Waarom zijn medicijnen zo duur? Onderzoek naar het verouderde VS patentensysteem

Tussen 2006 en 2016 verdubbelde het aantal verleende patenten voor medicijnen in de Verenigde Staten -- maar niet omwille van inventieve of innovatieve groei. Farmabedrijven hebben geleerd het systeem te manipuleren zodat ze steeds nieuwe patenten verkrijgen voor hetzelfde medicijn met telkens kleine aanpassingen. Zo bouwen ze monopoliën, blokkeren ze concurrenten en stuwen ze prijzen de hoogte in. Advocate Priti Krishtel legt ons uit hoe we stilaan het zicht verloren op de originele intentie van het patentensysteem -- en ze stelt ons 5 aanpassingen voor hoe we het systeem kunnen heruitvinden zodat dit het publiek kan dienen en levens kan redden.

Voor mijn echtgenoot
was het liefde op het eerste gezicht.

(Gelach)

Dit is het verhaal.

Jaren geleden kwam Rudy,

op dat moment enkel een vriend,

naar mij thuis en ontmoette er mijn vader,

een farmaceutische wetenschapper
die juist met pensioen was gegaan

na het op de markt brengen
van een medicijn.

Mijn vader zei:

"Je zal er nog niet van gehoord hebben.

Het is namelijk voor IPF,

idiopathische pulmonale fibrose."

Rudy pauzeerde even en zei toen:

"Dat is de ziekte waaraan mijn vader
15 jaar terug stierf."

Dat was het moment
dat Rudy verliefd werd ...

(Gelach)

op mijn vader.

(Gelach)

Ondanks dat het leven van zijn vader
niet meer gered kon worden,

vond hij dat het lot ons
tot dat volmaakte moment had gebracht.

In mijn familie is er een speciale liefde
voor de uitvindingen van mijn vader.

In het bijzonder voor zijn patenten.

We hebben gekaderde patenten
aan de muren in ons huis.

In onze familie is er een erkenning
dat alles wat ik reeds heb kunnen doen --

hogere studies, rechten --

mogelijk werd gemaakt doordat Amerika
mijn vader in staat kon stellen

zijn potentieel
als uitvinder te vervullen.

(Applaus)

Vorig jaar ontmoette ik de directeur
van het patentendepartement van de VS

voor de eerste keer

en ik zond mijn familie een selfie
vanuit dat departement in Virginia.

(Gelach)

Ik kreeg zoveel emoji's terug

dat je zou denken
dat ik Beyoncé had ontmoet.

(Gelach)

In alle eerlijkheid

was ik daar aanwezig
om een probleem te bespreken --

hoe ons verouderd patentensysteem
de hoge kosten van medicijnen opstuwt

en levens kost.

Vandaag zijn er méér dan 2 miljard mensen
die geen toegang hebben tot medicijnen.

Tegenover deze globale crisis

schieten medicijnenprijzen de hoogte in,

ook in meer vermogende landen.

34 miljoen Amerikanen
hebben een familielid of vriend verloren

in de laatste 5 jaar,

niet doordat de behandeling
niet zou bestaan,

maar omdat ze het niet konden betalen.

Duurder wordende medicijnen zorgen ervoor
dat mensen meer op straat belanden,

dat senioren bankroet raken

en dat ouders crowdfunding aanspreken
voor hun doodzieke kinderen.

Er zijn veel oorzaken voor deze crisis.

Een ervan is het verouderde patentsysteem

dat Amerika tracht te exporteren
naar de rest van de wereld.

De eigenlijke bedoeling
van het patentsysteem

was om mensen te motiveren
om uit te vinden

door hen tijdelijk te belonen
met een monopolie.

Echter, vandaag is die intentie
niet meer herkenbaar.

Bedrijven hebben teams
van advocaten en lobbyisten

om de levensduur van een patentbescherming
zo lang mogelijk te verlengen.

Het patentendepartement
had er de handen mee vol.

Het duurde 155 jaar vooraleer
het VS patentendepartement

5 miljoen patenten had uitgegeven.

Het duurde vervolgens maar 27 jaar
voor de volgende 5 miljoen.

