Yalnızlığı anlamamıza yardımcı olacak bir video oyunu

Sanatçı Cornelia Geppert'in yalnızlık ve kendinden şüphe etme “canavarları" ile çarpışmalarımızın, ruh sağlığımızın karmaşıklığı ve mücadelelerimiz ile daha iyi başa çıkmamıza nasıl yardımcı olabileceğini araştıran, çarpıcı görsellikteki "Yalnızlık Denizi" adlı video oyununa göz atın.

Hiç yalnız hissettiniz mi?

Biriyle görüşme isteği duymanız

ancak gerçekten görüşmek
istediğiniz kimse olmaması?

Ya da Cuma gecesi birileriyle
vakit geçirmek istersiniz

ama dışarı çıkacak enerjiniz olmaz,
dışarı çıkmak yerine

tüm geceyi evde Netflix
izleyerek geçirirsiniz,

her zamankinden daha
yalnız hissedersiniz.

Nasıl işlevsel olacaklarını
bilen insanlar arasında

kendinizi canavar gibi hissedersiniz.

Ben yalnızlığı böyle hissederim.

Ben bir sanatçıyım ve duygusal dünyamı

sanatım aracılığıyla
hislerimi paylaşarak işlerim.

Duygularınızı biriyle paylaşırsanız
ve onlar da bu duyguları

anlar ve sizinle paylaşırlarsa

duygusal ve derin bir bağlantı kurarsınız.

Bu sebepten yüzlerce insanla
çevrili olabilirsiniz,

biriyle iletişime geçersiniz
sonra bir başkasıyla

ama yine de kendinizi
yalnız hissedersiniz.

Bu durum derin bağlar
kurulmamasından kaynaklanır.

Ben her zaman mutlu bir çocuktum.

Neredeyse açık açık gülümsemediğim
ya da şakalaşmadığım

bir tek fotoğrafımın
olmadığını söyleyebilirim.

Böyle devam etti, ta ki...

eh, bu durum hâlâ geçerli.

Ama genç bir yetişkinken,
ilk işim olan çizgi roman sanatçısı olarak

başka bir şehre taşınana kadar

birçok arkadaş grubum vardı.

Dünyanın her yerindeki
başarılı genç insanlar gibi

tüm enerjimi iş hayatıma odaklamıştım.

Ancak günlük kapasitenizin yüzde doksanını

işinizde başarılı olmaya
çalışmakla geçirirseniz

elbette başta insan ilişkileriniz
olmak üzere

hayatınızdaki diğer tüm önemli alanlarla

ilgilenecek hiç enerjiniz kalmaz.

Bir yetişkin olarak arkadaşlıkları
beslemek başlı başına bir iş.

İletişim konusunda
tutarlı olmanız gerekir.

Açık olmalısınız, içten olmalısınız.

Ve tüm bu konularda mücadele hâlindeydim

çünkü gerçek duygularımı kamufle etmiş,

her zaman mutlu görünmeye çabalıyor
ve diğer herkesin sorunlarını çözmeye,

onları da mutlu etmeye çalışıyordum.

Biliyorum, çoğumuz bu konuda
suçluyuz çünkü bu davranış

kendi sorunlarımızı düşünmemenin
kolay bir yolu. Öyle değil mi?

Hmm? Hmm? Hmm?

(Gülüşmeler)

Tamam.

Birkaç yıl önce,

bol miktarda duygusal istismar içeren
bir ilişkiye girdiğimde

kırılma noktasına geldim.

Beni izole etti ve her zamankinden

daha yalnız hissetmeme yol açtı.

Hayatımın en dip noktasıydı
ama aynı zamanda

benim uyandırma çağrımdı

çünkü yalnızlığı ilk defa
gerçekten hissetmiştim.

Birçok sanatçı duygularını sanatına koyar.

Sanatçıların gerçek hisleri ile dolu
sonsuz sayıda kitap,

film, resim ve müzik vardır.

Ben de bir sanatçı olarak aynısını yaptım.

Duygularımı paylaştım.

İnsanların yalnızlıkla başa çıkmalarına
yardım etmek istedim.

Evet, yalnızlığı anlamalarını
sağlamak istedim,

sanatım ile interaktif bir hikâye sunarak

gerçekten deneyimlemelerini istedim,

bir video oyunu şeklinde.

Bu nedenle, adını

"Yalnızlık Denizi" koyduğumuz oyunumuzda

Kay adında bir karaktersiniz.
Kay çok güçlü bir yalnızlıktan muzdarip

bu sebeple, bir duygulanım hâlinde

öfke, umutsuzluk hissi, değersizlik gibi

içsel duyguları dışarı çıkmış
ve kendisi de canavara dönüşmüş.

