Lesson 28 - Communion and IN, UP and OUT - Pioneer School Extra.

Witajcie w nowej lekcji
w Szkole Pionierów, lekcji 28.

Dzisiaj, w tej lekcji, chcę
mówić o wieczerzy.

O czymś, o czym wcześniej
nie mówiłem.

To będzie wyzwanie i sprowokuje
cię i zobaczysz, że wieczerza

jest czymś o wiele więcej niż
to, co ludzie z niej zrobili.

To prawie jak z chrztem w wodzie,
gdzie ludzie myślą, że sam chrzest

zbawia, co widzimy w kościele
katolickim czy luterańskim.

Ale wtedy reformatorzy sprzeciwili się
temu i stanęli po drugiej stronie,

i stwierdzili, że chrzest jest
tylko symbolem.

Tak samo z wieczerzą.

Kościół katolicki wierzy, że wieczerza
staje się ciałem i krwią

Jezusa, ale wtedy reformatorzy
stanęli po drugiej stronie

i powiedzieli, że wieczerza jest
symbolem.

Ale Biblia mówi jasno -
wieczerza nie jest tylko symbolem.

Chcę przeczytać kilka wersetów
o wieczerzy i trochę o niej powiedzieć.

I potem chcę zebrać wszystko razem,
to na co patrzyłem dotychczas.

Spojrzymy na Jezusa,
który jest centrum we wszystkim

i gdy spotkamy się
w małych grupach,

chcę przedstawić wam to,
co nazywamy IN, UP i OUT.

Gdy się spotykamy mamy
IN dla siebie nawzajem.

Mamy UP do Boga
i OUT do innych ludzi.

To jest prosty model, proste
pomysły, które mogą wam pomóc

spotykać się z innymi
i wiedzieć co wtedy robić

oraz czynić uczniami.

Więc myślę, że to wam się spodoba.
Niech was Bóg błogosławi. Czekam na to.

Szkoła Pionierów

Witam w tej 28 lekcji
Szkoły Pionierów.

Dzisiaj chcemy trochę powiedzieć
o kościele i zebrać razem rzeczy,

których uczyliśmy się w trakcie
całej Szkoły Pionierów.

A szczególnie przez
ostatnie lekcje.

Jestem bardzo podekscytowany
tym nauczaniem

i kilka rzeczy, które usłyszysz
są nowe,

zwłaszcza, kiedy będę
mówił o wieczerzy.

Zamierzam o niej dziś
powiedzieć więcej.

Nie mówiłem o niej za dużo
wcześniej, w żadnym innym wideo,

i jestem podekscytowany, że się
tym z tobą podzielę.

Kilka rzeczy, jakie usłyszysz,
słyszałeś już wcześniej.

Ale chcę jakoś to zebrać razem
i dać ci trochę prostych narzędzi

abyś ty, w swoim codziennym
życiu, mógł zacząć się spotykać.

W domach, w dwie, trzy,
cztery czy dziesięć osób.

Spotykać się na ulicy,
w kawiarni, z każdym.

I rozumieć jak robisz kościół,
czym on jest i co robisz.

Ludzie często zadają to pytanie.

"Słyszeliśmy to nauczanie,
ale co z tym.?"

Co mamy robić,
gdy się spotykamy?

Mam nadzieję, że to nauczanie
pomoże ci i da ci łatwe narzędzia.

Zacznę modlitwą.

Boże, dziękuję Ci za to, co
robisz i dziękuję za każdego,

kto widzi to wideo, w którym
pomożesz mi pierwszy raz podzielić

się tym słowem, a im
je otrzymać.

Pomóż nam być wolnym od kościelnej
tradycji, strachu, programu, kontroli

i pomóż nam być Twoim ciałem, Jezu.
Pomóż nam być członkami Twego ciała

i żyć życiem, jakim chcesz byśmy żyli.
W imieniu Jezusa. Amen.

Chcę zacząć od spojrzenia
na fundament, na którym budujemy.

Gdy się spotykamy to dlatego,
że kochamy Boga i siebie nawzajem.

Wszystko w Biblii
jest zbudowane na miłości.

Jeśli nie masz miłości -
nic nie masz.

I tu mamy największe przykazanie.

Dał nam je Jezus i wszystko
jest na nim zbudowane.

Że kochamy Boga całym sobą
i kochamy bliźniego jak samego siebie.

Potrzebujemy tego. Potrzebujemy
miłości do Boga i siebie nawzajem.

Im bliżej Boga żyjemy, tym
więcej miłości mamy.

Dlaczego? Bo miłość jest wlana
w nasze serca przez Ducha Świętego.

Chodzi tu o kochanie
Boga i bliźnich.

Jak zatem kochamy bliźniego?

Jak kochamy Boga?
Jak jesteśmy mu posłuszni?

Największe przykazanie.

Idźcie, nauczajcie wszystkie
narody chrzcząc je i ucząc

przestrzegać wszystkiego, co
On przykazał. Więc to jest fundament.

Kiedy się spotykamy, powinniśmy
kochać Boga i siebie nawzajem,

potem skupiamy się też na
wyjściu i czynieniu uczniami narodów,

chrzczeniu ich i nauczaniu przestrzegania
tego, co przykazał Jezus.

Powiedzmy tak:
Jak to robimy?

Jak idziemy i czynimy
uczniami wszystkie narody?

I w Łukasza 10,
patrzyliśmy na to wcześniej,

Jezus powiedział: "Żniwo wprawdzie
wielkie, ale robotników mało.

Proście więc Pana żniwa, aby
wysłał robotników na swoje żniwo."

I kontynuuje: ""

Tak to robimy.

Więc jak czynisz uczniami
w codziennym życiu?

Rozumiesz, co mówi Jezus
i wychodzisz,

szukasz i znajdujesz
tego syna pokoju

i wtedy zostajesz z nimi,
jesz i pijesz co podają,

a potem uzdrawiasz chorych
i głosisz ewangelię.

Tak, ale jak? Co robić,
jak znajdziemy tego syna pokoju?

