Προστατέψτε τον εγκέφαλο από τη διάσειση

Η νευροψυχολόγος Κιμ Γκόρτζενς τάσσεται υπέρ της καλύτερης προστασίας του εγκεφάλου μας από το ρίσκο μιας διάσεισης - με αδιάσειστα επιχειρήματα υπέρ της χρήσης του κράνους στα παιδιά.

(Χειροκρότημα) Λοιπόν, κάτι περίεργο μου συνέβη

στην πορεία του να γίνω μία λαμπρή,

παγκόσμιας κλάσης νευροψυχολόγος:

απέκτησα ένα μωρό.

Κι αυτό δεν σημαίνει

ότι συνέχισα την πορεία μου για να γίνω

μία λαμπρή, παγκόσμιας κλάσης νευροψυχολόγος.

(Ψιθυριστά) Συγγνώμη TED.

Παρόλα αυτά, έγινα ένα αρκετά έξυπνο,

παγκόσμιας κλάσης ανήσυχο πνεύμα.

Μία από τις φίλες μου στο πανεπιστήμιο, η Μαρί,

μου είπε: "Κιμ, το κατάλαβα.

Δεν είναι ότι είσαι πιο νευρωτική από τους υπόλοιπους,

είναι, απλώς, ότι είσαι πιο ειλικρινής

σχετικά με το πόσο νευρωτική είσαι."

Έτσι, μες στο πνεύμα της πλήρους αποκάλυψης,

έφερα για να μοιραστώ μαζί σας μερικές φωτογραφίες.

Ωωω!

Ένα θα σας πω: Ιούλιος.

(Γέλια)

Φερμουάρ.

Για ασφάλεια.

Μπρατσάκια...

σε δύο εκατοστά νερό.

Και, τέλος, πλήρως εξοπλισμένος

για τα 90 λεπτά διαδρομής με αυτοκίνητο ως το Όρος Κόπερ.

Οπότε, μάλλον αρχίζετε να καταλαβαίνετε το πρόβλημα.

Έτσι, το μωρό μου, ο Βέντερ,

είναι τώρα οκτώ χρονών.

Και παρόλο που κληρονόμησε

τη δική μου αθλητική ανικανότητα,

παίζει ποδόσφαιρο.

Του αρέσει να παίζει ράγκμπι.

Θέλει να μάθει να οδηγεί μονόκυκλο ποδήλατο.

Οπότε, γιατί να ανησυχώ;

Γιατί αυτό είναι η δουλειά μου. Αυτό είναι που διδάσκω.

Είναι αυτό που σπούδασα. Είναι αυτό που θεραπεύω.

Και γνωρίζω πως παιδιά παθαίνουν διάσειση κάθε χρόνο.

Στην πραγματικότητα, πάνω από 4 εκατομμύρια άνθρωποι παθαίνουν διάσειση, κάθε χρόνο,

κι αυτά τα δεδομένα είναι μόνο για παιδιά κάτω των 14,

τα οποία καταγράφηκαν μόνο στις αίθουσες για επείγοντα περιστατικά.

Και έτσι, όταν ένα παιδί παθαίνει διάσειση,

λέμε ότι είδε αστράκια ή ότι κουδούνισε το κεφάλι του,

αλλά για τι πράγμα μιλάμε ακριβώς;

Ας ρίξουμε μια ματιά.

Εντάξει. "Στάρσκυ και Χατς", χωρίς αμφιβολία, ναι.

Οπότε, έχουμε αυτοκινητιστικό ατύχημα,

με 60 χιλιόμετρα/ώρα πάνω σε σταθερό εμπόδιο:

35 G (επιτάχυνση της βαρύτητας)

Ένας μποξέρ βαρέων βαρών

που σου δίνει γροθιά κατευθείαν στο πρόσωπο:

58 G.

Σε περίπτωση που το χάσατε, ας το δούμε ξανά.

Οπότε, κοιτάξτε στη δεξιά πλευρά της οθόνης.

Τι θα λέγατε;

Πόσα G;

Κοντά είστε.

72.

Ακούγεται τρελό, αλλά είναι:

103 G.

Για διάσειση, ο μέσος όρος πρόσκρουσης

είναι 95 G.

Τώρα, όταν το παιδί στα δεξιά δεν σηκώνεται αμέσως,

ξέρουμε ότι έπαθε διάσειση.

Αλλά τι θα λέγατε για το παιδί στα αριστερά,

ή για τον αθλητή που φεύγει από το γήπεδο;

Πώς μπορούμε να ξέρουμε

αν έχει πάθει ή όχι διάσειση;

Πώς μπορούμε να ξέρουμε

ότι η νομοθεσία που θα επέβαλε να τους βγάλουμε από το παιχνίδι,

που θα τους επέτρεπε να επιστρέψουν σ' αυτό,

ισχύει και γι' αυτούς;

Ο ορισμός της διάσεισης

δεν απαιτεί απαραίτητα την απώλεια των αισθήσεων.

Απαιτεί μόνο μία αλλαγή στις αισθήσεις,

κι αυτό μπορεί να είναι οποιοδήποτε από έναν αριθμό συμπτωμάτων,

όπως το να νιώθει κάποιος θολωμένος, να ζαλίζεται,

να ακούει ένα κουδούνισμα στα αυτιά του,

να είναι πιο παρορμητικός ή εχθρικός από ό,τι συνήθως.

Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη όλα τα παραπάνω, όπως και το πόσο νευρωτική είμαι άλλωστε,

πώς καταφέρνω τελικά να κοιμηθώ;

Γιατί ξέρω ότι

οι εγκέφαλοί μας είναι ανθεκτικοί.

Είναι σχεδιασμένοι να αναρρώνουν

από έναν τραυματισμό.

Αν, Θεός φυλάξοι,

κάποιος από εμάς φύγει απόψε από 'δώ και πάθει διάσειση,

οι περισσότεροι από εμάς θα αναρρώσουμε πλήρως

μέσα σε λίγες ώρες

ή το πολύ σε λίγες εβδομάδες.

Αλλά τα παιδιά είναι πιο τρωτά σε τραυματισμούς του εγκεφάλου.

Στην πραγματικότητα, οι αθλητές λυκείου έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες

να πάθουν καταστροφικούς τραυματισμούς

σε σχέση ακόμα και με τους αντίστοιχους αθλητές πανεπιστημίου,

και τους παίρνει μεγαλύτερο διάστημα

για να επιστρέψουν σε μια κατάσταση χωρίς συμπτώματα.

Μετά τον πρώτο τραυματισμό,

ο κίνδυνός τους για δεύτερο τραυματισμό

αυξάνεται πολλαπλασιαστικά.

Κι από εκεί και πέρα, ο κίνδυνός τους για έναν τρίτο τραυματισμό

είναι ακόμα μεγαλύτερος, και πάει λέγοντας.

Και εδώ είναι το πραγματικά ανησυχητικό μέρος:

δεν καταλαβαίνουμε πλήρως

τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο των πολλαπλών τραυματισμών.

Εσείς, ίσως να γνωρίζετε αυτή την έρευνα

την οποία δημοσίευσε η NFL (Εθνική Ομοσπονδία Ράγκμπι).

Με λίγα λόγια,

αυτή η έρευνα υποδεικνύει ότι

μεταξύ των πρώην παικτών ράγκμπι

με τρία ή περισσότερα περιστατικά διάσεισης στη διάρκεια της καριέρας τους,

τα περιστατικά πρώιμης έναρξης της νόσου άνοιας

είναι κατά πολύ περισσότερα απ΄ότι για τον υπόλοιπο κόσμο.

Οπότε, όλοι έχετε δει αυτή την έρευνα - New York Times, την έχετε δει.

Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε

είναι πως αυτή η έρευνα πυροδοτήθηκε

από συζύγους πρώην παικτών του ράγκμπι, οι οποίες αναρωτήθηκαν:

"Δεν είναι περίεργο που ο 46χρονος άνδρας μου

χάνει πάντα τα κλειδιά του;"

"Δεν είναι περίεργο που ο 47χρονος άνδρας μου

χάνει πάντα το αυτοκίνητό του;"

"Δεν είναι περίεργο που ο 48χρονος άνδρας μου

χάνει πάντα τον δρόμο για το σπίτι,

ενώ είναι μέσα στο αυτοκίνητο, που είναι στο πάρκινγκ;"

Λοιπόν, ίσως ξέχασα να αναφέρω

πως ο γιος μου είναι μοναχοπαίδι.

Οπότε, θα είναι πολύ σημαντικό

το να μπορεί κάποια μέρα να μου κάνει τον οδηγό.

Λοιπόν, πώς μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια των παιδιών μας;

Πώς μπορούμε να εγγυηθούμε

100% την ασφάλεια των παιδιών μας;

Αφήστε με να σας δείξω πού κατέληξα εγώ.

(Γέλια)

Μακάρι.

Ο γιος μου είναι εκεί, και σκέφτεται: "Δεν αστειεύεται.

Πραγματικά, δεν αστειεύεται."

Μιλώντας σοβαρά,

θα πρέπει το παιδί μου να παίζει ράγκμπι;

Θα πρέπει το δικό σας παιδί να παίζει ράγκμπι; Δεν ξέρω.

Αυτό που ξέρω είναι πως υπάρχουν τρία πράγματα που μπορείτε να κάνετε.

Το πρώτο πράγμα: Μελετήστε!

Πρέπει να γνωρίζετε καλά τα θέματα για τα οποία συζητάμε σήμερα.

Υπάρχουν μερικές πολύ καλές πηγές εκεί έξω.

Τα CDC (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων) έχουν ένα πρόγραμμα, το Heads Up.

Θα το βρείτε στο CDC.gov

To Heads Up ειδικεύεται στη διάσειση παιδιών.

Επίσης, υπάρχει μια πηγή για την οποία προσωπικά είμαι πραγματικά περήφανη.

Μόλις ξεκινήσαμε να λειτουργούμε τον ιστότοπο, εδώ και 2 μήνες:

CO Παιδιά με Εγκεφαλική Κάκωση.

Αυτή είναι μια εξαιρετική πηγή για φοιτητές αθλητές,

καθηγητές, γονείς, επαγγελματίες της υγείας,

αθλητικό και προπονητικό προσωπικό.

Είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε,

αν έχετε ερωτήσεις.

Το δεύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε: Μιλήστε!

Μόλις πριν δύο εβδομάδες,

o νόμος που πρότεινε ο Γερουσιαστής Κεφάλας,

ο οποίος θα απαιτούσε

αθλητές, παιδιά κάτω των 18,

να φορούν κράνος όταν οδηγούν το ποδήλατό τους,

απορρίφθηκε από την επιτροπή.

Κατά κύριο λόγο απορρίφθηκε

γιατί δεν έτυχε αποδοχής των εκλογέων,

δεν τράβηξε τους ενδιαφερόμενους.

Τώρα, δεν είμαι εδώ για να σας πω ποιου είδους νομοθεσία

πρέπει ή δεν πρέπει να υποστηρίξετε,

αλλά θα σας πω το εξής, αν κάτι έχει σημασία για εσάς,

οι νομοθέτες σας πρέπει να το ξέρουν.

Μιλήστε επίσης με τους προπονητές.

Ρωτήστε τους, τι είδους προστατευτικός εξοπλισμός είναι διαθέσιμος.

Ποιος είναι ο προϋπολογισμός για εξοπλισμό προστασίας;

Πόσο παλιός είναι;

Γιατί όχι, προσφερθείτε να οργανώσετε έναν έρανο

για να αγοράσετε καινούργιο εξοπλισμό,

κι αυτό φέρνει τη συζήτησή μας στον σωστό εξοπλισμό.

Φορέστε κράνος.

Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσουμε μια κακή έκβαση

είναι τo να εμποδίσουμε να συμβεί αυτός ο πρώτος τραυματισμός.

Πρόσφατα, ένας από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές μου,

ο Τομ, μου είπε:

"Κιμ, αποφάσισα να φοράω κράνος ποδηλάτου,

καθώς θα έρχομαι στο μάθημα."

Και ο Τομ γνωρίζει ότι αυτό το μικρό κομματάκι αφρού στο κράνος

μπορεί να μειώσει τη δύναμη της πρόσκρουσης στο μισό.

Τότε, εγώ νόμιζα

ότι επειδή έκανα αυτό τον καταπληκτικό αγώνα υπέρ του κράνους,

σωστά, ο Τομ είχε αυτή την επιφοίτηση.

Όπως αποδείχθηκε τελικά, ο Τομ σκέφτηκε πως ένα κράνος που κοστίζει 20 δολάρια

είναι ένας καλός τρόπος για να προστατέψει μια πανεπιστημιακή μόρφωση αξίας 100.000 δολαρίων.

(Γέλια)

Τελικά, μπορεί ο Βάντερ να παίζει ποδόσφαιρο;

Δεν μπορώ να πω όχι,

αλλά μπορώ να σας εγγυηθώ

ότι κάθε φορά που φεύγει από το σπίτι

αυτό το παιδί φοράει κράνος...

για να πάει ως το αυτοκίνητο,

ή στο σχολείο.

Οπότε, είτε αθλητής, μαθητής,

υπερπροστατευμένο παιδί, νευρωτική μαμά,

είτε οτιδήποτε άλλο,

ορίστε το μωρό μου, ο Βάντερ,

που σας υπενθυμίζει

να προσέχετε τη φαιά ουσία σας.

Σας ευχαριστώ!

(Χειροκρότημα)