Para escoitar esta música tes que estar alí, literalmente.

A industria musical ás veces forcexa para atopar o seu sitio na era dixital. Nesta agradable conferencia, o membro de TED Ryan Holladay cóntanos porque está a experimentar co que el chama "música que ten en conta a localización". Esta programación e produción musical inclúe centos de segmentos xeolocalizados de sons que só se poden reproducir cando o ouvinte está fisicamente preto. (grabado en TED@BCG)

(Música)

Para os que teñades visitado ou
vivido na cidade de Nova York

estas imaxes quizais
vos comecen a soar.

Isto é Central Park,

un dos espazo públicos mellor

deseñados de América.

Pero para aqueles que non o visitaran,

estas imaxes non se axustan por completo.

Para comprender de verdade Central Park

tes que estar alí físicamente.

Ben, sucede o mesmo coa música

que meu irmán mais eu
compuxemos e localizamos

especificamente para Central Park.

(Música)

Gustaríame falarvos hoxe
un pouco sobre o traballo

que meu irmán Hays e eu estamos a facer.

-Ahí estamos nós. Somos nólos dous de feito -

concretamente sobre o concepto que estivemos
desenvolvendo ao longo dos últimos anos,

a idea da música que ten en conta a ubicación.

Ben, meu irmán e eu somos músicos

e produtores de música.

Levamos traballando xuntos dende,

ben, dende que eramos nenos en realidade.

Pero ultimamente, fómonos interesando
cada vez máis

en proxectos nos que a arte

e a tecnoloxía se cruzan,

dende crear unha
instalación de audio e vídeo

específica para unhas vistas

ata deseñar concertos interactivos.

Pero hoxe quero centrarme neste concepto

de compoñer para un espazo físico.

Pero antes de ir máis aló con isto,

deixádeme contarvos un pouco máis sobre como

comezamos con esta idea.

Meu irmán e eu estabamos vivindo
en Nova York

cando os artistas Christo e Jeanne-Claude

fixeron a súa instalación temporal, "The Gates",

en Central Park.

Centos destas esculturas de cores brillantes

decoraron o parque unhas semanas

e, a diferenza do traballo exposto

en espazos máis neutrais,

como as paredes dunha galería ou dun museo,

este era un traballo que
estaba realmente dialogando

con este lugar,

e de moitos xeitos, "The Gates"

foi realmente unha celebración

do incrible deseño de Frederick Olmsted.

Esta foi unha experiencia
que se mantivo con nós

por moito tempo, e anos despois

meu irmán mais eu mudámonos
de novo a Washington DC

e comezamos a preguntarnos

se sería posible,

do mesmo xeito que "The Gates"

respondía á disposición física do parque,

compoñer música para unha paisaxe.

O que nos conduciu ata aqui.

(Música)

No Día dos Caídos, estreamos
"The National Mall"

un album que ten en conta a ubicación

lanzado en exclusiva
como unha aplicación móbil

que usaba a función interna do GPS

para cartografar sonoramente todo o parque

da nosa cidade natal en Washington, DC.

Centos de segmentos musicais

están etiquetados xeograficamente
por todo o parque

polo que a medida que
o ouvinte atravesa a paisaxe,

un indicador musical vaise
estendendo ó seu arredor.

Así que isto non é unha lista
de reproducción ou de cancións

planeada para o parque,

senón máis ben un espectro
de distintos ritmos e melodías

que encaixan entre si como
pezas dun crebacabezas

e se mesturan continuamente

segundo a traxectoria escollida polo ouvinte.

Así que pensen en isto como

un álbum de escolle-a-túaa-propia-aventura.

Botemos unha ollada máis de preto.

Vexamos este exemplo.

Utilizando a aplicación

a medida que te abres camiño polo terreo

rodeando o monumento a Washington,

escoitas o son dos instrumentos afinándose,

que logo da paso ó son dun mellotron

entoando unha melodía moi sinxela.

A isto úneselle despois
o envolvente son de violíns.

Segue a andar e unirase un coro completo

ata que finalmente acades o alto do outeiro

e escoitarás o son de tambores
e fogos de artificio

e todo tipo de tolerías musicais

como se todos estes sons fosen irradiados

polo obelisco xigante que irrumpe

no centro do parque.

Pero se te dirixises á dirección oposta

toda a secuencia sucedería en orde inversa.

E cando saises do perímetro do parque,

a música esvaeceríase ata desaparecer,

e o botón do play desaparecería.

Ás veces contacta con nós xente
doutros lugares do mundo

que non poden viaxar ós Estados Unidos,

pero ós que lles gustaría escoitar esta grabación.

Ben, a diferenza dun disco normal,

non puidemos satisfacer esta petición.

Cando piden un CD ou unha versión en MP3,

simplemente non podemos conseguilo

e a razón é que

esta non é unha aplicación promocional,

ou un xogo para publicitar ou acompañar

o lanzamento dunha grabación tradicional.

Neste caso, a aplicación
é o traballo en si mesmo

e a arquitectura da paisaxe

é intrínseca á experiencia auditiva.

Seis meses despois, creamos un disco
que ten en conta a ubicación

para Central Park,

un parque que duplica
o tamaño do National Mall,

con música que abarcaba
dende Sheep's Meadow

ata a camiñata á presa.

Actualmente, meu irmán e eu
estamos traballando

en proxectos por todo o país,

pero a primavera pasada
comezamos un proxecto

precisamente aquí no Stanford's

Experimental Media Art Department,

onde estamos creando o noso maior disco
que ten en conta a ubicación ata agora,

que abarcará toda a Estrada 1

aquí na costa do Pacífico.

Pero o que nos facemos,
incorporar GPS á música,

en realidade é só unha idea.

Aínda que conduce a unha visión máis ampla

para unha industria que ás veces forcexa

para atopar o seu lugar na era dixital,

que empecen a ver nestas novas tecnoloxías

non só como formas de
engadir campás e asubíos

a un modelo existente,

senón que fantaseen
con modelos totalmente novos

nos que a xente intereactúe

e experimente a música.

Grazas.

(Aplausos)