Co robimy jak siadamy z nimi
i zjedliśmy i głosiliśmy?

I to parę rzeczy, na
których się tu skupię.

To jest parę rzeczy,
na które patrzyliśmy wcześniej.

Później patrzyliśmy na kościół
jak na rodzinę

i jak powinniśmy budować
ludzi, nie w liczbach, ale od dzieci

do młodych i do ojców. Musimy
prowadzić ludzi do dojrzałości.

To kilka rzeczy, o których
mówiłem w ostatnich lekcjach.

Jeśli ich nie widziałeś,
zachęcam cię do obejrzenia.

Dzisiaj, w tej lekcji, postaram
się skupić na 4 rzeczach, które czytamy

w Dz 2:42 i potem spróbuję dać
Ci prosty model jak to robić.

Cztery rzeczy, które czytamy o wczesnym
kościele. Oni poświęcili się:

pierwsza rzecz:
nauczaniu apostołów,

wspólnocie, łamaniu chleba

i modlitwie. Czytamy o tym
w Dziejach 2:42.

To były te cztery rzeczy:
nauczanie apostołów,

wspólnota, łamanie
chleba i modlitwa.

I myślę, że to jest dobry
obraz tego, co robił wczesny kościół,

kiedy się spotykano.

Gromadzili się dla
nauczania apostołów.

Pamiętaj, oni wtedy
nie mieli Biblii.

Jedynego świadectwa. Jezus umarł,
poszedł do nieba,

Duch Święty zstąpił, więc
jedynymi ludźmi,

którzy chodzili z Chrystusem
i słyszeli jego nauczanie

byli apostołowie. Teraz to
jest spisane w ewangeliach,

w listach. Więc tu mamy
nauczania apostołów.

Więc kiedy spotykamy się
jako wierzący, robimy to

ze skupieniem na Słowie
Bożym, Biblii, tym co ona mówi.

To w porządku czytać książki,
inne rzeczy,

ale to nigdy nie powinno
być centrum. Słowo powinno nim być,

to co ono mówi.

Oni zbierali się też
dla wspólnoty.

Wspólnota jest bardzo ważna
i przyjrzymy się jej bardziej.

I łamanie chleba. To wieczerza.
I modlitwa.

Celem, kiedy się spotykamy,
tym celem jest Jezus.

Jezus jest centrum wszystkiego.
On jest głową, a my ciałem.

Jesteśmy członkami Jego
ciała i On jest głową.

I Jezus jest centrum wszystkiego,
co robimy.

Chcę przedstawić prosty
model nazwany: "In, Up i Out",

gdzie spojrzymy na IN -
społeczność ze sobą,

UP - społeczność z Bogiem

i OUT - zdobywanie ludzi
ze świata.

Ale Jezus jest centrum wszystkiego.
Bo IN, to do siebie nawzajem.

Jezus połączył nas razem w ciało,
więc nie możemy być jednym ciałem

bez Jezusa. On jest centrum
społeczności.

UP do Boga. Jezus znów jest
centrum, bo jak możemy mieć społeczność

z Bogiem bez Jezusa?

I OUT do świata - Jezus jest tym,
który powołał nas, by iść.

Więc On jest
w środku wszystkiego.

Ten model "In, Up i Out"
to proste narzędzie, którego

możesz użyć, kiedy zaczynasz
spotykać ludzi.

Więc kiedy zbierasz ludzi
w ciągu tygodnia,

kiedy widzicie się w domach,
by mieć to "In, Up i Out",

kiedy jesteście razem,
to nie tylko dla IN.

Nie tylko po to, by
mieć społeczność ze sobą.

Dobrze ją mieć, ale potrzebujesz
też mieć społeczność z Bogiem.

Ale to nie wystarczy, że przyjdziesz
i będziesz z innymi

i będziesz miał społeczność z Bogiem.
Musisz skupić się też na uczniostwie

lub zyskiwaniu świata i stąd
""In, Up i Out"

jest prostym narzędziem, które
możesz użyć kiedy spotykasz ludzi,

kiedy zbieracie
się w ciągu tygodnia.

I chcę się temu przyjrzeć
i przejdę głębiej w niektóre rzeczy.

IN - to pierwsza rzecz.
IN - sobie nawzajem.

Wspólnota ze sobą jest bardzo
istotna. Potrzebujemy się wzajemnie.

Nie możemy żyć sami.

Kiedy mówimy:
jesteście ciałem Chrystusa,

wyzwanie z angielskim to to,
że "you" może oznaczać jedną osobę,

ale jeśli mówię do wielu osób
to znaczy "wy".

W Danii mamy na to
dwa różne słowa.

Ale w angielskim - "you".
Ale czym to "you" jest?

"You" to nie ty jako jedna osoba,
bo jedna samotna osoba

nie jest całym ciałem
Chrystusa. Jest członkiem

całego ciała Chrystusa.

I nie możemy żyć sami.
Potrzebujemy siebie.

Ważne jest mieć społeczność
ze sobą.

Ważne jest się spotykać.
W szczególności by się budować

na początku, kiedy Szatan przychodzi.
Kłamstwa i lęki i zwątpienia,

i to wszystko. Żebyśmy
byli ze sobą związani.

Jak często się spotykacie?

We wczesnych kościołach czytamy,
że spotykali się codziennie.

W świątyni, domu,
łamali chleb.

Ale to było tylko coś,
co robili na początku w Jerozolimie.

Innym razem czytamy, że
czasem spotykali się raz w tygodniu.

Różniło się to w różnych miejscach,
tak jak dzisiaj.

Może masz społeczność z
ludźmi wokół ciebie

i możesz codziennie się spotykać.
Piękne. Rób to.

Ale czasem możesz tylko -
przez pracę czy dystans,

to gdzie teraz jesteś,
możesz to robić tylko raz w tygodniu.

Więc nie ma co
do tego reguł.

