Hoe je betere politieke gesprekken voert

Rob Willer bestudeert de krachten die ons bij elkaar brengen en scheiden. Als sociale psycholoog onderzoekt hij hoe morele waarden -- een gebruikelijke bron van verdeeldheid -- ook kan worden gebruikt om mensen bij elkaar te brengen. Willer deelt boeiende inzichten over hoe we de ideologische kloof zouden kunnen overbruggen en biedt een aantal intuïtieve tips over de mogelijkheden om meer overtuigingskracht te krijgen in politieke gesprekken.

Waarschijnlijk heb je het gevoel,
net als de meeste mensen,

dat polarisatie erger wordt in ons land,

dat de kloof tussen
linkse en rechtse partijen

in ons leven nog niet zo groot is geweest.

Misschien vraag je je redelijkerwijs af
of onderzoek je intuïtie onderbouwt.

Kort gezegd is het antwoord helaas 'ja'.

In ieder onderzoek, constateren we

dat liberalen en conservatieven
verder uit elkaar zijn gegroeid.

Ze bouwen steeds meer een muur
om zich heen in ideologische silo's,

consumeren een ander soort nieuws,
praten enkel met gelijkgestemden

en kiezen er vaker voor
om in andere delen van het land te wonen.

Het meest verontrustende
hieraan is, denk ik,

de toenemende vijandigheid
die vanaf beide kanten te zien is.

Liberalen en conservatieven,

Democraten en Republikeinen,

kunnen elkaar vaak niet uitstaan.

Je ziet het op veel
verschillende manieren.

Ze willen niet met elkaar
bevriend zijn of samen uitgaan.

Als ze dit doen en erachter komen,
vinden ze elkaar minder aantrekkelijk,

en ze willen vaak niet dat
hun kinderen met iemand trouwen

die de andere partij steunt,

wat een nogal schokkend
statistisch gegeven is.

De studenten waarmee ik werk
in mijn laboratorium,

hebben het over een bepaald
sociaal patroon --

Ik ben een filmfanaat,
dus heb ik vaak zoiets van:

in wat voor soort film
bevinden we ons met dit patroon?

In wat voor soort film bevinden
we ons met politieke polarisatie?

Het kan een rampenfilm zijn.

Het lijkt uiteraard op een ramp.

Het kan een oorlogsfilm zijn.

Past ook goed.

Maar ik blijf continu denken dat we
ons in een zombie-apocalyps-film bevinden.

(Gelach)

Toch? Je kent ze wel.

Mensen die rondstruinen in roedels,

die niet voor zichzelf kunnen denken

en in de greep van deze groepsmentaliteit

proberen hun ziekte te verspreiden
en de samenleving te vernietigen.

Je denkt waarschijnlijk net zoals ik,

dat je de goede kerel bent
in de zombie-apocalyps-film.

Toch?

Alle haat en polarisatie
wordt gestimuleerd door anderen,

omdat we Brad Pitt zijn, toch?

Vrijdenkend, rechtvaardig,

gewoon proberen vast te houden
waaraan we gehecht zijn,

geen toegewijde infanterie
in het leger van de ondoden.

Dat niet.

Nooit ofte nimmer.

Maar het zit zo:

in wat voor soort film
denken zíj dat ze zitten?

Toch?

Ze denken ongetwijfeld
dat ze de goede kerels zijn

in de zombie-apocalyps-film. Toch?

Geloof me maar dat ze denken
dat zij Brad Pitt zijn

en dat wij de zombies zijn.

Wie zegt dat ze ongelijk hebben?

Ik denk dat de waarheid is
dat we allen hiervan deel uitmaken.

Het goede hieraan is dat we
deel kunnen uitmaken van de oplossing.

Dus wat gaan we doen?

Wat kunnen we doen om polarisatie
in het alledaagse leven te doorbreken?

Wat kunnen we doen om aansluiting
te vinden en te communiceren

met onze politieke tegenhangers?

Dit waren precies de vragen
waar mijn collega Matt Feinberg en ik

een paar jaar geleden
gefascineerd door raakten,

en we begonnen
dit onderwerp te onderzoeken.

Één van de eerste dingen die we ontdekten

waarvan ik denk dat het nuttig
is om polarisatie te begrijpen,

is te beseffen

dat de politieke kloof in ons land is
verstevigd door een diepere morele kloof.

Één van de meest robuuste bevindingen uit
de geschiedenis van politieke psychologie

is dit patroon dat geïdentificeerd is
door Jon Haidt en Jesse Graham,

psychologen,

dat aangeeft dat liberalen
en conservatieven

geneigd zijn om allerlei
waarden te onderschrijven

op verschillende niveaus.

