Παίξτε! Πειραματιστείτε! Ανακαλύψτε!

Ο βιοχημικός Κάρι Μάλις μιλά για τη βάση της μοντέρνας επιστήμης: το πείραμα. Καθώς μοιράζεται ιστορίες από τον 17ο αιώνα και από τις δικές του ημέρες που έκανε πυραύλους στην αυλή του, ο Μάλις γιορτάζει την περιέργεια, την έμπνευση και την επιμέλεια της επιστήμης σε όλες της τις μορφές.

Θα αρχίσω να μιλάω για τον 17ο αιώνα.

Ελπίζω να μην προσβληθεί κανείς.

Αφού εφηύρα την PCR,
την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης,

χρειάστηκα μια αλλαγή.

Μετακόμισα κάτω στη Λα Χόγια
και έμαθα να κάνω σέρφινγκ.

Άρχισα να ζω εκεί κάτω
στην παραλία για πολύ καιρό.

Και όταν οι σέρφερ είναι έξω
περιμένοντας για κύματα,

ίσως να αναρωτιέστε, αν δεν έχετε
πάει ποτέ εκεί, τι κάνουν.

Μερικές φορές υπάρχει
μια παύση 10 με 15 λεπτών

όταν περιμένουν να έρθει ένα κύμα.

Συνήθως μιλάνε για τον 17ο αιώνα.

Ξέρετε, έχουν κακή φήμη στον κόσμο.

Ο κόσμος νομίζει ότι είναι
άνθρωποι χαμηλής μόρφωσης.

Μία μέρα, κάποιος μου πρότεινε
να διαβάσω ένα βιβλίο.

Ονομαζόταν «Η Αντλία Αέρα»,

ή κάτι σαν «Ο Λεβιάθαν και η Αντλία Αέρα».

Ήταν ένα πολύ παράξενο βιβλίο
για τον 17ο αιώνα.

Και κατάλαβα ότι οι ρίζες
του τρόπου που σκεφτόμουν

ήταν ο μοναδικός φυσικός τρόπος
να σκέφτεσαι τα πράγματα.

Γεννήθηκα σκεπτόμενος με αυτόν τον τρόπο,

και ήμουν πάντα
σαν ένας μικρός επιστήμονας.

Και όταν έψαχνα κάτι, χρησιμοποιούσα
επιστημονικές μεθόδους.

Δεν με εξέπληξε όταν μου πρωτοείπαν

πώς πρέπει να γίνεται η επιστήμη,

επειδή το έκανα ήδη σαν διασκέδαση.

Αλλά δεν μου πέρασε από το μυαλό

ότι η επιστήμη έπρεπε να ανακαλυφθεί

και ότι είχε ανακαλυφθεί

μόλις πριν από 350 χρόνια.

Ξέρετε, συνέβη στην Αγγλία
και τη Γερμανία και την Ιταλία

σχεδόν την ίδια στιγμή.

Βρήκα την ιστορία τρομερά ενδιαφέρουσα,

και έτσι θα μιλήσω λιγάκι για αυτό,

και τι ακριβώς πρέπει
να κάνουν οι επιστήμονες.

Και ξέρετε, ο Τσαρλς ο πρώτος
αποκεφαλίστηκε

γύρω στις αρχές του 17ου αιώνα.

Οι Άγγλοι την έστησαν στον Κρόμγουελ

και σε μερικούς Ρεπουμπλικάνους,
αλλά όχι όπως αυτούς που έχουμε εδώ.

Άλλαξαν την κυβέρνηση,
και δεν λειτούργησε.

Και ο Τσαρλς ο δεύτερος, ο γιος,

τελικά ανέβηκε στον θρόνο της Αγγλίας.

Ήταν αγχωμένος, διότι
ο πατέρας του είχε αποκεφαλιστεί

επειδή ήταν ο βασιλιάς της Αγγλίας.

Και ήταν αγχωμένος για το γεγονός

ότι οι συζητήσεις
γινόντουσαν μέσα σε μπάρ.

Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς,

αλλά οι άνθρωποι τον 17ο αιώνα στην Αγγλία

άρχισαν να μιλάνε για φιλοσοφία
και τέτοια θέματα στα μπαρ.

Δεν είχαν τηλεοράσεις,

και ποδοσφαιρικούς αγώνες
να παρακολουθήσουν.

Και εκνευριζόντουσαν

και στα καλά καθούμενα έβγαιναν
στο δρόμο και καυγάδιζαν

για θέματα όπως εάν η όχι
ήταν αποδεκτό ότι ο Ρόμπερτ Μπόιλ

έφτιαχνε μια συσκευή
που ονομαζόταν αντλία αέρα.

Ο Μπόιλ ήταν φίλος
του Τσαρλς του δευτέρου.

Ήταν Χριστιανός τα Σαββατοκύριακα,

αλλά κατά τη διάρκεια
της εβδομάδας ήταν επιστήμονας.

(Γέλια)

Έφτιαξε μια μικρή συσκευή,

σαν ένα είδος ανάποδης αντλίας ποδηλάτου

η οποία θα μπορούσε
να ρουφήξει όλο τον αέρα

από, αν ξέρετε, ένα δοχείο καμπάνα.

Το ανοίγεις, το κλείνεις
και έχει μία σφραγίδα,

είναι διαφανές, και μπορείς
να δεις τι γίνεται μέσα σε αυτό.

Αυτό που προσπαθούσε να κάνει
ήταν να βγάλει τον αέρα από εκεί μέσα,

και να δει τι θα συμβεί.

Το πρώτο, νομίζω, πείραμα που έκανε

ήταν να βάλει ένα πουλί εκεί μέσα.

