7 overtuigen die vrouwen het zwijgen opleggen -- en hoe ze af te leren

In Indië (en vele andere landen) worden meisjes en vrouwen nog steeds het zwijgen opgelegd door traditionele regels omtrent beleefdheid en zelfbeheersing, zegt sociaal wetenschapper Deepa Narayan. In deze openhartige talk identificeert ze zeven diepgewortelde normen die ongelijkheid in stand houden en versterken -- en doet ze een oproep aan alle mannen om te helpen die status quo te veranderen.

S. R. Khan: "Een meisje
moet men zien, niet horen."

"Wees stil" of "Sht."

Met deze woorden worden meisjes
van kinds af het zwijgen opgelegd,

maar ook volwassen en oudere vrouwen
krijgen ze te horen.

Ik stel de volgende spreker graag voor:
een voorvechter voor de vrouwen

en raadgever omtrent armoede,
gender en ontwikkeling voor de Wereldbank,

de Verenigde Naties en meerdere
Indiase en internationale ngo's.

Ze noemt zichzelf een culturele detective.

Geef een warm welkom aan de vermaarde
sociale wetenschapster en schrijfster

Deepa Narayan.

(Muziek)

(Applaus)

Deepa Narayan: Het doel
van elke liefdevolle ouder

is om brave meisjes op te voeden,

maar wat ouders eigenlijk doen

is hun dochters beperken,
beknotten en onderdrukken.

Door hun dochters te onderdrukken,
bereiden ze hen voor op mishandeling.

Dit is zo verschrikkelijk om te beseffen
dat geen ouder het zou kunnen verdragen.

Daarom wordt het vermomd.

In India noemen we dit 'aanpassen'.

Dat heb je zeker al gehoord.

"Pas je een beetje aan, liefje.

Pas je gewoon aan.

Wat er ook gebeurt, pas je eraan aan."

'Aanpassen' leert meisjes
om machteloos te zijn,

om niet te bestaan, niet gezien te worden,
geen eigen 'ik' te hebben,

terwijl het jongens leert om macht
en autoriteit over de wereld te claimen.

Tegelijkertijd blijven we praten over
gendergelijkheid en vrouwenemancipatie.

Na 2012, na de groepsverkrachting
in een rijdende bus in Delhi,

wou ik echt de oorzaken
van misbruik begrijpen.

Dus begon ik mensen
een heel eenvoudige vraag te stellen:

wat betekent het voor jou om vandaag
een goede man of vrouw te zijn?

Ik was zo verrast door wat ik hoorde,

vooral door de antwoorden
van jonge mensen,

dat het project een onderzoeksproject werd
en mijn leven overnam.

Drie jaar lang luisterde ik naar meer dan
600 vrouwen, mannen en kinderen,

opgeleid en uit de middenklasse,

en dit leidde tot 1800 uren van luisteren,

8000 pagina's met notities

en een vierde jaar
om het allemaal te vatten.

Tegenwoordig zien we goedgeklede
en opgeleide vrouwen, zoals velen hier,

zoals jullie allemaal
in deze ruimte, zoals ik,

en denken we dat de wereld veranderd is,

maar deze uiterlijke veranderingen
zijn enorm misleidend,

want binnenin zijn we onveranderd.

Vandaag ga ik dus niet spreken
over arme mensen.

Ik ga alleen spreken
over de midden- en hogere klasse,

omdat wij de realiteit
het meest ontkennen.

Wij zijn degenen die keer op keer zeiden
dat wanneer vrouwen opgeleid zijn,

wanneer ze werk hebben
en een eigen inkomen,

dat ze gelijk, geëmancipeerd
en vrij zullen zijn.

Maar dat zijn ze niet.

Waarom?

Op basis van mijn onderzoek
identificeer ik zeven gewoonten

die vrouwen wissen,
die vrouwen onzichtbaar maken;

gewoonten die blijven bestaan,
omdat we er zo aan gewend zijn

en ze als goed en moreel beschouwen.

Waarom zou je iets veranderen
of stoppen dat goed en moreel is?

Dus enerzijds houden we van onze kinderen,

van onze dochters,

en anderzijds onderdrukken we hen.

Gewoonte één: je hebt geen lichaam.

Stap één om van een meisje een geest
te maken, is haar lichaam doen verdwijnen,

doen alsof ze geen lichaam heeft.

Akangsha, 23 jaar oud, zei:

"In mijn gezin werd er nooit
over het lichaam gesproken, nooit."

