Μια συνέντευξη με τις ιδρύτριες του Black Lives Matter

Το Black Lives Matter γεννήθηκε από μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα και έδωσε το έναυσμα για μια συζήτηση σε σχέση με τα φυλετικά ζητήματα και τις ανισότητες σε όλον τον κόσμο. Σε αυτή τη δυναμική συζήτηση με τη Μία Μπέρντσονγκ, οι τρεις ιδρύτριες μοιράζονται τι έμαθαν σε σχέση με την ηγεσία και τι είναι αυτό που τους δίνει ελπίδα και έμπνευση μπροστά στην οδυνηρή πραγματικότητα. Η συμβουλή τους για το πώς να συμμετέχει κάποιος διασφαλίζοντας την ελευθερία για όλους: πάρτε μέρος σε κάτι, ξεκινήστε κάτι και «βελτιώστε ο ένας τον άλλον, ώστε να ανυψωθούμε όλοι».

Μία Μπέρντσονγκ: Γιατί το Black Lives
Matter είναι σημαντικό τώρα για τις ΗΠΑ

και τον κόσμο;

Πατρίς Κάλορς: Το Black Lives Matter
είναι το κάλεσμά μας για δράση.

Είναι ένα εργαλείο
για να ξαναφανταστούμε έναν κόσμο,

όπου οι μαύροι είναι
ελεύθεροι να υπάρχουν,

ελεύθεροι να ζουν.

Είναι ένα εργαλείο ώστε οι σύμμαχοί μας
να μας υποστηρίξουν διαφορετικά.

Μεγάλωσα σε μια γειτονιά
με βαριά αστυνόμευση.

Είδα τα αδέρφια μου

να τους σταματάνε συνεχώς
και να τους κάνουν σωματική έρευνα.

Θυμάμαι να γίνεται επιδρομή στο σπίτι μου.

Και μία από τις ερωτήσεις μου
ως παιδί ήταν γιατί;

Γιατί εμάς;

Το Black Lives Matter προσφέρει
απαντήσεις στο γιατί.

Προσφέρει ένα νέο όραμα
για τα νέα μαύρα κορίτσια σε όλο τον κόσμο

ότι αξίζει να δίνεται μια μάχη για εμάς,

ότι αξίζει να απαιτούμε από τις τοπικές
κυβερνήσεις να μας υποστηρίζουν.

Οπάλ Τομέτι: Και ο ρατσισμός
κατά των μαύρων --

(Χειροκρότημα)

Και ο ρατσισμός κατά των μαύρων
δεν συμβαίνει μόνο στις ΗΠΑ.

Συμβαίνει σε όλον τον κόσμο.

Αυτό που χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ
είναι ένα κίνημα ανθρώπινων δικαιωμάτων

που προκαλεί τον συστημικό ρατσισμό
σε όλα τα πλαίσια.

(Χειροκρότημα)

Το χρειαζόμαστε γιατί
η διεθνής πραγματικότητα

είναι ότι οι μαύροι υπόκεινται
σε όλα τα είδη ανισοτήτων

στα πιο δύσκολα σύγχρονα ζητήματα.

Σκέφτομαι ζητήματα
όπως η κλιματική αλλαγή,

και πώς τα έξι από τα δέκα έθνη
που επηρεάζονται πιο πολύ από αυτήν

βρίσκονται στην ήπειρο της Αφρικής.

Ο κόσμος είναι σοκαρισμένος
από διάφορα είδη μη φυσικών καταστροφών

που τους εκτοπίζουν
από τα προγονικά τους σπίτια

και δεν τους αφήνουν ευκαιρίες
να φτιάξουν μια αξιοπρεπή ζωή.

Βλέπουμε επίσης καταστροφές
όπως ο Τυφώνας Μάθιου,

που έφερε πρόσφατα
το χάος σε διάφορα έθνη,

αλλά προκάλεσε τη μεγαλύτερη
καταστροφή στην Αϊτή.

