Return to Video

چطور اضطراب اقلیمی خویش را به اقدام مبدل نماییم

  • 0:01 - 0:03
    رویارویی با آنچه در سیاره ما
  • 0:04 - 0:07
    اکنون در حال رخ دادن است
    عمیقا دردناک است.
  • 0:08 - 0:10
    از سوختن جنگلها گرفته تا
  • 0:11 - 0:13
    پلاستیک در اقیانوس،
  • 0:13 - 0:17
    و گونه‌هایی که هر روز در حال نابودی هستند
  • 0:17 - 0:18
    و جایگزینی.
  • 0:19 - 0:23
    راحت است که حس کنیم کاملا شکست‌خوردیم،
  • 0:24 - 0:26
    شاید کمی احساس عجز.
  • 0:27 - 0:29
    ناتوانی.
  • 0:29 - 0:31
    عصبانیت.
  • 0:31 - 0:33
    روی آتش بودن.
  • 0:34 - 0:36
    کرختی.
  • 0:36 - 0:38
    دور افتادگی.
  • 0:39 - 0:41
    شاید همه موارد.
  • 0:43 - 0:46
    این احساسات پیچیده و گند،
  • 0:46 - 0:49
    کاملا بجاست.
  • 0:50 - 0:54
    کاش کسی این حرف را
    ۳۰ سال قبل به من زده بود.
  • 0:55 - 0:59
    موقعی که تازه وارد کالج شده بودم و در حال
    گذراندن واحدی درباره محیط‌زیست،
  • 0:59 - 1:04
    که اساسا یک ترم اخبار بد خواندن‌است
  • 1:05 - 1:10
    درباره همه این روشهایی که بشر
    با آن دست به تخریب
  • 1:10 - 1:12
    گسترده زمین زیبا نموده است.
  • 1:13 - 1:18
    و حسم این بود که افتاده‌ام توی یک
    تونل تاریک،
  • 1:18 - 1:20
    هیچ ابزاری برای بیرون آمدن ندارم
  • 1:20 - 1:23
    و هنوز این انتظار از من می رود
    که به زندگی روزمره خود ادامه دهم
  • 1:23 - 1:26
    طوری که انگار همه چیز عادی است.
  • 1:26 - 1:29
    اما زمانی که در معرض چنین اخباری
    قرار می‌گیرید،
  • 1:29 - 1:31
    اوضاع دیگر چندان عادی نیست.
  • 1:32 - 1:36
    من مضطرب و وحشت‌زده بودم،
  • 1:36 - 1:39
    هیچکس درباره این موضوع حرف نمی‌زد،
  • 1:39 - 1:42
    و راستش کم مانده بود مردود شوم.
  • 1:43 - 1:47
    اما در عوض، در رشته‌ای میدانی
    در کالیفرنیا ثبت نام کردم،
  • 1:47 - 1:52
    یک گروه کوچکی بودیم که به مدت دو ماه
    با کوله‌پشتی دور هم جمع شدیم،
  • 1:52 - 1:55
    که می‌دانم خیلی فشرده به نظر می‌رسد.
  • 1:55 - 2:00
    و همینطور هم بود، اما خب خیلی حرف زدیم.
  • 2:00 - 2:02
    درباره حسی که داشتیم، درباره دنیا
  • 2:02 - 2:04
    رک و پوست‌کنده
  • 2:04 - 2:05
    صحبت کردیم و
  • 2:05 - 2:08
    هیچکس در هیچ مرحله‌ای به من نگفت
    که بیشتر مثبت باشم یا
  • 2:08 - 2:10
    امیدوارتر.
  • 2:11 - 2:12
    حتی یکبار.
  • 2:13 - 2:17
    و جالب است که خیلی حالم بهتر شد.
