Ali Carr-Chellman: ponowne zachęcenie chłopców do nauki poprzez granie

Podczas TEDxPSU, Ali Carr-Chellman wylicza trzy przyczyny dlaczego całe tłumy chłopców odwracają się od szkoły oraz przedstawia śmiały plan ponownego zachęcenia ich do nauki poprzez: przeniesienie ich kultury do szkół, nowe reguły pozwalające chłopcom być chłopcami oraz grami wideo, które nauczają i również bawią.

Jestem by powiedzieć wam,

że mamy problem z chłopcami,

poważny problem.

Ich kultura nie sprawdza się w szkole.

Podzielę się z Wami

sposobami, które sądzimy, że rozwiążą ten problem.

Zacznę od powiedzenia, że to jest chłopiec,

a to dziewczynka.

Prawdopodobnie myślicie stereotypowo

o chłopcach i dziewczynkach.

Jeżeli przedstawię istotę płci dzisiaj

możecie odrzucić to, co powiem.

Nie zrobię tego.

Chodzi o inny rodzaj chłopca i dziewczynki.

Nie wszyscy chłopcy mieszczą się

w tych rygorystycznych ramach

myślenia o chłopcach i dziewczynkach.

Również nie wszystkie dziewczynki

się w nich mieszczą.

W rzeczywistości większość chłopców i dziewczyn

rozwija się w pewien wiadomy sposób.

Z chłopcami jest ten problem, że

ich sposób bycia i kultura

nie sprawdza się w szkołach.

Skąd to wiemy?

Projekt "Sto dziewczyn"

pokazuje ciekawe statystyki.

Np.: Na każde 100 dziewczyn zawieszonych w szkole,

przypada 250 zawieszonych chłopców.

Na każde 100 dziewczyn wydalonych ze szkoły

przypada 335 wydalonych chłopców.

Na każde 100 dziewczyn objętych specjalną edukacją,

przypada 217 chłopców.

Na każde 100 dziewczyn z problemami z uczeniem,

przypada 276 chłopców.

Na każde 100 dziewczyn

z zaburzeniami emocjonalnymi,

przypada 324 chłopców.

Wszystkie te liczby są znacznie wyższe,

jeżeli ktoś jest czarnoskóry, biedny,

jeżeli ktoś jest czarnoskóry, biedny,

uczy się w przeludnionej szkole.

Jeżeli jesteś chłopcem

masz czterokrotnie większe szanse

by być zdiagnozowanym na ADHD,

czyli nadpobudliwością ruchową.

Jest inna strona tego wszystkiego.

Ważne jest, żeby przyznać, że

kobiety nadal potrzebują pomocy w szkole,

pensje są znacznie niższe,

nawet, gdy są kontrolowane,

dziewczyny ciągle walczyły

w matematyce i nauce przez lata.

To wszystko prawda.

Nic z tych rzeczy nie wstrzymuje

od skupiania się na umiejętnościach

chłopców w wieku od 3 do 13 lat.

Tak powinniśmy robić.

Powinniśmy wziąć stronę z ich książek,

ponieważ inicjatywy i programy,

które miały miejsce dla kobiet

w nauce, inżynierii i matematyce

są fantastyczne.

Zrobiły dużo dobrego

dla dziewczyn w tych sytuacjach.

Powinniśmy myśleć, jak

też tego dokonać w przypadku chłopców

w młodszym wieku.

Nawet gdy są starsi,

okazuje się, że mają problem.

Patrząc na uniwersytety,

60 procent licencjatów przypada kobietom,

co jest znacząca zmianą.

Właściwie administracjom uczelni

jest to trochę niewygodne, że

ten procent kobiet na uczelni rośnie do 70 procent.

ten procent kobiet na uczelni rośnie do 70 procent.

Przyprawia to o złość administrację uczelni,

bo dziewczyny nie chcą chodzić do szkół nieuczęszczanych przez chłopców.

Zaczyna się zakładać

centra nauki o mężczyznach

by wymyśleć jak ich zachęcić

do uczęszczania na studia.

Rozmawiając z kadrą nauczycielską słyszymy:

"Oni grają na komputerze i uprawiają hazard całą noc,

"Oni grają na komputerze i uprawiają hazard całą noc,

i grają w World of Warcraft.

To wpływa na ich akademickie osiągnięcia."

To wpływa na ich akademickie osiągnięcia."

Zgadnijcie?

Gry wideo nie są przyczyną, są symptomem.

Gry wideo nie są przyczyną, są symptomem.

Byli wyłączeni przez długi czas.

Byli wyłączeni przez długi czas.

Porozmawiajmy, dlaczego byli wyłączeni

pomiędzy wiekiem 3 a 13 lat.

