Γιατί τρέμω αφάνταστα να μιλήσω δημόσια

Η Μέγκαν Ουάσινγκτον είναι μια κορυφαία Αυστραλέζα τραγουδίστρια/συνθέτης. Από την παιδική της ηλικία έχει ένα τραύλισμα στην ομιλία της. Σε αυτή τη θαρραλέα και προσωπική ομιλία, φανερώνει πώς αντιμετωπίζει αυτή τη δυσκολία άρθρωσης - από το να αποφεύγει τον συνδυασμό «στ», έως το να ξεγελάει το μυαλό της αλλάζοντας τα λόγια της την τελευταία στιγμή, έως ακόμη και να τραγουδάει αυτά που έχει να πει, αντί να τα λέει.

Δεν ήξερα,
όταν αποφάσισα να έρθω εδώ,

αν επρόκειτο να μιλήσω ή να τραγουδήσω.

Αλλά όταν ενημερώθηκα
ότι το θέμα ήταν η γλώσσα,

ένιωσα μέσα μου
ότι θα έπρεπε να μιλήσω λίγο για κάτι.

Έχω ένα πρόβλημα.

Δεν είναι το χειρότερο στον κόσμο.

Μια χαρά είμαι.

Δεν με πανικοβάλλει.

Ξέρω ότι άλλοι άνθρωποι γύρω μας

έχουν πολύ χειρότερα να αντιμετωπίσουν,

αλλά για μένα η γλώσσα και η μουσική

είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες
μέσα από αυτό το πράγμα.

Και το πρόβλημά μου είναι
ότι έχω ένα τραύλισμα.

Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο

μιας και περνάω μεγάλο μέρος της ζωής μου
επί σκηνής.

Κάποιος μπορεί να υποθέσει

ότι νιώθω άνετα στον δημόσιο περίγυρο

και μιλάω άνετα και σε εσάς εδώ.

Η αλήθεια είναι όμως
ότι έχω περάσει τη ζωή μου έως τώρα,

συμπεριλαμβανομένης και αυτής της στιγμής,

τρέμοντας αφόρητα να μιλήσω δημόσια.

Το τραγούδι μπροστά σε κοινό,
αυτό είναι τελείως διαφορετικό.

(Γέλια)

Θα φτάσουμε όμως εκεί σε λίγο.

Δεν έχω ξαναμιλήσει γι' αυτό άμεσα.

Νομίζω επειδή πάντα ζούσα με την ελπίδα

ότι όταν θα μεγάλωνα,
δεν θα υπήρχε το πρόβλημα.

Ζούσα με την αόριστη ιδέα ότι,

όταν μεγαλώσω θα έχω μάθει Γαλλικά,

θα έχω μάθει να διαχειρίζομαι
τα οικονομικά μου,

όταν μεγαλώσω δεν θα τραυλίζω,

θα μπορώ να μιλάω δημόσια
ίσως γίνω και πρωθυπουργός,

και ξέρεις, όλα είναι δυνατά.

(Γέλια)

Έτσι μπορώ να μιλήσω γι' αυτό τώρα

γιατί έφτασα στο σημείο όπου,

εννοώ, είμαι πλέον 28 χρονών.

Είμαι αρκετά σίγουρη ότι μεγάλωσα.

(Γέλια)

Και είμαι μια ενήλικη γυναίκα

που ζει ως καλλιτέχνης ερμηνευτής,

με κώλυμμα άρθρωσης ομιλίας.

Έτσι μπορώ να μιλήσω ξεκάθαρα γι' αυτό.

Υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις
στο να έχεις τραυλισμό.

Για μένα,
το χειρότερο που μπορεί να συμβεί

είναι να συναντήσεις
κάποιον άλλο που τραυλίζει.

(Γέλια)

Αυτό μου συνέβει στο Αμβούργο,

όταν συνάντησα ένα τύπο και είπε,

«Γειά, μ-μ-μ-με λένε Τζο,»

και εγώ είπα
«Ααα, γειά, μ-μ-μ-με λένε Μεγκ.»