  • 2:18 - 2:20
    درواقع حسم این بود که می‌توانم
    با این مسائلی که خیلی
  • 2:20 - 2:23
    فائق نشدنی و شاخ به شاخ به نظر می‌رسیدند
  • 2:23 - 2:25
    مواجه شوم.
  • 2:25 - 2:27
    و این بینش را داشتم:
  • 2:27 - 2:30
    چطور می‌شود که با فهمیدن خودمان
  • 2:30 - 2:32
    و دیگران،
  • 2:32 - 2:34
    بتوانیم راه خود را در این بحران به شیوه‌ای
  • 2:34 - 2:36
    جدید و متفاوت بیابیم؟
  • 2:36 - 2:38
    می دانید چطور می شد اگر روانشناسی در واقع
  • 2:38 - 2:41
    کلید گمشده‌ای داشت برای بازکردن اقدام
  • 2:41 - 2:45
    درباره بزرگترین چالشهایی که زمین
    اکنون با ان مواجه است؟
  • 2:45 - 2:47
    بنابرین وقتی از این تحقیق میدانی برگشتم،
  • 2:47 - 2:50
    تمرکزم را روی روانشناسی بالینی گذاشتم
  • 2:50 - 2:52
    و به تحقیق درباره رابطه بین شوک ناشی از
  • 2:52 - 2:57
    آسیب و اندوه و خلاقیت پرداختم.
  • 2:57 - 3:00
    و به نظرم تناقض در کل این ماجرا این باشد
    که
  • 3:00 - 3:03
    چطور در این واقعیت دردناک
  • 3:03 - 3:06
    حضور داشته و در مواجه با آن چه
  • 3:06 - 3:08
    تهدیدآمیز و مخرب و ترسناک
  • 3:08 - 3:12
    به نظر می‌رسد در ارتباط بمانیم؟
  • 3:13 - 3:18
    و از قرار معلوم روانشناسی خیلی
    درباره این چیزها می‌داند.
  • 3:18 - 3:20
    واقعا خیلی می‌داند.
  • 3:20 - 3:23
    اما به هیچ وجه اشاره‌ای به این
    موضوع نمی شد در
  • 3:23 - 3:25
    کلاس مطالعاتی محیط‌زیستی من یا
  • 3:25 - 3:28
    جلسات اقدام اقلیمی که شروع
    به رفتن کرده بودم
  • 3:28 - 3:30
    یا کنفرانسهای بین‌المللی
  • 3:30 - 3:32
    که آنجا همه می‌پرسند:
  • 3:32 - 3:36
    چرا سریعتر اقدام نمی‌کنیم،
    چه کاری لازم است؟
  • 3:36 - 3:40
    و خب حالا ماموریت من این شده که
  • 3:40 - 3:43
    طرز نگرشها را از روانشناسی استخراج کنم
  • 3:43 - 3:46
    و آنها را به منابع و ابزاری تبدیل کنم
  • 3:46 - 3:51
    تا از کسانی در خط مقدم این جبهه مشغول کار
    هستند حمایت صورت گیرد.
  • 3:51 - 3:53
    و خب این البته برای همه کاربرد دارد.
  • 3:53 - 3:55
    ما همه الان در خط مقدم هستیم.
  • 3:55 - 3:56
    و باور من پس از این همه
  • 3:56 - 3:59
    سال که پاهایم بین محیط‌زیست و
  • 3:59 - 4:01
    اقلیم و روانشناسی بوده،
  • 4:01 - 4:05
    این است که در واقع این واحد
    سازنده گمشده در کار ما است که
  • 4:05 - 4:10
    می‌تواند به صورت نمایی
    قابلیتهای ما ر ا برای د اشتن
  • 4:10 - 4:14
    خلاقیت، انعطاف‌پذیری، مهارت داشتن و
    جسارت و کل چیزهایی که
  • 4:14 - 4:17
    جهان در حال حاضر از ما
    می‌خواهد تسریع ببخشیم.
