Το νέο μεγάλο γεγονός έρχεται από το Μπρονξ, ξανά

«Η γειτονιά είναι καλή», λέει ο Τζον Γκρέι από το Μπρονξ, της δημιουργικής κολλεκτίβας Ghetto Gastro με βάση τη Νέα Υόρκη. Δουλεύοντας στην τομή του φαγητού, του σχεδιασμού και της τέχνης, ο Γκρέι και η ομάδα του τιμούν την ψυχή και την ιστορία της κοινότητάς τους καθώς εφαρμόζουν την ασυγκράτητη δημιουργικότητά τους και την εκτεταμένη φαντασία τους σε απρόσμενες, αλλόκοτες συνεργασίες. Μάθετε περισσότερα για το πώς δημιουργούν και επενδύουν στη γενέτειρά τους -- φέρνοντας το Μπρονξ στον κόσμο και το αντίστροφο.

Ονομάζομαι Τζον Γκρέι.

Με φωνάζουν «Ο λαντζιέρης».

Συνίδρυσα το Ghetto Gastro,

μια κολλεκτίβα με βάση το Μπρονξ

που δουλεύει στην τομή
του φαγητού, της σχεδίασης και της τέχνης.

Δημιουργούμε εμπειρίες που προκαλούν
τις απόψεις των ανθρώπων του Μπρονξ,

του τόπου που αποκαλώ σπίτι.

Είναι αστείο πράγμα.

Μόλις προσγειώθηκα στο Βανκούβερ
από το Παρίσι πριν μερικές μέρες.

Πήραμε τον έλεγχο της Πλατείας Βαντόμ
με την Μπρονξ Μπρασερί.

Oui oui, chérie.

(Γέλια)

Είναι άγριο, επειδή στο Παρίσι,
έχουν αυτό το ρητό,

«λε Μπρονξ»,

που σημαίνει ότι κάτι είναι
σε αταξία ή είναι ένα πρόβλημα.

Αυτή είναι η Πλατεία Βαντόμ.

Την κλείσαμε μία φορά.

(Γέλια)

Αυτή η διάλεκτος εμφανίστηκε
όταν το Μπρονξ καιγόταν,

και ταινίες όπως «Οι Μαχητές»
και «Επέλαση την αυγή»

ακόμα κάνουν εντύπωση.

Κάποιοι μπορεί να διαφωνούν,

αλλά πιστεύω ότι το Μρονξ
σχεδιάστηκε για να αποτύχει.

Ο παράγοντας επιρροής ήταν χωρατατζής.

Ο Ρομπέρ Μόουζες, αντί να χωρίσει
την Ερυθρά Θάλασσα,

χώρισε το Μπρονξ με έναν
αυτοκινητόδρομο έξι λωρίδων.

και έβαλε σε μαύρη λίστα
την κοινότητά μου.

Οι προπαππούδες μου είχαν
ένα σπίτι στο Φέδερμπεντ Λέην,

και αντίθετα με το όνομα,

δεν μπορούσαν να ξεκουραστούν τη νύχτα

λόγω των συνεχών ανατινάξεων
και γεωτρήσεων που ήταν απαραίτητες

για να χτιστεί ο δρόμος
ταχείας κυκλοφορίας δια του Μπρονξ

ένα τετράγωνο μακριά.

Θεωρώ αυτές τις αποφάσεις πολιτικής

εγκλήματα σχεδιασμού.

(Χειροκρότημα)

Το να είμαστε οι ανθεκτικοί άνθρωποι,
μακριά από το κέντρο,

έξω από τη συστημική καταπίεση

η χιπ-χοπ κουλτούρα υψώθηκε από τα χαλίκια
και τις στάχτες σαν ένας φοίνικας.

Η χιπ-χοπ είναι τώρα μια βιομηχανία
τριών δισεκατομμυρίων,

αλλά αυτή η οικονομική δραστηριότητα
δε φτάνει πίσω στο Μπρονξ

ή σε κοινότητες σαν αυτό.

Ας πάμε πίσω στο 1986.

Γεννήθηκα στην καρδιά της κρίσης του AIDS,

της επιδημίας του κρακ

και του Πολέμου στα Ναρκωτικά.

Το μόνο πράγμα που έσταζε
από τον Ρηγκανισμό ήταν τα γκετονόμικς:

πόνος, φυλακή και φτώχεια.

Μεγάλωσα από λαμπρές, όμορφες
και επιτυχημένες μαύρες γυναίκες.

