Thuis en jij zijn dezelfde (met Nederlandse ondertiteling)

Satsang met Mooji

Tijdens een gastperiode in Monte Sahaja, roept Moojibaba de sangha bijeen voor een spontane bijeenkomst. Zijn ervaring met De Uitnodiging overwegend, verklaart een vraagsteller dat hij nog steeds het gevoel heeft meer in het Iszijn te moeten verdiepen of ontspannen.

Moojibaba wijst erop dat zolang er het gevoel is van een persoonlijk ‘ik’, deze dualiteit tussen onszelf en het Iszijn zal voortduren. Gaandeweg ga je zien dat zelfs het gevoel van in en uit het Iszijn komen, wordt waargenomen vanuit een diepere ruimte.

“Dit is het mooie van De Uitnodiging - als je De Uitnodiging hebt beluisterd, wie ben jij? Wat blijft over, wat is daar? Een persoon met een fijne ervaring? Dat kan. Maar ik hoop dat je gaat zien, dat er geen definities horen bij wat je bent, er is geen gevoel van een grens of beperking.

Rumi zegt: 'Degene die me hier gebracht heeft, moet me thuis brengen.' Wie is degene die je hier gebracht heeft? Die Genade roept je naar huis. Waar is thuis? In welke richting ligt thuis? Jij en thuis zijn dezelfde.”

~

10 september 2018
Monte Sahaja, Portugal

Je kunt ‘Een Uitnodiging tot Vrijheid’ bekijken op: https://mooji.tv/invitation, en andere hulpmiddelen die je ondersteunen bij je Zelf-ontdekking.

Deze en vele andere video’s kunnen worden bekeken op Mooji.TV:
http://bit.ly/moojitv
en
http://bit.ly/sahaja-express

*****
Nederlandse ondertiteling aanzetten:
- computer of laptop: 'c' intoetsen.
- tablet of smartphone: tik op het icoon met 3 stippen, kies ondertiteling, Nederlands.

Mooji Nederland op Facebook: https://www.facebook.com/MoojiNederland/
*****

[muziek]

Thuis en jij zijn dezelfde
(met Nederlandse ondertiteling)

10-09-2018

[Mooji] Om. Namasté. Welkom iedereen.

Dank dat jullie op zo'n korte termijn konden komen.

Ik zie aardig wat nieuwe gezichten,

die ik volgens mij nog niet heb ontmoet.

Dus welkom iedereen, dat is het belangrijkste.

En ik hoop dat jullie je plek wat vinden,

als je begrijpt wat ik bedoel,
je weg hier in Monte Sahaja.

Dus, ik ben hier.
En ik sta open voor wat vragen, als die er zijn.

Wil iemand wat vragen?
Laten we zien hoever we komen.

Oké, begin jij maar.

We hebben een [microfoon]. Hij komt eraan.

[Vraagsteller 1] Dank u, lieve Mooji.

Na vijf maanden heb ik eindelijk een vraag gevonden.

[Mooji] Na vijf maanden?

[V.1] Ik hoop dat het een goede is.
[Mooji] We zullen zien. [gelach]

[V.1] De Uitnodiging is zo'n geschenk.

Ik voel echt deze ruimte.
Ik voel echt deze weidsheid. Maar...

...ik voel ook elke keer dit lichaam.

Dat is voor mij het meest moeilijk om los te laten.

Dus probeerde ik te vragen: 'Ben ik mijn hand?'

En ik kon echt bevestigen: 'Ik ben niet mijn hand.'

Ik ging mijn hele lichaam af en mijn hersenen.

'Nee, ik ben niet mijn hersenen.' Dat is echt waar.

Maar als ik bij mijn hart kom: 'Ben ik mijn hart?',

dan is het niet zo duidelijk.

[Mooji] Niet dat hart.
[V.1] Niet het fysieke hart,

[V.1] maar het voelt alsof 'ik', dat wat ik ben,

het voelt alsof dat ook hierbinnen zit.

[Mooji] Ja. Ja. Natuurlijk zit het ook daarbinnen.

[V.1] Ja. [lacht]
Ja, maar het is alsof...

[Mooji] Maar komt het slechts tot je vingertoppen
en de top van je hoofd?

Is het samengeperst om precies te passen?
[V.1] Nee, niet echt.

[Mooji] Heb je het idee dat als we het hier over hebben...

Hoe ging je met de vraag om: 'Heeft het een vorm?'

[V.1] Het is duidelijk dat het vormloos is.

Maar ik heb altijd het gevoel:
'Ik ben nog steeds deze persoon',

of ik voel die connectie.

[Mooji] Het is niet nodig te proberen daarvan af te komen.

Dat is zo'n sterke conditionering

die we ervaren in ons manifeste bestaan.

We zijn ook hier en we functioneren door deze vorm,

maar dat is de conditionering
die als vanzelfsprekend wordt beschouwd.

Bijna niemand zet daar vraagtekens bij.

En als je ergens geen vraagtekens bij zet,

wordt het als feit aangenomen, als onbetwistbaar.

Als dat het enige zou zijn,

dat je alleen je body-mind bent,

en dat is het, en daaraan voorbij is helemaal niets.