Οι άνθρωποι τον 17ο αιώνα,

δεν καταλάβαιναν, όπως εμείς τώρα,

ότι ο αέρας αποτελείται από διάφορα μόρια,

και τον αναπνέουμε για ένα σκοπό.

Τα ψάρια δεν ήξεραν πολλά για το νερό,

και οι άνθρωποι δεν ήξεραν
πολλά για τον αέρα

και ο Μπόιλ άρχισε να τον εξερευνά.

Έβαλε ένα πουλί μέσα
και έβγαλε τον αέρα έξω,

και το πουλί πέθανε.

Και είπε, «Χμμ» και ονόμασε τη διαδικασία,

δεν το έλεγαν αντλία κενού τότε.

Τώρα ονομάζεται αντλία κενού,
αυτός το ονόμασε κενό.

Και αμέσως αυτό τον έβαλε σε μπελάδες

με το τοπικό ιερατείο

που του είπε, δεν μπορείς
να φτιάξεις ένα κενό.

(Γέλια)

Ο Αριστοτέλης είπε
ότι η φύση το απεχθάνεται.

Νομίζω ότι μάλλον ήταν κακή μετάφραση.

Αλλά οι άνθρωποι έδιναν βάση
σε εξουσίες όπως αυτή.

Και ξέρετε, ο Μπόιλ είπε, λοιπόν, σκατά,

εγώ τα δημιουργώ όλη την ώρα.

Αυτό που σκότωσε το πουλί δηλαδή,

και το ονομάζω κενό.

Και οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είπαν

ότι εάν ο Θεός θέλει να το κάνεις...

Ο Θεός είναι παντού,

αυτός ήταν ένας από τους κανόνες,
ο Θεός είναι παντού.

Και το κενό δεν περιέχει τίποτα.

Άρα ο Θεός δεν μπορούσε να είναι εκεί.

Και για αυτό η εκκλησία απαγόρευσε
τη δημιουργία κενών αέρος.

Και ο Μπόιλ είπε, βλακεία.

Εννοώ, θες να το πεις αντίθεο,
πες το αντίθεο.

Αλλά αυτό δεν είναι δική μου
δουλειά, δεν με αφορά.

Ασχολούμαι τα Σαββατοκύριακα.

(Γέλια)

Εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται

όταν αφαιρείς τον αέρα από ένα δοχείο.

Και έκανε διάφορα
χαριτωμένα πειραματάκια.

Έκανε ένα πείραμα με ένα μικρό τροχό,

σαν ένα ανεμιστήρα,

χαλαρά ενωμένο, για να μπορεί
να φέρει στροφές από μόνος του.

Είχε ένα ακόμα ανεμιστήρα
αντίθετα από αυτό

ο οποίος είχε κάτι σαν...

εγώ θα το έκανα με ένα λαστιχένιο ιμάντα,

με κάτι σαν μικρό ανεμόμυλο.

Ξέρω ακριβώς πώς το έκανε,
έχω δει τα σχέδια.

Είναι δύο ανεμιστήρες, ο ένας
μπορεί να γυρίσει εξωτερικά

αφού θα εγκαθιστούσε την αντλία,

και ανακάλυψε ότι όταν
έβγαζε όλο τον αέρα έξω απ' αυτό,

ο ανεμιστήρας δεν μπορούσε
να γυρίσει τον άλλον πια, σωστά;

Κάτι έλειπε, ξέρετε.

Είναι λίγο παράξενο που κάποιος
έκανε πείραμα για το δείξει αυτό,

αλλά αυτά γινόντουσαν εκείνη την εποχή.

Και υπήρχαν μεγάλες διαφωνίες για αυτό

στα μπαρ και στα καφέ και τα λοιπά.

Και ο Τσαρλς

άρχισε να ενοχλείται με όλα αυτά.

Ο Τσαρλς ο δεύτερος έλεγε,
θα έπρεπε να κρατήσουμε...

ας δημιουργήσουμε ένα μέρος
όπου μπορούμε να τα κάνουμε αυτά

όπου οι άνθρωποι,

δεν θέλουμε οι άνθρωποι
να θυμώσουν πάλι μαζί μου.

Γιατί όταν άρχιζαν
να μιλάνε για τη θρησκεία

και την επιστήμη και τέτοια,

τότε ήταν που έβαζε
τον μπαμπά του σε μπελάδες.

Και έτσι, ο Τσαρλς είπε,
θα διαθέσω τα λεφτά

για να σας δώσω ένα κτίριο,

όπου θα μπορείτε να συναντιέστε,

μόνο μην μιλάτε για τη θρησκεία εδώ.

Και αυτό βόλευε τον Μπόιλ.

Είπε, εντάξει, θα αρχίσουμε
να έχουμε αυτές τις συναντήσεις

για όποιον θέλει να ασχοληθεί
με την επιστήμη.

Ήταν η εποχή που ο Ισαάκ Νιούτον

άρχισε να δημιουργεί
πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Και πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι

ερχόντουσαν στον Βασιλικό Σύλλογο,
όπως τον ονόμαζαν.

Έπρεπε να ντυθείς αρκετά επίσημα.

Δεν ήταν σαν ένα συνέδριο TED.

Ήταν το μόνο κριτήριο,
ότι έπρεπε να είσαι --

να μοιάζεις -- με ένα τζέντλεμαν,
και μπορούσαν να έρθουν όλοι.

Δεν χρειαζόταν να είσαι μέλος τότε.

Και έτσι, ερχόντουσαν,

και όποιος θα έδειχνε ένα πείραμα,

το οποίο ήταν καινούργια λέξη τότε,
για να επαληθεύσει κάποια θεωρία,

θα έπρεπε να το κάνει αυτό
στη σκηνή, για να το δουν όλοι.