Ακόμα κι έτσι, ο πατέρας μου
δεν ήταν στην εικόνα

και δεν μπορούσα να αντισταθώ
στους δελεασμούς των δρόμων.

Όπως είπε ο Notorious B.I.G.,

είτε πουλάτε κρακ
ή κάνετε ένα κακό τζαμπ σοτ.

Μην τα μπερδεύετε,
το φούτερ μου ήταν υγρό.

(Γέλια)

Ήμουν όλος μούσκεμα.

(Χειροκρότημα)

Αλλά όταν έγινα 15,
άρχισα να πουλώ χόρτο,

δεν τελείωσα το λύκειο,

το Συμβούλιο της Εκπαίδευσης στη Νέα Υόρκη
με απέκλεισε από όλα αυτά,

αλλά αποφοίτησα στο να πουλώ
κοκαΐνη όταν έγινα 18.

Τα πήγα καλά.

Αυτό ήταν μέχρι που με έπιασαν,
χρεώθηκα με έγκλημα, όταν ήμουν 20.

Ήμουν αντιμέτωπος με 10 χρόνια.

Έθεσα εγγύηση, γράφτηκα
στο Ινστιτούτο Μόδας,

εφάρμοσα τις δεξιότητες
που έμαθα στους δρόμους

για να ξεκινήσω τη δική μου εταιρία μόδας.

Ο δικηγόρος μου είδε τη φιλοδοξία μου,

έτσι πρότεινε ο δικαστής
να μου χαρίσει ποινή με αναστολή.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου,
η αναστολή ήταν κάτι καλό.

(Γέλια)

Μέσα στο διάστημα δύο χρόνων
και πολλών ημερών στο δικαστήριο

η υπόθεση μου απορρίφθηκε.

Και οι δύο αδερφοί μου είχαν κάνει φυλακή,

έτσι το να ξεφύγω τα συμπλέγματα
του βιομηχανικού συστήματος της φυλακής

δεν μου φαινόταν ρεαλιστικό.

Τώρα, ένας από τους αδερφούς μου
είναι αντιμέτωπος με 20 χρόνια.

Η μητέρα μου έκανε μεγάλη προσπάθεια
στο να με βγάζει έξω για φαγητό,

να σιγουρεύει ότι επισκεπτόμασταν μουσεία

και να ταξιδεύουμε στο εξωτερικό,

βασικά εκθέτοντάς με
σε όση περισσότερη κουλτούρα μπορούσε.

Θυμόμουν πώς σαν παιδί,

συνήθιζα να αναλαμβάνω το βραδινό
και να παραγγέλλω φαγητό για όλους.

Το να κόβω το ψωμί πάντα
μου επέτρεπε να σπάω το καλούπι

και να συνδέομαι με ανθρώπους.

Εγώ και ο γείτονας μου, Λες,

μεγαλώσαμε στο ίδιο τετράγωνο στο Μπρονξ,

δύο φιλαράκια του δρόμου.

Έτυχε να γίνει σεφ.

Πάντα συζητούσαμε την πιθανότητα
να κάναμε κάτι στο παιχνίδι του φαγητού

για το καλό της γειτονιάς μας.

Ο Λες είχε μόλις κερδίσει
στη σειρά μαγειρικής «Chopped».

Ο γείτονας μας, Μάλκολμ ετοιμαζόταν
να ξεκινήσει την κουζίνα γλυκών στο Noma,

ναι, το καλύτερο Noma στον κόσμο,
στην Κοπεγχάγη, ξέρετε τη φάση.

Ο άνθρωπος μου, Πι, είχε μόλις
τελειώσει εξάσκηση στην Ι-Ι-Ιταλία,

στο Μιλάνο κατ' ακρίβεια.

Αποφασίσαμε ότι ο κόσμος χρειαζόταν
λίγη καλοσύνη από το Μπρονξ,

έτσι μαζευτήκαμε
και δημιουργήσαμε το Ghetto Gastro.

(Χειροκρότημα)

Ενώ γνωρίζω ότι το όνομα μας
κάνει πολλούς να νιώθουν άβολα,

για μας «γκέτο» σημαίνει σπίτι.

Παρόμοια με τον τρόπο
κάποιος στη Βομβάη ή στο Ναϊρόμπι

μπορεί να χρησιμοποιήσει
τη λέξη «φτωχογειτονιά»,

είναι για να τοποθετήσει
τους ανθρώπους μας

και να καταγγείλει τα συστήματα αμέλειας
που δημιούργησαν αυτές τις συνθήκες.