De meeste mensen voelen zich daar prima bij.

Dat is waar ze sowieso al in geloven,

je fysieke identiteit en het feit dat je waarneemt.

Je hebt zintuigen en iets geniet daarvan of neemt waar,

of ervaart via de zintuigen en de mind.
Dat is genoeg.

Waarom is het niet genoeg?

Waarom is het niet genoeg?

Als er niet zoiets was als de geest,
het Zelf of puur bewustzijn,

waarom zou het niet genoeg zijn

om gewoon het idee te zijn, dat je hebt van jezelf als persoon?

Wat trouwens steeds fluctueert en verandert,

als een eeuwig veranderend zelfportret.

Dus het is niet consistent.

En het lichaam zelf is ook niet consistent.

Dit is niet het lichaam waarvan je moeder is bevallen.

Dus dit verandert ook. Alles verandert.

Dus als alles verandert
– en het is de aard van dingen om te veranderen,

alles wat bestaat verandert –

wat kunnen we daaraan doen?
Het is zoals het is.

En zo lijkt voor iedereen te zijn.

Je hebt een leven, je leeft je leven en aan het eind...

Want er komt een einde aan het leven,

net zoals er een begin van leven is, in onze mind,

waar we pas bestaan als het lichaam is geboren.

Dat noemen we onze eerste dag.

En er zal ook een laatste dag zijn.

En daarna? 'Er is geen daarna.'

Stel dat dit het geval is, of dat zelfs tijdens het leven

er niets anders is dan de body-mind functies.

Is dat zo voor jou? Is dat wat je hebt ontdekt?

De Uitnodiging zou dan niet nodig zijn,

die zou niets onthullen,

behalve wat je al aannam: dat je je lichaam bent,

en de conditionering of de programmering,

die ontstond voor deze fysieke expressie.

[V.1] Ik voel echt dat...
Ook toen ik nog een kind was,

kon ik bevestigen dat als ik dood ga,
ik er nog steeds zal zijn.

Dat voel ik echt.
Maar ik weet niet, misschien verwacht ik teveel.

[Mooji] Vertel eens, wat verwacht je dan teveel?

[V.1] Misschien verwacht ik dat er iets moet gebeuren,

als ik bij Het ben, iets meer dan dit.

[Mooji] En wat is 'dit'?
'Iets meer dan dit.'

Gewoon om te weten waar we het over hebben:

'Er moet iets meer gebeuren dan dit.'

Waar staat 'dit' nu voor?

[V.1] Ik heb het gevoel
dat ik me er meer in moet ontspannen.

Het is alsof iets vasthoudt...

[Mooji] Al je stellingen zijn gebaseerd op iets

dat moet gebeuren met degene die het Zelf zal ontdekken.

Niets gaat over het Zelf.

Dit gaat over degene die de ervaring zal hebben,

alsof er iemand is die het Zelf gaat ervaren

en denkt: 'Eindelijk, ik heb het!'

En als het nieuw werd verkregen,
kan het ook worden kwijtgeraakt.

Als het iets nieuws is wat je kunt verwerven,
dan denk je wellicht ook:

'Aah! Ik moet oppassen dat ik dit niet verlies!'

En dit alles komt voort uit je overtuiging

van het 'ik-gevoel', waarvan je nu aanneemt dat jij het bent,

degene die op zoek is naar het Zelf.

En het is nog niet begrepen dat

dat 'ik' zal wegvallen uit het gevoel van persoon-zijn

en onthuld zal worden dat het 'ik' het Zelf is.

Maar zolang we het geheugen hebben, de gewoontes,

neigingen, verlangens en gehechtheden,

zullen die het idee van jezelf als een persoon
in stand houden en versterken.

En de persoon zelf,
die lijkt te zoeken naar de ultieme Waarheid,

struikelt over zichzelf, want...

...verlichting of vrijheid is niet vóór de persoon,

maar ván de persoon!

Dat lijkt vreemd, want we zijn ervan overtuigd:

'Ik heb gezocht en ik ben beter geworden,

ik kan langer mediteren.

Ik merk dat ik rustiger ben dan ik was.

Ik voel me meer ontspannen in mijn leven,

maar toch moet ik die 'grote doorbraak' nog krijgen.

Zoiets als: 'Ja, stevig verankerd zijn in het bewustzijn,

zodat er geen fouten meer zijn, er geen lijden meer is.'

Dus is er nog steeds een verlangen in deze persoon,

om de hoogste prijs te behalen

zodat hij niet meer hoeft te lijden.

Het is heel subtiel, maar zo is het niet.

Dat is het mooie van De Uitnodiging,

als je De Uitnodiging hebt beluisterd

of nadat je het boek hebt weggelegd: Wie ben jij?

Wat blijf er over na De Uitnodiging?

Wat is daar?

[Mooji] Een persoon met een fijne ervaring?
[V.1] Nee.

[Mooji] Dat kan, het kan nog steeds voelen als:

'Wow, dat was geweldig! Kunnen we dat nog eens doen?'

Maar als je waarachtig hebt gevolgd,

hoop ik dat je gaat zien, dat je weet dat je bent,

maar dat daar geen definities aan vastzitten,

er is geen gevoel van begrenzing of beperking.