Η Αϊτή είναι η πιο φτωχή χώρα
σε αυτό το ημισφαίριο

και οι κάτοικοί της είναι μαύροι.

Και αυτό που βλέπουμε στην Αϊτή

είναι ότι στην ουσία αντιμετώπιζαν
διάφορες προκλήσεις

που προηγούνταν αυτού του τυφώνα.

Υπέφεραν από τον σεισμό,

υπέφεραν από τη χολέρα την οποία έφεραν
οι ειρηνευτές των Ηνωμένων Εθνών

και δεν έχει ακόμα εξαλειφθεί.

Αυτό είναι παράλογο.

Και δεν θα συνέβαινε αν αυτή η χώρα
δεν είχε μαύρο πληθυσμό

και πρέπει να είμαστε
ειλικρινείς σε σχέση με αυτό.

Αλλά αυτό που είναι ενθαρρυντικό τώρα

είναι ότι παρά τις δυσκολίες

βλέπουμε ότι υπάρχει ένα δίκτυο Αφρικανών

σε όλη την ήπειρο

που ξεσηκώνονται και απαιτούν
δικαιοσύνη για το κλίμα.

(Χειροκρότημα)

ΜΜ: Αλίσια,

έχεις πει ότι όταν
οι μαύροι είναι ελεύθεροι,

όλοι είναι ελεύθεροι.

Πες μας τι σημαίνει αυτό.

Αλίσια Γκάρζα: Βεβαίως.

Πιστεύω ότι η φυλή και ο ρατσισμός
είναι τα πιο πολυμελετημένα

κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά
φαινόμενα σε αυτή τη χώρα,

αλλά είναι επίσης τα φαινόμενα
που έχουν κατανοηθεί το λιγότερο.

Η πραγματικότητα είναι
ότι η φυλή στις Ηνωμένες Πολιτείες

λειτουργεί σε ένα φάσμα
από μαύρο σε λευκό.

Δεν σημαίνει ότι τα άτομα που βρίσκονται
ανάμεσα δεν βιώνουν τον ρατσισμό,

αλλά σημαίνει ότι όσο πιο κοντά
είσαι στο λευκό άκρο αυτού του φάσματος,

τόσο καλύτερα είσαι.

Και όσο πιο κοντά είσαι
στο μαύρο άκρο αυτού του φάσματος

τόσο χειρότερη η κατάστασή σου.

Όταν σκεφτόμαστε πώς να αντιμετωπίσουμε
τα προβλήματα σε αυτή τη χώρα,

ξεκινάμε συχνά από ένα σημείο
δικαιοσύνης από πάνω προς τα κάτω.

Χρησιμοποιώντας τους λευκούς
ως έλεγχο, λέμε

ότι αν βελτιώσουμε τα πράγματα
για τους λευκούς

τότε όλοι οι υπόλοιποι
θα γίνουν ελεύθεροι.

Αλλά τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε
τα προβλήματα στη ρίζα τους

και όταν αντιμετωπίζεις όσα
συμβαίνουν στις μαύρες κοινότητες,

δημιουργείται το φαινόμενο του αναβρασμού.

Από κάτω προς τα πάνω
αντί για το αντίθετο.

Να δώσω ένα παράδειγμα.

Όταν μιλάμε για το μισθολογικό χάσμα,

λέμε ότι οι γυναίκες βγάζουν 78 λεπτά
για κάθε δολάριο που βγάζει ένας άντρας.

Όλοι το έχετε ακούσει αυτό.

Αλλά αυτά είναι τα στατιστικά
για λευκές γυναίκες και άντρες.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι μαύρες
γυναίκες βγάζουν γύρω στα 64 λεπτά

για κάθε 78 λεπτά που βγάζουν οι λευκές.

Αν αναφερθούμε στις λατίνες,
το ποσό κατεβαίνει στα 58 λεπτά

Αν μιλήσουμε για τις ιθαγενείς γυναίκες,

αν μιλήσουμε για τις τρανσέξουαλ,

το ποσό αυτό μειώνεται περισσότερο.

