Γνωρίστε το νέο κρέας | Μαρκ Ποστ | TEDxHaarlem

Ένα μπιφτέκι από κρέας εκτροφής! Ο Μαρκ Ποστ, καθηγητής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και στο Χάρβαρντ, δουλεύει πάνω στη μηχανική ιστού, στην καλλιέργεια κρέατος από βλαστοκύτταρα σκελετικού μυός, δημιουργώντας μια εναλλακτική στην παραδοσιακή παραγωγή κρέατος, από αγελάδες και άλλα ζώα κτηνοτροφίας. Παρουσίασε το πρώτο μπιφτέκι από καλλιεργημένο κρέας το 2013.

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Η δύναμη του μικρού, λοιπόν.

Θα μπορούσε να ήταν και αποδόμηση.

Έχουμε δει το σύμπαν αποδομημένο,

έχουμε δει τη διαχείριση αποδομημένη,

έχουμε δει τη δόμηση να αποδομείται,

και τον εγωισμό να αποδομείται,

κι εγώ θα αποδομήσω για εσάς μια αγελάδα.

Που μπορεί να φαίνεται λιγάκι περίεργο,

γιατί να κάνω κάτι τέτοιο,

και θα το εξηγήσω.

Πρώτα απ' όλα, υπάρχουν
εδώ καθόλου χορτοφάγοι;

Είναι δύσκολο να δω, περίπου 4 ή 5,
που είναι πάνω κάτω

ο μέσος όρος για την Ολλανδία,
και για κάθε βιομηχανικό πληθυσμό.

Μπορείτε να πάρετε έναν υπνάκο για λίγο...

Τώρα μιλάω στους κρεατοφάγους.

Σε πέντε λεπτά, μπορείτε να ξυπνήσετε

επειδή τότε θα γίνει ενδιαφέρον,

αλλά πρώτα θα σας πω

ποια είναι τα προβλήματα
με την παραγωγή κρέατος.

Έχει να κάνει με όλα αυτά τα ζώα,

αυτοί οι χοίροι και οι αγελάδες
δεν σχεδιάστηκαν ποτέ

και δεν εξελίχθηκαν ποτέ
για να γίνουν το δείπνο μας,

άρα δεν είναι απαραίτητα αποτελεσματικά,

στην ουσία, είναι
πολύ πολύ μη αποτελεσματικά:

για κάθε 15 γραμμάρια κρέατος που τρώμε,

πρέπει να ταΐσουμε αυτά τα ζώα
100 γραμμάρια φυτικών πρωτεϊνών.

Κι έτσι έχουν ένα ποσοστό βιομετατροπής
της τάξεως του 15%.

Ήδη καθώς μιλάμε,
η κτηνοτροφία χρησιμοποιεί το 70%

όλων των καλλιεργήσιμων
εκτάσεών μας στον κόσμο.

Και το χειρότερο είναι

ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός
Υγείας προβλέπει

ότι το 2050, η κατανάλωση κρέατος
θα είναι διπλάσια απ' ό,τι είναι τώρα

λόγω της αύξησης της μεσαίας τάξης
στην Ινδία, Κίνα, Βραζιλία, Αφρική.

Μπορείτε να το υπολογίσετε,
δεν πρόκειται να λειτουργήσει,

και πρέπει να βρούμε μια λύση.

Δεν είναι το μόνο πρόβλημα,
η εξασφάλιση φαγητού είναι σοβαρό,

αλλά δεν είναι το μόνο πρόβλημα.

Πλέον γνωρίζουμε

ότι αυτά τα ζώα επειδή είναι μηρυκαστικά,

εκκρίνουν πολύ μεθάνιο
και διοξείδιο του άνθρακα.

Οι μηρυκαστολόγοι
ανάμεσά σας μπορεί να πουν,

ότι στην πραγματικότητα
δεν κλάνουν μεθάνιο,

ρεύονται μεθάνιο, αλλά ξέρετε,

όπως και να 'χει βγαίνει έξω,
και πάει στην ατμόσφαιρά μας

και είναι ένα πολύ επιβλαβές
αέριο θερμοκηπίου.

Αυτό είναι ένα άλλο θέμα λοιπόν:

το 20% όλων των εκπομπών αερίων
θερμοκηπίου είναι από την κτηνοτροφία.

