સ્થળાંતરનાં માર્ગ પર કુટુંબ, આશા અને સ્થિતિસ્થાપકતા

છેલ્લા 20 વર્ષથી, ફોટોગ્રાફર અને ટેડ ફેલો જોન લોવેન્સટાઇને લેટિન અમેરિકાથી યુનાઇટેડ સ્ટેટસ સુધીની સ્થળાંતરિત મુસાફરીના દસ્તાવેજીકરણ કર્યા છે,વિશ્વના ઇતિહાસનું સૌથી મોટું આંતરરાષ્ટ્રીય સ્થળાંતર.તેના દાયકા લાંબી પ્રોજેક્ટ "શેડો લાઇવ્સ યુએસએ," ની તસ્વીર શેર કરવા લોવેનસ્ટેઇન અમને મધ્ય અમેરિકામાં ગરીબી અને હિંસાથી બચનારા પરિવારોની આંતરિક દુનિયામાં લઈ જાય છે -- અને વધુ સારા જીવનની શોધમાં લોકો તેમના ઘર છોડીને જટિલ કારણો સાથે મળીને ટુકડા કરે છે.

[આ ચર્ચામાં ગ્રાફિક છબીઓ છે]

તેથી હું પેડ્રોથી આજુ બાજુ બેઠું છું,

કોયોટ, માનવ તસ્કર,

તેના સિમેન્ટ બ્લોક એપાર્ટમેન્ટમાં,

ધૂળવાળા રેનોસા પડોશમાં

ક્યાંક યુએસ-મેક્સિકો સરહદ પર.

સવારના 3 વાગ્યા છે.

દિવસ પહેલા,તેણે મને પૂછ્યું હતું
એપાર્ટમેન્ટમાં પાછા આવવા માટે

આપણે માણસ સાથે માણસની વાતો કરીશું.

તે ઈચ્છતો હતો કે હું ત્યાં હોઉં
રાત્રે અને એકલા.

મને ખબર નહોતી કે તે મને ગોઠવી રહ્યો છે,

પણ હું જાણતો હતો
તેની વાર્તા કહેવા માંગુ છું.

તેણે મને પૂછ્યું, "તમે શું કરશો?

જો કોઈ પોલિટોઝ, અથવા સ્થળાંતર કરે છે,
પાણીમાં લપસી જાય છે અને તરી શકતો નથી?

શું તમે ફક્ત તમારા ચિત્રો લેશો?
અને તેને ડૂબતા જોઈ રેહશો?

અથવા તમે કૂદી અને મને મદદ કરશો? "

તે ક્ષણે, પેડ્રો કાર્ટૂનિશ નહોતો
માનવ તસ્કરનું ટીવી સંસ્કરણ.

તે માત્ર એક યુવક હતો, મારી ઉંમરનો,

મને કેટલાક અઘરા પ્રશ્નો પૂછતો.

આ જીવન અને મૃત્યુ હતું.

બીજા દિવસે, મેં પેડ્રોની તસ્વીર લીધી
જેમ કે તે રિયો ગ્રાન્ડે તરે છે,

યુવાન સ્થળાંતર કરનાર જૂથ સાથે ઓળંગી
યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં.

વાસ્તવિક જીવન સંતુલન માં અટકી
દરેક વખતે તેણે લોકોને પાર કર્યા.

છેલ્લા 20 વર્ષથી,

મેં સૌથી મોટામાંનું એક દસ્તાવેજીકરણ
કર્યું છે આંતરરાષ્ટ્રીય સ્થળાંતર

વિશ્વના ઇતિહાસમાં,

જેનું પરિણામ લાખોમાં બિનદસ્તાવેજીકૃત
લોકો તરીકે આવ્યું છે

યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં રહેતા.

આ લોકોની વિશાળ બહુમતી એ
મધ્ય અમેરિકા અને મેક્સિકો છોડી દીધું

પજવનારી ગરીબી અને સામાજિક હિંસાના
આત્યંતિક સ્તરો માંથી છટકવા માટે

મેં લોકોના રોજિંદા જીવનના ઘનિષ્ઠ ક્ષણોની
તસ્વીર લીધી,

પડછાયાઓમાં રહેતા લોકોનાં.