Έτσι, ξανά, αν λύσετε

τα προβλήματα αυτών
που επηρεάζονται περισσότερο,

έχουν όλοι μια ευκαιρία
να επωφεληθούν απ' αυτό,

αντί να λύσετε τα προβλήματα
αυτών που δεν επηρεάζονται τόσο

και να περιμένετε να πάει
η αλλαγή και στους από κάτω.

ΜΜ: Μου αρέσει η έννοια του αναβρασμού,
από κάτω προς τα πάνω.

ΑΓ: Αναβρασμός -- σαν τη σαμπάνια.

(Γέλια)

ΜΜ: Σε ποιον δεν αρέσει
ένα ποτήρι σαμπάνιας;

Σαμπάνια και ελευθερία.

(Γέλια)

Τι περισσότερο να θέλουμε;

Όλες σας το κάνετε αυτό
εδώ και λίγο καιρό,

και τα τελευταία λίγα χρόνια ήταν --

δεν μπορώ να το φανταστώ,

αλλά είμαι σίγουρη ότι
ήταν πολύ μεταμορφωτικά.

Και ξέρω ότι όλες σας μάθατε
πολλά για την ηγεσία.

Τι θα θέλατε να μοιραστείτε
με τον κόσμο εδώ

σχετικά με όσα έχετε μάθει για την ηγεσία;

Πατρίς, ας ξεκινήσουμε μαζί σου.

ΠΚ: Ναι, πρέπει να επενδύσουμε
στη μαύρη ηγεσία.

Αυτό είναι που έμαθα κυρίως
τα τελευταία λίγα χρόνια.

(Χειροκρότημα)

Αυτό που είδαμε είναι ότι χιλιάδες μαύροι
υποστήριξαν τις ζωές μας

με πολύ λίγες υποδομές
και πολύ λίγη υποστήριξη.

Η δουλειά μας ως ηγέτες του κινήματος
δεν έχει να κάνει με τη δική μας ορατότητα

αλλά με το πώς μπορούμε
να κάνουμε ορατό το σύνολο.

Πώς δεν παλεύουμε μόνο
για τους εαυτούς μας μεμονωμένα

αλλά για όλους.

Και πιστεύω επίσης

ότι η ηγεσία μοιάζει
με όλους σε αυτό το κοινό

που μπορούν να στηρίξουν
τις ζωές των μαύρων.

Δεν έχει να κάνει με το να παρακολουθείς
κάποια άτομα στη σκηνή,

αλλά με το πώς να γίνεις
εσύ ο ίδιος ηγέτης --

είτε στον χώρο εργασίας σου,
είτε στο σπίτι σου --

και πιστεύω ότι το κίνημα για
τις μαύρες ζωές δεν είναι μόνο για εμάς,

αλλά για όλους.

(Χειροκρότημα)

ΜΜ: Πες μας κι εσύ, Όπαλ.

ΟΤ: Έχω μάθει πολλά
για την αλληλοεξάρτηση.

Έχω μάθει πώς να
εμπιστεύεσαι την ομάδα σου.

Έχω βρει αυτό το νέο μάντρα

αφού επέστρεψα από άδεια τριών μηνών,

άδεια που πολύ σπάνια παίρνουν
οι μαύρες γυναίκες σε θέσεις ηγεσίας,

αλλά αισθάνθηκα ότι ήταν πολύ σημαντικό
για τη θέση μου και την ομάδα μου

να δοκιμάσω να κάνω πίσω

εκτός από το να παρεμβαίνω.

Και αυτό που έμαθα σε αυτή τη διαδικασία
είναι ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε

ότι διαφορετικά άτομα συνεισφέρουν
με τις διαφορετικές τους δυνάμεις

και για να μπορέσει
να ακμάσει όλη η ομάδα μας

πρέπει να τους επιτρέψουμε
να μοιράζονται και να αναδειχθούν.

Κατά τη διάρκεια της άδειας μου,

με τον οργανισμό με τον οποίον
επίσης συνεργάζομαι,

είδα την ομάδα μου να αναδεικνύεται
κατά την απουσία μου.

