Ο ισόβιος ηγετικός ρόλος σας ως Διευθύνων Γονέας | Αρούνα Ναραγιανάν | TEDxDrapanosWomen

Γνωρίζατε ότι οι ρόλοι που παίζουν οι άνθρωποι ως γονείς ή φροντιστές (π.χ. ιδιοκτήτες ζώων, διευθυντές ομάδων, θείες, θείοι, κλπ.) έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν μερικά φανταστικά μαθήματα ηγεσίας και να αναπτύξουν χρήσιμες δεξιότητες; Συχνά, όλοι αναλώνονται στην εκπλήρωση της «υπευθυνότητας» του ρόλου τους και δεν βλέπουν τα μαθήματα που προσφέρει.

Σε αυτήν την ομιλία, η Αρούνα μοιράζεται την προσωπική της ιστορία για το πώς πίστευε ότι το να γίνει γονιός θα την καθυστερούσε στο επιχειρηματικό της ταξίδι ηγεσίας, αλλά συνειδητοποίησε ότι είχε μάθει πολύτιμα μαθήματα ηγεσίας από αυτήν την εμπειρία χρησιμοποιώντας ένα απλό κόλπο. Επισημαίνει πώς αυτός ο ρόλος τη βοήθησε να πετύχει στην επιχειρηματική της καριέρα και να αντιμετωπίσει προκλήσεις ηγεσίας με αυτοπεποίθηση. Συνολικά, αυτή η ομιλία δίνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα για να ξεκλειδώσετε το πλήρες δυναμικό που πρέπει να προσφέρει ο ισόβιος ηγετικός ρόλος ως Διευθύνων Γονέας.

Η Αρούνα είναι επιχειρηματική ηγέτιδα με 16ετή εμπειρία στο μάρκετινγκ, την εταιρική κοινωνική ευθύνη, τη βιωσιμότητα και τη διαχείριση αποβλήτων. Αποφοίτησε από τη Σχολή Επιχειρήσεων του Harvard (Εκπαίδευση Στελεχών) και κατέχει από το παρελθόν έως και τώρα ηγετικές θέσεις σε φημισμένους οργανισμούς. Προσελκύει με ενθουσιασμό εθελοντές για διάφορες αιτίες που ευθυγραμμίζονται με τα SDG των Ηνωμένων Εθνών, όπως η εκπαίδευση και η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Είναι ομιλητής και ειδικός σε διάφορα φόρουμ της βιομηχανίας και ραδιοφωνικές εκπομπές για την ποικιλομορφία, τη βιωσιμότητα και την αλλαγή του κλίματος. Οι προσπάθειές της έχουν κερδίσει την αναγνώρισή της στους Top 50 Marketers του GCC (2016) και «Οι 100 πιο σημαντικοί ηγέτες της ΕΚΕ στον κόσμο» (2017). Επιπλέον των παραπάνω, είναι περήφανος γονέας ενός δυναμικού 12χρονου, τον οποίο θεωρεί οδηγό και γκουρού.

Έχουν γραφτεί 15.000 βιβλία
πάνω σ' αυτό το θέμα.

Είναι μια αγορά
50 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Στελέχη ταξιδεύουν ανά τον κόσμο
για να αποκτήσουν αυτές τις δεξιότητες

στα καλύτερες σχολές επιχειρήσεων.

Το έχω κάνει κι εγώ αυτό.

Οι οργανισμοί δίνουν μεγάλη σημασία
στην ανάπτυξη αυτής της δεξιότητας.

Μαντέψτε για τι πράγμα μιλάω.

Για την ηγεσία.

Αλλά αν σας έλεγα

ότι υπάρχει ένα φανταστικό,
απίστευτο πρόγραμμα ηγεσίας,

κοντά στα σπίτια των περισσότερών μας,

που μας διαμορφώνει και μας κάνει
ευέλικτους ηγέτες κάθε μέρα.

Και το καλύτερο, είναι τελείως δωρεάν.