  • 4:18 - 4:21
    بنابراین می‌خواهم این سه مفهوم را با شما
    به اشتراک بگذارم که
  • 4:21 - 4:23
    به طور خاص بنیادی یافته‌ام و این که
  • 4:23 - 4:26
    چطور در این برهه برای ما به عنوان بشر
  • 4:26 - 4:27
    معنادار است.
  • 4:28 - 4:33
    و مورد اول چیزی است که آن را
    پنجره تحمل‌مان می‌نامم.
  • 4:33 - 4:37
    خب دکتر دن سیگل اینطور شرح می‌دهد که
    ما همه یک پنجره‌ای داریم.
  • 4:37 - 4:40
    میزان فشار عصبی که می‌توانیم تحمل کنیم
  • 4:40 - 4:41
    در حالی که ارتباطمان را حفظ کنیم
  • 4:41 - 4:44
    و آنچه به قول کلینیکی‌ها «یکپارچگی»
    نام دارد.
  • 4:44 - 4:46
    یکپارچه ماندن، یعنی درواقع انجا که
  • 4:46 - 4:48
    با افکار و احساسمان در تماس باشیم و
  • 4:48 - 4:50
    نه این که صرفا همکاری کنیم.
  • 4:51 - 4:53
    و همه ما یک آستانه تحملی داریم.
  • 4:53 - 4:56
    و چه اتفاقی می‌افتد وقتی فشار عصبی را فرای
  • 4:56 - 4:59
    ظرفیت تحملمان تجربه می‌کنیم؟
  • 4:59 - 5:03
    تا لبه‌های پنجره‌مان می‌رویم.
  • 5:03 - 5:04
    و از سوی دیگر
  • 5:04 - 5:07
    شاید دچار نوعی فروپاشی شویم،
  • 5:07 - 5:09
    که آن را واکنش آشفته می‌نامیم،
  • 5:09 - 5:12
    که شبیه افسردگی، یأس است،
  • 5:12 - 5:14
    به نوعی تعطیل کردن است.
  • 5:14 - 5:18
    و در سوی دیگر این پنجره
    واکنش سخت‌تر است:
  • 5:18 - 5:20
    انکار،
  • 5:20 - 5:21
    خشم،
  • 5:21 - 5:22
    سختگیرانه.
  • 5:23 - 5:25
    و خب آن وقت چه اتفاقی می‌افتد،
  • 5:25 - 5:27
    ما درواقع ظرفیت خود را برای
    یکپارچگی، تطبیق پذیری و
  • 5:27 - 5:29
    انعطاف داشتن از دست می‌دهیم،
  • 5:29 - 5:32
    همه این چیزهایی که می خواهیم باشیم.
  • 5:32 - 5:33
    و خب این کلا عادی است،
  • 5:33 - 5:37
    اما این اتفاق الان در کل دنیا در
    حال وقوع است، نه؟
  • 5:37 - 5:41
    ما همه بین این احساسات و عواطف
    مختلف مردد هستیم.
  • 5:41 - 5:44
    همه و خب با چیزی مثل تغییر اقلیم،
  • 5:44 - 5:47
    با هر گزارش علمی جدید و
  • 5:47 - 5:49
    مستندی،
  • 5:49 - 5:53
    فاصله نقاط بین چیزهایی که ما انجام
    می‌دهیم و تاثیری که دارد
  • 5:53 - 5:54
    پر شده،‌ و جمعا ما را به سمت
  • 5:54 - 5:58
    بیرونی پنجره تحمل‌مان هل می‌دهند.
  • 5:58 - 6:01
    و آن ظرفیت را از دست می‌دهیم، اینطور نیست؟
  • 6:01 - 6:05
    خب، طی سالها، با صدها نفر
    که سوابق و گرایشهای سیاسی مختلف دارند
  • 6:05 - 6:08
    مصاحبه کرده‌ام،‌از میدوست ایالات متحده
  • 6:08 - 6:10
    گرفته تا چین،
  • 6:10 - 6:13
    و با مردم درباره حسشان نسبت این
    اتفاقاتی که در جریان است
  • 6:13 - 6:15
    صحبت کرده‌ام.