Μπόρεσαν να ξεκινήσουν νέα προγράμματα,

να συγκεντρώσουν χρήματα.

Και όταν επέστρεψα,

έπρεπε να τους δώσω πολλή
ευγνωμοσύνη και επαίνους

γιατί μου έδειξαν ότι πράγματι
με υποστήριζαν

και ότι υποστήριζαν και
τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Ξέρετε, σε αυτή τη διαδικασία
της άδειάς μου,

θυμήθηκα πραγματικά

τη νοτιοαφρικάνικη
φιλοσοφία του Ουμπούντου.

Είμαι εγώ γιατί είσαι εσύ.

είσαι εσύ γιατί είμαι εγώ.

Και συνειδητοποίησα ότι η δική μου ηγεσία,

και οι συνεισφορές που μπορώ να κάνω εγώ

οφείλονται σε μεγάλο βαθμό
στις συνεισφορές που κάνει η ομάδα μου.

Και πρέπει να το αναγνωρίζω
και πρέπει να το βλέπω,

οπότε το νέο μου μάντρα είναι
«Μείνε ήσυχη και εμπιστεύσου την ομάδα».

Και επίσης,

«Μείνε ήσυχη και ευχαρίστησε την ομάδα».

ΜΜ: Ξέρετε, ένα από τα πράγματα
τα οποία έχω ακούσει

για το κίνημα Black Lives Matter,
περισσότερο από οπουδήποτε αλλού,

είναι ότι είναι ένα κίνημα γεμάτο ηγέτες,

και είναι μια τόσο όμορφη έννοια,

και πιστεύω ότι αυτό που

οι γυναίκες φέρνουν συχνά
στη συζήτηση σχετικά με την ηγεσία

είναι το συλλογικό κομμάτι.

Πες μας κι εσύ, Αλίσια.

ΑΓ: Ναι ...

Πόσοι από εσάς έχετε ακούσει
ότι η ηγεσία είναι μοναχική;

Πιστεύω ότι υπάρχει ένα στοιχείο
μοναχικότητας στην ηγεσία,

αλλά πιστεύω επίσης ότι
δεν χρειάζεται να είναι έτσι.

Και για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο,

πιστεύω ότι υπάρχουν λίγα πράγματα
που πρέπει να κάνουμε.

Ένα απ' αυτά είναι να σταματήσουμε
να φερόμαστε στους ηγέτες ως σουπερ-ήρωες.

Είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι

που επιχειρούμε να κάνουμε
ασυνήθιστα πράγματα,

και έτσι πρέπει να μας υποστηρίζουν
με αυτόν τον τρόπο.

Το άλλο που έμαθα σχετικά με την ηγεσία

είναι ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ
των ηγετών και των διάσημων προσώπων.

Και με κάποιον τρόπο έχουμε
μετατραπεί σε διάσημα πρόσωπα

αντί για άτομα που προσπαθούμε
να λύσουμε ένα πρόβλημα.

Το πώς αντιμετωπίζουμε
τις διασημότητες είναι πολύ ευμετάβλητος.

Μας αρέσουν τη μία ημέρα

και την επόμενη δεν μας αρέσουν
αυτά που φοράνε,

και ξαφνικά έχουμε θέματα.

Θα πρέπει να σταματήσουμε
να θεοποιούμε τους ηγέτες

ώστε περισσότεροι άνθρωποι
να θέλουν να γίνουν ηγέτες.

Πολύς κόσμος είναι τρομαγμένος
όσον αφορά την ηγεσία

εξαιτίας της προσοχής που λαμβάνουν

και του πόσο βάρβαροι
είμαστε με τους ηγέτες.

Και το τελευταίο πράγμα που έμαθα
σχετικά με την ηγεσία

είναι ότι είναι εύκολο να είσαι
ηγέτης όταν αρέσεις σε όλους.

Αλλά είναι δύσκολο να είσαι ηγέτης
όταν έχεις να κάνεις δύσκολες επιλογές,

και όταν πρέπει να κάνεις το σωστό,

ακόμη και όταν δεν θα αρέσεις στον κόσμο.

