O precioso equilibrio entre coraxe e medo
-
0:01 - 0:04Cando somos novos,
somos valentes de forma inocente, -
0:04 - 0:08e soñamos sen medo
sobre como serán as nosas vidas. -
0:08 - 0:11Quizais queredes ser un astronauta
ou un enxeñeiro aeroespacial. -
0:11 - 0:15Quizais soñabas
con viaxar a cada continente. -
0:15 - 0:17Dende que era moi nova,
-
0:17 - 0:19eu soñaba con traballar
para as Nacións Unidas -
0:19 - 0:22nalgúns dos países
con máis dificultades do mundo. -
0:22 - 0:24E grazas a unha gran coraxe
-
0:24 - 0:27ese soño volveuse realidade.
-
0:27 - 0:29Pero hai que mencionar algo
sobre a coraxe: -
0:29 - 0:31non aparece simplemente
cando a necesitamos. -
0:31 - 0:35É o resultado dun duro traballo
e de reflexión, -
0:35 - 0:39que implica un equilibrio
entre medo e valentía. -
0:39 - 0:42Sen medo fariamos estupideces.
-
0:42 - 0:46Sen valentía nunca sairiamos
da nosa zona de comfort. -
0:46 - 0:49O equilibrio entre ambos é
onde reside a maxia, -
0:49 - 0:52e é un equilibrio
co que tratamos cada día. -
0:53 - 0:55Primeiro, unha verba sobre as miñas rodas.
-
0:55 - 0:57Non sempre estiven nunha cadeira de rodas.
-
0:58 - 0:59Crecín coma moitos de vós,
-
0:59 - 1:01correndo, choutando e bailando.
-
1:01 - 1:04Encántame bailar.
-
1:04 - 1:06Pero, aos vinte e pico
-
1:06 - 1:10comecei a caerme de forma inexplicable.
-
1:10 - 1:12E uns anos despois,
-
1:12 - 1:15diagnosticáronme unha enfermidade
xénetica recesiva -
1:15 - 1:19chamada miopatía corporal
de inclusión hereditaria -
1:19 - 1:21ou tamén MCIH.
-
1:21 - 1:24É unha enfermidade dexenerativa
dos músculos -
1:24 - 1:28e afecta a todos
dende a cabeza ata os pés. -
1:28 - 1:30MCIH é unha enfermidade rara.
-
1:30 - 1:35Nos Estados Unidos hai menos
de 200 persoas diagnosticadas. -
1:36 - 1:40Ata hoxe, non hai tratamento
probado ou cura, -
1:40 - 1:43e entre 10 ou 15 anos dende o comezo,
-
1:43 - 1:46O MCIH leva a cuadriplexia,
-
1:46 - 1:49que é a razón pola que agora
utilizo unha cadeira de rodas. -
1:49 - 1:52Cando mo diagnosticaron,
todo cambiou. -
1:52 - 1:54Estaba moi asustada
-
1:54 - 1:59porque non tiña ningunha experiencia con
enfermidades crónicas ou discapacidades. -
1:59 - 2:03E non tiña nin idea
de como ía progresar a enfermidade. -
2:03 - 2:05Pero o máis descorazonador
-
2:05 - 2:08foi escoitar a xente aconsellándome
-
2:08 - 2:11que limitase as miñas
ambicións e soños, -
2:11 - 2:14e que cambiase as miñas
expectivas na vida. -
2:15 - 2:18"Deberías abandonar
a túa carreira internacional." -
2:18 - 2:21"Ningúen quererá casar contigo
desta maneira." -
2:21 - 2:23"Sería egoísta que tiveses fillos."
-
2:25 - 2:27O feito de que alguén ademáis de min
-
2:27 - 2:30puxese limitacións
aos meus soños e ambicións -
2:30 - 2:32era irracional.
-
2:32 - 2:33E inaceptable.
-
2:35 - 2:36Así que os ignorei.
