Internet: Adresy IP i DNS

Współzałożyciel Internetu (!) Vint Cerf i inżynier oprogramowania, Paola Mejia, ujawniają nam zasady komunikacji pomiędzy sieciami oraz tłumaczą, co sprawia, że Internet działa.

Zacznij naukę na http://code.org/

Bądź z nami w kontakcie!
• na Twitterze https://twitter.com/codeorg
• na Facebooku https://www.facebook.com/Code.org
• na Instagramie https://instagram.com/codeorg
• na Tumblrze https://blog.code.org
• na LinkedIn https://www.linkedin.com/company/code-org
• na Google+ https://google.com/+codeorg

Internet: Adresy IP i DNS

Cześć! Mam na imię Paola. Jestem
inżynierem oprogramowania w Microsofcie.

Porozmawiajmy o działaniu Internetu.
Podstawą mojej pracy są sieci, które mogą

ze sobą rozmawiać, ale w latach 70. XX w.
tego rozwiązania jeszcze nie było.

Trzeba było Vinta Cerfa i Boba Kahna, aby
wynaleźć protokół internetowy, aby

umożliwić komunikację. Ten wynalazek dał
podwaliny temu, co dziś nazywamy

Internetem. Internet to sieć sieci. Łączy
miliardy urządzeń

na całym świecie. Może jesteście połączeni
laptopem lub telefonem za pomocą wi-fi, a

a połączenie wi-fi łączy się z dostawcą
internetu (ISP), natomiast ten dostawca

łączy Was z miliardami urządzeń na całym
świecie za pomocą setek tysięcy sieci, które

są ze sobą połączone. Większość ludzi nie

zwraca uwagi na to, że internet to
filozofia układu i architektura wyrażona

zbiorem protokołów. Protokół jest dobrze
znanym zbiorem zasad i norm, a jeśli

są one wiążące dla zainteresowanych stron,
umożliwiają bezproblemową komunikację.

Sposób fizycznego działania Internetu jest
mniej istotny od tego, że filozofia układu

pozwala mu dostosowywać i przyjmować nowe
technologie komunikacji. Wystarczy, że

wie, które protokoły użyć, aby nowa
technologia korzystała z internetu w

określony sposób. Wszystkie urządzenia
w Internecie mają unikalne adresy. Adres

internetowy to numer, taki jak numer
telefonu czy dokładny adres, jedyny dla

każdego komputera czy urządzenia w obrębie
sieci. Podobnie jak większość domów czy

firm posiada adres do korespondencji. Nie
trzeba znać osoby, aby wysłać jej list

pocztą, ale trzeba znać adres i umieć
dobrze zapisać adres, aby

list mógł zostać doręczony przez system
do miejsca przeznaczenia.

System tworzenia adresu dla komputerów
jest podobny i stanowi część większości

ważnych protokołów stosowanych w
komunikacji internetowej i nosi nazwę

protokołu internetowego lub IP. Adres komputerowy
zwany jest adresem IP. Wejście na stronę to po prostu

prośba o informacje skierowana przez
jeden komputer do drugiego. Wysyła on

wiadomość na adres IP innego komputera,
a także adres wyjściowy i drugi komputer

wie, gdzie wysłać odpowiedź. Adres IP
może już widzieliście. To po prostu zbiór

cyfr! Są uporządkowane według hierarchii.
Tak, ja w adresie domowym: kraj, miasto,

ulica, numer domu, adres IP składa się z
wielu części. Podobnie jak wszystkie dane

cyfrowe numery te składają się z bitów.
Tradycyjnie adresy IP liczą 32 bity, po 8

bitów w każdej części adresu. Początkowe
cyfry oznaczają kraj i sieć regionalną

urządzenia. Następnie mamy podsieci i
w końcu adres konkretnego urządzenia.

Ta wersja tworzenia adresu IP nosi nazwę
IPv4. Zaprojektowano ją w roku

1973, ale przyjęła się na dobre dopiero na
początku lat 80. XX w. i zapewnia ponad 4

miliardy niepowtarzalnych adresów dla
urządzeń połączonych w Internecie. Ten

zyskał jednak dużo większą popularność niż
przewidywał Vint Cerf, więc 4 miliardy

takich adresów nie wystarczy. Jesteśmy
obecnie w trakcie wieloletniego przejścia

na dłuższy format adresu IP zwany IPv6,
w którym stosuje się 128 bitów/adres, co

daje ponad 340 sekstylionów adresów.
To więcej niż liczba ziaren piasku, które

mogłyby otrzymać swój adres IP. Większość
użytkowników nie obchodzą adresy

internetowe. System nazw domen lub DNS
łączy nazwy np. www.example.com z

odpowiednim adresem. Komputer korzysta z
DNS, aby sprawdzać nazwy domen oraz

zdobywać powiązane adresy IP, potrzebne do
połączenia komputera z miejscem

przeznaczenia w Internecie. Brzmi to mniej
więcej tak (głos 1): "Cześć. Chcę dojść na

www.code.org.", (głos 2): "Nie znam IP tej
domeny, ale popytam. Cześć, wiesz jak

wejść na code.org?: (głos 3): "Tak, mam go,
to 174.129.14.120." (głos 2): "Super,

dzięki. Zapiszę go, na wszelki wypadek,
bo może się przydać później. Hej, tu jest

adres, którego szukałeś." (głos 1):
"Fantastycznie! Dziękuję! Jak zatem

projektujemy system obejmujący miliardy
urządzeń, w którym można znaleźć jedną z

miliarda stron internetowych? Jeden serwer
DNS nie obsłuży zapytań z tylu urządzeń.

Odpowiedź brzmi - serwery DNA są połączone
według pewnej hierarchii i podzielone na

strefy, z rozbiciem na domeny główne takie
jak: .org, .com, .net., itp. DNS utworzono

początkowo jako otwarty i publiczny
protokół komunikacji dla instytucji rządu

i oświaty. Z uwagi na swoją otwartość, DNS
jest narażony na ataki cybernetyczne.

Przykładem ataku jest spoofing DNS. Haker
wchodzi na serwer DNS i wprowadza zmiany,

aby dopasować nazwę domeny do błędnego
adresu IP. Umożliwia to hakerowi wysyłanie

ludzi na stronę oszusta. Osoba, którą to
dotknie jest bezbronna, może mieć więcej

problemów, ponieważ korzysta ze strony
jakby strona była prawdziwa. Internet

jest ogromy i wciąż rośnie. System nazw
domen i protokół internetowy projektuje

się w skali, nie ma więc znaczenia, jak
bardzo internet się rozrośnie.