Het echte verhaal van Rosa Parks - en waarom we de mythes over zwarte geschiedenis moeten ontmaskeren
-
0:02 - 0:07Ik ben de trotse van vader
van twee mooie kinderen, -
0:07 - 0:12Elijah, 15, en Octavia, 12.
-
0:12 - 0:16Toen Elijah een jaar of tien was,
-
0:16 - 0:17kwam hij naar me toe,
-
0:17 - 0:20hij kwam uit school en liep
over van opwinding -
0:20 - 0:25over wat hij die dag geleerd had
over Afro-Amerikaanse geschiedenis. -
0:25 - 0:30Nu ben ik een Afro-Amerikaanse professor
in culturele studies -
0:30 - 0:32en dus kan je je inbeelden
-
0:32 - 0:35dat Afro-Amerikaanse geschiedenis
belangrijk is bij me thuis. -
0:35 - 0:39Ik was dus trots dat mijn zoon
opgetogen was over wat hij geleerd had -
0:39 - 0:40op school die dag.
-
0:40 - 0:42Ik vroeg hem: "Wat heb je geleerd?''
-
0:42 - 0:46Hij zei: "Ik heb over Rosa Parks geleerd."
-
0:46 - 0:49Ik zei: "En wat heb je
over Rosa Parks geleerd?" -
0:49 - 0:54Hij zei: "Dat Rosa Parks een fragiele,
oudere zwarte dame was -
0:55 - 0:56in de jaren 50
-
0:56 - 0:59in Montgomery, Alabama.
-
0:59 - 1:01Ze ging zitten op de bus
-
1:01 - 1:03en haar voeten waren erg moe
-
1:03 - 1:08en toen de buschauffeur haar zei
op te staan voor een blank persoon, -
1:08 - 1:11weigerde ze omdat haar voeten pijn deden.
-
1:11 - 1:12Het was een lange dag,
-
1:12 - 1:14ze was de onderdrukking beu
-
1:14 - 1:16en gaf haar zitje niet af.
-
1:16 - 1:18En ze marcheerde met Martin Luther King
-
1:18 - 1:20en geloofde in geweldloosheid."
-
1:20 - 1:24Toen hij naar me keek,
zag hij waarschijnlijk -
1:24 - 1:28dat ik niet erg onder de indruk was
-
1:28 - 1:29van zijn ...
-
1:29 - 1:31.... hmm ...
-
1:31 - 1:32geschiedenisles.
-
1:32 - 1:37Hij hield op en zei:
"Papa, was heb ik fout gezegd?" -
1:37 - 1:39Ik zei: "Zoon, je hebt niets fout gezegd,
-
1:39 - 1:42maar ik denk dat je leraar
een heleboel dingen fout heeft." -
1:42 - 1:43(Gelach)
-
1:43 - 1:44Hij zei: "Wat bedoel je?"
-
1:44 - 1:48Ik zei: "Rosa Parks was niet moe.
-
1:49 - 1:51Ze was niet oud.
-
1:51 - 1:54En ze had zeker geen pijnlijke voeten."
-
1:54 - 1:56Hij zei: "Wat?"
-
1:56 - 1:57Ik zei: "Jazeker.
-
1:57 - 1:59Rosa Parks was maar 42 jaar oud."
-
2:00 - 2:03Ja, je schrikt. Nog nooit gehoord, he?
-
2:03 - 2:05"Rosa Parks was maar 42 jaar oud,
-
2:05 - 2:09ze had die dag maar zes uur gewerkt,
ze was een naaister -
2:09 - 2:12en haar voeten deden het prima.
-
2:12 - 2:13(Gelach)
-
2:13 - 2:16Het enige wat ze beu was,
-
2:16 - 2:18was ongelijkheid.
-
2:18 - 2:20Ze was onderdrukking beu."
-
2:20 - 2:21En mijn zoon zei:
-
2:21 - 2:25"Waarom vertelt mijn leraar me zoiets?
-
2:25 - 2:27Dit brengt me in de war."