-
2:36 - 2:43(hurras e aplausos)
-
2:43 - 2:44Si que casei.
-
2:44 - 2:48E decidín por min mesma non ter fillos
-
2:48 - 2:52E seguín coa miña carreira
coas Nacións Unidas -
2:52 - 2:53despois do diagnóstico,
-
2:53 - 2:55ir traballar durante dous anos a Angola,
-
2:55 - 2:59un país en recuperación
tras 27 anos de terrible guerra civil. -
3:00 - 3:02Pero pasaron cinco anos máis
-
3:02 - 3:06ata que lle dixen ó meu xefe
o meu diagnóstico. -
3:06 - 3:07Porque tiña eu medo
-
3:07 - 3:12de que cuestionasen a miña capacidade
de xestión e perdería o meu traballo. -
3:12 - 3:15Traballaba en países
nos que o polio fora común, -
3:15 - 3:17polo que cando oía a alguén dicir
-
3:17 - 3:19que pensaban
que eu sobrevivira á polio, -
3:19 - 3:22Pensaba que o meu segredo estaba a salvo.
-
3:22 - 3:24Ninguén preguntaba por que coxeaba.
-
3:24 - 3:27Polo que eu non dicía ren.
-
3:27 - 3:28Levoume case unha década
-
3:28 - 3:31interiorizar a severidade do MCIH,
-
3:31 - 3:36incluso as tarefas cotiás
tornáronse cada vez máis difíciles. -
3:36 - 3:40Pero, continuei co meu soño
de traballar por todo o mundo, -
3:40 - 3:42e incluso fun nomeada coma contacto
cos discapacitados -
3:42 - 3:44por UNICEF en Haití,
-
3:44 - 3:48one traballei durante dous anos
tralo terremoto devastador de 2010. -
3:49 - 3:52E logo o meu traballo levoume
aos Estados Unidos. -
3:52 - 3:55E aínda que a enfermidade
progresaba de forma significativa -
3:55 - 3:58e eu necesitaba reforzos nas pernas
e un andador, -
3:58 - 4:01aínda desexaba vivir aventuras.
-
4:01 - 4:02Neste momento,
-
4:02 - 4:05comecei a soñar
cunha gran aventura ao aire libre. -
4:05 - 4:09E, que é máis grande ca O Gran Canón?
-
4:10 - 4:14Sabiades que por cada cinco millóns
de persoas que visitan o Rim -
4:14 - 4:18só unha porcentaxe baixa
ata o fondo do canón? -
4:18 - 4:21Eu quería ser parte
dese un por cento. -
4:21 - 4:23O único problema é --
-
4:23 - 4:27(Aplausos)
-
4:27 - 4:32O único problema é que o Gran Canón
non é moi accesible. -
4:32 - 4:33Necesitaría axuda
-
4:34 - 4:38para baixar cinco mil pés
de descenso vertical en terreo solto. -
4:38 - 4:40Cando me enfronto ós obstáculos,
-
4:40 - 4:44o medo non chega de súpeto
-
4:44 - 4:47porque sei que
dunha forma ou doutra, -
4:47 - 4:48conseguireino
-
4:48 - 4:50Neste caso, o meu pensamento foi
-
4:50 - 4:53que se non podo baixar camiñando.
-
4:53 - 4:55Podería aprender a montar a cabalo.
-
4:55 - 4:57E iso foi o que fixen.
-
4:57 - 4:59E con esa decisión pouco acertada
-
4:59 - 5:01comezou un compromiso de catro anos,
-
5:01 - 5:04entre o medo e a valentía
-
5:04 - 5:06para levar a cabo unha expedición
de 12 días. -
5:06 - 5:10Catro días e cabalo para cruzar
o Gran Canón de cabo a rabo, -
5:10 - 5:14e oito días facendo
150 millas do río Colorado, -
5:14 - 5:16cun equipo de rodaxe.
