Return to Video

Een adoptieverhaal | Jillian Lauren | TEDxChapmanU

  • 0:11 - 0:13
    Dit is mijn zoon.
  • 0:13 - 0:14
    (Publiek) Oooooh!
  • 0:14 - 0:16
    Hij heet Tariku.
  • 0:16 - 0:21
    Mijn man Scott en ik adopteerden hem
    vanuit Ethiopië in 2009.
  • 0:21 - 0:26
    En ik kan je zeggen dat adoptie
    niet voor teerhartige mensen is.
  • 0:26 - 0:30
    Vooral Ethiopische en transraciale adoptie
  • 0:30 - 0:33
    is niet geschikt voor mensen
    die onzichtbaar willen zijn.
  • 0:33 - 0:35
    Scott en ik hadden hierin een voordeel,
  • 0:35 - 0:38
    want we zijn een excentriek
    koppel met tattoos,
  • 0:38 - 0:39
    dus we werden vaak aangestaard,
  • 0:39 - 0:44
    maar dat is een heel ander
    soort aandacht dan bijvoorbeeld:
  • 0:44 - 0:49
    we wonen in New York
    en Tariku is twee jaar en een half
  • 0:49 - 0:52
    en hij kreeg de diagnose
    van posttraumatische stressstoornis.
  • 0:52 - 0:56
    Hij heeft hevige driftbuien,
    zo ongeveer tien keer per dag.
  • 0:56 - 0:57
    We moesten naar een therapeut
  • 0:57 - 1:01
    om te leren hoe we hem
    veilig kunnen beheersen,
  • 1:01 - 1:03
    zodat hij zichzelf
    of iemand anders geen pijn doet.
  • 1:04 - 1:06
    Hoe je dit moet doen is:
  • 1:06 - 1:10
    je gaat bij hem op de grond liggen
    en houdt zijn hoofd vast met één hand
  • 1:10 - 1:16
    en legt je andere arm rond zijn armen
    en vergrendelt zijn benen met jouw benen
  • 1:16 - 1:18
    en je blijft liggen tot hij rustig wordt.
  • 1:19 - 1:24
    Dit ziet er vreselijk uit
    en het voelt ook vreselijk aan.
  • 1:24 - 1:29
    En als je de enige blanke bent
    in een metrostation in Bedford-Stuyvesant
  • 1:29 - 1:32
    (Gelach)
  • 1:32 - 1:37
    en je moet een gillende Afro-Amerikaanse
    peuter in bedwang houden,
  • 1:37 - 1:40
    is dat een heel ander soort zichtbaarheid
  • 1:40 - 1:43
    dan ik op dat moment gewoon was.
  • 1:44 - 1:46
    En omdat we zo zichtbaar zijn als gezin,
  • 1:46 - 1:48
    willen mensen vaak
    met me praten over adoptie.
  • 1:48 - 1:51
    Soms zeggen ze dingen als:
  • 1:51 - 1:54
    "O, ik wou altijd al adopteren,
    maar mijn partner wou het niet overwegen,
  • 1:54 - 1:56
    want je weet nooit wat je zult krijgen."
  • 1:58 - 2:01
    En ik denk, wauw, ik bedoel --
  • 2:01 - 2:04
    Ik heb hier nooit over nagedacht
    toen we de procedure opstartten,
  • 2:04 - 2:07
    want ik dacht dat je dat sowieso
    nooit weet, toch?
  • 2:07 - 2:10
    (Gelach)
  • 2:10 - 2:12
    Dat is gewoon ... het leven.
  • 2:14 - 2:18
    Maar goed, ik begrijp het.
    Adoptie is niet voor iedereen.
  • 2:18 - 2:21
    Maar we kunnen er wel
    allemaal iets uit leren.
  • 2:21 - 2:27
    Bijvoorbeeld: adoptie benadrukt duidelijk
    het hele natuur-versus-opvoeding-debat.
  • 2:27 - 2:28
    Ik zie het altijd
  • 2:28 - 2:31
    als mensen Tariku bestuderen
    om te proberen bewijs te verzamelen
  • 2:31 - 2:34
    voor de kant van het debat
    die ze vertegenwoordigen.
  • 2:34 - 2:36
    Je weet wel: "Oh, hij is zo snel!"
  • 2:36 - 2:40
    Ja natuurlijk, want Ethiopiërs
    winnen alle marathons.
