Gever Tulley tamircilik yoluyla hayat dersleri veriyor.

Gever Tulley, ilgi çekici fotoğraf ve çekimleri kullanarak çocukların Tamircilik Okulu’nda öğrendiği değerli dersleri gösteriyor. Aletler, malzemeler ve rehberlik verildiğinde, bu genç muhayyiler zincirlerini kırıp yaratıcı çözümleri harekete geçirerek eşsiz tekneler, köprüler ve hatta eğlence trenleri yapıyor!

Bu tamı tamına

Tamircilik Okulu denen şeyi yaratmaya başladığım an.

Tamircilik Okulu çocukların güvenle sopalar, çekiçler

ve başka tehlikeli objeleri ellerine

alabilecekleri bir yer.

Kendilerini ve başkalarını incitmeyeceklerine

dair onlara güvendiğimiz bir yer.

Tamircilik Okulu belli bir müfredat izlemiyor.

Ve sınavlar da yok.

Kimseye belirli bir şey öğretmeye çalışmıyoruz.

Çocuklar geldiğinde

tahta, çivi, halat, tekerlek gibi

birçok malzemeyle karşılaşıyorlar,

ve elbette birçok da aletle.

Bu çocuklar için altı günlük, büyüleyici bir deneyim.

Ve bu deneyim içinde onlara çocuk olabilecekleri bir zaman sunuyoruz.

Yani, aşırı programlanmış hayatlarında

eksik olan bir şeyi.

Amacımız, bir şeyler üretmeye dair

buradan giderken, geldikleri vakte kıyasla

daha bilinçli olmalarını

ve eğlenirken de bir şeylerin çözülebileceğinin

farkına varmalarını sağlamak.

Hiçbir şey planlandığı gibi sonuçlanmıyor... hiçbir zaman.

(Kahkahalar)

Çocuklar da çok geçmeden öğreniyor ki

tüm projeler yoldan çıkabilir.

(Kahkahalar)

Bir projede atılan her adımın

onları başarıya veya sinsice bir felakete

biraz daha yaklaştırdığı fikrine

alışıyorlar.

Karalamalar ve taslaklarla başlıyor

bazen gerçek planlar yapıyor

ve bazen de doğrudan inşaya başlıyoruz.

İnşa etmek bu deneyimin odağında

kollar sıvanmış, düşüncelere dalınmış

ve bütünüyle eldeki probleme yoğunlaşılmış.

Robin ve ben ortak rolünü üstenip,

projeler tamamlanırken

işleri hizada tutuyoruz.

Başarı yapılan iştedir.

Ve başarısızlıklar da sorgulanır ve kutlanır.

Problemler bulmacalara dönüşüyor

ve engeller gözden kayboluyor.

Olağandışı bir terslik veya karışıklık

ile karşılaşılırsa

gerçekten ilginç bir davranış ortaya çıkıyor: süsleme.

(Kahkahalar)

Tamamlanmamış bir projenin süslenmesi de

bir tür kavramsal tasarımdır.

Bu dinlendirici süreç, birkaç saniye önceki yılgınlığı atlatıp

problemin çözümünde derin bir kavrayışa ve ilginç yeni yaklaşımlara

yönelmelerini sağlıyor.

Tük malzemeler ellerinin altında.

Sıradan, çirkin alışveriş poşetleri bile

hayal edilemeyecek ölçüde sağlam

köprülere dönüşebiliyor.

Ve yaptıkları şeyler

kendilerini bile şaşırtıyor.

Üç, iki, bir, başla!

7 yaş grubunca yapılan bir eğlence treni.

Yaşasın!

(Alkışlar)

Teşekkürler. Benim için büyük bir zevkti.

(Alkışlar)