સમય અને ફરી, હું સાક્ષી છું
સ્થિતિસ્થાપક વ્યક્તિઓનો

અત્યંત પડકારજનક પરિસ્થિતિઓમાં

તેમના જીવનને સુધારવા માટે
વ્યવહારિક રીતે બાંધકામ કરી રહ્યા છે.

આ તસ્વીરો સાથે,

હું તમને આ ક્ષણોનાં ચોરસ ની
વચ્ચે મૂકું છું,

અને તેમના વિશે વિચારવાનું કહું છું
જાણે તેઓને જાણો છો

કામનું આ શરીર
એક ઐતિહાસિક દસ્તાવેજ છે,

એક સમયનો કેપ્સ્યુલ જે આપણને શીખવી શકે છે
સ્થળાંતર વિશે જ નહીં,

પરંતુ સમાજ અને આપણી જાત વિશે.

મેં આ પ્રોજેક્ટ વર્ષ 2000 માં શરૂ
કર્યો હતો.

સ્થળાંતર માર્ગે મને શીખવ્યું છે

આપણે આપણા સૌથી નિર્બળ યુનાઇટેડ
સ્ટેટ્સના રહેવાસીઓ સાથે કેવી રીતે વર્તવું.

તેણે મને હિંસા વિશે શીખવ્યું છે
અને પીડા અને આશા અને સ્થિતિસ્થાપકતા

અને સંઘર્ષ અને બલિદાન.

તેણે મને જાતે શીખવ્યું છે

કે આડંબરી અને રાજકીય નીતિ
સીધા વાસ્તવિક લોકોને અસર કરે છે.

અને સૌથી વધુ,

સ્થળાંતર માર્ગે મને શીખવ્યું છે

દરેક વ્યક્તિ જે તેના પર પ્રયાણ કરે છે
કાયમ બદલવામાં આવે છે.

મેં આ પ્રોજેક્ટની શરૂઆત વર્ષ 2000 માં
કરી હતી

શિકાગોની ઉત્તરપશ્ચિમ બાજુએ દિવસ
મજૂરોના જૂથના દસ્તાવેજીકરણ દ્વારા.

દરરોજ, માણસો સવારે 5 વાગ્યે જાગે,

મેકડોનાલ્ડ્સ પર જતા,
જ્યાં તેઓ બહાર ઊભા હતા

અને કૂદવાની રાહ જુએ
અજાણ્યાઓના કામની વાનમાં,

દિવસની નોકરીની આશામાં.

તેઓએ એક કલાકમાં પાંચ ડોલર કમાવ્યા,

કોઈ નોકરીની સુરક્ષા નહોતી, કોઈ આરોગ્ય
વીમો નહોતો

અને લગભગ બધા બિનદસ્તાવેજીકૃત હતા.

પુરુષો બધા ખૂબ ખડતલ હતા.

તેઓને થવું જરૂરી હતું.

પોલીસે સતત પૈસા ચૂકવવા બદલ તેમને
હેરાન કર્યા,

તેઓ દરરોજ તેમની રીતે બનાવતા હતા.

ધીરે ધીરે, તેઓએ મને આવકાર્યું
તેમના સમુદાયમાં.

અને આ પ્રથમ વખત હતો

કે મેં કેમેરાનો શસ્ત્ર તરીકે
સભાનપણે ઉપયોગ કર્યો

એક દિવસ, પુરુષો આયોજન કરી રહ્યા હતા
એક મજૂર કામદાર કેન્દ્ર બનાવવાનું,

ટોમ્સ નામનો એક યુવાન
મારી પાસે આવ્યો અને મને પૂછ્યું

શું હું પાછળ રહું અને તેની તસ્વીર લઉં.

તેથી હું સંમત થયો.

જેવો તે ખાલી ગંદકીના ભાગની વચ્ચે ગયો,

હળવો ઉનાળુ વરસાદ પડવા માંડ્યો.

મારા આશ્ચર્યની સાથે તેમણે શરૂઆત કરી
તેના કપડાં ઉતારવાની. (હસે છે)

મને બરાબર ખબર નહોતી કે શું કરવું.