  • 6:15 - 6:17
    کاری به عقیده و باورشان ندارم.
  • 6:17 - 6:18
    چیزی که حس می‌کنیم
  • 6:18 - 6:20
    درباره آنچه در محیط زیست محل ما
    اتفاق می‌افتد،
  • 6:20 - 6:23
    آب و خاک و آن تصویر کلی.
  • 6:23 - 6:25
    و آن چه از مردم می‌شنوم
  • 6:25 - 6:28
    تقریبا از همه، باید بگویم که
  • 6:28 - 6:29
    نوعی محدودیت است.
  • 6:29 - 6:33
    آدمها در در مرحله‌ای از گفتگو می‌گویند،
  • 6:33 - 6:35
    «عمیقا از این اتفاقات متاثرم،
  • 6:35 - 6:37
    به طرز باور نکردنی بهم ریختم.
  • 6:37 - 6:39
    ترسیدم،
  • 6:39 - 6:42
    این سرزمین را دوست دارم، پرندهایش را.»
  • 6:42 - 6:44
    حال هر چه که هست،
  • 6:45 - 6:48
    «اما حسم این است که اعمال من
    تاثیرگذار نیستند.
  • 6:48 - 6:51
    و نمی دانم باید از کجا شروع کنم.
  • 6:51 - 6:52
    و من همچنین--»
  • 6:52 - 6:54
    از لابلای حرفهایشان متوجه می‌شوم که--
  • 6:54 - 6:56
    «از تغییر واقعا می‌ترسم.
  • 6:56 - 6:58
    واقعا از هذر تغییری که باشد،
    می ترسم--
  • 6:58 - 7:01
    حتی نمی‌توانم به آن فکر کنم، به نظر
    قابل فکر کردن نیست.»
  • 7:01 - 7:03
    و این مفهوم دوم است،
  • 7:03 - 7:05
    که محدویت مضاعف نام دارد.
  • 7:06 - 7:10
    و محدویت مضاعف مثل این میماند
    که چه انجامش دهی یا نه،
  • 7:10 - 7:12
    بی‌فایده است و
  • 7:12 - 7:14
    همین‌جا گیر افتاده‌ای.
  • 7:14 - 7:18
    تجربه بشری غیرقابل تحمل.
  • 7:18 - 7:21
    و ما هر کاری می کنیم تا از شرش رها شویم
    و آن را پس بزنیم.
  • 7:22 - 7:25
    و خب آن همه دغدغه و احتیاط آنجاست،
  • 7:25 - 7:29
    همینطور ادامه دارد و زیرزمینی
    ادامه می‌یابد.
  • 7:29 - 7:30
    اما آنچه رخ می‌دهد،
  • 7:30 - 7:34
    این طور به نظر می‌رسد که مردم
    برایشان مهم نیست،‌حسی ندارند.
  • 7:34 - 7:38
    و خب بسیاری از کسانی که ضرورت ماجرا را
    می‌بینند اینطور عمل می‌کنند که،
  • 7:38 - 7:40
    « باید به شما انگیزه دهیم.
  • 7:40 - 7:43
    باید از لحاظ روانی شما را آماده کنیم.»
  • 7:43 - 7:46
    و ما برای راه‌حلها تبدیل به معرکه گیر
    شدیم.
  • 7:46 - 7:51
    یا که، « اینها واقعیتهاست. یالا از
    خواب بیدار شوید.»
  • 7:52 - 7:55
    و اینها ذاتا چیزهای بدی نیستند،
  • 7:55 - 7:59
    زیرا به راه حل نیاز داریم و باید با
    حقایق روبرو شویم.
