Het economische voordeel van vroeg onderwijs

In deze toespraak beargumenteert Timothy Bartik het macro-economisch nut van vroeg (peuter- en kleuter-)onderwijs. Hij vertelt waarom je hierin zou moeten investeren, ook al heb je zelf geen kinderen. De economische voordelen van goed opgeleide kinderen reiken voorbij het voordeel voor jezelf.

(Gefilmd tijdens TEDxMiamiUniversity.)

Ik wil het hebben over een ander idee

waarom investeren in vroeg onderwijs

zinvol is als overheidsbesteding.

Het is een ander idee, want meestal

als mensen praten over vroeg onderwijs,

praten ze over alle prachtige voordelen

die voormalige deelnemers genieten:

ze halen betere cijfers

en verdienen later meer.

En dat is allemaal erg belangrijk,

maar ik wil bespreken
wat dat allereerste onderwijs doet

voor de economie van een staat

en voor de promotie van
zijn economische ontwikkeling.

Dat is zelfs cruciaal,

want om meer investeringen te krijgen

in het basisonderwijs,

moeten we staten hierin interesseren.

De federale regering
heeft haar handen vol,

dus zullen de afzonderlijke staten
het moeten doen.

We moeten de beleidsmakers van een staat
dus aanspreken op iets dat ze begrijpen:

dat ze de economische ontwikkeling

van hun staat moeten stimuleren.

Met stimulering van economische ontwikkeling

bedoel ik niets magisch.

Ik bedoel alleen dat vroeg onderwijs

kan zorgen voor meer en betere banen,

en dus ook voor een hoger
gemiddeld inkomen

voor de inwoners.

Als mensen nadenken over

de economische ontwikkeling
van een staat of regio,

denken ze meestal niet direct aan

wat ze doen voor kinderdagverblijven
en vroeg onderwijsprogramma's.

Ik weet dit omdat ik veel onderzoek
heb gedaan naar deze programma's.

Ik heb met veel hoge ambtenaren

en politici gesproken over deze zaken.

Als beleidsmakers en anderen
nadenken over economische ontwikkeling

denken ze als eerste aan
fiscale stimuleringsmaatregelen:

onroerendgoedbelastingen, heffingskortingen,

er zijn tal van dit soort programma's.

Staten concurreren bijvoorbeeld
hevig met elkaar

om nieuwe of grotere
autofabrieken aan te trekken.

Ze bieden allerlei belastingvoordelen aan.

Die programma's kunnen zinvol zijn

als ze ook echt meer bedrijven aantrekken.

Ze zijn zinvol doordat ze
meer en betere banen creëren,

de werkloosheid terugdringen
en het inkomen per hoofd verhogen.

Het voordeel voor de inwoners

is dus evenredig aan

wat deze belastingvoordelen
voor bedrijven hen kosten.

Mijn punt is dat programma's
voor vroeg onderwijs

precies hetzelfde kunnen doen:
meer en betere banen creëren,

maar op een andere manier.

Op een indirectere manier

kunnen deze programma's zorgen
voor meer en betere banen

omdat investeringen in het basisonderwijs

de vaardigheden van je lokale
beroepsbevolking verbeteren

als genoeg mensen
in het gebied blijven wonen.

Vervolgens zal
dat hoogwaardige personeel

een sleutelrol vervullen
bij het creëren van banen

en hogere salarissen
voor de lokale gemeenschap.

Laten we naar wat cijfers kijken.

Als je naar het overvloedige
bewijsmateriaal kijkt

over de invloed van
vroeg onderwijs-programma's

op het opleidingsniveau,
het salaris en de vaardigheden

van voormalige deelnemers als volwassenen;

je kijkt naar de bekende effecten;

dan kijk je naar
hoeveel mensen naar verwachting

in het gebied zullen blijven wonen,

en je kijkt naar onderzoek
over hoezeer vaardigheden

leiden tot de creatie van banen,
dan zul je concluderen

uit deze drie afzonderlijke onderzoekslijnen,

dat elke dollar geïnvesteerd
in vroeg onderwijsprogramma's

het inkomen per hoofd
in de staat

doet stijgen met 2 dollars en 78 cent.

Dit betekent een verdrievoudiging.

Een zestienvoudig rendement is mogelijk

als je de lagere
misdaadcijfers incalculeert,

en de voordelen voor ex-deelnemers

die naar een andere staat verhuizen.

Maar er is een goede reden
om op deze 3 dollar te focussen

omdat dit eruit springt
en belangrijk is

voor de overheid van de staat

en die overheid zal het moeten doen.

Dit is dus een cruciaal voordeel
voor de overheid

dat relevant is voor de economische
ontwikkeling van een staat.

Een bezwaar dat je vaak hoort,

of minder vaak omdat mensen
het niet willen uitspreken, is:

"Waarom zou ik meer
belastingen moeten betalen

om te investeren in andermans kinderen?

Wat is mijn voordeel?"