Το πιο σημαντικό κομμάτι αυτού ήταν,
ότι δεν έπρεπε να σχολιάζουν

τις προεκτάσεις, για παράδειγμα.

Και ο Θεός ήταν εκτός όλων αυτών.

Η φύση της πραγματικότητας
δεν μπορούσε να συζητηθεί.

Δεν έπρεπε να μιλάνε για την απόλυτη
φύση κανενός πράγματος.

Δεν έπρεπε να μιλάνε για τίποτα

που δεν μπορούσαν να αποδείξουν.

Αν κάποιος μπορούσε να το δει,
έλεγαν έτσι λειτουργεί η μηχανή,

κάνουμε αυτό και συμβαίνει εκείνο.

Και βλέποντας το τι συμβαίνει,
μπορούμε να κάνουμε γενικεύσεις,

και να πούμε,

είμαι σίγουρος ότι αυτό γίνεται κάθε φορά
που κάνουμε ένα από αυτά τα πράγματα.

Έτσι μπορείς να αρχίσεις
να εφευρίσκεις κάποιους κανόνες.

Λες ότι κάθε φορά που έχω κατάσταση κενού,

θα ανακαλύπτεις ότι ένας τροχός
δεν θα γυρνάει τον άλλον,

εάν η μόνη σύνδεση μεταξύ τους

είναι οτιδήποτε ήταν εκεί
πριν το κενό, κάτι τέτοιο.

Τα κεριά δεν καίνε στο κενό,

και πιθανόν ούτε και τα βεγγαλικά.

Δεν είναι σίγουρο, στην πραγματικότητα
τα βεγγαλικά μπορούν,

αλλά δεν το ήξεραν αυτό.

Δεν είχαν βεγγαλικά. Αλλά --

(Γέλιο)

-- μπορούσες να κάνεις κανόνες,
αλλά μόνο αν συσχετίζονταν

με πράγματα που ήσουν ικανός να δείξεις.

Και οι περισσότερες επιδείξεις
είχαν να κάνουν με κάτι ορατό.

Αν κάνεις ένα πείραμα στη σκηνή
και κανείς δεν το βλέπει,

μόνο το ακούει, πιθανόν
να σε πάρουν για τρελό.

Εννοώ, η πραγματικότητα είναι
αυτό που μπορείς να δείς.

Αυτό δεν ήταν ρητός
κανόνας στις συναντήσεις,

αλλά είμαι σίγουρος ότι ίσχυε.

Αν οι άνθρωποι ακούν φωνές,
και δεν βλέπουν κάποιον,

αυτό το άτομο μάλλον δεν είναι εκεί.

Αλλά η γενική ιδέα ήταν ότι εκεί μπορούσες

να μιλήσεις μόνο για τα συμπεράσματα

που είχαν προκύψει
σαν αποτέλεσμα πειραμάτων.

Δεν είχε σημασία τι έλεγε σχετικά
ο Τόμας Χόμπς, ένας τοπικός φιλόσοφος,

διότι δεν θα μιλούσαν για τελικές αιτίες.

Αυτό που συνέβαινε
στα μέσα του 17ου αιώνα,

ήταν ότι ο τομέας μου,
η πειραματική επιστήμη,

άρχισε να αποτραβιέται

και ήταν στην πράξη αυτό,
γιατί γινόταν σε συγκεκριμένο χώρο,

αλλά ήταν επίσης απίστευτο
πράγμα αυτό που συνέβαινε.

Η επιστήμη ήταν συνδεδεμένη
με τη θρησκεία και τη φιλοσοφία,

και τα μαθηματικά,

που στην ουσία δεν είναι επιστήμες.

Αλλά η πειραματική επιστήμη
συνδεόταν με όλα αυτά.

Και το μαθηματικό μέρος

και η πειραματική επιστήμη

απομακρύνονταν από τη φιλοσοφία.

Και δεν κοιτάξαμε ποτέ πίσω μας.

Είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα από τότε.

Ξεμπλόκαρε αυτό που εμπόδιζε
την ανάπτυξη στην τεχνολογία.

Όλοι σε αυτή την αίθουσα
- μιλάμε για μόλις 350 χρόνια πριν -

μην ξεχνάτε, ότι αυτό είναι λίγος καιρός,

ήταν περίπου 300.000 χρόνια πριν
όταν οι περισσότεροι από εμάς,

οι πρόγονοι μας

ήρθαν από την Αφρική
και έστριψαν προς τα αριστερά.

Όσοι έστριψαν προς τα δεξιά,
υπάρχουν μερικοί στην Ιαπωνική μετάφραση.

Αλλά αυτό συνέβη πολύ καιρό πριν,

σε σχέση με μόλις 350 χρόνια πριν.

Αλλά σε αυτά τα 350 χρόνια,

ο τόπος έχει υποστεί πολλές αλλαγές.

Στην πραγματικότητα, μάλλον
όλοι σε αυτή την αίθουσα,

ειδικά αν πήρατε την τσάντα σας,

μερικοί από εσάς, ξέρω
δεν πήρατε την τσάντα σας,

αλλά αν πήρατε την τσάντα σας,

όλοι εδώ έχετε στις τσέπες σας,
ή στο δωμάτιό σας,

κάτι που πριν από 350 χρόνια,

οι βασιλιάδες θα έκαναν
πόλεμο για να αποκτήσουν.

Σκεφτείτε πόσο σημαντικό είναι.

Το να έχεις σύστημα GPS χωρίς
δορυφόρους, θα σου είναι άχρηστο.

(Γέλια)

Αλλά αν κάποιος είχε
σύστημα GPS τον 17ο αιώνα,

κάποιος βασιλιάς θα είχε πάει
με τον στρατό του για να το πάρει.