Φανταστείτε τον τρόμο μου
όταν συνειδητοποιήσα

ότι νόμιζε πως τον κορόιδευα.

(Γέλια)

Οι άνθρωποι πιστεύουν
ότι είμαι συνεχώς μεθυσμένη.

(Γέλια)

Οι άνθρωποι πιστεύουν
ότι έχω ξεχάσει το όνομά τους

όταν καθυστερώ να το πω.

Και είναι πολύ παράξενο

καθώς τα κύρια ουσιαστικά
είναι τα χειρότερα.

Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσω
τη λέξη «Τετάρτη» σε μια πρόταση,

και φτάνω να πω τη λέξη,

και νιώθω ότι θα δυσκολευτώ κάπως,

μπορώ ν' αλλάξω τη λέξη σε «αύριο»

ή στο «τη μέρα μετά την Τρίτη»

ή κάτι άλλο.

Είναι λίγο άγαρμπο αλλά τη γλυτώνω,

επειδή με τον καιρό

έχω εξελίξει αυτή τη διέξοδο
του να χρησιμοποιώ λόγο

όπου την τελευταία στιγμή
κάνεις μια αλλαγή

και ξεγελάς το μυαλό σου.

Τα ονόματα των ανθρώπων όμως,
δεν μπορείς να τα αλλάξεις.

(Γέλια)

Όταν τραγουδούσα πολύ τζαζ,

δούλευα πολύ με ένα πιανίστα
που λεγόταν Στιβ.

Όπως μπορείτε πιθανώς να συμπεράνετε,

τα Σ και τα Τ, είτε μαζί ή ανεξάρτητα,

είναι η αχίλλειος πτέρνα μου.

Αλλά χρειαζόταν να πω
τα ονόματα των μουσικών,

με τη μουσική σε πλήρη εξέλιξη,

και έφτανε η ώρα του Στιβ,

με έπιανα να κολλάω στο «Στ»

και ήταν λίγο αμήχανο και άβολο
και γενικά κατέστρεφε τον παλμό.

Αφού λοιπόν αυτό συνέβει κάνα δυο φορές,

ο Στιβ μετά χαράς μετονομάστηκε σε «Σιβ»

και το ξεπεράσαμε με αυτό τον τρόπο.
(Γέλια)

Έκανα πολλές θεραπείες,

και μια συνήθης μορφή αγωγής

είναι η χρήση της τεχνικής
που λέγεται ομαλός λόγος,

κατά την οποία σχεδόν τραγουδάς
όλα όσα λες.

Κατά κάποιο τρόπο τα βάζεις όλα μαζί

με ένα πολύ τραγουδιστό τρόπο,
όπως οι νηπιαγωγοί,

και σε κάνει να ακούγεσαι πολύ γαλήνιος,
σαν να έχεις πάρει ένα σωρό Βάλιουμ,

και όλα είναι ειρηνικά.
(Γέλια)

Δεν είμαι έτσι στην πραγματικότητα.

Και πραγματικά το εφαρμόζω, αλήθεια.

Το εφαρμόζω όταν είμαι σε πάνελ εκπομπών

ή όταν έχω ραδιοφωνική συνέντευξη,

όταν ο τηλεοπτικός χρόνος είναι πολύτιμος.

(Γέλια)

Έτσι τα βγάζω πέρα στη δουλειά μου.

Αλλά ως καλλιτέχνης
που νιώθει ότι η δουλειά του

βασίζεται κυρίως σε μια βάση τιμιότητας

και ειλικρίνειας,

αυτό συχνά μοιάζει με κοροϊδία.

Γι' αυτό τον λόγο πριν τραγουδήσω

ήθελα να σας πω
τι σημαίνει το τραγούδι για μένα.

Είναι κάτι περισσότερο
από το να κάνεις ωραίους ήχους,

και περισσότερο
από το να φτιάχνεις ωραία τραγούδια.

