3 คำถามที่ต้องถามตัวเอง ก่อนจะลงมือทำอะไร
-
0:01 - 0:03ตอนอายุ 17
สมัยเรียนมัธยม -
0:04 - 0:07ฉันเรียนจบจากโรงเรียน
ใน เดคาทัวร์ รัฐจอร์เจีย -
0:07 - 0:10โดยได้เป็นผู้กล่าวสุนทรพจน์ตอนจบการศึกษา
-
0:10 - 0:11ซึ่งฉันภูมิใจในตัวเองมาก
-
0:12 - 0:15ฉันมาจากสังคมผู้มีรายได้ต่ำ
โตในรัฐมิซซิซซิปปี -
0:15 - 0:16จากนั้นก็ย้ายไปรัฐจอร์เจีย
-
0:17 - 0:22เพื่อที่พ่อแม่ของฉันจะได้เรียนต่อ
เพื่อเป็นพระนักเทศน์ได้ -
0:23 - 0:25อาจจะเพราะพวกท่านคิดว่า
เรายังจนกันไม่พอ -
0:25 - 0:26เลยเปลี่ยนให้เราเป็นพวกจนถาวรแทน
-
0:26 - 0:28(เสียงหัวเราะ)
-
0:28 - 0:30ในขณะที่พวกเขาเรียนที่ เอมอรี
-
0:30 - 0:33ฉันก็เรียนที่ อาวอนเดล
และได้กล่าวสุนทรพจน์ -
0:34 - 0:37ซึ่งเรื่องน่ายินดีอย่างหนึ่ง
ของการได้เป็นคนกล่าวสุนทรพจน์ -
0:37 - 0:40ก็คือการที่คุณได้รับเชิญ
ให้เข้าพบกับผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย -
0:41 - 0:43ซึ่งฉันก็สนใจอยู่นิดๆนะ
-
0:45 - 0:46มันเจ๋งนะ
-
0:46 - 0:48และฉันยิ่งทึ่งมากขึ้นเมื่อรู้ว่า
เขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ -
0:49 - 0:52เพราะว่าฉันดูละคร
พวกคุณหญิงคุณชายเยอะมาก -
0:52 - 0:53เมื่อครั้งยังเด็ก
-
0:53 - 0:54(เสียงหัวเราะ)
-
0:55 - 0:59เช้าวันเข้าพบผู้ว่า
ฉันลุกขึ้นเตรียมตัว -
0:59 - 1:02แม่กับพ่อของฉัน
ที่ได้รับเชิญด้วย ก็ลุกขึ้น -
1:02 - 1:03และออกเดินทาง
-
1:03 - 1:05แต่เราไม่มีรถส่วนตัว
-
1:05 - 1:09ทางตอนใต้
รถถือเป็นสิ่งที่จำเป็น -
1:09 - 1:12เรามีตัวเลือกการเดินทาง
ไม่ค่อยมากนัก -
1:12 - 1:14แต่ถ้าคุณโชคดีพอ
ได้อาศัยอยู่ในเขตชุมชน -
1:14 - 1:16ที่ที่คุณไม่มีรถ
-
1:16 - 1:18ทางเลือกเดียวคือ ขนส่งสาธารณะ
-
1:18 - 1:20และนั่นก็คือ สิ่งที่เราเลือก
-
1:20 - 1:22ดังนั้น เราจึงขึ้นรถเมล์
-
1:22 - 1:25นั่งจากเดคาทัวร์
ต่อเดียวจนถึงบัคเฮด -
1:25 - 1:29ที่ที่คฤหาสน์ของท่านผู้ว่า
ตั้งอยู่บนผืนดินงามนับเอเคอร์ -
1:29 - 1:32กับประตูรั้วสีดำ
ที่ยาวพอๆกับคฤหาสน์ -
1:33 - 1:35และแล้วก็ถึงคฤหาสน์ของท่านผู้ว่า
-
1:35 - 1:38เรากดกริ่ง
เพื่อบอกให้รู้ว่าเราจะลงที่นี่ -
1:38 - 1:39เราลงจากรถ
-
1:39 - 1:41แม่ พ่อ และฉัน
ต้องข้ามไปอีกฝั่ง -
1:41 - 1:45เราต้องเดินเลาะบนถนน
เพราะว่ารถกำลังแล่น -
1:45 - 1:47รถที่นำนักเรียน
มาจากทั่วทั้งรัฐจอร์เจีย -
1:47 - 1:49ดังนั้นเราจึงเดินคู่ไปกับรถ
-
1:49 - 1:51แบบเรียงเดี่ยวขนานไปกับรถ
-
1:51 - 1:55แม่กับพ่อของฉันต้องกันหัวท้าย
เพื่อให้มั่นใจว่าฉันจะไม่ถูกชน -
