Co może chronić lasy deszczowe? Twój stary telefon komórkowy

Dźwięki lasu deszczowego zawierają: nawoływania ptaków, bzyk cykad, igraszki gibonów. W tle jednak prawie czas obecny jest dźwięk piły, piły nielegalnych drwali. Inżynier Topher White prezentuje prostą, możliwą do zastosowania wszędzie metodę, która może zatrzymać tę brutalną wycinkę – i potrzebuje twojej starej komórki.

(Odgłosy lasu deszczowego)

Latem 2011 roku

pierwszy raz odwiedziłem
lasy deszczowe Borneo.

Możecie sobie wyobrazić,

że najbardziej uderzyły mnie
przytłaczające dźwięki tego lasu.

Stała kakofonia hałasu i szumu.

Niektóre dźwięki można wyłowić.

Na przykład to tutaj to wielki ptak,
dzioborożec żałobny.

To brzęczące to cykady.

A to jest rodzina gibonów.

Nawołują się z daleka.

Miejsce, w którym nagrałem ten dźwięk
było tak naprawdę rezerwatem,

dlatego słychać tak wiele osobników,

ale tak naprawdę najważniejszym dźwiękiem
wydobywającym się wtedy z lasu

był ten, którego nie usłyszałem,

i tak naprawdę nikt go nie słyszał.

Jak mówiłem, był to rezerwat gibonów.

Główny jego cel to rehabilitacja gibonów,

ale obsługa poświęca też wiele czasu

ratowaniu terenu rezerwatu przed
okolicznymi nielegalnymi wyrębami drzew.

Jeśli weźmiemy dźwięk lasu,

i wyciszymy gibony, insekty i całą resztę,

cały czas w tle nagrań, które słyszycie

był dźwięk piły
słyszany z dużej odległości.

Rezerwat miał trzech etatowych strażników,
których rozmieszczono na jego granicach,

i których praca polegała na ochronie lasu
przed nielegalnym pozyskiwaniem drewna.

Pewnego dnia wyruszyliśmy do lasu,
znowu jako turyści,

i w ciągu pięciominutowego spaceru

natknęliśmy się na kogoś,
kto właśnie ścinał drzewo,

pięć minut piechotą,
kilkaset metrów od leśniczówki.

Ale strażnicy nie usłyszeli piły,

bo jak słyszeliście,
las jest bardzo głośny.

Było dla mnie nie do przyjęcia,
że w obecnych czasach,

kilkaset metrów od leśniczówki

nikt nie usłyszał, że ktoś uruchomił
piłę łańcuchową.

To brzmi nieprawdopodobnie,
ale jest prawdziwe.

Jak więc możemy zatrzymać wycinkę?

Dla inżyniera użycie nowoczesnej techniki
jest bardzo kuszące,

są super-rozwiązania technologiczne,

ale jesteśmy w lesie deszczowym.

Metoda musi być więc prosta i wielorazowa,

i zauważyłem, że będąc tam,

mieliśmy właściwie ten pomysł pod ręką.

Mogliśmy zbudować system,
który pozwoli nam to zatrzymać,

wykorzystując rzeczy, które już tam są.

Kto tam był? Co już było w lesie?

Mieliśmy ludzi.

Mieliśmy ludzi do tego zatrudnionych,
trzech etatowych ochroniarzy,

którzy mają to namierzyć i zatrzymać.

Muszą tylko wiedzieć,
co dzieje się w lesie.

Prawdziwą, dużą niespodzianką

było to, że w lesie jest łączność.

W szczerym polu
był sygnał telefonu komórkowego.

A byliśmy setki kilometrów
od najbliższej drogi,

gdzie nie ma właściwie elektryczności,
ale mają dobry zasięg komórek.

Ci ludzie cały czas używali Facebooka,

korzystali z internetu w telefonach,

i to podsunęło mi pomysł,
że można użyć dźwięków lasu,

automatyczne wyciąć z nich odgłos piły,

którego ludzie nie mogą usłyszeć,

i wysłać ostrzeżenie.

Ale trzeba umieścić
urządzenia na drzewach.

A więc, jeśli użyjemy tych urządzeń,
aby nasłuchiwać głosów lasu,

podłączymy je
do sygnału telefonii komórkowej

i wyślemy ostrzeżenie do ludzi na miejscu,

być może mamy rozwiązanie tego problemu.

Ale powiedzmy sobie chwilę
o ratowaniu lasów deszczowych,

ponieważ jest to coś, o czym
wszyscy słyszeliśmy już dawno.

Moje pokolenie słuchało
o ratowaniu lasów deszczowych

odkąd byliśmy dziećmi,

i wygląda na to, że nic się nie zmieniło.

Musimy chronić lasy, to super pilne,

obszar niszczony w jeden dzień
odpowiada tylu a tylu boiskom,

a teraz pozostało tylko około połowy lasu,

ale my mamy potencjalne, pilniejsze
problemy, takie jak zmiana klimatu.

Tak naprawdę, to mało znany fakt,
o którym też wtedy nie wiedziałem,

ale wylesianie produkuje
więcej gazów cieplarnianych,

niż wszystkie samoloty, pociągi,
samochody, ciężarówki i statki razem.

To drugi najważniejszy czynnik
wpływający na zmiany klimatu.

Co więcej, Interpol podaje,

że 90 procent wycinki
w lasach deszczowych jest nielegalne,

taka jak ta, którą widzieliśmy.

Jeśli więc pomożemy ludziom
egzekwować istniejące przepisy,

to w rzeczywistości moglibyśmy szybko
ograniczyć wycinkę o te 17 procent,

i mieć potencjalnie większy efekt
w krótszym czasie.

To może być najtańsza i najszybsza droga
do walki ze zmianami klimatu.

