Odważne Życie Idy B. Wells #OrdinaryWomen

Jest coś nieodpartego w

historiach przegrańców, w

których niezwykli ludzie

aby robić niesamowite rzeczy
mimo wszystkich przeciwności.

Ale mało jest historii dramatyczniejszych

niż ta o Idzie B. Wells.

Urodzona jako niewolnica w Mississippi

w środku wojny secesyjnej,

została dzielną dziennikarką śledczą

i aktywistką społeczną,

w erze niesprawiedliwości.

Od dziecka, Wells nosiła

wyjątkowe brzemienia z wyjątkową odwagą.

Została głową swojej rodziny

w wieku 16 lat, gdy jej rodzice

nagle zginęli z żółtej febry.

Aby wspierać pięcioro bratów i sióstr,

kontynuowała edukację i zaczęła pracę

jako nauczycielka w wioskach Mississippi.

W wieku 21 lat, Wells wsiadła

w pociąg do Memphis

i usiadła w wagonie 1. klasy dla kobiet,

jednak powiedziano jej, że czarnoskóre

mogą korzystać tylko z 2. klasy.

Oprócz ugryzienia konduktora, który

próbował ją usunąć z wagonu, wkrótce

pozwała firmę kolejową za dyskryminację.

Początkowo wygrała;

mimo, że werdykt zmieniono apelacją,

artykuł, który o tym napisała

pomógł jej zacząć karierę dziennikarki.

Życie Wells zmieniło się na zawsze w 1892r

gdy jej przyjaciela Thomasa Mossa

zabił biały gang w Memphis

wraz z 2 innymi czarnymi mężczyznami.

Ich brutalne morderstwa zmotywowały Wells

do protestu przeciw linczowaniu,

coraz powszechniejszego narzędzia terroru

używanego przeciw czarnoskórym tuż

po wojnie secesyjnej.

Często fałszywie oskarżano
czarnoskórych mężczyzn

o gwałt, aby uzasadnić ich morderstwa.

Ale w serii poczytnych

artykułów i ulotek,

Wells utrzymywała, że linczowanie nie

jest związane z ochroną

kobiet, tylko z ochroną władzy

białych mężczyzn Południa.

Jak wiele liderów praw osobistych

którzy podążyli za jej śladem,w

tym dzisiejsi liderzy praw osobistych

jej krytyka była mocna ponieważ

była skierowana nie

tylko w występki pojedynczych ludzi

ale w niesprawdzone powołania rasizmu

i władzy stające za nimi.

Jej przełomowa analiza zmieniła

narodowe rozmowy o linczowaniu, a

jej przyszły mentor Frederick Douglass

nazwał swoje zapiski

"marnymi" w porównaniu z jej pracą.

Wells była współwłaścicielką

i redaktorką gazety czarnoskórych

Po tym jak jeden z jej artykułów

przeciw linczowaniu obraził białoskórych

wściekły tłum wszedł do biura gazety

i je zniszczył.

Z powodu gróźb śmierci, Wells

zaczęła nosić ze sobą pistolet,

ale odmówiła wycofania się

ze swojej kampanii przeciw linczowaniu.

Powiedziała, że lepiej jest

umrzeć walcząc z niesprawiedliwością,

niż umrzeć jak pies lub gryzoń w pułapce.

Potem przeniosła się do Nowego Jorku

gdzie zaczęła publikować prasę

śledczą dla większej publiczności,

w tym ulotki zawierające statystyki

dotyczące linczowania na Południu

Jej popularne przemowy w

końcu przeniosły ją do Wielkiej Brytanii

gdzie biali zdawali się

bardziej wściekli

niż wielu amerykańskich odpowiedników.

Jej wycieczka z przemowami przeciw

linczowaniu zainspirowała międzynarodowe
jego znienawidzenie,

szczególnie ze strony brytyjskich gazet

i polityków, czyniąc Wells najwidoczniejszym

narodowym liderem przeciw linczowaniu.

Mimo, że Wells często się krytykowała

za bycie upartą i porywczą,

te same cechy uczyniły ją
zapalczywą oratorką

i nieustającą wojowniczką przeciw
niesprawiedliwości.