Żyjąc w Zaufaniu

Z polskimi napisami
Spontaniczna rozmowa, Monte Sahaja
19 grudnia 2011

Bywa czas, że musisz wstać i walczyć – bo to jest ten czas – i robisz to, bo ufasz i wiesz, że życie cię do tego wzywa.
Czy możesz porzucić siebie?

[film z Polskimi napisami]

Wieczorne rozmowy z Moojim

Monte Sahaja
19 grudnia 2011

Żyjąc w Zaufaniu

[Mooji] Przemawiał z jedności z Bogiem,

w którą NIE wierzył, on ją ZNAŁ!

Tak, jakbyś poszedł do swego ojca
i powiedział: "Ojcze, nie

mam pieniędzy. Proszę, czy mógłbyś
czy możesz wysłać mi trochę pieniędzy?"

Dzwonisz do ojca.

"Czy możesz wysłać mi trochę pieniędzy?
Pilnie ich potrzebuję."

On mówi: "Ok, podaj mi swoje konto.
" Podajesz mu konto. Wtedy mówi: "Ok, wyślę."

I natychmiast twoje serce jest spokojne,
bo masz to zaufanie.

Nie, że wierzysz: "Wierzę, że wyśle",
nie, ty WIESZ.

Od razu mówisz ludziom:

"W porządku, możemy już kupić te
rzeczy, bo mój ojciec wysyła pieniądze."

Bo masz to zaufanie.
To jest zaufanie.

Są ludzie, którzy nie potrafią zaufać.

Po prostu nie ufają.
Coś wewnątrz mówi: "nie, nie mogę zaufać.

Dopóki nie zobaczę tego w dłoni,
nie zaufam."

Oni też mogą być nazwani mądrymi,
bo mówi się:

"Obietnica jest pociechą głupca."

Mówią to w ten sposób:
„Więc nie żyj obietnicami”.

To może się wydawać sprzecznością.
W jednym przypadku - wystarczy słowo.

Ale to musi być ktoś, kogo znasz w sercu,

komu ufasz pełnią serca.

Ale jeśli akceptujesz tylko obietnice
od ludzi, którzy ci schlebiają,

wtedy szybko odkryjesz, że to błąd.

Nie żyj obietnicami.

Wszystko to wskazuje na pewnego rodzaju...
elastyczność, intuicję,

wrażliwość, dojrzałość, wewnętrzną
dojrzałość, która jest niezmierzona.

Której źródłem jest To.

Rzeczą, którą chciałbym
podkreślać coraz bardziej,

jest nie tylko element mądrości
w duchowości,

ale właśnie zaufanie,
miłość i element wiary także jest ważny.

Bo w przeciwnym razie możesz się uczyć,
wiedzieć to w umyśle,

czujesz to naprawdę jasno, pewnie,
ale nie masz żadnej mocy.

Rozumiesz?

Nie masz żadnej mocy,
bo nie masz zaufania.

Możesz znać te rzeczy, o
których teraz mówię.

Rozumieć je w umyśle,
możesz o nich mówić elokwentnie.

Ale gdy stajemy w momencie próby,
nie mamy tego zaufania.

Nie wyjdziesz przed szereg.

A gdy przyjdzie dzień, by walczyć,
nie będziesz walczyć.

Powiesz: "Nie, nie, ja nie mogę
walczyć, nie jestem takim typem osoby."

Bywa czas, że musisz wstać i walczyć.

Bo to ten czas.

I robisz to, bo ufasz

I wiesz, że życie cię do tego wzywa.

Czy możesz porzucić siebie?

To dlatego wciąż pytam.
Czy możemy porzucić siebie?

Bo jeśli stale trzymasz się siebie,

to jest wiele miejsc, w które
nie pójdziesz.

Jest wiele granic, których nie
przekroczysz.

A zatem twoja wiedza będzie silna tylko
intelektualnie.

Ale nie będziesz miał mocy, autorytetu

bo wewnątrz, ta wiedza nie dotknęła
zaufania, nie dotknęła wiary.

I to, powiedziałbym, jest jedną z barier,
możliwych przeszkód na

drodze, można powiedzieć, takiej jak Advaita
Vedanta,na drodze poznania, badania.

Może wydawać się to całkowicie mentalnym,
że masz jakby zrozumienie tego.

Ale życie wciąga cię w sytuacje
by to aktywować i wnieść

to, co rozumiesz umysłem
do twego ciała i serca, by to przejawić.

Dlatego to przejawione życie,
ziemska ekspresja życia,

jest również bardzo ważna,
bo to jest próbny grunt tego

co twierdzisz, że wiesz wewnątrz.

Życie wprowadzi cię w różne sytuacje
by sprawdzić

czy to, co mówisz tutaj (w głowie)
jest tym, jak działasz na zewnątrz.

Czy twoje zachowanie i myśl są jednym.

Czy jesteś tak zwaną:
"Wiedzą i wiarą w jednym".

I zaufaniem.
Tymczasem głupcy myślą,

że: "Wiedza wystarczy, wiara
nie jest potrzebna.

Wiara jest czymś mniej istotnym."

Nie znają potęgi wiary,
piękna wiary,

jej wielkości.

Bo w istotach ludzkich wiara
jest instynktowna.

Wiara sprawia, że robimy wiele rzeczy.

Zaufanie sprawia, że robimy wiele rzeczy.

Żyjemy zaufaniem.

Kiedy wchodzisz do restauracji to
masz zaufanie, że

kucharz nie wydmuchał nosa w rękę

i poszedł przyrządzać jedzenie tą ręką,

czy poszedł do toalety i nie umył rąk,

albo że nie zatruwa jedzenia.

Kiedy wsiadasz do autobusu to
masz zaufanie, że

kierowca nie miał kłótni z żoną
czy mężem,

i zdecydował, że dziś rozbije ten autobus.

Kiedy lecisz samolotem, masz zaufanie,
że jednak pilot nie jest pijany.

Mamy zaufanie,
bo życie JEST zaufaniem.

Ale jednak my możemy mieć poczucie
braku zaufania,

nosimy ciężar braku zaufania w sercu.

Teraz, ja mówię, że nie koniecznie trzeba
stale ufać ludziom, albo nie ufać.

Może to być rodzaj neutralności,
ale ta neutralność nie jest martwa.

Ona także musi mieć jakość serca. Ta
neutralność. Jeśli wiesz co mam na myśli.

To nie jest wymówka, by uniknąć
podejmowania decyzji.

To bardzo wysoka postawa,
ale ona ma jakość serca.

To nie tylko jakość umysłu.

A jeśli żyjemy tylko w jakości umysłu,

życie pokaże ci, że to nie wystarcza.

Bo jeśli nie masz osobistego guru,
życie jest twoim guru.

Będzie cię prowadzić do różnych miejsc,

zanurzać twarz w wodzie twoich własnych,
twoich własnych stwierdzeń.

Żeby sprawdzić

czy twoje serce i życie stawi czoła
temu, co twierdzisz, że jest prawdą.

Tak wspaniałe jest życie,

wspaniała szansa by grać w tę grę.

Wszyscy przyszliśmy na ten świat
grać w tę tak zwaną grę.

Tak mogę to ująć.

I możesz brać w niej udział bardzo długo.

I możesz wyjść z tej gry, lub
przynajmniej wyjść poza nią,

nie być jej ofiarą.

Codzienne życie jest gruntem próby

mądrości, którą twierdzisz, że nabyłeś.

Jeśli drzewo jest dobre
i owoc będzie dobry.

Podobnie, kiedy słowa i czyny
pochodzą z serca,

ich aromat zawsze będzie czysty.
~ Mooji