-
2:27 - 2:31Want hij hield van zijn leraar
en het was een goede leraar, -
2:31 - 2:34een jonge, blanke vrouw
van midden twintig, -
2:34 - 2:37erg verstandig en motiverend,
en ik vond haar dus ook leuk. -
2:38 - 2:40Maar hij was in de war.
"Waarom zegt me zoiets?" zei hij. -
2:41 - 2:44Hij zei: "Papa, vertel me meer.
Vertel me meer over Rosa Parks." -
2:44 - 2:46En ik zei: "Zoon, ik zal nog meer doen."
-
2:47 - 2:48En hij weer: "Wat?"
-
2:48 - 2:50"Ik koop je morgen haar autobiografie
-
2:50 - 2:52en ik laat het je zelf lezen."
-
2:52 - 2:54(Gelach)
-
2:56 - 2:57Zoals je je kunt voorstellen,
-
2:58 - 3:03was Elijah niet erg blij met zijn
nieuwe, grote huiswerk -
3:03 - 3:07dat zijn vader hem net gegeven had,
maar hij aanvaardde het. -
3:07 - 3:11Hij kwam terug nadat hij het gelezen had
-
3:11 - 3:14en hij was opgewonden
over wat hij geleerd had. -
3:14 - 3:16Hij zei: "Papa,
-
3:16 - 3:22niet alleen was Rosa Parks
eerst niet voor geweldloosheid, -
3:22 - 3:27maar Rosa Parks' grootvader,
die haar feitelijk had opgevoed -
3:27 - 3:29en licht genoeg was
om voor blank door te gaan, -
3:29 - 3:33liep rond met een pistool in zijn holster
-
3:33 - 3:38en de mensen wisten dat je geen ruzie wou
met kinderen of kleinkinderen van Mr Parks -
3:38 - 3:43want dan schoot hij
een gaatje in je achterwerk. -
3:43 - 3:44(Gelach)
-
3:44 - 3:45Juist?
-
3:45 - 3:47Er viel niet met hem te spotten.
-
3:48 - 3:54En hij zei: "Ik heb ook geleerd dat
Rosa Parks met een man huwde in Raymond -
3:54 - 3:57die erg op haar grootvader leek."
-
3:58 - 3:59Hij was een organisator.
-
3:59 - 4:02Hij was een burgerrechtenactivist.
-
4:02 - 4:05Hij organiseerde events
-
4:05 - 4:10en soms vonden die plaats
in het huis van Rosa Parks. -
4:10 - 4:12Op een dag merkte Rosa Parks op
-
4:12 - 4:15dat er zoveel pistolen op tafel lagen,
-
4:15 - 4:18omdat ze dachten dat er
iemand zou binnenvallen -
4:18 - 4:21en omdat ze op alles voorbereid waren,
-
4:21 - 4:24zodat Rosa Parks zei:
"Eer lagen zoveel pistolen op tafel -
4:24 - 4:26dat ik zelfs vergat
hen koffie of eten te geven." -
4:27 - 4:29Zo was Rosa Parks.
-
4:29 - 4:34En het is zo dat toen Rosa Parks
die dag op die bus zat -
4:34 - 4:37en wachtte op de politie
-
4:37 - 4:40en niet wist wat er met haar zou gebeuren,
-
4:40 - 4:42ze niet aan Martin Luther King dacht,
-
4:42 - 4:43die ze nauwelijks kende.
-
4:43 - 4:46Ze dacht niet aan
geweldloosheid of Ghandi. -
4:46 - 4:48Ze dacht aan haar grootvader,
-
4:48 - 4:52een man met een pistool
waarmee niet te spotten viel. -
4:52 - 4:56Daar dacht Rosa Parks aan.
-
4:56 - 5:00Mijn zoon was gefascineerd door Rosa Parks
-
5:00 - 5:03en ik was trots te zien
hoe opgetogen hij was. -
5:03 - 5:05Maar ik had nog steeds een probleem.