તેણે આકાશ તરફ ઇશારો કરીને કહ્યું,

"આપણી પાસે આપણું શરીર છે."

તે ગર્વ અનુભવી રહ્યો હતો
અસ્પષ્ટ અને નિર્બળ, બધું એક સાથે.

અને આ મારા પાછલા 20 વર્ષનાં મનપસંદ
તસ્વીરોમાંની એક છે.

ત્યારથી તેની વાત મારી સાથે અટકી ગઈ છે.

હું તે જ સમયે લૂપે ગુઝમનને મળ્યો,

જ્યારે તે ડે-મજૂર એજન્સીઓ સામે લડવાનું
આયોજન કરી રહી હતી.

જે તેનું અને તેના સહકાર્યકરોનું
શોષણ કરતા હતા.

તેણીએ નાના પાયે વિરોધ પ્રદર્શિત કર્યા,
સિટી-ઇન્સ અને ઘણું બધું.

તેણીએ તેની સક્રિયતા માટે ઉંચી કિંમત ચૂકવી,

કારણ કે રોન જેવી દૈનિક મજૂર એજન્સીઓ

તેણીનો અસ્વિકાર કર્યો
અને કામ આપવાની ના પાડી.

તેથી ટકી રહેવા માટે,

તેણી એલોટ્સ અથવા શેરી પર, પલંગ પર
મકાઈ, વેચવાનું શરૂ કર્યું,

શેરી વિક્રેતા તરીકે.

અને આજે, તમે હજી પણ તેને શોધી શકો છો

મકાઈના તમામ પ્રકાર અને વિવિધ કેન્ડી અને
સામગ્રીને વેચતા.

લૂપે મને અંદર લાવ્યો
તેના પરિવારની આંતરિક દુનિયામાં

અને મને બતાવ્યું
સ્થળાંતરની સાચી અસર.

તેણીએ તેના વિસ્તૃત પરિવારમાં દરેક સાથે
મારી ઓળખાણ કરાવી,

ગબી, જુઆન, કોંચી, ચાવા, દરેક.

તેની બહેન રેમેડિઓઝ એ એંસેલ્મો
સાથે લગ્ન કર્યા હતા,

જેની નવ ભાઇ-બહેનોમાંથી આઠ

મેક્સિકોથી શિકાગો સ્થળાંતર કર્યું હતું
નેવુંના દાયકામાં.

તેના પરિવારના ઘણા લોકો એ
તેમની દુનિયા મારા માટે ખોલી

અને તેમની વાર્તાઓ રજૂ કરી.

પરિવારો હૃદય અને જીવનભાર છે
સ્થળાંતર માર્ગના.

જ્યારે આ પરિવારો સ્થળાંતર કરે છે,

તેઓ સમાજોમાં ફેરફાર અને પરિવર્તન લાવે છે.

તેમાં ઘનિષ્ઠપણે પ્રવેશ મેળવવો
દુર્લભ છે

ઘનિષ્ઠ અને દૈનિક જીવન

એવા લોકોના, કે જે જરૂરીયાતથી,
બહારના લોકો માટે બંધ છે.

તે સમયે,

લુપેનો પરિવાર વાડાની પાછળના ભાગમાં
ઇન્સ્યુલર વિશ્વમાં રહેતો હતો,

શિકાગોના એક સજ્જડ પડોશી,

જે 100 થી વધુ વર્ષોથી પ્રવેશના દ્વાર હતા

તાજેતરના દેશાંતરવાસી માટે --

પ્રથમ, મારા કુટુંબની જેમ, યુરોપથી,

અને વધુ તાજેતરમાં, લેટિન અમેરિકાથી.

તેમનું વિશ્વ મોટા ભાગે દૃશ્યથી
છુપાયેલું હતું.

અને તેઓ મોટા કહે છે,
પડોશી બહાર સફેદ વિશ્વ

"ગ્રિંગોલેન્ડિયા."

