-
ผมอยากจะบอกอะไรกับคุณในสิ่งที่คุณรู้อยู่แล้ว
-
โลกเรามันไม่สวยงาม ขนาดมีแสงอาทิตย์ มีรุ้งกินน้ำตลอดหรอกนะ
-
มันเป็นที่ที่โหดร้ายและสกปรกโสมม ผมไม่สนหรอก
ว่าคุณจะเก่งแค่ไหน มันจะอัดคุณจนล้มลงแล้วกดคุณไว้อยู่อย่างนั้น
-
ไม่ว่าจะเป็นคุณ ผม หรือใครก็ตามแต่
จะไม่มีใครอัดคุณหนักเท่ากับชีวิตอีกแล้ว
-
แต่มันไม่ใช่ว่าคุณจะโดนอัดหนักเท่าไหร่
-
มันอยู่ที่คุณจะยอมโดนอัดเท่าไหร่แล้วยังเดินต่อไปได้
อยู่ที่คุณจะรับมันได้เท่าไหร่ แล้วยังเดินต่อได้ นี่แหละคือชัยชนะ
-
ความเจ็บปวดมันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น อาจจะเจ็บแค่นาทีเดียว ชั่วโมงเดียว จะหนึ่งวัน หรือหนึ่งปีก็ตาม
แต่ท้ายที่สุดมันก็จะบรรเทาลง และสิ่งอื่นก็จะเข้ามาแทนที่ แต่ถ้ายอมแพ้ล่ะก็ ความเจ็บก็จะคงอยู่ตลอดไป
-
ช่องว่างของความผิดพลาดนั้นเล็กมาก
-
แค่ช้าไปครึ่งก้าว หรือเร็วไปครึ่งก้าว คุณก็พลาดแล้ว
-
แค่ช้าไปเสี้ยววินาที หรือเร็วไป คุณก็คว้ามันไม่ทัน
-
ส่วนเติมเต็มช่องว่างที่เราต้องการนั้น มันมีอยู่รอบตัวเรา
อยู่ในช่วงเบรกของทุกเกม ทุกนาที ทุกๆวินาที
-
"ลูกจะต้องมีความใฝ่ฝัน และลูกจะต้องปกป้องมันไว้
พวกที่ทำอะไรเองไม่เป็นก็จะบอกลูกว่าลูกทำไม่ได้หรอก
-
ถ้าลูกต้องการอะไรก็ตาม ลูกต้องทำมันให้ได้"
-
จงอย่ากลัวที่จะล้มเหลว
-
คุณไม่สามารถชนะได้ตลอดหรอก แต่ก็อย่ากลัวที่จะตัดสินใจ
-
คุณจะต้องเชื่อมั่น ว่าบางสิ่งที่แปลกใหม่จะเกิดขึ้น
-
"คนที่พูดว่าเขาทำได้ และคนที่พูดว่าเขาทำไม่ได้
เขาพูดถูกทั้งสองคนแหละ"
-
พวกคุณชอบบอกว่าอยากประสบความสำเร็จ
จริงๆพวกคุณไม่ได้อยากได้มันจริงๆหรอก คุณแค่อย่างได้มันไว้เก๋ๆเท่านั้น
-
คุณไม่ได้ต้องการมันมากกว่าที่คุณอยากจะไปปาร์ตี้
-
คุณไม่ได้อยากได้มันมากกว่าที่คุณอยากจะดูเท่
-
พวกคุณส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการมันมากเท่าที่คุณอยากจะนอน
-
ความกลัวที่ร้ายแรงที่สุดของเราไม่ใช่ความไม่เพียงพอ
-
ความกลัวที่ร้ายแรงที่สุดก็คือเรานั้นมีพลังมากเกินกว่าจะวัดได้ต่างหากล่ะ
-
ไม่ใช่ความมืดหรอกที่ทำให้เรากลัว แสงสว่างของเราต่างหากล่ะ
-
คุณจะต้องค้นให้ลึกลงไปอีก แล้วถามตัวเองว่า
คุณอยากจะเป็นใครกันแน่
-
หาให้เจอว่าอะไรที่ทำให้เรามีความสุข
-
ถึงแม้ว่ามันจะดูไร้สาระในสายตาคนอื่นก็ตาม
-
จงเลือก แค่คุณเลือก
-
