Er zit energie in afval | Priyanka Bakaya | TEDxAmherst

Volgens Priyanka Bakaya en haar bedrijf PK Clean moet je de potentie van afval niet onderschatten. Het is hun missie om energie te winnen uit plastic dat anders op de stortplaats terecht zou komen. Ze vertelt ons in deze talk over haar ervaringen met de technologie.

Priyanka Bakaya is CEO van PK Clean, een bedrijf dat als visie heeft een einde te maken aan plasticafval op stortplaatsen door er kostbare energie uit te winnen. Hun eerste demonstratie van het proces op commerciële schaal gaven ze in Salt Lake City in de staat Utah. De contracten zijn getekend voor een volgende unit en ook gaan ze uitbreiden naar India en Afrika. Bakaya werd geselecteerd als 'World Economic Forum Global Shaper', als 'Lightspeed Venture Fellow' en is opgenomen in de 'Fortune 40 under 40: Ones to Watch List' en 'Forbes 30 under 30 List in Energy'. Ze heeft aan MIT en Stanford University gestudeerd.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Vijf jaar geleden
stelde ik mezelf een doel.

Ik was erachter gekomen

dat de gemiddelde Amerikaan
twee kilo afval per dag produceert,

wat betekende dat ik elke vier weken
mijn eigen gewicht in afval produceerde.

Ik vond het duizelingwekkend
dat we iedere dag zoveel afval produceren

zonder er ook maar bij stil te staan
waar dat allemaal blijft.

Vandaag wil ik jullie
drie korte verhalen vertellen

over hoe verschillend er in de wereld
naar afval wordt gekeken.

Daarna vertel ik jullie iets
over de oplossing

die we hebben ontwikkeld
bij ons bedrijf, PK Clean.

Mijn eerste verhaal

gaat over een van 's werelds
meest gemarginaliseerde groepen.

Afvaldoorzoekers maken één procent uit

van de stadsbevolking
in ontwikkelingslanden.

Dit zijn er een aantal

die ik een paar maanden geleden
in India ontmoette.

Ze zeiden minder dan één dollar
per dag te verdienen

en dat hun inkomen al tien jaar
ongeveer hetzelfde is.

Ik kwam erachter

dat laagwaardig plastic doorzoeken
hun tijd gewoon niet waard was

en ze vertelden me ook
dat plastic wikkels,

zoals snoepverpakkingen
die we daarnaartoe verschepen,

uiteindelijk gewoon het milieu
van ontwikkelingslanden belasten.

Een ander verhaal dat ik wil vertellen,

gaat over de impact die plastic
heeft op zeedieren.

Mijn eerste ervaring op dit vlak
was tijdens mijn jeugd in Australië,

bij het opruimen van het strand.

Dat bleek slechts
het topje van de ijsberg,

want een geschat aantal
van 5,25 biljoen stuks plasticafval

schijnt wereldwijd op de oppervlakte
van onze oceanen te dobberen.

Niets vertelt dat verhaal
beter dan deze foto's.

En nog aangrijpender is
de impact die het heeft op mensen,

die uiteindelijk vele soorten
zeedieren zullen consumeren.

Het derde en laatste verhaal

gaat over hoe afval wordt gezien
door de gemiddelde Amerikaan.

Dit verhaal gaat over mezelf.

Een eerlijke analyse van mijn eigen
afvalconsumptie is eigenlijk wel gênant.

Dit is een foto
van wat ik dagelijks eet.

Al ziet het er misschien
heel gezond en organisch uit,

ik weet helaas dat geen van die plastic
voorwerpen ooit gerecycled zullen worden.

Ik kan ze wel in de recyclingbak doen,

maar voor mijn afvalverwerker
zijn deze dingen te laag van waarde.

Deze dingen worden
ofwel naar de stortplaats gebracht,

ofwel naar Azië verscheept
om zo de stortkosten te ontwijken,

alwaar afvaldoorzoekers
er nog eens doorheen graaien,

of erger nog:

misschien komt het onderweg
wel in zee terecht.