1:55 - 1:57จากรถที่ขนเด็กโรงเรียนอื่นมา
-
1:57 - 1:58เราจะเข้าทางประตูของเจ้าหน้าที่
-
1:59 - 2:01พอเราไปถึง
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ออกมา -
2:01 - 2:04เขามองดูฉัน
และก็มองดูพ่อแม่ของฉัน -
2:04 - 2:08และก็พูดว่า "คุณไม่ใช่คนของที่นี่
นี่เป็นงานเลี้ยงส่วนตัว" -
2:08 - 2:12พ่อฉันตอบว่า "ไม่ นี่ลูกสาวผม
สเตซี่ เธอเป็นหนึ่งในเด็กที่ถูกเชิญมา" -
2:12 - 2:15แต่เจ้าหน้าที่ไม่ยอมดู
ใบรายชื่อแขกที่อยู่ในมือเขา -
2:15 - 2:17เขาไม่ถามแม่ฉันถึงบัตรเชิญ
-
2:17 - 2:20ที่อยู่ด้านใน
กระเป๋าใบหรูของเธอ -
2:20 - 2:23เขากลับมอง
ข้ามไหล่ของเราไปยังรถบัส -
2:23 - 2:27เพราะในความคิดของเขา รถบัส
ได้ให้ภาพของเราแก่เขา -
2:27 - 2:31เพราะเราจนเกินไป
เลยไม่มีรถเป็นของตนเอง -
2:31 - 2:33นั่นคือ เรื่องราวที่เขาบอกกับตัวเอง
-
2:33 - 2:35และเขาอาจจะเห็น
บางอย่างในสีผิวของฉัน -
2:35 - 2:37หรือบางอย่างในการแต่งกายของฉัน
-
2:37 - 2:38ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร
-
2:39 - 2:42แต่ข้อสรุปของเขาคือ
การมองฉันอีกครั้ง -
2:42 - 2:43ด้วยสายตาดูถูก และก็พูดว่า
-
2:43 - 2:47ผมบอกคุณแล้วว่านี้เป็นงานส่วนตัว
คุณไม่ใช่คนของที่นี่ -
2:47 - 2:50คือตอนนั้น พ่อแม่ของฉันกำลังเรียน
เพื่อเป็นพระนักเทศน์อยู่ -
2:50 - 2:53แต่ก็ยังไม่ได้เป็นพระจริงๆ
-
2:53 - 2:55(เสียงหัวเราะ)
-
2:55 - 2:58พวกท่านก็เลยคุย
กับสุภาพบุรุษท่านนี้ -
2:58 - 3:01ด้วยการสนทนาที่แน่วแน่มาก
จากทักษะการตัดสินใจของท่าน -
3:01 - 3:02(เสียงหัวเราะ)
-
3:02 - 3:04พ่อของฉันอาจจะเปรยๆ ว่า
-
3:04 - 3:06เขาอาจต้องใช้เวลาชั่วนิจนิรันดร์
ในสถานที่ที่ร้อนมากๆ -
3:06 - 3:09ถ้าเขาหาชื่อฉันไม่เจอ
ในใบรายชื่อนั้น -
3:09 - 3:12และแน่นอน ชายคนนั้น
ตรวจสอบรายชื่อให้ จนในที่สุด -
3:12 - 3:15เขาพบชื่อของฉัน
และเขาให้เราเข้าไปได้ -
3:15 - 3:18แต่ฉันกลับจำตอนที่
พบผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย ไม่ได้ -
3:18 - 3:21ฉันจำไม่ได้ว่า ได้พบ
เพื่อนๆที่กล่าวสุนทรพจน์ -
3:21 - 3:23จากอีก 180 โรงเรียน หรือไม่
-
3:23 - 3:25ความทรงจำเดียวที่ฉันมี ในวันนั้น
-
3:25 - 3:28คือ ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้า
สถานที่ที่ทรงพลังที่สุดในรัฐจอร์เจีย -
3:28 - 3:31จ้องมองมาที่ฉัน และพูดว่า
ฉันไม่ใช่คนของที่นี่ -
3:32 - 3:35ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจ ในอีก 20 ปีต่อมา
-
3:35 - 3:38ว่าจะเป็นคนที่เปิดประตู
-