તમે જાણો છો, ઘણી પેઢીઓની જેમ
વારની પાછળ જવાનું,

કુટુંબ એ આભારી છુપાયેલ નોકરી કરી હતી
જે મોટાભાગના લોકો કરવા માંગતા ન હતા:

ઓફિસ ઇમારતોની સફાઈ, ઠંડા
કારખાનાઓમાં વિમાનતંત્ર ભોજન તૈયાર કરવું,

માંસ પેકિંગ, નાશ.

તે સખત માર્ગદર્શિકા હતી
ઓછા શોષણ વેતન માટે.

પરંતુ સપ્તાહના અંતે, તેઓએ સાથે
મળીને ઉજવણી કરી,

પાછલા વાડામાં ખાણીપીણી સાથે

અને જન્મદિવસની ઉજવણી,

વિશ્વના મોટા ભાગના કામ કરતા પરિવારોની જેમ.

હું કુટુંબનો માનદ સભ્ય બન્યો.

મારું હુલામણું નામ "જોની કેનાલ્સ," હતું
તેજેનો ટીવી સ્ટાર પછી.

મારી પાસે મુખ્ય સંસ્કૃતિનો પ્રવેશ હતો,

તેથી હું અડધો ફેમિલી ફોટોગ્રાફર હતો,
અડધો સામાજિક કાર્યકર

અને અડધો વિચિત્ર બાહ્ય વ્યક્તિ રંગલો,
જ્યાં હું તેઓને આનંદ આપવા માટે હતો.

આ સમયની એક સૌથી યાદગાર ક્ષણો

લુપેની પૌત્રી એલિઝાબેથની જન્મ સમયની
તસ્વીર પાડવી હતી.

તેના બે મોટા ભાઇ-બહેન ઓળંગી ગયા હતા
સોનોરન રણમાં,

યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં સ્ટ્રોલર્સમાં વહન અને
દબાણ કરવામાં આવી રહયું છે.

તેથી તે સમયે,

તેના પરિવારે મને મંજૂરી આપી
તેના જન્મની તસ્વીર માટે.

અને તે ખરેખર એક શાનદાર વસ્તુ હતી

જ્યારે નર્સ એ ગબીની છાતી પર
બેબી એલિઝાબેથ ને મૂકી.

તે પરિવારની પ્રથમ અમેરિકન નાગરિક હતી.

તે છોકરી આજે 17 વર્ષની છે.

અને હું હજી પણ લુપે સાથે
ગાઢ સંપર્કમાં છું.

અને તેના પરિવારનો ઘણો ભાગ.

મારું કામ મારા પોતાના કુટુંબના
ઇતિહાસમાં નિશ્ચિતરૂપે છે

અમેરિકા માં દેશનિકાલ અને ત્યારબાદ
પુનર્જન્મ માટે.

મારા પિતાનો જન્મ 1934 માં નાઝી
જર્મનીમાં થયો હતો.

મોટાભાગના આત્મસાત જર્મન યહૂદીઓની જેમ,

મારા દાદા દાદીને સરળ આશા હતી

કે ત્રીજા રીકની મુશ્કેલીઓ ઉપર તમાચો આવશે.

પરંતુ 1939 ની વસંત ઋતુમાં,

એક નાની પણ મહત્વની ઘટના
મારા કુટુંબ સાથે થયી.

મારા પપ્પાને એક પરિશિષ્ટની જરૂર હતી.

અને કારણ કે તે યહૂદી હતો,

એક પણ હોસ્પિટલ તેના પર કામ કરશે નહીં.

ઓપરેશન હાથ ધરવામાં આવ્યું હતું
તેના રસોડાના ટેબલ પર,

કુટુંબના રસોડાના ટેબલ પર.

સમજ્યા પછી જ ભેદભાવનો
તેઓ સામનો કરે છે

મારા દાદા દાદી એ અત્યંત અપ્રિય નિર્ણય લીધો

તેમના બે બાળકો ઇંગ્લેન્ડ માટે બંધનકર્તા
તરીકે કિન્ડરટ્રાન્સપોર્ટ પર મોકલવા માટે.

મારા પરિવારના અસ્તિત્વ એ મારી ઊંડી
પ્રતિબદ્ધતાને માહિતગાર કર્યા છે

આ સ્થળાંતર વાર્તા કહેવા માટે

ઊંડી અને સંક્ષિપ્ત રીતે.

