วิดีโอเกมช่วยให้เราเข้าใจความโดดเดี่ยว

ก้าวสู่โลกวิดีโอเกมภาพตระการตา ของศิลปิน คอร์เนเลีย เกปเปอร์ ที่มีชื่อว่า ¨ ทะเลแห่งความอ้างว้าง¨ ซึ่งค้นหาว่าการประจัญบานของเหล่า ¨ ปีศาจ¨แห่งความโดดเดี่ยวกับการสงสัยในตัวเอง สามารถช่วยให้เราจัดการกับความซับซ้อนและความยากลำบากของสุขภาพจิตอย่างไร

คุณเคยรู้สึกเหงาไหม

ความรู้สึกอยากเชื่อมโยงกับผู้คนท้นขึ้นในใจ

แต่กลับเหมือนว่าคุณไม่มีใคร
ที่อยากติดต่อไปหามาก ๆ แม้สักคน

ไม่ก็ นี่คือคืนวันศุกร์
และคุณก็อยากอยู่กับคนอื่น ๆ

แต่คุณไม่มีแรงออกไปข้างนอก แทนที่
จะทำอย่างนั้น คุณจึงนั่งอยู่บ้านทั้งเย็น

ดูเน็ตฟลิกซ์ (Netflix)

และ รู้สึกเหงายิ่งกว่าเคย

คุณรู้สึกเหมือนปีศาจ

ท่ามกลางมนุษย์ที่รู้ว่าจะทำตัวยังไง

นี่คือความเหงาที่ฉันเคยรู้สึก

ฉันคือศิลปิน

ฉันจัดการกับโลกที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ของฉัน

ด้วยการแบ่งปันความรู้สึกผ่านศิลปะ

ถ้าคุณแบ่งปันความรู้สึกคุณให้ใครสักคนฟัง

และพวกเขาเข้าใจ
และรู้สึกอย่างนั้นเช่นเดียวกัน

คุณได้สร้างความผูกพันทางอารมณ์
ที่สื่อถึงกันอย่างล้ำลึก

นี่คือเหตุผลว่าทำไม
คุณที่มีคนนับร้อยอยู่รายล้อมคุณ

ผลัดเปลี่ยนจากคนหนึ่ง
ไปสู่อีกคนที่เป็นอีกตัวเลือก

ถึงยังคงรู้สึกเปล่าเปลี่ยวได้

นั่นเพราะความผูกพันลึกล้ำเหล่านั้น
ยังไม่ได้ถูกสร้างขึ้น

ฉันคือเด็กหญิงที่มีความสุขตลอดเวลา

ฉันคิดว่าเราแทบไม่มีรูปถ่ายของฉันเลยสักรูป

ที่ฉันจะไม่ยิ้มแป้นหรือหัวเราะ
หรือเล่นตลกไปเรื่อย

และมันดำเนินต่อไปจนกระทั่ง...

อืม มันก็ยังเป็นอย่างนั้นนะ

ถึงอย่างนั้นฉันก็เคยมีเพื่อนหลายกลุ่ม

จนกระทั่งเมื่อเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่
ฉันย้ายไปอีกเมือง

เพื่อทำงานแรกของฉันในฐานะนักวาดการ์ตูน

และก็เหมือนกับคนหนุ่มสาวส่วนมาก
ทั่วโลกในวัยกำลังเติบโต

ฉันทุ่มเทแรงกายทั้งหมดของฉัน
ไปที่ชีวิตการทำงาน

แต่ถ้าคุณใช้ประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์
ของขีดจำกัดที่คุณสามารถทำในแต่ละวัน

พยายามประสบความสำเร็จ
ในหน้าที่การงาน

แน่นอนว่าไม่เหลือแรงอะไร

ไว้ดูแลเรื่องอื่น ๆ ที่สำคัญในชีวิตของคุณ

อย่างเช่นเรื่องมนุษยสัมพันธ์

การหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ในฐานะผู้ใหญ่
คือการทำงาน

คุณจำเป็นต้องติดต่อสร้างสัมพันธ์อยู่เสมอ

คุณจำเป็นต้องเปิดใจ
คุณจำเป็นต้องซื่อสัตย์

ทั้งหมดนี้คือสื่งที่ฉันดิ้นรนพยายาม

เพราะฉันมักพรางความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน

ด้วยการพยายามแสร้งว่ามีความสุขอยู่ตลอดเวลา

แล้วก็พยายามทำให้ทุกคนมีความสุขเหมือนกัน

ด้วยการพยายามแก้ไขปัญหาของพวกเขา

และฉันรู้ พวกเราหลายคนรู้สึกผิดกับสิ่งนี้

เพราะว่ามันเป็นทางที่ง่าย
ที่จะไม่ต้องคิดถึงปัญหาของตัวเอง

จริงไหม

หืม หืม หืม

(เสียงหัวเราะ)

