρίζουν το εμπόδιο και το μέγεθος,

και υπολογίζει, υπολογίζει προσεκτικά την κίνηση των ακτίνων,

και τη συντονίζει ώστε να μπορεί να μας δείξει

ένα είδος πολύ πολύ εντυπωσιακής κίνησης.

Πιθανότατα να μην έχετε δει κάτι τέτοιο εκεί έξω.

Είναι ένα πολύ ευκίνητο ρομπότ

και αυτό που κατασκευάσαμε, λέγεται IMPASS.

Α! Δεν είναι ωραίο;

Όταν οδηγείς το αυτοκίνητο σου,

όταν στρίβεις το αυτοκίνητο σου, χρησιμοποιείς μια μέθοδο

που λέγεται οδήγηση Άκερμαν.

Οι μπροστινές ρόδες στρέφονται έτσι.

Για τα περισσότερα από αυτά τα μικρά τροχήλατα ρομπότ

χρησιμοποιούν μια μέθοδο που λέγεται διαφορική στροφή

όπου η αριστερή και η δεξιά ρόδα γυρίζουν με αντίθετη κατεύθυνση.

Για το IMPASS, μπορούμε να έχουμε πολλούς διαφορετικούς τρόπους κίνησης.

Π.χ. σε αυτή την περίπτωση, παρότι ο αριστερός και ο δεξιός τροχός είναι ενωμένοι

σε ένα μόνο άξονα, περιστρέφονται στην ίδια ταχύτητα.

Απλά αλλάζουμε το μήκος της ακτίνας.

Επηρεάζει την διάμετρο και μετά στρίβει αριστερά, στρίβει δεξιά.

Αυτά ήταν λοιπόν κάποια παραδείγματα των πραγμάτων

που μπορούμε να κάνουμε με το IMPASS.

Αυτό το ρομπότ ονομάζεται CLIMBer

Κρεμαστό Αρθρωτό Ρομπότ Ευφυούς Συμπεριφοράς Αντιστοίχισης.

Λοιπόν, έχω μιλήσει πολύ για τους επιστήμονες του JPL της ΝΑΣΑ,

στο JPL είναι διάσημοι για τα οχήματα του πλανήτη Άρη.

Και οι επιστήμονες, οι γεωλόγοι, πάντα μου λένε

ότι η πραγματικά ενδιαφέρουσα επιστήμη,

τα επιστημονικά ενδιαφέροντα μέρη, είναι πάντα οι γκρεμοί.

Αλλά τα τωρινά οχήματα δεν μπορούν να φτάσουν εκεί.

Έτσι λοιπόν, εμπνευσμένοι από το ότι θέλαμε να κατασκευάσουμε ένα ρομπότ

που να μπορεί να σκαρφαλώσει ένα βραχώδες περιβάλλον.

Αυτό λοιπόν είναι το CLIMBeR.

Αυτό που κάνει, έχει τρία πόδια. Είναι προφανώς δύσκολο να φανεί,

αλλά έχει ένα βίντσι και ένα καλώδιο στη κορυφή.

Και προσπαθεί να καταλάβει το καλύτερο μέρος για να πατήσει το πόδι του.

Και μόλις το βρει

σε πραγματικό χρόνο υπολογίζει την κατανομή δύναμης.

Πόση δύναμη χρειάζεται να ασκήσει στην επιφάνεια

για να μην πέσει και να μην γλιστρήσει.

Μόλις σταθεροποιηθεί, σηκώνει το ένα πόδι,

και με το βίντσι, μπορεί να σκαρφαλώσει αυτά τα μέρη.

Επίσης για εφαρμογές αναζήτησης και διάσωσης.

Πριν από πέντε χρόνια, δούλευα στο τμήμα JPL της ΝΑΣΑ

κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ως επιστημονικός συνεργάτης.

Και είχαν ήδη ένα εξάποδο ρομπότ ονομαζόμενο LEMUR.

Αυτό λοιπόν βασίζεται σε εκείνο. Αυτό το ρομπότ λέγεται MARS,

Ρομποτικό Σύστημα Πολλαπλών Προσαρτημάτων. Είναι ένα εξάποδο ρομπότ.