Het probleem met dit bezwaar is

het achterliggende misverstand

over hoezeer lokale economieën

draaien om onderlinge afhankelijkheid.

De afhankelijkheid heeft betrekking

op de grote indirecte effecten
van vaardigheden.

Wanneer andermans kinderen
meer vaardigheden krijgen,

verhoogt dit de welvaart voor iedereen,

inclusief de mensen wiens
vaardigheden niet veranderen.

Bijvoorbeeld, vele studies hebben aangetoond

dat wat groei in stedelijke gebieden
werkelijk aandrijft,

niet zozeer lagere belastingen,
lagere kosten of lagere lonen zijn,

maar de vaardigheden in dit gebied.

Met name wordt dan gekeken

naar het percentage
hoger geschoolden in het gebied.

Bijvoorbeeld: stedelijke gebieden

als Boston, Minneapolis-St.Paul,

en Silicon Valley zijn niet welvarend

door de lage kosten!

Probeer maar eens een huis
te kopen in Silicon Valley.

Dat is niet echt goedkoop.

Deze gebieden groeien omdat er
veel hoogopgeleiden wonen.

Dus als wij investeren
in andermans kinderen,

en deze vaardigheden opbouwen,

dan verhogen we de algehele
banengroei in een stad.

Een ander voorbeeld.

Als we kijken waarop
een salaris is gebaseerd,

en we naar de statistische gegevens kijken,

zien we dat een salaris
deels wordt bepaald

door het opleidingsniveau.

Bijvoorbeeld het bezit
van een academische graad.

Een interessant feit is dat

zelfs als we het effect

van je eigen opleiding niet meerekenen,

het opleidingsniveau van
alle anderen in je stad

ook jouw salaris beïnvloed.

Als je je eigen opleiding niet meerekent,

en je kijkt naar het percentage
hoogopgeleiden in jouw omgeving,

dan zul je zien dat dit een behoorlijk
positief effect heeft op je salaris

zonder je eigen opleidingsniveau
te veranderen.

Dit effect is zo sterk,

dat als iemand afstudeert,

het effect hiervan op salarissen

van anderen in de regio

groter is dan het directe effect.

Dus als iemand afstudeert,
zal zijn totale inkomen in zijn leven

enorm stijgen,
met ruim 700.000 dollar.

Iedereen in een regio heeft baat bij

een groter percentage
hoogopgeleiden in de stad,

als je kijkt naar het totaal
-- per persoon is het een klein effect --

maar in totaal voor alle mensen in de stad,

zie je dat de salarissen
voor iedereen in de stad omhoog gaan

met in totaal bijna een miljoen dollar.

Dat is meer dan de directe voordelen

voor de persoon die de opleiding afrondt.

Wat is er aan de hand?

Wat verklaart deze grote
indirecte effecten van onderwijs?

Bekijk het als volgt:

ik kan de hoogst opgeleide
persoon ter wereld zijn,

maar als mijn collega's niet
over de juiste vaardigheden beschikken,

wordt het voor mijn werkgever
moeilijker om

nieuwe technologie of
productietechnieken te introduceren.

Daardoor wordt mijn werkgever
dus minder productief.

Hij zal me een minder hoog
salaris kunnen betalen.

Zelfs als al mijn collega's
de juiste vaardigheden hebben,

maar de werknemers bij de toeleverancier

niet de juiste vaardigheden hebben,

zal mijn bedrijf minder kunnen concurreren

in de nationale en internationale markten.

Zo'n bedrijf zal minder goede
salarissen kunnen betalen,

en daarnaast is men,
vooral in de technologische sector,

constant bezig de ideeën en werknemers
van andere bedrijven te stelen.

Dus de productiviteit
van bedrijven in Silicon Valley

is niet alleen afhankelijk van het niveau
van hun eigen werknemers,

maar van de werknemers van
alle bedrijven in de regio.

Als we kunnen investeren
in andermans kinderen

via kleuter- en basisonderwijs
van hoge kwaliteit

helpen we niet alleen die kinderen,

maar tevens zal iedereen in die regio

hogere salarissen ontvangen

en de werkgelegenheid zal stijgen.

Een ander bezwaar dat soms wordt gebruikt

tegen investeringen in
vroeg onderwijsprogramma's

is de bezorgdheid
dat mensen zullen verhuizen.

Dus als Ohio wil gaan investeren

in beter kleuteronderwijs

voor kinderen in Columbus, Ohio,

maar ze maken zich zorgen dat deze mensen

misschien gaan besluiten te verhuizen

naar Ann Arbor, Michigan,

En Michigan wil misschien investeren

in het kleuteronderwijs
in Ann Arbor, Michigan,

maar bezorgd is dat deze mensen
verhuizen naar Columbus, Ohio.

Ze zullen beide te weinig investeren
omdat iedereen zal verhuizen.

Maar in de realiteit,
als je naar de gegevens kijkt,

verhuizen Amerikanen
niet zo snel als mensen denken.