(Γέλια)

Θα σας ενδιέφερε να μάθετε περισσότερα;

Κοινό: Ναι.

Ουάου, καλό.

Σε όλους αρέσουν τα δωρεάν πράγματα.

Για μια στιγμή, ας σταματήσουμε
κι ας σκεφτούμε έναν ηγέτη.

Όταν λέω ηγέτης, τι εικόνα
σας έρχεται στο μυαλό;

Απλώς σκεφτείτε το.

Όταν το πληκτρολόγησα
σε μια μηχανή αναζήτησης,

μου εμφανίστηκαν τέτοιες εικόνες.

Ήταν κάποιος εκεί έξω,
που προσπαθούσε να διακριθεί,

να ηγηθεί, να προσπαθήσει να δημιουργήσει
αντίκτυπο, να έχει ακόλουθους.

Το άλλο είδος εικόνων που εμφανίστηκαν
ήταν κάποιος με ένα κοστούμι,

συνήθως άντρας, όχι κορίτσι,

που λέει, «ακολούθησέ με»,

εκεί έξω προσπαθώντας
να δημιουργήσει αντίκτυπο.

Έτσι ενώ μεγάλωνα,

όταν μου έλεγαν ότι πρέπει να μεγαλώσω,

να φιλοδοξώ να γίνω ηγέτιδα,

τέτοιου είδους εικόνες ήταν στο μυαλό μου.

Τα πρώιμα χρόνια, όταν ήμουν μικρή,

το να είσαι ηγέτης σήμαινε

να είσαι αυτός που αποφασίζει ποιο
παιχνίδι θα παίξεις το απόγευμα.

Στην εφηβεία μου, στο σχολείο,
ήταν να είμαι ο αρχηγός του σχολείου.

Όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου
στον επιχειρηματικό κόσμο, ήταν αυτό:

αυτός που βρίσκεται
στην κορυφή της εταιρικής κλίμακας,

ο Διευθύνων Σύμβουλος.

Έτσι αποφάσισα, ναι, αυτός
είναι ο ηγετικός μου προορισμός.

Ήθελα να γίνω ο Διευθύνων Σύμβουλος.

Έτσι άρχισα να το επιδιώκω.

Συνήθιζα να λέω στους φίλους μου

ότι δεν θα αφήσω τίποτα να μπει
στη μέση του ταξιδιού μου ηγεσίας.

Ούτε γάμος, και σίγουρα ούτε παιδιά.

(Γέλια)

Δεν είναι ότι δεν μου άρεσαν τα παιδιά,

αλλά αυτό που έγινε ήταν,

στο μυαλό μου, είχα υποθέσει κάπως

ότι το να είμαι γονιός
θα με καθυστερήσει, θα με βαρύνει,

θα χάσω τον στόχο μου

από τον προορισμό ηγεσίας
που είχα στο μυαλό μου.

Αλλά πάντα η ζωή μας πετάει
πολλές ενδιαφέρουσες εκπλήξεις.

Μετά από μερικά χρόνια, παντρεύτηκα,

και σε μια ενδιαφέρουσα φάση
της καριέρας μου,

έμαθα ότι θα γίνω μαμά.

Ήμουν κατενθουσιασμένη.

Αλλά πρέπει να παραδεχτώ
ότι είχα ανάμεικτα συναισθήματα.

Από τη μία πλευρά, ήμουν ενθουσιασμένη
για όλη αυτήν τη νέα εμπειρία.

Από την άλλη, ανησυχούσα.

Είχα την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου στο
μυαλό μου, όπως οι περισσότερες γυναίκες:

Θα με καθυστερήσει αυτό;

Πρέπει να επιλέξω ανάμεσα
στο να είμαι γονιός και να έχω καριέρα;

Ή μπορώ να τα έχω και τα δύο
και ακόμη περισσότερα;

Έπρεπε να το σκεφτώ καλά
πριν κάνω την επιλογή μου.