Έτσι ένας χορτοφάγος με Hummer
είναι καλύτερος για το περιβάλλον

από έναν κρεατοφάγο με ποδήλατο. Σωστά;

(Γέλια)

Υπάρχουν φυσικά
και τα θέματα ευημερίας των ζώων.

Δεν θα παραμείνω σε αυτά αλλά όλοι
τα γνωρίζουμε και τα κρύβουμε

και δεν θέλουμε
να μιλήσουμε γι' αυτά, οπότε,

μπορούμε να έχουμε μια λύση
γι' αυτό το πρόβλημα;

Στην πραγματικότητα, το 1932,
ο Ουίνστον Τσώρτσιλ,

ανέφερε στο βιβλίο του
«Σκέψεις και περιπέτειες» ότι,

γιατί να μεγαλώσουμε
ένα ολόκληρο κοτόπουλο

αν τρώμε μόνο το στήθος και τη φτερούγα;

Και ήταν φίλος,

-ήταν πολιτικός, τι ήξερε από βιολογία;-

αλλά είχε έναν φίλο, τον Αλέξις Καρέλ,

που ήταν βραβευμένος με Νόμπελ φυσιολογίας

και για πρώτη φορά, τότε,
μπορούσε να κρατήσει όργανα ζωντανά

εκτός σώματος.

Δεν μπορούσε να φτιάξει όργανα,
δεν μπορούσε να τα δημιουργήσει,

αλλά μπορούσε να τα κρατήσει
ζωντανά έξω από το σώμα,

και από τότε προχώρησαν στα όνειρα,

«Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε
και να δημιουργήσουμε αυτά τα όργανα;»

Τότε δεν ήταν δυνατό αλλά σήμερα,

χάρη στην πρόοδο στον ιατρικό τομέα,

έχουμε τεχνολογία βλαστοκυττάρων,
έχουμε μηχανική ιστών,

και φτάνουμε σε αυτό το σημείο.

Ας δούμε πώς λειτουργεί.

Ας αποδομήσουμε αυτήν την αγελάδα.

Κάνετε μια βιοψία σε μια αγελάδα,

αυτό θα σας δώσει ένα μικρό κομμάτι μυός,

και ο μυς φυσικά είναι
το κύριο συστατικό του κρέατος.

Όχι το μοναδικό,
θα επιστρέψω σε αυτό μετά,

αλλά έχουμε αυτό το κομμάτι μυός,

και αν το κοιτάξετε στο μικροσκόπιο,

θα δείτε μυ,

και θα δείτε λιπώδη ιστό
που δίνει μερική από τη γεύση.

Και μετά, αν κοιτάξετε
το υλικό αυτό ακόμη καλύτερα,

θα δείτε σκελετικό μυ, τα μυικά κύτταρα,

και μέσα εκεί υπάρχουν
μικροσκοπικά κύτταρα

που είναι βλαστοκύτταρα.

Βλαστοκύτταρα μυ, που μπορούν
να φτιάξουν μόνο μυ.

Κάθονται εκεί, περιμένοντας
να επιδιορθώσουν τον μυ

όταν τραυματίζεται.

Σκεφτείτε τον Ρόμπεν
στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου

πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια.

Κάθονται εκεί, περιμένοντας
να επιδιορθώσουν

και έχουν μερικά
πολύ ωραία χαρακτηριστικά.

Επειδή είναι βλαστοκύτταρα,
μπορούν να διαιρεθούν,

μπορούν να πολλαπλασιαστούν
σε απίστευτους αριθμούς.

Στην πραγματικότητα,
από ένα βλαστοκύτταρο,

μπορούμε θεωρητικά,
να φτιάξουμε 10.000 κιλά κρέατος.

Αυτό είναι ένα από τα τρελά
χαρακτηριστικά αυτών των κυττάρων,

μπορούν να διαχωριστούν
και να πολλαπλασιαστούν,

μπορούν να φτιάξουν
μια ολόκληρη μάζα μυός.

Αλλά αυτά τα συγκεκριμένα
κύτταρα σκελετικού μυ

είναι ακόμη πιο ξεχωριστά,
επειδή ενώνονται.

Και πρέπει να ενωθούν επειδή

η ίνα του μυ είναι στην πραγματικότητα
μια μεγάλη ίνα με πολλούς πυρήνες.