De rode draad in al die drie verhalen

is de complexiteit
van het plasticprobleem.

Terwijl het hergebruik van metaal
en papier door de jaren is toegenomen,

is het hergebruik van plastic relatief
ongewijzigd gebleven: onder de 10%.

Plastic is het slechtst om te begraven,
want het vergaat nooit.

Mijn belangrijkste vraag was:
waarom wordt zo weinig plastic gerecycled?

Het blijkt dat om plastic te recyclen

je een zuivere stroom
van een specifiek nummer moet hebben --

nummers een tot zeven;

ze staan vermeld
onder op je plastic verpakking.

Als die verschillende nummers eenmaal
door elkaar zitten in de container,

wordt het heel lastig om ze te sorteren.

Meestal halen afvalverwerkers
de water- en drankflesjes er wel uit,

en ook het type flessen
voor melk en schoonmaakmiddel,

maar de rest van het plasticafval
vormt een gemengde afvalbrij

die er ongeveer zo uitziet.

Wat je hier ziet,

daar worden afvaldoorzoekers, zeedieren
en afvalverwerkers mee geconfronteerd.

Het komt doordat gemengd plasticafval

gewoon te divers en te vuil is
om nog te sorteren.

Aangezien plastic uit olie gemaakt is,
wist ik dat er een manier moest zijn

om uit dat plastic weer olie te winnen.

Daarom heb ik PK Clean opgericht.

We nemen gemengd, vuil plasticafval
dat rijp is voor de stortplaats

en we stoppen het in
een zuurstofvrije reactor

die we verhitten,

en de damp die ontstaat,
condenseren we weer tot olie.

Op hoog niveau is de chemie
heel rechttoe rechtaan.

Plastic bestaat uit lange koolstofketens.

Wij korten die ketens in
tot kortere ketens tussen C12 en C20,

wat vergelijkbaar is met dieselolie.

Het eindproduct is een brandstof
die er zo uitziet.

We kunnen tot 95%
van de energie terugwinnen.

(Applaus)

In New York City

leggen dieseltrucks ieder jaar
40 miljoen kilometer met afval af,

en ze verbruiken daarbij
40 miljoen liter diesel.

New York City stuurt zijn plasticafval

naar stortplaatsen in andere staten,
waaronder Pennsylvania en Ohio.

Als we daar echter weer
brandstof uit zouden winnen,

zouden we meer dan genoeg hebben

om de dieseltrucks in New York City
mee van brandstof te voorzien.

Tot dusver hebben we dit proces getoond
bij onze vestiging in Salt Lake City,

welke je hier kunt zien,

en nu willen we andere
grote steden gaan benaderen.

Verder zien we enorme mogelijkheden
in de ontwikkelingslanden

en we willen direct
met afvaldoorzoekers werken

om ze een betere opbrengst
uit hun plastic te geven.

En tot slot werken we samen
met het Plastic Ocean Project

om onze technologie in te zetten
voor strand- en eilandprojecten,

zodat we de tonnen plastic
die ieder jaar aanspoelen

weer in brandstof kunnen omzetten.

Men verwacht dat de hoeveelheid afval
de komende tien jaar zal verdubbelen,

van 3,5 miljoen ton
naar 6 miljoen ton per dag.

Innovatie is geboden
om deze groei af te remmen,

toch overwegen maar weinig jonge mensen
een carrière in de afval.

Het is misschien niet chic genoeg
of we hebben niet genoeg geduld

of misschien denken we
gewoon niet verder dan de afvalbak.

Afval is onze belangrijkste
ongebruikte grondstof

en als gemeenschap zullen we moeten leren
afval niet als afval te zien.

We kunnen vier stappen onderscheiden:

minder gebruiken, hergebruiken, recyclen

en energie terugwinnen
uit wat dan nog overblijft.

Het is het belangrijkst
om een probleem van de vorige generatie

om te vormen tot een geweldige
kans voor de huidige.

Dus als je weer eens iets weggooit,

weet dan dat er energie in afval zit

en het wordt tijd dat we dat eruit halen.

(Applaus)