Είπα στον εαυτό μου και έκανα
μια συνειδητή επιλογή, και είπα,

«Θα επιλέξω και τα δύο
και ακόμη περισσότερα».

Θα προσπαθήσω να τα κάνω
να δουλέψουν μαζί.

Έτσι, μερικές μέρες
αφού γεννήθηκε ο γιος μου

το 2007,

άρχισα να γράφω αυτό το άρθρο.

Είπα στον εαυτό μου, δεν ξέρω πραγματικά

αν θα γίνω Διευθύνων Σύμβουλος

σε κάποια φάση,

αλλά σίγουρα θα γίνω Διευθύνων Γονέας.

(Γέλια)

Έτσι έδωσα στον εαυτό μου -δεν
χρειάστηκε να περιμένω να μου τον δώσουν-

έδωσα στον εαυτό μου τον φανταχτερό
τίτλο του Διευθύνοντα Γονέα.

Κι έτσι ξεκίνησε ο ισόβιος
ηγετικός ρόλος μου

ως Διευθύνων Γονέας.

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο,
έβαλα μερικές σκέψεις,

έσωσα το αρχείο, και το φύλαξα.

Δεν έγραψα ποτέ κάτι παραπάνω
από τις τέσσερις πέντε πρώτες γραμμές.

Πέρασαν τα χρόνια,

και προσπαθούσα να ισορροπήσω
τον επιχειρηματικό μου ρόλο

με τον ρόλο μου ως γονέας.

Η οικογένειά μου με υποστήριξε πολύ.

Αλλά κάπως σκεφτόμουν ότι το να είμαι
γονιός ήταν η πρωταρχική μου ευθύνη.

Εγώ έπρεπε να τρέχω για να κάνω πράγματα.

Εγώ έπρεπε να κάνω τα πάντα.

Και, κάποια στιγμή, με κούραζε τελείως.

Και μία από αυτές τις κουραστικές ημέρες,

όταν κοιτούσα κάποια παλιά αρχεία,

βρήκα αυτό το άρθρο που είχα
αρχίσει να γράφω πριν από 10 χρόνια,

με μόνο τέσσερις γραμμές,

που έλεγαν «Ο ισόβιος ηγετικός ρόλος μου
ως Διευθύνων Γονέας».

Σταμάτησα, διάβασα μερικές γραμμές,
και αναρωτήθηκα.

Είχα υποσχεθεί ότι αυτός θα ήταν
ο ισόβιος ηγετικός ρόλος μου.

Έτσι όταν το συλλογίστηκα,
συνειδητοποίησα

ότι αυτό που ήμουν σήμερα
ως επιχειρηματικός ηγέτης

ήταν κάτι που αναπτύχθηκε από τον ρόλο μου
ως γονέας και από το παιδί μου.

Ήταν η εμπειρία μου
ως γονέας και ως μητέρα

που με έκανε την επιτυχημένη
επιχειρηματική ηγέτιδα που ήμουν.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας
μερικά μαθήματα που μου ήρθαν στο μυαλό

που έμαθα ως Διευθύνων Γονέας.

Μάθημα νούμερο 1: Διαπραγμάτευση.

(Γέλια)

Πόσοι από εσάς έχετε προσπαθήσει

να κάνετε ένα παιδί να φορέσει κάτι
που αρέσει σε εσάς και όχι σε αυτό;

(Γέλια)

Και ακόμη καλύτερα,

πόσοι από εσάς έχετε προσπαθήσει
να τα ταΐσετε κάτι που είναι υγιεινό

όσο είναι μικρά;
(Γέλια)

Αυτή είναι μια φωτογραφία του γιου μου
όταν ήταν ενός έτους.

Προσπαθούσα να τον ταΐσω μήλο,
αλλά ήθελε να φάει αυτήν τη σάπια ντομάτα.

(Γέλια)

Απέτυχα παταγωδώς εκείνη την ημέρα,
στη διαπραγμάτευση,

επειδή είχε απλώς αποφασίσει
να κάνει αυτό που ήθελε.