-
5:05 - 5:08Want ik moest nog steeds
naar zijn school gaan -
5:08 - 5:10en dit bespreken met zijn leraar,
-
5:10 - 5:13omdat ik niet wilde dat ze kinderen
-
5:13 - 5:16nog meer foute geschiedenis zou leren.
-
5:16 - 5:19Zo ik denk hier over na, omdat ik begrijp
-
5:19 - 5:23dat wanneer je als Afro-Amerikaanse man
met blanken over racisme praat -
5:23 - 5:25of over iets dat raciaal gevoelig ligt,
-
5:25 - 5:27dat dit gewoonlijk een uitdaging is.
-
5:27 - 5:33Dit is wat de blanke socioloog
Robin DiAngela 'blanke fragiliteit' noemt. -
5:33 - 5:35Zij argumenteert
-
5:35 - 5:38dat omdat blanken het niet gewend zijn
-
5:38 - 5:41gewezen te worden
op hun blanke privileges, -
5:41 - 5:44dat wanneer zelfs de kleinste uitdaging
zich aan hen voordoet, -
5:44 - 5:46ze gewoonlijk wenen,
-
5:46 - 5:47boos worden
-
5:47 - 5:48of weglopen.
-
5:48 - 5:49(Gelach)
-
5:49 - 5:52En ik heb dit al allemaal ervaren.
-
5:52 - 5:58Dus terwijl ik nadacht
over hoe de leraar aan te spreken, -
5:58 - 6:00voelde ik me er niet goed bij,
-
6:00 - 6:03maar dat het er nu eenmaal bij hoort
als je als zwarte ouder -
6:03 - 6:06je zwarte kinderen met zelfbewustzijn
op probeert te voeden. -
6:06 - 6:08Ik riep Elijah bij me en zei,
-
6:08 - 6:13"Elijah, ik ga afspreken met je leraar
-
6:13 - 6:14en dit recht zetten -
-
6:14 - 6:15misschien je schoolhoofd.
-
6:15 - 6:17Wat denk je ervan?"
-
6:17 - 6:18En Elijah zei:
-
6:18 - 6:20"Papa, ik heb een beter idee."
-
6:21 - 6:23En ik zei: "Echt, wat is jouw idee?"
-
6:23 - 6:28Hij zei: "We hebben binnenkort
een spreekbeurt -
6:28 - 6:30en zou ik die spreekbeurt niet gebruiken
-
6:30 - 6:34om te proberen te mythes
rond Rosa Parks te ontkrachten?" -
6:35 - 6:36En ik dacht:
-
6:37 - 6:38dat is een goed idee.
-
6:40 - 6:43En dus gaat Elijah naar school,
-
6:43 - 6:45geeft zijn presentatie,
-
6:45 - 6:46komt terug naar huis
-
6:46 - 6:49en ik zie dat er iets goeds gebeurd is.
-
6:49 - 6:51Ik zei: "Wat is er gebeurd, zoon?"
-
6:51 - 6:53Hij zei: "Later die dag,
-
6:53 - 6:55sprak de leraar me aan
-
6:55 - 7:00en verontschuldigde zich voor
foute informatie die ze gegeven had." -
7:01 - 7:04En er gebeurde nog iets wonderlijks
de volgende dag. -
7:04 - 7:08Ze gaf een nieuwe les over Rosa Parks,
-
7:08 - 7:12waarbij ze de gaten vulde die ze
achtergelaten had en de fouten rechtzette. -
7:12 - 7:17Ik was zo trots op mijn zoon.
-
7:18 - 7:21Maar toen dacht ik erover na.
-
7:22 - 7:23En ik werd kwaad.
-
7:24 - 7:25Ik werd erg kwaad.
-
7:26 - 7:28Waarom? Waarom werd ik boos?
-
7:29 - 7:34Omdat mijn negenjarige zoon
zijn leraar moest opvoeden -
7:34 - 7:35over zijn geschiedenis,
-
7:35 - 7:38zijn leraar moest opvoeden
over zijn mens-zijn. -
7:38 - 7:40Hij is negen jaar oud.