3:38 - 3:41(เสียงเชียร์)
-
3:41 - 3:46(เสียงปรบมือ)
-
3:47 - 3:50น่าเสียดาย พวกคุณน่าจะได้อ่าน
เรื่องราวทั้งหมดแล้ว -
3:50 - 3:51มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น
-
3:52 - 3:55และฉันก็มีหน้าที่ ที่จะคิดให้ออกว่า
ฉันจะเดินหน้าต่ออย่างไร -
3:56 - 3:59เพราะฉันไม่ต้องการแค่
เปิดประตูให้กับผู้หญิงผิวดำ -
3:59 - 4:02คนที่โดนดูถูกดูแคลน
และถูกบอกว่า เขาไม่ใช่คนของที่นี่ -
4:02 - 4:06ฉันต้องการเปิดประตูพวกนั้น
เพื่อชาวลาตินและชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย -
4:06 - 4:11ฉันต้องการเปิดประตูพวกนั้น
เพื่อผู้ที่มีและไม่มีเอกสารสัญชาติ -
4:11 - 4:14ฉันต้องการเปิดประตูพวกนั้น
เฉกเช่นพวกพ้องของคนหลากหลายเพศ -
4:14 - 4:15ฉันต้องการเปิดประตู
-
4:15 - 4:19ให้กับครอบครัวที่เรียกตัวเองว่า
ผู้ตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงจากปืน -
4:19 - 4:22ฉันต้องการเปิดประตูเหล่านั้นให้กว้างๆ
เพื่อทุกคนในรัฐจอร์เจีย -
4:22 - 4:24เพราะว่ามันคือรัฐของเรา
และนี่คือชาติของเรา -
4:24 - 4:26และเราทุกคนเป็นคนของที่นี่
-
4:26 - 4:28(เสียงเชียร์)
-
4:28 - 4:33(เสียงปรบมือ)
-
4:34 - 4:38แต่สิ่งที่ฉันได้ตระหนักคือ
ความพยายามในครั้งแรกนั้นยังไม่พอ -
4:39 - 4:41และคำถามของฉันก็กลายมาเป็น
ฉันจะเดินหน้าต่ออย่างไร -
4:41 - 4:47ฉันจะก้าวพ้นความขมขื่น
ความโศกเศร้า ความเฉื่อยชา -
4:47 - 4:51และการดูโทรทัศน์ที่มากเกินไป
พร้อมกินไอศกรีมไปด้วยได้อย่างไร -
4:51 - 4:52(เสียงหัวเราะ)
-
4:53 - 4:55ฉันจะต้องทำอะไรต่อ
-
4:55 - 4:58และฉันจะทำอย่างที่เคยทำมาตลอด
-
4:58 - 5:01นั่นคือ การเดินหน้าต่อ
เพราะการถอยหลังไม่อยู่ในตัวเลือก -
5:01 - 5:03และการหยุดอยู่กับที่ ก็ไม่ดีพอ
-
5:04 - 5:08(เสียงปรบมือ)
-
5:09 - 5:11ฉันเริ่มการชิงตำแหน่งผู้ว่าการรัฐฯ
-
5:11 - 5:15ด้วยการวิเคราะห์ว่าฉันเป็นใคร
และอะไรที่ฉันต้องการจะเป็น -
5:15 - 5:17และคำถามสามข้อ
ที่ฉันถามตัวเองอยู่เสมอ -
5:17 - 5:20ไม่ว่าจะตอนสมัครเลือกตั้ง
หรือเริ่มธุรกิจ -
5:20 - 5:22เมื่อฉันตัดสินใจเริ่ม
โครงการ New Georgia -
5:22 - 5:24เพื่อลงทะเบียนคนที่จะลงคะแนน
-
5:24 - 5:27หรือเมื่อเริ่มทำกิจกรรมล่าสุด
Fair Fight Georgia -
5:27 - 5:30ไม่ว่าฉันจะทำอะไร
ฉันจะถามตัวเอง ด้วยคำถาม 3 ข้อ -
5:30 - 5:32ฉันต้องการอะไร
-
5:32 - 5:33ทำไมฉันต้องการมัน
-
5:33 - 5:35และทำอย่างไรถึงจะได้สิ่งนั้น
-
5:35 - 5:37และในกรณีนี้ ฉันรู้ว่าต้องการอะไร
-
5:37 - 5:39ฉันต้องการเปลี่ยนแปลง
-
