Bir şehirde ölülere yer kalmadığında ne olur

Alison Killing'a göre "Eğer Britanya'da kendi mezarlığınızı başlatmak istiyorsanız, yapabilirsiniz." Nerede öldüğümüz ve defnedildiğimiz hakkında çok düşünüyor -- ve bu konuşmada, mimar ve TED Üyesi, ilçe ve sehirlerimizin gözden kaçan bir özelliği üzerine göz açıcı ekonomik ve sosyal bir bakışaçısı sunuyor: mezarlık. Spesifik olarak Britanya yasalarından yola çıkarak, nerede defnedilebileceğiniz hakkında şaşırtıcı, bazen komik, çoğu zaman çelişkili yasaları açığa çıkarıyor.

Sizin için gözden kaçmış fakat olasılıkla

kârlı bir yatırım fırsatım var.

Geçen 10 yıl içinde Britanya'da

defin alanlarından gelen getiri,

gayrimenkul pazarından

yaklaşık üçe bir oranda daha iyi durumda.

Yatırımcılar için

satılık özel mezarlıklar kuruluyor

ve yaklaşık 3.900 pounddan başlıyor.

Yaklaşık yüzde 40 büyüme

kaydedeceği öngörülüyor.

En büyük avantajı

sürekli bir arza sahip bir pazar olması.

Şimdi, bu gerçek bir teklif

ve gerçekten bu yatırımı sunan

şirketler var,

ama beni ilgilendiren tarafı çok farklı.

Ben bir mimar ve kentsel tasarımcıyım

ve son 1.5 yıldır,

ölüm ve ölmeye dair yaklaşımlara

ve şehirlerimizi ve içindeki binaları

nasıl şekillendirdiğine bakıyorum.

Yazın, Venedik'te ölüm ve mimarlık

konulu ilk sergimi düzenledim

ve adı "Venedik'te Ölüm"dü.

Ve birçoğumuz için ölüm,

konuşmaktan çekindiğimiz
bir konu olduğundan,

sergi eğlenceli olacak şekilde tasarlandı,

böylece insanlar ilgi gösterebilirdi.

Sergilerimizden biri Londra'nın
interaktif bir haritasıydı,

şehirde ölüm için ayrılan ne kadar
mülk olduğunu gösteriyordu.

Elinizi harita boyunca salladığınızda,

mülkün ismi - bina ya da mezarlığın -

ortaya çıkıyordu.

Ve gördüğünüz o beyaz şekiller,

hepsi şehirdeki hastane, darülaceze,

cenaze evi ve mezarlar.

Aslında, çoğunluğu mezarlık.

Göstermek istediğimiz şey,

ölüm ve definin düşünmek istemeyeceğimiz

bir konu olmamasına rağmen

etrafımızda olduğu,
şehirlerimiz için önemli olduğuydu.

Her yıl Britanya'da yaklaşık

yarım milyon insan ölüyor

ve yaklaşık çeyreği gömülmek istiyor.

Ama Britanya'da,

birçok Batı Avrupa ülkesi gibi,

defin yerleri gittikça azalıyor,

özellikle büyük şehirlerde.

Ve Londra Belediyesi bu konunun farkında

ve temel nedenler, nüfusun büyümesi

ve varolan mezarlıkların
neredeyse dolu olması.

Britanya'da geleneğe göre
mezarlar sonsuza dek dolu sayılır

ve imar baskısı da var,

insanlar aynı araziyi

ev veya ofis veya dükkan

inşa etmek için kullanmak istiyorlar.

Bu nedenle birkaç çözüm buldular.

Belki 50 yıl sonra o mezarları
tekrar kullanabiliriz.

Ya da belki insanları 4 kat aşağı gömeriz,

yani aynı alanda 4 kişi gömülebilir,

böylece araziyi
verimli şekilde kullanabiliriz

ve gelecekte insanları defnetmek için

Londra'da hâlâ yer bulunabilir.

Ama geleneksel olarak mezarlıklar

yerel makamlarca bakılmaz.

Aslında, şaşırtıcı olarak Britanya'da

kimsenin mezar yeri sağlamak için

kanuni zorunluluğu yok.

Geleneksel olarak,

kiliseler, camiler ve sinagoglar gibi

özel ve dini kurumlar tarafından yapılırdı.

Ama bu işin bir parçası olmak isteyen

kâr amaçlı gruplar da oldu.

Defin alanın küçük boyutuna ve

yüksek masrafına bakarlar

ve büyük para kazanılabileceğini görürler.

Aslında, kendi mezarlığınızı
açmak istiyorsanız,

yapabilirsiniz.

Güney Galler ülkesinde bir çift vardı,

çiftlik evleri ve yanında
bir yığın arazi vardı,

araziyi imara açmak istediler.

Bir sürü fikirleri vardı.

Önce bir karavan parkı yapmayı düşündüler,

ama belediye meclisi hayır dedi.

Sonra balık çiftliği yapmak istediler

ve yine meclis hayır dedi.

Sonra akıllarına

mezarlık yapma fikri geldi

ve yaptıkları hesaplamaya göre,

arazinin değerini 95.000 pounddan

bir milyona artırabileceklerini gördüler.