(Χειροκρότημα)

Τι είναι το Ghetto Gastro;

Στην ουσία, είναι ένα κίνημα
και μια φιλοσοφία.

Βλέπουμε τη δουλειά που κάνουμε
σαν γαστρο-διπλωματία,

χρησιμοποιώντας φαγητό και φινέτσα

για να ανοίξουμε σύνορα
και να ενώσουμε κουλτούρα.

Πέρυσι στο Τόκιο,

κάναμε ένα μπιφτέκι Καραϊβικής,

κάνουμε καπνιστό βοδινό γουαγκιού,

shio kombu.

Ξανασμίξαμε το κλασικό Μπρονξ
με τα ιαπωνικά στοιχεία.

Και για το Kwanzaa,

έπρεπε να αποτίσουμε φόρο τιμής
στους Πορτορικανούς μας,

και κάναμε ένα κοκτέιλ κονιάκ
με ξυλάνθρακα καρύδας. Dímelo!

(Γέλια)

Αυτή εδώ είναι η βάφλα Μαύρης Δύναμης

με λίγο σιρόπι φύλλων χρυσού.

Προσοχή μη γλιστρήσετε στη σταγόνα.

(Γέλια)

Εδώ έχουμε το 36% ζαχαρώδες
παγωτό φυτικής προέλευσης.

Χωράφια φράουλας, ξέρετε πώς πάει.

Συμπιεσμένο καρπούζι,

σπόροι βασιλικού,

λίγες φράουλες εκεί πάνω.

Πίσω στο Bronx Brasserie

έπρεπε να τους χτυπήσουμε στο κεφάλι
με εκείνο το χαβιάρι και το καναπεδάκι.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Επίσης εξασκούμε την μπαντανο-διπλωματία.

(Γέλια)

Επειδή δεν τροποποιούμε το ποιοι είμαστε
όταν κάνουμε αυτό που μας αρέσει.

Λόγω της εμφάνισης μας,

συχνά μας παίρνουν για ράπερς ή αθλητές.

Συνέβη εδώ στο TED πέρσι.

Αυτός ο τύπος ήρθε σε μένα

και με ρώτησε πότε θα έπαιζα.

Τι λες για τώρα;

(Χειροκρότημα)

Έτσι βλέπετε,

φέρναμε το Μπρονξ στον κόσμο

αλλά τώρα εστιάζουμε στο
να φέρουμε τον κόσμο στο Μπρονξ.

Μόλις ανοίξαμε το σημείο μας,

μια κουζίνα ιδέας

όπου φτιάχνουμε και σχεδιάζουμε προϊόντα,

δημιουργούμε περιεχόμενο --

(Μουσική)

και φιλοξενούμε κοινοτικές εκδηλώσεις.

Η πρόθεση είναι
να χτίσουμε οικονομικό κεφάλαιο

και δημιουργικό κεφάλαιο στη γειτονιά μας.

Επίσης συνεργαζόμαστε
με τον παγκοσμίου φήμης σεφ

Μάσιμο Μποτούρα

σε ένα refettorio στο Μπρονξ.

Το refettorio είναι συσίτειο και κέντρο
κοινότητας με βάση τον σχεδιασμό.

Βλέπετε τη φάση.

(Χειροκρότημα)

Το τελευταίο ξέσπασμα θλίψης
για τη δολοφονία

του ράπερ και επιχειρηματία Νίπσι Χάσλ

είναι κατά κύριο λόγω του ότι αποφάσισε
να μείνει και να εξελιχθεί στον τόπο του,

παρά να εγκαταλείψει τη γειτονιά του.

Μετά το θάνατο του, μερικοί ίσως
βλέπουν αυτή την απόφαση ανόητη,

αλλά παίρνω αυτή την ίδια
απόφαση κάθε μέρα:

να ζήσω στο Μπρονξ,

να δημιουργήσω στο Μπρονξ,

να επενδύσω στο Μπρονξ.

(Χειροκρότημα)

Στο Ghetto Gastro, δεν τρέχουμε
από τη λέξη «γκέτο»,

και δεν τρέχουμε από το γκέτο.

Επειδή στο τέλος της μέρας,

το Ghetto Gastro είναι
για να σας δείξει ό,τι ήδη ξέρουμε:

η γειτονιά

είναι καλή.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)