Είναι μια συγχώνευση
ενός αριθμού κυττάρων,

και το κάνουν αυτό
λίγο πολύ από μόνα τους.

Το μόνο πράγμα που κάνουμε
είναι να τα λιμοκτονήσουμε,

και μόλις τα λιμοκτονήσουμε,

σταματάνε να πολλαπλασιάζονται και
αρχίζουν να συγχωνεύονται σε μεγάλες ίνες.

Και μετά υπάρχει το άλλο φοβερό,

αν τα βάλετε μέσα σε ένα τρυβλίο Πέτρι

και παρέχετε σημεία αγκίστρωσης -

χρησιμοποιούμε βέλκρο γι' αυτό,

τα αγόρασα σήμερα το πρωί
στο Hema εδώ στο στο Χάαρλεμ.

Και χρησιμοποιούμε το κομμάτι
με τη θηλειά από το βέλκρο,

λειτουργεί κάπως καλύτερα
από το κομμάτι με το άγκιστρο,

μη με ρωτήσετε γιατί, είναι εμπειρικό.

Στην πραγματικότητα χρησιμοποιούμε
το ίδιο από το Hema.

Αν το βάλετε στο τρυβλίο Πέτρι

και παρέχετε σημεία αγκίστρωσης
γι' αυτά τα κύτταρα,

αρχίζουν να τα αρπάζουν.

Είναι λες κι είναι εθισμένα
στη γυμναστική, ας πούμε,

έτσι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι,
εξασκούνται μόνα τους,

αρπάζουν αυτά τα σημεία αγκίστρωσης

και παρέχουν ένταση
και σχηματίζουν έναν μυ.

Θα σας δείξω μια φωτογραφία αργότερα.

Σχηματίζουν έναν μυ, παρέχουν ένταση,
αρχίζουν τις συσπάσεις,

και με αυτό θα εξασκούνται μόνα τους

και θα αναπτύξουν ιστό,
μυικές ίνες, μικρές μυικές ίνες.

Αν πάρετε έναν μεγάλο αριθμό
από αυτές τις μυικές ίνες,

20.000 για την ακρίβεια,
μπορείτε να φτιάξετε ένα μπιφτέκι,

και αυτό ακριβώς κάναμε.

Φυσικά μπορείτε να προσθέσετε και λίπος.

Αυτό το μπιφτέκι περιέχει
60 εκατομμύρια κύτταρα, είναι πολλά.

Πρέπει να καλλιεργήσετε πολλά κύτταρα

και πρέπει κάπως να βρείτε έναν τρόπο
να το κάνετε αυτό αποδοτικά

επειδή πρέπει να είμαστε πιο αποδοτικοί
από μια αγελάδα ή έναν χοίρο.

Προς το παρόν χρησιμοποιούμε
ένα αναποτελεσματικό σύστημα γι' αυτό,

και τελικά θα χρησιμοποιήσουμε
βιοαντιδραστήρα,

μια ασημένια δεξαμενή 25.000 λίτρων,
όπως αυτή,

είναι μια πισίνα καλών διαστάσεων,
μάλλον ολυμπιακών διαστάσεων,

αλλά με αυτήν μπορείτε να ταΐσετε
40.000 ανθρώπους ετησίως,

οπότε είναι ήδη λογικό.

Φυσικά, είπα ήδη,

πρέπει να είναι αποδοτικό
και πρέπει να είναι και αυτό κρέας,

όχι κάποιο υποκατάστατο.

Έχουμε πάρα πολλά υποκατάστατα,
από φυτικές πρωτεΐνες.

Πρέπει να είναι πραγματικά κρέας.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Η απομίμηση είναι πολύ σημαντική,
τι θέλετε λοιπόν, στο κρέας;

Θέλετε φυσικά γεύση,
θέλετε να είναι κόκκινο ή ροζ ή οτιδήποτε,

αλλά όχι κίτρινο ή άσπρο,

και θέλετε να σας δίνει
την αίσθηση του κρέατος στο στόμα.

Πώς το κάνουμε αυτό;
Να πού βρισκόμαστε τώρα.

Το μπιφτέκι στα αριστερά σας
κατασκευάστηκε πριν από μερικές εβδομάδες

από 8.000 από αυτές τις λωρίδες μυός

που προετοιμάστηκαν μεμονωμένα
σε αυτά τα πιατάκια καλλιέργειας,

τα έβγαλαν, έγινε η συγκομιδή,

έγινε ένα μπιφτέκι.