Αναπτύξαμε τον σχεδιαστή προσαρμοστικό βηματισμού.

Βασικά έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον ωφέλιμο φορτίο εκεί.

Οι μαθητές θέλουν να περνάνε καλά. Και εδώ μπορείτε να δείτε ότι

περπατάει σε ένα αδόμητο έδαφος.

Προσπαθεί να περπατήσει σε ένα τραχύ έδαφος,

μια αμμώδη περιοχή,

αλλά ανάλογα με την περιεκτικότητα της υγρασίας ή το μέγεθος κόκκου της άμμου

η βύθιση του ποδιού αλλάζει.

Προσπαθεί λοιπόν να προσαρμόσει το βάδισμα του επιτυχώς σε τέτοια εδάφη.

Και επίσης κάνει μερικά διασκεδαστικά πράγματα, όπως μπορείτε να φανταστείτε.

Έχουμε τόσους πολλούς επισκέπτες στα εργαστήρια μας.

Όταν οι επισκέπτες έρχονται, το MARS πάει σε έναν υπολογιστή,

και αρχίζει να γράφει "Γεια, το όνομα μου είναι MARS."

Καλωσορίσατε στη RoMeLa

το Εργαστήριο Ρομποτικών Μηχανισμών του Virginia Tech.

Αυτό το ρομπότ είναι ένα ρομπότ-αμοιβάδα.

Τώρα, δεν έχουμε αρκετό χρόνο για να προχωρήσουμε σε τεχνικές λεπτομέρειες,

Θα σας δείξω απλά μερικά πειράματα.

Να ένα από τα πειράματα πρωταρχικής σκοπιμότητας.

Αποθηκεύουμε δυναμική ενέργεια στο ελαστικό δέρμα για να το κάνουμε να κινηθεί.

Ή χρησιμοποιούμε εντατήρες για να το κάνουμε να κινηθεί

μπροστά ή πίσω. Αυτό ονομάζεται ChiMERA.

Έχουμε επίσης δουλέψει με μερικούς επιστήμονες

και τεχνικούς από το UPenn (Παν. Πενσυλβάνιας)

για να καταλήξουμε σε μία χημικά ενεργοποιούμενη έκδοση

αυτού του ρομπότ αμοιβάδα.

Κάνουμε κάτι για κάτι

και είναι απλά σαν μαγεία, κινείται. Η σταγόνα.

Αυτό το ρομπότ είναι ένα πρόσφατο έργο. Αποκαλείται RAPHaEL.

Ρομποτικό Χέρι με Ελαστικούς Συνδέσμους Πίεσης Αέρα.

Υπάρχουν πολλά πραγματικά ξεκάθαρα, πολύ καλά ρομποτικά χέρια εκεί έξω στην αγορά.

Το πρόβλημα είναι ότι είναι απλά πολύ ακριβά, δεκάδες χιλιάδες δολάρια.

Έτσι, για τις προσθετικές εφαρμογές πιθανόν να μην είναι τόσο πρακτικό,

γιατί δεν είναι οικονομικά προσιτό.

Θέλαμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα με μία πολύ διαφορετική κατεύθυνση.

Αντί για να χρησιμοποιούμε ηλεκτρικά μοτέρ, ηλεκτρομηχανικούς ενεργοποιητές,

χρησιμοποιούμε πεπιεσμένο αέρα.

Αναπτύξαμε αυτούς τους πρωτοπορειακούς ενεργοποιητές για τις αρθρώσεις.

Είναι περίπλοκο. Μπορείς στην πραγματικότητα να αλλάξεις την δύναμη,

απλά αλλάζοντας την πίεση του αέρα.

Και μπορεί να συνθλίψει ένα άδειο τενεκεδάκι σόδας.

Μπορεί να σηκώσει λεπτεπίλεπτα αντικείμενα όπως ένα ωμό αυγό,

ή σε αυτή την περίπτωση, μία λάμπα.

