Het einde van de veeteelt | Jacy Reese | TEDxUniversityofMississippi

Schoon vlees -- echt vlees gemaakt van dierlijke cellen zonder dieren te slachten -- en sociale oplossingen op basis van doorbraken en historische successen zullen uiteindelijk zorgen voor een ethisch en efficiënt voedselsysteem waar slachthuizen voorbijgestreefd zijn.

Voordat we beginnen,
wil ik een paar vragen stellen.

Ten eerste, hoeveel van jullie
zijn vegetarisch of veganistisch?

Oké, een paar -- ongeveer 5% misschien.

Bij alle Amerikaanse volwassenen zou
het ongeveer 5, misschien 10% bedragen.

Hoeveel van jullie zagen
ten minste één van de volgende dingen:

een video over dierenmishandeling
in de bio-industrie,

een documentaire of een nieuwsbericht

over de milieuschade
door intensieve veehouderij

of een wetenschappelijk artikel
over problemen voor de volksgezondheid

door het teveel aan antibiotica
in veevoeder?

Hoeveel?

Oké, bijna iedereen.

Waarschijnlijk meer dan 95%.

Als ik dat verschil zie met 5%,
ben ik bang dat ik een grote fout maakte.

Bekentenis: ik ben een veganist.

(Gelach)

Zelfs een prekerige veganist

die iedereen vertelt
over de problemen van de veehouderij

omdat ik het zie

als een van de belangrijkste
vraagstukken van onze tijd.

Mijn fout, en de fout
van andere voedselactivisten,

was te proberen
deze problemen op te lossen

alleen door jullie te vertellen
om veganistisch of vegetarisch te worden

of om jullie vleesconsumptie
te verminderen.

We hebben een grotere,
betere oplossing nodig

voor ons gebroken voedselsysteem.

Je kunt je afvragen of ons land

ten minste is overgestapt
van bio-industrie

naar meer humane praktijken.

Ik ben van het platteland van Texas.

Ik bracht veel tijd door
rond vee op groene weiden.

Toen dacht ik dat
alle veeteeltdieren zo leefden.

Helaas, volgens USDA gegevens,

leeft meer dan 99% van onze veestapel

in de bio-industrie.

De situatie is ellendig.

Er zitten meer dan 100 miljard dieren
in het mondiale voedselsysteem.

Velen zitten opgesloten in kleine kooien,
nauwelijks groter dan hun eigen lichaam.

Hun snavels en staarten
worden afgesneden zonder verdoving.

Ze lijden dag en nacht aan infectieziekten

en intense kunstmatige selectie

zodat ze zo veel vlees kweken
dat ze bezwijken onder hun eigen gewicht.

Veehouderij vervuilt ons land en water,

wat een gevaar is voor de gezondheid
en de economie van de rurale Amerikanen.

Ze is verantwoordelijk
voor meer uitstoot van broeikasgassen

dan alle vliegtuigen, auto's, treinen
en ander transport tezamen.

80% van alle Amerikaanse antibiotica
worden gevoerd aan het vee,

wat leidt tot gevaarlijke,
ongeneeslijke ziekten bij de mens.

Tot slot is veeteelt
gewoon ongelooflijk duur.

Ze krijgt jaarlijks $38 miljard subsidies
van de Amerikaanse overheid,

en ze krijgt grote hoeveelheden
natuurlijke hulpbronnen

die naar mensen in nood
zouden moeten gaan.

We zullen het er wel over eens zijn

dat dit een urgent
maatschappelijk probleem is

dat we dringend moeten oplossen.

Met 'we' bedoel ik
niet alleen de vegetariërs.

Ik bedoel iedereen
die zich deze problemen aantrekt.

Het vinden van een oplossing
voor dit schijnbaar onoplosbare probleem

is ook een fascinerend
intellectueel probleem

dat we kunnen aanpakken
via Effectief Altruïsme ...

hun groeiende ideeën
over liefdadigheid, zaken en politiek

over op bewijs gebaseerd onderzoek

om de meest effectieve oplossingen
te vinden en uit te voeren

voor de grootste problemen in de wereld.