  • 2:40 - 2:43
    (Gelach)
  • 2:43 - 2:44
    "Oh, hij is zo knap!"
  • 2:44 - 2:48
    Ja, natuurlijk, want alle
    Ethiopiërs zijn zo knap.
  • 2:49 - 2:51
    En: "Oh, hij is zo'n goede drummer!"
  • 2:52 - 2:54
    (Gelach)
  • 2:55 - 2:56
    Dat zegt genoeg.
  • 2:56 - 2:57
    (Gelach)
  • 2:57 - 3:00
    Maar als je wat dieper kijkt
  • 3:00 - 3:05
    naar hoe geadopteerden een geïntegreerd
    gevoel van identiteit opbouwen,
  • 3:05 - 3:08
    dan kunnen we zien dat wie we zijn
    en waar we thuishoren in deze wereld,
  • 3:08 - 3:11
    niet enkel een functie is
    van natuur of opvoeding.
  • 3:12 - 3:16
    Wie we zijn, zit in onze verbeelding.
  • 3:17 - 3:20
    We zijn niet enkel ons genetisch materiaal
    of hoe we opgevoed zijn,
  • 3:20 - 3:23
    we zijn ook de verhalen
    die we onszelf vertellen.
  • 3:24 - 3:26
    Laat me jullie dus wat
    over mijn zoon van nu vertellen.
  • 3:27 - 3:30
    Hij is nu zes en het gaat super met hem.
  • 3:30 - 3:31
    Geen driftbuien meer,
  • 3:31 - 3:33
    behalve af en toe
    als er een iPad mee gemoeid is.
  • 3:33 - 3:34
    (Gelach)
  • 3:35 - 3:39
    En het enige andere wat je moet weten
    over dit kind, is dit:
  • 3:39 - 3:41
    vliegtuigen.
  • 3:41 - 3:47
    Vliegtuigen, vliegtuigen en vliegtuigen.
    Mijn zoon is dol op vliegtuigen.
  • 3:47 - 3:53
    Hij zit elke zaterdag de hele dag op LAX
    te kijken hoe vliegtuigen opstijgen.
  • 3:53 - 3:54
    Hij kent elke vliegmaatschappij,
  • 3:54 - 3:57
    hij weet waar ze vandaan komen,
    op welke lijnen ze vliegen,
  • 3:57 - 4:02
    hij kent het verschil tussen
    een A747 en een A-A380.
  • 4:03 - 4:07
    Weten jullie hoe die kleine tipjes op het
    einde van de vleugels worden genoemd?
  • 4:08 - 4:10
    Nee? O, iemand wist het!
  • 4:10 - 4:12
    Nee. Dat weet je niet.
  • 4:12 - 4:13
    (Gelach)
  • 4:13 - 4:17
    Ik wist het ook niet, tot hij me zei
    dat ze 'winglets' genoemd worden.
  • 4:17 - 4:18
    Inderdaad, winglets.
  • 4:20 - 4:24
    Dus als je niets anders opgestoken hebt
    van deze talk: winglets.
  • 4:24 - 4:26
    (Gelach)
  • 4:28 - 4:34
    Deze kleine jongen die opgevoed werd
    15.000 kilometer van waar hij geboren is,
  • 4:35 - 4:37
    is dol op vliegtuigen.
  • 4:37 - 4:39
    Zijn kamer is behangen met kaarten
  • 4:39 - 4:40
    en hij wil de hele tijd horen
  • 4:40 - 4:43
    hoe hij van Afrika
    naar Californië gereisd is.
  • 4:43 - 4:48
    En hij heeft deze reis omarmd
    als een groot avonturier.
  • 4:48 - 4:51
    Ik herinner me nog dat we hem
    voor het eerst naar huis brachten.
  • 4:52 - 4:54
    Na jaren van bureaucratie en frustraties
  • 4:54 - 4:58
    kreeg ik eindelijk
    mijn prachtige zoon in mijn armen.
  • 4:58 - 5:03
    Ik werd overweldigd door een gevoel van
    juistheid en doelgerichtheid en kalmte.
  • 5:04 - 5:08
    En mijn grote, stoere man
    met tattoos tot aan zijn ogen,
  • 5:08 - 5:10
    ex-marinier bij de VS,
  • 5:10 - 5:12
    huilde.
  • 5:13 - 5:15
    Het was liefde op het eerste gezicht.