We constateren bijvoorbeeld dat liberalen
geneigd zijn om waarden zoals gelijkheid

en eerlijkheid en zorg
en bescherming tegen schade

meer te onderschrijven dan conservatieven.

Conservatieven zijn geneigd om waarden
zoals loyaliteit, vaderlandsliefde,

respect voor autoriteit
en morele zuiverheid

meer te onderschrijven dan liberalen.

Matt en ik dachten dat deze morele kloof

misschien nuttig is om te kunnen begrijpen

hoe liberalen en conservatieven
met elkaar praten

en waarom ze vaak langs elkaar heen praten

wanneer zij dit doen.

We voerden een onderzoek uit

waar we liberalen wierven
voor een onderzoek

waarin ze een overtuigend
betoog moesten schrijven

dat overtuigend is voor een conservatief
die homohuwelijken ondersteunt.

We constateerden dat liberalen
geneigd zijn om argumenten te maken

wat betreft de liberale morele
waarden van gelijkheid en eerlijkheid.

Ze noemden dingen zoals:

"Iedereen dient het recht te hebben om
te houden van degene waarvoor ze kiezen",

en "Zij" -- Amerikaanse
homo's in dit geval --

"verdienen dezelfde gelijke rechten
als andere Amerikanen."

Over het geheel gezien,
constateerden we dat 69% van de liberalen

één van de meer liberale morele waarden
aanriepen om hun betoog op te bouwen,

en slechts 9% riepen één van de meer
conservatieve morele waarden aan,

terwijl ze toch moesten proberen
conservatieven te overtuigen.

Toen we conservatieven onderzochten
en overtuigende betogen lieten maken

om Engels de officiële taal
te maken voor de VS,

een klassiek conservatief
politiek standpunt,

ontdekten we dat ze
er niet veel beter in zijn.

59% van hen maakten betogen

gebaseerd op één van de meer
conservatieve morele waarden,

en slechts 8% gebruikten
een liberale morele waarde,

ook al moesten ze zich focussen
op het overtuigen van liberalen.

Je kunt meteen zien waarom
we in de problemen zitten. Toch?

Morele waarden van mensen
zijn hun diepste geloofsovertuigingen.

Mensen zijn bereid te vechten
en te sterven voor hun waarden.

Waarom zouden ze dit laten varen
om het met jou eens te zijn

over iets waar ze het helemaal
niet met jou eens willen zijn?

Als het overtuigende betoog
dat je afsteekt tegen je Republikeinse oom

betekent dat hij
niet alleen zijn opvatting,

maar ook zijn onderliggende
waarden moet veranderen,

zul je daar niet ver mee komen.

Wat werkt dus beter?

Volgens ons kan het met een techniek
die we morele herkadering noemen

en we bestudeerden dit
in een reeks experimenten.

In één van deze experimenten

wierven we liberalen
en conservatieven voor een onderzoek

waar ze één van drie betogen lazen

voordat hun houding
tegenover het milieu werd onderzocht.

Het allereerste betoog

was een vrijwel conventioneel
pro-ecologisch betoog

dat liberale waarden aanriep
van zorg en bescherming tegen schade.

Er werden dingen gezegd zoals:
"Op veel belangrijke manieren

brengen we reële schade toe
aan de steden waarin we wonen",

en "Het is noodzakelijk
dat we nu stappen ondernemen

om verdere vernietiging
van onze aarde te voorkomen."

Een andere groep deelnemers

lieten we een heel andere betoog lezen

dat was ontworpen om in te haken op de
conservatieve waarde van morele puurheid.

Het was ook een pro-ecologisch betoog

en het bevatte dingen zoals:

"Het zuiver houden van onze bossen,
drinkwater en lucht is erg belangrijk."

"We zouden de vervuiling
in de steden waarin we wonen

als walgelijk moeten beschouwen."

En: "Het verminderen
van vervuiling helpt ons

de puurheid en schoonheid te bewaren
van de steden waarin we wonen."

De derde groep deelnemers

lieten we een non-politiek
betoog te lezen.

Het was een vergelijkingsgroep
voor onze nulmeting.

Toen we daarna respondenten ondervroegen

over hun houding jegens het milieu,

ontdekten we dat het liberalen
niet uitmaakt wat voor betoog ze lazen.

Ze hadden doorgaans sowieso
een uiterst milieuvriendelijk gedrag.