Uważam, że są trzy przyczyny, które

powodują rozbrat kultury szkoły z chłopcami.

powodują rozbrat kultury szkoły z chłopcami.

Pierwsza to zero tolerancji.

Syn znajomej przedszkolanki

przekazał jej wszystkie zabawki,

które ona przebrała i wyciągnęła

wszystkie plastikowe bronie.

Nie można mieć noży, mieczy i toporów itp.

Nie można mieć noży, mieczy i toporów itp.

w sali przedszkolnej.

Czego obawiamy się, gdy mały chłopiec ma taką broń?

Na prawdę.

Jest to dowodem na to, że dzisiaj

nie można odważnie się bawić.

Nie opowiadam się za łobuzami.

Nie sugeruję, że powinniśmy

pozwalać na bronie i noże w szkołach.

Jednak kiedy mówimy, że

harcerz chodzący do liceum,

który ma w samochodzie

scyzoryk, powinien być zawieszony.

scyzoryk, powinien być zawieszony.

Chyba przeholowaliśmy z zerową tolerancją.

Widać to w pracach pisemnych chłopców.

W wielu szkołach nie wolno

pisać o rzeczach związanych z przemocą,

również tych związanych

z grami wideo, te tematy są zakazane.

Chłopcy przychodzą do domu i mówią:

"Nienawidzę pisać"

"Dlaczego synu? Co jest nie tak z pisaniem?"

"Muszę pisać, o tym, co każe mi nauczyciel."

"Dobrze, o czym każe ci pisać?"

"Wiersze. Muszę pisać wiersze.

O małych momentach w życiu.

Nie chcę o tym pisać."

"O czym chciałbyś pisać?"

"Chcę pisać o grach wideo,

o tym interesującym świecie,

tornadzie, które wchodzi do naszego domu

i rozbija szyby,

rujnuje wszystkie meble i zabija każdego."

"W porządku."

Mówisz, o tym nauczycielowi

i pyta cię, z całą powagą,

"Powinniśmy go wysłać do psychologa?"

Odpowiedź brzmi nie, to tylko chłopiec.

To tylko mały chłopiec.

Nie można takich rzeczy

pisać dzisiaj w szkole.

Pierwszy powód:

zerowa tolerancja i jej rozrost.

Drugi to desynchronizacja kultury szkoły i chłopców:

jest mniej uczących mężczyzn.

Każdy, kto ma więcej niż 15 nie wie,

bo w ostatnich 10 latach,

że liczba nauczycieli w szkołach podstawowych

została zredukowana do połowy.

Zmiana nastąpiła z 14 procent

do siedmiu.

Oznacza to, że 93 procent nauczycieli

uczących chłopców w podstawówkach są kobietami.

uczących chłopców w podstawówkach są kobietami.

Jaki jest z tym problem?

Kobiety są wspaniałe.

Ale mężczyźni stanowią wzory dla chłopców,

że jest ok być sprytnym.

Mają ojców, pastorów, harcmistrzów,

Mają ojców, pastorów, harcmistrzów,

jednak sześć godzin dziennie, pięć dni tygodniowo

spędzają w szkole.

W wielu szkołach nie ma mężczyzn.

W wielu szkołach nie ma mężczyzn.

Wielu mówi, że nie jest to miejsce

dla chłopców, a jest dla dziewczyn.

Nie jestem dobry w tym,

więc lepiej będzie

jak zagram w gry, zaangażuję się w sport,

bo oczywiście tutaj nie pasuję.

Mężczyźni tu nie pasują, to jasne.

Może to być bezpośrednią drogą by to dostrzec.

Może to być bezpośrednią drogą by to dostrzec.

Mniej bezpośrednio,

niedostatek mężczyzn w kulturze,

w pokoju nauczycielskim

jest rozmowa o Joe i Jonny'm,

którzy pobili się na placu zabaw.

"Co zrobimy z chłopcami?"

Odpowiedź zależy od nauczycieli.

Czy są obecni mężczyźni?

Czy są mamy chłopców?

Następuje zmiana rozmowy

w zależności od rozmówców.

Trzeci powodem desynchronizacji:

przedszkole to stara druga klasa.

Mamy tam naprężony program.

Mając trzy lata, lepiej pisz czytelnie swoje imię,

inaczej stwierdzą u ciebie opóźnienie w rozwoju.

Do czasu pierwszej klasy,

powinieneś przeczytać tekst

z obrazkiem lub bez,

w książce z 25, czy 30 stronami.

Jeżeli nie, najprawdopodobniej trafisz

do specjalnego programu nauki czytania.

