Γιατί σταμάτησα να προσπαθώ να είμαι «αρκετά άντρας»

Ο Τζάστιν Μπαλντόνι επιδιώκει να ξεκινήσει έναν διάλογο με τους άντρες σχετικά με τον επαναπροσδιορισμό του ανδρισμού -- να ανακαλύψουν τρόπους προκειμένου να είναι όχι μόνο καλοί άνδρες, αλλά καλοί άνθρωποι. Μέσα από μια θερμή, προσωπική ομιλία, μοιράζεται τις προσπάθειές του να φτάσει σε έναν συμβιβασμό μεταξύ του ποιος είναι και του ποιος άνδρας θέλει ο κόσμος να είναι. Παρουσιάζει και μια πρόκληση στους άντρες: «Ελέγξτε αν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εκείνα τα χαρακτηριστικά που θεωρείτε πως σας καθιστούν άντρες, ώστε να πάτε πιο βαθιά,» προτρέπει ο Μπαλντόνι. «Η δύναμή σας, το θάρρος σας, η σκληρότητά σας: Είστε αρκετά γενναίοι ώστε να είστε ευάλωτοι; Είστε αρκετά δυνατοί ώστε να είστε ευαίσθητοι; Έχετε αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να αφουγκραστείτε τις γυναίκες στη ζωή σας;»

Ως ηθοποιός, λαμβάνω σενάρια

και είναι η δουλειά μου
να μείνω πιστός στο κείμενο,

να πω τα λόγια μου

και να ζωντανέψω έναν χαρακτήρα
που έγραψε κάποιος άλλος.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου,

είχα την τιμή

να υποδυθώ μερικούς από τους
σπουδαιότερους ανδρικούς ρόλους

που προβλήθηκαν ποτέ στην τηλεόραση.

Ίσως με αναγνωρίζετε
ως «Συνοδός κυριών #1»

(Γέλια)

«Φωτογράφος αποπλανητής»,

«Γυμνός αποπλανητής»

από το βραβευμένο
«Στα δίχτυα του καρχαρία»

(Γέλια)

«Γυμνός φοιτητής Ιατρικής,»

«Γυμνός άντρας σε στεροειδή»

και, στον πιο διάσημο ρόλο μου, ως Ράφαελ.

(Χειροκρότημα)

Ένα μελαγχολικός, αναμορφωμένος γυναικάς

που ερωτεύεται, από όλες
τις επιλογές που είχε, μια παρθένα,

και που είναι ενίοτε μόνο χωρίς μπλούζα.

(Γέλια)

Τώρα, αυτοί οι ρόλοι δεν αντιπροσωπεύουν
τον άντρα που είμαι πραγματικά,

αλλά αυτό ακριβώς αγαπάω στην υποκριτική.

Ζω μέσα από τους χαρακτήρες πολύ
διαφορετικά απ' ότι στην πραγματικότητα.

Αλλά κάθε φορά που έπαιρνα αυτούς
τους ρόλους, έμενα έκπληκτος,

γιατί οι περισσότεροι από τους άντρες
που παίζω στάζουν ανδρισμό,

χάρισμα και δύναμη,

και όταν κοιτάω στον καθρέφτη,
απλώς δεν με βλέπω έτσι.

Αλλά έτσι με είδε το Χόλιγουντ

και στην πορεία πρόσεξα έναν παραλληλισμό

ανάμεσα στους ρόλους, που έπαιζα ως άντρας

στην οθόνη κι εκτός.

Όλη μου τη ζωή υποκρινόμουν
έναν άντρα που δεν είμαι.

Υποκρινόμουν, ότι ήμουν δυνατός
όταν ένιωθα αδύναμος,

με αυτοπεποίθηση, όταν ένιωθα ανασφαλής

και σκληρός, όταν πραγματικά πονούσα.

Νομίζω πως τον περισσότερο καιρό
απλά προσποιούμουν,

αλλά κουράστηκα να ερμηνεύω ρόλους.

Και μπορώ να σας πω τώρα

ότι είναι εξαντλητικό να προσπαθείς να
είσαι αρκετά άντρας για όλους όλη την ώρα.

Τώρα -- σωστά;

(Γέλια)

Ο αδερφός μου το άκουσε αυτό.

Τώρα, για όσο θυμάμαι, μου έλεγαν

τον τύπο του άντρα
που έπρεπε να γίνω μεγαλώνοντας.