Het is in dit stilzwijgen
dat miljoenen en miljoenen meisjes

seksueel aangerand worden
en het niet eens aan hun moeders zeggen.

Het zijn negatieve opmerkingen van anderen

die ertoe leiden dat 90% van de vrouwen
zegt niet te houden van hun lichaam.

Wanneer een meisje haar lichaam afkeurt,
ontzegt ze zich haar enige echte thuis

en worden onzichtbaarheid en onzekerheid
haar zeer wankele fundering.

Gewoonte twee: wees stil.

Als je niet geacht wordt te bestaan
en je geen lichaam hebt,

hoe kan je dan een stem hebben?

Bijna elke vrouw zei bijgevolg:

"Toen ik klein was, gaf mijn moeder
me vaak een standje en zei ze:

'Niet praten, wees stil, ssht,

praat zachtjes, discussieer niet
en spreek niet tegen.'"

Jullie herkennen dit zeker.

Zo worden meisjes bang
en trekken ze zich terug.

Ze worden stil en zeggen: "Laat het los.

Wat maakt het uit? Niemand luistert."

Opgeleide vrouwen zeiden
dat hun voornaamste probleem

hun onvermogen om te spreken was,

alsof er een voet op hun keel stond,
klaar om hen te verstikken.

Stilte snijdt vrouwen af.

Gewoonte drie: behaag anderen.

Iedereen houdt van een lieve vrouw
die altijd glimlacht,

die nooit nee zegt, nooit boos is,
zelfs wanneer ze uitgebuit wordt.

Amisha, 18 jaar oud, zei:

"Mijn vader zei:

'Als ik je niet zie glimlachen,
voel ik me niet goed.'"

Dus glimlacht ze.

Haar vader leert haar dat zijn geluk
belangrijker is dan dat van haar.

Met de opdracht om iedereen altijd
gelukkig te moeten maken,

worden meisjes bang
om beslissingen te nemen.

Wanneer je het hen vraagt, zeggen ze:

"Eender wat, maakt niet uit!

Alles is goed."

Darsha, 25 jaar oud, zei met grote trots:

"Ik ben zeer flexibel.

Ik word wat anderen van me willen."

Zulke meisjes geven hun dromen
en hun verlangens op,

en niemand merkt het zelfs maar op,

behalve de depressie.

Die sluipt naar binnen.

Er is nog een stuk
van een meisje afgesneden.

Gewoonte vier: je hebt geen seksualiteit.

Jullie zijn het er vast mee eens
dat met een populatie van 1,3 miljard,

seks geen nieuw gegeven is in Indië.

Wat wel nieuw is,
is dat meer mensen nu erkennen

dat vrouwen ook recht hebben
op seksuele verlangens.

Maar hoe kan een vrouw die haar lichaam
niet als 'eigen' mocht beschouwen,

die weinig weet over haar lichaam,

die mogelijk seksueel werd aangerand,

die geen 'nee' kan zeggen

en zich over zoveel heeft leren schamen,

hoe kan zij haar seksuele verlangen uiten?

De seksualiteit van vrouwen
wordt onderdrukt.

Gewoonte vijf: vertrouw geen vrouwen.

Beeld je in hoe de wereld zou veranderen

als vrouwen in solidariteit
zouden samenkomen,

maar om ervoor te zorgen
dat dit niet gebeurt,

hecht onze cultuur veel morele waarde

aan loyaliteit naar mannen toe
en aan familiegeheimen.

Vrouw na vrouw zei:

"Ik ken maar één betrouwbare vrouw
en dat ben ikzelf."

Zelfs Ruchi, die 30 jaar oud is

en werkt aan de emancipatie van vrouwen
aan de universiteit van Delhi, zei:

"Ik vertrouw geen vrouwen.
Ze zijn jaloers en ze roddelen."

Bijgevolg sluiten vrouwen in steden
zich bij geen vrouwengroeperingen aan,

omdat ze geen tijd hebben voor geroddel.

Het is veel gemakkelijker om een vrouw
omver te werpen als ze alleen staat.

Gewoonte zes: plicht over verlangen.

Muskan gaf een uitgebreide definitie
van een braaf meisje en ze is nog maar 15.

"Ze is lief, zacht, beleefd, liefdevol,

zorgend, eerlijk, gehoorzaam,
respecteert ouderen,

helpt iedereen onvoorwaardelijk, is goed
voor anderen en vervult haar plicht."

Vermoeiend, niet?

Tegen de tijd dat je
je plicht volbracht hebt,

is het kleine beetje verlangen
dat overblijft, ook verloren.

