Интернетот без екрани би можел да изгледа вака

Дизајнерот Том Углов креира иднина во која љубовта на човекот кон природни решенија и едноставни алатки коегзистира со нашата потреба за информации и уредите кои ни овозможуваат пристап до тие информации.“ Реалноста е побогата од екраните,“ вели тој. „Можеме да имаме свое среќно место исполнето со сакани информации, место во кое ќе се чувствуваме комотно и природно."

За почеток, би ве замолил да
отидете на вашето среќно место.

Да, вашето среќно место.

Знам дека имате, па макар и лажно.

(Смеа)

Добро. Удобно е?

Добро.

Сега, одговорете во себе
на следниве прашања.

Дали има неонско осветлување
во вашето среќно место?

Има пластични маси?

Полиестерски под?

Мобилни телефони?

Не?

Сите знаеме дека
нашето среќно место

е некаде надвор,
во природа-

на плажа, крај оган.

Таму читаме, јадеме или плетеме.

Опкружени сме со природно
светло и органски елементи.

Природните работи не` прават среќни.

Среќата е голем мотиватор,
ние се бориме за среќа.

Можеби затоа постојано
ги редизајнираме работите,

со надеж дека новиот дизајн ќе ни биде
поприроден

Па, да започнеме тука-

со идејата дека добриот дизајн
треба да биде природен.

Телефонот не е многу природен.

Веројатно мислите дека
сте зависни од него,

но, не сте.

Не сме зависни од уреди,

туку од информациите кои
тие ги пренесуваат.

Се прашувам колку долго ќе бидете
среќни во вашите среќни места

без информации од надворешниот свет?

Сакам да знам како стигнуваме
до тие информации,

како ги доживуваме.

Се движиме од време на
статички информации

во книгите, библиотеките и
автобуските станици,

преку времето на дигитални информации,

кон време на флуидни информации,

каде децата ќе можат да пристапат
до се`, насекаде и во секое време,

од квантна физика до
средоновековнo лозарство,

од родова теорија до утрешната временска прогноза,

како палење на светлото-

замислете го тоа.

Луѓето исто сакаат едноставни алати.

Вашиот телефон не е
едноставен алат.

Виљушката е едноставен алат.

(Смеа)

И не сакаме кога е пластична,

така, исто и јас- не го сакам
мојот телефон-

не е тоа начинот на кој сакам
да ги доживеам информациите.

Мислам дека има подобри решенија
отколку свет претставен преку екрани.

Не ги мразам екраните, но мислам дека

никој не е задоволен од тоа

колку време
поминуваме пред нив.

За среќа, и големите

технолошки компании
го мислат ова.

Нив многу ги интересира
допирот, говорот, движењето,

и сетилата.

Ги интересира како да ја вдахнат
магијата на интернетот

во простите предмети, како чашите,

претварајќи го дигиталниот облак

во нешто што можеме да го
допреме и придвижиме.

На родителите загрижени за
времето пред екраните

им требаат дигитални играчки за
да ги научат децата да читаат,

како и безбедни продавници за
апликации.

Всушност мислам дека тоа веќе се случува.

Реалноста е побогата од екраните.

На пример, јас сакам книги.

За мене тие се временски машини-
атоми и молекули врзани во просторот,

од мигот на нивното создавање до
моментот на моето искуство.

Но, да бидам искрен,

содржината е иста и на мојот телефон.

Тогаш зошто книгата е побогато
искуство од екранот?

Мислам, од научен аспект,

се разбира, екраните
ни се потребни.

Ако гледаме филм, ни треба голем екран,

Но, има и нешто друго што не можат
да ви го понудат овие магични кутии.

Вашиот телефон не е кралица
на интернетот.

(Смеа)

Можеме да градиме нешта-физички нешта

со употреба на физика и пиксели

кои ќе го интегрираат
интернетот во светот околу нас.

Ќе ви покажам неколку пример сега.

Пред извесно време работев
со дизајнерската куќа Берг,

на истражувањето каков
би бил интернетот без екрани.

Ни беа прикажани различни начини

на кои светлото може да работи со
едноставни сетила и физички предмети,

за да го оживее интернетот,
да го направи опиплив.

Како овие прекрасни
механички Ју Тјуб плеери.

И ова беше инспирација за мене.

Потоа работев за јапонската фирма AQ

на еден истражувачки проект
за ментално здравје.

Сакавме да креираме предмет

кој ќе снима податоци
за промените во расположението

што е важно за поставување дијагноза.

Овој предмет го снима вашиот допир,

така што го стегате силно
ако сте нервозни,

или нежно го допирате кога сте смирени.

Тоа е како стик за дигитални емотикони.

Подоцна можете да се навратите на
тие моменти,

и да им додадете содржини онлајн.

Пред се',

сакавме да креираме убав интимен предмет

кој ќе го имате во вашиот џеб

и ќе го сакате.

Двогледот е всушност,
роденденски подарок

за 40 годишнината на
Операта во Сиднеј.

Нашите пријатели од Теларт, во Бостон,
донесоа улични двогледи

какви што има
на Емпајер Стејт Билдинг,

и им вградија слики од

други познати светски знаменитости.

(смеа)

користејќи го "Стрит Вју" на Гугл.

Потоа ги ставивме под скалите.

Така, тие станаа многу физички
едноставни,

или како портал кон другите знаменитости.

На тој начин можете да го видите Версај
или Шеклтон Хат.

Во основа, тоа е виртуелна
реалност од 1955.

(смеа)

Во нашата канцеларија користиме
вреќички за да разменуваме URL адреси.

Тоа е навистина едноставно,
како вашата платежна картичка.

Едноставно ставате веб страна
на малиот чип овде,

и го правите ова и ....опаа!-

веб страната се појавува
на вашиот телефон.

Тоа чини околу 10 центи.

"Гушкачот на дрвја" е проект на
кој работимe

заедно со Grumpy Sailor и Finch,
тука во Сиднеј.

И многу сум возбуден околу тоа што
може да се случи

кога го расклопуваш телефонот
и ги ставаш делчињата на дрво,

и дека моите деца ќе имаат
можност

да посетат волшебна шума предводени
од магично стапче,

каде ќе можат да зборуваат со
дигитални самовили, да прашуваат,

а и да бидат прашани.

Како што гледате,

се' уште сме на прагот со ова.

(смеа)

Но, јас сум возбуден

од можноста повторно да ги вратиме децата
надвор без екраните,

а магијата на интернетот сепак да им биде
на дофат.

Се надеваме дека ќе имаме нешто вакво
до крајот на годината.

Па, ајде да повториме.

Луѓето сакаат природни решенија.

луѓето сакаат информации.

Луѓет имаат потреба од едноставни алатки.

На овој начин треба
да ја дизајнираме иднината,

не само интернетот.

Можеби инфо ерата во која влегуваме
ве прави несигурни.

Можеби повеќе ви е предизвик
отколку возбуда.

Ист е случајот и со мене.

Ова е навстина исклучителна
епоха на човечката историја.

Ние сме луѓето кои го градат светот,

нема вештачки интелигенции..

се' уште.

(смеа)

тоа сме ние-дизајнери,архитекти,
уметници и инженери.

И ако си поставиме предизвик

мислам дека ќе го создадеме
нашето среќно место,

исполнето со информации кои ги сакаме

што ќе ни биде природно и едноставно
како палење на светлото.

Не можеме да избегаме од тоа

дека мнозинството сака часовници,
веб страни и виџети,

сепак добро е да им дадеме шанса и
на плутата, светлината и вреќичките.

Ви благодарам!

(аплауз)