Ακροατήριο: Για το αρκουδάκι;
Το αρκουδάκι;

Κάρι Μάλις: Θα μπορούσαν
και για το αρκουδάκι, ναι.

Όλοι έχουμε πράγματα.

Όλοι έχουν πράγματα που οι βασιλιάδες
θα έκαναν πόλεμο για να αποκτήσουν.

Και αυτό είναι μόλις 350 χρόνια πριν.

Δεν ασχολούνται πολλοί άνθρωποι με αυτά.

Ξέρετε, οι σημαντικοί άνθρωποι,

μπορείτε να διαβάσετε γι' αυτούς,

για τους πολύ σημαντικούς ανθρώπους
που συμμετείχαν στην πρόοδο.

Αυτά τα πράγματα, ξέρετε, όλα αυτά

ήταν αποτέλεσμα
του διαχωρισμού που κάναμε.

Όταν ήμουν μικρός, μεγάλωσα με την ιδέα

ότι αν θέλεις να ξέρεις κάτι -
ίσως επειδή ο μπαμπάς μου

έλειπε συχνά, και η μητέρα μου
δεν ήξερε πολλά από επιστήμη -

εγώ πίστευα ότι αν θέλεις να μάθεις κάτι,

θα πρέπει να κάνεις ένα πείραμα.

Είχα φυσικό ταλέντο για την επιστήμη
και τη δημιουργία πειραμάτων.

Πίστευα ότι έτσι σκεφτόντουσαν όλοι.

Νόμιζα ότι κάποιος με μυαλό αυτό θα έκανε.

Δεν ισχύει αυτό.

Ήμουν ένας από τους επιστήμονες

που μπήκαν σε μπελάδες τις προάλλες
στο δείπνο για τον μεταμοντερνισμό.

Και δεν είχα πρόθεση -
πού είναι αυτή η κυρία;

Ακροατήριο: Εδώ.

(Γέλια)

ΚΜ: Δεν το θεώρησα αυτό σαν διαμάχη

αλλά σαν μια ζωντανή συζήτηση.

Δεν το πήρα προσωπικά, αλλά,

απλά αφελώς πίστευα,

μέχρι αυτή η εμπειρία σέρφινγκ
να με κάνει να αρχίσω για τον 17ο αιώνα,

νόμιζα όλοι ότι έτσι σκεφτόντουσαν

και αναγνώριζαν την πραγματικότητα

σύμφωνα με αυτά που έβλεπαν,
άγγιζαν, ή άκουγαν.

Εν πάση περιπτώσει, όταν ήμουν παιδί,

είχα ένα βιβλιαράκι
από το Φόρτ Σίλ, Οκλαχόμα,

ήταν η εποχή

που ο πατέρας του Τζόρτζ Ντάισον

σκεφτόταν να εκτοξεύσει
πυρηνικούς πυραύλους και τέτοια.

Εγώ σκεφτόμουν να κάνω
τους δικούς μου μικρούς πυραύλους.

Και ήξερα ότι οι βάτραχοι
--οι μικροί βάτραχοι --

είχαν φιλοδοξίες να ταξιδέψουν
στο διάστημα,

όπως οι άνθρωποι, κι εγώ

(Γέλια)

έψαχνα για ένα σύστημα προώθησης

το οποίο θα έκανε ένα πύραυλο
με ύψος κάπου 1,2 μέτρα

να πετάξει κάπου 2-3 χιλιόμετρα.

Αυτός ήταν ο στόχος μου.

Ήθελα να πάει εκτός θέας

και μετά να πέσει ο βάτραχος
με ένα μικρό αλεξίπτωτο.

(Γέλια)

Πήρα αυτό το βιβλίο
από το Φόρτ Σίλ, Οκλαχόμα,

όπου υπάρχει μια βάση πυραύλων.

Το εξέδωσαν για ερασιτέχνες
κατασκευαστές πυραύλων,

και έγραφε

ότι δεν θερμαίνουμε ποτέ ένα μείγμα
με υπερχλωρικό κάλιο και ζάχαρη.

(Γέλια)

Αυτό ακούγεται σαν πρόκληση.

(Γέλια)

Εσύ τώρα λες για να δούμε,

θα βρω υπερχλωρικό κάλιο και ζάχαρη,

θα τα θερμάνω, για να δω
γιατί λένε να μην το κάνω,

και τι θα γίνει αν το κάνω.

Η μητέρα μου

επιτηρούσε την πίσω αυλή

από το παράθυρο στον πάνω όροφο,

όπου σιδέρωνε ή κάτι τέτοιο.

Και συνήθως παρακολουθούσε,

και άμα έβλεπε καπνό ή κάτι τέτοιο

έβγαινε έξω να μας επιπλήξει όλους

για να μην κάνουμε κάτι
και χάσουμε τα μάτια μας.

Αυτό ήταν το χειρότερο πράγμα
που θα μπορούσε να μας συμβεί.

Γι' αυτό σκεφτόμουν,
όσο δεν χάνω τα μάτια μου,

δεν νοιάζομαι για το γεγονός

ότι απαγορεύεται
να θερμάνεις αυτό το μείγμα.

Θα το κάνω προσεκτικά, αλλά θα το κάνω.

Οτιδήποτε άλλο είναι απαγορευμένο,
το κάνεις πίσω από το γκαράζ.

(Γέλια)

Έτσι πήγα στο φαρμακείο

για να αγοράσω υπερχλωρικό κάλιο,

και δεν ήταν παράξενο τότε για ένα παιδί

να πηγαίνει στο φαρμακείο
και να αγοράζει χημικά.

Σήμερα, είναι όχι κυρία μου,

έλεγξε τα παπούτσια σου.

(Γέλια)

Δεν είχαν, αλλά ρώτησα,
τι άλλο είδος καλίου έχετε;

Και είχε νιτρικό κάλιο.

