Климатските промени ќе раселат милиони. Еве како да се подготвиме

Научниците предидуваат дека климатските промени ќе раселат над 180 милиони луѓе до 2100 - криза на „климатска миграција" за која светот не е спремен, вели адвокатот за опоравување од несреќи и родена Луизјанка Колет Пичон Батл. Во овој страствен, лиричен говор, таа бара радикално да ги реконструираме економските и општествените системи кои ја движат климатската миграција, и кои ја предизвикаа на прво место, и споделува како може да развиеме колективна отпорност, подобро да се подготовиме пред несреќите и како да ги унапредиме човековите права за сите.

Беше пред околу 2 години
по ураганот Катрина

кога прв пат ги видов мапите на полави
од Луизиана.

Овие мапи на поплави се уптребуваат
да покажат загубено земјиште во минатото

и земјиште кое допрва ќе се изгуби.

На овој ден
на состанок во заедницата

овие мапи беа употребени да објаснат

како прилив на бран од 30 стапки
кој дојде со ураганот Катрина

може да поплави заедници како мојата
во јужна Луизиана

и заедници околу Мисисипи и
брегот на Алабама.

Излезе дека земјиштето кое го губиме
беше нашиот бафер од морето.

Јас волонтирав да комуницирам со
табелите на ѕидот

и во моментот животот ми се смени за втор
пат во 2 години.

Табелата го покажуваше огромното
изгубено земјиште во јужна Луизиана

и море што се приближува,

но поспецифично, табелата го покажуваше
исчезнувањето на мојата заедница

и на многу други заедници
пред крајот на векот.

Не бев сама во предниот дел на собата.

Стоев таму со други членови на заедниците
на јужна Луизиана:

црни, домашни, сиромашни.

Мислевме дека сме само врзани со
опоравување од привремената несреќа,

но откривме дека сега сме врзани со
невозможната задача

со осигурување дека нашите заедници
нема да се избришат со растот на морското

ниво поради климатските промени.

Пријатели, соседи, фамилијо, моја
заедницо:

Јас само претпоставував дека секогаш ќе е
таму.

Земја, дрвја, мочуришта, заливи:

Јас само претпоставував дека ќе бидат таму
како што биле со илијадници години.

Јас бев грешка.

Да разберам што се случува со мојата
заедница,

морав да разговарам со други заедници
околу светот.

Започнав во јужна Луизиана со
Обидинетите Хума Нација.

Разговарав со млади адвокати во
Шишмареф, Алјаска.

Разговарав со жени рибари во крајбрежниот
Виетнам,

борци за слобода на Фиџи,

нови генерации на водачи

во античката култура на
Торес Стреит.

Заедниците кои биле таму илијадници
години

ја страдаа истата судбина

и сите се прашуваа како ќе ги преживееме
следните 50 години.

До крајот на следниот век,

предвидено е дека над 180 милиони луѓе

ќе бидат раселени поради климатски промени

и во јужна Луизиана

тие кои не можат тоа да си го дозволат
веќе се селат.

Тие се селат бидејќи јужна Луизиана
губи земјиште

со една од најголемите брзини на земјата.

Исчезнување е тоа што мојата заедница на
заливот

има заедничко со други
крајбрежни заедници.

Избришувањето е тоа против што заедниците
околу светот се борат

додека стануваме сериозни за влијанието
на климатските промени.

Ги поминав последните 14 години како
адвокат за заедници

кои биле директно погодени од
климатската криза.

Овие заеднции се борат
против дискриминацијата

за опоравување од климатски несреќи

и тие исто така се обидуваат да
балансираат масовно раселување на луѓе

со прилив на други

кои гледаат можност во почнувањето
наново.

Од 2005, луѓе биле наречени
„бегалци"

кога напуштаат, кога се раселени од
климатска катастрофа

дури и кога не преминуваат преку
интернационални граници.