De meest krachtige tool
die we hebben is innovatie.

Het verbazingwekkende is dat we geen
vlees, zuivel of eieren hoeven op te geven

om de veehouderij te beëindigen.

Denk er eens over: wat is vlees?

Het is vet, eiwit, water,
mineralen en sporenelementen.

Al deze ingrediënten zijn direct
beschikbaar in het plantenrijk.

Ze zijn gewoon niet geassembleerd
in de architectuur van vlees.

Dat is wat een koe doet.

Maar een koe doet ook
een hoop onnodige dingen.

Ze kweekt haar, tanden, botten.

Ze loopt rond, ze ademt, denkt en voelt.

Deze extra's houden in

dat we voor elke 10 calorieën
plantaardig voedsel dat we geven aan vee,

we ongeveer 1 calorie vlees terug krijgen.

Zelf het bekendste
dierlijke product, eiwit:

elke 10 gram planteneiwit
levert hooguit 2 gram dierlijk eiwit.

Als we deze ingrediënten nu eens
zelf zouden assembleren

via een efficiënter, ethischer proces?

Dat is de aanpak van bedrijven
zoals Beyond Meat, Hungry Planet,

en Impossible Foods.

Ze maakten al een plantaardige
rundvleeshamburger.

Veel consumenten merkten
niet eens het verschil.

Nu zijn ze dat product
aan het perfectioneren

en ze schalen het proces op voor
lagere kosten en een wijdere distributie.

De hier afgebeelde Beyond Burger
is al te koop in Mississippi.

Maar laten we voorzichtig zijn.

Wat als de klant echt kieskeurig is?

Wat als ze niet alleen iets willen
dat smaakt naar dierlijk vlees,

maar iets dat echt is gemaakt
van dierlijke cellen?

Nou, dan is er goed nieuws.

Wetenschappers en chef-koks werkten
aan zogenaamd schoon vlees,

echt vlees zonder gevaar
voor de voedselveiligheid

en ethische kosten
van het slachten van dieren.

Daarvoor nemen ze een kleine hoeveelheid
cellen van een levend dier

en plaatsen die cellen in een cultivator

die eruit ziet als een grote
ketel in een bierbrouwerij.

Daarin mengen de cellen zich
met de nutriënten nodig om te groeien,

net zoals het gaat
in het lichaam van een dier,

et voilà!

Je houdt je koe en eet toch rundvlees.

(Gelach)

Maar je zou kunnen denken:

niet alle nuttige technologieën
worden op grote schaal aangenomen, toch?

Dus wat als er iets mis gaat?

Wat als de technologie
volledig wordt ontwikkeld,

maar toch gezien wordt als gewoon
een alternatief voor vegetariërs?

Of wat als een onverantwoordelijk bedrijf
hun product besmet laat raken,

wat leidt tot een negatieve persreacties
die de industrie plat leggen?

Bij conventioneel vlees zien we
de hele tijd besmettingsschandalen,

maar voor een jonge industrie
zoals schoon vlees, kan het fataal zijn.

Net als de zelfrijdende auto's,

waar de industrie ten zeerste
moet oppassen voor botsingen,

ondanks hun betere algemene veiligheid.

Welke sociale verandering zullen we zien

op onze weg naar
een dierenvrij voedselsysteem?

De grootste is een verschuiving
voorbij het individu

en in de richting
van institutionele verandering.

Zoals ik al eerder zei,

waren activisten tot nu toe sterk gericht
op individuele dieetverandering,

maar ik denk dat we
de grootste veranderingen zullen zien

door wijzigingen in instellingen,

zoals bedrijven, overheden,

non-profitorganisaties
en de samenleving als geheel.

Er is veel bewijs
dat deze strategie effectiever is.