  • 7:59 - 8:03
    اما سهوا، می‌تواند برعکس جواب دهد
  • 8:03 - 8:05
    و منجر به کرختی و سکون بیشتر گردد که
  • 8:05 - 8:07
    برای خیلی از آدمها گیج‌کننده باشد.
  • 8:07 - 8:11
    مثل این است که باید چه غلطی کرد.
  • 8:11 - 8:15
    و خب همه اینها به خاطر این موضوع است که
  • 8:16 - 8:19
    با آنچه آن پایین در حال جریان است
    تماس برقرار نکردیم.
  • 8:19 - 8:23
    فرض کنید که نزد روانکاو می روید و مشکل
  • 8:23 - 8:24
    محدودینت مضاعف دارید.
  • 8:24 - 8:26
    حس گیر افتادن دارید،
  • 8:26 - 8:30
    می‌دانید که لازم است تغییر کنید
  • 8:30 - 8:32
    و راونکاوتان سرتان داد کشیده و می گوید،
  • 8:32 - 8:35
    «نمی‌بینی چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟
  • 8:35 - 8:37
    اگر الان دست به کار نشوی،
  • 8:37 - 8:39
    باید با پیامدهایش روبرو شوی.
  • 8:39 - 8:41
    برایت مهم نیست؟
  • 8:41 - 8:43
    مشکلت چیست؟
  • 8:43 - 8:45
    دیگر چه اتفاقی لازم است؟»
  • 8:45 - 8:48
    یا روانکاوی را می‌بینید و حستان در واقع
  • 8:48 - 8:50
    غم و اندوه است.
  • 8:50 - 8:52
    و این یکی روانکاو می‌گوید،
  • 8:52 - 8:54
    « می‌دانی، خیلی درباره‌ش فکر نکن.
  • 8:54 - 8:56
    یکسری کارهای ساده است که باید انجام دهی.
  • 8:56 - 8:58
    چیزهای ساده مثبت.»
  • 8:58 - 8:59
    و شما را پی کارتان می فرستد.
  • 9:01 - 9:02
    خب اگر دست من باشد،
  • 9:02 - 9:05
    در جا این روانکاو را می‌کشتم،
  • 9:07 - 9:12
    چون یک روانکاو خوب کارش به اصطلاح
    همنوایی است.
  • 9:12 - 9:14
    من عاشق این مفهوم هستم.
  • 9:14 - 9:18
    همنوایی که از واژه «هماهنگ کردن» می‌آید.
  • 9:18 - 9:21
    و همنوایی وقتی است که حس همگامی داریم،
  • 9:21 - 9:24
    وقتی حس درک شدن داریم
  • 9:24 - 9:28
    و حس می‌کنیم دقیقا برای
    آنجایی که هستیم پذیرفته شدیم.
  • 9:28 - 9:30
    و می‌دانید این حس را داریم که
  • 9:30 - 9:33
    با جهان در رابطه‌ معناداری هستیم که
  • 9:33 - 9:35
    کسی در تلاش برای تغییر دادن یا
  • 9:35 - 9:37
    خجالت دادن یا قضاوت کردن ما نیست.
  • 9:37 - 9:39
    همینطور؟
  • 9:39 - 9:40
    و همنوایی مستلزم مهارت است.
  • 9:40 - 9:42
    وقتی ریسک بالاست،
  • 9:42 - 9:48
    باید بگویم که هماهنگی در
    کارها بسیار سخت است،
  • 9:48 - 9:51
    وقتی با چنین تهدیدهای فوری مواجه‌ایم.