Είπα ότι αυτό μπορεί να κάνει
το ίδιο πράμα, ό,τι κι αν είναι.

Σίγουρα έχει να κάνει με πυραύλους
αλλιώς δεν θα ήταν στο εγχειρίδιο.

Κι έτσι έκανα μερικά πειράματα.

Ξέρετε, ξεκίνησα με πολύ μικρές ποσότητες

από νιτρικό κάλιο και ζάχαρη,

η οποία ήταν άμεσα διαθέσιμη,

και τα ανέμειξα σε διαφορετικές αναλογίες,

και προσπάθησα να βάλω φωτιά.

Απλά για να δω τι θα συμβεί
αν τα αναμείξεις.

Και αυτά κάηκαν αργά
αλλά είχαν ωραία μυρωδιά

σε σχέση με άλλα καύσιμα για πυραύλους
που είχα δοκιμάσει που όλα περιείχαν θείο.

Και μύριζε σαν καμένο ζαχαρωτό.

Και μετά δοκίμασα να τα λιώσω.

Λιώνοντας έγινε ένα σιροπιαστό καφέ υγρό.

Και όταν κρύωσε έγινε ένα σκληρό υλικό,

και όταν το άναβες, πέταγε σαν νυχτερίδα.

Το μικρό μπολ με αυτό το υλικό
που είχε κρυώσει,

το άναβες και άρχιζε να χορεύει στην αυλή.

Και είπα, να πώς να στείλεις
έναν βάτραχο εκεί που θέλει.

(Γέλια)

Άρχισα να το αναπτύσσω.

Ο μπαμπάς του Τζορτζ τον βοηθούσε πολύ,

εγώ είχα μόνο τον αδελφό μου,

αλλά μου πήρε περίπου έξι μήνες

για να καταλάβω τις λεπτομέρειες.

Εμπλέκονται πολλά μικρά πράγματα

στο να κάνεις έναν πύραυλο
να λειτουργήσει,

ακόμη κι αν έχεις το καύσιμο.

Αλλά κάνουμε πειράματα,
κρατάμε σημειώσεις,

κάνουμε παρατηρήσεις.

Και σιγά σιγά φτιάχνουμε μια θεωρία
του πώς λειτουργεί αυτό.

Ακολουθούσα όλους τους κανόνες
ενώ δεν ήξερα ποιοι ήταν οι κανόνες,

μάλλον είμαι γεννημένος επιστήμονας,

ή κάτι σαν ιστορική αναδρομή
στον 17ο αιώνα ή κάτι τέτοιο.

Τελικά φτιάξαμε μια συσκευή
που μπορούσε επαναλήψιμα

να εξαφανίσει έναν βάτραχο
και να τον επιστρέψει ζωντανό.

Δεν μας φόβισε αυτό.

Θα έπρεπε, γιατί έβγαλε πολύ καπνό

και έκανε πολύ θόρυβο, και ήταν ισχυρό.

Και πού και πού, γινόταν μια έκρηξη.

Εγώ δεν φοβόμουνα ότι η έκρηξη
θα κατέστρεφε τον πλανήτη.

Δεν είχα ακούσει για τους 10 τρόπους
που θα πρέπει να φοβόμαστε.

Παρεμπιπτόντως, θα μπορούσα
να είχα σκεφτεί,

καλύτερα να μην το κάνω αυτό
επειδή μου είπαν να μην το κάνω.

Ας πάρω άδεια από την κυβέρνηση.

Αν την περίμενα,
ο βάτραχος θα είχε πεθάνει.

(Γέλια)

Τέλος πάντων, το αναφέρω
επειδή είναι ωραία ιστορία,

μου είπε να πω κάτι προσωπικό
και η ιστορία είναι προσωπική.

Θα σας έλεγα για τη βραδιά
που γνώρισα τη γυναίκα μου

αλλά θα παραήταν προσωπικό,
έτσι δεν είναι;

(Γέλια)

Έτσι έχω κάτι άλλο
που δεν είναι προσωπικό.

Αλλά αυτή είναι η διαδικασία
που θεωρώ ότι είναι η επιστήμη:

ξεκινάμε με μια γενική ιδέα,

και μετά αντί να ψάξουμε,

σε όλες τις πηγές που ξέρουμε,

αν και θα το έχετε κάνει καμιά φορά
για κάποια εργασία,

αν θέλετε να βρείτε ποιος
το έχει δουλέψει.

Αλλά στη διαδικασία, παίρνετε μια ιδέα,

όπως όταν μου ήρθε ένα βράδυ η ιδέα

ότι μπορούσα να ενισχύσω το DNA
με δύο ολιγονουκλεοτίδια,

και μπορούσα να κάνω πολλά αντίγραφα
από ένα μικρό κομμάτι DNA,

ξέρετε, το να το σκεφτώ αυτό

μου πήρε περίπου 20 λεπτά
καθώς οδηγούσα το αυτοκίνητό μου.

Μετά μίλησα σε κόσμο γι' αυτό,

αλλά αν άκουγα αυτά που έλεγαν
όλοι οι μοριακοί βιολόγοι φίλοι μου,

θα τα είχα παρατήσει.

Αν είχα ψάξει για κάποια αυθεντία
για να μου πει αν αυτό θα λειτουργούσε,

θα μου είχε πει όχι,
μάλλον δεν θα λειτουργήσει.

Επειδή τα αποτελέσματά του
ήταν τόσο θεαματικά

που αν λειτουργούσε θα άλλαζε
το πώς γίνεται η μοριακή βιολογία.

Κανείς δεν θέλει να έρθει ένας χημικός
και να αλλάζει πράγματα στον τομέα του.