โอเค

แล้วจุดเปลี่ยนก็มาถึง

เมื่อฉันตกอยู่ความสัมพันธ์ที่ทำร้ายจิตใจ

แค่ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง

เขาตีตัวออกห่างฉัน

และทิ้งฉันให้รู้สึกโดดเดี่ยว
อย่างที่ไม่เคยเป็นมา

มันเป็นจุดที่ตกต่ำที่สุดในชีวิตของฉัน

แต่มันก็เป็นเสียงเรียกที่ปลุกให้ฉันตื่น

เพราะว่านี่คือครั้งแรก

ที่ฉันรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวจริง ๆ

คนส่วนมากทุ่มความรู้สึกของเขา
ลงไปในงานศิลปะของตนเอง

จึงมีหนังสือ ภาพยนตร์ ภาพวาด
ดนตรี จำนวนนับไม่ถ้วน

ทั้งหมดอัดแน่นไปด้วยอารมณ์แท้จริงของศิลปิน

เพราะฉันเองก็เป็นศิลปิน
ฉันก็ทำเหมือนกัน

ฉันแบ่งปันความรู้สึกของฉัน

ฉันอยากช่วยผู้คน
จัดการกับความรู้สึกโดดเดี่ยว

ฉันต้องการทำให้พวกเขาเข้าใจมัน

รับรู้ถึงมันได้จริงๆ ผ่านงานศิลปะของฉัน

ในรูปแบบของเรื่องราวที่สามารถโต้ตอบได้

วิดีโอเกม

ซึ่งในเกมของพวกเรา

เราเรียกมันว่า ¨ทะเลแห่งความอ้างว้าง¨

คุณคือตัวละครที่ชื่อว่า เคย์

ผู้ทุกข์ทรมานจากความโดดเดี่ยวมากเหลือเกิน

จนเอาความรู้สีกภายในของเธอ

ทั้งความโกรธ

ความรู้สึกสิ้นหวัง รู้สึกไร้ค่า

ไปลงกับโลกภายนอก

และเธอได้กลายเป็นปีศาจ

ในเกม ใช่ เคย์นั่นล่ะ

แท้จริงแล้วคือตัวแทนของฉันเอง

และเส้นทางที่ฉันได้ผ่านมา
ระหว่างเอาชนะอุปสรรคของฉัน

จริงๆ แล้วตัวเกมคือจิตใจของเคย์

คุณได้ก้าวเข้าสู่โลก
ที่ท่วมไปด้วยน้ำตาของเธอ

และสภาพอากาศยังเปลี่ยนตามอารมณ์ของเธอด้วย

ขึ้นกับว่าอารมณ์กำลังเปลี่ยนไปอย่างไร

และสิ่งเดียวที่เคย์ติดตัวไว้

เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น

คือกระเป๋าเป้ของเธอ

มันคือกระเป๋าเป้
ที่เราแบกมันไปด้วยตลอดชั่วชีวิตของเรา

เมื่อเคย์ไม่รู้วิธีจัดการกับอารมณ์ของเธอ
อย่างถูกทาง

กระเป๋าเป้ของเธอจึงขยายใหญ่ขึ้น
และใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งมันระเบิดออก

และท้ายที่สุดเธอก็ถูกบังคับให้
เอาชนะอุปสรรคของเธอ

ในเนื้อเรื่อง เรานำเสนอ
ความโดดเดี่ยวในหลายรูปแบบ

ความโดดเดี่ยวผ่านการกีดกันทางสังคม
เป็นสิ่งเจอกันบ่อยมาก

ในเกม น้องชายของเคย์ถูกกลั่นแกล้ง
ในโรงเรียนของเขา

และเขาแค่ต้องการหลบซ่อนและหนีไปให้พ้น

เราจึงนำเสนอเขาในฐานะปีศาจนกขนาดใหญ่
ถูกรายล้อมด้วยหมอกหนา

ผู้เล่นต้องเดินผ่านเข้าไปในโรงเรียนของเขา

รับรู้และรู้สึกถึงความบอบช้ำ

ที่น้องชายคนนั้นต้องประสบพบเจอ

เพราะนานแสนนานแล้วที่ไม่มีใคร
ตั้งใจฟังเขาจริง ๆ

แต่ในทันทีที่เพื่อนและครอบครัวเริ่มฟังเขา

ก้าวแรกสู่การก้าวพ้นความโดดเดี่ยวประเภทนี้
ได้เริ่มขึ้นแล้ว

เราแสดงถึงความโดดเดี่ยวในความสัมพันธ์
ด้วยเช่นกัน

เหมือนกับตอนที่พ่อแม่ยอมอยู่ด้วยกัน
แค่เพื่อลูก ๆ ของพวกเขา

แต่สุดท้ายกลายเป็นทำร้าย
ครอบครัวทั้งครอบครัว

พวกเราให้ผู้เล่นตกอยู่ตรงกลาง
ตอนที่พ่อแม่กำลังทะเลาะกันตรงนั้นจริง ๆ

และคุณโดนทำร้ายอยู่ตรงกลาง

พวกเขาไม่แม้แต่จะเห็นว่าลูกสาวของเขา
เคย์ ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำ

จนกระทั่งเธอทนไม่ไหว

นอกจากนั้นพวกเรายังแสดงถึงความโดดเดี่ยว
ผ่านปัญหาสุขภาพจิต

โดยใช้แฟนของเคย์
ผู้ทุกข์ทรมานจากอาการซึมเศร้า

และแสดงให้เห็นว่าในบางครั้ง

การใส่ใจกับสุขภาวะของตัวเองเป็นอันดับแรก
เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

แฟนของเธอมักจะพรางความรู้สึกของเขา

ดังนั้นเขาปรากฏกาย เป็นหมาป่าสีขาว
ผู้เปล่งประกายและแสนสันโดษ

แต่เมื่อเขาเริ่มมีปฏิสัมพันธ์
กับแฟนสาวของเขา เคย์

หน้ากากก็ร่วงหล่น

และเราได้เห็นสุนัขสีดำอยู่ใต้หน้ากาก

นั่นคือความซึมเศร้า

บ่อยครั้งเราเลือกที่จะยิ้ม

แทนที่จะจัดการกับปัญหาที่อยู่ในมือ

ซึ่งท้ายที่สุดกลับทำให้มันเลวร้ายยิ่งขึ้น

กระทบผู้คนรอบตัวเรา

และทำลายความสัมพันธ์ของเรา

ในส่วนตัวของเคย์เอง

เรานำเสนอด้วยการแยกอารมณ์พื้นฐานของเธอ
ออกมาเป็นส่วนๆ

บางอารมณ์ช่วยเหลือคุณ

บางอารมณ์พยายามที่จะหยุดคุณ

ความแคลงใจในตัวเองคือสัตว์ตัวใหญ่ยักษ์

พยายามเป่าหูเคย์ตลอดเวลาว่าเธอไร้ค่าแค่ไหน

ว่าเธอควรยอมแพ้ซะ

เหมือนกับในชีวิตจริงนั่นแหละ

เมื่อความแคลงใจในตัวเองกำลังขวางทางชีวิต

และดูราวกับว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวข้ามมัน

การทลายความแคลงใจในตัวเองที่มีอยู่ทั่วไป
เป็นกระบวนการแบบค่อยเป็นค่อยไป

แต่ในเกมคุณสามารถลดขนาดมันอย่างช้า ๆ

จนมันเปลี่ยนจากความแคลงใจในตัวเอง

ไปเป็นความสงสัยที่ดี

จนคุณสามารถไว้ใจคำแนะนำของมันในท้ายที่สุด

เรานำเสนอเรื่องการทำร้ายตัวเองด้วย

มันคือปีศาจขนาดมหึมา

ซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ บริเวณใต้ผิวน้ำตลอดเวลา

จริง ๆ แล้ว การทำร้ายตัวเอง
คือศัตรูหลักของเกม

มันพยายามทำให้คุณจมลงในทะเลน้ำตาอยู่เสมอ

แต่ต่อให้มันทำให้คุณจมได้จริง ๆ

คุณจะตื่นขึ้นในชั่วขณะก่อนที่คุณจะจม

และคุณจะมีโอกาสที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง

พวกเราต้องการแสดงให้เห็นว่า

เราทุกคนต่างผ่านความยากลำบากในชีวิต

เราทุกคน

แต่อย่างน้อยถ้าคุณลุกขึ้น
และพยายามที่จะก้าวไปข้างหน้า

มีแนวโน้มอย่างมากที่คุณจะสามารถ
ก้าวข้ามผ่านอุปสรรค

ทีละก้าว ทีละก้าว

ความรื่นรมย์คือสิ่งที่เคย์ไม่สามารถ
โอบกอดหรือได้สัมผัส

มันเป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลเสมอ

เราใช้ตัวเคย์ในวัยเด็กแทนความเบิกบานใจ

เธอใส่เสื้อกันฝนสีเหลืองสด

เธอจึงไม่อ่อนแอต่อทะเลน้ำตา

แต่ความเบิกบานสามารถกลายเป็นความหมกมุ่นได้

และเริ่มเป็นอันตรายต่อเคย์

เหมือนกับตอนที่เธอเริ่มหมกมุ่นกับแฟนของเธอ

ความเบิกบานใจไม่มีทางกลับสู่สภาวะปกติ
จนกว่าเคย์จะรู้ตัวว่า

ความสุขของเธอนั้น
ไม่ควรขึ้นอยู่กับคนอื่น

ยกเว้นตัวเธอเอง

ปีศาจทุกตัวของเรามีลักษณะใหญ่โตและน่ากลัว