-
5:16 - 5:18Spoiler -- conseguímolo.
-
5:18 - 5:21Pero non sen ensinarme
como o maior medo -
5:21 - 5:26pode manifestarse
como unha resposta de igual valentía. -
5:26 - 5:29O 13 de abril de 2018,
-
5:29 - 5:31a oito pés do chan,
-
5:31 - 5:33montada sobre un cabalo chamado Sheriff,
-
5:33 - 5:35a miña primeira impresión do Gran Canón
-
5:35 - 5:38foi de horror e medo.
-
5:38 - 5:41Quen podería saber
que tiña medo ás alturas. -
5:41 - 5:42(Risas)
-
5:42 - 5:45Pero non podía renderme agora.
-
5:45 - 5:49Recollín toda a valentía que tiña
-
5:49 - 5:52e non deixei que o medo
se apoderase de min. -
5:52 - 5:54Comezamos polo sur,
-
5:54 - 5:57todo o que podía facer
para controlar o medo -
5:57 - 6:00era respirar profundamente
e mirar as nubes -
6:00 - 6:04e concentrarme nas voces do meu equipo.
-
6:04 - 6:08Pero na primeira hora ocurreu un desastre.
-
6:08 - 6:11Non podía manterme na montura do cabalo,
-
6:11 - 6:13baixando a un paso longo,
-
6:13 - 6:17lanceime cara diante
e golpeei a cara coa cabeza do cabalo. -
6:17 - 6:19Houbo pánico,
-
6:19 - 6:20doíame a cabeza,
-
6:20 - 6:24pero o camiño era demaisado estreito
como para desmontar. -
6:24 - 6:27Na metade do camiño a 2300 pés,
-
6:27 - 6:29cando quedaban algo máis de
dúas horas de descenso, -
6:29 - 6:31paramos e quitáronme o casco
-
6:31 - 6:35para ver o pote xigantesco
que me saíra na testa -
6:35 - 6:37Con tanta planificación,
-
6:37 - 6:40como é que non tiñamos
unha bolsa de xeo? -
6:40 - 6:41(Risas)
-
6:41 - 6:44Por sorte para nós,
a inchazón descendeu -
6:44 - 6:48e deu lugar a dous ollos
ennegrecidos -
6:48 - 6:51unha imaxe ideal para
aparecer nun documental. -
6:51 - 6:53(Risas)
-
6:53 - 6:58(Hurras e aplausos)
-
6:58 - 7:00Non foi unha viaxe fácil e sinxela,
-
7:00 - 7:03pero esa era a cuestión.
-
7:03 - 7:05Aínda que tiña medo
de caer da sela, -
7:05 - 7:07Volvín subir a ela.
-
7:07 - 7:09O descenso ata o chan do cañón
-
7:09 - 7:11levounos un total de 10 horas
-
7:11 - 7:14E era só o primeiro día de catro
montando a cabalo -
7:14 - 7:16O próximo foron os rápidos.
-
7:16 - 7:18O río Colorado no Gran Canón
-
7:18 - 7:21ten algún dos saltos de auga
máis altos do país. -
7:21 - 7:24E para estar preparados
ante cada peligro, -
7:24 - 7:26practicara nadando
nun rápido pequeno. -
7:26 - 7:29É pode dicirse que non foi nada glamuroso.
-
7:29 - 7:30(Risas)
-
7:30 - 7:33Collín aire cando
tiña enriba a auga, -
7:33 - 7:34afoguei coa auga do río
-
7:34 - 7:37e non era capaz de guiarme.
-
7:37 - 7:38Sí, daba medo,
-
7:38 - 7:41pero tamén foi fantástico.
-
7:41 - 7:43Fervenzas, canóns escorregadizos
-
7:43 - 7:45e billóns de anos de sedimentos
-
7:45 - 7:47que parecían cambiar de cor durante o día.
-
7:47 - 7:50O Gran Canón é verdadeira natureza
-
7:50 - 7:53e merecedor de todos os eloxios.