Αλλά αν πάτε στην αυθεντία,
και δεν το κάνετε πάντα

δεν θα πάρετε πάντα τη σωστή απάντηση.

Ήξερα ότι πηγαίνοντας στο εργαστήριο
και προσπαθώντας να το κάνεις να δουλέψει,

θα γινόσουν η αυθεντία και θα έλεγες,

ξέρω ότι δουλεύει, επειδή
μέσα σε αυτόν τον σωλήνα έγινε,

και σε αυτό το τζελ υπάρχει μια λωρίδα

που γνωρίζω ότι είναι DNA,
το DNA που θέλω να ενισχύσω.

Οπότε ναι λοιπόν, δουλεύει!

Να πώς είναι η επιστήμη.

Και μετά λέτε πώς θα δουλέψει καλύτερα;

Και βρίσκετε όλο και καλύτερους τρόπους.

Αλλά πάντα δουλεύετε από δεδομένα
που αποκτάτε κάνοντας πειράματα

που θα κάνετε σε μια σκηνή.

Δεν έχει κρυμμένα κόλπα από πίσω.

Πρέπει να είστε πολύ ειλικρινείς

με αυτό που κάνετε, για να δουλέψει αυτό.

Δεν μπορείτε να επινοήσετε αποτελέσματα
και να βασίσετε τα πειράματά σας εκεί.

Πρέπει να είστε ειλικρινείς,
εγώ βασικά είμαι ειλικρινής.

Επειδή έχω σχετικά κακή μνήμη,
τα ψέματα μου φέρνουν μπελάδες,

έτσι πάντα είμαι εκ φύσης
ειλικρινής και περίεργος,

και αυτό οδηγεί
σε τέτοιου είδους επιστήμης.

Τώρα, για να δούμε,

έχω άλλα πέντε λεπτά, σωστά;

Δεν είναι όλοι οι επιστήμονες έτσι.

(Γέλια)

Συνέβηκαν πολλά από τότε,

την εποχή του Ισαάκ Νεύτωνα,
όταν έγιναν όλα αυτά τα πράγματα.

Κάτι που συνέβη την εποχή
του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,

την περίοδο πριν από αυτόν,
και σίγουρα μετά,

η κυβέρνηση κατάλαβε ότι οι επιστήμονες

δεν είναι περίεργοι τύποι
που κρύβονται στον κόσμο τους

και κάνουν γελοία πράγματα
με δοκιμαστικούς σωλήνες.

Οι επιστήμονες έκαναν εφικτό
τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έκαναν γρηγορότερα πράγματα,

έκαναν μεγαλύτερα όπλα
για να τους καταρρίψουν.

Έκαναν φάρμακα για τους πιλότους,

αν παρουσίαζαν προβλήματα
κατά τη διαδικασία.

Έκαναν διάφορα, και στο τέλος
έκαναν μια τεράστια βόμβα

για να το τελειώσουν μια και καλή.

Και όλοι το πρόσεξαν και είπαν,

«Πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό,

γιατί όποιος έχει τους περισσότερους
επιστήμονες να εργάζονται,

θα έχει μια κυρίαρχη θέση,
τουλάχιστον στα στρατιωτικά,

και ίσως και στα οικονομικά».

Και ασχολήθηκαν με αυτό,

και έτσι έφτιαξαν
την επιστημονική βιομηχανία,

που προσέλκυσε πολλούς επιστήμονες

που ήθελαν να βγάλουν λεφτά,
που ξαφνικά ήταν διαθέσιμα.

Δεν ήταν περίεργα αγοράκια

που τους άρεσε να πετάνε
βατράχια στον αέρα.

Ήταν τα ίδια άτομα που αργότερα
πήγαν στην ιατρική επειδή είχε λεφτά.

Μετά έγιναν επιχειρηματίες.

Το βλέπαμε στα λύκεια, τους έλεγαν,

αν θέλεις να γίνεις πλούσιος
γίνε επιστήμονας - όχι πια.

Αν θέλεις να γίνεις πλούσιος
γίνε επιχειρηματίας.

Πολλοί ασχολήθηκαν για τα λεφτά,
τη δύναμη και τα ταξίδια.

Αυτό ήταν παλιά
που τα ταξίδια ήταν εύκολα.

Και αυτοί οι άνθρωποι

δεν σας λένε πάντα την αλήθεια.

Δεν έχουν τίποτα στο συμβόλαιό τους,

που να λέει ότι ωφείλουν
να σας λένε την αλήθεια.

Και μιλάω για ανθρώπους

που λένε ότι είναι μέλη της επιτροπής

που λέγεται, ας πούμε, Διακυβερνητική
Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή.

Και κάνουν μεγάλες συναντήσεις
όπου προσπαθούν να βρουν

πώς θα συνεχίσουμε να αποδεικνύουμε

ότι ο πλανήτης θερμαίνεται,

όταν αυτό δεν συμβαδίζει με την εντύπωση
που έχει ο περισσότερος κόσμος.

Αν μετρήσετε τη θερμοκρασία
κατά τη διάρκεια μιας περιόδου,

και η θερμοκρασία μετριέται
επιμελώς εδώ και 50-60 χρόνια,

μετριέται πολύ περισσότερο καιρό,
αλλά όχι με τόσο ακριβείς μεθόδους,

και έχουν κρατηθεί αρχεία
για 50 με 60 χρόνια,

και στην πραγματικότητα
η θερμοκρασία δεν έχει ανέβει.

Η μέση θερμοκρασία έχει ανέβει λίγο,

επειδή οι νυχτερινές θερμοκρασίες

στους μετεωρολογικούς σταθμούς
έχουν ανέβει λιγάκι.

Υπάρχει μια καλή εξήγηση γι' αυτό.