5:39 - 5:41นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ
-
5:41 - 5:42แต่คำถามก็คือ
-
5:43 - 5:46ความเปลี่ยนแปลงแบบไหนที่ฉันต้องการ
-
5:46 - 5:48นั่นเป็นคำถาม
ที่จะต้องถามกับตัวเอง -
5:48 - 5:521 ฉันซื่อสัตย์กับเป้าหมาย
ของตัวเองหรือยัง -
5:52 - 5:54เพราะเมื่อเราไม่ได้สิ่งที่ต้องการ
เราจะคิดเอาง่ายๆ -
5:54 - 5:57ว่าควรตั้งเป้าหมาย
ให้ต่ำลงมาซักหน่อยไหม -
5:57 - 6:00แต่ ฉันขอบอกเลยว่า
จงมุ่งมั่นกับเป้าหมายของคุณ -
6:00 - 6:04อย่ายอมให้ความล้มเหลวทำให้คุณพ่ายแพ้
-
6:04 - 6:09(เสียงปรบมือ)
-
6:09 - 6:13ข้อ 2 ทำความเข้าใจ
ความผิดพลาดของตัวเรา -
6:13 - 6:16และเข้าใจความผิดพลาดของผู้อื่น
-
6:16 - 6:17เพราะโดยธรรมชาติของผู้หญิง
-
6:17 - 6:19เราได้รับการสอนว่า
ถ้าบางอย่างเกิดผิดพลาด -
6:19 - 6:20นั่นอาจเป็นเพราะเรา
-
6:20 - 6:23และกับบางสิ่ง
ที่เราสามารถทำให้ดีขึ้นได้ -
6:23 - 6:25กลับถูกบอกว่า
อย่าจุ้นจ้านให้มากนัก -
6:25 - 6:26ในสิ่งที่อีกฝ่ายทำ
-
6:26 - 6:29นี่ไม่ใช่การแบ่งพวก แต่คือประชาชน
-
6:29 - 6:32เราถูกบอกอยู่บ่อยๆว่า
ความผิดพลาดของเรา เราต้องรับ -
6:32 - 6:34แต่เมื่อได้ผลประโยชน์ เราต้องแบ่ง
-
6:34 - 6:37ดังนั้นฉันจึงบอกให้คุณ
เข้าใจความผิดพลาดของตัวเอง -
6:37 - 6:40เข้าใจความผิดพลาดของผู้อื่น
-
6:40 - 6:42อย่าสับสนกับมัน
-
6:42 - 6:46ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
ต่อคนที่สนับสนุนคุณ -
6:46 - 6:48เมื่อคุณรู้ตัวว่าต้องการอะไร
-
6:48 - 6:51เข้าใจว่าทำไมเราถึงต้องการมัน
-
6:51 - 6:54เพราะการแก้แค้นไม่ใช่เหตุผลที่ดี
ถึงแม้มันจะทำให้เรารู้สึกดี -
6:54 - 6:56(เสียงหัวเราะ)
-
6:56 - 6:58ขอให้แน่ใจว่าต้องการมันจริงๆ
-
6:58 - 7:02เพราะบางสิ่งนั้น
ไม่ใช่แค่สิ่งที่คุณ ควร ทำ -
7:02 - 7:04แต่คือสิ่งที่คุณ ต้อง ทำ
-
7:04 - 7:07มันอาจจะเป็นบางสิ่ง
ที่ทำให้เราไม่ได้หลับไม่ได้นอน -
7:07 - 7:09เว้นแต่กำลังฝันถึงมันอยู่
-
7:09 - 7:12บางสิ่งที่ปลุกคุณในตอนเช้า
และทำให้รู้สึกสดชื่น -
7:12 - 7:13หรือบางสิ่งที่ทำให้คุณเดือดดาล
-
7:13 - 7:17คุณรู้ว่า คุณต้องทำ
อะไรซักอย่างกับมัน -
7:17 - 7:19แต่ต้องรู้ว่าทำไมต้องทำ
-
7:19 - 7:22และรู้ว่าทำไมต้องทำให้สำเร็จ
-
7:22 - 7:25คุณได้ฟังผู้หญิง
ที่อยู่อีกซีกโลก -
7:25 - 7:28พูดว่า ทำไม บางสิ่งบางอย่างต้องเกิดขึ้น
-
7:28 - 7:30แต่คุณต้องหาเองว่า ทำไม ของคุณมันคืออะไร
-
7:30 - 7:33เพราะการเปลี่ยนจาก
อะไร เป็น ต้องทำ -
7:33 - 7:35มันไม่มีความหมาย ถ้าคุณหา ทำไม ไม่เจอ
-