Овие поими, овие погрешно употребени
поими,

кои треба да го идентификуваат другиот,

жртвата,

личноста која не треба да е овде,

овие термини се бариери

за економско опоравување

за општествена интеграција

и лекувањето кое е потребно од климатската
криза и климатската траума.

Зборовите имаат значење.

Исто така има значење како ги третираме
луѓето кои поминуваат граници.

Ние треба да се грижиме за како луѓе кои
поминуваат граници денес

за да бараат засолниште и безбедност
се третирани,

ако не за друга причина може да бидете
вие или некој кого сакате

кој треба да го искористи човечкото право
да мигрира

во блиската иднина.

Ние мораме да се спремаме за глобална
миграција денес.

Сега е реалност.

Нашите градови и нашите заедници не се
спремни.

Всушност, нашиот економски систем и
нашите општествени системи

се спремни само да профитираат од
луѓек кои мигрираат.

Ова ќе предизвика рунди на
климатска гентрификација

и исто така ќе го казни движењето
на луѓето,

вообичаено преку експлоатиран труд

и вообичаено преку криминализација.

Климатската гентрификација која се случува
чекајќи го растот на морското ниво

е тоа што го гледаме во места како Миами,

каде заедниците кои биле задржани од
водниот брек

се сега индиректно падени од високото
земјиште

каде оригинално беа поставени

додека луѓето се селат од брегот.

Овие луѓе се преселувани, форсирани да
се преместат

од општествените и економските системи
кои им требаат за да преживеат.

Климатската гентрификација исто така се
случува после последиците од климатска

несреќа. Кога огромен број на луѓе
напуштаат локација

за недефинирано време,

гледаме како други доаѓаат.

Гледаме како климатската гентрификација
се случува

кога оштетени куќи се сега „зелено
направени"

но имаат повисока вредност,

вообичаено надвор од досег на црните
и кафените и сиромашните луѓе

кои сакаат да се вратат дома.

Разликата во цената во станарина или
сопственост на куќа

е разликата помеѓу можноста да го оствариш
твоето право,

твоето човечко право
да се вратиш дома како заедница

или да си форсиран да се преселиш
на друго место

помалку отпорен на климата,

на поефтино

и сам.

Климатската криза е многу поголем
разговор

од намалување на емисиите на СО2

и е многу различен разговор од само
екстремно време.

Ние се соочуваме со промена во секој
аспект на нашата глобална реалност.

И климатската миграција е само еден мал
дел,

но ќе има брановити ефекти

и во градовите на брегот и во
градовите во внатрешноста.

Па што да направиме?

Имам неколку идеи.

(Смеа)

Прво, мора да го преправиме нашето
разбирање на проблемот.

Климатските промени не се проблемот.

Климатските промени се најужасниот
симптом

на економски систем

кој е изграден за неколку

да ја екстрахираат секоја скапоцена
вредност на оваа земја и нејните луѓе,

од нашите природни ресурси

до плодовите на човечкиот труд.

Овој систем ја создал оваа криза.

(Аплауз)

Ние мора да ја имаме храброста да
признаеме дека сме истрпеле премногу.

Ние не можеме да ги затвориме очите на
фактот

дека целиот свет плаќа цена

за привилегијата и удобноста на
само неколку луѓе на земјата.

Време е за ние да направиме
промени низ општеството

на систем кој потикнува конзумција

до точката на глобален дисбаланс.

Нашите општествени, политички и економски
системи на екстрахирање

мора да се претворат во системи кои ја
регенерираат земјата

и ја напреднуваат човековата слобода
глобално.

Ароганција е да се мисли дека
технологијата ќе не спаси.

Его е да мислиме дека може да го
продолжиме

овој неправен и екстрахирачки пристап
на живеење на оваа планета

и дека ќе преживееме.

(Аплауз)

Да ја преживееме оваа следна фаза на
нашето човеково постоење,

ние ќе треба да ги преструктурираме
нашите општествени и економски системи,

да ја развиеме нашата
колективна отпорност.