Οι μετεωρολογικοί σταθμοί
χτίζονται έξω από τις πόλεις,

εκεί που ήταν το αεροδρόμιο,
και τώρα η πόλη μεταφέρθηκε εκεί.

Υπάρχει τσιμέντο γύρω, αυτό λέγεται
επίδραση της γραμμής του ορίζοντα.

Οι υπεύθυνοι που κάνουν
τις μετρήσεις θερμοκρασίας

ξέρουν ότι πρέπει να προστατεύσουν
τη συσκευή μέτρησης από αυτό.

Και ακόμη και τότε,

επειδή τα κτίρια ζεσταίνονται την ημέρα,
κρατούν λίγη ζέστη τη νύχτα,

Και έτσι η θερμοκρασία ανεβαίνει λιγάκι.

Έτσι θα έπρεπε. Αλλά όχι πολύ.

Ο πρώτος που είχε την ιδέα ότι θα ψηθούμε,

δεν το σκέφτηκε έτσι.

Το όνομά του ήταν Σβεν Αρένιους,
- ήταν Σουηδός -

και είπε ότι αν διπλασιαστεί
το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα,

το οποίο πίστευε ότι θα συνέβαινε,
- αυτό ήταν το 1900 -

υπολόγισε ότι η θερμοκρασία
θα έπρεπε να ανέβει κατά 5,5 βαθμούς.

Θεωρούσε ότι η Γη είχε μόνωση

χωρίς κάτι μέσα της,

απλώς η ενέργεια κατέβαινε,
και η ενέργεια έφευγε.

Έτσι σκέφτηκε αυτή τη θεωρία,
και είπε πως θα ήταν τέλειο,

επειδή στη Σουηδία θα μεγάλωνε
η σαιζόν καλλιέργειας,

και άρεσε και στους σέρφερ,
τη βρήκαν πολύ ωραία ιδέα,

επειδή έκανε αρκετό κρύο
στον ωκεανό καμιά φορά.

Αλλά αργότερα πολλοί άρχισαν
να σκέφτονται ότι θα είναι κάτι κακό.

Αλλά κανένας δεν το απέδειξε.

Η θερμοκρασία που έχει μετρηθεί,

μπορείτε να το βρείτε στο διαδίκτυο,

να δείτε τις μετρήσεις της NASA,

και τις μετρήσεις του Γραφείου Καιρού,

και θα δείτε μόνοι σας,
και θα δείτε ότι η νυχτερινή θερμοκρασία

που μετρήθηκε στην επιφάνεια του πλανήτη

έχει ανέβει ελάχιστα.

Μαζί με τον μέσο όρο
της ημερήσιας θερμοκρασίας,

φαίνεται να ανέβηκε περίπου
0,7 βαθμούς αυτόν τον αιώνα.

Αλλά στην πραγματικότητα
απλώς ανέβαινε τη νύκτα,

την ημέρα οι θερμοκρασίες δεν ανέβαιναν.

Η θεωρία του Αρένιους,

και όσων πιστεύουν
στην υπερθέρμανση του πλανήτη

ήταν ότι θα έπρεπε
να ανέβει και την ημέρα,

αν είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Στους ανθρώπους αρέσουν τα πράγματα

με ονόματα που μπορούν
να τα κάνουν εικόνα.

Αλλά δεν τους αρέσει κάτι τέτοιο,

δεν ενθουσιάζονται
για στοιχεία, για παράδειγμα,

για την ενδυνάμωση της τροπικής
κυκλοφορίας τη δεκαετία του '90.

Είναι μια μελέτη που βγήκε τον Φλεβάρη,

και οι περισσότεροι από εσάς
μάλλον δεν την έχετε ακουστά.

«Στοιχεία για Δεκαετία
Μεγάλης Μεταβλητότητας

στον Προϋπολογισμό Μέσης Τροπικής
Ακτινοβολίας Ενέργειας».

Συγγνώμη.

Αυτή η μελέτη εκδόθηκε από τη ΝΑΣΑ,

και μερικούς επιστήμονες
στο Κολούμπια, και στο Βίλικι,

και αρκετά άτομα στο Πρίνστον.

Και αυτές οι δύο μελέτες
δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science,

την πρώτη Φεβρουαρίου.

Το συμπέρασμα και των δύο μελετών,

και τα σχόλια του συντάκτη του Science,
οι περιγραφές των μελετών αυτών,

κάτι σαν περίληψη,

είναι ότι οι θεωρίες μας
για την υπερθέρμανση του πλανήτη

είναι τελείως λανθασμένες.

Αυτό που έκαναν αυτοί οι τύποι,

είναι αυτό που λένε οι άνθρωποι
της NASA τόσο καιρό,

ότι αν μετρήσετε τη θερμοκρασία
της ατμόσφαιρας, δεν ανεβαίνει.

Δεν ανεβαίνει καθόλου, τη μετράμε
πολύ προσεκτικά εδώ και 20 χρόνια,

δορυφορικά, και δεν ανεβαίνει.

Και σε αυτή τη μελέτη, δείχνουν
κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό,

που ονομάζουν ακτινοβολία.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες,
είναι αρκετά πολύπλοκο,

αλλά όχι τόσο πολύπλοκο
όσο σας κάνουν να πιστεύετε

με τις λέξεις που χρησιμοποιούν.

Αν δείτε το συμπέρασμα, λένε

ότι ο ήλιος εκπέμπει συγκεκριμένη
ποσότητα ενέργειας, ξέρουμε πόση,

πέφτει στη Γη, η Γη
επιστρέφει κάποια ποσότητα.

Όταν ζεσταθεί δημιουργεί
πιο κόκκινη ενέργεια, σαν υπέρυθρη,

σαν κάτι που είναι ζεστό
και εκπέμπει υπέρυθρα.

