Suç ve beyin hasarları arasındaki şaşırtıcı ilişki

İşte şok eden bir istatistik: Birleşik Devletler'de ceza yargılaması sistemindeki insanların %50 ile %80'i travmatik beyin hasarı geçirmiş. Halk arasında ise bu sayı yüzde beşten az. Nöropsikolog Kim Gorgens, insanları ceza adaletinin döner kapıları ardında tutan davranışlar ile beyin travması arasındaki ilişkiyi anlatan araştırmasını ve sistemin herkes için daha etkili ve güvenli olmasındaki yolları bizlerle paylaşıyor.

Travmatik beyin hasarı, diğer adıyla TBH,

başa gelen bir dış darbe nedeniyle, beyin
fonksiyonlarında oluşan bir bozulmadır.

Belki de bu tanımı duyduğunuzda,

aklınızda sahada görmeye alışık
olduğumuz sakatlıklardan olduğu için

sporlar ve profesyonel
sporcular canlanıyor.

Bu imge toplumun bilincine,
TBH'nin tanımı olarak çizilmiş durumda.

Bizzat ben, emekli olmuş ve üniversiteli
sporcular üzerinde TBH'yi araştırıyorum.

2010 yılında bir TED sahnesinde,

çocuk sporlarındaki beyin sarsıntıları
hakkında konuşmuştum.

Bu sakatlıkları araştıran ve tedavi eden
biri olarak söylemem gerekir ki

TBH farkındalığının artmasından
ve özellikle sporcuların

kısa ve uzun vadeli riskler aldığının
anlaşılmasından çok memnunum.

Bugün ise sizlere manşetlerde yer almayan,

travmatik beyin hasarından etkilenen,
daha geniş ama daha az tartışmalı olmayan,

bir grup insandan söz etmek istiyorum.

Fark ettim ki mahkumlar
ve şartlı tahliye edilmiş suçlular,

şaşırtıcı bir şekilde toplumun
en zayıf üyeleri arasında.

Son 6 yıldır meslektaşlarım ve ben,
ceza yargılama sistemi

ve sistemdeki insanlar hakkında

fikirlerimizi değiştiren
araştırmalar yaptık.

Araştırmalar, bu tür şeyleri
düşünme şeklinizi değiştirebilir.

Şok edici bir istatistikle başlayacağım:

Ceza yargılamasındaki
insanların %50 ile 80'i

travmatik beyin hasarı yaşamaktadır.

Bu oran, %80'e kadar.

Örneğin, bu salondaki insanlarda,

bu sayı yüzde beşten daha düşüktür.

Sadece başınıza darbe
almanızdan bahsetmiyorum.

Bunlar hastanede bakım
gerektiren yaralanmalar.

Birçoğu fiziksel saldırının
bir sonucunda meydana geliyor

ve bazıları da aslında
hapishanede devam ediyor.

Tüm bu sayılar ceza yargılamasındaki
kadınlardan bile daha yüksektir.

Ceza yargılama sistemindeki
bekar kadınların neredeyse hepsi

sosyal şiddete ve istismara
maruz kalmıştır.

Bu kadınların yarısından fazlası
defalarca beyin hasarına maruz kalmıştır.

Böylece, bu kadınların beyinleri, emekli
milli futbolcuların beyinlerine benzer

ve yaşlandıkça bunama hastalıklarında
aynı risklerle karşılaşabilirler.

Aynı riskler.

TBH insanlarda, ruhsal hastalıklar,

madde kullanımı ve travmayla birlikte
düşünme eylemini zorlaştırır.

Kötü kararlar verme ve yetersiz dürtü
kontrolü gibi bilişsel bozuklukları var

ve bu problemler ceza yargılamasını
döner kapı haline getiriyor.

İnsanlar tutuklanıp
cezaevlerine tıkılıyor.

Çoğu kez orada başları derde giriyor.

Kavga ediyorlar, ranzalardan düşüyorlar.

Daha sonra serbest kaldıklarında
zorunlu kontrollere gitmeyi unutmak gibi

aptalca şeyler yapıyorlar
ve tekrar tutuklanıyorlar.

İstatiksel olarak konuşmak gerekirse

yeniden tutuklanma ihtimalleri
tutuklanmamaktan daha yüksek.