Ως αγόρι, ήθελα μόνο να είμαι αποδεκτός
και να αρέσω στα άλλα αγόρια,

αλλά αυτή η αποδοχή σήμαινε την απόκτηση

αυτής της αηδιαστικής άποψης για τα θηλυκά

και μιας και λένε ότι το θηλυκό
είναι το αντίθετο του αρσενικού,

έπρεπε ή να αρνηθώ την
ενσάρκωση αυτών των χαρακτηριστικών

ή να αρνηθώ τον εαυτό μου.

Αυτό είναι το σενάριο που μας έδωσαν.

Σωστά; Τα κορίτσια είναι αδύναμα
και τα αγόρια δυνατά.

Αυτό έχει μεταδοθεί υποσυνείδητα

σε εκατοντάδες εκατομμύρια νεαρά αγόρια
και κορίτσια στον κόσμο,

όπως ακριβώς και σε μένα.

Λοιπόν, ήρθα εδώ σήμερα
για να πω, ως άντρας,

ότι αυτό είναι λάθος, είναι τοξικό

και πρέπει να τελειώσει.

(Χειροκρότημα)

Δεν είμαι εδώ για να κάνω μάθημα ιστορίας.

Πιθανόν όλοι ξέρουμε
πώς φτάσαμε εδώ, εντάξει;

Είμαι απλά κάποιος που ξύπνησα
μετά από 30 χρόνια και κατάλαβα

ότι ζούσα σε μια φάση σύγκρουσης,

σύγκρουση με αυτό που νιώθω
ότι είμαι μέσα μου

και σύγκρουση με το τι άντρας
θέλει ο κόσμος να είμαι.

Αλλά δεν επιθυμώ

να ταιριάξω στη φαύλη έννοια
της αρρενωπότητας,

γιατί δε θέλω απλώς
να είμαι ένας καλός άντρας.

θέλω να είμαι καλός άνθρωπος.

Πιστεύω πως ο μόνος τρόπος
για να συμβεί αυτό

είναι αν οι άντρες μάθουν όχι μόνο
να αποδεχτούν αυτά

που μας είπαν ότι είναι θηλυπρεπή
στους εαυτούς μας

αλλά να μάθουμε να στεκόμαστε,

να υπερασπιζόμαστε και να μαθαίνουμε
από τις γυναίκες που τα ενσαρκώνουν.

Τώρα, κύριοι --

(Γέλια)

Δε λέω πως ό,τι έχουμε μάθει
είναι τοξικό. Εντάξει;

Δε λέω ότι υπάρχει κάτι έμφυτα
λάθος με εσένα ή εμένα,

και άντρες, δε λέω ότι πρέπει
να μην είμαστε άντρες.

Αλλά χρειαζόμαστε ισορροπία, σωστά;

Χρειαζόμαστε ισορροπία

και ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν
τα πράγματα είναι αν κοιτάξουμε ειλικρινά

στα σενάρια που μας έχουν περάσει

από γενιά σε γενιά

και στους ρόλους που, σαν άντρες,
διαλέγουμε να πάρουμε

στην καθημερινότητά μας.

Μιλώντας για σενάρια,

το πρώτο σενάριο που έλαβα
ήρθε από τον πατέρα μου.

Ο πατέρας μου είναι φοβερός.

Είναι αγαπητός, ευγενικός,
ευαίσθητος, τρυφερός,

είναι εδώ.

(Χειροκρότημα)

Κλαίει.

(Γέλια)

Αλλά, συγγνώμη, μπαμπά,
σαν παιδί τον μισούσα γι'αυτό,

επειδή τον κατηγορούσα που με έκανε πράο,

κάτι μη καλοδεχούμενο
στη μικρή πόλη του Όρεγκον

που είχαμε μετακομίσει.

Όντας πράος, με εκφόβιζαν.

Ο πατέρας μου δεν ήταν
παραδοσιακά αρρενωπός,

οπότε δε με δίδαξε πώς
να χρησιμοποιώ τα χέρια μου.

Δε με δίδαξε πώς να κυνηγάω,
πώς να πολεμάω,

ξέρετε, αντρικά πράγματα.

Αντιθέτως με δίδαξε αυτά που ήξερε:

ότι το να είσαι άντρας σημαίνει θυσία

και να κάνεις ό,τι μπορείς

για να φροντίσεις και
να προσφέρεις στην οικογένεια σου.