Και βλέπετε ότι είναι πολύ κοντά,
έτσι δεν είναι;

Σε λογικά πλαίσια κοντά.

Από την άλλη πλευρά βλέπετε το ψημένο,

στην πραγματικότητα, το ένα είναι κανονικό
από αγελάδα και το άλλο είναι το δικό μας.

Και ξεγελάσαμε τους περισσότερους

βάζοντάς τους να μαντέψουν
ποιο είναι ποιο, το βρήκαν δύσκολο.

Κλέψαμε λιγάκι εδώ,
γιατί βάψαμε αυτό το μπιφτέκι

με πατζαροχυμό από κόκκινα πατζάρια
που είναι στην πραγματικότητα μοβ,

έτσι προσθέσαμε και λίγο σαφράν

για να το κάνουμε
λίγο πιο κίτρινο και κόκκινο.

Έτσι οι ίνες, δεν είναι και τόσο κόκκινες
ακόμη, βασικά είναι κίτρινες,

επειδή δεν υπάρχει αίμα στο σύστημα

και επιπλέον, δεν υπάρχει
μυοσφαιρίνη στο σύστημα,

ή αρκετή μυοσφαιρίνη.

Η μυοσφαιρίνη είναι μια πρωτεΐνη
στα σκελετικά μυικά κύτταρα

που είναι πολύ παρόμοια
με την αιμοσφαιρίνη στο αίμα μας.

Γίνεται κόκκινη όταν εκτεθεί στο οξυγόνο,

και κανονικά τα μυικά κύτταρα
έχουν πολύ από αυτήν.

Τώρα, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις

για το πώς θα προκαλούσαμε
τη μυοσφαιρίνη σε αυτούς τους ιστούς,

και ένας ταλαντούχος μεταδιδακτορικός
στο εργαστήριο

άρχισε να δουλεύει στο να λιμοκτονήσει
τα κύτταρα από οξυγόνο.

Χαμηλό οξυγόνο, έχουμε συστήματα
γι' αυτό, είναι πολύ εύκολο να γίνει,

και μετά βλέπετε ότι
η μυοσφαιρίνη πενταπλασιάζεται.

Υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα
αναφορά ότι η καφεΐνη

θα προκαλούσε αυτήν τη μυοσφαιρίνη,

απλώς δεν θα μπορούσατε
να φάτε μπέργκερ το βράδυ

αλλά, ξέρετε, λεπτομέρειες.

Ευτυχώς για εμάς,
η καφεΐνη δε δούλεψε και τόσο,

έτσι ξαναγυρίσαμε στο χαμηλό οξυγόνο,

και με αυτόν τον τρόπο μπορούμε
να διεγείρουμε τη μυοσφαιρίνη

και να κάνει τις ίνες μας ροζ.

Δεν το έχουμε κάνει ακόμη,

επειδή έχουμε μόνο
ένα τέτοιο εκκολαπτήριο

με χαμηλή χωρητικότητα οξυγόνου

έτσι όλα τα άλλα είναι κανονικό οξυγόνο

αλλά είναι απλώς θέμα οργάνωσης,

μπορεί να γίνει.

Φυσικά πρέπει να ταΐσουμε αυτά τα κύτταρα.

Τώρα πάμε στην αποτελεσματικότητα.

Πρέπει να τα ταΐσουμε.

Πρέπει να τα ταΐσουμε σάκχαρα, αμινοξέα,

πρέπει να τα ταΐσουμε λιπίδια.

Κάτι που παρεμπιπτόντως μας δίνει
δυνατότητες να αλλάξουμε,

να χρησιμοποιήσουμε
τη βιοχημεία του κυττάρου,

αυτού του πολύ έξυπνου κυττάρου,
με το οποίο δεν κάνουμε τίποτα άλλο

από το να το ταΐζουμε,
και να του παρέχουμε σημεία αγκίστρωσης.

Χρησιμοποιούμε τη βιοχημεία
αυτών των κυττάρων

για να παράγουμε περισσότερα
πολυακόρεστα λιπαρά οξέα.

Ξέρουμε ότι μπορούν να το κάνουν,
επειδή αν τα ζώα βοσκής

έχουν υψηλότερο λίπος
πολυακόρεστου λιπαρού οξέος

τότε αυτά τα ζώα τρέφονται
σε μονάδα πάχυνσης.