  • 5:15 - 5:16
    Voor ons.
  • 5:16 - 5:19
    Voor Tariku? Niet echt.
  • 5:19 - 5:20
    (Gelach)
  • 5:20 - 5:22
    Hij keek constant naar de lucht
  • 5:22 - 5:25
    en dus kozen we voor hem
    als tweede naam, Moon.
  • 5:25 - 5:30
    We dachten dat hij van de lucht hield,
    hoe poëtisch, we noemen hem Tariku Moon.
  • 5:31 - 5:35
    Maar toen ontdekten we dat hij
    gewoon geen oogcontact met ons wou maken.
  • 5:35 - 5:38
    (Gelach)
  • 5:41 - 5:45
    Echt waar. Hij keek weg
    en wij maakten ons zorgen.
  • 5:45 - 5:46
    We waren bezorgd.
  • 5:46 - 5:48
    We waren bezorgd over het oogcontact,
  • 5:48 - 5:50
    over zijn motorische ontwikkeling,
  • 5:50 - 5:52
    over zijn longen.
  • 5:52 - 5:55
    En dus, tijdens de eerste
    maanden dat hij hier was,
  • 5:55 - 5:58
    hielden we hem gewoon vast
    en gaven hem eten
  • 5:58 - 6:00
    en liepen rondjes met hem in de buurt.
  • 6:00 - 6:03
    En terwijl ik dit deed, meestal
    omdat ik niets anders te doen had,
  • 6:03 - 6:06
    vertelde ik hem een hele reeks verhalen.
  • 6:06 - 6:09
    Ik vertelde hem
    over hoe we een gezin werden,
  • 6:09 - 6:11
    vertelde hem verhalen over Afrika
  • 6:11 - 6:14
    en ik vertelde hem verhaaltjes
    over Beertje Paddington
  • 6:14 - 6:16
    en de dingen waarmee ik opgegroeid was.
  • 6:16 - 6:22
    En stilaan maakte hij meer oogcontact
    en zijn spieren werden sterker
  • 6:22 - 6:24
    en ik voelde hem ontspannen in mijn armen.
  • 6:25 - 6:30
    Als ik stilaan zeg, bedoel ik ook
    dat het jaren duurde.
  • 6:30 - 6:34
    Er waren jaren vol nachtmerries
    en hysterische driftbuien.
  • 6:35 - 6:37
    En het was niet gemakkelijk voor hem.
  • 6:37 - 6:39
    Maar nu doet hij het fantastisch
  • 6:39 - 6:43
    en hij vertrouwt erop
    dat we niet weg zullen gaan.
  • 6:43 - 6:46
    En hij zit daar met zijn kleine hand
    in de mijne en zijn ogen wijd open
  • 6:46 - 6:47
    en hij kijkt naar de lucht.
  • 6:47 - 6:50
    Niet meer omdat hij
    geen oogcontact kan maken,
  • 6:50 - 6:53
    maar omdat hij dol is op vliegtuigen.
  • 6:54 - 6:58
    En hij stelt de hele tijd vragen;
    hij is gefascineerd door zijn afkomst.
  • 6:58 - 7:01
    Hij zegt: "Ben ik Afrikaans?"
    en ik zeg: "Ja."
  • 7:01 - 7:04
    Hij zegt: "Ben ik Joods?" en ik zeg "Ja."
  • 7:04 - 7:07
    En hij zegt: "Ben ik Iers?"
    en ik zeg: "Ja."
  • 7:07 - 7:11
    En hij zegt: "Ik ga erheen."
  • 7:11 - 7:13
    En ik vraag: "Waarheen?"
  • 7:13 - 7:14
    (Gelach)
  • 7:14 - 7:16
    en hij antwoordt:
  • 7:17 - 7:19
    "Korea."
  • 7:19 - 7:21
    (Gelach)
  • 7:25 - 7:31
    En hoewel mijn zoon nog niet bewust
    een identiteit ontwikkelt
  • 7:31 - 7:33
    door al die verschillende invloeden,
  • 7:33 - 7:35
    is dat toch precies wat hij doet.
  • 7:36 - 7:38
    Stilaan, stap voor stap en vol moed,
  • 7:38 - 7:41
    vindt mijn zoon zichzelf uit.