We zijn niet plots drastisch
inventiever geworden.

Bedrijven zijn drastisch beter geworden
in het manipuleren van het systeem.

Patenten voor medicijnen stegen enorm --

tussen 2006 en 2016 zijn ze verdubbeld.

Overweeg even het volgende:

De grote meerderheid van medicijnen
geassocieerd met nieuwe patenten

is niet nieuw.

Ongeveer 8 van de 10
zijn reeds bestaande patenten,

zoals insuline of aspirine.

Mijn organisatie, een team
van advocaten en wetenschappers,

deed recentelijk een onderzoek naar de 12
best verkochte medicijnen in Amerika.

Daaruit bleek dat gemiddeld

125 patenten geregistreerd worden
voor elk medicijn.

Vaak voor zaken
die we reeds decennia kenden,

zoals het vereenvoudigen
van 2 pilletjes naar 1.

Hoe langer een bedrijf
een patent kan behouden,

hoe langer ze hun monopolie behouden.

En zonder concurrenten

kunnen zij de prijszetting vrij bepalen.

Gezien het om medicijnen gaat

en niet om designerhorloges,

hebben we geen andere keuze
dan te betalen.

De patentbescherming is een strategie
om concurrenten tegen te houden.

Niet voor het maximum van 14 jaar

zoals bedoeld door Amerika's stichters

of 20 jaar zoals voorzien door de wet,

maar voor 40 jaar of langer.

Ondertussen bleven de kosten
voor medicijnen stijgen --

68 procent sinds 2012.

Dat is zeven keer de inflatieverhouding.

Mensen hebben het moeilijk
en sterven zelfs,

omdat ze de medicijnen
niet kunnen betalen.

Over één ding wil ik zeer duidelijk zijn.

Dit gaat niet over het slecht maken
van de medische industrie.

Waar ik het vandaag over heb,

is of het gecreëerde systeem
dat vooruitgang promoot

wel naar behoren werkt.

Het is zo dat de medische industrie
het systeem manipuleert,

maar enkel omdat dit toegestaan wordt.

Dit komt doordat het hedendaagse systeem

niet overeenstemt
met de noden van vandaag.

De overheid is gul

met een van de meest prestigieuze prijzen
in de farma-industrie --

de mogelijkheid een product te creëren
dat beschermd is tegen concurrenten --

waarbij er steeds minder tegenover staat.

Alsof één auteur 100 Pulitzerprijzen
zou ontvangen voor hetzelfde boek.

(Gemompel)

Het hoeft niet zo te gaan.

We kunnen een modern
patentensysteem creëren

voor de noden van een
21e-eeuwse maatschappij.

Om dat te verwezenlijken,

dienen we het patentensysteem te herzien
zodat dit het publiek dient,

niet enkel de bedrijven.

Hoe gaan we dat doen?

Vijf aanpassingen.

Om te beginnen mogen we
niet zoveel patenten toekennen.

Toen Kennedy president was,

in een poging om de stijgende kosten
van medicijnen te bedwingen,

stelde een congreslid
uit Tennessee een idee voor.

Hij zei:

"Wil je een medicijn aanpassen,

en je wil daarvoor een patent verkrijgen,

dan moet de aangepaste versie
therapeutisch een stuk beter zijn

voor de patiënten."

Doordat er veel tegenstand was,

zag dit idee helaas nooit het daglicht.

Een heruitgevonden patentensysteem

zou dit nobele idee
terug nieuw leven kunnen inblazen.

Om een patent te verkrijgen,

zou je iets substantieels beter
moeten uitvinden

in vergelijking met datgeen wat er al is.

Dit zou niet controversieel mogen zijn.

In de maatschappij

zijn er grootse beloningen
voor grootse ideeën.

We geven ook geen Michelinsterren uit
aan onoriginele koks;

we geven die namelijk aan koks
die ons begrip over eten beïnvloeden.

Maar toch delen we patenten uit
die miljarden dollars waard zijn

voor kleine veranderingen.

Het is tijd om de lat hoger te leggen.

Ten tweede

moeten we de financiële beloningen
effectief gaan veranderen.