έτσι γνωρίζουμε ότι έχουν
τη δυνατότητα να το κάνουν,

απλώς συνήθως δεν το κάνουν.

Έτσι χρησιμοποιούμε αυτή
τη βιοχημεία στο εργαστήριο

επειδή έχουμε όλες αυτές τις μεταβλητές
υπό πολύ αυστηρό έλεγχο

για να το κάνουμε πιο αποδοτικό,
για να παρέχουμε αυτές τις πρωτεΐνες,

και αμινοξέα με τον σωστό τρόπο,

και να δώσουμε τα λιπαρά οξέα
για να γίνουν πιο υγιεινό λίπος

και ένα πιο υγιεινό μπιφτέκι.

Έτσι αυτό είναι το σύστημα,

μοιάζει με ένα ψυγείο
αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο,

είναι 37 βαθμούς όπως το σώμα μας,
το ονομάζουμε εκκολαπτήριο.

Και τα κύτταρα μεγαλώνουν
εκεί μέσα για λίγο.

Χρειάζονται περίπου 7-8 εβδομάδες
για να μεγαλώσουμε έναν μυικό ιστό

κι έτσι περίπου 7-8 εβδομάδες
για να μεγαλώσουμε ένα μπιφτέκι.

Μπορείτε να το κάνετε
και σπίτι σας αν θέλετε.

Χρειάζεται ακόμη αρκετό χώρο,

αλλά τελικά θα μπορείτε να το κάνετε σπίτι

στην κουζίνα σας αν έχετε
τον κατάλληλο εξοπλισμό,

είναι πολύ εύκολο.

Είναι κάπως ενδιαφέρον,
αυτά τα βλαστοκύτταρα,

μπορείτε να οραματιστείτε
ότι επιζούν τη λυοφιλοποίηση,

έτσι μπορείτε να οραματιστείτε

ότι και μέσω διαδικτύου τελικά θα πουλάμε

μικρά φακελάκια με βλαστοκύτταρα

από τόνο, από τίγρη,
από αγελάδες, από γουρούνια,

από οποιοδήποτε ζώο
μπορείτε να φανταστείτε!

Και μετά θα μπορείτε στη δική σας -

στην άνεση της δικής σας κουζίνας,

θα μπορείτε να καλλιεργείτε
τον δικό σας ιστό.

Θα πρέπει να γνωρίζετε
8 εβδομάδες νωρίτερα τι θέλετε να φάτε,

επειδή παίρνει λίγο χρόνο.

(Γέλια)

Μικρή λεπτομέρεια.

Τέλος πάντων. Αυτό που θέλω να σας πω,

είναι ότι η διαδικασία αυτή τη στιγμή
δεν είναι και τόσο αποτελεσματική.

Αλλά ελέγχουμε όλες τις μεταβλητές

έτσι ώστε να την κάνουμε
τελικά αποτελεσματική.

Και αν πάμε από τη δισδιάστατη
στην τρισδιάστατη καλλιέργεια,

θα κάνουμε ένα τεράστιο βήμα
στην αποτελεσματικότητα.

Αυτό είναι το επόμενο βήμα μας.

Κι επίσης ονειρευόμαστε να ταΐζουμε
αυτά τα κύτταρα με φύκια αλμυρού νερού.

Σκέφτομαι ότι το πρώτο εργοστάσιο θα είναι

στην είσοδο του Μισισίπι,

η οποία είναι μια νεκρή ζώνη με φύκια,

μια τεράστια νεκρή ζώνη με φύκια,

από την οποία μπορούμε
να μαζέψουμε τα φύκια,

να τα ανακατέψουμε και
να τα ταΐσουμε στα κύτταρά μας,

επειδή αυτά τα κύτταρα
δεν είναι και τόσο επιλεκτικά.

Μπορείτε να συνδυάσετε
αυτές τις τεχνολογίες

για να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματικό

και μπορείτε ακόμη
να χτίσετε μηχανισμούς ανακύκλωσης

για να βελτιώσετε την αποτελεσματικότητα.

Και μετά φυσικά, σας είπα ήδη

ότι τους αρέσει η άσκηση.

Κάνουν πραγματική δουλειά εκεί,

αλλά θέλουμε να πάμε από έναν τέτοιο μυ

σε αυτό που εγώ αποκαλώ
«ταύρο Σβαρτζενέγκερ».