I to jest system, który wymyśliliśmy.

Wygląda na super zaawansowany.

Kiedy w lesie pojawi się dźwięk piły

i urządzenie go zarejestruje,

wyśle ostrzeżenie przez sieć GSM,
która już tam jest,

do strażnika w tym rejonie,

który może znaleźć się
na miejscu wycinki i ją zatrzymać.

Nie będą tylko znajdować
już ściętych drzew.

Nie chodzi o oglądanie drzewa z satelity,

w miejscu, w którym była już wycinka,

chodzi o natychmiastową interwencję.

Mówiłem, że to najtańsza
i najszybsza droga do tego celu,

ale, jak widzieliście,
leśnicy sobie z tym nie radzą,

więc może to nie jest tak tanie i szybkie.

Jeśli jednak urządzeniami
w drzewach byłyby telefony,

mogłoby to być naprawdę tanie.

Co roku wyrzuca się
setki milionów komórek,

setki milionów w samych Stanach,

nie licząc reszty świata,
co oczywiście powinniśmy zrobić.

Ale tak naprawdę
telefony nadają się do tego celu.

Są pełne sensorów.

Mogą nasłuchiwać dźwięków lasu.

Ale trzeba je zabezpieczyć.

Musimy umieścić je w pudełku,
które tu widzicie,

i je jakoś zasilać.

Zasilanie tych telefonów
jest jednym z największych problemów,

ponieważ zasilanie komórek
pod koronami drzew,

za pomocą jakiegoś ogniwa słonecznego

było nierozwiązywalnym
jak dotąd problemem.

Co niezwykłe, prototyp panelu,
który tu widzicie,

został stworzony
z produktów z recyklingu,

to są powycinane z nich paski.

To jestem ja, składający wszystko razem
w garażu moich rodziców.

Dziękuję im bardzo
za umożliwienie mi zrobienia tego.

Jak widzicie, urządzenia te
zakłada się na drzewa.

Widać zapewne, że wszystko
jest dobrze zasłonięte

przez korony drzew.

To ważne, ponieważ dzięki temu
urządzenia mogą wyłapać dźwięk piły

z odległości ponad kilometra,

co pozwala im na pokrycie
trzech kilometrów kwadratowych,

ale jeśli ktoś by je zauważył,
teren przestałby być chroniony.

A więc czy to działa?

By to sprawdzić, wróciliśmy do Indonezji,

ale w inne miejsce,

do innego rezerwatu,

który był codziennie nękany
przez nielegalną wycinkę.

Rano drugiego dnia
urządzenie zarejestrowało dźwięk piły.

Otrzymaliśmy natychmiastowe ostrzeżenie,

dostałem e-maila na komórkę.

Dopiero co założyliśmy
to urządzenie, wszyscy wracali.

Palili papierosy,

a kiedy pokazałem wiadomość,
uciszyli się.

No i usłyszeliśmy dźwięk piły,

bardzo słaby, gdzieś w tle.

Nikt go wcześniej nie usłyszał.

Więc kiedy wyruszyliśmy,
aby zatrzymać kłusowników,

byłem trochę zdenerwowany.

Tu dojechaliśmy do miejsca,
w którym był rejestrator.

W chwili, którą widzicie,

żałuję całego tego starania.

Nie byłem pewny, co znajdziemy
po drugiej stronie wzgórza.

Ten facet jest odważniejszy ode mnie.

On wszedł, więc ja też musiałem,

i faktycznie, na wzgórzu udało nam się.

Przeszkodziliśmy drwalom w wycince.

Dla nich była to niespodzianka,

bo nigdy wcześniej
nikt im nie przeszkodził.

Było to dla nich tak wstrząsające,

że nasi partnerzy twierdzili,
że tamci już nie wrócili.

To byli naprawdę fajni goście.

Pokazali nam, jak cała operacja przebiega,

a przekonało ich to,

że możemy nadzorować las
i blokować wycinkę.

To wystarczyło dla ich odstraszenia,
już nie wrócili.

Więc....

Dziękuję. (Brawa).

Wiadomość o tym się rozprzestrzeniła,
powiedzieliśmy o tym wielu ludziom,

i wtedy zaczęły się dziać
naprawdę niesamowite rzeczy.

Ludzie z całego świata
zaczęli wysyłać nam e-maile, dzwonić.

Zauważyliśmy, że ludzie z całej Azji,

z całej Afryki i Ameryki Południowej,

mówili nam, że przydałoby
im się coś takiego.

Co najważniejsze,

myśleliśmy, że tego sukcesu
nie da się powtórzyć,

bo udało się tylko dlatego, że w tym lesie
był dobry zasięg komórek.

Okazało się, że tak nie jest,

bo na obrzeżach bardzo zagrożonych lasów
zasięg jest właśnie świetny.

A wtedy stało się coś
naprawdę niesamowitego,

ludzie zaczęli wysłać nam
swoje stare telefony.

Więc tak naprawdę to,
co teraz mamy, to system,

w którym możemy użyć ludzi tamtejszych,

którzy mogą używać
istniejących kanałów i ulepszać łączność,

używając starych komórek,

wysłanych nam
przez ludzi z całego świata,

chcących, żeby ich telefony przydały się
do czegoś w swoim "drugim życiu".

A jeśli cała reszta urządzenia
nadaje się do recyklingu,

to jest to rozwiązanie bardzo ekologiczne.

Do tego wynalazku nie trzeba było jednak
zaawansowanej technologii.

Powstał z tego, co już było dostępne,

i jestem głęboko przekonany,
że nawet jeśli nie byłyby to telefony,

zawsze pod dostatkiem jest coś,

z czego można stworzyć
podobne rozwiązania,

które byłyby bardzo skuteczne
w nowej roli.

Dziękuję bardzo.

(Brawa)