Η όλη υπόθεση της υπερθέρμανσης

που δεν στέκει,

είναι ότι αν υπάρχει πολύ
διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα,

η ζέστη που προσπαθεί να ξεφύγει
δεν θα καταφέρει να βγει,

αλλά η ζέστη που προέρχεται από τον ήλιο,
που είναι περίπου 350 νανομέτρα,

εκεί επικεντρώνεται, περνάει
από το διοξείδιο του άνθρακα.

Έτσι ζεσταίνεσαι,
αλλά δεν διαλύει καθόλου.

Αυτοί οι τύποι τα μέτρησαν όλα αυτά.

Μπορεί κανείς να μιλήσει γι' αυτά
και να γράψει μεγάλες αναφορές,

και να πάρει χρηματοδότηση
από την κυβέρνηση,

αλλά τα μέτρησαν,

και τελικά τα τελευταία 10 χρόνια
γι' αυτό λένε «δεκαετείς»,

ότι η ενέργεια, το επίπεδο
αυτού που ονομάζουν «ανισορροπία»

ήταν πολύ παραπάνω
από αυτό που περίμεναν.

Το ποσό της ανισορροπίας,

δηλαδή η ζέστη που μπαίνει
και δεν βγαίνει έξω

που θα είχατε με το διπλάσιο
διοξείδιο του άνθρακα,

που παρεμπιπτόντως δεν είναι
ούτε καν κοντά σε αυτά.

Αλλά αν το 2025,

διπλασιάσουμε το διοξείδιο του άνθρακα
όπως κάναμε το 1900,

λένε ότι θα αυξήσει
τον ενεργειακό προϋπολογισμό,

δηλαδή κατά περίπου ένα βατ
ανά τετραγωνικό εκατοστό παραπάνω

θα έμπαινε απ' ό,τι θα έβγαινε.

Έτσι ο πλανήτης θα έπρεπε να θερμαίνεται.

Βρήκαν σε αυτή τη μελέτη,
σε αυτές οι δύο μελέτες

από δύο διαφορετικές ομάδες,

ότι πεντέμισι βατ ανά τετραγωνικό μέτρο

έμπαιναν από το 1998, 1999,

και το μέρος δε ζεστάθηκε.

Έτσι η θεωρία δεν ισχύει,
δεν είναι τίποτα.

Αυτές οι μελέτες θα έπρεπε να λέγονται,

«Το τέλος του Φιάσκου
της Υπερθέρμανσης του Πλανήτη».

Έχουν ανησυχίες,

και καταλαβαίνεις ότι έχουν
επιφυλακτικά συμπεράσματα,

επειδή μιλούν για μεγάλα εργαστήρια

που χρηματοδοτούνται με πολλά χρήματα
και από φοβισμένους ανθρώπους.

Ενώ αν έλεγαν, ξέρεις κάτι;

Δεν υπάρχει πια πρόβλημα
με την υπερθέρμανση,

άρα η χρηματοδότηση...

Αν ένα αίτημα χρηματοδότησης
άρχιζε με αυτό,

ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν ισχύει,

αν το έλεγαν αυτό στην πραγματικότητα,

έφυγα.

(Γέλια)

Θα σηκωθώ όρθιος.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Πρέπει να το πουν αυτό.

Έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί.

Αλλά αυτό που λέω είναι,
ότι μπορείτε να χαίρεστε,

επειδή ο εκδότης του Science,
ο οποίος δεν είναι χαζός,

και αυτές οι δύο ομάδες,
με τον επαγγελματισμό τους,

έχουν φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα

και το συμπέρασμα στις μελέτες τους

είναι ότι αυτό που σκέφτονταν,

αυτό που είχαν προβλέψει,
δηλαδή ότι η Γη θα υπερθερμανθεί,

είναι τελείως λανθασμένο.

Είναι λάθος κατά έναν μεγάλο βαθμό.

Όχι μικρό βαθμό.

Απλώς ερμήνευσαν λανθασμένα
το γεγονός ότι η Γη...

προφανώς υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοί

τους οποίους δεν γνώριζε κανένας.

Μπαίνει η θερμότητα
χωρίς να ανέβει η θερμοκρασία.

Ο πλανήτης είναι κάτι εκπληκτικό,

είναι μεγάλος και τρομακτικός,
και μεγάλος και υπέροχος,

και κάνει διάφορα πράγματα
τα οποία δεν γνωρίζουμε.

Ο λόγος που τα έβαλα όλα αυτά μαζί,

να πώς πρέπει να κάνεις επιστήμη.

Συχνά η επιστήμη γίνεται
για λόγους όπως η απλή περιέργεια.

Υπάρχουν πολλά πράγματα
όπως η υπερθέρμανση

και η τρύπα του όζοντος,

και πολλά άλλα επιστημονικά
δημόσια θέματα, που αν σας ενδιαφέρουν

τότε πρέπει να βρείτε τις λεπτομέρειες,
να διαβάσετε τις μελέτες,

«Μεγάλη δεκαετής μεταβλητότητα στην...»

και να ξέρετε τι σημαίνουν
όλες αυτές οι λέξεις.

Και αν ακούσετε αυτούς
που δημοσιεύουν αυτά τα θέματα

και βγάζουν πολλά χρήματα από αυτό,

θα παραπληροφορηθείτε,
και θα ανησυχείτε για λάθος πράγματα.

Θυμηθείτε τα 10 πράγματα
από τα οποία κινδυνεύετε.

Ένα από αυτά,

(Γέλια)

που συμφωνώ είναι
αυτό με τους αστεροειδείς.

Πρέπει να προσέχουμε τους αστεροειδείς.

Σας ευχαριστώ που με είχατε εδώ.

(Χειροκρότημα)