Αυτή είναι μια βελγική μπλε αγελάδα

Δεν ξέρω αν την αναγνωρίζετε,

είναι μια συγκεκριμένη ράτσα στο Βέλγιο,

και αυτά τα ζώα έχουν μια μετάλλαξη,

μια φυσική μετάλλαξη σε μια πρωτεΐνη
που περιορίζει την αύξηση του μυός.

Δεν θέλουμε περιορισμό
στη μυική αύξηση στο τρυβλίο Πέτρι,

έτσι χρησιμοποιούμε τα βλαστοκύτταρα
αυτού του τύπου για να δούμε

αν μπορούμε να βελτιώσουμε
τη συγκέντρωση πρωτεΐνης.

Αυτό είναι το ωραίο κομμάτι.

Φανταστείτε αυτά τα κύτταρα
τα οποία έχουμε πάρει από μια βιοψία.

Μεγαλώνουν από αυτόν τον μυ.

Έχουν γίνει από 1 σε 10^14 κύτταρα,
10.000 κιλά κρέατος,

και τα βάζουμε σε μια γέλη
ανάμεσα από δύο σημεία αγκίστρωσης.

Και βλέπετε εδώ στα αριστερά,

είναι γέλη και εδώ
τα άγκιστρα δεν είναι βέλκρο

αλλά μεταξωτά σύρματα, είναι το ίδιο.

Μετά από 24 ώρες,
αν πάρετε την ίδια φωτογραφία,

έχουν οργανώσει αυτή τη γέλη,

και την έχουν οργανώσει σε μυική ίνα

ανάμεσα στα σημεία αγκίστρωσης.

Βασικά, ήδη ένας μυς.

Και χρειάζονται άλλες
τρεις εβδομάδες ωρίμανσης

για να φτιάξουν έναν πλήρη μυ.

Μπορούμε να τα διεγείρουμε
με ηλεκτρισμό, ηλεκτροπληξία,

μετά θα συστέλλονται περισσότερο
και θα παράγουν ίνες

που δεν διακρίνονται από τις πραγματικές.

Φυσικά, αυτό απαιτεί πολύ ενέργεια.

Ο μυς στο σώμα μας
δεν διεγείρεται ηλεκτρικά,

διεγείρεται χημικά, οπότε ίσως τελικά

να πάρουμε έναν άλλον μηχανισμό
και να δώσουμε το χημικό ερέθισμα

σε έναν κάπως επαναλαμβανόμενο τρόπο
για να εκπαιδεύσουμε περισσότερο τους μυς.

Και τώρα θα λέγατε, ο σκελετικός μυς

δεν είναι το μοναδικό
συστατικό του κρέατος.

Θέλουμε λίπος εκεί μέσα,
θέλουμε πραγματικά μπριζόλες σα μάρμαρο,

θέλουμε, ξέρετε, ζουμερό πράγμα.

Και ίσως να θέλετε και μια σπαλομπριζόλα,
αν σας αρέσουν αυτά.

Μπορείτε να τα φτιάξετε και αυτά;

Φυσικά και μπορούμε
να τα φτιάξουμε κι αυτά,

μπορούμε να φτιάξουμε σχεδόν τα πάντα.

Με συγχωρείτε, πάω πολύ γρήγορα.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε
αυτά τα βλαστοκύτταρα

για να φτιάξουμε λιπώδη ιστό.

Και στην πραγματικότητα,
το έχουμε ήδη κάνει.

Δεν το έχουμε κάνει για το τρέχον
πρωτότυπο μπιφτέκι ακόμη,

επειδή είναι μεγάλος μπελάς
να τα κάνουμε όλα ταυτόχρονα,

αλλά μπορεί να γίνει
και έχουμε δείξει ότι μπορεί να γίνει.

Αυτή τη στιγμή το χρησιμοποιούμε
με διάφορες μεθόδους

που είναι συμβατές με την τροφή.

Τώρα φτιάχνουμε αυτές τις μικρές ίνες,

που είναι καλές για επεξεργασμένα
κρέατα όπως ένα μπιφτέκι,

και το οποίο, παρεμπιπτόντως είναι περίπου
το 50% όλης της κατανάλωσης κρέατος.