Terwijl daarvoor, in de staat van persoon-zijn,

hebben we een referentiekader voor wie we zijn.

Je zit in een bepaalde context

en je refereert daaraan voor het besef van wie je bent.

Bij het ontdekken van het Iszijn

blijft die beperkte identiteit dan intact?

Ik vraag dit nu in het algemeen,

aan het eind van De Uitnodiging,

het gevoel van de persoon als het 'ik' dat dit gedaan heeft,

'Ik hoop dat het werkt. Oh, wow! Ik wil echt alles geven...'

Is dat degene die De Uitnodiging overleeft
en aan het eind zegt:

'Wow, ik ben echt blij dat ik dit heb ervaren.'

Is dat wat er werkelijk is? Of...

Want die herkenning van het onbeschrijflijke,

van wat is ontdekt,

betekent niet dat de persoon volledig is weggewassen.

Vanaf dat moment – want het is een ontdekkingsmoment

en kan daarom voelen als: 'Wow, dit is geweldig!'

Maar het gevoel van de persoon

kan de kracht van het inzicht van dat moment niet verdragen,

dus trekt hij zich terug of wijkt uit,

maar komt geleidelijk aan terug als hij nog niet is opgebrand.

En opbranden houdt in,

dat je aandacht voldoende is getrokken
om bij je ontdekking te blijven

en dat er geen interesse is
om in te loggen in de wereld van de mind,

of in de levensexpressie van de persoon.

De persoon is geen belediging, hij is slechts een beperking.

Hij is ook bewustzijn, maar wel beperkt,

wat je pas ondervindt als je je oneindigheid ontdekt.

Dan zie je de beperkingen van persoon-zijn.

En de mind zal een tijdje heen en weer slingeren.

De aandacht zal naar de staat van zuiverheid en harmonie gaan

en dan zul je je volkomen in je element voelen.

Maar hij zal terug slingeren naar het oude regime van identiteit,

en weer zul je voelen: 'Oh, nee, ik heb het niet begrepen.

Ik ben verloren. Oh, hoe kom ik hier uit?'

En dan slingert hij weer en voel jij:

'Halleluja. Hoe kon ik hieraan twijfelen?

Hoe kon ik twijfelen? Dit is zo perfect. Perfect.

Oh, ik heb het begrepen, natuurlijk verdwijnt dit niet!

Mooji, het verdwijnt niet!'

En dan slingert hij weer:
'Oh, mijn God! Gaat dit ooit voorbij?'

Totdat op een zeker moment iets zomaar klikt

en beide uitersten zelf worden gadegeslagen

vanuit een plek die niet heen en weer slingert.

Dat is de natuurlijke – wat je zou kunnen noemen –

ontwikkeling of rijping die plaatsvindt.

Maar je moet volhouden.

Je ontdekt iets en dan komt de mind die zegt:

'Wat doe ik ermee? Hoe gebruik ik dit? Hoe blijf ik hier?

Hoe raak ik dit niet kwijt?'

Alsof hij het bezit.

En je moet heel waakzaam zijn

om de gewiekstheid van de mind de baas te blijven.

Maar ik verzeker je dat jij veel groter bent

dan het vermogen van je mind om je te misleiden.

Jij kunt bestaan zonder die psychologische stem in je hoofd,

maar hij kan niet bestaan zonder jou!

Dus jij moet beoordelen welke de betere is,

want na een tijdje ga je zien,

dat dit gedrag van de mind, deze conditionering,

wat als een parasiet is die leeft van.... van wat?

Van het zuivere Zelf? Niet echt.

Van het idee dat jij hebt van jezelf.

We zijn nog niet gevestigd in de overtuiging

dat je slechts het bewustzijn bent.

Dat is geen geloof.
Als ik overtuiging zeg, is dat voorbij geloof.

Het is nog niet jouw bevestigde, ervaren begrip

dat jij het bewustzijn bent.

Het voelt nog steeds als iets dat bereikt moet worden.

Dus zolang die opening er is, blijft je winkel als het ware open

en zal de mind blijven binnenkomen.

Welnu, ik heb een overzicht hiervan,
die volgens mij vrij accuraat is

want zelfs mensen die denken:

'Ik word gek van mijn mind. Hij blijft maar aanhouden!

Hij geeft nooit op. Hij gaat niet op vakantie...'

De mind doet zijn werk uitstekend.

Hoe kun je hem verslaan? Dat gevoel komt dan op.

Ik zeg: Ga om te beginnen geen strijd aan. Bevecht hem niet.

Tot wie spreekt de mind?

Tot wie spreekt de mind?

Als we het voorbeeld nemen van meesters als Jezus,

of de profeet Mohammed of Rama of Krishna,

hoe zou de mind tegen hen spreken?

We weten en hebben gehoord van de verleiding van Christus,

en ook van de Boeddha, in vergelijkbare verhalen,

dat zij voorafgaand aan hun meesterschap

aan een enorm kruisverhoor werden onderworpen,

en aanvallen van de mind, zoals bijvoorbeeld
de verleiding van Christus.

