vimeo.com/.../211592053

Άμεση δράση
είναι μια φράση που αναφέρεται συχνά

όταν περιγράφονται
οι τακτικές των αναρχικών...

και δίκαια,
μιας και είναι από τους κύριους

τρόπους που οι αναρχικοί
κάνουν τις αξίες της αυτονομίας,

αυτο-οργάνωσης και
αμοιβαίας βοήθειας, πράξη.

Ώστε... τι είναι ακριβώς;

Λοιπόν, ένας απλός ορισμός
θα ήταν να πούμε ότι

μια άμεση δράση
είναι μια πολιτική δράση

με στόχο την επίτευξη ενός
συγκεκριμένου στόχου ή σκοπού,

και ο οποίος πραγματοποιείται
απευθείας από ένα άτομο

ή ομάδα ατόμων, χωρίς να λογοδοτήσουν

σε μια ανώτερη αρχή για νομιμότητα.

Αυτός ο ευρύς ορισμός καλύπτει ένα τεράστιο
εύρος δραστηριοτήτων...

από ρίξιμο πανό,
έως και αποδράσεις από την φυλακή.

Και δεν μας λέει απαραίτητα αρκετά

για τις πολιτικές αυτών
που έχουν αναλάβει την ίδια την ενέργεια.

Οι άμεσες δράσεις είναι τακτικές-

που σημαίνει ότι είναι ένα
συγκεκριμένο είδος δράσης που

μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εφαρμόσει
ένα ευρύ φάσμα στρατηγικών.

Αν και δεν χρειάζεται να είσαι αναρχικός
για να

κάνεις, ή να συμμετάσχεις σε μια άμεση δράση,

η ίδια η έννοια κατέχει
μια ιδιαίτερη σημασία

για τους αναρχικούς και άλλους
αντι-αυταρχικούς ριζοσπάστες.

Και αυτό γιατί οι συγχρονισμένες και
καλά εκτελεσμένες

άμεσες δράσεις μπορούν να προσφέρουν
μια απόδραση από έναν ατελείωτο

κύκλο παραστατικής πολιτικής, η οποία

αποκτά την υψηλότερη μορφή της στο κράτος.

Ο γερμανός φιλόσοφος Μαξ Βέμπερ
περίφημα όρισε

το κράτος σαν ένα μονοπώλιο
στην νόμιμη

χρήση σωματικής βίας.

Με άλλα λόγια, η κρατική βία,
είτε διανέμεται

από την πένα ενός πολιτικού, το σφυρί ενός δικαστή,
ή το γκλομπ ενός μπάτσου,

είναι μια εκδήλωση νόμιμης βίας, και

μια σκληρή υπενθύμιση
του ρόλου του κράτους

ως ο απόλυτος διαμεσολαβητής
των κοινωνικών συγκρούσεων.

Η εν λόγω εντολή περιλαμβάνει τα πάντα,
από

διαπροσωπικές διαμάχες
που διευθετούνται στα δικαστήρια,

ή από κάποιον που καλεί τους μπάτσους...

μέχρι και τις ευρείς διαμάχες
που ανθίζουν

από συστημική ανισότητα και τις δομικές

ανισορροπίες εγγενείς στον καπιταλισμό,
την αποικιοκρατία,

την λευκή υπεροχή, τον ρατσισμό προς ΑΜΕΑ
και της ετερο-πατριαρχίας.

Στην πιο αγνή της μορφή, η άμεση δράση δεν

δεν στοχεύει να πείσει όσους βρίσκονται στην εξουσία,
αλλά επιδιώκει να προωθήσει

και να επικαλεστεί την εξουσία εκείνων

που διεξάγουν οι ίδιοι την δράση.

Όταν οι άνθρωποι προβαίνουν σε άμεσες δράσεις

απορρίπτουν το
μονοπώλιο του κράτους

στην λήψη αποφάσεων, και
υποστηρίζοντας την δική τους αυτονομία

ενώ παρέχουν ένα παράδειγμα προς μίμηση.

Για να πάρουμε ένα μόνο παράδειγμα,
αντί το μάζεμα υπογραφών

σε έναν πολιτικό για να ψηφίσει κατά
της κατασκευής ενός αγωγού

ή το να απευθυνθούν σε ένα κρατικό
ρυθμιστικό φορέα,

αυτοί που επιλέγουν την άμεση δράση

συνήθως το βρίσκουν πιο
αποτελεσματικό και πιο ισχυρό

το να βγουν και να πάνε να αποκλείσουν
τον αγωγό μόνοι τους... άμεσα.

Η άμεση δράση μπορεί επίσης
να χρησιμοποιηθεί

για την δημιουργία δικτύων
αμοιβαίας βοήθειας.

Πενήντα χρόνια πριν, οι Μαύροι Πάνθηρες
ήρθαν αντιμέτωποι

με την πραγματικότητα της
εκτεταμένης φτώχειας και

της έλλειψης παροχής υπηρεσιών
στις κοινότητές τους.