Αλλά υπήρξε κι άλλος ένας ρόλος
που έμαθα από τον πατέρα μου,

ο οποίος τον έμαθε από τον πατέρα του,

έναν γερουσιαστή

όπου αργότερα στη ζωή

έπρεπε να δουλέψει νύχτα ως επιστάτης
για να στηρίξει την οικογένεια του

και ποτέ δεν το είπε πουθενά.

Αυτός ο ρόλος ήταν να υποφέρει κρυφά.

Και να, τρεις γενιές αργότερα,

είδα ότι έπαιζα κι εγώ αυτόν τον ρόλο.

Οπότε γιατί ο παππούς μου δεν μπόρεσε
να επικοινωνήσει με κάποιον άλλον

και να ζητήσει βοήθεια;

Γιατί ο πατέρας μου νομίζει
ότι πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του;

Ξέρω έναν άντρα
που θα προτιμούσε να πεθάνει

από το να πει σε κάποιον
άλλον άντρα ότι υποφέρει.

Αλλά δεν είναι μόνο επειδή είμαστε
όλοι δυνατοί και ήσυχοι τύποι.

Δεν είναι. Πολλοί από μας είμαστε καλοί
στο να κάνουμε φίλους, και να μιλάμε,

απλώς όχι για κάτι αληθινό.

(Γέλια)

Αν πρόκειται για δουλειά ή αθλητικά
ή πολιτική ή γυναίκες,

δεν έχουμε πρόβλημα
να μοιραστούμε τις απόψεις μας,

αλλά αν πρόκειται
για τις ανασφάλειες ή τους αγώνες μας,

τον φόβο της αποτυχίας,

τότε το πιο πιθανόν, είναι να σαστίσουμε.

Τουλάχιστον, εγώ.

Οπότε μερικοί από τους τρόπους
που εξασκούμαι

για να απελευθερωθώ από αυτό

είναι η δημιουργία εμπειριών
που με αναγκάζουν να είμαι ευάλωτος.

Έτσι αν υπάρχει κάτι
που βιώνω ντροπή στη ζωή μου,

εξασκούμαι βουτώντας μέσα του,

όσο τρομακτικό κι αν είναι --

και κάποιες φορές, ακόμη και δημοσίως.

Επειδή τότε δρώντας

παίρνω τη δύναμη του μακριά,

και η εικόνα μου ως ευάλωτος

μπορεί να δώσει σε άλλους άντρες
τη δυνατότητα να κάνουν το ίδιο.

Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό

πάλευα με ένα θέμα στη ζωή μου

που ήξερα ότι έπρεπε να μιλήσω
στους φίλους μου γι' αυτό,

αλλά είχα σαστίσει από φόβο

ότι θα με έκριναν
και θα με έβλεπαν ως αδύναμο

και θα έχανα τη θέση μου ως αρχηγός

που ήξερα ότι έπρεπε να πάμε
σε μια τριήμερη αντρική εξόρμηση

(Γέλια)

Απλώς για να ανοιχτώ. Και μαντέψτε;

Μόνο στο τέλος της τρίτης μέρας

κατάφερα να βρω τη δύναμη
και να τους μιλήσω

σχετικά με το τι περνούσα.

Αλλά όταν το έκανα, κάτι υπέροχο συνέβη.

Συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνος,

γιατί οι φίλοι μου πάλευαν επίσης.

Και μόλις βρήκα τη δύναμη και το θάρρος
να μοιραστώ την ντροπή μου,

αυτή χάθηκε.

Τώρα, έχω πια μάθει

ότι αν θέλω να εξασκήσω την ευπάθεια,

τότε πρέπει να χτίσω
ένα σύστημα ανάληψης ευθυνών.

Έτσι είμαι πραγματικά
ευλογημένος ως ηθοποιός.

Έχω χτίσει μια πραγματικά
θαυμάσια πλατφόρμα θαυμαστών,

πραγματικά γλυκιά και ενεργή,

και αποφάσισα να κάνω χρήση
της κοινωνικής πλατφόρμας

ως ένα είδος Δούρειου Ίππου

δημιουργώντας μια καθημερινή
πρακτική αυθεντικότητας και ευπάθειας.

Η αντίδραση ήταν απίστευτη.

Ήταν επιβεβαιωτική, ήταν συγκινητική.