Liberalen zijn voor
ecologische bescherming.

Conservatieven, daarentegen,

voelden aanzienlijk meer sympathie voor
progressieve ecologische beleidslijnen

en ecologische bescherming

als ze het betoog over morele
puurheid hadden gelezen

in plaats van één van de overige betogen.

We ontdekten dat conservatieven
die het betoog over morele puurheid lazen

aanzienlijk vaker aangaven
dat ze geloofden in klimaatopwarming

en daar ook bezorgd over waren,

ook al stond er niets over
klimaatopwarming in dit betoog.

Dat is slechts een gerelateerd
ecologisch probleem.

Maar dat is hoe robuust het effect was
van morele herkadering.

We bestudeerden dit voor een groot
aantal verschillende politieke kwesties.

Als je conservatieven wilt overhalen

voor kwesties als homohuwelijken
of nationale ziektekostenverzekering,

helpt het om liberale politieke kwesties
te binden aan conservatieve waarden,

zoals vaderlandsliefde en morele puurheid.

We hebben het ook andersom bestudeerd.

Als je liberalen rechts wilt plaatsen
voor conservatieve politieke kwesties,

zoals militaire uitgaven en Engels
de officiële taal te maken voor de VS,

kom je overtuigender over

als je deze conservatieve kwesties
bindt aan liberale morele waarden,

zoals gelijkheid en eerlijkheid.

Deze onderzoeken hebben
dezelfde duidelijke boodschap:

als je iemand wilt
overtuigen inzake beleid,

is het nuttig om dat beleid te verbinden
met zijn onderliggende morele waarden.

Als je het zo uitlegt,

lijkt het zeer duidelijk. Toch?

Zoals, waarom zijn we hier vanavond?

Waarom --

(Gelach)

Het is ongelooflijk intuïtief.

Ook al is dit zo, het is iets
waarmee we heel erg worstelen.

Het blijkt dat wanneer we iemand willen
overtuigen over een politieke kwestie,

we praten alsof we in een spiegel kijken.

We overtuigen niet echt,
we dreunen gewoon de redenen op

waarom we zelf geloven
in een bepaald politieke standpunt.

Toen we deze herkaderde morele
argumenten ontwierpen bleven we zeggen:

"Empathie en respect,
empathie en respect."

Als je hierop kan inhaken,

kan je aansluiting vinden

en zou je iemand
kunnen overtuigen in dit land.

Als ik weer denk

aan het soort film waarin we ons bevinden,

heb ik me wellicht
zojuist mee laten slepen.

Misschien is het
geen zombie-apocalyps-film.

Misschien zo'n film met twee agenten
die elkaar niet liggen.

(Gelach)

Doe mee, doe gewoon maar mee..

(Gelach)

Je kent het wel: er is een blanke
en een donkergekleurde agent,

of misschien een slordige
en een pietje precies.

Wat het ook is, ze kunnen
niet met elkaar overweg

vanwege dit verschil.

Wanneer ze uiteindelijk naar elkaar
toe groeien en samenwerken,

is de saamhorigheid die ze voelen

groter omdat ze de kloof
moesten overbruggen. Toch?

Onthoud dat in dit soort films

het meestal het ergst is
in de confrontatiescène

wanneer onze hoofdrolspelers
niets met elkaar gemeen hebben.

Misschien bevinden
we ons daar nu in dit land,

laat in de confrontatiescène
van zo'n film --

(Gelach)

afstandelijk maar op het punt staand
om weer naar elkaar te groeien.

Het klinkt goed,

maar als we dit willen laten gebeuren

denk ik dat de verantwoordelijkheid
bij ons begint.

Dit is mijn oproep aan jullie:

laten we dit land
opnieuw opbouwen.

Laten we dit doen ondanks de politici

en de media, Facebook, Twitter

en reorganisatie van het parlement

en alles, alle dingen die ons scheiden.

Laten we dit doen omdat het moet.

Laten we dit doen,
omdat deze haat en minachting

die elke dag door ons heen stroomt

ons lelijk maakt en ons corrumpeert,

en het bedreigt de structuur
van onze samenleving.

We zijn het elkaar
en ons land verschuldigd

om contact te maken
en aansluiting te vinden.

We kunnen het niet toelaten
om ze nog langer te haten

en we kunnen ze ook niet toelaten
ons nog langer te haten.

Empathie en respect.

Empathie en respect.

Als je erover nadenkt,

zijn we dat op zijn minst verschuldigd
aan onze medeburgers.

Bedankt.

(Applaus)