Bir meslektaşım buna, ''müebbet cezayı
bir kerede 30 gün yatmak'' der.

Çoğu kez bu insanlar bunun onlar için
neden bu kadar zor olduğunu bilmezler.

Kendilerini kaybetmiş
ve sinirli hissediyorlar.

Böylece, TBH’nin bu zorlukların
çoğunun kökeninde olduğunu bilerek

Colorado'daki bir grubumuzun
görevi bu kuruluşu engelleyerek

döngüyü bozmak olmuştur.

Devletimle ve yerel ortaklarımla
birlikte çalışarak

herkesin ihtiyacını karşılayacak
bir plan düşündük:

sistem, tutuklular ve göz hapsindekiler,

benim mezun öğrencilerim.

Bu programda, bu sistemi daha
etkili ve güvenli hale getirmek için

temel değişiklikler
tavsiye edebilelim diye

her insanın beyninin
nasıl çalıştığını gözlemledik.

Burada ''güvenli'' derken
sadece tutuklular için değil,

aynı zamanda hapishane
çalışanları için de güvenli.

Bir bakıma bu çok basit
bir yaklaşımdır.

Biz beyin hasarını tedavi etmiyoruz,

ilk önce, insanları tüm bu dertlere sokan

ve altta yatan problemleri düzeltiyoruz.

Bir tutuklunun düşüneceği şekilde
zayıf ve güçlü yanları belirlememek için

hızlı nöropsikolojik
görüntüleme testleri yapıyoruz.

Bu bilgiyi kullanarak
iki rapor yazıyoruz.

Birincisi, o tutukluyu nasıl idare
edeceklerine dair tavsiyeler içeren

sisteme verilen rapor.

Diğeri de tutukluya verdiğimiz
kendilerini nasıl idare edeceklerine dair

belirli tavsiyeler içeren bir mektup.

Örneğin, test sonuçlarımız
göz hapsinde tutulan bir kişinin

duydukları şeyleri hatırlamakta
güçlük çektiğini gösteriyorsa

bu işitsel bir hafıza kaybıdır.

Bu durumda, mektubumuz
göz hapsinde tutulan kişinin

önemli bilgiler aldığını
mahkemeye gösterebilir.

O kişiye gönderdiğimiz mektupta,
diğer şeylerle birlikte

o bilgiyi not alacakları bir defter
taşımasını öneririz.

En önemlisiyse

bir konuda gerçekten açık
olmak için burada duraklıyorum.

Bu program sorumluluğu azaltmaz

ya da kimsenin davranışı için
mazeret üretmez.

Bu, çoktandır devam eden
olumsuz algıları değiştirmek

ve kişisel savunma
geliştirmekle ilgilidir.

Bu, aslında sorumluluk almakla ilgili.

Tutuklular, "ben başlı başına
bir yanlışım ve beceriksizim''den,

"Bunu iyi yapamıyorum

ve bunu yapmalıyım''a döndüler.

(Alkış)

Sistem bir tutuklunun yapamadığı
ve yapmayacağı şeyler gibi

problemli davranışlarını görmeye gelir.

Bu değişim, yani davranışı tamamen
başkaldırı olarak görmek yerine

bir eksiklik olarak görmek,

bu ortamlardaki her şeydir.

Ülkedeki tutuklulardan duyuyoruz ki

her şeyden çok kendilerine
nasıl yardım edeceklerini

bilmek istediklerini yazıyorlar.

Bu, Virginia'daki Troy'un
mektubundan bir alıntı,

50 sayfalık mektuptan bir alıntı.

Yazdıkları şunlar:

''Yaşadığım tüm kafa travmaları hakkında
ne düşündüğünüzü söyleyebilir misiniz?

Ne yapabilirim?
Bana yardım edebilir misiniz?''

Bunun gibi hassas noktalarına
dokunduğumuz binlerce hikâye var

ve bunlar akıllı hikâyeler,
mükemmel sonuçları olan hikâyeler.

İşte bu Vinny.

Vinny'ye 15 yaşındayken bir araba çarpmış

ve o günden sonra hapishanede
okuldan daha fazla zaman geçirmiş.