7:35 - 7:38เพราะเมื่อเผชิญกับความยาก
เมื่อพบเจอกับความลำบาก -
7:38 - 7:40เมื่อเพื่อนๆ หันหลังให้
-
7:40 - 7:43เมื่อผู้สนับสนุน หลงลืมคุณไป
-
7:43 - 7:45เมื่อคุณพ่ายในการลงสนามครั้งแรก
-
7:45 - 7:48ถ้าคุณหาเหตุผลไม่เจอ
คุณจะไม่พยายามอีก -
7:48 - 7:50ดังนั้น สิ่งแรกคือ รู้ว่าต้องการอะไร
-
7:50 - 7:52สองคือ รู้ว่าทำไมถึงต้องการมัน
-
7:52 - 7:55และสาม รู้ว่าจะต้อง
ทำอย่างไร เพื่อให้มันสำเร็จ -
7:55 - 7:58ฉันเจออุปสรรคนิดหน่อย ในการแข่งขันนี้
-
7:58 - 8:00(เสียงหัวเราะ)
-
8:00 - 8:01แค่นิดหน่อยนะ
-
8:01 - 8:02แต่เมื่อมุ่งมั่น
-
8:02 - 8:07ฉันกลายเป็นผู้หญิงผิวดำคนแรก
ที่ได้เสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งผู้ว่าการรัฐ -
8:07 - 8:10ในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา
ภายใต้พรรคการเมืองใหญ่ -
8:10 - 8:15(เสียงเชียร์)
-
8:15 - 8:19(เสียงปรบมือ)
-
8:19 - 8:21แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด ในเรื่องนี้
-
8:21 - 8:26คือเราได้รับผลโหวต 1.2 ล้านเสียง
จากคนแอฟริกันอเมริกันในรัฐจอร์เจีย -
8:26 - 8:27ซึ่งนั่นเป็นผลโหวต
-
8:27 - 8:31ที่มากกว่าการโหวต
ในปี 2014 -
8:31 - 8:35(เสียงปรบมือ)
-
8:35 - 8:38คะแนนโหวตเพิ่มขึ้น 3 เท่าจากชาวละติน
-
8:38 - 8:40ผู้ที่เชื่อว่าเสียงพวกเขาสำคัญในจอร์เจีย
-
8:40 - 8:43เราได้เพิ่มจากชาวเอเชีย 3 เท่า
-
8:43 - 8:45คนที่ยืนขึ้นและพูดว่า
นี่ก็รัฐของเขาเช่นกัน -
8:45 - 8:49ความสำเร็จในครั้งนี้ บอกกับฉันว่า
ฉันสามารถทำมันได้ -
8:49 - 8:53และยังทำให้ฉันเข้าใจอีกว่า
เราสามารถเอาชนะอุปสรรคได้ -
8:53 - 8:55มันแค่ยากกว่าเดิมขึ้นมาหน่อย
-
8:55 - 8:57และเข้าใจเพิ่มเติมว่า
-
8:57 - 9:01มี 3 สิ่งที่มักจะ
ฉุดรั้งเราไว้ -
9:01 - 9:04เรื่องแรกคือ เงิน
-
9:04 - 9:07คุณอาจจะเคยได้ยิน
ฉันมีหนี้อยู่นิดหน่อย -
9:07 - 9:10ถ้าคุณไม่เคยได้ข่าวเลย
แสดงว่าคุณอยู่แต่ในถ้ำ -
9:10 - 9:12(เสียงหัวเราะ)
-
9:12 - 9:15และเรื่องเงิน เป็นเรื่องที่
รั้งเราไว้บ่อยมาก -
9:15 - 9:19ฝันของเราถูกจำกัด
ด้วยจำนวนเงินที่เรามี -
9:19 - 9:20แต่เราก็ได้ยินอยู่บ่อยๆ
-
9:20 - 9:25ถึงเรื่องราวของคนที่
ก้าวข้ามข้อจำกัดเรื่องนี้ไปได้ -
9:25 - 9:28ซึ่งคุณจะผ่านมันไปไม่ได้
ถ้าไม่ยอมรับมันเสียก่อน -
9:28 - 9:32ฉันจึงไม่ยอมให้ใคร
มาสบประมาทเรื่องหนี้ ในตอนหาเสียง -
9:32 - 9:36ฉันไม่ยอมให้ใครมาบอกว่า
เพราะโอกาสไม่เอื้ออำนวย -
9:36 - 9:38ฉันจึงไม่มีคุณสมบัติ
ที่จะลงสมัคร -
9:38 - 9:41และเชื่อฉันเถอะ หลายคน