Και έτσι, πιστεύω

ότι ένας άλλος τρόπος
υποστήριξης των ηγετών

είναι να αγωνιστείτε μαζί μας,

αλλά σε πολιτικό επίπεδο,

όχι σε προσωπικό.

Μπορούμε να έχουμε διαφωνίες
χωρίς να είμαστε δυσάρεστοι,

αλλά είναι σημαντικό
να βελτιώνουμε ο ένας τον άλλον,

για να μπορέσουμε
να ανυψωθούμε όλοι.

ΜΜ: Πολύ όμορφο, σ' ευχαριστούμε.

(Χειροκρότημα)

Όλες σας κάνετε μια δουλειά

που σας αναγκάζει να έρχεστε αντιμέτωπες
με βάρβαρες οδυνηρές πραγματικότητες

σε καθημερινή βάση.

Τι είναι αυτό που σας δίνει ελπίδα

και σας εμπνέει σε αυτό το πλαίσιο;

ΠΚ: Έχω ελπίδα για το μέλλον των μαύρων.

Και το λέω αυτό γιατί
ζούμε σε μια κοινωνία

που έχει εμμονή με τον θάνατο των μαύρων.

Βλέπουμε εικόνες του θανάτου μας
στην τηλεόραση,

στο χρονολόγιο μας στο Twitter,

στο χρονολόγιο μας στο Facebook,

αλλά γιατί να μην φανταστούμε
τη ζωή των μαύρων;

Μπορούμε να φανταστούμε τους μαύρους
να ζουν και να ευημερούν.

Και αυτό --

αυτό με εμπνέει.

ΟΤ: Αυτό που με εμπνέει αυτές
τις μέρες είναι οι μετανάστες.

Οι μετανάστες από όλο τον κόσμο
που κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν

για να ζήσουν, να επιβιώσουν και
να ευημερήσουν.

Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πάνω από
244 εκατομμύρια άνθρωποι

που δεν ζουν στη χώρα καταγωγής τους.

Αυτό είναι 40 τοις εκατό
αύξηση από το 2000.

Οπότε, αυτό το στοιχείο μάς λέει

ότι οι ανισότητες σε όλον τον κόσμο
έχουν γίνει χειρότερες.

Κι όμως, υπάρχει κόσμος που βρίσκει
τη δύναμη και τα μέσα να ταξιδέψει,

να μετακινηθεί,

να βγάλει τα προς το ζην

και να προσφέρει στις οικογένειες του
και στους αγαπημένους του.

Και κάποιοι απ' αυτούς είναι μετανάστες

που δεν έχουν έγγραφα.

Δεν είναι εγκεκριμένοι.

Και αυτοί με εμπνέουν ακόμη περισσότερο

γιατί παρόλο που η κοινωνία μας
τούς λέει ότι δεν είναι επιθυμητοί

ότι είναι περιττοί,

και είναι πολύ ευάλωτοι και
υπόκεινται σε βία, σε κλοπή μισθών,

σε εκμετάλλευση και ξενοφοβικές επιθέσεις,

πολλοί απ' αυτούς ξεκινούν επίσης
να οργανώνονται στις κοινότητές τους.

Και βλέπω ότι υπάρχει επίσης
ένα αναδυόμενο δίκτυο

μαύρων ατόμων χωρίς έγγραφα
που αντιστέκονται στο πλαίσιο,

και αντιστέκονται στην ποινικοποίηση
της ύπαρξής τους.

Και αυτό μού δίνει ιδιαίτερη δύναμη

και με εμπνέει καθημερινά.

ΜΜ: Ευχαριστούμε.

Αλίσια;

ΑΓ: Ξέρουμε ότι οι νέοι άνθρωποι
είναι το παρόν και το μέλλον,

αλλά αυτό που με εμπνέει
είναι οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι

που μεταμορφώνονται
στο πλαίσιο αυτού του κινήματος.