Oyun, daha doğrusu Kay,

aslında benim ve boğuşmalarımla
baş etmek için aldığım yolun bir temsili.

Oyun aslında Kay'in zihninde oynanıyor,

bu yüzden gözyaşlarıyla dolu
bir dünyada geziniyorsunuz

ve hava Kay'in ruh hâlinin
değişmesine göre değişiyor.

Kay'ın giydiği tek şey,
tek şey onun sırt çantası.

Hayatımız boyunca hepimizin
sırtında taşıdığı yük.

Kay duygularıyla doğru şekilde
nasıl başa çıkacağını bilmiyor,

bu yüzden sırt çantası büyüyor, büyüyor

patlayana kadar ve sonunda

kendi boğuşmalarının üstesinden
gelmek zorunda kalıyor.

Hikâyemizde, yalnızlığın birçok farklı
dışa vurumunu gösteriyoruz.

Sosyal dışlanma yoluyla yalnızlık
çok yaygın olarak görülür.

Oyunumuzda Kay'in kardeşi
okulunda zorbalığa maruz kalıyor

bu sebeple sadece saklanmak
ve uçup gitmek istiyor.

Onu yoğun sisle çevrili büyük bir kuşa
benzeyen canavar olarak canlandırıyoruz.

Oyuncunun gerçekten okulda
gezinmesini ve bu deneyimi yaşamasını,

kardeşinin yaşadığı kötü durumu
gerçekten hissetmesini istedik.

Çünkü uzun zamandır
onu kimse dinlememişti.

Ancak arkadaşları ve ailesi
onu dinlemeye başlar başlamaz

bu yalnızlık biçiminin üstesinden
gelmesi için ilk adım atılmış oluyor.

Ayrıca ilişkilerdeki yalnızlığı,

çocukları uğruna birlikte yaşamaya
devam eden ebeveynlerin

sonunda tüm aileyi incittikleri gerçeği
üzerinden gösteriyoruz.

Açıkça kavga eden
iki ebeveyn arasına koyduğumuz oyuncu

ebeveynlerin arasında kalarak inciniyor.

Ebeveynler kızları Kay'in
orada olduğunu bile görmüyorlar,

ta ki kızları ruhen çökene kadar.

Ayrıca akıl sağlığındaki
sorunlar nedeniyle yalnızlığı

Kay'in erkek arkadaşının depresyondan
muzdarip olması üzerinden göstererek

bazen önce kendi sağlığımıza odaklanmanın
ne kadar önemli olduğunu anlatıyoruz.

Erkek arkadaşı da duygularını
kamufle etme eğiliminde olup

bu nedenle yalnız,
parlak beyaz bir kurt gibi görünür.

Ama kız arkadaşı Kay ile
etkileşime başladığı anda

maskesi düşer ve ardındaki
siyah köpeği görürüz: depresyon.

Bazen sorunlarımızla uğraşmak yerine

yüzümüze bir gülümseme yerleştiririz,

bu tavrımız daha da
kötü sonuçlara neden olabilir,

çevremizdeki insanları üzebilir
ve ilişkilerimize zarar verebilir.

Böylece Kay karakterini,

temel duygularına
parçalanmış olarak canlandırıyoruz.

Bazıları size yardım eder,

bazıları sizi durdurmaya çalışır.

Kendinden Şüphe Etme, Kay'e
her zaman ne kadar değersiz olduğunu

ve sadece vazgeçmesi gerektiğini
söyleyen büyük bir yaratık.

Gerçek hayatta olduğu gibi

Kendinden Şüphe Etme yolu kapatıyor
ve üstesinden gelmek imkânsız görünüyor.

Kendinden Şüphe Etme'nin
aynı anda her yerde bulunması durumunu

ortadan kaldırmak yavaş bir süreçtir.
Fakat oyunda, yavaşça

onu küçültebilirsiniz,
böylece kendinden şüphe etmekten

gerçekten sağlıklı şüphe etmeye dönüşür

bu sayede artık onun tavsiyelerine
güvenebilirsiniz.

Ayrıca oyunda Kendine
Zarar Verme'yi de gösteriyoruz.

Kocaman bir canavar olan
Kendine Zarar Verme,

su yüzeyinin hemen altında
her zaman pusuda bekler.

Kendine Zarar Verme
aslında oyundaki ana düşman.