Αλλά αυτό με δίδαξε
ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα,

που με βοήθησε στην εφαρμογή
αυτών των μαθημάτων στον χώρο εργασίας.

Όταν σκέφτεστε σαν γονιός,
όταν διαπραγματεύεστε,

πάντα σκέφτεστε το αμοιβαίο όφελος
και όχι μόνο να κερδίσετε,

επειδή νοιάζεστε για το όφελος
και των δύο ενδιαφερόμενων.

Αυτό το είδος σκέψης κάπως ενσωματώθηκε

στον τρόπο ηγεσίας μου.

Μπόρεσα σε κάθε συζήτηση στη δουλειά
να σκέφτομαι το αμοιβαίο όφελος.

Μάθημα νούμερο 2: Συνεργασία.

Όλοι σας βλέπατε «Τομ και Τζέρι»
όταν μεγαλώνατε;

Ο Τομ και ο Τζέρι πάντα προσπαθούσαν
να τη φέρουν ο ένας στον άλλον.

Αλλά στο τέλος του επεισοδίου,
πάντα υπερίσχυε η φιλία.

Εγώ κι ο γιος μου είμαστε έτσι.

(Γέλια)

Μερικές από τις διαφωνίες μας

-δεν υπερβάλλω εδώ-

μερικές από τις διαφωνίες μας
είναι σαν μικροί παγκόσμιοι πόλεμοι.

(Γέλια)

Μέχρι να γίνω μητέρα,

δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι μπορούσες
να αγαπάς και να μισείς ένα άτομο

τόσο πολύ ταυτόχρονα.

(Γέλια)

Αλλά όλα φτιάχνουν με μια αγκαλιά.

Και αυτό με δίδαξε ένα πολύτιμο μάθημα.

Μπόρεσα να φέρω

αυτή την άνευ όρων εμπιστοσύνη
και την αγάπη και το συναίσθημα

στον χώρο εργασίας μου.

Άρχισα να βλέπω τις ομάδες μου, και
να συμπεριφέρομαι με τους συναδέλφους μου

με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφερόμουν
με τον γιο μου στο σπίτι.

Σε μια στιγμή, εξαφανίστηκε
η στάση της ανταγωνιστικότητας,

και ήταν συνεργασία.

Προσπαθούσα να κάνω
τα πάντα να λειτουργήσουν.

Μπόρεσα να αφήσω κατά μέρος
τις προκαταλήψεις

που έχουμε συνήθως στο κεφάλι μας
για τους συναδέλφους μας.

Μπορούσα απλώς να δουλέψω μαζί τους
και να συνεργαστώ μαζί τους

για να έχω καλά αποτελέσματα.

Αυτή είναι ακόμη μία σπουδαία
μαμαδίστικη δεξιότητα που έμαθα.

Μάθημα νούμερο 3: Βιωσιμότητα.

Ως γονιός, αναπόφευκτα
σκέφτομαι μακροπρόθεσμα.

Πάντα σκεφτόμαστε 25 χρόνια μπροστά.

Θέλετε να αποταμιεύσετε,

θέλετε να σιγουρευτείτε ότι θα μεγαλώσουν

και θα έχουν αρκετά χρήματα
για το Πανεπιστήμιο,

για το σχολείο τους, τα εγγόνια τους.

Πάντα σκέφτεστε 25, 30, 50 χρόνια μπροστά.

Αυτό με βοήθησε σε -

Μέχρι τότε, τα μηνύματα για
τη διάσωση του πλανήτη και τη βιωσιμότητα

μου ακουγόντουσαν λογικά,

αλλά δεν καταλάβαινα πώς μπορούσα
να συνεισφέρω σε αυτό.

Αλλά μόλις έγινα γονιός,

όλα αυτά τα μηνύματα
είχαν ένα διαφορετικό νόημα.

Στις αρχές της καριέρας μου,
ήμουν επαγγελματίας μάρκετινγκ,

κάνοντας τα άτομα και τις εταιρίες να
καταναλώνουν και να αγοράζουν περισσότερο.