  • 9:51 - 9:53
    اما پارادوکس لحظه‌ای که در آن هستیم
  • 9:53 - 9:58
    آن وقتی است که ما در پنجره بردباری
    خود بیشتر هماهنگ هستیم،
  • 9:58 - 10:02
    خیلی بیشتر قادریم مشکلات را حل کنیم وقتی
  • 10:02 - 10:05
    خلاق، سازگار،
  • 10:05 - 10:07
    انعطاف‌پذیریم،
  • 10:07 - 10:09
    این که خود باهوش‌مان باشیم، همینطوره؟
  • 10:11 - 10:14
    خب چطور می‌شد اگر کارهای
    اقلیم و محیط زیستی ما
  • 10:14 - 10:16
    با این مفاهیم شکل می‌گرفت، با
  • 10:16 - 10:19
    پنجره بردباری،
  • 10:19 - 10:21
    کلی قید مضاعف و
  • 10:21 - 10:23
    همنوایی؟
  • 10:24 - 10:26
    خب به نظر خیلی چیزها می‌تواند باشد.
  • 10:26 - 10:27
    همیشه از من می‌پرسند،
  • 10:28 - 10:31
    «خب، رنه، چنین چیزی برای شرایط کلینیکی فوق‌العاده است
  • 10:31 - 10:33
    وقتی برای آن نداریم.»
  • 10:33 - 10:35
    و آن مطلقاً صحت ندارد.
  • 10:35 - 10:38
    زیرا می‌توانیم همنوایی را به هر
  • 10:38 - 10:43
    جنبه‌ای از کارمان در این مسئله اعمال کنیم
  • 10:43 - 10:45
    و از خودمان شروع می‌شود.
  • 10:47 - 10:51
    شما در واقع نمی‌توانید همنوایی داشته باشید
    مگر این که با خودتان در تماس باشید،
  • 10:51 - 10:53
    متاسفم به خاطر این خبر بد.
  • 10:53 - 10:54
    چاره دیگری در میان نیست.
  • 10:54 - 10:56
    از درون به بیرون است.
  • 10:56 - 11:01
    و در واقع «با چه حسی دارم؟» شروع می‌شود
  • 11:01 - 11:03
    و دلسوز بودن.
  • 11:03 - 11:04
    می‌دانم گفتنش آسان است
  • 11:04 - 11:05
    اماواقعا دلسوز بودن است،
  • 11:06 - 11:08
    این که اینها مسائل دشواری هستند.
  • 11:08 - 11:10
    لحظه دشواری برای انسان بودن است،
  • 11:10 - 11:11
    بیدار می‌شویم،
  • 11:11 - 11:13
    من آدم بدی نیستم.
  • 11:13 - 11:14
    چه خبر است،
  • 11:14 - 11:17
    آوردن کنجکاوی به تجربه خودمان،
  • 11:17 - 11:19
    که بعد به ما اجازه همنوایی
    اجتماعی داشتن می‌دهد،
  • 11:19 - 11:22
    که روش بعدی برای اعمال این است،
  • 11:22 - 11:24
    این همنوایی خواه برای گروه‌های کوچک باشد
  • 11:24 - 11:26
    یا یک به یک،
  • 11:26 - 11:32
    مبارزات سازمانی، استراتژی،
    کلاس‌های درس، سالن‌های سینما،
  • 11:32 - 11:33
    پارک‌ها.
  • 11:33 - 11:37
    جایی که بتوانیم به هم اجازه دهیم
    که همانی که هستیم باشیم،
  • 11:37 - 11:39
    و دوباره ما را قادر می‌سازد به
  • 11:39 - 11:42
    سطح بالاتری از کارکرد دست بیابیم.
  • 11:42 - 11:45
    عملکرد اجرایی، کورتکس جلو مغز،
  • 11:45 - 11:49
    وقتی که حس می‌کنیم سیستم عصبی
    ما قادر به آرام شدن است و
  • 11:49 - 11:52
    از هم‌دیگر درک می‌شویم.
  • 11:52 - 11:57
    و روش سوم رهبری توام با همنوایی است.