Hoe kun je verleid worden als je niet te verleiden bent?

Dus op een zeker punt moet er iets geweest zijn,

een spel, een scenario dat uitgespeeld moest worden

om het toneelspel actief waar te nemen

de schijnbare vijand, zeg maar, om het werkelijk te voelen

en er scherpzinnig mee om te gaan

en de psychologische invloed ervan te overstijgen.

Pas daarna kon hun meesterschap beginnen.

En het zal zich in welke vorm dan ook voordoen,

dat het bewustzijn gekleed in dit lichaam,

bepaalde dingen moet ervaren.

Er zijn bepaalde eigenschappen, neigingen,

of verborgen latente neigingen,
ook wel vasana's of samskara's genoemd,

wanneer die losbarsten,

kan het lijken alsof ze het Zijn gevangen houden.

Begrijpen jullie wat ik zeg? Als die opkomen,

is dat het moment waarop je vermoedelijk
persoonlijk gaat identificeren.

vanwege die krachten.

Als ze opkomen is het alsof

je ze ervaart op je meest zwakke moment.

Maar soms, juist op je meest zwakke punt,

zit aan de keerzijde jouw grootste kracht,
maar die wordt niet herkend.

Soms moet je bijna alles kwijtraken wat je denkt te hebben,

om dat te vinden wat je niet kunt bezitten, om dat te vinden.

Dit voortdurende spel is zo ingewikkeld,

zo gevarieerd is dat spel,

en iedereen heeft z'n eigen veertig dagen en veertig nachten.

Nu ja, tegenwoordig zijn het er geen veertig meer,
niemand heeft daar tijd voor!

We zijn zo ongeduldig.

Zelfs werklozen hebben hier geen tijd voor.

Dus heeft het bewustzijn zich aangepast
aan het moderne leven.

Het is niet zo dat je het over de toonbank kunt kopen,

maar misschien voelt het toegankelijker,

nu mensen dit soort dingen online kunnen opzoeken

en er zo consequent mee kunnen zijn.

Je kunt bijna elke dag naar je eigen leraar luisteren.

In het verleden was dat er niet,

die toegang die een leerling nu heeft.

[V.1] Toen ik hier drie maanden was,

in MSB [Mooji Sangha Bhavan],

in die tijd voelde ik me hier zo in ondergedompeld.

[Mooji] Ondergedompeld.

[V.1] En er was geen strijd, er was geen brandend verlangen.

Ik voelde me gewoon heel goed!

Ik dacht zelfs: 'Is dit te goed?

Moet er geen probleem zijn om te groeien?'
Ik weet niet...

Toen ging ik terug naar huis,

en kwam ik terecht in heel complexe situaties,

maar ik kon er heel goed mee omgaan.

Ik kon echt zien dat de interesse in de persoon werkelijk...

[Mooji] Zwak was?
[V.1] Zwak, ja.

[V.1] Maar het was zo gek hoe die oude gewoontes

en oude verslavingen terugkwamen.

Ik begon weer te roken, na een hele tijd,

alleen maar gedurende die onderbreking.

Ik keek ernaar zo van: 'Hé, wat doe ik nou?'

Ik voelde dat iets in me zo, hoe zeg ik dat...

'Ausweichen'. Kan iemand me helpen? Met Duits?

[Stem uit de sangha] Vermijden.
[V.1] Vermijden.

En ik keek zoveel TV tot laat in de avond.

Maar het fijne ervan was, dat ik toch kon voelen: het is hier.

[Mooji] Zo gaat het heel vaak, dat is goed.

De identiteit voelt: 'Ik ben weggeweest.

Wow. Ik heb echt al die spiritualiteit in me opgenomen.'

En dan ga je naar huis
en begint het van kleur te veranderen.

Begrijp goed, je bent niet iedere keer op dezelfde plek,

als je in de staat van persoon-zijn bent,
ben je niet op dezelfde plek.

Je bent misschien op een meer gevorderde plek.

Er zijn ook andere dingen die ik hierover kan zeggen.

Je bent wellicht in verder gevorderd stadium dan dat,

maar die meer chaotisch aanvoelt.

Het kan voelen alsof je leven in elkaar stort,

of dat het vreselijk is,
maar het kan toch iets goeds zijn.

Misschien moet er iets gebeuren, om weer...

Misschien moet iets afgebroken worden

en dan schijnbaar weer herbouwd,

of misschien niet herbouwd,
maar er op een andere manier komen.

Vertrouw niet op het vermogen van de mind
om dit te beoordelen.

Want soms denk je:
'Het was beter voordat ik hier kwam.

Mijn eerste keer hier was zo geweldig.

Toen ik terugging was het als lopen door de Rode Zee,

alles ging als vanzelf. En toen...

...kwam de grote terugval.'

En soms kunnen daar verschillende redenen voor zijn.

Het kan zijn dat je een soort arrogantie ontwikkelt.

Dat je denkt: 'Nu ben ik echt bijzonder.

Ik denk aan iets en het gebeurt.'

We weten nooit wat het leven brengt,

het verpulvert je opwinding,
en schept zo ruimte voor meer nederigheid,

wat je weer op het juiste spoor zet.

