Zein da praktikatzen duzun gauzarik zailena?

Galdera eta erantzun saioa Thich Nhat Hanh zen maisuarekin, Blue Cliff praktika gunea, AEB.

Thich Nhat Hanh zen maisuak erantzuten du

Zein da praktikatzen duzun
gauzarik zailena?

Zein da praktikatzen duzun
gauzarik zailena?

Zeure buruari ez uztea
etsipenean itotzen.

Hori da gauzarik zailena.

Etsipenez itotzea baita

gerta dakizukeen gauzarik txarrena.

Gogoan dut gerra garaia.

Ez genuen argia ikusten.

Tunelaren amaiera.

Ematen zuen gerrak
betirako iraungo zuela.

Gazteak niregana zetozen galdetzera:

'Thay maitea,

gerra laster amaituko dela uste al duzu?'

Oso zaila zen erantzutea.

Zuk zeuk ez baituzu tunelaren
amaierako argia ikusi.

Baina ez nekiela esaten banuen,

eurengan etsipen-haziak
ureztatzen nituen.

Beraz Thayk arnasa hartu zuen

eta hau esan zien:

'Lagun maiteak,

Budak esan zuen
dena ez-iraunkorra dela.

Gerra ere ez-iraunkor behar du izan.

Egunen batean amaitu beharko da.

Jarrai dezagun bakearen aldeko lanarekin'.

Gerra garaian,

gu, monje, moja eta praktikante gazteok,

Gizarte Zerbitzurako Gazte Eskola
eratu genuen,

John F. Kennedyk sortutako
Bake Gorputzen antzera.

Gerra eremuetara joaten ginen
eta zaurituei laguntzen genien.

Errefuxiatu-guneak sortzen
lagundu genuen,

ohizko bizitzara bueltatzeko
aukera ematen genien.

Bonbardatutako herriak
berreraiki genituen.

Tra Loc izeneko herri bat zegoen

desmilitarizatutako eremutik gertu,

ipar eta hegoaldea banatzen zuen eremua.

Tra Loc herria bonbardatu zuten,
guztiz suntsitu.

Gure giza langile gazteek,

monje, moja eta praktikante laikoak barne,

herria berreraiki zuten.

Baina berriz bonbardatu
eta suntsitu zuten.

Giza langileek idatzi ziguten

eta galdetu ziguten ia berriz
eraiki behar zuten herri hura.

Esan genien: 'Egin'.

Eta berreraiki genuen.

Eta berriz bonbardatu zuten.

Lau bider.

Lana uzten bagenuen,

etsipena sortuko genuen.

Horregatik behin eta berriro
berreraiki genuen herri hura.

Beraz gauzarik zailena
itxaropena ez galtzea da,

ez errenditzea, amore ematea.

Hori da zailena.

Gerra bi igaro ditugu.

Ikusi genituen frantziar soldaduak
etortzen, erailtzen eta hiltzen.

Ikusi genituen amerikar gazteak
etortzen, erailtzen eta hiltzen.

50.000 gazte amerikar
hil zituzten Vietnamen.

Milaka gazte zauritu zituzten

eta askok tratamendu psikologikoa
jaso behar izan zuten.

Sufrimendu larriz betetako
horrelako egoera batean,

praktika bat ez badugu,
ezin gara bizirik atera.

Praktikatzen dugu modu batez

non itxaropena eta errukia
gorde ditzakegun.

Kazetariek hori buruz
galdetzen zigutenean,

ia zer uste genuen gazte amerikarrak

Vietnamera etorri
eta bertan hiltzen ikustean,

esaten genien: 'Biktimak dira,
ez ditugu gorrotatzen.

Oso azkarra ez den politika baten
biktimak dira.

Beldurrean oinarritzen den politika.

Komunistek Asiako hego-ekialdea
menderatuko duten beldurra.

Biktimak dira.

Hona etorri eta hiltzera
behartzen dituzte.'

Ulermenari esker
ez zaude haserre.

1966an, Thay Ameriketara
etortzera gonbidatu zuten.

Gerrari buruz amerikarrei
hitz egiteko aukera izan zuen.

Bazegoen gazte amerikar bat
oso haserre zegoena,

tente jarri eta Thayri
hau esan ziona:

'Ez zinateke hemen egon beharko.

Vietnamen borrokatu beharko zenuke
amerikar inperialismoaren kontra.

Bertan dauden soldadu amerikarrak
akabatu beharko zenituzke.'

Thayk hau erantzun zion:

'Gerraren sustraiak
hemen daudela uste dut.

Ez Vietnamen.

Vietnamera etorri ziren
gazte amerikarrak

biktimak dira benetan.

Beraz hona etorri behar nuen
amerikarrei esateko

gerra honek ez diola
Vietnami batere laguntzen.'

Ulermen eta erruki hori barik

haserre eta gorrotoan
itoko zara.

Ez zara gai izango
horrela hitz egiteko

eta amerikarrei ulertzen lagundu

politikaz aldatzeko.

Ameriketan bazegoen Vietnamgo
gerraren kontrako bake mugimendu bat.

Jendeak bakea eskatu
eta ez zuenez lortzen,

asko haserretu ziren.

Haserre asko zegoen
bake mugimenduan.

Thay Ameriketara joan eta
talde hauei hitz egin zienean,

esan zien: 'Haserrez beteta bazaudete

ezin duzue bakea ukitu.

Bake izan behar duzue
bakea egin baino lehen.

Oso garrantzitsua da ulertzea.

Amodiozko gutuna idazten
jakin behar duzue,

presidentearentzako,
Kongresurako,

esateko ez duzuela gerra babesten.

Gutun garratza, haserrea idazten baduzue

ez dute irakurriko.'

Thay gai izan zen horrela hitz egiteko

eta nolabait gerra amaitzen laguntzeko.

Sufrimendua ulertzeak

zugan errukia sortarazten du.

Etsipenetik, haserretik
libratuko zara

eta bakearen kausari
lagunduko diozu.

konektatu,
inspiratu, elikatu

(Kanpaia)