Το καλύτερο, χρειάστηκαν μόλις 200 δολάρια για να φτιαχτεί το πρώτο πρωτότυπο.

Αυτό το ρομπότ στην πραγματικότητα ανήκει στα ρομπότ φίδια

το ονομάζουμε HyDRAS,

Ρομποτικό Αρθρωτό Οφιοειδές Πολλών Βαθμών Ελευθερίας.

Αυτό το ρομπότ μπορεί να σκαρφαλώσει οικοδομήματα.

Αυτός είναι ο βραχίονας του HyDRAS.

Είναι ρομποτικός βραχίονας 12 βαθμών ελευθερίας.

Αλλά το καλύτερο μέρος είναι το περιβάλλον του χρήστη.

Αυτό το καλώδιο εκεί, είναι μια οπτική ίνα.

Και αυτή η μαθήτρια, πιθανότατα πρώτη φορά το χρησιμοποιεί,

αλλά μπορεί να το κινήσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Για παράδειγμα στο Ιράκ, ξέρετε, την εμπόλεμη ζώνη,

όπου υπάρχουν βόμβες στο δρόμο. Στέλνετε επί του παρόντος αυτό

το τηλεχειριζόμενο όχημα που είναι ένοπλο.

Παίρνει πραγματικά πολύ χρόνο και είναι ακριβό

για να διδάξεις τον χρήστη να χρησιμοποιεί αυτό τον περίπλοκο βραχίονα.

Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ διαισθητικό.

Αυτός ο μαθητής, πιθανότατα η πρώτη φορά που το χρησιμοποιεί, κάνει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο χειραγωγικό έργο,

σηκώνει αντικείμενα και το χειραγωγεί,

έτσι απλά, πολύ διαισθητικό.

Τώρα, αυτό το ρομπότ είναι ο σταρ μας.

Έχουμε βασικά ένα φαν κλαμπ για το ρομπότ DARwIn,

Δυναμικό Ανθρωπομορφικό Ρομπότ με Νοημοσύνη.

Όπως ξέρετε ενδιαφερόμαστε πολύ για

τα ανθρωποειδή ρομπότ, το ανθρώπινο περπάτημα,

έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα μικρό ανθρωποειδές ρομπότ.

Αυτό ήταν το 2004, εκείνη την περίοδο

ήταν κάτι πραγματικά επαναστατικό.

Ήταν περισσότερο μια μελέτη σκοπιμότητας,

τι είδους μοτέρ θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε;

Είναι πραγματικά εφικτό; Τι είδους χειρισμούς πρέπει να κάνουμε;

Έτσι αυτό δεν έχει καθόλου αισθητήρες.

Ελέγχεται από έναν ανοιχτό βρόχο.

Γι' αυτούς που πιθανότατα γνωρίζουν, εάν δεν έχεις καθόλου αισθητήρες

και υπάρχουν μερικές διαταραχές, ξέρετε τι συμβαίνει.

(Γέλια)

Έτσι, βασισμένοι σε αυτή την επιτυχία, το επόμενο έτος

κάναμε τη σωστή μηχανική σχεδίαση

ξεκινώντας από την κινηματική.

Και έτσι, το DARwIn 1 γεννήθηκε το 2005.

Σηκώνεται. Περπατάει, πολύ εντυπωσιακό.

Παρ' όλα αυτά, ακόμη, όπως μπορείτε να δείτε,

έχει ένα καλώδιο, ομφάλιο λώρο. Χρησιμοποιούμε λοιπόν ακόμη εξωτερική πηγή ενέργειας,

και εξωτερικούς υπολογισμούς.

Έτσι το 2006, τώρα είναι πραγματικά ώρα για διασκέδαση.

Ας του δώσουμε ευφυΐα. Του δίνουμε όλες τις υπολογιστικές δυνάμεις που χρειάζεται,

Επεξεργαστή Pentium Μ 1,5 Gigaherz,

δύο κάμερες Firewire, οκτώ γυροσκόπια, επιταχυνσιόμετρο,

τέσσερις αισθητήρες ροπής στο πόδι, μπαταρίες λιθίου.