พยายามบอกกับฉันว่า อย่าเลย -
9:41 - 9:43เพื่อนๆ พูดเหมือนกันว่า อย่าลงเลย
-
9:43 - 9:45ผู้สนับสนุน ก็บอกฉันว่า อย่าทำเลย
-
9:45 - 9:48แม้แต่รายการข่าว ก็ยังแนะนำว่า
ฉันไม่น่าลงสมัครเลย -
9:48 - 9:49(เสียงหัวเราะ)
-
9:49 - 9:50แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
-
9:50 - 9:56ฉันรู้ว่าปัญหาเรื่องเงิน มักจะ
เป็นสาเหตุให้เราเลิกที่จะฝัน -
9:56 - 9:59ฉันจะไม่บอกหรอกว่า
พวกคุณจะผ่านมันไปได้ -
9:59 - 10:02แต่ฉันจะขอพูดว่า
ชีวิตคุณพังแน่ ถ้าคุณไม่ลองกับมันซักตั้ง -
10:02 - 10:08(เสียงปรบมือ)
-
10:08 - 10:10สองคือ ความกลัว
-
10:10 - 10:11และความกลัว คือของจริง
-
10:11 - 10:13มันทำให้เราตัวชา
-
10:13 - 10:14หวาดกลัว
-
10:14 - 10:17แต่มองอีกมุม มันก็เป็นแรงกระตุ้นได้เช่นกัน
-
10:17 - 10:19เพราะเมื่อคุณรู้ว่า
คุณกลัวอะไร -
10:19 - 10:21คุณก็จะหาทางอยู่กับมันได้
-
10:21 - 10:24และอย่างที่สามคือ ความเหนื่อยล้า
-
10:24 - 10:27บางครั้งคุณก็เหนื่อยกับการที่ต้องพยายาม
-
10:27 - 10:31คุณล้ากับการพิจารณา
นโยบายและกระบวนการต่างๆ -
10:31 - 10:35ล้ากับสิ่งที่คอยรั้ง
ไม่ให้เราไปในที่ที่ต้องการ -
10:35 - 10:39บางครั้ง ความเหนื่อยล้าเปรียบเสมือน
การยอมรับสภาพที่เป็นโดยไม่คิดจะต่อต้าน -
10:39 - 10:42เรายอมให้บางคนตั้งฉายาให้ว่า
เป็นพวกเหมาะกับรางวัลชมเชย -
10:42 - 10:45แทนที่จะเห็นว่า เรามีจุดมุ่งหมาย
และมุ่งมั่นเพื่อให้ได้มา -
10:45 - 10:47แม้เลือดตาแทบกระเด็น
-
10:47 - 10:49นั่นเป็นสาเหตุ ที่พระเจ้าประทานการงีบมาให้
-
10:49 - 10:51(เสียงหัวเราะ)
-
10:51 - 10:54แต่เราก็ได้เรียนรู้ในห้วงเวลานั้น
-
10:54 - 11:00ว่าความเหนื่อยล้า ก็คือโอกาส
ที่จะทบทวนว่า เราต้องการมันมากแค่ไหน -
11:00 - 11:02เพราะถ้าคุณโดนสอยจนร่วง
-
11:02 - 11:05ถ้าคุณทำจนสุดความสามารถ
-
11:05 - 11:08ถ้าคุณทำหมดแล้วทุกอย่าง
ที่บอกกับตัวเองว่าจะทำ -
11:08 - 11:09แต่มันก็ยังไม่ได้ผล
-
11:09 - 11:13ความเหนื่อยล้าจะทำให้คุณหมดแรง
-
11:13 - 11:16แต่นั่นก็จะทำให้คุณ กลับไปยัง
คำถามที่ว่า ทำไมถึงต้องทำ -
11:16 - 11:20เพราะฉันรู้ว่าเราต้องมีผู้หญิง
ที่พูดแทนผู้ไม่มีปากมีเสียง -
11:20 - 11:23ฉันรู้ว่าเราต้องมีคนที่
มีมโนธรรมสำนึกดี -
11:23 - 11:25คนที่ยืนขึ้นต่อต้านการกดขี่
-
11:25 - 11:27ฉันรู้ว่าเราต้องมีคนที่
-
11:27 - 11:30เข้าใจว่า สังคมที่ยุติธรรม
เป็นสิทธิที่ทุกคนควรได้รับ -
11:30 - 11:32สิ่งเหล่านี้ คอยปลุกชั้นในทุกๆ เช้า
-
11:32 - 11:35และผลักดันให้ฉันสู้หนักกว่าเดิม