Λαμβάνω τόνους αγάπης
και θετικά μηνύματα καθημερινά.

Αλλά είναι όλη από μια συγκεκριμένη
δημογραφική ομάδα:

τις γυναίκες.

(Γέλια)

Αυτό είναι αληθινό.

Γιατί με ακολουθούν μόνο γυναίκες;

Πού είναι οι άντρες;

(Γέλια)

Πριν περίπου έναν χρόνο,
δημοσίευσα αυτή τη φωτογραφία.

Τώρα, μετά, άρχισα να κοιτάζω τα σχόλια,

και παρατήρησα ότι μια θαυμάστρια μου
έβαλε tag το αγόρι της,

και το αγόρι της αντέδρασε λέγοντας,

«Σε παρακαλώ, σταμάτα να με κάνεις tag
σε ομοφυλοφιλικές βλακείες.

Ευχαριστώ».

(Γέλια)

Λες και αν είσαι ομοφυλόφιλος
είσαι λιγότερο άντρας, σωστά;

Έτσι πήρα μια βαθιά ανάσα,

και απάντησα.

Είπα,

πολύ ευγενικά, ότι ήμουν απλά περίεργος,

επειδή είμαι σε μια διερεύνηση
της αρρενωπότητας,

και ήθελα να μάθω
γιατί η αγάπη για την γυναίκα μου

χαρακτηρίστηκε ως ομοφυλοφιλική βλακεία.

Και μετά είπα, ειλικρινά
απλώς θέλω να μάθω.

(Γέλια)

Και μου απάντησε άμεσα.

Νόμιζα ότι επρόκειτο να ξεσπάσει πάνω μου,
αλλά αντιθέτως ζήτησε συγγνώμη.

Μου είπε πώς, μεγαλώνοντας,

οι δημόσιες εκδηλώσεις
τρυφερότητας υποβαθμίζονταν.

Μου είπε ότι πάλευε
και αγωνιζόταν με τον εαυτό του,

και πόσο πολύ αγαπούσε την κοπέλα του

και πόσο ευγνώμων ήταν
για την υπομονή της.

Και μετά από μερικές βδομάδες

μου έστειλε ξανά μήνυμα.

Αυτή την φορά μου έστειλε μια φωτογραφία

του ίδιου στα γόνατα,
να της κάνει πρόταση.

(Χειροκρότημα)

Και το μόνο που είπε ήταν, «Σε ευχαριστώ».

Ήμουν αυτός ο τύπος.

Το κατάλαβα.

Βλέπετε, δημοσίως,
έπαιζε μόνο τον ρόλο του,

απορρίπτοντας την θηλυκότητα, σωστά;

Αλλά κρυφά περίμενε
για την άδεια να εκφραστεί,

να τον δουν, να τον ακούσουν,

το μόνο που ήθελε ήταν έναν άντρα

να τον κάνει υπεύθυνο, δημιουργώντας
ασφάλεια για τα συναισθήματά του

και η μεταμόρφωση ήταν άμεση.

Λάτρεψα αυτή την εμπειρία,

επειδή μου έδειξε
πως η μεταμόρφωση είναι εφικτή,

ακόμη και μέσω άμεσων μηνυμάτων.

Έτσι θέλησα να βρω πώς
να προσεγγίσω και άλλους άντρες,

αλλά φυσικά κανένας δε με ακολουθούσε.

(Γέλια)

Έτσι έκανα ένα πείραμα.

Ξεκίνησα να δημοσιεύω περισσότερα
στερεοτυπικά αντρικά πράγματα --

(Γέλια)

Όπως τις απαιτητικές
προπονήσεις μου, τα γεύματά μου,

την πορεία αποκατάστασης
μετά από ένα τραυματισμό.

Και μαντέψτε τι έγινε;

Οι άντρες ξεκίνησαν να μου γράφουν.

Και μετά, από το πουθενά,
για πρώτη φορά σε όλη μου την καριέρα,

ένα αντρικό περιοδικό με κάλεσε

και είπαν ότι επιθυμούσαν
να με τιμήσουν ως έναν πρωτοπόρο.

(Γέλια)

Ήταν αυτό πρωτοπορία;

Ή είναι απλώς συμβιβασμός;

Βλέπετε, αυτό είναι πρόβλημα.

Είναι αποδεκτό να με ακολουθούν άντρες

όταν μιλώ για αντρικά πράγματα

και συμβιβάζομαι με τις νόρμες του φύλου.