Είναι περισσότερα από το να νιώθεις
ότι σε ξέρουν και σε καταλαβαίνουν.

Είναι περισσότερο από το
να σε κάνει να νιώθεις αυτά που νιώθω.

Δεν έχει σχέση με τη μυθολογία,

ή να γίνω μύθος στα μάτια σας.

Με κάποιο τρόπο,

με κάποια θαυμαστή λειτουργία των συνάψεων
του ανθρώπινου εγκεφάλου,

είναι αδύνατο να τραυλίσεις
όταν τραγουδάς.

Και όταν ήμουν νεώτερη,

ήταν μια μέθοδος θεραπείας που απέδιδε,

το τραγούδι,

έτσι τραγουδούσα πολύ.

Και γι' αυτό τον λόγο είμαι εδώ σήμερα.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

Το τραγούδι για μένα
είναι γλυκιά ανακούφιση.

Είναι η μόνη φορά που νιώθω
να έχω ευχέρεια στην ομιλία.

Είναι η μόνη φορά
που ότι βγαίνει από το στόμα μου

είναι νοηματικά
ακριβώς αυτό που σκόπευα να είναι.

(Γέλια)

Κατανοώ βέβαια ότι είναι μια ομιλία TED,

αλλά τώρα πρόκειται να TED τραγουδήσω.

Αυτό είναι ένα τραγούδι που έγραψα πέρυσι.

Ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

(Πιάνο)

♪ Θα ήμουν καλλονή ♪

♪ μα η μύτη μου ♪

♪ είναι λίγο μεγάλη ♪

♪ για το πρόσωπό μου ♪

♪ Και θα ήμουν ονειροπόλος ♪

♪ μα το όνειρό μου ♪

♪ είναι λίγο μεγάλο ♪

♪ γι' αυτό το διάστημα ♪

♪ Και θα ήμουν άγγελος ♪

♪ μα το φωτοστέφανό μου ♪

♪ ωχριά στη λάμψη ♪

♪ της γοητείας σου ♪

♪ Και θα ήμουν μπαλαντέρ ♪

♪ μα αυτό το χαρτί φαίνεται ασήμαντο ♪

♪ όταν παίζεις τον άσσο σου ♪

♪ Θα 'θελα να ξέρω ♪

♪ Άραγε υπάρχουν αστέρια στην κόλαση; ♪

♪ Και θα 'θελα να ξέρω ♪

♪ Να ξέρω αν βλέπεις ♪

♪ πως με κάνεις να ξεχνάω όσα ξέρω ♪

♪ πως δεν μπορώ να αποφασίσω
αν θα φύγω ή θα μείνω ♪

♪ Και θα έμενα για πάντα ♪

♪ μα το σπίτι μου ♪

♪ είναι πολύ μακριά ♪

♪ από αυτό το μέρος ♪

♪ Και ορκίζομαι ότι προσπάθησα ♪

♪ να κόβω ταχύτητα ♪

♪ όταν περπατούσα μαζί σου ♪

♪ Άλλα το μόνο που σκεφτόμουν ♪

♪ σταματώντας μες στην πόλη ♪

♪ Είμαι ωραία μεσα στη βροχή; ♪

♪ Και δεν μπορώ να καταλάβω ♪

♪ πώς κάποιος τόσο αξιαγάπητος ♪

♪ με κάνει να νιώθω τόσο άσχημη ♪

♪ Τόση πολλή ντροπή ♪

♪ Και θα 'θελα να ξέρω ♪

♪ Άραγε υπάρχουν αστέρια στην κόλαση; ♪

♪ Και θα 'θελα να ξέρω ♪

♪ Να ξέρω αν βλέπεις ♪

♪ πως με κάνεις να ξεχνάω όσα ξέρω ♪

♪ πως δεν μπορώ να αποφασίσω
αν θα φύγω ή θα μείνω ♪

Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκρότημα)