İklim değişikliği milyonları yerinden edecek. Nasıl hazırlanabiliriz

Bilim adamları iklim değişikliğinin 2100 yılına kadar 180 milyondan fazla insanı yerinden edeceğini tahmin ediyor ve afet kurtarma avukatı ve Louisiana yerlisi olan Colette Pichon Battle, dünyanın hazır olmadığı bir "iklim göçü" krizi olduğunu söylüyor. Bu tutkulu, heyecanlı konuşmada, bizleri ilk etapta neden olduğumuz iklim göçünü yönlendiren ekonomik ve sosyal sistemleri radikal bir şekilde yeniden yapılandırmaya çağırıyor ve toplu direnci nasıl geliştirebileceğimizi, afetlere öncesinde nasıl daha iyi hazırlanabileceğimizi ve herkes için insan haklarını nasıl geliştireceğimizi paylaşıyor.

Katrina Kasırgası'ndan
yaklaşık iki yıl sonra,

Louisiana sel haritalarını ilk kez gördüm.

Bu sel haritaları geçmişteki arazi kaybını

ve gelecek arazi kaybını
göstermede kullanılmakta.

Bu belirli günde,
bir halk toplantısında,

bu haritalar

Katrina Kasırgası'na eşlik eden
9 metrelik gelgit dalgalanmasının

Güney Louisiana'daki
bizim gibi toplulukları

ve Mississippi ve Alabama
kıyılarındaki toplulukları

nasıl sel basacağını
açıklamak için kullanılırdı.

Görünen o ki kaybettiğimiz toprak
deniz tamponumuzdu.

Duvardaki grafiklerle
etkileşime girmek için gönüllü oldum

ve bir anda hayatım
iki yıl içinde ikinci kez değişti.

Grafik, Güney Louisiana'daki
büyük bir arazi kaybını

ve etrafı saran bir denizi gösterdi.

Ancak daha belirgin olarak,
yüzyıl sona ermeden önce topluluğumun

ve diğer birçok topluluğun
ortadan kalktığını gösterdi.

Odanın önünde yalnız değildim.

Orada Güney Louisiana topluluklarının
diğer üyeleriyle birlikte duruyordum;

siyah, yerli, fakir.

Geçici afet kurtarmaya
bağlı olduğumuzu düşünüyorduk

ama şimdi imkansız bir görevle
bağlı olduğumuzu gördük;

iklim değişikliğinden dolayı
yükselen deniz seviyesi nedeniyle

topluluklarımızın silinmemesini sağlamak.

Arkadaşlar, komşular, aile
ve topluluğumun

hep orada olacaklarını sanıyordum.

Arazi, ağaçlar, bataklık,
bataklıklı kolların

binlerce yıldır olduğu gibi
orada olacaklarını sanıyordum.

Yanılmışım.

Topluluğuma ne olduğunu anlamak için

dünyadaki diğer topluluklarla
konuşmak zorunda kaldım.

Güney Louisiana'da
Birleşik Houma Halkı ile başladım.

Alaska, Shishmaref'teki
gençlik savunucularıyla konuştum.

Vietnam kıyılarındaki
balıkçı kadınlarla konuştum,

Fiji'deki adalet savaşçılarıyla,

Torres Boğazı'nın eski kültürlerinden
yeni nesil liderleriyle.

Binlerce yıldır burada olan topluluklar

aynı kaderi yaşıyordu

ve biz önümüzdeki 50 yıl
nasıl hayatta kalacağımızı düşünüyorduk.

Gelecek yüzyılın sonuna kadar

180 milyondan fazla insanın

iklim değişikliği nedeniyle
yerinden edileceği tahmin ediliyor

ve Güney Louisiana'da
gücü yetenler zaten yer değiştiriyorlar.

Yer değiştiriyorlar çünkü
Güney Louisiana

gezegende en hızlı oranda
arazi kaybeden yerlerden biri.

Yok oluş, bataklık kolundaki
topluluğum ile

diğer kıyı topluluklarının ortak noktası.

Silinme, biz iklim değişikliğinin
etkilerini kabullenirken

dünyadaki toplulukların savaştığı şey.

Son 14 yılı, iklim krizinden doğrudan
etkilenen toplulukları savunarak geçirdim.

Bu topluluklar, iklim felaketinin
onarımında ayrımcılıkla mücadele ediyor

ve aynı zamanda insanların
kitlesel olarak yerinden edilmelerini,

yeniden başlama fırsatı gören
başkalarının akınıyla

dengelemeye çalışıyorlar.

2005'ten beri, insanlar iklim felaketi
nedeniyle yerlerinden edinildiklerinde

"mülteci" olarak adlandırılıyor,

uluslararası sınırları
aşmadıklarında bile.

Bu terimler,
bu yanlış kullanılmış terimler,

başkası olarak,

bir kurbanı,

burada olmaması gereken kişiyi
tanımlamayı amaçlayan

ve ekonomik gelişmeye,

toplumsal bütünleşmeye,

iklim krizinden ve iklim travmasından
kaynaklanan iyileşmeye

engel taşıyan terimlerdir.

Kelimeler önemlidir.

Sınırları geçen insanlara
nasıl davrandığımız da önemlidir.

Bugün sığınak ve güvenliği aramak için
sınırları geçen insanlara

nasıl davranıldığını önemsemeliyiz.

Başka bir nedenden ötürü,
yakın gelecekte göç etmek için

insan haklarını kullanması gereken

siz veya sevdiğiniz biri olabilir.

Bugün küresel göç için
hazırlanmaya başlamalıyız.

Bu, şimdi bir gerçek.

Şehirlerimiz ve topluluklarımız
hazır değil.

Aslında ekonomik sistemimiz
ve sosyal sistemlerimiz

sadece göç eden insanlardan
kâr elde etmeye hazır.

Bu, iklim nezihleştirme rantına
neden olacak

ve aynı zamanda insanların dolaşımını,

genellikle emek sömürüsü yoluyla

veya suç olarak kabul ederek
cezalandıracaktır.

Deniz seviyesinin yükselmesi beklentisiyle
gerçekleşen iklim nezihleştirmesi

Miami gibi yerlerde gördüğümüz şeydir;

insanlar kıyıdan uzaklaştıkça

başlangıçta kıyıdan uzak tutulan
toplulukların

yerleştirildikleri yerde
artık yüksek seviyeden fiyatlandırılması.

Bu insanlar, hayatta kalmak için
ihtiyaç duydukları

sosyal ve ekonomik sistemlerden
uzaklaşmaya zorlanıyor.

İklim nezihleştirmesi,
iklim felaketinden sonra da gerçekleşir.

Çok sayıda insan belirsiz bir süre için
bir yeri terk ettiğinde

başkalarının geldiğini görürüz.

Ayrıca, iklim nezihleştirmesini

zarar gören evlerin artık
daha yüksek değere sahip olan

"yeşil bina"lara dönüşünde görüyoruz,

evlerine dönmek isteyen siyah, Latin
ve fakir insanların erişemediği.

Kiralardaki fiyat farkı
veya bir evin mülkiyeti

hakkınızı kullanabilmeniz
arasındaki farktır,

bir topluluk olarak eve dönme hakkınız

veya başka bir yere yerleşmeye
zorlanmanız,

daha az iklim dayanıklığı,

daha az pahalı

ve yalnız.

İklim krizi,
CO2 emisyonlarını azaltmaktan

çok daha büyük bir konuşmadır.

Aşırı hava koşullarından
çok daha farklı bir konuşmadır.

Küresel gerçekliğimizin her alanında
bir değişim ile karşı karşıyayız.

İklim göçü sadece küçük bir kısım,

ancak dalgalanma etkileri olacaktır,

hem kıyı kentlerinde hem de iç şehirlerde.

Peki ne yapıyoruz?

Birkaç fikrim var.

(Kahkahalar)

İlk olarak, sorun hakkındaki anlayışımızı
yeni bir çerçeveye oturtmalıyız.

Sorun, iklim değişikliği değil.

İklim değişikliği, bu gezegenden
ve insanlarından

her türlü değeri çıkarmak için
inşa edilmiş bir ekonomik sistemin

en korkunç belirtisidir.

Doğal kaynaklarımızdan

insan emeğimizin meyvelerine kadar.

Bu sistem bu krizi yarattı.

(Alkış)

Çok fazla aldığımızı itiraf etmek için
cesarete sahip olmalıyız.

Tüm dünyanın gezegendeki
birkaç kişinin ayrıcalığı ve konforu için

bir bedel ödediği gerçeğine
gözümüzü kapatamayız.

Toplum çapında değişiklikler yapma zamanı;

tüketimi teşvik eden sistemde,

küresel dengesizlik noktasında.

Sosyal, politik ve ekonomik sistemlerimiz

dünyayı yeniden canlandıran
ve küresel olarak

insan özgürlüğünü geliştiren
sistemlere dönüştürülmeli.

Teknolojinin bizi kurtaracağını
düşünmek kibirdir.

Bu gezegende yaşamaya
ve hayatta kalmaya yönelik

bu adaletsiz ve dışlayıcı yaklaşıma
devam edebileceğimizi düşünmek egodur.

(Alkış)

İnsan varlığımızın bu sonraki
aşamasında hayatta kalmak için,

toplum dayanıklılığımızı geliştirmek için

sosyal ve ekonomik sistemlerimizi
yeniden yapılandırmamız gerekecek.

Toplumsal yeniden yapılanma,
dünyayı

ve dışlanan, cezalandırılan ve nesiller
boyu hedef gösterilen toplulukları

restorasyon ve onarım amaçlı olmalı.

Bunlar ön cepheler.

Bu başladığımız yer.

Göçü bir fayda olarak görmek için
yeni bir sosyal tutum oluşturmalıyız;

bireysel ayrıcalığımıza
bir tehdit olarak değil de

küresel hayatta kalmamız için
bir gereklilik.

Toplum dayanıklılığı, insanları alabilecek

ve konut, gıda, su, sağlık hizmetleri
sağlayacak,

ve kim veya nereli olurlarsa olsun
herkes için

aşırı polis faaliyetlerinden
kurtulma özgürlüğü verecek

şehirler geliştirmek anlamına gelir.

Şimdi iklim göçü için plan yapmaya
başlarsak ne anlama gelir?

Genişleyen şehirler veya azalan şehirler
köklü bir sosyal altyapıyı

ve adaleti yeniden inşa etmek için
bunu bir fırsat olarak görebilir.

Aslında devlet hastanelerine

iklim göçünün sonuçlarına
hazırlanmaları için para yatırabilir

ve onlara yardım edebilirdik,

kayıp ve yer değiştirme
ile gelen travma da dahil.

Zamanımızın daha fazlasını
adalete yatırabiliriz,

ama bu geçici kazanç için olamaz,

bütçe eksikliklerine yardım için olamaz.

Uzun vadeli değişim için olmalı

ve adaleti geliştirmeli.

Bu şimdiden mümkün.

Katrina Kasırgası'ndan sonra

ABD'deki üniversiteler ve liseler
öğrencileri aldılar,

dönemlerini veya yıllarını aksatmadan
bitirmelerine yardımcı olmak için.

Bu öğrenciler artık toplumumuzdaki
üretken değerler

ve toplumumuzun, işlerimizin,
kurumlarımızın

şimdilik hazır olması gereken şey bu.

Şimdi zamanı.

Bu yüzden sorunu daha doğru bir şekilde
yeniden çerçevelendirirken

ve sosyal sistemlerimizi daha adil şekilde
yeniden yapılandırırken

geriye kalan tek şey,
kendimizi yeniden canlandırmak

ve en eski türden bir güç yaratmak.

Bu belirli bir yerel yerin liderliği
ve geleneksel bilgisini

sınıflandırmayı, abartmayı,
reddetmeyi değil

mutlaka uygulamayı öğrenmemiz
gerektiği anlamına geliyor.

Bu, ekolojik eşitlik standartlarına,
iklim adaletine,

bir temel standart ve başlangıç noktası
olarak insan haklarına

yeni toplumumuzun gittiği yer için
bağlı kalmamız gerektiği anlamına geliyor.

Bütün bunlar kendimizden
daha büyük bir gücü

ve yaşayacağımızdan daha uzun
bir yaşamı tanımamızı gerektiriyor.

Yeterince ayrıcalıklı olduğumuz için

görmek zorunda kalmadığımız şeylere
inanmamızı gerektiriyor.

Doğanın haklarına saygı göstermeliyiz.

Herkes için insan haklarını
geliştirmeliyiz.

Elden çıkarılabilir, bireysel toplumdan

ortaklığımızı, uzun vadeli insanlığımızı
görene dönüşmeliyiz;

yoksa başaramayacağız.

En iyilerimizin bile haksız bir sisteme
karıştığını görmeliyiz

ve kabul etmeliyiz ki

hayatta kalmanın tek yolu

ortak bir kurtuluşa birlikte
nasıl ulaşacağımızı bulmaktır.

İyi haber,

güçlü insanlardan geliyoruz.

Bugün burada biz olmak için, bir şekilde,
hayatta kalanlardan geliyoruz.

Bu savaşmak için yeterli bir sebep.

Güney Louisianalı arkadaşınızdan
şunu öğrenin,

en zor dövüşler kutlanacak olanlardır.

Gezegensel varlığımızın sonraki evresini
güzel yapmayı seçelim

ve biz işin içindeyken

hadi herkes için adil olmasını sağlayalım.

Bunu yapabiliriz.

Bunu yapabiliriz,

çünkü yapmalıyız.

Yapmalıyız, yoksa gezegenimizi kaybederiz

ve kendimizi kaybederiz.

İş burada başlıyor.

İş birlikte başlıyor.

Bu benim teklifim.

Dinlediğiniz için teşekkür ederim.

(Alkış)