  • 7:41 - 7:45
    En hij verzint zichzelf als een reiziger
    die uitkijkt naar zijn toekomstige reis
  • 7:45 - 7:48
    en tegelijk terugblikt
    op de afgelegde reis.
  • 7:49 - 7:54
    En getuige zijn van dit soms pijnlijke,
    maar vaak inspirerende proces,
  • 7:54 - 7:56
    heeft veel licht geworpen op mijn leven,
  • 7:56 - 7:59
    want ook ik ben geadopteerd.
  • 8:00 - 8:03
    Ik werd geadopteerd als kind
    in de vroege jaren 70.
  • 8:03 - 8:07
    En de retoriek over adoptie
    is veel veranderd sinds toen.
  • 8:07 - 8:10
    En ik heb nog vaak meningsverschillen
    met mijn moeder hierover,
  • 8:10 - 8:12
    want ze zegt: "Het is precies hetzelfde.
  • 8:12 - 8:16
    Het is precies hetzelfde
    als was ik van jou bevallen."
  • 8:16 - 8:19
    En ik zeg: "Nee, dat is het niet.
    Het is niet hetzelfde."
  • 8:19 - 8:22
    Daarmee wil ik niet zeggen
    dat het beter of slechter is
  • 8:22 - 8:24
    of dat er meer of minder liefde is.
  • 8:24 - 8:26
    Het is geen kwalitatief statement.
  • 8:26 - 8:27
    Het is een feit.
  • 8:27 - 8:30
    Adoptiegezinnen zitten
    op een andere manier in elkaar.
  • 8:30 - 8:31
    Met als resultaat
  • 8:31 - 8:36
    dat geadopteerden een complexer antwoord
    krijgen dan de meeste mensen op de vraag:
  • 8:36 - 8:37
    'Wie ben ik?'
  • 8:38 - 8:41
    Ik bedenk dit wanneer ik mijn zoon
    verhalen voorlees voor het slapengaan.
  • 8:41 - 8:46
    Ik denk dat geadopteerd zijn, lijkt alsof
    je een personage in een sprookje bent.
  • 8:46 - 8:50
    Er is een gevoel van ontdekking
    en mogelijkheden.
  • 8:50 - 8:51
    En ik weet dat toen ik klein was,
  • 8:51 - 8:55
    ik mezelf voortdurend verhalen vertelde
    om uit te leggen waar ik vandaan kwam.
  • 8:55 - 8:57
    Ik was een prinses
  • 8:57 - 9:01
    die weggetoverd was van een magisch
    eiland door een boze fee.
  • 9:01 - 9:03
    Of ik was een zigeuner
  • 9:03 - 9:08
    die uit een woonwagen was gevallen en
    opgevangen werd door vriendelijke boeren.
  • 9:09 - 9:11
    Mijn moeder vindt deze versie geweldig.
  • 9:11 - 9:13
    (Gelach)
  • 9:13 - 9:17
    En in al deze fantasieën,
    ten gevolge van deze ontwrichting,
  • 9:17 - 9:19
    had ik een geheime kracht in me.
  • 9:19 - 9:22
    Ik wist alleen nog niet wat het was.
  • 9:22 - 9:26
    En ik ben tot de vaststelling gekomen
    dat dat eigenlijk de hele tijd waar was,
  • 9:26 - 9:33
    want al die uren die ik wijdde aan het
    verzinnen van verhalen over mijn afkomst,
  • 9:33 - 9:36
    vormden de basistraining
    om schrijfster te worden.
  • 9:36 - 9:39
    En ik ben nog steeds schrijfster.
  • 9:40 - 9:43
    En of we nu wel of niet
    professionele storytellers zijn,
  • 9:43 - 9:47
    we vertellen onszelf en onze kinderen
    de hele tijd verhalen
  • 9:47 - 9:51
    over wie we zijn, waar we vandaan komen
    en wat we belangrijk vinden.
  • 9:51 - 9:54
    Dit is niet enkel relevant
    voor geadopteerden,
  • 9:54 - 9:56
    want alleen al in
    de kleuterschool van mijn zoon
  • 9:56 - 10:00
    zijn er interraciale families,
    zijn er ouders van hetzelfde geslacht,
  • 10:00 - 10:02
    alleenstaande ouders --
    er is van alles wat.
  • 10:02 - 10:05
    En al die kinderen zijn druk bezig
    hun verbeelding te gebruiken
  • 10:05 - 10:07
    om zichzelf te vormen.