-
11:35 - 11:39เพราะฉันกำลังก้าวไปข้างหน้า
โดยไม่หลงลืมอดีต -
11:39 - 11:41ฉันรู้ถึงอุปสรรคที่พวกเขาได้เตรียมไว้ไห้
-
11:41 - 11:43ฉันรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไร
-
11:43 - 11:47และฉันมั่นใจสุดๆ ว่า ณ ตอนนี้พวกเขา
ขะมักเขม้นกับการสร้างอุปสรรคใหม่อยู่ -
11:47 - 11:50แต่พวกเขามีเวลาอีกแค่ 4 ปี
ที่ต้องคิดมันออกมาให้ได้ -
11:50 - 11:51(เสียงหัวเราะ)
-
11:51 - 11:56(เสียงปรบมือ)
-
11:56 - 11:58หรืออาจจะ 2 ปี
-
11:58 - 12:00(เสียงเชียร์)
-
12:00 - 12:03(เสียงปรบมือ)
-
12:03 - 12:05แต่นี่คือจุดยืนของฉัน
-
12:05 - 12:08ฉันรู้ว่าฉันต้องการความยุติธรรม
-
12:08 - 12:09ฉันรู้ว่าทำไมฉันถึงต้องการมัน
-
12:09 - 12:13เพราะความยากจนเป็นเรื่องผิดศีลธรรม
และมันเป็นรอยด่างในชาติของเรา -
12:13 - 12:15และฉันรู้ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะลบมันได้
-
12:15 - 12:17โดยการก้าวต่อไป ในทุกๆวัน
-
12:17 - 12:18ขอบคุณมากๆค่ะ
-
12:18 - 12:21(เสียงเชียร์)
-
12:21 - 12:25(เสียงปรบมือ)
- Title:
- 3 คำถามที่ต้องถามตัวเอง ก่อนจะลงมือทำอะไร
- Speaker:
- สเตซี่ แอบบรามส์
- Description:
-
more » « less
จะทำอย่างไรถ้าคุณถูกมองว่าเป็นพวกขี้แพ้ สเตซี่ แอบบรามส์ เป็นผู้หญิงผิวดำคนแรกในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกาที่ได้รับเลือกโดยพรรคการเมืองใหญ่ -- เธอพ่ายแพ้ในการเลือกตั้งที่ดุเดือด แต่ก็อย่างที่เธอบอก ตัวเลือกเดียวที่เหลือคือการต้องเดินหน้าต่อ ในการปราศัยเพื่อหาเสียง เธอได้แบ่งปันเรื่องราวที่ได้เรียนรู้ระหว่างดำเนินโครงการรัฐในรัฐจอร์เจีย ซึ่งเป็นคำแนะนำสำหรับการเปลี่ยนแปลงโลกที่เป็นอยู่ -- และคำใบ้เล็กๆน้อยๆสำหรับก้าวต่อไปของเธอคือ "จงห้าวหาญกับความปราถนาอันแรงกล้าของคุณ"
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 12:38
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
Ashiraya Phobut accepted Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
|
Ashiraya Phobut edited Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
Kittisak Tonsalee edited Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
|
Kittisak Tonsalee edited Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
|
Kittisak Tonsalee edited Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do | |
|
|
Kittisak Tonsalee edited Thai subtitles for 3 questions to ask yourself about everything you do |