Het kunnen zoveel verschillende dingen zijn.

De interpretatie van onze mind hierover is niet betrouwbaar.

Soms voel je je afschuwelijk,
en dan moet je eraan herinnerd worden

dat je een soort psychische ontwenningskuur doormaakt.

Iets wordt uitgeboerd en jij denkt:
'Oh, dit is niet wat ik had verwacht.

Ik dacht dat ik vrede zou vinden.

Ik ben helemaal ingestort. Ik weet niet wat te doen.'

Je voelt je verschrikkelijk.
'Misschien was het een vergissing hier te komen.'

Maar je bent aan het ontgiften en al deze troep komt op

en dat voelt niet fijn.

Als je een hoop vuiligheid in je hebt

en je moet dat uitbraken, voelt dat niet fijn.

Maar als het eruit is...

Dan voelt het heel fijn, toch?

Soms komen dit soort dingen op,

en ze worden getriggerd door de sfeer

en de spirituele intensiteit van een plek als Monte Sahaja.

Het komt heel sterk op en je moet eraan herinnerd worden:

'Het is goed. Maak je geen zorgen. Genade is met je.

Het is oké, het is gewoon wat oprispen
van vastzittende energieën,

of van onbegrip dat wordt verbrand.'

En soms is dit branden zelfs beter dan sadhana.

Sadhana betekent spirituele beoefening.

Want je innerlijke toestand is alsof je in brand staat.

Je voelt je ziek, je wilt met niemand praten,

maar Genade is met je.
Het wordt opgebrand op de een of ander manier.

[V.1] Afgelopen jaar had ik echt een 'brandjaar',

ik huilde dag en nacht.

Ik stond echt in brand. Mijn hele leven is veranderd.

Niets is meer hetzelfde.

Maar nu voel ik geen branden en is het alsof:

'Zou ik niet meer moeten branden?'
Alles lijkt te comfortabel.

[Mooji] Dit 'ik'... Ik ga altijd rechtstreeks naar dat 'ik'.

Wie zegt dat? Wie is de verslaggever van dit verhaal?

Is die werkelijk gedoopt in het hart van bewustzijn?

Is het bewustzijn dat spreekt?

Of is het een cocktail van bewustzijn

en zeer onbewust persoon-zijn dat spreekt?

En bijna altijd is de persoon nog aanwezig,
die heeft het overleefd.

Het is niet de bedoeling dat je hier komt en overleefd!

[V.1] Dat wil ik ook niet.

[Mooji] Er was eens iemand hier
die me een boek had gestuurd.

In het boek had ze geschreven:

'Ik had het geluk in mijn leven
om bij vele meesters te mogen zitten.

Ik ben bij zeven meesters geweest.'

Ik zei: Maar hoe heb je in hemelsnaam
zeven meesters overleefd?

Zelfs één! Je zou zelfs niet één meester moeten overleven!

Hier komen zeggen: 'Ja, ik ben bij zeven meesters geweest.'

En wat is er met je gebeurd? Is je ego er nog steeds?

Hoe kan dat? Zat je steeds achteraan?

Verstopte je je op het toilet? Waar zat je?

Want als je met zo'n ernst komt,
dan moet er iets met je gebeuren!

Je zou niet moeten overleven.
Met 'jij' bedoel ik de ego-identiteit,

wat in wezen een masker is, gedragen over je ware Zelf.

Je leeft met dit masker.
Je kijkt in de spiegel en ziet dit masker.

Je doet make-up op je masker.
We zijn zo trots op ons masker.

We weten niet eens dat het een masker is.

Zodra je gaat zien dat het een masker is,

probeer je het af te doen,
en merk je hoe vast het kan zitten.

Toch weet je: dit is niet wat ik ben.

Hoe kunnen we dit masker afdoen?
Niet met geweld.

Door te herinneren via die innerlijke ervaring,

die je getoond is,

en het herkennen van

dat wat niet gezien kan worden met de ogen in je hoofd.

Je ziet op een diepere manier.

De Uitnodiging is een geweldige vriend voor iedereen,

omdat die je helpt met het verwerpen,

het terzijde schuiven van de gebruikelijke zaken en afleidingen

en te zien hoe makkelijk het wordt om
terug te keren naar die herkenning,

naar dat veld van Zijn, waar dingen
met een grotere helderheid worden gezien.

Waar het onzichtbare wordt gezien.

[Mooji] Zo lang we geïndoctrineerd worden
door het manifeste leven,

waarin we vooral voelen, dat:

'Ik ben deze persoon, die zich ontwikkelt in persoon-zijn,

en steeds dichter bij het doel komt',

in dat opzicht houdt het waanbeeld stand in ons.

Dit alles moet je overstijgen.

En ik zie het niet als een enorme moeilijkheid.

Als er al een moeilijkheid is, heeft dat te maken
met loyaliteit aan onze identiteit.

En als je nog steeds een hevig verlangen hebt,

een zinnelijk verlangen naar de dingen van deze wereld,

dan zul je niet bereid zijn ze op te geven,

ook vanwege de kracht van gehechtheden,
want die zullen opkomen.

En tijdens meditatie, begeleide meditatie of in satsang,

zul je voelen waar de gehechtheden knellen.