De omzet van het patentendepartement

is verbonden met het aantal patenten
dat ze toestaat.

Dat is zoals een gevangenis belonen
als ze meer mensen opsluiten --

dat leidt automatisch tot meer opsluiting,

en niet minder.

Hetzelfde geldt voor patenten.

Ten derde hebben we meer
publieke participatie nodig.

Momenteel is het patentensysteem
een zwarte doos.

De communicatie verloopt enkel tussen
het patentendepartement en de industrie.

Verder neemt niemand deel in dat gesprek.

Maar stel je voor

dat het departement
een dynamisch centrum werd

voor burgerontwikkeling
en vindingrijkheid,

niet alleen voorzien van
technische experts en bureaucraten,

maar ook met vertellers
over volksgezondheid

met een passie voor wetenschap.

Burgers zouden toegankelijke
informatie verkrijgen

inzake complexe technologieën

zoals artificiële intelligentie
of genmodificatie,

waardoor we in staat worden gesteld
deel te nemen aan het beleid

dat een directe impact heeft
op onze gezondheid en levens.

Ten vierde

moeten we het recht verkrijgen
om naar de rechtbank te stappen.

Nadat een patent werd toegestaan,

heeft in Amerika het publiek
geen juridische positie.

Enkel degenen met commerciële belangen,
zoals andere farma-bedrijven,

hebben dat recht.

Maar levens kunnen gered worden

als burgers het recht hebben
om naar de rechtbank te stappen.

In India in 2006

werkte mijn organisatie
met patiëntenadvocaten

om onrechtmatige hiv-patenten
wettelijk aan te vechten,

en dit op een moment
dat vele mensen stierven,

omdat medicijnen te duur waren.

We hebben de prijzen
kunnen laten dalen

tot zelfs 87 procent.

(Applaus)

Op slechts 3 medicijnen

hebben we gezondheidssystemen
een half miljard dollar uitgespaard.

Zulke zaken kunnen
miljoenen levens redden

en miljarden aan dollars.

Stel je voor dat ook Amerikanen
het recht hadden zich te laten horen.

Tot slot hebben we betere regulatie nodig.

Er is nood aan
een onafhankelijke instantie

die de burgers dient

door courant de activiteiten te monitoren
van het patentendepartement

en dit te rapporteren aan het Congres.

Had een organisatie als deze bestaan,

dan was Theranos uit Silicon Valley
sneller tegen de lamp gelopen

voordat het zoveel patenten
had verkregen voor bloedonderzoek

en voordat het naar schatting
9 miljard dollar had vergaard,

terwijl er in realiteit

geen enkele uitvinding werd gedaan.

Dit soort verantwoordelijkheid
zal meer en meer urgent worden.

In het tijdperk van 23andMe

worden er belangrijke vragen gesteld

of bedrijven zaken mogen
patenteren en verkopen

zoals onze genetische informatie
en onze patiëntendata.

We moeten deel uitmaken van die gesprekken

voordat het te laat is.

Onze informatie wordt gebruikt
om nieuwe therapieën te creëren.

En als er een diagnose komt
voor mezelf of mijn familie,

of voor jou en jouw familie,

zullen we dan moeten crowdfunden
om de levens van onze geliefden te redden?

Dat is niet de wereld waarin ik wil leven.

Dat is niet de wereld die ik wens
voor mijn tweejarig zoontje.

Mijn vader wordt ouder

en hij is nog steeds even briljant
en moreel georiënteerd als ooit.

Mensen vragen ons soms
of het wel eens botst tussen ons:

de gepatenteerde wetenschapper

en zijn dochter
als patent-hervormende advocate.

Er heerst een diepgaande misconceptie
over wat er belangrijk is,

want dit gaat niet over
wetenschappers versus activisten

of het uitvinden versus bescherming.

Dit gaat over mensen,

onze queeste om uit te vinden
en ons recht om te leven.

Mijn vader en ik begrijpen
dat onze vindingrijkheid en waardigheid

hand in hand gaan.

We staan aan dezelfde kant.

Het is tijd om het patentensysteem
opnieuw uit te vinden

aangepast aan het huidige weten.

Dankuwel.

(Applaus)