Έτσι, ακόμη και αν κάναμε αυτό μόνο,

θα κάναμε ήδη ένα μεγάλο βήμα μπροστά,

αλλά η φιλοδοξία μου είναι
να φτιάξω μια μπριζόλα ή ένα παϊδάκι.

Έτσι αυτό που πρέπει να κάνετε, είναι
ένας περιορισμός στη μηχανική των ιστών

επειδή όσο πιο χοντρός γίνεται ο ιστός,

τα εσωτερικά κύτταρα θα στερούνται
θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο,

και θα αρχίσουν να πεθαίνουν.

Γι' αυτό έχουμε αιμοφόρα αγγεία,

φτιάχνω και αιμοφόρα αγγεία,

θα ήθελα να φτιάξω αιμοφόρα αγγεία,

δεν είναι απαραίτητα σε αυτούς
τους ιστούς επειδή δεν έχουμε αίμα,

αλλά χρειαζόμαστε ένα σύστημα καναλιών,
σε ένα σύστημα ροής

για να πάνε όλα τα θρεπτικά
στοιχεία και το οξυγόνο

σε όλα τα σημεία του ιστού αυτού.

Και μπορεί να γίνει.

Φίλοι μου στην Καλιφόρνια
έχουν έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή

όπου μπορείτε βασικά
να τυπώσετε μια μπριζόλα,

τυπώνετε τα κύτταρα, το υλικό,
και αυτούς τους μικρούς σωλήνες

σε έναν ιεραρχικό τρόπο
και έχετε εισροή και εκροή

και μπορείτε να δημιουργήσετε,
στην ουσία, πιο παχύ ιστό.

Οπότε τελικά θα μπορούμε
να σας φτιάξουμε μπριζόλες και παϊδάκια,

αν σας αρέσουν.

Υπάρχει κι άλλο ένα μικρό
τελευταίο πρόβλημα.

Θα το φάνε οι άνθρωποι;

Βγαίνει από εργοστάσιο,
ή μάλλον από εργαστήριο,

είναι κάπως Φρανκενσταϊνικό,
ανατριχιαστικό, ξέρετε...

Θα το φάει ο κόσμος;
Και αν πάτε με ένα μικρόφωνο

στους δρόμους του Χάαρλεμ
και ρωτήσετε τυχαία τον κόσμο,

θα πουν, «Αποκλείεται, είσαι τρελός;»

Αλλά αν κάνετε την ερώτηση αλλιώς:
«Σε 20 χρόνια από τώρα,

θα πάτε σε ένα σουπερμάρκετ

και θα δείτε αυτά τα δύο κρέατα.

Το ένα είναι φτιαγμένο στο εργαστήριο,
και είναι άπαχο,

και είναι φτηνό, έχει την ίδια τιμή,

έχει την ίδια γεύση, το ίδιο χρώμα
και το αισθάνεστε το ίδιο στο στόμα,

και έχετε αυτά τα άλλα προϊόντα
που τώρα έχουν φόρο οικολογίας

και είναι τέσσερις φορές ακριβότερα
επειδή είναι σπάνια,

και έχει και αυτή την άσχημη ετικέτα

ότι έχουν υποφέρει ζώα γι' αυτό το προϊόν,

τι θα διαλέξετε;»

Πάω στοίχημα ότι η επιλογή
θα είναι ευνοϊκή

για το συγκεκριμένο προϊόν.

Αυτή τη στιγμή αυτό το μπιφτέκι
κοστίζει 250.000 ευρώ.

Και θα ήθελα να τονίσω και να επισημάνω

ότι δεν είναι ακόμη πραγματικό προϊόν,
είναι μια απόδειξη της ιδέας.

Δείχνουμε στον κόσμο
ότι μπορούμε να το κάνουμε.

Μπορούμε να φτιάξουμε αυτό
το προϊόν με έναν αποτελεσματικό τρόπο.

Έχουμε κάνουμε μερικούς υπολογισμούς

που μας βγάζουν μια πολύ πιο λογική τιμή.

Αλλά μπορούμε να το κάνουμε,
και η φιλοδοξία μου είναι

να μαζέψω πολλούς ανθρώπους
και πολλά χρήματα

για να κάνω όλη την έρευνα που απαιτείται

ώστε να ξεπεράσουμε τα μικροεμπόδια και
να φέρουμε αυτό το κρέας στο πιάτο σας.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)