Պատրիցիա Քուլ. Երեխաների լեզվական տաղանդը

TEDxRainier-ի ժամանակ Պատրիցիա Քուլը կիսվեց ապշեցուցիչ բացահայտումներով այն մասին, թե ինչպես են երեխաները լեզուներ սովորում` լսելով շրջապատող մարդկանց և «վիճակագրություն հավաքելով» այն հնչյունների մասին, որոնք նրանց անհրաժեշտ են: Լաբորատոր փորձերը (և ուղեղի նկարները) ցույց են տալիս, թե ինչպես են 6 ամսական երեխաներն օգտագործում շատ բարդ տրամաբանական կապեր, որպեսզի հասկանան իրենց աշխարհը:

Ես ցանկանում եմ, որ դուք նայեք այս երեխային:

Ձեզ, իհարկե, գրավում են նրա աչքերը

և մաշկը, որին այնքան շատ եք ցանկանում դիպչել:

Բայց այսօր ես պատրաստվում եմ խոսել մի բանի մասին, որը դուք չեք տեսնում,

այն բանի մասին, թե ինչ է տեղի ունենում նրա փոքրիկ ուղեղում:

Նյարդաբանության ժամանակակից գործիքները

ցույց են տալիս մեզ, որ այնտեղ կատարվում են

բավական բարդ գործողություններ:

Եվ այն, ինչ մենք ուսումնասիրում ենք,

որոշ չափով կբացատրի այն,

ինչը ռոմանտիկ գրողներն ու պոետները

նկարագրել են որպես երեխայի ուղեղի

«աստվածային բացություն»:

Այստեղ մենք տեսնում ենք

հնդիկ մայր,

ով խոսում է կորո լեզվով,

որը նոր բացահայտված լեզու է:

Եվ նա զրուցում է իր երեխայի հետ:

Նա մեկն է

այն 800 մարդկանցից, ովքեր խոսում են կորո լեզվով`

հասկանալով, որ լեզուն պահպանելու համար

նրանք պետք է խոսեն այդ լեզվով իրենց երեխաների հետ:

Եվ ահա այստեղ է թաքնված հիմնական հանելուկը:

Ինչու՞ հնարավոր չէ պահպանել լեզուն`

խոսելով մեծերի` իմ ու քո հետ:

Իրականում այն կապված է մեր ուղեղի հետ:

Մենք այստեղ տեսնում ենք,

որ լեզուն ունի սովորելու կրիտիկական ժամանակահատված:

Այս պատկերը հասկանալու համար, անհրաժեշտ է գտնել ձեր տարիքը հորիզոնական առանցքի վրա:

(Ծիծաղ)

Իսկ ուղղահայաց առանցքի վրա կտեսնեք

երկրորդ լեզու սովորելու կարողությունը:

Փոքրիկներն ու երեխաները հանճարներ են,

մինչ կլրանա նրանց 7 տարին,

որից հետո նկատվում է ունակությունների կանոնավոր անկում:

Սեռական հասունությունից հետո մենք լրիվ անհույս ենք։

Ոչ մի գիտնական չի ժխտում այս փաստը,

բայց լաբորատորիաներն ողջ աշխարհով մեկ

փորձում են բացահայտել, թե ինչու է այսպես:

Իմ փորձերը կենտրոնացած էին

զարգացման առաջին կրիտիկական ժամանակահատվածի վրա,

դա այն ժամանակահատվածն է,

երբ փոքրիկները փորձում են հասկանալ, թե ինչ հնչյուններ են օգտագործվում իրենց լեզվում:

Մենք կարծում ենք, որ իմանալով, թե ինչպես են ուսուցանվում հնչյունները,

մենք կունենանք լեզուն ամբողջությամբ սովորելու մոդելը,

հավանաբար նաև մանկության այն ժամանակահատվածների համար,

որոնք պատասխանատու են սոցիալական, զգայական

և ճանաչողական զարգացման համար:

Այսպիսով, մենք սկսեցինք ուսումնասիրել մանուկներին`

օգտագործելով նույն մեթոդոլոգիան, որը կիրառում ենք ողջ աշխարհում

և բոլոր լեզուների համար:

Մանկիկը նստում է ծնողի գրկում,

իսկ մենք սովորեցնում ենք նրանց պտտել գլուխը հնչյունի փոփոխման ժամանակ,

օրինակ` «ա»-ից «ե»:

Եթե նրանք դա անում են ճիշտ ժամանակին,

սև արկղիկը լուսավորվում է

և պանդան սկսում է թմբկահարել:

Վեց ամսական փոքրիկները հրճվանքի մեջ են սրանից:

Ի՞նչ ենք մենք բացահայտել:

Աշխարհի բոլոր փոքրիկները,

ինչպիսին ես նրանց անվանում,

աշխարհի քաղաքացիներ են,

նրանք կարող են տարբերակել բոլոր լեզուների հնչյունները,

անկախ մեր կողմից փորձարկվող երկրից և լեզվից։

Եվ սա շատ ուշագրավ է, քանի որ դուք և ես դա անել չենք կարող:

Մենք մշակութային սահմաններ ունեցող լսողներ ենք:

Մենք կարող ենք տարբերել մեր սեփական լեզվի հնչյունները

բայց ոչ օտար լեզուների հնչյունները:

Եվ հարց է ծագում,

ե՞րբ են աշխարհի այս քաղաքացիները

վերածվում լեզվական սահմաններ ունեցող ընկալողների, ինչպիսին մենք ենք:

Եվ դրա պատասխանն է՝ մինչև նրանց առաջին ծննդյան օրը:

Այստեղ մենք տեսնում ենք գլխի պտույտով փորձի ներկայացումը

Տոկիոյի և ԱՄՆ-ի փոքրիկների հետ,

այստեղ Սիեթլում,

նրանք լսում էին «ռա» և «լա» հնչյունները,

որոնք շատ կարևոր են անգլերեն լեզվում, բայց ոչ ճապոներենում:

Այսպիսով, 6-8 ամսական երեխաների ցուցանիշները լիովին համընկնում են:

Ընդամենը 2 ամիս անց ինչ-որ անհավանական բան է կատարվում:

ԱՄՆ-ի փոքրիկները սկսում են ավելի լավ տվյալներ ցուցադրել,

իսկ Ճապոնիայի փոքրիկները` ավելի վատ,

բայց այդ փոքրիկների երկու խումբն էլ պատրաստվում են

հենց այն լեզուն սովորելուն, որը նրանք պետք է ապագայում սովորեն:

Եվ այսպես, հարցը հետևյալն է. ի՞նչ է պատահում

այդ 2 ամիսների ընթացքում:

Սա ձայնային զարգացման կրիտիկական զարգացման փուլն է,

բայց ի՞նչ է կատարվում այդ ընթացքում:

Երկու բան է կատարվում:

Առաջին. երեխաները շատ ուշադիր լսում են մեզ,

և մեր խոսակցության ընթացքում վիճակագրություն են հավաքում,

այո, վիճակագրություն են հավաքում:

Ահա լսենք երկու մայրերին, ովքեր խոսում են մայրական լեզվով,

համընդհանուր լեզու, որը մենք օգտագործում ենք երեխաների հետ խոսելիս,

առաջինը` անգլերեն և մյուսը` ճապոներեն:

(Տեսանյութ) Անգլախոս մայր․ Ես սիրում եմ քո մեծ կապույտ աչքերը`

այնքան գեղեցիկ և հրաշալի:

Ճապոնացի մայրը. (ճապոներեն)

Պատրիցիա Քուլ. Խոսքի ստեղծման ընթացքում,

երբ երեխաները լսում են,

նրանք վիճակագրական տվյալներ են հավաքում

այն լեզվի մասին, որը լսում են:

Եվ այդ տվյալների բազան մեծանում է:

Մենք հասկացանք,

որ փոքրիկները շատ զգայուն են այդ վիճակագրության հանդեպ,

և, որ անգլերենի ու ճապոներենի վիճակագրությունը շատ, շատ տարբեր է:

Անգլերենն ունի բազում «ռ»-եր և «լ»-եր,

ինչպես ցույց է տալիս բաշխումը:

Ճապոներենի բաշխումը լիովին տարբեր է,

այնտեղ մենք կարող ենք հաճախ հանդիպել միջանկյալ հնչյունների մի խումբ,

որը հայտնի է, որպես ճապոներեն «ռ»:

Այսպիսով, երեխաներն ուսումնասիրում են

լեզվի վիճակագրությունը,

և դա փոխում է նրանց ուղեղը`

աշխարհի քաղաքացիից նրանց դարձնելով

մշակութային սահմաններով լսողների, ինչպիսին մենք ենք:

Բայց մենք` մեծահասակներս,

այլևս չենք ընդունում այդ վիճակագրությունը:

Մենք կառավարվում ենք այն հիշողություններով,

որոնք ձևավորվել են վաղ զարգացման շրջանում:

Եվ ահա մենք տեսնում ենք,

որ այդ կրիտիկական ժամանակահատվածում տեղի է ունենում մոդելների փոփոխություն:

Քննարկելով խնդիրը մաթեմատիկական տեսանկյունից`

լեզվի ուսուցումը կարող է դադարել,

երբ բաշխումը կարգավորվում է:

Իհարկե այն խնդիրներ է առաջացնում երկլեզու մարդկանց մոտ:

Նրանք ստիպված են ուղեղում պահել երկու վիճակագրություն միաժամանակ

և տեղափոխվել մեկից մյուսը`

կախված նրանից, թե ում հետ են խոսում:

Մենք հարցրեցինք ինքներս մեզ.

կարո՞ղ են երեխաները վիճակագրություն հավաքել ամբողջովին նոր լեզուների մասին:

Եվ մենք սա փորձարկեցինք` առաջարկելով ամերիկացի երեխային,

ով երբեք չէր լսել ոչ մի օտար լեզու,

առաջին անգամ լսել չիներեն կրիտիկական ժամանակահատվածում:

Երբ միալեզու երեխաների հետ ենք փորձարկում,

Թայպեյում կամ Սիեթլում չիներեն լեզվի հնչյունները,

նրանք ցուցադրում են նույն արդյունքները:

6-8 ամսականների արդյունքները լիովին նույնն էին:

Երկու ամիս անց ինչ-որ անհասկանալի բան է կատարվում:

Թայվանի երեխաները ավելի լավ արդյունք են ցույց տալիս, իսկ ամերիկացի երեխաները՝ ոչ:

Եվ մենք տվեցինք ամերիկացի երեխաներին լսել չինարեն

իրենց կրիտիկական ժամանակահատվածի ընթացքում:

Դա նման է նրան, որ չինացի բարեկամներ են եկել ձեր տուն

մի քանի ամսով

և խոսում են երեխաների հետ 12 դասընթացի ընթացքում:

Ահա, թե ինչպես էր դա տեղի ունենում:

(Տեսանյութ) Չինարեն:

ՊՔ. Այսպիսով, ի՞նչ արեցինք մենք նրանց ուղեղի հետ:

(Ծիծաղ)

Մեզ անհրաժեշտ էր վերահսկող խումբ,

որպեսզի համոզվենք, որ լաբորատորիա գալը

չի ազդում չինարենի զարգաման աստիճանի վրա:

Երեխաների մի խումբ գալիս էր և լսում էր անգլերեն:

Եվ գծապատկերից կարող ենք տեսնել,

որ անգլերենի իմացությունը չի զարգացրել նրանց չինարենը:

Բայց տեսեք, թե ինչ է տեղի ունեցել այն երեխաների հետ,

ովքեր չինարենի 12 դասընթաց են անցել:

Նրանք նույնքան լավ արդյունք ունեն, որքան Թայվանի երեխաները,

ովքեր 10.5 ամիս լսել են չինարեն:

Սա ցույց է տալիս,

որ երեխաները վերցնում են նաև նոր լեզվի վիճակագրությունը:

Եվ ինչ էլ նրանց առաջարկեք, նրանք կվերցնեն համապատասխան վիճակագրությունը:

Բայց մեզ հետաքրքիր էր,

թե ինչ դեր է խաղում մարդը

այս ուսուցման ընթացքում:

Եվ մենք սկսեցինք երեխաների մեկ ուրիշ խմբին

առաջարկել նույն 12 դասընթացը, բայց արդեն

հեռուստացույցով

և երեխաների մի այլ խումբ էլ նույնն անցնում էր միայն աուդիո համակարգով

և նայում էր էկրանին պատկերված փափուկ արջուկին:

Ի՞նչ էինք անում մենք նրանց ուղեղների հետ:

Ահա աուդիո փորձի արդյունքները,

ոչինչ չի ընկալվել,

և տեսանյութով փորձը`

նույնպես ոչ մի արդյունք:

Երեխաներին անհրաժեշտ են մարդիկ,

որպեսզի երեխաները վիճակագրություն հավաքեին:

Վիճակագրության ընդունման ժամանակ

կարևորագույնը սոցիալական ուղեղն է:

Մենք ցանկանում ենք մտնել ուղեղի մեջ

և տեսնել, թե ինչ է կատարվում,

երբ երեխան նստած է հեռուստացույցի առաջ,

և երբ նա գտնվում է մարդու առջև:

Բարեբախտաբար մենք ունենք նոր սարքավորում,

մագնիսական էնցեֆալոգրաֆ,

ինչը թույլ է տալիս մեզ դա անել:

Սա կարծես Մարսից բերված մազերի հարդարիչ լինի:

Բայց այն լիովին անվտանգ է,

անլար և անձայն:

Տարածության մեջ

միլիմետրի ճշտությամբ

և միլիվայրկյանի համընկմամբ

օգտագործելով 306 SQUID.

սա քվանտային փոխանցման

ամենաարագ փոխադրիչն է,

մենք կարողանում ենք որսալ մագնիսական դաշտերը,

որոնք փոփոխվում են մեր մտածելու ժամանակ:

Մենք առաջինն էինք աշխարհում,

որ այս սարքի օգնությամբ

ձայնագրեցինք երեխաներին

իրենց ուսուցման ընթացքում:

Ահա փոքրիկ Էմման:

Նա 6 ամսական է։

Եվ նա լսում է տարբեր լեզուներ

իր ականջակալների միջոցով:

Ահա դուք տեսնում եք, որ նա ազատ շարժվում է:

մենք հետևում ենք նրա գլխի շարժումներին

գլխարկի միջի փոքրիկ գնդակների օգնությամբ,

այնպես որ նա կարողանում է ազատ շարժվել:

Սա տեխնոլոգիական հմտություն է:

Ի՞նչ ենք մենք տեսնում:

Մենք տեսնում ենք երեխայի ուղեղը:

Երբ երեխան լսում է ինչ-որ բառ հարազատ լեզվով,

ուղեղի լսողական զգայարանները վառվում են,

ապա նրանց շրջապատող հատվածը,

որը, ինչպես մենք ենք կարծում, պատասխանատու է

ուղեղի տարբեր հատվածների կապակցման

և պատճառահետևանքային կապերով,

ուղեղի տարբեր մասերի ակտիվացման համար:

Մենք թևակոխում ենք

երեխայի ուղեղի ուսումնասիրման և գիտելիքների

մի հրաշալի ու ոսկե դարաշրջան:

Մենք կկարողանանք տեսնել երեխայի ուղեղը,

մինչ երեխան ինչ-որ բան է զգում,

մինչ նա սովորում է խոսել և կարդալ,

կամ լուծում է մաթեմատիկական խնդիրներ,

և նոր գաղափարներ ունենում:

Եվ մենք հնարավորություն կունենանք միջամտելու այդ պրոցեսներին

ընկալման խնդիրներ ունեցող երեխաների դեպքում:

Ճիշտ այնպես, ինչպես պոետներն ու գրողներն էին նկարագրում,

կարծում եմ, մենք կկարողանակ տեսնել

այդ հրաշալի բացությունը,

երեխայի ուղեղի

բացարձակ և ամբողջական բացությունը:

Երեխայի ուղեղի ուսումնասիրման ժամանակ,

մենք պատրաստվում ենք բացահայտել իրական ճշմարտությունն այն մասին,

թե ինչ է նշանակում լինել մարդ արարած,

և այդ ընթացքում,

մենք հավանաբար ի վիճակի կլինենք անել այնպես, որպեսզի մեր ուղեղի սովորելու հակումը

բաց մնա ողջ կյանքի ընթացքում:

Շնորհակալություն։

(Ծափահարություններ)