Αλλά εάν μιλούσα για το πόσο
πολύ αγαπώ την γυναίκα μου

ή την κόρη μου
ή τον γιο που είναι 10 ημερών,

πώς πιστεύω ότι ο γάμος είναι
απαιτητικός, αλλά όμορφος

ή πώς ως άντρας αγωνίζομαι
με σωματική δυσμορφία

ή εάν προωθώ την ισότητα των φύλων,
τότε μόνο οι γυναίκες εμφανίζονται.

Πού είναι οι άντρες;

Άντρες, άντρες, άντρες,

άντρες!

(Χειροκρότημα)

Καταλαβαίνω.

Μεγαλώνοντας, τείνουμε
να προκαλούμε ο ένας τον άλλο.

Πρέπει να είμαστε οι πιο σκληροί,

οι πιο δυνατοί, οι πιο γενναίοι άντρες
που μπορούμε να είμαστε.

Και για πολλούς από εμάς, όπως κι εγώ
οι ταυτότητές μας είναι μπερδεμένες

στο αν ναι ή όχι στο τέλος της ημέρας
αισθανόμαστε αρκετά άντρες.

Αλλά έχω μια πρόκληση
για όλους του άντρες,

επειδή οι άντρες αγαπούν τις προκλήσεις.

(Γέλιο)

Σας προκαλώ να δείτε εάν μπορείτε
με τα ίδια χαρακτηριστικά

με τα οποία σας κάνουν να νιώθετε άντρες

να πάτε βαθύτερα στον εαυτό σας.

Η δύναμή, η γενναιότητα, η αντοχή σας:

Μπορούμε να επανακαθορίσουμε τη σημασία
τους, εξερευνώντας τους εαυτούς μας;

Είσαστε αρκετά γενναίοι

για να είστε ευάλωτοι;

Να προσεγγίσετε έναν άλλον άντρα,
όταν θέλετε βοήθεια;

Να βουτήξετε δυνατά μέσα στην ντροπή σας;

Είσαστε αρκετά δυνατοί
για να είστε ευαίσθητοι,

για να κλάψετε εάν είστε πληγωμένοι

ή χαρούμενοι,

ακόμη και αν σας κάνει
να φαίνεστε αδύναμοι;

Έχετε αρκετή αυτοπεποίθηση

για να ακούσετε τις γυναίκες στην ζωή σας;

Να ακούσετε τις ιδέες και τις λύσεις τους;

Να κρατήσετε την αγωνία τους

και πραγματικά να τις πιστέψετε,

ακόμη και αν ό,τι λένε είναι εναντίον σας;

Και θα είστε αρκετά άντρες

για να σταθείτε ενάντια σε άλλους άντρες
όταν ακούτε χυδαία σχόλια,

όταν ακούτε ιστορίες
σεξουαλικής παρενόχλησης;

Όταν ακούτε τα αγόρια σας να λένε
για χουφτώματα, ότι την μέθυσαν,

θα σηκωθείτε πραγματικά και θα κάνετε κάτι

ώστε μια μέρα να μην πρέπει
να ζούμε σε ένα κόσμο

όπου η γυναίκα διακινδυνεύει τα πάντα

και να λέει τις λέξεις «και εγώ;»

(Χειροκρότημα)

Αυτά είναι σοβαρά πράγματα.

Έπρεπε να δω με ειλικρινή ματιά

στους τρόπους με τους οποίους ασυνείδητα
έχω πληγώσει τις γυναίκες στην ζωή μου,

και είναι άσχημο.

Η γυναίκα μου, μου είπε ότι ενεργούσα
με ένα συγκεκριμένο τρόπο που την πλήγωνε

και δεν τον διόρθωνα.

Βασικά, μερικές φορές,
όταν θα πήγαινε να μιλήσει,

στο σπίτι ή έξω,

την έκοβα στη μέση της πρότασης και
τελείωνα τη σκέψη της για εκείνη.

Είναι απαίσιο.

Το χειρότερο κομμάτι ήταν
ότι αγνοούσα εντελώς ότι το έκανα.

Ήταν ασυνείδητο.

Έτσι, είμαι εδώ κάνοντας το μερίδιό μου,

προσπαθώ να είμαι φεμινιστής,

ενισχύω τις φωνές
των γυναικών ανά τον κόσμο,

ακόμη και στο σπίτι,

χρησιμοποιώ την δυνατή φωνή μου για να
σιωπήσω την γυναίκα που αγαπώ περισσότερο.