Vorig jaar was ik bij een protest

dat bij een restaurantketen aandrong
om haar dierenwelzijnsbeleid te hervormen,

gewone dingen, zoals het kiezen
van gezondere rassen van kippen

of voor vensters in de kippenloodsen.

Een voorbijganger bedankte me uitgebreid
voor het helpen van deze arme dieren.

Ik zei hem dat hij van harte welkom was
om mee te doen, zoals soms gebeurt,

en hij zei: "Oh nee, nee, nee.
Ik kan het niet. Ik ben geen vegetariër."

Ik stond erop dat hij welkom was
om mee te doen zonder vegetariër te zijn.

We wilden alleen maar
een betere behandeling van de dieren.

Maar hij was niet overtuigd.

Hij zag vegetarisme als een voorwaarde
om op te komen voor veeteeltdieren

omdat activisten de twee
zo lang aan elkaar koppelden.

Als we echter een institutioneel
kader hadden gebruikt,

had die omstaander
zich bij ons aangesloten

en was hij misschien
ook vegetariër geworden.

Deze strategie helpt mensen ook vermijden

wat psychologen noemen
‘de ineenstorting van mededogen’:

het gevoel van apathie dat opkomt
als we een groot probleem tegenkomen

waarvoor we de grote oplossing niet zien.

Het institutioneel kader
geeft die oplossing,

verandert de samenleving als geheel,

erg belangrijk voor onze boodschap.

Deze strategie is ook goed bewezen
door historische sociale bewegingen,

waar ook het grootste deel
van mijn onderzoek over gaat.

Vrijwel geen beweging --

van milieubeweging, kinderrechten,

anti-slavernij en feminisme
tot anti-oorlogsbewegingen --

had succes met de zware, individuele focus

die we zien bij de beweging
voor boerderijdieren.

Gebruikersactivisme, zoals boycots,

slaagden als instrumenten
voor institutionele verandering,

maar mislukten als einddoel.

We moeten leren van het verleden.

De tweede grote verandering
is een verschuiving

voorbij verzet
tegen de industriële veeteelt

en in de richting van oppositie
tegen veehouderij als geheel.

Er is ook veel bewijs
voor deze strategie.

Ten eerste hebben
talloze onderzoeken aangetoond

dat de zogenaamde humane boerderijen
zelden humaan zijn in de praktijk.

De meest pittoreske boerderij
waar ik ooit kwam,

was een bekroonde
Californische eierboerderij.

Maar door het natuurlijke
en biologische beleid van de boerderij

vaccineerden ze de vogels niet
of gaven ze geen antibiotica

zoals in de bio-industrie.

Dit leidde tot afschuwelijke
gezondheidsproblemen.

Ik zag veel gevallen van marek,

een zeer besmettelijke ziekte die vaak
leidt tot blindheid en ontbrekende ogen;

waterbuik, sommige vogels
met meer dan 0,5 kg vochtophoping

in hun lichamen van minder dan 2,5 kg;

schimmelinfecties; bijna overal luizen;

en vele vogels verlamd door eieren

die waren blijven steken
op de weg naar buiten.

Ik was verbijsterd

dat de toestand in deze bedrijven

bijna net zo slecht was
als in de bio-industrie.

Vermindering van lijden
is iets wat we moeten toejuichen

en kan een stap zijn naar afschaffing,

maar niet verzacht lijden
is nog steeds een morele catastrofe.

Ten tweede, gewoon het idee
dat er humane manieren bestaan

om dieren te kweken
en te doden voor voedsel,

is een enorme hinderpaal,

zelfs als je gewoon
tegen de bio-industrie bent.

75% van de mensen denken

dat ze meestal vlees eten van dieren
die op humane wijze werden behandeld,

maar zoals we eerder zagen,

leeft minder dan 1% van het vee
eigenlijk op gewone boerderijen.

Dat is gek, toch?

Waarom zijn consumenten dan zo in de war?