  • 11:57 - 11:59
    به عنوان رهبران و صاحبان نفوذ،
  • 11:59 - 12:03
    به عنوان انسان و واقعی حاضر شویم،
  • 12:03 - 12:05
    با گفتن این که، «می‌دانید،
  • 12:05 - 12:06
    من واقعا می‌ترسم.
  • 12:08 - 12:11
    همه جوابها را نمی‌دانم.»
  • 12:11 - 12:13
    می‌توانید تصور کنید که
    رهبران چنین حرفی بزنند؟
  • 12:13 - 12:15
    «نمی‌دانم.
  • 12:15 - 12:18
    اما ما اینجاییم، و همه ما لازم هستیم.
  • 12:18 - 12:21
    و در این مساله همه با هم هستیم.
  • 12:21 - 12:22
    و می‌توانیم انجامش دهیم،»
  • 12:22 - 12:26
    پیامی کاملا متفاوت از این که
    فقط می‌گوید، «می‌توانیم انجامش دهیم»، خب.
  • 12:26 - 12:27
    مثل این که بگوییم، «اینجاییم.
  • 12:27 - 12:31
    وحشت‌زده‌ام، اما اتفاقی است که می‌افتد.»
  • 12:31 - 12:33
    خب نکته این است،
  • 12:33 - 12:35
    همه این کارها وجود دارند،
  • 12:35 - 12:38
    ما ابزار برای خلق این شرایط را داریم
  • 12:38 - 12:42
    که به ما امکان می‌دهد که خود
  • 12:42 - 12:45
    عالی‌مان را نشان دهبم.
  • 12:45 - 12:49
    و من می‌دانم، بدون شک، ۱۰۰ درصد،
  • 12:49 - 12:52
    هر کدام از ما این قابلیت این را دارد که
  • 12:52 - 12:54
    با ابتکار، شجاعت و ذکاوتی که در همه ما
  • 12:54 - 12:58
    انسانها هست از عهده این چالشها بربیاییم.
  • 12:58 - 13:02
    فقط لازم است که این شرایط را با هم
    پرورش دهیم.
  • 13:02 - 13:04
    ما به هم نیاز داریم.
  • 13:04 - 13:05
    برای پشتیبانی از هم و این که واقعا به
  • 13:05 - 13:08
    خودمان اجازه برآورده کردن آن را دهیم.
  • 13:08 - 13:10
    چیزی که به ان نیاز داریم، بنابراین...
  • 13:12 - 13:13
    باید نفسی عمیق بکشیم.
  • 13:15 - 13:18
    برای خودمان و دیگران در این لحظه و
  • 13:18 - 13:21
    دوره از تاریخ دلسوزی کنیم.
  • 13:21 - 13:25
    این حقایق دردناک،
    این واقعیتهای مشکل را
  • 13:25 - 13:27
    با هم پردازش می‌کنیم،
  • 13:28 - 13:30
    بیائید با هم دست به کار شویم.
  • 13:31 - 13:35
    جهان برای انجام این کار حاضر است.
  • 13:36 - 13:38
    و ما قادر به انجام این کار هستیم.
  • 13:39 - 13:40
    متشکرم.
  • 13:40 - 13:44
    (تشویق)
Title:
چطور اضطراب اقلیمی خویش را به اقدام مبدل نماییم
Speaker:
رنه‌ی لرتزمان
Description:

رنه‌ی لرتزمان، روانشناس می‌گوید، داشتن حس اضطراب یا ناتوانی به خاطر تغییر اقلیم طبیعی است. اما آیا می‌توان آن احساسات را به چیزی موثر تبدیل کنیم؟ در سخنرانی تاکیدی، لرتزمان اثرات عاطفی تغییر اقلیم را مورد بحث قرار می‌دهد و نگرشی که ارائه می‌کند درباره نحوه کمک کردن روانشناسی در کشف هر دو مورد خلاقیت و انعطاف‌پذیری است که در اقدامات مرتبط با محیط‌زیست لازم هستند.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
13:57

Persian subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.