-
7:41 - 7:44Hij moet met zijn hoofd
bij basketbal of voetbal zijn -
7:44 - 7:46of de nieuwste film.
-
7:47 - 7:51Hij hoeft niet na te denken
over het nemen van de verantwoordelijkheid -
7:51 - 7:53om zijn leraar op te voeden,
-
7:53 - 7:56of zijn mede-studenten
-
7:56 - 7:59over zichzelf, over zijn geschiedenis.
-
7:59 - 8:00Dat was een last die ik droeg.
-
8:00 - 8:02Dat was een last die mijn ouders droegen
-
8:02 - 8:04en de generaties voor hen.
-
8:04 - 8:09En nu zag ik dat mijn zoon
die last ook droeg. -
8:10 - 8:14En daarom schreef Rosa Parks
haar autobiografie. -
8:14 - 8:16Want tijdens haar leven,
-
8:16 - 8:18stel je voor,
-
8:18 - 8:22je doet prachtige dingen,
-
8:22 - 8:26je leeft en spreekt over
je strijd voor mensenrechten -
8:26 - 8:28en een verhaal komt boven
-
8:28 - 8:31waarin iemand de wereld vertelt
-
8:31 - 8:34dat je oud was en pijnlijke voeten had
-
8:34 - 8:36en gewoon een accidentele activist was,
-
8:36 - 8:40niet dat je 20 jaar activist was,
-
8:40 - 8:43niet dat die boycot
al maanden gepland was, -
8:44 - 8:48niet dat je niet de eerste of de tweede
of zelfs de derde vrouw was -
8:48 - 8:50die hiervoor gearresteerd werd.
-
8:51 - 8:56Je wordt een accidentele activist,
zelfs tijdens haar eigen leven. -
8:56 - 8:59En dus schreef ze de autobiografie
om dit recht te zetten, -
8:59 - 9:02omdat ze de wereld er wilde aan herinneren
-
9:03 - 9:07dat het er zo aan toeging
-
9:08 - 9:11in de jaren 50,
-
9:11 - 9:14wanneer je zwart was in Amerika
-
9:14 - 9:16en vocht voor je rechten.
-
9:17 - 9:20Tijdens het jaar, iets meer dan een jaar,
dat de boycot duurde, -
9:21 - 9:24werden er naar vier kerken bommen gegooid
-
9:24 - 9:27Er werden twee aanslagen gepleegd
op het huis van Martin Luther King -
9:27 - 9:29en nog een aantal op huizen van leiders
-
9:29 - 9:31van de mensenrechtenbeweging
in Birmingham. -
9:32 - 9:37De man van Rosa Park sliep 's nachts
met een jachtgeweer, -
9:37 - 9:39omdat ze constant
doodsbedreigingen kregen. -
9:39 - 9:42De moeder van Rosa Parks woonde bij hen
-
9:42 - 9:44en bleef soms uren aan de telefoon
-
9:44 - 9:47zodat niemand met
doodsbedreigingen kon bellen, -
9:47 - 9:50omdat het zo constant en aanhoudend was.
-
9:50 - 9:52Er was zelfs zoveel spanning,
-
9:52 - 9:55er was zoveel druk,
er was zoveel terrorisme -
9:55 - 9:57dat Rosa Parks en haar man
hun baan verloren -
9:58 - 9:59en geen andere baan konden vinden
-
9:59 - 10:03en uiteindelijk moesten vertrekken
en het zuiden verlaten. -
10:06 - 10:09Dit is een realiteit van de mensenrechten
-
10:09 - 10:13waarvan Rosa Parks zeker wilde zijn
dat de mensen het begrepen. -
10:14 - 10:20En dan kan je zeggen: "Wel David,
wat heb ik hiermee te maken? -
10:20 - 10:22Ik bedoel het goed.
-
10:22 - 10:23Ik bezit geen slaven.
-
10:23 - 10:25Ik wil de geschiedenis niet witwassen.
-
10:25 - 10:27Ik ben een goeierd. Ik ben een goed mens."