Mówię to, bo gdy mówimy
o kościele ludzie pytają:

"Ale jak to robić?
Spotykać się raz,

dwa czy trzy w tygodniu?"

Róbcie to tak często jak możecie.

I patrzcie jak Bóg
was prowadzi.

Ale chcę powiedzieć, że..

jesteśmy członkami ciała.

Chcę przeczytać wam coś
z I Listu do Koryntian 12:

"Jak bowiem ciało jest jedno, a członków
ma wiele (...) są jednym ciałem,

tak jak i Chrystus. Bo wszyscy przez
jednego Ducha zostaliśmy ochrzczeni

w jedno ciało." Więc mamy jednego
Ducha, by tworzyć jedno ciało.

Ale mamy różne członki.
Ręka potrzebuje ciała.

Uszy należą do ciała.
I oko nie może powiedzieć:

Nie chcę być już okiem.
A ucho:

Nie chcę być uchem.
Mamy różne funkcje.

I to wszystko razem
czyni z nas jedno ciało.

I powiem - kiedy się spotykacie,
dbajcie o siebie.

Poświęćcie czas, by zrozumieć,
że się różnicie, ale dowiedzcie się

do jakiej części cała należycie
i wtedy porozmawiajcie.

Zapytajcie: Jak się czujesz?
Jak twój tydzień?

Co się dzieje w twoim życiu?
Z czym się zmagasz?

Czy wszystko u ciebie dobrze?
Znam wiele większych kościołów,

to takie łatwe, gdy coś się
rozrasta, gdy przychodzisz do kościoła

i mówisz: "Cześć!" do paru osób
i idziesz do domu bez prawdziwej

rozmowy, bo łatwiej jest
zniknąć w dużym tłumie.

I dlatego myślę, że najlepsze
dla uczniostwa są małe grupy.

Jezus powiedział:

"Gdzie dwóch lub trzech w moim
imieniu, tam jestem pośród nich."

I zachęcam cię do spróbowania
spotkań z 2 i 3 osobami w tygodniu.

Czasami więcej. I wtedy
spróbuj małych grup,

2 czy 3 osób i wtedy zacznijcie
z IN - sobie nawzajem.

Jak się masz?
Dobrze? Niedobrze?

Z czymś walczysz?
I rozmawiajcie o tym, co Bóg zrobił

w ciągu tygodnia. I to prosty
model - spotykacie się

i co też robicie?
Jecie.

Jeśli możecie, starajcie się robić,
co mówi Jezus: gdy wchodzicie do domu

- jedzcie i pijcie. Jedzcie wspólnie.
Dzielcie posiłek razem, jeśli możecie.

Bo gdy się zbieracie
i jecie coś razem,

to dobry sposób na relaks.
Odpoczywacie i wtedy rozmawiacie.

Macie społeczność ze sobą.
Mówicie przy jedzeniu.

Może je przygotowujecie.
I wtedy, na koniec,

gdy mieliście jakby ucztę
miłości, jak w pierwszym kościele,

wtedy łamiecie chleb.

Dzielicie wieczerzę.

Wieczerza jest bardzo
dobrym przejściem od tego,

kiedy byliście
razem, jedliście,

dbaliście o siebie,
rozmawialiście o sobie,

i wtedy dzielicie wieczerzę.

I koncentrujecie się na Bogu.

Wieczerza jest czymś znacznie
więcej niż to, co z niej zrobiliśmy.

Powiem coś, co być może
będzie dla ciebie wyzwaniem,

jeśli chodzi o wieczerzę.
Nigdy nie dzieliłem się tym wcześniej,

bo o coś nowego, to pracuje.
A ja się uczę.

Wszyscy jesteśmy w podróży.
I porozmawiamy o religijnych okularach.

Wieczerza jest według mnie
trochę jak chrzest w wodzie.

Ochrzczono mnie jako dziecko
w kościele luterańskim.

I miałem na sobie
niewłaściwe okulary.

Potem przyszedłem do wiary
i zacząłem je zdejmować.

Zacząłem rozumieć, że
chrzest dzieci jest niewłaściwy.

I co zrobiłem - wziąłem wszystko,
czego się nauczyłem i wyrzuciłem to,

i przeszedłem z jednej strony
drogi na drugą.

I myślałem, że chrzest
to tylko symbol.

Nie jest ważny -
to jedynie symbol.

Bo my nie chcemy wyglądać
jak kościół luterański,

czy katolicki, wierzące, że
dzieci są zbawiane przez sam chrzest.

I wiele osób, przez to,
skąd się wywodzą,

wyrzucają wszystko i przechodzą
z jednej strony na drugą.

Tak robiło wielu reformatorów
w historii.

Zaczynali twierdzić, że chrzest
jest tylko symbolem.

Chrzest jest symbolem Noego
i niczym więcej.

I ja to zrobiłem.

Ale potem znów wchodziłem
na drogę i zaczynałem zdejmować okulary

i zaczynałem widzieć
czym jest chrzest.

Przeczytałem to
w Słowie Bożym,

że chrzest to wolność od grzechu.
I zacząłem głosić wolność od grzechu.

I przez to, że to głosiłem, ludzie, którzy
mieli wiarę, którzy się ochrzcili

mówili: "Wow! Doświadczam
wolności od grzechu.

Czuję się tak wolny." I Słowo
w połączeniu z tą prostą wiarą

i działaniem było
naprawdę mocne.

Zaczęliśmy coraz jaśniej
głosić czym jest chrzest.

Im klarowniej to robiliśmy -
tym silniejsze to się stawało.

Zaczęliśmy widzieć demony,
manifestujące się przed zanurzeniem,

ludzi, którzy są uwalniani.
I teraz nie mam co do tego wątpliwości.

To tak oczywiste, a okulary
są zdjęte. Chrzest nie jest symbolem.

On nas uwalnia.
Zbawia nas od grzechu.

Nie możesz żyć jak uczeń Jezusa
bez bycia ochrzczonym w wodzie.

Tak samo jest z wieczerzą.

Wieczerza to
ta taka sama sprawa.