Ama mezarlıktan kazanç sağlama
fikrine dönersek,

biraz saçma geliyor, değil mi?

Durum şu ki, defin alanlarının
yüksek masrafı

aslında çok yanıltıcı.

Pahalı gibi geliyor,

ama o masrafa defin alanın bakımı da dahil

gelecek 50 yıl birinin
çimleri kesmesi gerekiyor.

Yani mezarlıklardan para kazanmak çok zor.

Bu nedenle, normalde belediye meclisi veya

kâr amacı gütmeyen
bir grup tarafından yönetilir.

Neyse, belediye meclisi o çifte izin verdi

ve şimdi mezarlıği yapmaya çalışıyorlar.

Sürecin nasıl işlediğini açıklayayım.

Britanya'da bir şey inşa etmek istiyorsam,

örneğin bir mezarlık gibi,

önce planlama izni için başvurmalıyım.

Bir müşteri için yeni bir ofis binası

inşa etmek istiyorsam,

ya da evimi genişletmek istiyorsam

ya da mesela bir dükkanım var

ve onu ofise dönüştürmek istiyorum,

bir sürü çizim yapmak zorundayım

ve izin için belediye meclisine sunmalıyım

ve onlar muhite nasıl uyacağına bakarlar.

Nasıl göründüğüne bakarlar.

Ama ayrıca yerel çevreye

nasıl bir etkisi olacağını düşünürler.

Ve şu gibi şeyleri de düşünürler,

çevre kirliliğine neden olacak mı

ya da inşa ettiğim yapıya gitmek
çok trafik yaratacak mı?

Ama ayrıca iyi şeyler de var.

Muhite, yerel halkın kullanmak isteyeceği

dükkanlar gibi yerel hizmetler katacak mı?

Avantaj ve dezavantajları karşılaştırır

ve bir karar verirler.

Büyük bir mezarlık için süreç böyle işler,

Ama ya bir parça arazim varsa

ve sadece beş, altı gibi

birkaç kişiyi defnetmek istiyorsam?

O zaman, aslında izin almama gerek yok!

Defin konusunda Britanya'da

neredeyse hiç düzenleme yok,

sadece küçük düzenlemeler var,

su yolunu kirletmemek,

nehir veya yeraltı suyu kirletmemek gibi.

Yani kendinize ait küçük bir
mezarlık yapmak istiyorsanız,

yapabilirsiniz.

Ama kim yapar ki böyle bir şeyi, değil mi?

Aristokrat bir aileyseniz

ve büyük bir mülkünüz varsa,

o zaman muhtemelen
bir anıt mezarınız vardır

ve ailenizi oraya defnedersiniz.

Ama çok garip olan şey,

insanları defnetme izni için

belli büyüklükte bir araziniz
olmasına gerek yok

Yani bu demek ki, teknik olarak,

buna evinizin arka bahçesi da dahil.

(Gülüşmeler)

Kendi evinizde denemek istiyorsanız,

bazı belediye meclislerinin websitelerinde

size yardım edebilecek kılavuzlar var.

Size söyledikleri ilk şey,

başlamadan önce defin sertifikasına

sahip olmanıza gerek var,

cinayet işleyip,
verandanın altına gömemezsiniz.

(Gülüşmeler)

Söylenen bir başka şey ise,
mezarın yerinin kaydını tutmalısınız.

Ama resmi zorunuluklar burada bitiyor.

Komşunuzun bundan hoşlanmayabiliceği

konusunda da uyarırlar,

ama kanunen, yapabilecekleri

neredeyse hiçbir şey yok.

Ve o defin alanlarının maliyeti

ve ne kadar para kazanabileceğinize dair

hâlâ kazanç yapma fikri aklınızdaysa,

evinizin değerinin yüzde 20 düşebileceği

konusunda da sizi uyarırlar.

Aslında muhtemelen evinizi

bundan sonra kimse
satın almak istemeyecektir.

Bu konuda ilgimi çeken şey,

ölüme dair tavırlarımızın

çoğunu özetliyor olması.

Britanya'da ve sanırım Avrupa'daki

rakamlar muhtemelen benzer.

Halkın sadece yaklaşık yüzde 30'ü

ölüme dair istekleri hakkında
biriyle konuşmuş.

75 yaş üzeri insanların bile

sadece yüzde 45'i bu konuda konuşmuş.

Ve insanların verdiği nedenler,

ölümlerinin uzakta olduğunu düşünürler

ya da ölüm hakkında konuşarak insanları

rahatsız edeceklerini düşünürler.

Ve bence, belli bir ölçüde,

bizim için bazı şeyleri halleden

başka insanlar var.

Devlet, ölüyü defnetme gibi durumlar için

düzenleme ve bürokrasiye sahip

ve cenaze müdürü gibi tüm iş hayatlarını

bu konuya adamış insanlar var.

Ama konu şehirlerimize geldiğinde

ölümün şehirlerimizdeki yerini düşünürsek,

düşünebileceğimizden daha az düzenleme,

tasarım ve düşünce var.

Yani biz bu konuyu düşünmüyoruz,

ama düşündüklerini sandığımız

tüm o insanlar da düşünmüyorlar.

Teşekkürler.

(Alkış)