แต่ถ้าคุณก้าวข้ามความไม่อยากทำ
และเผชิญหน้ากับมัน

ไม่นานคุณจะเห็นว่า
พวกมันไม่ใช่ปีศาจเลยสักนิด

เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เปราะบาง
ที่รู้สึกประดังประเดจากสิ่งที่โถมใส่ชีวิต

ทุก ๆ อารมณ์เหล่านั้น

การสงสัยในตัวเอง
หรือแม้กระทั่งการทำร้ายตัวเอง

ไม่ได้หายไปจากเกมของพวกเราเสียทีเดียว

ใจความหลักจึงไม่ใช่แค่วิ่งไขว่คว้า
ความเบิกบานใจหรือความสุข

แต่คือการโอบกอดทุก ๆ อารมณ์ของคุณ

และนำมันเข้าสู่สมดุล

ทำใจรับความรู้สึกไม่ดีในบางครั้งได้

ทุก ๆ คนมีเรื่องราวของความโดดเดี่ยว
ให้เล่าขาน

ความตระหนักรู้ในครั้งนี้
เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งสำหรับฉัน

ทำให้ฉันเปิดใจกับอารมณ์ของตัวเองมากขึ้น

และเอาใจใส่กับชีวิตส่วนตัวของฉัน

เพื่อนของฉัน ครอบครัวของฉันมากขึ้นด้วย

ตอนที่เราปล่อยเกมนี้ออกไป

แฟนเกมหลายพันคนเขียนถึงเรา

ทุกคนแบ่งปันเรื่องราวของพวกเขากับเรา

และบอกเราว่า
พวกเขาไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไปแล้ว

เพียงเพราะเขาได้เล่นเกมของเรา

หลายคนเขียนถึงเราว่าเขารู้สึกถึงความหวัง

ว่าจะมีอนาคตที่ดีกว่าสำหรับพวกเขา
เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปี

อีกหลายคนเขียนถึงเรา
ว่าตอนนี้พวกเขากำลังจะไปบำบัด

เพียงเพราะเขาได้เล่นเกมของเรา

และรู้สึกมีความหวังว่าจะก้าวข้าม
ความยากลำบากของพวกเขาได้

เกมของเราไม่ใช่การบำบัด

มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อการบำบัด

แค่เพื่อนของฉันและฉัน
แบ่งปันเรื่องราวของเราก็เท่านั้น

ผ่านศิลปะของพวกเรา ซึ่งก็คือวิดีโอเกม

แต่พวกเรารู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง

สำหรับทุก ๆ ข้อความ

ที่ทำให้ได้รู้ว่าผู้คนรู้สึกดีขึ้น

เพียงเพราะพวกเราแบ่งปันเรื่องราวของเรา
กับพวกเขา

ซึ่ง...

ฉันเอาชนะความอยากช่วยคนอื่นไม่ได้เสียหมด

แต่ไม่เห็นเป็นเรื่องยากจนอยากพยายามชนะแล้ว

ฉันรักมัน

ฉันแค่ต้องทำให้พอดี

ไม่ให้มันขัดความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งอีกต่อไป

แต่จะช่วยให้ฉันผูกสัมพันธ์กับผู้คน
ได้เสียด้วยซ้ำ

ดังนั้น ถ้าคุณมีปีศาจข้างใน

ที่เกิดมาจากอารมณ์ด้านลบ

เป้าหมายไม่ใช่แค่การฆ่าปีศาจ

แต่ต้องเข้าใจว่ามนุษย์อย่างเรา ๆ
นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อน

ให้มองดูว่าส่วนไหนของชีวิตคุณที่ใหญ่เกิน
จนขาดแคลนด้านอื่น ๆ

มองดูว่าอารมณ์ไหนที่คุณแทบไม่รู้สึก

หรือ รู้สึกมากเกินไปในบางที

และตั้งเป้าลดอารมณ์ที่ขึ้นสูงเหล่านั้น

เรื่องทั้งหมดส่วนใหญ่เกี่ยวกับความเข้าใจ

ว่าทุกลักษณะของอารมณ์และความยากลำบาก

ทำให้เราเป็นในสิ่งที่เรียกว่า

มนุษย์

ขอบคุณ

(เสียงปรบมือ)