-
10:28 - 10:30Ik zal je zeggen
wat je ermee te maken hebt -
10:30 - 10:33en dat doe ik door je
een verhaal te vertellen -
10:33 - 10:36over een professor van me,
een blanke professor, -
10:37 - 10:41tijdens mijn graduaatsopleiding,
die een briljant individu was. -
10:41 - 10:42We zullen hem 'Fred' noemen.
-
10:43 - 10:48En Fred schreef een geschiedenis
van de burgerrechtenbeweging, -
10:48 - 10:50maar meer specifiek over een moment
-
10:50 - 10:52dat hem was overkomen in Noord-Carolina
-
10:52 - 10:54toen een blanke man in koelen bloede
-
10:54 - 10:56een zwarte man neerschoot
in een open ruimte -
10:56 - 10:58en nooit werd veroordeeld.
-
10:59 - 11:01Het was een fantastisch boek
-
11:01 - 11:05en hij verzamelde een paar
van zijn vrienden professoren en mij -
11:05 - 11:09om het manuscript te lezen
voor het werd ingediend. -
11:09 - 11:11Ik was blij dat hij me gevraagd had;
-
11:11 - 11:13ik was maar een graduaatstudent toen.
-
11:13 - 11:16Ik moest er aan wennen.
"OK, prima", dacht ik. -
11:16 - 11:19Ik zat daar tussen intellectuelen
-
11:19 - 11:24en ik las het manuscript van het boek.
-
11:24 - 11:26En er was een moment in het boek
-
11:26 - 11:28dat me erg problematisch leek,
-
11:28 - 11:29en dus zei ik:
-
11:29 - 11:33"Fred", toen we met elkaar
dit ontwerp zaten te bespreken, -
11:33 - 11:38"Fred, ik heb een probleem
met het moment waarop je praat -
11:38 - 11:41over je meid in jouw boek."
-
11:41 - 11:48En ik zag dat Fred
een beetje gespannen werd. -
11:48 - 11:51Hij zei: "Wat bedoel je?
Dat is een prima verhaal. -
11:51 - 11:53Het gebeurde zoals ik het vertelde."
-
11:53 - 11:56Ik zei: "Zal ik je misschien
een ander scenario geven?" -
11:57 - 11:58Wat is nu het verhaal?
-
11:58 - 12:00Het was 1968.
-
12:01 - 12:04Martin Luther King was net vermoord.
-
12:04 - 12:09Zijn meid, 'huishoudster',
we noemen haar 'Mabel', -
12:09 - 12:10was in de keuken.
-
12:11 - 12:12Kleine Fred is acht jaar oud.
-
12:12 - 12:14Kleine Fred loopt de keuken in
-
12:15 - 12:21en Mabel, die hij kent als lachend
en behulpzaam en vrolijk, -
12:21 - 12:23leunt over het aanrecht
-
12:23 - 12:25en ze weent,
-
12:26 - 12:27ze huilt,
-
12:28 - 12:30ontroostbaar.
-
12:31 - 12:35En kleine Fred gaat naar haar toe
en zegt: "Mabel, wat is er aan de hand?" -
12:36 - 12:38Mabel keert zich om en zegt:
-
12:38 - 12:43"Ze hebben hem vermoord, onze leider.
Ze hebben Martin Luther King vermoord. -
12:43 - 12:46Hij is dood. Het zijn monsters."
-
12:47 - 12:49En kleine Fred zegt:
-
12:49 - 12:52"Alles komt goed, Mabel, je zal het zien."
-
12:52 - 12:55En ze kijkt naar hem en ze zegt:
"Nee, het komt niet goed. -
12:55 - 12:57Heb je niet gehoord wat ik net zei?
-
12:57 - 13:00Ze hebben Martin Luther King vermoord."
-
13:01 - 13:03En Fred,
-
13:03 - 13:04zoon van een predikant,
-
13:06 - 13:08kijkt naar Mabel en zegt:
-
13:08 - 13:13"Maar Mabel, stierf Jezus
niet op het kruis voor onze zonden? -
13:14 - 13:15Was dat niet goed dan?