De data laat zien dat ruim 60%
van alle Amerikanen

vrijwel hun hele carrière zullen werken

in de staat waarin ze geboren zijn.
Ruim 60 procent.

Dat percentage verschilt niet veel per staat.

Het verschilt niet veel
met de economische situatie,

zij het recessie of economische groei,

en het verschilt weinig
gedurende langere tijd.

Dus, de realiteit is:
als je investeert in kinderen,

dan zullen ze blijven.

Of tenminste, genoeg zullen blijven,

om de investering rendabel te maken.

Samenvattend:
er is veel wetenschappelijk bewijs

dat vroeg onderwijsprogramma's,
als ze kwalitatief goed zijn,

zich zullen terugbetalen in een
hoger opgeleide volwassen bevolking.

Er is veel bewijs

dat deze mensen
in de staat zullen blijven.

Er is veel bewijs dat mensen

met een hoge opleiding in de regio

een positief effect hebben op de
lokale salarissen en werkgelegenheid.

En per geïnvesteerde dollar

krijgen we zo'n drie dollar terug

aan voordelen voor de lokale economie.

Ik vind het bewijs overduidelijk,

en de logica hierachter klopt.

Dus wat zijn de barrières?

Eén grote barrière zijn de kosten.

Als je kijkt naar wat het zou kosten

als elke staat zou investeren

in algemeen kleuteronderwijs
voor vierjarigen

komen de totale jaarlijkse kosten
voor de VS neer op

ongeveer 30 miljard dollars.

30 miljard dollar is veel geld.

Aan de andere kant, als je bedenkt

dat de VS ruim 300 miljoen inwoners telt,

praten we over ongeveer

100 dollar per persoon.

Dat is een bedrag

dat elke overheid zich kan veroorloven.

Het hangt allemaal af van politieke wil.

En natuurlijk, zoals ik al noemde:

deze kosten hebben evenredige voordelen.

Ik had het over de verdrievoudiging

voor de economie van de staat.

Dit betekent 80 miljard extra inkomsten.

En als we deze miljarden
dollars willen vertalen

in iets dat betekenis heeft,

dan komt dit, voor een gemiddeld kind
met een laag inkomen

neer op een verhoging in salaris
van ongeveer 10 procent,

gezien over hun hele carrière,
enkel door die kleuterschool!

Zonder verbetering van
basis- en middelbaar onderwijs.

Zonder veranderingen in collegegeld of toegang,

maar alleen door verbeteringen
in het kleuteronderwijs.

En kinderen uit de middenklasse

zouden er 5% op vooruit gaan.

Dus dit is een investering

die zich heel concreet zal terugbetalen

voor een breed scala aan
inkomensgroepen binnen een staat

en grote en tastbare voordelen produceert.

Dat was één barrière.

Een grotere barrière is

het langetermijnaspect van de voordelen
van de vroeg onderwijsprogramma's.

Ik zou willen stellen dat als we

de kwaliteit van de
beroepsbevolking verbeteren,

we hierdoor de economische ontwikkeling vergroten.

Kinderen die op hun vierde
kleuterlessen volgen,

sturen we uiteraard niet op hun vijfde al

aan het werk, toch?
Ik hoop tenminste van niet.

We praten dus over een investering

waarvan het economische rendement
niet zichtbaar zal zijn

in de komende 15 tot 20 jaar,

en Amerika is natuurlijk berucht

als een samenleving
georiënteerd op de korte termijn.

Een mogelijke reactie hierop

die ik zelf soms aanvoerde in lezingen,

is dat je wijst op de voordelen
van deze programma's,

zoals het drukken van de kosten
voor speciaal onderwijs en bijlessen,

ouders die om kleuteronderwijs geven.

Misschien zien we migratie van ouders

op zoek naar goed kleuteronderwijs.

Ik denk dat dit waar is,

maar in zekere zin slaan ze de plank mis.

Uiteindelijk is dit
investeren in de toekomst.

Dus wat ik je graag wil meegeven

is volgens mij de ultieme vraag.

Ik ben econoom, maar dit

is niet een economische vraag,
maar een morele.

Zijn wij, Amerikanen, bereid --

is onze gemeenschap nog in staat --

om de politieke keuze te maken
om nu een offer te brengen

door meer belastingen te betalen,

om de langetermijnperspectieven
te verbeteren,

niet alleen voor onze kinderen,
maar voor onze gemeenschap?

Zijn wij als land hier nog toe in staat?

En dat is iets wat elke inwoner

en stemgerechtigde zichzelf moet afvragen.

Is dat iets waar je nog waarde aan hecht?

Geloof je in het idee van investeren?

Dat idee is:

je brengt nu offers
om later de vruchten te plukken.

Ik denk dat het bewijs

voor de voordelen van vroeg onderwijs

voor lokale economieën buitengewoon sterk is.

Maar de morele en politieke keuze

ligt bij ons, als burgers
en stemgerechtigden.

Hartelijk bedankt. (Applaus)