En er moet een bereidheid zijn om...

Het zijn niet de dingen zelf...

Het ding is niet het probleem, het punt is je verbinding ermee

en het belang dat je eraan hecht.

Want dat belang is de waarde die je eraan geeft.

En die waarde zal blijken wanneer het tijd is eraan voorbij te gaan,

je zult het bij je willen houden.

En als er een keuze zou zijn: Kom zonder of blijf daar,

zou je waarschijnlijk blijven.

Want op zulke momenten,
zal je gehechtheid voelen alsof het kerst is.

Je zult niet weg willen: 'Ik kom misschien later wel.'
Dat zul je doen.

Stippel geen route uit naar vrijheid.

Kom gewoon en wees aanwezig!

Kom gewoon, kom opdagen.

Je hoeft geen enkele strategie te hebben.

Heb geen enkele strategie! Plan geen ontsnappingsroute.

Kom gewoon met het verlangen in je hart:

'Ik wil gewoon zo graag vrij zijn.

Ik kan de last van mijn ego-identiteit niet meer verdragen.'

Want dat is ook vooruitgang,

dat je jezelf niet meer kunt verdragen.

Niet eens jezelf begrijpen,
je kunt hem niet uitstaan op een zeker moment.

Dit is een enorme vooruitgang eigenlijk,

want het betekent dat je de ego-identiteit
niet meer kunt handhaven,

die wordt ondraaglijk voor je.

Dat is ook een teken van spirituele volwassenheid.

Want zolang hij zich lijkt te verstoppen in de...

...schaduw van ons onderbewustzijn, bespeur je hem niet.

En je kunt heel lang in de veronderstelling leven

dat je deze persoon bent,

en je strijdt voor koning en vaderland.

Maar als je de waarheid over jezelf
gaat herkennen en ervaren,

valt je strijdlustigheid weg.

Er komt een kalmte voor in de plaats,

vrede en wijsheid komen in je op,

een gevoel van ruimtelijkheid.

Je voelt je niet bedreigd of claustrofobisch in je leven.

Alles voelt veel weidser.

Maar uiteindelijk is ook dat gevoel van weidsheid
niet zo belangrijk,

want het Zelf is oneindig.

Waarnaar kan het oneindige zich uitbreiden?

Iets is gewoon zo aanwezig.

Je wezen, je leven doet zich voor vanuit deze weidsheid.

Dit is gewoon...

Het is als een diamant met oneindig veel facetten,

maar elk facet heeft de hele diamant achter zich.

Ieder leven is als één facet van die diamant
met oneindig veel facetten.

Geen enkel leven is zomaar een leven.

Alles heeft z'n rol te spelen
in het grote theaterstuk, totdat je ontwaakt.

Zelfs na het ontwaken gaat je dynamische expressie door,

meer nog zelfs, om prachtige vruchten af te werpen.

Maar je moet tot de ultieme herkenning van jezelf komen,

geen dualistische herkenning,
maar een herkenning van dat wat niet verschijnt.

Oftewel, hoe kan één ding...

Zoiets als: hoe kun je met één hand klappen?

Hoe kan één ding zichzelf herkennen?

Ik gaf het voorbeeld van...

Ik geef dit voorbeeld al heel lang:

een mes, hoe scherp ook, kan vele dingen snijden,

maar het kan zichzelf niet snijden. Waarom niet?

Of de ogen die vele vormen kunnen zien,
maar ze kunnen zichzelf niet zien.

Of een weegschaal die vele objecten kan wegen,

maar zichzelf niet kan wegen. Waarom niet?

Omdat ze niet iets anders kunnen zijn dan zichzelf.

Ze zijn zo één, dat ze zichzelf niet kunnen waarnemen.

Wij zijn ook zo. Ons ware Zelf is één.

Je kunt je Zelf niet zien.

Wat je ook denkt te zien als jezelf, is slechts verbeelding.

Het is alleen maar het oppervlak.

Je ziet vanuit je Zelf.

Al deze dingen,

ik heb geen speciale oefening voor ieder klein ding.

Je zit in de grote vijver en bent helemaal nat.

Er is geen apart water voor de voorkant
en ander water voor de achterkant.

Je zit in de vijver van Dat
en je bent helemaal ondergedompeld.

Ik zeg dit zo,

want ook als ik tot één van jullie spreek,
geldt dat voor iedereen.

Jouw benadering in satsang,

als je met die oprechtheid komt, dan wordt die vervuld.

Dat moet wel.

Als je probeert je identiteit te beschermen,
zal die standhouden.

Maar als je met zo'n verlangen komt:

'Ik ben gewoon een spons;

mijn hart zegt me los te laten en alles op te nemen',

kom dan zo.

[V.1] In de vorige satsang, toen u de vraag stelde:

'Wat als vandaag je laatste dag is?',

toen werd het branden echt heel hevig,

maar daarna trok het weer weg.

[Mooji] Als dit je laatste dag zou zijn,

eigenlijk hebben we nog maar vijf minuten...