-
13:15 - 13:19Misschien loopt dit ook goed af.
-
13:19 - 13:23Misschien leidt de dood van Martin Luther
King naar een goed resultaat." -
13:24 - 13:26En terwijl Fred het verhaal vertelt,
-
13:26 - 13:30zegt hij dat Mabel haar hand
voor haar mond hield, -
13:31 - 13:34zich naar Fred boog en hem
een knuffel gaf -
13:35 - 13:38en toen ging ze naar de ijskast
-
13:38 - 13:40en naam twee Pepsi's,
-
13:40 - 13:41gaf hem een Pepsi
-
13:41 - 13:44en stuurde hem weg om te spelen
met zijn broertjes. -
13:45 - 13:47En hij zei:
-
13:47 - 13:52"Dit was het bewijs dat zelfs tijdens
de meest moeilijke raciale problemen, -
13:52 - 13:55twee mensen samen konden komen
over de rassenscheiding heen -
13:55 - 13:58en gemeenschappelijke menselijkheid vinden
-
13:58 - 14:00langs de lijnen van liefde en affectie."
-
14:00 - 14:04En ik zei, "Fred, dat zijn nonsens."
-
14:04 - 14:06(Gelach)
-
14:07 - 14:08(Applaus)
-
14:08 - 14:11Fred was verbaasd,
-
14:11 - 14:15"Ik begrijp het niet, David.
Dat is het verhaal." -
14:15 - 14:17Ik zei: "Fred, laat me je iets vragen."
-
14:18 - 14:19Ik zei:
-
14:20 - 14:23"Jij was in Noord-Carolina in 1968.
-
14:24 - 14:27Als Mabel naar haar gemeenschap
was gegaan -- jij was 8 jaar -- -
14:27 - 14:30hoe denk je dat 8-jarige Afro-Amerikaanse
kinderen haar noemden? -
14:30 - 14:32Denk je dat ze haar
bij haar voornaam noemden?" -
14:33 - 14:35Nee, ze noemden haar 'Miss Mabel'
-
14:35 - 14:38of 'Miss Johnson' of 'Tante Johnson'.
-
14:38 - 14:41Ze zouden niet durven
haar bij haar voornaam te noemen, -
14:41 - 14:43want dat zou zeer respectloos zijn.
-
14:43 - 14:46Maar jij noemde haar bij haar voornaam,
-
14:46 - 14:47elke dag dat ze werkte
-
14:47 - 14:50en je dacht er niet eens bij na."
-
14:50 - 14:53Ik zei: "Ik zal je nog een vraag stellen:
was Mabel getrouwd? -
14:53 - 14:55Had ze kinderen?
-
14:55 - 14:56Naar welke kerk ging ze?
-
14:56 - 14:59Wat was haar favoriete dessert?"
-
15:01 - 15:05Fred kon die vragen niet beantwoorden.
-
15:05 - 15:09Ik zei: "Fred, dit verhaal
gaat niet over Mabel. -
15:09 - 15:10Dit verhaal gaat over jou."
-
15:11 - 15:14Ik zei: "Door dit verhaal
voelde jij je goed, -
15:14 - 15:16maar dit verhaal gaat niet over Mabel.
-
15:16 - 15:18Wat er feitelijk gebeurde,
-
15:18 - 15:20was dat Mabel huilde,
-
15:20 - 15:22wat ze normaal niet deed,
-
15:22 - 15:24en dus was ze niet op haar hoede.
-
15:25 - 15:26En jij kwam de keuken binnen
-
15:26 - 15:30en zij voelde zich zwak
en was niet op haar hoede. -
15:30 - 15:34En omdat jij jezelf zag
als één van haar kinderen, -
15:34 - 15:38had je niet door dat je eigenlijk
het kind van haar werkgever was. -
15:39 - 15:41En ze riep tegen je.
-
15:41 - 15:43Maar toen herpakte ze zich,
-
15:43 - 15:45omdat ze wist: "Als ik tegen hem roep
-
15:45 - 15:48en hij vertelt het zijn vader of moeder,
-
15:48 - 15:50dan kan ik mijn job verliezen."
