Η Ευρωπαϊκή Προσφυγική Κρίση και η Συρία Εξηγούνται

Το καλοκαίρι του 2015,

η Ευρώπη έζησε την μεγαλύτερη
εισροή μεταναστών

μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Γιατί;

Ο κύριος λόγος είναι ότι η Συρία έχει
γίνει η μεγαλύτερη

πηγή μεταναστών στον κόσμο.

Η Συρία βρίσκεται στην Μέση Ανατολή,

ένα αρχαίο εύφορο έδαφος κατοικημένο
για τουλάχιστον 10.000 χρόνια.

Από την δεκαετία του '60, έχει κυριευθεί
από την οικογένεια αλ Άσαντ,

οι οποίοι έχουν κυβερνήσει ως δικτάτορες,
μέχρι που έγινε η Αραβική Άνοιξη το 2011,

ένα επαναστατικό κύμα διαδηλώσεων και
συγρούσεων στον αραβικό κόσμο

που ανέτρεψε πολλά αυταρχικά καθεστώτα.

Αλλά οι Ασαντ αρνήθηκαν να παραιτηθούν
και άρχισαν ένα ανελέητο εμφύλιο πόλεμο.

Διαφορετικές εθνότητες και θρησκευτικές
ομάδες πολέμησαν η μία την άλλη

με μεταβλητές συμμαχίες.

H ISIS, μια μιλιταριστική τζιχαντική ομάδα,
χρησιμοποίησε την ευκαιρία

και μπήκε στο χάος με στόχο να
οικοδομήσει ένα απολυταρχικό

ισλαμικό χαλιφάτο.

Πολύ γρήγορα, έγινε μία από τις πιο

βίαιες και επιτυχημένες εξτρεμιστικές
οργανώσεις στη Γη.

Όλες οι πλευρές διέπραξαν φρικτά
εγκλήματα πολέμου,

χρησιμοποιώντας χημικά όπλα,
πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις,

βασανιστήρια σε μεγάλη κλίμακα, και
επαναλαμβανόμενες φονικές

επιθέσεις κατά αμάχων.

Ο πληθυσμός της Συρίας ήταν παγιδευμένος

μεταξύ του καθεστώτος, τις ομάδες ανταρτών,
και τους θρησκευτικούς εξτρεμιστές.

Το ένα τρίτο του συριακού λαού έχει
εκτοπισθεί στο εσωτερικό της Συρίας,

ενώ πάνω από τέσσερα εκατομμύρια
έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

Η συντριπτική πλειοψηφία τους κατοικούν
τώρα σε καταυλισμούς στις γειτονικές χώρες,

που έχουν τη φροντίδα του
95% των προσφύγων,

ενώ τα Αραβικά κράτη του Περσικού
Κόλπου μαζί

έχουν αποδεχθεί μηδέν πρόσφυγες
της Συρίας,

το οποίο έχει ονομαστεί ιδιαίτερα
επαίσχυντο από τη Διεθνή Αμνηστία.

Ο ΟΗΕ και το Παγκόσμιο
Επισιτιστικό Πρόγραμμα

δεν ήταν προετοιμασμένοι για μια
προσφυγική κρίση αυτού του μεγέθους.

Ως αποτέλεσμα, πολλοί προσφυγικοί
καταυλισμοί είναι συνωστισμένοι και

με ελάχιστες προμήθειες,

υποβάλλοντας τους ανθρώπους
στο κρύο, την πείνα, και την ασθένεια.

Οι Σύριοι έχασαν κάθε ελπίδα ότι η
κατάστασή τους θα γίνει καλύτερη σύντομα,

οπότε αποφάσισαν να ζητήσουν άσυλο
στην Ευρώπη.

Μεταξύ του 2007 και του 2014, η Ευρωπαϊκή
Ένωση είχε επενδύσει περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ

σε άμυνα, σε υψηλής τεχνολογίας τεχνολογία
ασφαλείας, και σε περιπολίες στα σύνορα,

αλλά όχι πολλά για την προετοιμασία
για μία εισροή προσφύγων.

Γι 'αυτό ήταν άσχημα προετοιμασμένοι για
την θύελλα των αιτούντων άσυλο.

Στην ΕΕ, ένας πρόσφυγας πρέπει να μείνει
στο κράτος στο οποίο έφτασε πρώτα,

κάτι που έβαλε τεράστια πίεση στα κράτη
των συνόρων που ήταν ήδη σε δύσκολη θέση.

Η Ελλάδα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης
στην κλίμακα της Μεγάλης Ύφεσης,

δεν ήταν σε θέση να αναλάβει τη φροντίδα
τόσο πολλών ατόμων ταυτοχρόνως,

οδηγώντας σε τρομερές σκηνές με απελπισμένους,
πεινασμένους ανθρώπους σε νησιά

που διατηρούνται συνήθως για
τους τουρίστες.

Ο κόσμος χρειαζόταν να συγκεντρωθεί
και να δράσει ως ενιαίο μέτωπο,

αλλά, αντίθετα, έχει γίνει πιο διχασμένος.

Πολλά κράτη άνευ ετέρου αρνήθηκαν
να λάβουν οποιουσδήποτε πρόσφυγες,

αφήνοντας τις χώρες των συνόρων
μόνες στον αγώνα τους.

Το 2014, το Ηνωμένο Βασίλειο
πίεσε για να σταματήσει

μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης και
διάσωσης που ονομάζεται Mare Nostrum

που είχε σχεδιαστεί για να σταματήσει τους
αιτούντες άσυλο από πνιγμό στη Μεσόγειο.

Η ιδέα φαίνεται να ήταν ότι ένας υψηλότερος
αριθμός θανάτων στη θάλασσα

θα σήμαινε ότι λιγότεροι αιτούντες άσυλο
θα προσπαθήσουν να κάνουν το ταξίδι.

Αλλά, φυσικά, στην πραγματικότητα,
αυτό δεν είναι αυτό που συνέβη.

Η αντίληψη της κρίσης σε όλο
τον κόσμο άλλαξε ξαφνικά

όταν κυκλοφόρησαν φωτογραφίες από
ένα νεκρό αγόρι από τη Συρία

που βρέθηκε ξαπλωμένο μπρούμυτα
σε μια παραλία στην Τουρκία.

Η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα, χωρίς εξαίρεση,
αποδεχθεί όλους τους πρόσφυγες από τη Συρία,

και τώρα ετοιμάζεται να λάβει
800.000 άτομα το 2015,

περισσότερα από ό,τι ολόκληρη η ΕΕ
έλαβε το 2014,

μόνο για να επιβάλλει προσωρινούς
ελέγχους στα σύνορα λίγες ημέρες αργότερα,

απαιτώντας μία λύσε σε
Πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Σε όλη τη Δύση, όλο και περισσότεροι
άνθρωποι αρχίζουν να αναλαμβάνουν δράση,

αν και η υποστήριξη των αιτούντων άσυλο

έχει ως επί το πλείστον προέλθει από
τους πολίτες, όχι από τους πολιτικούς.

Αλλά υπάρχουν φόβοι στο δυτικό κόσμο:

Το Ισλάμ, τα υψηλά ποσοστά γεννήσεων,
η εγκληματικότητα, και

η κατάρρευση των κοινωνικών συστημάτων.

Ας το αναγνωρίσουμε αυτό
και να δούμε τα γεγονότα.

Ακόμη και αν η ΕΕ από μόνη της δεχόταν όλα
τα τέσσερα εκατομμύρια

πρόσφυγες από τη Συρία
και το 100% από αυτούς ήταν μουσουλμάνοι,

το ποσοστό των μουσουλμάνων
στην Ευρωπαϊκή Ένωση

θα αυξανόταν μόνο από περίπου 4% στο 5%.

Αυτή δεν είναι μια δραστική αλλαγή και
σίγουρα δεν θα την έκανε μια

μουσουλμανική ήπειρο.

Μια μουσουλμανική μειονότητα δεν είναι
ούτε νέα ούτε λόγος να φοβηθούμε.

Τα ποσοστά γεννήσεων σε πολλά μέρη
του κόσμου της Δύσης είναι χαμηλά,

έτσι μερικοί φοβούνται ότι οι αιτούντες
άσυλο ίσως προσπεράσουν

τον αυτόχθονα πληθυσμό σε μερικές
δεκαετίες.

Μελέτες έχουν δείξει ότι, ακόμη και αν

τα ποσοστά γεννήσεων είναι υψηλότερα
μεταξύ των μουσουλμάνωνστην Ευρώπη,

μειώνονται και ρυθμίζονται,
όσο το επίπεδο διαβίωσης

και το επίπεδο μόρφωσης αυξάνεται.

Οι περισσότεροι πρόσφυγες της Συρίας
ήδη είναι μορφωμένοι,

το ποσοστό γεννήσεων στη Συρία πριν
τον Εμφύλιο δεν ήταν πολύ υψηλό,

και ο πληθυσμός στην πραγματικότητα
συρρικνωνόταν, δεν αυξανόταν.

Ο φόβος ότι οι πρόσφυγες θα οδηγήσουν σε
υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας

αποδεικνύεται επίσης ότι είναι λάθος.

Οι πρόσφυγες που γίνονται μετανάστες

είναι λιγότερο πιθανό να διαπράξουν
εγκλήματα από τον αυτόχθονα πληθυσμό.

Όταν τους επιτρέπεται να εργάζονται,
τείνουν να ανοίγουν επιχειρήσεις

και να ενσωματώνονται στο εργατικό
δυναμικό όσο το δυνατόν γρηγορότερα,

πληρώνοντας περισσότερα στα κοινωνικά
συστήματα από ό,τι τους αποσπούν.

Σύριοι που έρχονται προς τη Δύση είναι
πιθανώς επαγγελματίες εργαζόμενοι,

που απαιτούνται απεγνωσμένα για να
διατηρηθεί ο γηράσκων πληθυσμός της Ευρώπης.

Επίσης, πρόσφυγες που ταξιδεύουν με
smartphones έχουν οδηγήσει στην παρανόηση

ότι δεν έχουν πραγματικά ανάγκη
για βοήθεια.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και
το διαδίκτυο

έχουν γίνει ένα ζωτικό μέρος
του να είσαι πρόσφυγας.

Το GPS χρησιμοποιείται για την πλοήγηση
των μεγάλων διαδρομών προς την Ευρώπη·

ομάδες στο Facebook δίνουν συμβουλές και
πληροφορίες σχετικά με τα εμπόδια

σε πραγματικό χρόνο.

Αυτό αποδεικνύει ότι
αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν εμάς:

εάν έπρεπε να κάνετε μια επικίνδυνο ταξίδι,
θα αφήνατε πίσω το τηλέφωνό σας;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το πλουσιότερο
μάτσο οικονομιών στη Γη,

καλά οργανωμένα κράτη με
λειτουργικά κοινωνικά συστήματα,

υποδομές, δημοκρατία,
και τεράστιες βιομηχανίες.

Μπορεί να χειριστεί την πρόκληση της
προσφυγικής κρίση, αν θέλει.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για
ολόκληρο το Δυτικό κόσμο.

Αλλά ενώ η μικρή Ιορδανία έχει λάβει
πάνω από 600.000 πρόσφυγες της Συρίας,

το Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία έχει 78 φορές
το ΑΕΠ της Ιορδανίας,

έχει πει ότι θα επιτρέψει μόνο
20.000 Σύριους πέρα από τα σύνορά της

στα επόμενα πέντε χρόνια.

Οι ΗΠΑ συμφώνησαν να δεχθούν 10.000,
και η Αυστραλία 12.000 άτομα.

Συνολικά, τα πράγματα σιγά-σιγά γίνονται
όλο και καλύτερα, αλλά όχι αρκετά γρήγορα.

Γράφουμε ιστορία τώρα.

Πώς θέλουμε να το θυμόμαστε;

Ως ξενοφοβικοί πλούσιοι δειλοί
πίσω από φράκτες;

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτοί οι
άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν τον θάνατο

και την καταστροφή και ότι
δεν διαφέρουν από εμάς.

Με την αποδοχή τους στις χώρες μας και με
την ενσωμάτωσή τους στις κοινωνίες μας,

έχουμε πολλά να κερδίσουμε.

Υπάρχει μόνο κάτι που θα χαθεί
εάν αγνοήσουμε αυτή την κρίση.

Πολλά περισσότερα παιδιά σίγουρα θα
βρεθούν σε ακτές, αν δεν δράσουμε

με ανθρωπιά και λογική.

Ας το κάνουμε σωστά και ας προσπαθήσουμε
να είμαστε οι καλύτεροι που

μπορούμε να είμαστε.