Mamy Kościół Katolicki,
który wziął wieczerzę

i zrobił z niej,
zabobon, mistycyzm.

Wzięli chleb i włożyli go
do małego pudełka,

chodząc z nim wkoło,
i jeśli pudełko nadchodzi, dotyka

ludzi niewyobrażalnie... Oni
wierzyli w to lata temu,

że była w tym uzdrawiająca moc.
I było wiele opowieści

z Kościoła Katolickiego, jeśli
chodzi o Eucharystię, czyli wieczerzę.

A ta historia mówi, że pewnego
razu, gdy dzielono wieczerzę,

mężczyzna miał trochę chleba
w zębach. Wyjął go, a oni wzięli to

pod mikroskop i ten chleb,
oni w to wierzyli,

zobaczyli bijące serce. Dlaczego?
Bo wierzyli w Kościół Katolicki.

Że wino fizycznie staje
się krwią Jezusa.

Chleb fizycznie staje
się ciałem Jezusa.

Oni w to wierzą. I właściwie
wierzą, że ksiądz,

gdy wyczynia swoje zabobony
lub swoje "hocus-pocus",

bo właśnie stąd wzięło
się to "hocus-pocus",

bo mówią po łacinie
i stąd to pochodzi.

Gdy ksiądz robi swoje "hocus-pocus",
wino staje się krwią,

chleb ciałem, fizycznie.
I w swojej mszy,

oni krzyżują Chrystusa za każdym
razem. Ksiądz krzyżuje Chrystusa

przez to. I to głosił
Kościół Katolicki.

Potem, przez Reformację,
przez innych, zobaczono że to nie działa.

To zabobon, mistycyzm.

Nie powinniśmy tego robić.
I co wtedy zrobiliśmy?

Przeszliśmy z jednej
strony na drugą.

I stwierdziliśmy, że
wieczerza to tylko symbol.

Teraz jestem w podróży,
mam nadzieję, że razem z tobą.

I przeszedłem stąd, gdzie sądziłem,
że wieczerza to tylko symbol

i idę bardziej tutaj - na środek drogi.

I zaczynam zdejmować okulary.
Odkrywam i widzę,

że wieczerza jest tak mocna
jak chrzest w wodzie.

Jest częścią życia
ucznia Jezusa Chrystusa.

Musimy to rozumieć.
Jest w tym uzdrawianie,

jest wolność,
i jeszcze tak wiele,

że musimy to
znów odkryć.

Przeczytam kilka
wersetów z Biblii,

ale mogę też zacytować,
jeżeli chcę, wczesny kościół,

bo każdy we wczesnym kościele,
Justin Martyr i inni ludzie,

którzy żyli w tych czasach,
widzieli wieczerzę

jako coś o wiele więcej niż dzisiaj.

Nikt z nich
nie wierzył,

że wieczerza stawała się
ciałem Chrystusa,

i że stawała się fizycznie
krwią Jezusa. I ja też w to nie wierzę.

Ale stoi za tym
duchowa rzecz.

Jezus w Ew. Jana 6 powiedział: "Słowa,
które wam mówię są duchem i są życiem."

Jezus mówi, że Jego słowa
są duchem i życiem.

W ten sam sposób wieczerza
ma duchowe znaczenie.

Wieczerza to też duch i życie.
Wieczerza ma ogromną moc.

Ale przeczytajmy i przyjrzyjmy
się temu. Jestem tym podekscytowany.

OK, jeśli spojrzymy na
Ew. Jana 6, gdzie Jezus mówi,

że jest chlebem życia.
Ew. Jana 6:32-33

Mówi: "Nie Mojżesz dał
wam chleb z nieba,

ale mój Ojciec daje wam
prawdziwy chleb z nieba.

Chlebem Boga jest bowiem ten, który
zstępuje z nieba i daje światu życie."

Tutaj mówi o swoim życiu.
Jezus mówi o swoim ciele.

Mówił o Izraelitach z Egiptu,
którzy dostali mannę z nieba

i jedli ją. Ale Jezus teraz
mówi o nowym chlebie,

który zstąpił z nieba,
którym jest On sam.

Ew Jana 6:48-56: "Ja jestem
tym chlebem życia . Wasi ojcowie

jedli mannę na pustyni, a poumierali.
To jest ten chleb, który zstępuje

z nieba, aby ten,
kto go je, nie umarł.

Ja jestem chlebem żywym, który
zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie

jadł z tego chleba, będzie żył na wieki.
A chleb, który ja dam, to moje ciało,

które ja dam za życie świata. Zaprawdę
powiadam wam: Jeśli nie będziecie jeść

ciała Syna Bożego i pić jego krwi,
nie będziecie mieć życia w sobie.

Kto je moje ciało i pije moją krew,
ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę

w dniu ostatecznym. Moje ciało bowiem
prawdziwie jest pokarmem, a moja krew

prawdziwie jest napojem. Kto je moje ciało
i piję moją krew, mieszka we mnie,

a ja w nim." Wow! Jezus
powiedział te mocne słowa.

I z tych słów możesz
wpaść na pomysł

dlaczego katolicy zaczęli
wierzyć, że On staje się fizyczny,

ta krew Jezusa
i Jego ciało.

Po prostu czytam
co mówi Słowo.

To o czym On mówi
to wieczerza.

I to tak jasne. I również, kiedy mówi
o wieczerzy w Ew. Mateusza 26:26:

"A gdy jedli, Jezus wziął
chleb, pobłogosławił,

połamał i dał uczniom, mówiąc:
Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało."

Więc to ciało, o którym mówi Jezus,
ono da życie tobie i mnie.

To to zrobił na wieczerzy.

Nie mówi: To staje się moim
ciałem, jak w kościele katolickim.

Oni biorą rzecz, ksiądz
robi jakieś hocus-pocus,

stąd ono pochodzi,
i czyni ją ciałem

i krwią Jezusa.
To nie to mówi Jezus.

On mówi, że to już jest, właśnie
teraz. W sensie duchowym - jest.