ว่าจะให้มันเป็นอย่างไร คุณอยากจะเป็นใคร
คุณจะทำมันได้อย่างไร แค่เลือกแค่นั้นเอง
-
"ทำไมกัน ทำไมผมถึงเป็น MVP ในลีกไม่ได้
ทำไมผมถึงเป็นผู้เล่นที่เก่งที่สุดในลีกนี้ไม่ได้ ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผมถึงทำไม่ได้"
-
"คุณพูดอะไรกับไอ้หนุ่มนั่น"
"มันไม่ได้อยู่ที่คุณอัดหนักเท่าไหร่
-
มันอยู่ที่คุณจะโดนอัดเท่าไหร่แล้วยังเดินหน้าต่อไปได้
-
คุณจะรับมันได้แค่ไหนแล้วยังเดินต่อได้
-
ลูกขึ้น
-
ลุกขึ้น
-
ลุกขึ้นมาแล้วจงอย่ายอมแพ้เด็ดขาด"
-
เราจะยอมให้โดนอัดเละอยู่ที่นี่
-
หรือ
-
เราจะสู้กับมันหาทางกลับไปหาแสงสว่าง
เราจะปีนออกจากขุมนรกนี้
-
ค่อยๆทีละนิด
-
จงพร้อมที่จะสละตัวตนของคุณเพื่อสิ่งที่คุณกำลังจะเป็น
-
คุณส่วนมากไม่ได้อยากประมบความสำเร็จ เพราะแค่
ตอนคุณเรียนแล้วคุณเหนื่อย คุณก็ยอมแพ้
-
"ผมไม่เก่งเลข" ก็ใช่น่ะสิ คุณไม่เคยเรียนมันนี่นา
-
"ผมเขียนไม่เก่ง" เพราะคุณไม่เคยเขียนมาก่อนไงล่ะ
-
พรสวรรค์น่ะคุณมีโดยธรรมชาติ
แต่ทักษะน่ะมาจากการฝึกฝนอย่างหนักเป็นชั่วโมงๆ
-
ถ้าคุณไม่ได้ทำให้ชีวิตใครบางคนดีขึ้น คุณก็กำลังเสียเวลาของคุณอยู่
-
อย่าร้องไห้แล้วยอมแพ้ ให้ร้องไห้แล้วเดินต่อ
-
อย่างร้องไห้แล้วล้มเลิก คุณทุกข์อยู่แล้ว คุณเจ็บอยู่แล้ว
ไปเอาราวัลจากมันมาสิ
-
ถ้าคุณรู้ว่าคุณคู่ควรแล้วล่ะก็ ไปเลย ไปเอาสิ่งที่คุณคู่ควรกับคุณมา
แต่คุณต้องยอมที่จะโดนอัดกลับมาด้วย
-
คุณต้องไม่ชี้นิ้วต่อว่าคนอื่น ว่าคุณไม่ได้มาอยู่จุดที่คุณอยากจะอยู่
เพราะเขาคนนั้น คนนี้ หรือใครก็ตาม
-
มีแต่พวกขี้ขลาดเท่านั้นที่ทำ และนั่นไม่ใช่คุณ
-
คุณดีกว่านั้นเยอะ
-
เพราะทุกวันคือวันใหม่ ทุกช่วงเวลาคือเวลาใหม่ๆ
-
ตอนนี้คุณจะต้องออกไปแสดงให้พวกนั้นเห็น
ว่าคุณน่ะ แตกต่างจากพวกเขา ตอนนี้เลย
-
ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมเก่งกาจขนาดไหน
-
ลูกา บทที่17 เขียนไว้ว่า "ในอณาจักรของพระเจ้า
-
อยู่ในจิตของเรา" ไม่ใช่อค่คนหนึ่งคน หรือแค่พวกเรา
แต่เป็นคนทุกคนต่างหาก อยู่ในตัวคุณ คูรนั่นแหละ คนที่มีพลัง
-
พลังที่สร้างเครื่องจักรได้ พลังที่สร้างความสุขได้
-
คุณน่ะแหละ คนที่สามารถทำให้ชีวิตมีอิสระและสวยงาม
ที่ทำให้ชีวิตนี้เป็นการเดินทางแสนมหัศจรรย์
-
ทีนี้คุณจะทำอย่างไรล่ะ
-
เพราะขอบเขตที่เรียกว่าความกลัว
มันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้น