Општествената реконструкција мора да биде
до обновување и поправање

на земјата

и на заедниците од кои било
екстрахирано,

криминализирано

и целени кон со генерации.

Ова е фронтот.

Ова е од каде почнуваме.

Ние мораме да воспоставиме нов социјален
став да ја гледаме миграцијата како

бенефит, како потреба за нашето глобално
преживување,

не како закана на нашата индивидуална
привилегија.

Колективна отпорност значи развивање
градови кои можат да примаат луѓе

и да обезбедат домови,

храна, вода, здравствена нега

и слободата од прекумерни закони

за сите,

без разлика кои се,

без разлика од каде се.

Што ќе се случи ако почнеме да се
спремаме за климатска миграција сега?

Празни градови или градови кои паѓаат
можат да го видат ова како можност

да обноват општествена инфраструктура
со корени на правда и правичност.

Ние всушност може да ги ставиме
парите во јавни болници

и да им помогнеме да се спремаат

за она што ќе дојде преку
климатска миграција,

вклучувајќи ја траумата која доаѓа
со загуба и релоцирање.

Ние може да инвестираме повеќе од нашето
време во правда,

но не смее да биде за привремена добивка,

не смее да биде за да се помогне на
недостатоци на буџетот,

мора да биде за долгорочна промена

и мора да биде за да се напредне правдата.

Веќе е возможно.

После ураганот Катрина

универзитетите и средните училишта околу
САД ги примаа учениците

да им помогнат да го завршат семестарот
или годината без да испуштат такт.

Овие ученици сега се продуктивни средства
во нашите заедници

и ова е тоа за кое нашите заедници, нашите
бизниси и нашите институции

мораат да се спремаат сега.

Времето е сега.

Па додека го преправиме проблемот во
поискрен начин

и ги реконструираме нашите општествени
систем на поправеден начини,

се што ќе ни остане е повторно да се
индицираме

и да создадеме сила од најантичкиот вид.

Ова неопходно значи дека мора да научиме
да следиме

не токенизираме, не егзотифираме, не
отпуштиме -

следењето и традициалното знаење

на особено локално место.

Тоа значи дека мораме да се држиме
до стандари на еколошки капитал

и климатска правда и човекови права

како основата, основен стандард

почетна точка,

за каде ќе оди нашето општество.

Се ова бара од нас да препознаеме сила
поголема од нас

и живот подолг од оној кој ние ќе го
живееме.

Бара да веруваме во работите кои сме
доволно привелигирани

да не мора да ги видиме.

Ние мораме да ги возвишиме правилата на
природата.

Ние мораме да ги напреднеме човековите
права за сите.

Ние мораме да се трансформираме од
лошо,

индивидуално општество

во едно кое го гледа нашето колективно
долгорочно човештво,

или нема да успееме.

Ние мораме да видиме дека и најдобрите од
нас се вплеткани во неправичен систем

и мораме да признаеме

дека единствениот начин на кој ќе
преживееш

е за ние да откриеме

како да достигнеме споделена либерација
заедно.

Добрите вести се што

доаѓаме од моќни луѓе.

Ние доаѓаме од оние кои,
на овој или оној начин

преживеале за ние да сме тука денес.

Ова е доволна причина да се бориме.

И земете од вашиот пријател од јужна
Луизиана,

тие најтешки битки се оние кои се слават.

Ајде да избереме да ја направиме оваа
следна фаза од нашето планетарно

постоење прекрасна
и додека работиме на тоа,

да го направиме фер за сите.

Ние можеме да го направиме ова.

Ние можеме да го направиме ова,

бидејќи ние мораме.

Ние мораме или ќе ја изгубиме нашата
планета

и ќе се изгубиме себеси.

Работата започнува овде.

Работата започнува заедно.

Ова е мојот предлог.

Ви благодарам што го примивте. Мерси.

(Аплауз)