-
15:51 - 15:53En dus hield ze zichzelf onder controle
-
15:53 - 15:58en hoewel zij troost nodig had,
troostte ze jou -
15:58 - 15:59en stuurde je wandelen,
-
16:00 - 16:03zodat ze alleen kon rouwen."
-
16:04 - 16:05En Fred was stomverbaasd.
-
16:06 - 16:10En realiseerde zich dat hij
het moment verkeerd begrepen had. -
16:10 - 16:14En dit is wat men deed met Rosa Parks.
-
16:14 - 16:19Omdat een oma met pijnlijke voeten
makkelijker te verteren is, -
16:19 - 16:22die niet opstaat omdat ze
wil vechten tegen ongelijkheid -
16:23 - 16:25maar omdat haar voeten
en haar rug pijn doen -
16:25 - 16:26en ze de hele dag gewerkt heeft.
-
16:27 - 16:30Oude oma's zijn niet angstaanjagend.
-
16:30 - 16:32Maar jonge, radicale zwarte vrouwen
-
16:32 - 16:34die niet met zich laten sollen
-
16:34 - 16:36zijn wel eng,
-
16:36 - 16:38zij die opstaan tegen gezag
-
16:38 - 16:40en bereid zijn daarvoor te sterven --
-
16:40 - 16:42dat zijn geen mensen
-
16:42 - 16:45waarbij we ons comfortabel voelen.
-
16:47 - 16:48En dan zeg je:
-
16:49 - 16:51"Wat wil je dat ik doe, David?
-
16:51 - 16:54Ik weet niet wat te doen."
-
16:55 - 16:58Dan zeg ik tegen jou
-
16:58 - 17:00dat er een tijd was
-
17:00 - 17:02waarin als je Joods was,
je niet blank was, -
17:02 - 17:04als je Italiaan was, je niet blank was,
-
17:04 - 17:06als je Iers was, je niet blank was
-
17:06 - 17:07in dit land.
-
17:07 - 17:12Het duurde een tijd voor de Ieren,
Joden en Italianen blank werden. -
17:13 - 17:14Juist?
-
17:14 - 17:16Er was een tijd waarin je 'anders' was,
-
17:16 - 17:19toen je buitengesloten werd.
-
17:22 - 17:23Toni Morrison zei:
-
17:23 - 17:27"Als ik op mijn knieën moet
om jou je groot te laten voelen, -
17:27 - 17:28dan heb je een groot probleem."
-
17:28 - 17:31Ze zegt: "Blank Amerika
heeft een ernstig probleem." -
17:33 - 17:38Om eerlijk te zijn weet ik niet of de
rassenkwestie zal verbeteren in Amerika. -
17:38 - 17:40Maar ik weet dat om ze te verbeteren,
-
17:40 - 17:44we die uitdagingen moeten aangaan.
-
17:44 - 17:47De toekomst van mijn kinderen
hangt er vanaf. -
17:47 - 17:49De toekomst van mijn
kleinkinderen hangt er vanaf. -
17:50 - 17:52En of je het nu weet of niet,
-
17:52 - 17:55de toekomst van jouw kinderen
en je kleinkinderen -
17:56 - 17:57hangt er ook vanaf.
-
17:58 - 17:59Bedankt.
- Title:
- Het echte verhaal van Rosa Parks - en waarom we de mythes over zwarte geschiedenis moeten ontmaskeren
- Speaker:
- David Ikard
- Description:
-
Zwarte geschiedenis wordt vaak in een verwaterde versie gegeven in de VS, bezaaid met onjuistheden en ontdaan van zijn context en rijke, robuuste historische figuren. Uitgerust met het echte verhaal van Rosa Parks, belicht professor David Ikard hoe het onschuldig en verteerbaar maken van de raciale realiteit ons allen schade toebrengt -- en benadrukt hij de kracht en het belang van historische nauwkeurigheid.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:13