Bazı temel yetenek
geliştirmeleriyle birlikte,

değerlendirmemiz bazı önemli
hafıza kayıpları yaşadığını

ortaya çıkardıktan sonra,

Vinny önemli randevuları takip etmek için

iPhone'unun alarmını ve hatırlatıcı
işlevini kullanmayı öğrendi

ve büyük görevleri küçük
ve idare edilebilir hale getirmek için

bir kontrol listesi tutuyor

ve kemerinin altındaki
gibi basit aletlerle

Vinny 2 yıldır hapisten uzak,

9 aydır temiz

ve son zamanlarda işe döndü.

(Alkış)

Vinny için çok çarpıcı olan şey,

bunun, 15 yıl önce gerçekleşen
hasarından bu yana

mahkeme denetiminden uzak
kaldığı ilk seferi olması.

Vinny bu kısır döngüden kurtuldu.

(Alkış)

Şimdi, ''Her şeyi yapabilirim,

sadece biraz sıkı
çalışmam gerekli" diyor.

İşte bu da Thomas.

Bir hasarın onu bir aydan uzun bir süre
komaya sokmasından beri,

Thomas'ın bazı önemli dikkat
ve davranış problemleri var.

Yürümeyi tekrar öğrendikten sonra,

ilk durağı neresi mi?

İlk durak mahkeme.

Başının belaya girmediği
bir gelecek hayal edemezdi.

Artık kaçırdığı mahkeme tarihleri yüzünden

itaatsizlikle yargılanmamak için
bir takvim taşıyor

ve tekrar telaşlanmadan önce
enerji toplamak için

her gün programına bir mola yazıyor.

Kimse bu kuruluşun,

mahkeme karşısında oturmaktan
daha iyi olduğunu bilmiyor.

Bu benim iyi bir arkadaşım
ve meslektaşım Hakim Brian Bowen.

Hakim Bowen, sistemin herkes yararına
çalışmasını sağlamak için görev yapıyor

ve bu programı duyduğunda
mükemmel uyumu gördü.

Aslında, temelde iki çeşit davalı olduğunu

tüm davacıların görmelerine
yardımcı olmak için

onlarla mahkeme salonunda
bir araya geldi:

çoğunlukla haklı olarak korktuklarımız

kızgın olduklarımızdır.

Bunlar, planlanmış tüm
randevularını kaçıranlardır

ve en iyi yapılmış gözaltı
planlarından kaçmışlardır.

Hakim Bowen sistem aracılığıyla
ve biraz daha fazla destekle

sonunda insanları sistem
dışındaki ikinci kategoriye,

yani çıldırtan kategoriye
taşıyabileceğimize inanıyor.

Bunu savaş gazisi Mike
ile birlikte kanıtladı.

Hakim Bowen, Mike'ın devasa
21 metrelik düşüşünün hikâyesiyle

mahkeme görüşmeleri için tam
gününde ortaya çıkan

ve uzun süren çeşitli güçlükler
arasındaki ilişkiyi,

ayrıca, zorunlu terapi gereksinimlerine
uyum sağladığını gördü.

Daha fazla hapis cezası vermek yerine,

Hakim Bowen ona haritalar, kontrol
listeleri, broşürler vererek eve yollayıp

mesleki rehabilitasyon ile bu terapiler
için esnek bir program tavsiye etti.

Bu destekler sayesinde Mike,

serviste geçirdiği kazadan bu yana,
ilk kez işine geri döndü.

Ailesiyle olan ilişkilerini düzeltiyor

ve daha geçen ay

Hakim Bowen gaziler
mahkemesinden mezun oldu.

(Alkış)

Bu program bize,

travmatik beyin hasarlarının,
bilişsel eksikliklerin

ve ceza yargılama
sistemindeki aksaklıkların

çok yaygın olduğunu gösterdi.

Ayrıca, psikolojik sağlamlık
ve sorumluluğun

olağanüstü gücünü vurguladı.

Mike, Thomas ve Vinny

ve hatta Hakim Bowen'ın hikâyesinde,

algıda bir değişiklik
ve bazı küçük desteklemelerle

dönüşümün mümkün olduğunu gördünüz.

Tüm bu tutuklular
ve göz hapsinde olanlar,

kendilerini başka şekillerde görmek
için bu programa geldiler.

Sistem onları farklı bir şekilde görüyor

ve umarım onları
toplum içinde gördüğünüzde,

siz de değiştiklerini anlarsınız.

Teşekkürler arkadaşlar.

(Alkış)