Prezydent Obama wygłasza mowę żałobną ku pamięci Nelsona Mandeli

Prezydent Obama wygłasza mowę żałobną podczas okoliczności pożegnania byłego Prezydenta Republiki Południowej Afryki, Nelsona Mandeli. Grudzień 10, 2013.

[owacje]

Dziękuje.

[owacje]

Dziękuje

[owacje]

Dziękuje bardzo.

Dziękuje.

[owacje]

Do Graça'y Machel i rodziny Mandeli,

do Prezydenta Zumy i

członków rządu;

do głów państwa,

szanownych gości.

To niezwykły zaszczyt

by być tu dzisiaj z wami i uczcić

to nietuzinkowe życie.

Do mieszkańców Południowej Afryki.

[owacje]

Niestrudzonemu narodowi

świat dziękuje

za podzielenie się z nami Nelsonem Mandelą.

Jego walka była waszą walką,

jego triumf był waszym triumfem,

wasza godność,

nadzieja i wolność zostały wyrażone jego życiem

Wasza demokracja

to jego pielęgnowana spuścizna

Trudno jest wychwalać człowieka

ujmując w słowa

nie tylko fakty i daty

z życia, ale istotną prawdę

o osobie, chwile radości,

smutku i ciszy,

cechy tworzące czyjąś duszę.

Ciężko uczynić to w przypadku kogoś,

kto pokierował naród ku sprawiedliwości i

poruszył miliardy ludzi na świecie.

Spróbujmy przekroczyć fakty:

urodzony w czasie I Wojny Światowej,
z dala od zgiełku władzy,

chłopiec wypasający bydło,

uczący się od starszyzny plemienia Mambu.

Madiba jawi się jako ostatni wielki wyzwoliciel

minionego wieku. Jak Gandhi,

zainicjował ruch oporu,

który miał nikłe szanse powodzenia.

Przemawiał w imieniu

uciśnionych, mówiąc o

moralnej potrzebie sprawiedliwości rasowej.

W okresie Kennedy'ego i Chruszczowa

przeszedł brutalne zniewolenie,

które trwało do ostatnich dni Zimnej Wojny.

Po wyjściu z więzienia, podobnie jak Abraham Lincoln,

utrzymał kraj w jedności bez użycia siły,

pomimo zagrażającego mu rozpadu.

Jak amerykańscy ojcowie założyciele ustanowił

konstytucyjne prawo dbające o wolność przyszłych pokoleń.

Oddanie demokracji,

rządy prawa,
zostały usankcjonowane nie tylko dzięki

jego elekcji, ale również gotowości do oddania

władzy po jednej kadencji.

Rozmach

jego życia,

zakres osiągnięć, powszechne uznanie,

kuszą, aby wspominać Nelsona Mandelę

jako ikonę, radosną i pogodną,

oderwaną od przyziemnych spraw małych ludzi,

ale Madiba oparł się

takiemu bezdusznemu portretowi.

[owacje]

Zamiast tego, dzielił się

wątpliwościami i obawami,

pomyłkami, jak również zwycięstwami.

Mówił, że nie jest świętym,

o ile nie myśli się o świętym jak o grzeszniku,

który wciąż próbuje.

Potrafił przyznać się do niedoskonałości,

zawsze towarzyszył mu dobry humor,

nawet figlarność, pomimo ciężaru jaki dźwigał,

za co go kochaliśmy.

Nie był z marmuru, był człowiekiem z krwi i kości,

synem i mężem, ojcem

i przyjacielem, dlatego tak wiele

nas nauczył, i wciąż uczy,

Nie wszystko co osiągnął było nieuniknione,

w jego wzniosłym życiu, widzimy człowieka

który zasłużył na miejsce w historii dzięki walce

i sprytowi, a także wytrwałości i wierze.

Mówi nam, co jest możliwe,

nie tylko na kartach historii, ale także

w naszym życiu.

Mandela pokazał nam moc działania

w podejmowaniu ryzyka w imię idei.

Był prawy, bo po ojcu odziedziczył

dumną niepokorność,

silne poczucie uczciwości.

Podzielał z milionami czarnych i kolorowych Południowoafrykańczyków

złość zrodzoną z tysięcy upokorzeń

zniewag, niezapamiętanych chwil

chęci walki z systemem, który zniewolił,

jak mawiał, mój lud

jak inni wielcy Afrykańskiego Kongresu Narodowego,

Zulusi i Tambosi,

[owacje]

Madiba poskromił swój gniew

kierując pragnienie walki na stworzenie

programów i strategii działań,

pozwalające mężczyznom i kobietom upomnieć się

o godność daną od Boga.

Zaakceptował również konsekwencje swoich działań,

wiedząc, że stając przeciw potężnej niesprawiedliwości

ponosi wysoką cenę.

Walczyłem przeciwko dominacji białych i dominacji

czarnych

Ceniłem ideę demokratycznego i wolnego społeczeństwa,

w którym wszyscy żyją razem w harmonii i

na równych zasadach, jest to ideał,
dla którego pragnę żyć

i go osiągnąć, a jeśli zajdzie potrzeba

jestem gotów za niego umrzeć.

[owacje]

Mandela nauczył nas siły działania

ale również siły idei,

znaczenia rozsądku i debaty,

potrzeby nauki od zwolenników,

jak i opozycjonistów,

rozumiał,
że idei nie zatrzymają więzienne mury

lub kula snajpera.

Jego proces stał się aktem oskarżenia przeciwko apartheidowi,

nie tylko dzięki jego elokwencji i zaciekłości,

ale właśnie jego prawniczego przygotowania.

Dekady spędzone w więzieniu nie tylko wyostrzyły jego argumentację,

lecz także rozsiały jego pragnienie wiedzy
do innych w ruchu,

tak więc nauczył się języka
i zwyczajów swojego prześladowcy

by pewnego dnia móc zakomunikować im

jak zależna od niego jest ich wolność.

[owacje]

Mandela pokazał, że działania
i idee nie są wystarczające

i że jakkolwiek słuszne by nie były

muszą zostać objęte prawem i instytucjami

Był rozsądny, sprawdzał swoje przekonania

wobec twardej powierzchni okoliczności i historii