ભૂતકાળ અને વર્તમાન હંમેશાં એકબીજા
સાથે જોડાયેલા હોય છે.

લાંબા સમયથી ચાલતો વારસો

યુ.એસ. સરકારનો
લેટિન અમેરિકામાં સમાવેશ

વિવાદસ્પદ અને સારી રીતે લિખિત છે.

1954 માં સીઆઈએ સમર્થિત બળવા
ગ્વાટેમાલામાં અર્બેન્સ,

ઈરાન-કોન્ટ્રા કાંડ,
અમેરિકાની શાળા,

સાન સાલ્વાડોર ચર્ચ ના પગથિયા પર
આર્કબિશપ રોમેરોની હત્યા

આ જટિલ ઇતિહાસના બધા ઉદાહરણો છે,

ઇતિહાસ જે અસ્થિરતા તરફ દોરી ગયો છે

અને મધ્ય અમેરિકામાં મુક્તિ.

સદભાગ્યે, ઇતિહાસ
નિરંકુશ રીતે શ્યામ નથી.

યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સ અને મેક્સિકો
હજારો અને લાખોમાં લીધા, ખરેખર,

ગૃહ યુદ્ધોમાંથી છટકી રહેલા શરણાર્થીઓની
70 અને 80 ના દાયકાના.

પરંતુ તે સમયે હું દસ્તાવેજીકરણ કરતો હતો
ગ્વાટેમાલામાં સ્થળાંતર માર્ગ નું

2000 ના અંતમાં,

મોટાભાગના અમેરિકનોનો કોઈ જોડાણ નહોતો
હિંસાના વધતા જતા સ્તરે,

મધ્ય અમેરિકામાં મુક્તિ અને સ્થળાંતર.

મોટાભાગના યુએસ નાગરિકો માટે,
તે ચંદ્ર પણ હોઈ શકે છે.

ઘણા વર્ષોથી, મેં ધીમે ધીમે સાથે
મળીને કામ કર્યું

ખેંચાયેલી જટિલ પઝલ
મેક્સિકો દ્વારા મધ્ય અમેરિકા થી

શિકાગોના મારા પાછળ ના વાડામાં.

મેં લગભગ તમામ સરહદ નગરોને માર્યા -
બ્રાઉન્સવિલે, રેનોસા, મેકએલન,

યુમા, કેલેક્સિકો --

રેકોર્ડિંગ વધારે સરહદનું લશ્કરીકરણ.

દરેક વખતે જ્યારે હું પાછો ફર્યો,

ત્યાં વધુ આધાર-માળખું હતું,
વધુ સેન્સર, વધુ વાડ,

વધુ બોર્ડર પેટ્રોલ એજન્ટો
અને વધુ હાઇટેક સુવિધાઓ

જેની સાથે પુરુષો, સ્ત્રીઓ અને
બાળકો કેદ કરવા

જેની અમારી સરકારે અટકાયત કરી.

9/11 પછી, તે એક વિશાળ ઉદ્યોગ બન્યો.

મેં શિકાગોમાં ઇમિગ્રેશન કૂચની વિશાળ અને
ઐતિહાસિક તસ્વીર લીધી

અટકાયત સુવિધાઓ પર બાળકો

અને ધીમી ગતિથી વધારો
ઇમિગ્રન્ટ વિરોધી જૂથોમાં,

એરિઝોનામાં શેરિફ જોઇ અરપિયાનો સહિત.

મેં બાળકોને દસ્તાવેજીકરણ કર્યા
અટકાયત સુવિધાઓમાં,

દેશનિકાલ ઉડ્ડયનો

અને ઘણી બધી વસ્તુઓ.

મેં મેક્સીકન ડ્રગ વોરનો વધારો જોયો

અને મધ્ય અમેરિકામાં સામાજિક
હિંસાના ઊંડા સ્તરો.

મને સમજાયું કે બધા વિશિષ્ટ તત્વો એકબીજા
સાથે કેવી રીતે જોડાયેલા હતા

અને આપણે બધા કેવી રીતે જોડાયેલા છીએ.