Nie fizycznie. Duchowo
jest to moje ciało.

"Potem wziął kielich,
złożył dziękczynienie

i dał im, mówiąc:
Pijcie z niego wszyscy.

To bowiem jest moja krew nowego
testamentu, która wylewa się za wielu

na przebaczenie grzechów."

Mocne słowa.
Po prostu czytam Biblię.

Jeśli przejdziemy do
I Listu do Koryntian 11:24:

"A gdy złożył dziękczynienie,
połamał i powiedział: to jest moje ciało,

które za was jest łamane.
Czyńcie to na moją pamiątkę."

Myślę, że "na pamiątkę"
to też jest mocna rzecz

w wieczerzy. Musimy
pamiętać czego dokonał Jezus.

Musimy pamiętać krzyż.
Musimy mieć to skupienie.

To ciekawe, jak łatwo
przyjąć coś za oczywiste.

Powiedzmy, że dostajesz
prezent urodzinowy. Naprawdę duży.

Tak bardzo się cieszysz,
jesteś tak wdzięczny,

że otrzymałeś
taki niesamowity prezent.

Przez pierwsze dni
i tygodnie jesteś wdzięczny.

Ale po paru miesiącach
lub roku już tego nie doceniasz.

Bierzesz to za gwarant.
Tak samo, niestety,

tak samo robimy
z Jezusem.

Tak, On mi przebaczył.
Oh, Jezus we mnie żyje.

Co to znaczy?

Myślę, że kiedy się
spotykacie i łamiecie chleb,

robicie to na pamiątkę.
Myślicie o tym. Pamiętacie to.

Rozumiecie to, cały czas.

To jest to,
co Jezus dla nas zrobił.

Jest w tym moc. Myślę,
że to ważna rzecz dla nas,

wierzących, by zawsze mieć to
skupienie na Jezusie i pamiętać krzyż

i łamać chleb.
On kontynuuje:

Podobnie po wieczerzy wziął
też kielich, mówiąc: Ten kielich

to nowy testament w mojej
krwi. Czyńcie to, ilekroć będziecie pić,

na moją pamiątkę." Ale potem
Paweł kontynuuje, mówiąc:

"Dlatego też kto je ten chleb
albo pije ten kielich Pański

niegodnie, będzie winny
ciała i krwi Pana."

Zatem Paweł mówi, że
jeśli przyjmujesz wieczerzę

w zły sposób, grzeszysz przeciwko
ciału i krwi Pana Jezusa.

I mówi: "Niech więc człowiek
bada samego siebie

I idzie dalej,
nie czytam wszystkiego.

Mówi, że dlatego, że ludzie
nie badają samych siebie

i ponieważ sąd przychodzi
na ciało,

wielu ludzi jest chorych
i umiera w kościele.

Dlaczego Paweł mówiłby,
że gdy robisz to w zły sposób,

to grzeszysz przeciwko
ciału i krwi

i przez to wielu jest chorych
i umiera, jeśli to byłby tylko symbol?

Bo Paweł nie widział
w wieczerzy jedynie symbolu.

Tak samo wczesny kościół.

I to czas, byśmy
zdjęli nasze okulary

i zrozumieli, czym jest wieczerza.

To nie jest jedynie symbol.

To, co odkryłem, to to
że poznałem ludzi,

którzy rozumieli czym
jest chrzest wodny,

którzy zanurzali się w wodzie,
powstawali mówiąc: "Jestem wolny!".

I czują się tak wolni.
Tak czyści.

Są oczyszczeni, wolni.

Po prostu widzisz to w ich
twarzach. Widzisz w nich życie.

Jest w nich wolność.

Ale miałem "starszych"
chrześcijan, którzy chrzcili innych,

ci powstawali i mówili, że są wolni.
A ci starsi patrzyli na mnie i mówili:

"Och, naprawdę chciałbym znów
tego doświadczyć. Czuć się tak wolnym.

Gdybym mógł, ochrzciłbym
się jeszcze raz."

I to mnie
uderzyło.

Chrzest powinien
być tylko jeden,

ale wieczerza jest za każdym
razem, kiedy się spotykamy.

Jest w niej wolność.

I kiedy w naszym życiu
idziemy razem z Jezusem,

ludzie będą upadać, znów się
pobrudzą. Nie mogą zmywać się

znów i znów. Ludzie będą
zmagać się z chorobami i innymi rzeczami.

A Jezus zapłacił cenę.
Umarł na krzyżu za nasze grzechy.

Za nasze choroby,
On zapłacił tę cenę.

Chce nam przebaczyć.
Chce nas uzdrowić.

I owszem, wierze, że możemy
wyznawać sobie grzechy nawzajem.

I jest przebaczenie, bo Bóg
jest sprawiedliwy by nam wybaczać.

Wierzę, że możemy kłaść
ręce na sobie i modlić się w wierze

i widzieć uzdrowienia. Dlaczego?
Bo Biblia to nam obiecuje.

Ale wierzę też, że jest jedno ekstra
mocne narzędzie, jeśli mogę to tak nazwać.

I to jest wieczerza.
Bo spotykacie się

i wspominacie
czego dokonał Jezus.

Teraz nie możemy jak ta kobieta,
która dotknęła Jezusa,

i moc, która z Niego wyszła
i uzdrowiła ją, nie możemy fizycznie

dotknąć Jezusa, bo dziś
nie chodzi po ziemi.

Ale w wspominaniu Go,
duchowo - Jezu, umarłeś na krzyżu.

Połamano Cię dla nas.
Przez Twoje rany jesteśmy uzdrowieni.

Przez Twą krew mamy przebaczenie.
I wtedy, gdy w wierze bierzemy chleb..

Wierzę, że możemy robić to w wierze
i możemy doświadczać przez to

uzdrowienia. Wierzę,
że możemy pić krew..

czy wino, to nie krew.
Pić wino i doświadczać w wierze,

doświadczać duchowej rzeczy
poza tym, że jesteś wolny.