Και τώρα το DARwIn 2 είναι τελείως αυτόνομο.

Δεν είναι τηλεχειριζόμενο.

Δεν υπάρχει δεσμός. Κοιτάει τριγύρω, ψάχνει την μπάλα,

κοιτάει τριγύρω, ψάχνει την μπάλα και προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο,

αυτόνομα, τεχνητή νοημοσύνη.

Ας δούμε πως το κάνει. Αυτή είναι η πρώτη μας δοκιμή,

και...Βίντεο: Γκολ!

Υπάρχει βασικά ένας διαγωνισμό που λέγεται RoboCup.

Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς έχετε ακούσει για το RoboCup.

Είναι ένας διεθνής διαγωνισμός ποδοσφαίρου αυτόνομων ρομπότ.

Και ο στόχος του RoboCup, ο πραγματικός στόχος είναι,

μέχρι το 2050

θέλουμε να φτιάξουμε κανονικού μεγέθους αυτόνομα ρομπότ

που θα παίξουν ποδόσφαιρο ενάντια στους ανθρώπινους παγκόσμιους πρωταθλητές

και να κερδίσουν.

Είναι ένας πολύ αληθινός στόχος. Πολύ φιλόδοξος,

αλλά πραγματικά πιστεύουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε.

Έτσι εδώ είμαστε πέρυσι στην Κίνα.

Ήμασταν η πρώτη ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών που προκριθήκαμε

σ'ένα διαγωνισμό ανθρωπόμορφων ρομπότ.

Αυτό είναι φέτος, ήταν στην Αυστρία.

Πρόκειται να δείτε σε δράση, τρεις εναντίον τριών,

τελείως αυτόνομα.

Ορίστε. Ναι!

Τα ρομπότ εντοπίζουν και μετά παίζουν,

παίζουν μεταξύ τους.

Πολύ εντυπωσιακό. Είναι μια ερευνητική εκδήλωση

πακεταρισμένη σε μία πιο ενδιαφέρουσα ανταγωνιστική εκδήλωση.

Αυτό που βλέπετε εδώ, αυτό είναι το όμορφο

τρόπαιο Λουίς Βιττόν του κυπέλλου.

Αυτό λοιπόν είναι το καλύτερο ανθρωποειδές,

και θα θέλαμε να το φέρουμε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες,

το επόμενο έτος, ευχηθείτε μας λοιπόν καλή τύχη.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Το DARwIn έχει επίσης και άλλα ταλέντα.

Το περασμένο έτος διεύθυνε την Συμφωνική Ορχήστρα του Ρόανοκ

στο κονσέρτο των διακοπών.

Αυτό είναι η επόμενη γενιά ρομπότ, το DARwIn 4,

αλλά μικρότερο, γρηγορότερο, δυνατότερο.

Και προσπαθεί να επιδείξει την ικανότητα του.

"Είμαι αρρενωπός, είμαι δυνατός."

Μπορώ επίσης να κάνω μερικές πολεμικές κινήσεις

του Τζάκι Τσαν.

(Γέλια)

Και φεύγει μακριά. Αυτό λοιπόν είναι το DARwIn 4,

ξανά, είναι εφικτό να το δείτε στο λόμπι.

Πιστεύουμε βαθιά ότι αυτό θα είναι το πρώτο

ανθρωποειδούς ρομπότ που τρέχει στις ΗΠΑ. Γι' αυτό μείνετε συντονισμένοι.

ΟΚ, σας έδειξα μερικά συναρπαστικά ρομπότ στην δουλειά.

Και ποιο λοιπόν είναι το μυστικό της επιτυχίας μας;

Πως εμπνεόμαστε αυτές τις ιδέες;

Πως αναπτύσσουμε αυτές τις ιδέες;

Έχουμε ένα απόλυτα αυτόνομο όχημα

που μπορούμε να οδηγούμε σε αστικές περιοχές. Κερδίσαμε μισό εκατομμύριο δολάρια

στο Διαγωνισμό Πόλης του DARPA.