Nauczyciele z tego programu powiedzą:

na czterech, pięciu chłopców przypada jedna dziewczynka,

w pierwszych klasach.

To jest problemem, ponieważ

przekaz, jaki otrzymują chłopcy

wygląda: "musisz cały czas

robić to, co każą ci nauczyciele."

Pensja nauczycieli zależy

od liczby niezdających dzieci,

odpowiedzialności, testów i tego wszystkiego.

odpowiedzialności, testów i tego wszystkiego.

Nauczycielka musi znaleźć sposób,

jak przepchnąć chłopców i dzieci przez materiał.

jak przepchnąć chłopców i dzieci przez materiał.

Napięty program jest zły

dla każdego aktywnego dziecka.

Dzieje się tak, że

ona mówi: "Usiądź proszę,

bądź cicho, rób, co każę, przestrzegaj reguł,

panuj nad czasem, skup się,

bądź dziewczynką."

Tak one im mówią.

Niebezpośrednio.

To jest poważny problem. Skąd pochodzi?

Od nas.

(Śmiech)

Chcemy, aby dzieci czytały, gdy mają pół roku.

Widzieliście te reklamy?

Chcemy mieszkać w Lake Wobegon,

gdzie każde dziecko jest ponad przeciętną.

Nie jest to zdrowe, dla dzieci.

Nie jest to dobre dla rozwoju,

szczególnie złe dla chłopców.

Co powinniśmy zrobić?

Powinniśmy do nich dotrzeć tam, gdzie są,

wejść w ich kulturę,

zmienić sposób myślenia

o ich akceptacji w podstawówkach.

Można zrobić konkretne rzeczy.

Można stworzyć lepsze gry.

Wiele dzisiejszych edukacyjnych gier

to karty pamięciowe.

Uwielbiane do ćwiczeń.

Nie mają głębi, bogatej narracji,

takiej jak w grach wideo,

które interesują chłopców.

Musimy lepiej projektować gry,

rozmawiać z nauczycielami, rodzicami,

dyrektorami szkół i politykami.

Przekonać do powrotu mężczyzn do szkół.

Przyjrzeć się politykom zerowej tolerancji.

Czy mają sens?

Musimy przemyśleć

jak odciążyć programy,

by chłopcy powrócili na wygodne dla nich miejsce.

by chłopcy powrócili na wygodne dla nich miejsce.

Te rozmowy muszą się odbywać.

Są wspaniałe przykłady szkół.

Są wspaniałe przykłady szkół.

New York Times ostatnio opisał szkołę.

Projektant gier z nowej szkoły stworzył

szkolną grę wideo.

Jednak odnosi się do kilku dzieci.

Nie jest zbyt skalowalna.

Należy zmienić kulturę i odczucia,

polityków, zarządców szkół i rodziców

o tym, co akceptujemy i jak akceptujemy

to, co się dzieje w szkołach.

Należy znaleźć pieniądze na gry.

Dobre gry kosztują,

World of Warcraft ma spory budżet,

zaś wiele gier edukacyjnych nie.

Rozpoczęliśmy,

moi koledzy: Mike Petner, Shawn Vashaw i ja,

oglądać postawy nauczycieli

i dowiedzieć się, co sądzą o graniu,

co o tym mówią.

Odkryliśmy, że

rozmawiają o dzieciach,

które rozmawiają o graniu,

w bardzo poniżający sposób.

Mówią: "Ciągle mówią o tym.

Mówią o tych figurkach,

o ich osiągnięciach i odznaczeniach,

czy czymś tam, co zdobywają.

Ciągle o tym mówią."

Mówią, jakby to było w porządku.

Jeżeli byłaby to twoja kultura,

jak byście się poczuli.

Niewygodnie jest odbierać taki rodzaj języka.

Niewygodnie jest odbierać taki rodzaj języka.

Denerwuje ich wszystko, co

wiąże się przemocą, z uwagi na

polityki zerowej tolerancji.

Wiedzą, że rodzice i administracja nic nie zaakceptuje.

Musimy pomyśleć o postawach nauczycieli

i sposobach ich zmiany,

by nauczyciele byli bardziej otwarci

i akceptowali kulturę chłopców w szkołach.

Nie robiąc tego będziemy mieli

chłopców, którzy opuszczają podstawówkę mówiąc:

"Cóż, to było miejsce dla dziewczyn,

nie dla mnie.

Poświęcę się graniu lub sportowi."

Jeżeli zmienimy te rzeczy, będziemy na nie uważać,

oraz zachęcimy chłopców do nauki,

to będą opuszczać podstawówkę mówiąc: "Jestem mądry."

Dziękuję.

(Oklaski)