Dus als dit je laatste mogelijkheid zou zijn,

blijf nu bij de vraag die ik je ga stellen,

als het echt zo zou zijn en er wordt afgeteld,

de klok tikt,

wat kun je doen in vijf minuten?

Wat kun je doen in vijf minuten, in dit opzicht?

Vier minuten?

Drie minuten?

Twee minuten?
Wat kun je bereiken in twee minuten?

In één minuut? In dertig seconden?

In tien seconden, wat kun je bereiken?

Als Usain Bolt kun je misschien weer een record verbreken.

Maar wat kun je echt bereiken
in waar we het hier over hebben?

En misschien is die uitdaging zo krachtig,

omdat je alle fysieke actie gewoon op moet geven.

Je kunt niet fysiek handelen om te zijn wat je bent.

Zo werkt het niet.

Welke techniek heb je nodig? Geen enkele.

Ik zou dus zeggen: Laat dat allemaal vallen!

Want het gaat je niet helpen.

Stel dat je alles zou kunnen laten vallen.

Oftewel: houd je nergens mee bezig.

Verbind je natuurlijke besef van Zelf nergens mee,

zelfs niet met een engel. Laat gewoon alles los!

Dat kun je nu ook doen.

Heb je tien seconden nodig om alles los te laten?

Wees gewoon helemaal leeg.

Zonder te wachten. Wees helemaal leeg.

[Mooji] Laat zelfs degene los die loslaat.

[Mooji] Doe het werkelijk!

En spreek vanuit daar waar je bent.

Ben je in de tijd?

Nee, je moet het doen!

Als je al je associaties loslaat,

zelfs wat je het meest dierbaar is, in tien seconden.

Sommigen van jullie zijn op reis, weg van huis,

als je tien minuten had, tien seconden;

er is zelfs geen tijd voor een fatsoenlijk telefoontje

om te zeggen: 'Dag lieverd, ik ga.'
Kun je dat aan?

Dus alles valt weg. Laat alles los.

Laat elke associatie los, elk streven, alles.

Als je nu loslaat,

wat blijft er over dat niet losgelaten kan worden?

Want als je alles loslaat, ben jij nog steeds!

Kun je jou loslaten?

Ik heb het niet over je persoon of je geheugen,

of de herinneringen aan je ervaringen.

Ik heb het niet over het verleden, laat dat los.
Dat is toch al voorbij!

Het houdt alleen stand in jou,
vanwege herinneringen en sentiment.

Het is voorbij, daarom wordt het 'verleden' genoemd.
Het is voorbij.

Dus laat alles los.

En noem dit geen techniek, laat gewoon alles los.

En vertel me vanuit hier: Wat is hier?

En heb je dit gecreëerd, wat er ook is overgebleven,

wat niet geraakt wordt door jouw inspanning,

wat niet beïnvloed wordt door wat je 'jouw leven' noemt?

Probeer het en zie.

Is het een verworvenheid? Wiens verworvenheid?

Want als je alles loslaat,

zelfs degene die alles heeft losgelaten,

wat blijft er dan over?

Ik vraag het niet aan je hoofd.

Dat wat overblijft, is dat een gemoedstoestand?

Wat overblijft, is dat een gemoedstoestand?

[Sangha] Nee.
[Mooji] Nee.

Heeft het een verjaardag, of een sterrenbeeld?

Heeft het heersende planeten?

Dát is jouw Zelf.

Dit is ons schouwspel.

Dit is ons schouwspel, dit en dit en dit,

alle dingen waar je waarde aan hecht.

Het is grotendeels voorbij,
slechts gehandhaafd door het geheugen.

Kun je een stuk van gisteren terugbrengen
naar dit moment?

Het is allemaal voorbij.
En goddank dat dingen voorbij gaan.

Dat ze voorbijgaan, zonder dat je
ze weg hoeft te zetten, ze gaan voorbij.

Alles gaat voorbij. Behalve één ding.

Vind datgene, wat niet voorbij gaat

en dan heb je je vrijheid veroverd!

Ontdek dat, wat niet voorbij gaat,

wat zich niet op de radar van de tijd bevindt.

En waar is het? Waar bevindt het zich?

Waar is het, dat waarover ik spreek?

Waar is het precies?

Al je geklets over dit en dat, en je meditaties,

staan gewoon in het theater van bewustzijn,
tijdelijk en voorbijgaand.

Ontdek dat wat geen verhaal bevat, geen geschiedenis.

Hoever zul je moeten gaan?

En als je eerste stap is gezet, in welke richting ga je dan?

Dit moet iets zijn, wat zich echt vastbijt in je bewustzijn,

zozeer, dat je ermee moet gaan zitten

om je aandacht erin te marineren en ermee te zijn,

want dat is jouw geluk vandaag.

En als je dit gaat ontdekken,

zul je even geen ruimte hebben voor iets anders.

Marineer erin.

Het zal je dualiteit absorberen.

Er is geen reden om mijn woorden te vrezen.

En als je daarna terugkeert naar je gebruikelijke functioneren,

zul je zien dat je handelingen vleugels krijgen.

Iets is...

Je onderscheidingsvermogen zal zodanig zijn,

dat eerdere acties en intenties –
die slechts tijdverspilling waren

en je aandacht deden wegvloeien – zullen ophouden.