ફોટોગ્રાફરો તરીકે,

આપણે ખરેખર કશું જાણતા નથી
કઇ ચોક્કસ ક્ષણ આપણી સાથે રહેશે

અથવા કઇ ખાસ વ્યક્તિ
આપણી સાથે રહેશે.

જે લોકોની તસ્વીરો અમે લઈએ છીએ તે અમારા
સામૂહિક ઇતિહાસનો એક ભાગ બન્યા છે.

જેરીકા એસ્ટ્રાડા એક યુવાન આઠ વર્ષની
છોકરી હતી

જેની યાદો મારી સાથે રહી છે.

તેમના કુટુંબને આધાર આપવા માટે કામ કરવા
તેના પિતા એલએ ગયા હતા

અને કોઈપણ વફાદાર પિતાની જેમ,

તે ઘરે પાછો ગયો ગ્વાટેમાલા,
ભેટો લઈને.

તે સપ્તાહમાં, તેમણે તેમના મોટા પુત્રને
મોટરસાયકલ રજૂ કર્યું હતું --

સાચો મોજશોખ.

પુત્ર ગાડી ચલાવતો હતો
પિતા પાછા ઘરે આવ્યા

કુટુંબ મિજબાની માંથી,

એક ગેંગ સભ્ય સવાર આવ્યો અને પપ્પાને
પાછળથી બંદૂકની ગોળી મારી.

તે ભૂલથી થયેલી ઓળખનો કેસ હતો,

પણ આ દેશમાં ખૂબ સામાન્ય ઘટના.

પરંતુ નુકસાન થયું હતું.

બુલેટ પસાર થઈ પિતા દ્વારા અને પુત્ર માં.

આ હિંસાનું યાર્દચ્છિક કૃત્ય નહોતુ,

પરંતુ સામાજિક હિંસાનું એક ઉદાહરણ હતું

વિશ્વના એક ક્ષેત્રમાં
જ્યાં આ માપદંડ બની ગયો છે.

મુક્તિ જ્યારે બધા રાજ્યમાં ખીલે છે
અને સરકારી સંસ્થાઓ

વ્યક્તિગત રક્ષણ કરવામાં નિષ્ફળ થાય છે.

ઘણી વાર, પરિણામ લોકોને તેમના ઘરો છોડવા
અને ભાગવા માટે દબાણ કરે છે

અને સલામતીની શોધમાં મોટા જોખમો લે છે.

હોસ્પિટલ જવાના માર્ગમાં
જેરીકાના પિતાનું અવસાન થયું.

તેમના શરીરથી તેમના પુત્રનો જીવ બચ્યો હતો.

અમે સાર્વજનિક હોસ્પિટલમાં પહોંચ્યા,

સાર્વજનિક હોસ્પિટલના દરવાજા સુધી,

મેં એક યુવતીને જોઇ ગુલાબી પટ્ટાવાળા
શર્ટમાં, ચીસો પાડતી.

કોઈએ નાની છોકરીને દિલાસો આપ્યો નહીં
તેથી તેણીએ તેના નાના હાથો પકડ્યા.

તે એ માણસની સૌથી નાની પુત્રી હતી,

તેનું નામ જેરિકા એસ્ટ્રાડા હતું.

તે રડતી અને ગુસ્સો કરતી,

અને કોઈ કાંઈ કરી શક્યું નહીં,
તેના પિતા ચાલ્યા ગયા હતા.

આ દિવસોમાં, જ્યારે લોકો મને પૂછે છે

શા માટે યુવાન માતા
ચાર મહિનાનાં બાળકો સાથે

હજારો માઇલ મુસાફરી કરશે,

જાણીને તેઓ સંભવિત
યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં કેદ થઈ જશે,

મને જેરિકા યાદ છે, અને હું તેના અને
તેના દુઃખનો વિચાર કરું છું

અને બચાવનાર તેના પિતાનો જેમણે પોતાના
શરીરથી તેમના પુત્રનું જીવન બચાવ્યું,

અને હું ખરેખર માનવ જરૂરિયાતને
સમજી શકું છું

વધુ સારા જીવનની શોધમાં સ્થળાંતર કરવું.

આભાર.

(તાળીઓ)