-
7:53 - 7:57(Aplausos)
-
8:01 - 8:02A expedición,
-
8:02 - 8:05toda esa planificación e a propia viaxe,
-
8:05 - 8:10mostroume un nivel de medo
que nunca experimentara antes. -
8:10 - 8:12Pero o que é máis importante,
-
8:12 - 8:16aprendeume o ousada
que pode ser a afouteza. -
8:16 - 8:18A miña viaxe polo Gran Canón
non foi doada. -
8:18 - 8:21Non era unha visión dunha amazona
-
8:21 - 8:25viaxando sen esforzos
por unha paisaxe épica. -
8:25 - 8:26Fíxome chorar,
-
8:26 - 8:30esgotada e mazada
con dous ollos ennegrecidos. -
8:30 - 8:32Tiven medo,
-
8:32 - 8:34estiven estresada,
-
8:34 - 8:36foi esgotador.
-
8:37 - 8:38Agora que a viaxe terminou,
-
8:38 - 8:42é fácil parecer aburrida
tras todo o que conseguimos. -
8:42 - 8:44Sei que quero descender o río outra vez.
-
8:44 - 8:48Esta vez, todas as 277 millas.
-
8:48 - 8:51(Aplauso)
-
8:51 - 8:55Pero tamén sei que non repetiría
a parte montada a cabalo. -
8:55 - 8:56(Risas)
-
8:56 - 8:59Era demasiado perigoso.
-
8:59 - 9:01E esa era a intención.
-
9:01 - 9:03Non estou aquí para
amosar o documental. -
9:03 - 9:05Estou aquí para lembrarnos a todos
-
9:06 - 9:08que a vida é unha lección
-
9:08 - 9:11de procura do equilibrio
entre o medo e a coraxe. -
9:11 - 9:16Entender o que é ou non
é unha boa idea. -
9:16 - 9:17(Risas)
-
9:17 - 9:19A vida xa dá medo,
-
9:19 - 9:22e para cumprir os nosos soños,
temos que ser valentes. -
9:22 - 9:24Ó enfrontarme ós meus medos
-
9:24 - 9:26e encontrar a afouteza
para loitar contra eles, -
9:26 - 9:30xuro que a miña vida foi extraordinaria.
-
9:30 - 9:32Así que vive
plenamente -
9:32 - 9:35e intenta que a túa coraxe
sexa maior có teu medo. -
9:35 - 9:37Nunca saberás onde te pode levar.
-
9:38 - 9:39Grazas.
-
9:39 - 9:42(Aplausos e hurras)
- Title:
- O precioso equilibrio entre coraxe e medo
- Speaker:
- Cara E. Yar Khan
- Description:
-
Despois de ser diagnosticada cunha enfermidade xenética rara que fai que se deterioren o músculos, dixéronlle a Cara E Yar Khan que debía limitar as súas ambicións profesionais e os seus soños. Ela ignorou eses consellos e continuou perseguindo as súas maiores ambicións. Neste discurso tan poderoso e conmovedor, comparte a súa filosofía para traballar en proxectos que lle importan, mentres que deixa que a coraxe e o medo coexistan. Mira este discurso para disfrutar dunhas secuencias da súa viaxe espectaculares que te deixarán sen alento e que a amosan vivindo a súa filosofía en plenitude.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:55
Xosé María Moreno approved Galician subtitles for The beautiful balance between courage and fear | ||
Xosé María Moreno accepted Galician subtitles for The beautiful balance between courage and fear | ||
Xosé María Moreno edited Galician subtitles for The beautiful balance between courage and fear | ||
Xosé María Moreno edited Galician subtitles for The beautiful balance between courage and fear | ||
Xosé María Moreno edited Galician subtitles for The beautiful balance between courage and fear | ||
Noa Fontan Abeijon edited Galician subtitles for The beautiful balance between courage and fear |