Αντί να πάνε στην κυβέρνηση, ή

στην συνείδηση της Λευκής Αμερικής,

οι Πάνθηρες άρχισαν να οργανώνουν

της δικές τους κλινικές υγείας και
προγράμματα πρωινού

για πεινασμένα παιδιά
που πάνε σχολείο.

Αυτά τα προγράμματα ήταν μέρος
μιας ευρύτερης στρατηγικής

για την οικοδόμηση της κοινοτικής δύναμης,
και εντοπίστηκαν από

τον Διευθυντή του FBI Τζέι Έντγκαρ Χούβερ
ως πρωταρχική

απειλή για την εθνική ασφάλεια
- με το οποίο εννοούσε

απειλή για τη νομιμότητα του κράτους, και

την δομή του λευκού ρατσισμού
που την υποστηρίζει.

Επειδή παραβιάζουν τα επίσημα κανάλια

της πολιτικής, και συχνά τον ίδιο τον νόμο,

οι εκστρατείες άμεσων δράσεων
συναντιούνται αναπόφευκτα

με πάρα πολλές τακτικές που
αποσκοπούν στο να φέρουν

τις συγκρούσεις υπό κρατικό έλεγχο.

Αυτές μπορεί να κυμαίνονται από κρατικές και
χρηματοδοτούμενες από εταιρίες

μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς,
διεισδύοντας και ελέγχοντας

βασικά κινήματα με σκοπό να
αναγκάσουν αλλαγές στις τακτικές

ή να τα ηγηθούν ή ακόμη και
την άκρα καταστολή τους,

όπως ο μαζικός εγκλεισμός και
στοχευμένες δολοφονίες

εκτελούμενες από κρατικές και
παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Παρά το γεγονός ότι ως έννοια,
η άμεση δράση κατά πάσα πιθανότητα

υπήρχε για όσο χρονικό διάστημα υπήρξαν ιεραρχίες

για να επαναστατήσεις,
ο ίδιος ο όρος χρονολογείται πίσω

στο νωρίτερο κίνημα εργαζομένων,
το οποίο

χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει
στρατιωτικές πρακτικές όπως

βιομηχανικό σαμποτάζ και απεργίες.

Εμποδίζοντας σωματικά την παραγωγή,
και με συλλογική

άμυνα από την καταστολή

οι εργαζόμενοι ήταν σε θέση
να αναγκάσουν παραχωρήσεις

από τα καπιταλιστικά αφεντικά τους.

Η ευρεία χρήση αυτών των τακτικών
οδήγησε τελικά στην

νομιμοποίηση των συνδικάτων
και μια ολόκληρη σειρά από

παραχωρήσεις που αποσκοπούν
να φέρουν τα πιο ριζοσπαστικά

τμήματα του εργατικού κινήματος

ξανά υπό κρατικό έλεγχο.

Μία από τις πιο σημαντικές μέρες
της άμεσης δράσης

στη σύγχρονη ιστορία έλαβε χώρα
το 1970 στην Ιταλία.

Αντιμέτωποι με μια στεγαστική κρίση
που προκλήθηκε

από καπιταλιστική αναδιάρθρωση
της οικονομίας,

χιλιάδες μετανάστες
από τον νότο της χώρας

έκαναν καταλήψεις σε πολυκατοικίες,
και υπερασπίστηκαν σωματικά

τις οικογένειές τους
για να αποφύγουν την έξωση.

Όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να βάλει
χαράτσι στους ναύλους μεταφοράς

και στο κόστος της ενέργειας,
δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αρνήθηκαν

να πληρώσουν τα αυξημένα ποσοστά,
με συλλογικές δράσεις

γνωστές ως αυτο-μειώσεις.

Η Ιταλία ήταν, εκείνο τον καιρό,
μια βαθιά θρησκευόμενη, συντηρητική

και αυστηρά πατριαρχική χώρα,
στην οποία και η άμβλωση

και το διαζύγιο ήταν παράνομα.

Στο πλαίσιο αυτό, ένα ατρόμητο
γυναικείο απελευθερωτικό

κίνημα οργάνωσε ένα υπόγειο δίκτυο κλινικών,

με γιατρούς και νοσηλευτές
παρέχοντας εκατοντάδες

εθελοντές, με τις απαραίτητες δεξιότητες

για την εκτέλεση καθαρών
και ασφαλών αμβλώσεων.

Αυτή η προσέγγιση άμεσης δράσης
στην αναπαραγωγική υγεία

συμπληρώθηκε με μαζικές
και τακτικές διαδηλώσεις

ζητώντας τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων,

η οποία ήταν τελικά επιτυχής.

Στη σημερινή μας εποχή
της αυξανόμενης πόλωσης,

αβεβαιότητας και ανασφάλειας,
η άμεση δράση προσφέρει έναν τρόπο για

για τα κινήματά μας να οικοδομήσουν
και να διεκδικήσουν την συλλογική μας ισχύ,

για να υπερασπιστούν τις κοινότητές μας,

αλλά και να αγωνιστούν
για τον κόσμο που θέλουμε να ζούμε.