Als we dieren eten,

ervaren we een knagende
cognitieve dissonantie,

want diep van binnen
geven we om dieren.

Wat lijkt te gebeuren
is dat ons onderbewustzijn

ons beschermt tegen deze dissonantie

door het creëren van een
psychologisch toevluchtsoord.

Het vertelt ons dat,
in feite, alles in orde is,

dat het vee goed behandeld wordt,

zelfs wanneer de feiten
iets anders vertellen.

Dit verkeerde geloof beschermt ons

tegen het conflict tussen
onze waarden en ons gedrag.

De misleidende etiketten
op dierlijke producten,

zoals foto's van groene weiden
op de kartons van de scharreleieren,

verergeren de zaak.

Tenslotte,

deze bedrijven zijn gewoon te duur
om de hongerige planeet te voeden.

Zogenaamde humane dierlijke producten

zijn al een paar keer de normale prijs.

Velen kunnen het zich
gewoon niet veroorloven

en de vraag naar natuurlijke hulpbronnen
is te veel om dragen voor deze planeet,

vooral wanneer we hetzelfde voedsel

kunnen krijgen van duurzamere bronnen.

Gelukkig is er licht
aan het eind van de tunnel.

Vandaag staan we op een keerpunt,

waar de morele redenen om te veranderen
van voedselsysteem zeer overtuigend zijn.

De technologie zit in de pijplijn,

er zijn al uitstekende alternatieven

en activisten bedenken
effectievere strategieën.

Het is ongelooflijk begeesterend
om deze rijkdom van bewijs te hebben,

vanuit de geschiedenis,
de psychologie en elders,

om ze te analyseren

volgens het perspectief
van effectief altruïsme.

Uiteindelijk toont het bewijs aan

dat we een echt humaan voedselsysteem
kunnen verwezenlijken

door te gaan voor het einde
van de veehouderij.

De publieke opinie gaat hierin
al een stuk verder dan je zou denken.

47% van de Amerikaanse volwassenen

zeggen al dat ze voorstander zijn
van een verbod op slachthuizen.

Als we de overgang maken,

als we ons voedselsysteem
afstemmen op onze waarden,

gaan we een ingrijpende verandering zien

in de relatie tussen de mens
en de andere bewoners van deze planeet.

Als we geen drie keer per dag
meer dieren gaan eten,

zullen we een enorme opluchting
in cognitieve dissonantie zien

die ons geweten bevrijdt
door onze morele kring uit te breiden

tot niet alleen boerderijdieren,

maar andere populaties
zoals honden en katten in asielen,

dieren die worden gebruikt
in circussen en entertainment,

en het grote aantal wilde dieren
die ook onze hulp nodig hebben.

Vandaag gaan we de basis leggen
voor toekomstige sociale bewegingen,

net zoals de sociale bewegingen
uit het verleden

de basis legden
waar we nu op staan.

Richard Branson voorspelde

dat het voedselsysteem
diervrij zal zijn in slechts 30 jaar.

Het zal misschien een beetje
langer duren dan dat,

maar het is duidelijk
dat er enorme verandering aankomt.

Je kunt aan de juiste kant
van de geschiedenis staan

en een rol spelen
in deze opwindende beweging,

of het nu is door
het starten van een bedrijf

zoals een lokaal restaurant
of een schoon-vleesbedrijf,

door activist te worden, door een donatie,

of gewoon door inhoud te delen
op de sociale media.

Je kunt natuurlijk ook deelnemen
als bewuste consument,

maar houd in gedachten
dat je eigen dieetkeuze

slechts één van de vele manieren is
om een impact te hebben.

Dit is een tijd van ongebreidelde
opwinding en kansen,

als we vooruit kijken naar één
van de volgende grote sociale bewegingen.

De morele cirkel van de mensheid
zal blijven uitbreiden,

maar alleen als mensen
zoals jij en ik dat aangrijpen.

Dank je.

(Applaus)