Επίσης έχουμε το πρώτο όχημα στον κόσμο

που μπορεί να οδηγηθεί από έναν τυφλό.

Το αποκαλούμε η πρόκληση του τυφλού οδηγού, πολύ συναρπαστικό,

και πολλά πολλά άλλα ρομποτικά έργα για τα οποία θα ήθελα να μιλήσω.

Αυτά είναι απλά τα βραβεία που κερδίσαμε το φθινόπωρο του 2007,

από ρομποτικούς διαγωνισμούς και τα σχετικά.

Βασικά έχουμε πέντε μυστικά.

Το πρώτο είναι από πού παίρνουμε την έμπνευση,

από πού παίρνουμε αυτή την σπίθα φαντασίας;

Υπάρχει μια αληθινή ιστορία, η προσωπική μου ιστορία.

Το βράδυ όταν πηγαίνω για ύπνο, 3 ή 4 το πρωί,

Πέφτω, κλείνω τα μάτια μου, και βλέπω αυτές τις γραμμές και τους κύκλους

και τα διάφορα σχήματα να αιωρούνται τριγύρω,

και συναρμολογούνται, και σχηματίζουν αυτούς τους μηχανισμούς.

Και τότε σκέφτομαι, "Αα αυτό είναι ωραίο."

Έτσι δίπλα από το κρεβάτι μου κρατάω ένα σημειωματάριο,

ένα ημερολόγιο, με ένα ειδικό στυλό που έχει πάνω φως, LED φως,

γιατί δεν θέλω να ανάψω το φως και να ξυπνήσω την σύζυγό μου.

Το βλέπω, καταγράφω τα πάντα, ζωγραφίζω πράγματα,

και κοιμάμαι.

Κάθε μέρα το πρωί,

το πρώτο πράγμα που κάνω πριν την πρώτη κούπα καφέ μου,

πριν να βουρτσίσω τα δόντια μου, ανοίγω το τετράδιο.

Πολλές φορές είναι άδειο,

μερικές φορές έχω κάτι εκεί, μερικές άλλες είναι σκουπίδια,

αλλά τις περισσότερες φορές δεν μπορώ ούτε να διαβάσω τα γράμματα μου.

Στις 4 το πρωί τι περιμένεις, σωστά;

Έτσι πρέπει να αποκρυπτογραφήσω τι γράφω.

Αλλά μερικές φορές βλέπω μία δαιμόνια ιδέα εκεί πέρα,

και έχω αυτή τη στιγμή του «εύρηκα».

Κατευθείαν τρέχω στο γραφείο του σπιτιού μου, κάθομαι στον υπολογιστή μου,

γράφω αυτές τις ιδέες, σχεδιάζω πράγματα,

και κρατάω μια βάση δεδομένων με ιδέες.

Έτσι όταν έχουμε προσκλήσεις για προτάσεις

προσπαθώ να αντιστοιχήσω

τις πιθανές ιδέες μου

και το πρόβλημα, εάν υπάρχει μία αντιστοιχία, γράφουμε μία ερευνητική πρόταση,

λαμβάνουμε την χορήγηση, και έτσι κάπως ξεκινάμε τα ερευνητικά μας προγράμματα.

Αλλά μία σπίθα φαντασίας δεν είναι αρκετή.

Πως διαμορφώνουμε αυτού του είδους τις ιδέες;

Στο εργαστήριο μας RoMeLa, το Εργαστήριο Ρομποτικών Μηχανισμών,

έχουμε αυτές τις φανταστικές συνεδρίες ιδεών.

Έτσι μαζευόμαστε τριγύρω και συζητάμε για τα προβλήματα

και τα κοινωνικά προβλήματα και μιλάμε γι' αυτά.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε έχουμε αυτό το χρυσό κανόνα.

Ο κανόνας είναι:

Κανένας δεν επικρίνει τις ιδέες κανενός.

Κανένας δεν επικρίνει καμία γνώμη.