Je zult niet het leven leiden. Je bent het leven.

En de flow ervan wordt waargenomen binnenin je eigen wezen.

Dit zijn dingen die ik niet in een handboek kan opnemen.

En dat hoeft ook niet. Je hoeft niets hiervan te onthouden,

tenzij het iets is wat zo wezenlijk is,

dat wanneer je je dit herinnert, alles erin gevangen is.

Alhoewel het lijkt alsof ik me tot jou heb gericht,

geldt dit voor jullie allemaal.

We hebben geen individueel antwoord nodig.
Daar hebben we geen tijd voor.

Maar het is 't waard, toch?

[Sangha] Ja.

[V.1] Dank u wel.
[Mooji] Ja, dit is absoluut waardevol,

want we kunnen tijdelijk in onwetendheid leven
over onze ware aard,

en dit lijken we veelal te doen, omdat het kan.

Zelfs het ego, dat bewustzijn is, heeft een leven

en er zijn zoetigheden en bittere pillen,

en het is genoeg om te voelen:
'Dit is niet verkeerd. Het is fijn om mij te zijn.'

En dat is je goed recht.

Vrij om vrij te zijn en vrij om gebonden te zijn. Zoiets.

En dat is geen kritiek of cynisme.

[Mooji] Maar zodra – door de genade van het leven,

op welke manier of wijze het tot je komt –

je aandacht wordt omgekeerd,
of een verlangen in je groeit om dieper te gaan,

komt het leven dat vervullen.

Iets kan van binnen in je opkomen,

een neiging die we allemaal hebben geërfd,

om je eigen vrijheid tegen te werken.

Er zit een energie van binnen die deze vrijheid tegenwerkt,

maar alleen zolang je het gevoel
van persoon-zijn bestendigt of vasthoudt.

Zodra die greep is verbroken,

zijn er geen tegenstanders voor vrijheid in je.

Het ego dat probeert zichzelf te beschermen,

en waarmee jij jezelf denkt te beschermen,

waaraan jij probeert vast te houden,

is juist datgene wat je moeten overstijgen en loslaten.

Maar we komen geleidelijk tot de herkenning daarvan.

En je wordt echt gedragen door genade.

Denk niet: 'Oh, dat kan ik niet met mijn geringe kracht.'

Het is waar, jij met je geringe kracht kan dat niet.
[gelach]

Rumi zegt: 'Degene die me hier heeft gebracht,
moet me ook thuis brengen'.

Wie is degene die je hier heeft gebracht?

Die genade roept je naar huis.

Waar is thuis? In welke richting ligt thuis?

Jij en thuis zijn dezelfde.

Jij en thuis zijn dezelfde.

Tot je dit ontdekt, zal je huis uit stenen bestaan,

of uit planken. Het zal een plek zijn.

Het leven, en ook God, maakt gebruik van onze moderne middelen

om ons belangrijke metaforen te tonen.

Eens was het zo,

dat je adres uit stenen moest bestaan

met ramen en een deur.

Nu kan het een internetadres zijn, een e-mailadres.

'Een adres hoeft dus niet zoiets te zijn. Oké.'

Wat is jouw adres? Dit is jouw adres.
[wijst naar hart]

Als je dit lichaam ziet, zit ik er zeer waarschijnlijk in.
[gelach]

Dat is jouw adres!

Als je dichterbij komt en dan vanaf hier

zul je iets vinden waarover je niet kunt spreken.

Je kunt er niet over spreken.

En het zal je niet tot een invalide maken in deze wereld!

Soms speelt de mind zelf dat spelletje:

'Als je verder gaat, dan ga je alles verliezen.

Je zult een bedelaar worden, niemand zal je nog herkennen.

Je zult alleen blijven, want wie wil met een Boeddha trouwen...'

Dat is een valkuil voor veel mensen.

Maar vrijheid wordt niet op die manier beperkt.

De uiterlijke dingen zijn niet onze tegenstanders.

Dit hele leven is zo schitterend in zijn expressie.

Het is niet onze natuurlijke vijand.

Sterker nog, de waarneming ervan geeft ons geweldige vreugde.

De vijand zit van binnen, in onze denkwijze

en hoofdzakelijk in onze persoonlijke identiteit.

Alles komt hierop neer: onjuiste identiteit,

die je alleen maar in de modus van persoon-zijn laat.

En de hele wereld lijdt aan 'persoon-vergif',

teveel persoon en geen aanwezigheid.

Oké, ik moet gaan. Is dit genoeg voor nu?

[Sangha] Ja.
[Mooji] Dank jullie.

[onhoorbare stem uit de sangha]

[Mooji] Ja, kom maar.

[Mooji] Grazie. (dankjewel in Italiaans)
Ben jij ook jarig? Oké.

Gefeliciteerd!

[Vraagsteller 2 spreekt Italiaans]

[Mooji] Si, si, benvenuto. (graag gedaan)
[gelach]

Auteursrechten © 2018 Mooji Media Ltd.
Alle rechten voorbehouden

Niets uit deze opname mag worden gereproduceerd

zonder uitdrukkelijke toestemming van Mooji Media Ltd.