Jestem oczyszczony. Tak, zrobiłem
niewłaściwe rzeczy i upadałem,

ale znów jestem wolny i stoję
jako nowe dziecko przed Bogiem.

I to jest ta moc wieczerzy.
To zostało zatracone.

Tak jak chrzest
wodny został zatracony.

Ale różnica między
nimi to to,

że chrzest w wodzie jest tylko raz,
a wieczerza gdy się spotykamy.

Możemy to robić. Na pamiątkę
i jako duchową rzecz, kiedy w wierze..

I w tym rzecz -
- w wierze.

Jak Kościół Katolicki,
gdy chrzci niemowlęta,

oni wierzą, że jest
coś świętego w słowach.

Słowa są święte. Ksiądz
jest święty, a nawet woda.

I oni wierzą, że to czyni
chrzest chrztem.

Tak samo wierzą, że
do wieczerzy jest tylko ksiądz.

że to jest rzecz, którą robi
ksiądz. Ale to jest mistycyzm.

Nie chcemy tego.
To zabobon.

To nie jest specjalna woda.
możemy chrzcić w deszczówce.

Robimy to. Możemy chrzcić
w morzu, oceanie.

Gdziekolwiek,
i każdy może chrzcić.

To wiara, którą w to
wnosimy i to nie magiczna woda.

Tak samo jest z wieczerzą.

To powinna być uczta miłości,
gdzie zbieracie się i jecie

i bierzecie chleb,
potem go jecie,

bierzecie wino
i je pijecie,

i robicie to z wiarą.

Oczekując na ruch Boga
i doświadczacie wolności.

Pamiętam jak parę
lat temu mieliśmy zbór,

gdzie przyszła wiedźma.

Nie lubiła nas,
ale tam była.

Nie miała problemu
z głoszeniem.

Ani z uwielbieniem.

Ale kiedy zaczęliśmy
z wieczerzą,

ona nie dała rady być
w pokoju i wyszła.

Zaczęliśmy widzieć jak coraz
więcej osób doświadcza wolności.

Jak coraz więcej osób
jest uzdrawianych.

Dlaczego? Bo zaczęliśmy głosić
to tak jak naprawdę jest.

Jeśli głosisz, że coś jest
jedynie symboliczne,

nie doświadczysz
mocy. To nie działa.

Ale gdy wiesz czym to jest -
to jest pełne mocy.

I dlatego chcę powiedzieć,
że myślę, że w kolejnych latach

będzie coraz więcej świadectw
tego, czym naprawdę jest wieczerza.

I zachęcam was, byście
się w to zagłębili, zobaczyli to.

I wtedy, gdy się spotkacie,
zacznijcie to robić, w wierze,

na pamiątkę naszego
Pana Jezusa Chrystusa.

I chcę także powiedzieć,
że wieczerza powinna, wg mnie,

być tylko dla chrześcijan, uczniów.
Nie dla tego, kto nie żyje z Chrystusem.

I dlatego w Ew. Jana 13
widzicie, że Jezus..

Był razem ze swoimi
dwunastoma uczniami.

Zanim wziął wieczerzę,
zamoczył chleb i dał go Judaszowi,

który Go zdradzał
i Judasz wyszedł.

Po jego wyjściu
Jezus podzielił wieczerzę

z pozostałymi jedenastoma.

Dlaczego? Myślę, że dlatego,
że Jezus widział serce Judasza

i nie chciał, by był on
częścią tej uczty miłości,

częścią tej wieczerzy.

Zatem to trochę o wieczerzy.
Mogę powiedzieć o niej więcej

i chcę to później zrobić,
Ale myślę, że gdy się spotykacie,

dzielicie czas z innymi,
rozmawiacie ze sobą,

wtedy jedzcie posiłki, jeśli
możecie, i bierzcie chleb.

Łamcie. Jak to robić?
Róbcie to w wierze.

Jaki to ma być chleb?
Nie wierzę, że to ma znaczenie.

Co pić?
Nie sądzę, że to istotne.

Liczy się wiara, rozumienie
w wierze czym jest wieczerza.

Jezu, Ty umarłeś na krzyżu.
Twoja krew została wydana dla mnie.

Biorę to w wierzę i spożywam. Dziękuję Ci.
Przez Twoje rany jestem uzdrowiony, Jezu.

Dziękuję Ci za Twoją krew.
Ona mnie oczyszcza.

I wtedy doświadcz,
że jest w tym wolność.

Spotykacie się,
dzielicie wieczerzą

i wtedy spędzacie czas,
w którym skupiacie się na Bogu.

IN - dla siebie,
UP - do Boga.

Czytajcie Słowo.

Znam ludzi, którzy spotykali się,
oglądali Szkołę Pionierów,

w internecie, oglądali ją
w ciągu tygodnia

i kiedy się spotykali,
rozmawiali o niej.

Myślę, że to dobre. I polecam
wam to. Jeśli robicie to w krótkim czasie,

teraz nie mamy wielu lekcji,
więc nie zajmie ci to wiele czasu,

bo wierzę, że coś jest
ważniejsze, i to jest...

Po prostu przyjmujcie Słowo.

Spotykajcie się i czytajcie.

Nie wersety, nie tylko kazania.
Ale dlaczego po prostu nie czytać Słowa.

Przeczytajcie rozdział albo dwa
wspólnie. Potem przeczytajcie

i porozmawiajcie o tym, co
przeczytaliście. O czym mówi Bóg?

I wtedy może poświęćcie czas
na modlitwę i szukanie Boga.

I mówcie: Boże, czym jest to,
o czym do nas mówisz?

Co do nas mówisz, jako
do swojego ciała?

To prosta droga, gdzie nie
musicie mieć pastora,

by się zbierać i spotykać
ludzi, bo pozwalacie Słowu mówić.

Przychodzicie i macie
ze sobą społeczność.

Dzielicie wieczerzę
i koncentrujecie się na Bogu.

Potem czytacie Słowo,
rozmawiacie o nim,

co Bóg mówi do was.
Co On mówi?