Sizi her zaman gözyaşı okyanusunda
boğmaya çalışır.

Ancak sizi gerçekten boğduğunda

boğulmadan birkaç dakika önce uyanırsınız

ve oyunda tekrar ilerleme şansınız olur.

Hepimizin hayatlarımızda
zorluklar yaşadığını göstermek istedik.

Ama en azından ayağa kalkıp
ilerlemeye çalışıyorsanız

mücadelenizin içinden
çıkma şansınız yüksektir. Adım, adım.

Neşe, Kay'in gerçekten
kucaklayamadığı veya dokunamadığı,

her zaman uzakta bir şey.

Neşe'yi, Kay'in çocuk hâli olarak
sarı bir yağmurlukla tasvir ettik,

bu sebepten gözyaşı okyanusundan
zarar görmez.

Ama Neşe aynı zamanda
saplantıya dönüşebilir,

Kay için hakikaten zararlı olabilir,

tıpkı erkek arkadaşının takıntıya
dönüşmeye başladığında olduğu gibi.

Kay, mutluluğunun
kendisinden başka kimseye

bağlı olmaması gerektiğini anlayana kadar

Neşe normale dönmeyecektir.

Bundan dolayı canavarlarımız
çok büyük ve korkutucu görünüyor

ancak isteksizliğinizi aşar
ve onlara yaklaşırsanız

çok geçmeden onların aslında
hiç canavar olmadıklarını,

sadece hayatın üzerlerine attığı şeylerle
boğulmuş kırılgan varlıkları görürsünüz.

Tüm bu duygular,

kendinden şüphe etme,
hatta kendine zarar verme,

oyunumuzda tamamen yok olmaz.

Kilit mesaj sadece neşe
ya da mutluluğu kovalamak değil,

aynı zamanda tüm duygularınızı kucaklamak
ve onları dengelemek.

Bazen kötü hissedebileceğimizi de
kabul edebilmeliyiz.

Herkesin anlatacak
kendi yalnızlık hikâyesi var.

Bu farkındalık benim için
her şeyi değiştirdi.

Duygularımla çok daha
açık iletişimde olmak

ve özel hayatıma, arkadaşlarıma ve aileme
çok daha fazla odaklanmak,

Oyunu piyasaya sürdüğümüzde

gerçekten binlerce hayran bize yazdı,

hepsi hikâyelerini
bizimle paylaştı ve bize yalnızca

oyunumuzu oynamalarının bile

artık o kadar yalnız hissetmemelerini
sağladığını söyledi.

Birçok insan bize on yıllardır ilk kez

kendileri için daha iyi bir gelecek umudu
hissettiklerini yazdı.

Birçoğu bize terapiye
yöneldiklerini yazdı.

Sadece oyunumuzu oynadıkları
ve kendi mücadelelerinin

üstesinden gelmek için
umutlu hissettiklerini ifade ettiler.

Oyunumuz bir terapi değil.

Bir terapi olsun diye yapılmadı.

Oyunumuz sadece arkadaşlarım
ve benim, hikâyelerimizi

sanatımızla, video oyunlarımızla paylaşma
isteğimizin sonucu olarak ortaya çıktı.

Ancak insanların hikâyemizi
onlarla paylaştığımız için

kendilerini daha iyi hissettiklerini
ifade ettikleri her mesaj için

paylaşanlara derinden
minnettarlık duyuyoruz.

Ben başkalarına yardım etme isteğimin
tamamen üstesinden gelmedim.

Artık üstesinden gelmek de istemiyorum.

Onu seviyorum.

Sadece sağlıklı bir boyuta
getirmem gerekiyordu,

bu sayede artık daha derin ilişkilerin
önünde engel olmaktan çıktı,

hatta insanlarla ilişki kurmama
yardım ediyor.

Yani olumsuz duygulardan doğan

bir iç canavara sahipseniz

tek amaç sadece o canavarı öldürmek değil,

aynı zamanda insanlar olarak
karmaşık varlıklar olduğumuzu da anlamak.

Hayatınızın hangi parçası büyükken
diğer parçaların küçük kaldığına bakın.

Hangi duyguları zar zor hissettiğinize
veya çok fazla hissettiğinize bakın

ardından bu zirveleri
azaltmaya doğru adım atın.

En önemlisi, tüm bunlar anlamakla ilgili,

geniş yelpazedeki duygu
ve çeşitli mücadelelerimizin

bizi biz yaptığını anlamamızla,

insan olduğumuzu anlamamızla.

Teşekkür ederim.

(Alkışlar)