Έτσι έπρεπε να κάνω στον εαυτό μου
μια δύσκολη ερώτηση:

είμαι αρκετά άντρας

για να το βουλώσω και να ακούσω;

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Πρέπει να είμαι ειλικρινής.
Μακάρι να μην είχατε χειροκροτήσει.

(Γέλια)

Παιδιά,

αυτό είναι σοβαρό.

Και αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου,

επειδή όσο βαθύτερα πάμε,
τόσο πιο άσχημο γίνεται, το εγγυώμαι.

Δεν έχω χρόνο να πω για πορνογραφία
και βία στις γυναίκες

ή τον διαχωρισμό των οικιακών εργασιών

ή το χάσμα αμοιβών μεταξύ φύλων.

Αλλά πιστεύω ότι ως άντρες,

πρέπει να δούμε πέρα από τα προνόμια μας

και να δούμε ότι δεν είμαστε
απλώς μέρος του προβλήματος.

Είμαστε το πρόβλημα.

Η γυάλινη οροφή υπάρχει
επειδή τη βάζουμε εκεί

και αν θέλουμε να είμαστε
μέρος της λύσης,

οι λέξεις δεν είναι πλέον αρκετές.

Υπάρχει ένα γνωμικό που αγαπώ
και μεγάλωσα μαζί του από την Μπαχάι.

Λέει ότι «ο κόσμος της ανθρωπότητας
διαθέτει δύο φτερά.

το αρσενικό και το θηλυκό.

Όσο αυτά τα φτερά δεν είναι
ισοδύναμα σε δύναμη,

το πουλί δεν πρόκειται να πετάξει».

Γυναίκες,

εκ μέρους των αντρών ανά τον κόσμο

που αισθάνονται το ίδιο με εμένα,

παρακαλώ, συγχωρέστε μας

για όσους λόγους δεν έχουμε
βασιστεί στη δύναμή σας.

Και τώρα θα ήθελα να σας ζητήσω
επίσημα να μας βοηθήσετε,

επειδή δεν μπορούμε
να το κάνουμε μόνοι μας.

Είμαστε άντρες. Θα τα κάνουμε χάλια.

Θα πούμε το λάθος πράγμα.
Δε θα ακούσουμε.

Είναι περισσότερο από πιθανό
ότι θα σας προσβάλλουμε.

Αλλά μη χάσετε την ελπίδα.

Είμαι εδώ σήμερα εξαιτίας σας,

και ως άντρες, χρειαζόμαστε
να σηκωθείτε και να γίνεται σύμμαχοι

καθώς μάχεστε,

σχεδόν για τα πάντα.

Χρειαζόμαστε τη βοήθεια σας
για να γιορτάσουμε την ευπάθεια

και να είστε υπομονετικές μαζί μας,

καθώς κάνουμε αυτή την πολύ μακριά πορεία

από τα μυαλά μας, στις καρδιές μας.

Και τελικώς στους γονείς:

αντί να διδάσκουμε τα παιδιά μας

να είναι γενναία αγόρια ή όμορφα κορίτσια,

μπορούμε απλώς να τους διδάξουμε
πώς να είναι καλοί άνθρωποι;

Πίσω στον μπαμπά μου.

Μεγαλώνοντας, ναι,
σαν κάθε αγόρι, είχα αρκετά θέματα,

αλλά τώρα καταλαβαίνω
ότι ήταν χάρη στην δική του ευαισθησία

και συναισθηματική νοημοσύνη,

που είμαι ικανός να στέκομαι εδώ τώρα
μιλώντας σε εσάς αρχικά.

Η δυσαρέσκεια που είχα για τον μπαμπά μου
δεν είχε να κάνει με αυτόν.

Είχαν όλα να κάνουν με εμένα και
την επιθυμία μου να είμαι αποδεκτός

και να παίξω ένα ρόλο
που δεν ήταν γραπτός για εμένα.

Μπορεί ο πατέρας να μην μου έμαθε
πώς να χρησιμοποιώ τα χέρια μου,

μου έμαθε όμως πώς
να χρησιμοποιήσω την καρδιά μου,

και αυτό για μένα τον κάνει περισσότερο
άντρα από το οτιδήποτε άλλο.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)