En wanneer alles opofferende moeders
niets meer te zeggen hebben

en alleen nog over eten praten --

"Heb je gegeten? Wat ga je eten?" --

noemen mannen zoals Saurabh,
24 jaar oud, hen 'saai'.

Een vrouw wordt
wat er van haar overblijft.

Gewoonte zeven: wees volledig afhankelijk.

Al deze gewoonten samen
onderdrukken vrouwen,

vullen hen met angst

en maken hen volledig afhankelijk
van mannen voor hun overlevingskansen,

waardoor het systeem van mannen
als machthebbers in stand blijft.

Deze zeven gewoonten,
die we als goed en moreel beschouwen,

ontzeggen meisjes hun leven

en geven mannen de positie
om hen te misbruiken.

We moeten veranderen.

Hoe doen we dat?

Een gewoonte is slechts een gewoonte.

Elke gewoonte is aangeleerd,
dus kunnen we ze ook afleren

en deze persoonlijke verandering
is enorm belangrijk.

Ook ik ben moeten veranderen.

Dit alleen verandert
echter niet het systeem

dat miljoenen andere vrouwen onderdrukt.

Daarvoor moeten we naar de kern.

We moeten veranderen wat het betekent
om een goede vrouw of man te zijn,

want dit is een fundament
van elke maatschappij.

We hebben geen flexibele vrouwen nodig,
maar flexibele definities,

ook voor mannen,

en deze grote maatschappelijke verandering
kan niet gebeuren zonder hun medewerking.

We hebben jullie nodig.

Mannen moeten voorvechters
van verandering worden,

de verandering met kracht in gang zetten.

Anders zal het twee eeuwen duren
voor onze dochters -- en onze zonen --

veilig en vrij zijn.

Beeld je een half miljoen vrouwen in
die samenkomen met de steun van mannen,

om met elkaar het gesprek aan te gaan,
te praten over verandering,

zowel persoonlijk als politiek.

Beeld je mannen in in hun eigen kringen.

Beeld je in dat vrouwen en mannen
samenkomen om naar elkaar te luisteren,

zonder oordeel, zonder verwijten,
zonder beschuldigingen, zonder schaamte.

Beeld je in hoezeer we zouden veranderen.

Samen kunnen we dit bereiken.

Vrouwen, pas je niet aan.

Mannen, pas je aan.

Het is tijd.

Bedankt.

(Applaus)

SRK: Zo prachtig gezegd, geweldig.

Iedereen, een applaus voor Deepa.

Door naar haar te luisteren, besefte ik

dat we zelfs in de simpelste gesprekken
met vrouwen, eigenlijk agressief zijn.

Ik zeg mijn dochter
bijvoorbeeld af en toe:

[Spreekt eigen taal]

Sorry, ik zou dat nooit doen.

[Spreekt eigen taal]

[Spreekt eigen taal]

(Applaus)

Hoe voelde je je toen je luisterde
naar zo veel onvervulde verhalen,

verlangens, het volledige gebrek
aan onafhankelijkheid,

bij meisjes waarvan je veronderstelt
dat ze beter af zouden moeten zijn?

DN: Enorm depressief.

Het was schokkend voor mij
en daarom kon ik niet stoppen,

ook al ging ik eerst geen studie doen
of een boek schrijven.

Ik had reeds 17 boeken geschreven
en ik dacht er klaar mee te zijn,

maar toen ik hoorde
bij St. Stephen's College

en bij de meeste bekende
elitaire universiteiten in Delhi,

dat de jonge vrouwen en de mannen,

als ze spraken over wat het voor hen
betekende om vrouw of man te zijn,

niet klonken zoals ik,
maar zoals de generatie van mijn moeder.

Dus ik ging naar een andere school
en nog een andere school.

Het meest frappante, vond ik,

was dat elke vrouw dacht
dat ze alleen was,

dat ze haar angst en haar gedrag verbergt
omdat het persoonlijke gebreken zijn.

Het zijn geen persoonlijke gebreken,
het is conditionering.

Dat is, denk ik, de grootste openbaring:

als we stoppen met te doen alsof,
dan verandert de wereld.

SRK: Zijn jullie meiden het eens
met wat Deepa zegt?

(Applaus)

Kijk hoe dat jonge meisje zegt:

"Hoor je wat ze zei?
Jij zegt dit tegen mij."

Zo zou het moeten zijn.

Pas jij je aan, jongen.
Wij passen ons niet meer aan, oké?

(Applaus)

Enorm bedankt. Nog een fijne avond.

(Applaus)