Αυτό είναι σημαντικό, γιατί πολλές φορές, οι μαθητές, φοβούνται

ή νιώθουν άβολα με το πως οι άλλοι μπορεί να σκέφτονται

για τις γνώμες και τις σκέψεις τους.

Έτσι, με το που κάνεις αυτό, είναι απίστευτο

πώς οι μαθητές ανοίγονται.

Έχουν αυτές τις φανταχτερά απίστευτες τρελές λαμπρές ιδέες,

όλο το δωμάτιο ηλεκτρίζεται απλά με δημιουργική ενέργεια.

Και αυτός είναι ο τρόπος πως αναπτύσσουμε τις ιδέες μας.

Λοιπόν, φεύγουμε εκτός χρόνου, ένα ακόμα πράγμα που θα 'θελα να μιλήσω είναι

ξέρετε, απλά μια σπίθα ιδέας και ανάπτυξης δεν είναι αρκετή.

Και εδώ έρχεται η στιγμή του TED,

Νομίζω ήταν ο Κύριος Κεν Ρόμπινσον, έτσι δεν είναι;

Έδωσε μια ομιλία σχετικά με το πως η εκπαίδευση

και τα σχολεία σκοτώνουν την δημιουργικότητα.

Βασικά υπάρχουν δύο πλευρές στην ιστορία.

Και υπάρχουν τόσα πολλά που κάποιος μπορεί να κάνει

με μερικές μόνο ιδιοφυείς ιδέες

και δημιουργικότητα και καλή διαίσθηση μηχανικού.

Αν θέλετε να πάτε πέρα από το ψάξιμο,

αν θέλετε να πάτε πέρα από ένα χόμπι ρομποτικής

και να αντιμετωπίσετε πραγματικά τις μεγάλες προκλήσεις της ρομποτικής

μέσω αυστηρής έρευνας

θέλουμε παραπάνω από αυτά. Είναι εκεί που έρχεται το σχολείο.

Ο Μπάτμαν να μάχεται ενάντια των κακών,

έχει αυτή την χρήσιμη ζώνη, έχει αυτόν τον γάντζο,

έχει όλα τα διαφορετικά είδη από γκάτζετς.

Για εμάς τους κατασκευαστές ρομπότ, μηχανικούς και επιστήμονες,

αυτά τα εργαλεία είναι τα μαθήματα και οι τάξεις που κάνουμε μάθημα

Μαθηματικά, διαφορικές εξισώσεις.

Έχω γραμμική άλγεβρα, επιστήμη, φυσική,

ακόμα και σήμερα, χημεία και βιολογία, όπως είδατε.

Αυτά είναι όλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε.

Έτσι τα περισσότερα εργαλεία έχεις για τον Μπάτμαν

τόσο πιο αποτελεσματικός είναι να μάχεται τους κακούς,

για εμάς, περισσότερα εργαλεία για να επιτεθούμε σε αυτού του είδους τα προβλήματα.

Η εκπαίδευση λοιπόν είναι πολύ σημαντική.

Επίσης, δεν είναι αυτό,

μόνο αυτό, πρέπει επίσης να δουλέψεις πραγματικά πολύ πολύ σκληρά.

Έτσι πάντα λέω στους μαθητές μου

δούλεψε έξυπνα, μετά δούλεψε σκληρά.

Η φωτογραφία πίσω είναι στις 3 π.μ. το πρωί.

Σας εγγυώμαι ότι αν έρθετε στο εργαστήριο στις 3π.μ. , 4 π.μ.

έχουμε μαθητές να δουλεύουν εκεί,

όχι επειδή τους λέμε να κάνουν, αλλά επειδή διασκεδάζουν πολύ.

Που οδηγεί στο τελευταίο θέμα.

Μην ξεχνάτε να διασκεδάζετε.

Αυτό είναι πραγματικά το μυστικό της επιτυχίας μας. Διασκεδάζουμε πολύ.

Πιστεύω ειλικρινά ότι η υψηλότερη παραγωγικότητα έρχεται όταν διασκεδάζετε.

Και αυτό είναι που κάνουμε.

Ορίστε λοιπόν. Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)