  • 10:08 - 10:12
    Dus ongeacht de samenstelling
    van je persoonlijke familie,
  • 10:12 - 10:16
    kan adoptie ons allemaal de kans geven
    om na te denken over familie en identiteit
  • 10:16 - 10:18
    op een creatievere manier.
  • 10:19 - 10:22
    Het andere wat ik geleerd heb
    door mijn zoon te adopteren,
  • 10:22 - 10:27
    is dat het niet alleen ons zelfbesef is
    dat een bewuste creatie is.
  • 10:27 - 10:29
    Het is ook onze connectie met anderen.
  • 10:30 - 10:33
    Liefde is een beslissing.
  • 10:33 - 10:35
    Liefde is een actie.
  • 10:36 - 10:40
    En ik kan geen belangrijkere les bedenken,
  • 10:40 - 10:44
    wanneer UNICEF het aantal
    weeskinderen wereldwijd inschat
  • 10:44 - 10:48
    op 153 miljoen.
  • 10:48 - 10:52
    Er zijn 4,6 miljoen
    weeskinderen in Ethiopië.
  • 10:52 - 10:54
    Een half miljoen kinderen
  • 10:54 - 10:57
    zit momenteel in de pleegzorg
    in ons land alleen.
  • 10:57 - 11:02
    En hoewel adoptie niet de oplossing is
    voor de wereldwijde wezencrisis,
  • 11:02 - 11:06
    was het wel een oplossing voor mijn zoon
    en het was een oplossing voor mij.
  • 11:07 - 11:09
    En wat ik hieruit geleerd heb,
  • 11:09 - 11:11
    is dat waar we thuishoren in deze wereld
  • 11:11 - 11:14
    niet gewoon een kwestie is van
    het bloed dat door onze aderen stroomt.
  • 11:14 - 11:16
    Het is een keuze.
  • 11:16 - 11:19
    Het is een geschenk dat we elkaar geven.
  • 11:20 - 11:25
    En met die gedachte droom ik graag
    dat al die miljoenen kinderen
  • 11:25 - 11:27
    die momenteel leven
    zonder de liefde van een familie,
  • 11:28 - 11:31
    dat wij in staat zouden zijn
    om een verhaal te kiezen
  • 11:31 - 11:34
    waarin de zorg voor hen
    onze verantwoordelijkheid is.
  • 11:36 - 11:38
    Ik weet niet hoe dat moet gebeuren,
  • 11:38 - 11:44
    maar ik weet dat op dit moment
    mijn zoon naar de lucht kijkt.
  • 11:44 - 11:49
    En wat ooit voor hem een plaats was
    waarheen hij vluchtte voor de pijn,
  • 11:49 - 11:52
    is nu een plaats geworden
    met grote mogelijkheden,
  • 11:53 - 11:57
    waar gigantische brokken staal
    die 200 ton wegen
  • 11:58 - 11:59
    op de een of andere manier
  • 11:59 - 12:02
    magisch kunnen vliegen.
  • 12:03 - 12:04
    Dankjewel.
  • 12:04 - 12:07
    (Applaus)
Title:
Een adoptieverhaal | Jillian Lauren | TEDxChapmanU
Description:

Jillian Lauren bespreekt het avontuur van haar familie door de adoptie van haar zoon en haar uniek perspectief als adoptiemoeder en adoptiekind. Hoewel adoptie de afgelopen jaren al een lange weg heeft afgelegd, is er nog een lange weg te gaan en zijn er nog veel kinderen die nog steeds een thuis nodig hebben. Volg haar bedenkingen over familie, identiteit en vooral liefde.

Jillian Lauren is de auteur van de New York Times bestseller 'Some Girls: Mijn leven in een harem' en de roman 'Pretty'. Some Girls werd vertaald in 17 verschillende talen en wordt momenteel aangepast in een Lifetime film. Haar volgende memoires, Everything You Ever Wanted, worden uitgegeven door Plume/Penguin in 2015. Jillian heeft een MFA in Creative Writing aan de Antioch University. Haar werk is onder andere verschenen in The New York Times, The Paris Review, Vanity Fair, Los Angeles Magazine, Salon en The Moth Anthology. Ze is een vaste verhalenverteller bij The Moth. Jillian blogt over het moederschap en schrijven en waar ze ook maar zin in heeft om over te schrijven.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDxTalks
Duration:
12:16

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.