Może się dzielcie, dajcie czytać
różnym osobom za każdym razem.

Jeden czyta połowę rozdziału,
kolejny drugą połowę, a kolejny..

Dzielcie się czytaniem Słowa
i rozmawiajcie o nim

i pozwólcie innym mówić,

by nie zawsze mówiła
cały czas ta sama osoba.

To dobry sposób, by przyjąć
Słowo do wewnątrz.

I znam ludzi, którzy używali
"In, Up i Out".

Robili też tak, że
w ciągu tygodnia,

zanim spotkali się w następnym
tygodniu, każdy przeczytał rozdział

lub dwa z Biblii, lub trzy,
albo książkę i wtedy spotykali się,

i wszyscy czytali to
samo w ciągu tygodnia.

I siadali i mówili o tym,
co przeczytali.

To dobry sposób.

Znów - nie ma modelu,
bo czytacie w Biblii,

gdy Paweł często spotykał się
z ludźmi, mówił całą noc.

Ale to się sprawdza, kiedy
spotykacie się w dwójkę, trójkę, itd.

Bo jeśli jest was
10, 15 czy 20,

nie macie czasu, by zawsze
usłyszeć co każdy ma do powiedzenia.

Więc, IN - sobie nawzajem,
społeczność ze sobą.

Jedzcie, miejcie wspólnotę,
łamcie chleb.

Jest w tym moc, wolność.
Potem skupcie się na Bogu.

Weźcie Słowo - nauczanie
apostołów i czytajcie je.

I rozmawiajcie o nim.
Co ono nam mówi?

Jak to realizujemy?
Więc słowo nie staje się kazaniem,

ale staje się praktyczne.

I wtedy część OUT - dla innych.

Jak się teraz dzielimy tym,
co usłyszeliśmy z innymi ludźmi?

Jak jesteśmy posłuszni temu,
co Jezus mówi w Łukasza 10?

Kto, kogo znasz, jest tą
osobą pokoju, którą chcesz zdobyć

w ciągu tygodnia? Komu
chcesz powiedzieć ewangelię?

Za kogo chcesz się pomodlić?
I wtedy miejcie wspólnotę

i mówcie o tym,
co chcecie zrobić,

jak chcecie wyjść naprzeciw
innym osobom.

I wtedy bądźcie odpowiedzialni
za siebie nawzajem.

Wspólnotę, gdzie być może siadacie
razem i rozmawiacie, co chcecie robić

w tygodniu.
Myślę, że docieranie do innych

jest bardzo ważne,
by utrzymać skupienie.

Kochajcie Boga, kochajcie
bliźniego i idźcie i czyńcie uczniami.

To tak ważne, by utrzymywać skupienie.
Pamiętajcie, jesteście misjonarzami tu,

na ziemi. Bez względu na to,
czy macie pracę na cały etat.

Jesteście misjonarzami.

Wpadłem na pomysł
dawno temu.

Wyszedłem z zabawnym
przykładem.

Spróbujcie sobie wyobrazić.

Jesteście w kościele

i w tym kościele

jest kilku misjonarzy,
których wysłano,

np. do innego kraju,
powiedzmy - do Afryki.

I Wy, jako kościół, wspieracie
tę rodzinę, która jest tam, w Afryce.

I ona, oni wysyłają listy,
piszą o aktualnych sprawach

i wysyłają do domu,
do waszego kościoła co miesiąc.

Jeśli jako kościół wspieracie
tę rodzinę, dostajecie list,

i czytacie coś takiego:

"Drogi kościele. Jesteśmy tak
wdzięczni za wasze wsparcie dla nas.

Tutaj, w Zambii, wszystko
idzie tu bardzo dobrze.

James jest bardzo szczęśliwy
w szkole i zaczął grać w piłkę

z innymi chłopcami i naprawdę
dobrze się bawi. Zaczął grać

mecze w każdy weekend.
Rebecca, nasza mała córeczka,

też lubi grać z dziewczynkami
i robić to i tamto.

Mój mąż i ja właśnie
wybudowaliśmy duży basen

i zaczęliśmy polować,
i lubimy to.

Mój mąż zastrzelił
naprawdę duże zwierzę, itd."

I oni tylko opowiadają, co
robią z grami i zabawą,

i polowaniami, i basenem,
i grillem i tym wszystkim.

I jeszcze oczywiście - "Tak, również
chodzimy do kościoła w każdą niedzielę.

Dziękujemy kościele, że nas wspierasz.
Wyślijcie proszę więcej pieniędzy."

Jeśli dostalibyście taki list, to myślę,
że przestaniecie słać pieniądze

tej parze misjonarzy. Dlaczego?
Bo oni nie są misjonarzami.

Po prostu chodzą do kościoła.
Żyją jak dawniej, dobrze się bawią

i chodzą do kościoła na
2 godziny w niedzielę.

Oczekujecie od nich więcej.
Dlaczego? Bo są misjonarzami.

My nimi jesteśmy.
Ty nim jesteś.

Jesteśmy posłani tu na ziemi
w miejsce Chrystusa i każdy z nas,

nie ważne czy masz
pracę na etat czy nie,

każdy powinien być w stanie
napisać list każdego miesiąca.

Jeśli nie macie kościoła,
gdzie możecie to wysłać,

po prostu go napiszcie
i przeczytajcie głośno Bogu.

Drogi kościele, dziękujemy ci.
Ostatni miesiąc był naprawdę wymagający,

ale wychodziliśmy
siać Słowo Boże.

Zyskiwaliśmy.
Spotykaliśmy się,

modliliśmy i spotykaliśmy
w tym domu,

wychodziliśmy na ulicę.

Spotykaliśmy się w domu
i współpracowaliśmy.

Ochrzciliśmy trójkę ludzi,
modliliśmy się za dziesiątkę,

którzy zostali uzdrowieni.
Pracowaliśmy z nimi i z innymi.

Taki powinien być nasz
pamiętnik, list.