Ξέρουμε όλοι ότι όσο μεγαλώνεις,

γίνεσαι λίγο πιο σταθερός
στους τρόπους σου.

Συμβαίνει και σε μένα.

Και εμπνέομαι πολύ όταν βλέπω άτομα
που έχουν συγκεκριμένους τρόπους ζωής,

συγκεκριμένους τρόπους
σκέψης για τον κόσμο,

να έχουν το κουράγιο να είναι ανοιχτοί
και να ακούνε τις εμπειρίες μας

όλων αυτών από εμάς που θέλουμε
να ζήσουμε σε έναν δίκαιο κόσμο

και σε έναν κόσμο χωρίς ανισότητες.

Και εμπνέομαι επίσης από τις ενέργειες
που κάνουν οι μεγαλύτεροι

εξυπηρετώντας το κίνημα.

Εμπνέομαι από τους μεγαλύτερους
που αναλαμβάνουν θέσης ισχύος και ηγεσίας

και λένε «Δεν μεταδίδω έναν πυρσό,

σας βοηθώ να ανάψετε τη φωτιά».

(Χειροκρότημα)

ΜΜ: Πολύ ωραίο αυτό --

ναι.

Έτσι, όσον αφορά τη δράση,

νομίζω ότι είναι υπέροχο να καθόμαστε εδώ
και να σας ακούμε να μιλάτε

και να έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό,

αλλά αυτό δεν θα βοηθήσει
στην απελευθέρωση των μαύρων.

Αν είχατε να μοιραστείτε ένα πράγμα
που θα θέλατε να κάνει αυτό το κοινό

και όλοι όσοι μας βλέπουν
σε όλον τον κόσμο,

τι θα ήταν;

ΑΓ: Δύο πράγματα.

Ένα, καλέστε τον Λευκό Οίκο.

Οι προστάτες του νερού
εξωθούνται με τη βία

από τον καταυλισμό που έφτιαξαν για να
υπερασπιστούν αυτό το ζωτικό στοιχείο.

Και αυτό σχετίζεται με τις μαύρες ζωές.

Οπότε, καλέστε τον Λευκό Οίκο
και απαιτήστε να σταματήσουν να το κάνουν.

Υπάρχουν τανκς

και αστυνομικοί που συλλαμβάνουν
όλα τα άτομα εκεί καθώς εμείς μιλάμε.

(Χειροκρότημα)

Το δεύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε

είναι να πάρετε μέρος σε κάτι.

Γίνετε μέλος σε κάτι.

Υπάρχουν ομάδες, συλλογικότητες --

δεν χρειάζεται να είναι κάτι
μη κερδοσκοπικό.

Αλλά, υπάρχουν ομάδες που κάνουν
δουλειά στις κοινότητές μας αυτή τη στιγμή

για να διασφαλίσουν ότι οι μάυρες ζωές μετράνε,
κι έτσι όλες οι ζωές μετράνε.

Συμμετέχετε.

μην κάθεστε στον καναπέ σας λέγοντας
στους άλλους τι πρέπει να κάνουν.

Ελάτε να το κάνουμε παρέα.

ΜΜ: Θέλετε να προσθέσετε κάτι;

Εντάξει --

Και πιστεύω ότι η συμμετοχή σε κάτι,

αν πιστεύεις ότι εκεί που είσαι
δεν υπάρχει κάτι, ξεκίνησέ το.

ΑΓ: Ξεκίνησέ το.

ΜΜ: Αυτές τις συζητήσεις που κάνουμε,

μπορείτε να τις κάνετε με κάποιον άλλον,

Και αντί να μείνει απλά στα λόγια,

αποφασίστε να ξεκινήσετε κάτι.

ΟΤ: Σωστά.

ΜΜ: Αυτό είναι που κάνατε κι εσείς.

Ξεκινήσατε κάτι και δείτε τι συνέβη.

Σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ
που ήσασταν εδώ μαζί μας σήμερα.

ΟΤ: Ευχαριστούμε.

(Χειροκρότημα)