Nieważne z jakiego
kraju jesteśmy.

Kiedy się spotykacie
w małych grupach,

we dwójkę bądź trójkę.

Spędzacie ze sobą czas.
Spędzacie czas z Bogiem

i mówicie o tym co robicie,
żeby docierać do innych,

do kogo docieracie,
do kogo chcecie w ciągu tygodnia.

I może potem rozmawiacie:
- Mam przyjaciela,

chcę się z nim skontaktować.
- Mogę do ciebie dołączyć.

- Tak, pójdźmy razem.
Później, w tygodniu,

Dokańczacie to razem i wypełniacie
Słowo, które dał wam Jezus.

Tak mógłby wyglądać kościół.

Co możesz zrobić? Możesz też zrobić
to w w małych grupach, po 2-3 osoby.

I są inne takie grupki,

i one się zbierają i nagle
jest was 15.

Wtedy, oczywiście, robicie
to nieco inaczej.

Bo wiesz jaki jest model
dla kościoła?

Nie ma żadnego modelu.

Są przykazania.

To ważne, byśmy trzymali
się nauczania apostołów.

Ważne jest, byśmy
trzymali się wspólnoty.

Ważne, że łamiemy chleb,

że modlimy się o siebie
wzajemnie i modlimy się do Boga

i słyszymy Jego głos.
To ważne, że Go kochamy.

Że kochamy siebie nawzajem.

Ważne, że wychodzimy
i czynimy uczniami.

Ale nie ma jednego
schematu jak tworzyć kościół.

Tak jak nie ma wzoru
jak tworzyć rodzinę.

Więc do czego chcę was zachęcić,
to to, co próbowałem zrobić

w Szkole Pionierów,
w tych 28 lekcjach.

Próbowałem pomóc
zdjąć te okulary.

W pierwszej lekcji mówiłem
o Kościele Katolickim

i o tym jak musimy
się od niego oddalić.

I z każdą lekcją starałem
się dać wam DNA,

dać fundament, byście mogli
mieć właściwe zrozumienie

kim jest Bóg, czym jest ewangelia,
jakie polecenia dał Jezus,

czym jest kościół, jak wychować ludzi
od niemowląt do duchowych gigantów,

jak widzieć pięcioraką służbę
i jak możecie się razem spotykać.

Wszystko to ma
ściągnąć te okulary, byś ty,

zamiast patrzenia na schematy,
spojrzał na Boga.

Na ludzi wokół, na to jak skutecznie
możesz docierać do ludzi

i jak to, co robisz i będziesz
robił, będzie inne

od tego jak robi to twój sąsiad.

Bo co teraz mamy?
Mamy centrum szkoleniowe.

Dlaczego je mamy?
Bo jest skuteczne.

To jest DNA.

I to jest teraz efektywne.
Czy każdy może tak robić

dokładnie jak my?

Nie.

Gdybym był w innym miejscu,

gdzie nie ma centrum szkoleniowego,
nie robiłbym tego w ten sposób.

Jeśli przeniosę się do nowego miasta,
gdzie nikogo nie znam - co zacznę robić?

Zacznę się modlić
i szukać syna pokoju.

Kiedy znajdę tę osobę,
będę z nią pracował,

by zyskać dom.

Dopóki nie zdobędę domu,

może zacznę docierać do paru
ludzi. A wtedy będę się spotykał -

In, Up i Out.
Jak się masz?

Jak minął ci czas?
Czy zmagasz się z czymś?

Pomódlmy się za ciebie.
Pomóżmy. Zbudujmy cię.

Zróbcie wieczerzę, podzielcie
się. Skupcie na Bogu.

Wtedy sięgamy po Słowo
Boże, czytamy je wspólnie,

dajemy mu w siebie wrosnąć.
Czytamy razem Słowo.

Pomagamy im dorastać
od dziecka do młodego

i jeść samodzielnie.

I wtedy ich zapytam: Ok, kogo
możemy zdobyć?

Kogo z twoich przyjaciół czy
rodziny możemy zyskać w tygodniu?

Idziemy i to robimy.
I wtedy to rośnie.

I kiedy tak wzrasta, może,
gdy zaczną docierać do wielu osób,

wtedy powiem - tak jak zrobiłem
z wami, wy zróbcie z nimi.

Teraz wy zaczynacie spotykać się
z 2 lub 3 przyjaciółmi w tygodniu,

i to co ja robiłem z wami,
wy teraz róbcie z nimi.

I oni się tak spotykają
z przyjaciółmi,

i może pewnego razu,
co drugi tydzień lub co miesiąc

zbieramy się wszyscy
i mamy wielkie świętowanie.

To jest to, co zrobię.

Ale to jest - znów
- różne od miejsca do miejsca.

Zatem mam nadzieję, że miło
spędziliście czas ze Szkołą Pionierów.

Mam nadzieję, że wrócicie
i obejrzycie te lekcje ponownie.

Bo to, co słyszałem
od ludzi, to to...

Ponieważ pracowaliśmy
na to, by zdjąć te okulary,

słyszałem od ludzi, że kiedy wracali
i oglądali znów wszystkie 28 lekcji,

to brali z nich jeszcze nowe rzeczy,
bo nagle widzą to jaśniej.

Dlatego, że religijne
okulary już są zdjęte.

Jak powiedziałem ostatnio,
chciałem zakończyć i to będzie może..

Myślałem, że to będzie ostatnia
z ostatnich lekcji Szkoły Pionierów,

bo chcemy wystartować
z "The Jesus Radio".

Chcemy
zacząć coś nowego.

Więc ostatnio powiedziałem,
że to będzie ostatnia. Ale...

Właściwie to
mam jeszcze jedną.

Mam jedną, w której powiem
o skończeniu wyścigu.

I zrobię to naprawdę krótko.

Więc następnym razem
powiem o tym jak dokończyć wyścig

i wtedy zakończymy
Szkołę Pionierów.

Widzimy się następnym razem.
Niech was Bóg błogosławi. Cześć!