Όταν έγινα γονιός, συνειδητοποίησα

ότι αυτή η στάση υπερβολικής
κατανάλωσης δεν λειτουργούσε πια.

Σήμερα, μπόρεσα να αλλάξω καριέρα
και να γίνω επαγγελματίας βιωσιμότητας,

και, σήμερα, δεν κάνω καμπάνιες
για να αγοράσετε περισσότερο,

αλλά κάνω καμπάνιες μείωσης,
επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης,

ως επαγγελματίας διαχείρισης απορριμάτων.

Μου έμαθε τη δεξιότητα
να σκέφτομαι βιώσιμα

σε κάθε πλευρά της ζωής μου.

Ποτέ δεν φανταζόμουν
ότι όλη η οικογένεια θα ενθουσιαζόταν

κοιτάζοντας ένα κρεμμύδι.

Αυτό είναι ένα κρεμμύδι
που μεγάλωσα στο σπίτι μας στο Ντουμπάι

χρησιμοποιώντας το κομπόστ
από τα απόβλητα τροφίμων.

Ποτέ δεν φαντάστηκα

ότι θα μεγάλωνα ένα κρεμμύδι σπίτι μου
και θα ενθουσιαζόμουν τόσο γι' αυτό.

(Γέλια)

Η βιωσιμότητα έγινε τρόπος σκέψης.

Δεν ήταν πια ένας φανταχτερός όρος.

Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω.

Και αυτό προήλθε από την απλή
εγωιστική ανησυχία του γονιού

να φτιάξω έναν καλύτερο κόσμο για
να μεγαλώσει και να ζήσει το παιδί μου.

Καθώς σκεφτόμουν αυτά τα μαθήματα,

αναρωτήθηκα:

Του κρατάω εγώ το χέρι,
ή κρατάει αυτός το δικό μου;

Τον οδηγώ εγώ, ή με οδηγεί αυτός;

Και αυτό με έβαλε σε βαθιές σκέψεις.

Αναρωτήθηκα για 10 χρόνια,
τα 10 πρώτα χρόνια:

Γιατί δεν μπορούσα
να απορροφήσω αυτά τα μαθήματα;

Γιατί κλεινόμουν τόσο;

Και συνειδητοποίησα ότι αυτό συνέβαινε

επειδή εστίαζα μόνο στην πλευρά
της ευθύνης στη σχέση.

Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου

να μάθω από αυτό το ταξίδι
και από αυτήν την εμπειρία.

Πόσοι από εσάς, στον ρόλο σας
ως γονείς ή κύριοι φροντιστές,

πιάσατε τον εαυτό σας να λέει,

«Έι, κάντο έτσι, κάντο έτσι.
Όχι, όχι, όχι, θέλω να το κάνεις έτσι».

Ναι;

Λέμε ότι -

Βλέπω πολλά κεφάλια
να συμφωνούν στο κοινό.

Αλλά δεν συνειδητοποιούμε,
αλλά το κάνουμε ασυνείδητα.

Επειδή όταν πιστεύετε
ότι έχετε τον έλεγχο,

πρέπει να τους οδηγήσετε,
πρέπει να ηγηθείτε.

Αλλά συνειδητοποίησα

ότι το κόλπο για να πάρουμε
τα μέγιστα από αυτήν τη σχέση

είναι απλώς να το βουλώσουμε
και να ανοίξουμε μάτια και αυτιά.

Το κόλπο που λειτούργησε για μένα
και ίσως να δουλέψει και για σας είναι:

Παρατηρήστε, Απορροφήστε
και Συλλογιστείτε.

Είναι κάτι που έμαθα να εφαρμόζω.

Προσπαθήστε το στο σπίτι σας,

λίγα λεπτά την ημέρα,

ή μια συγκεκριμένη μέρα την εβδομάδα.

Δεν καθοδηγώ ή ελέγχω τον γιο μου.

Απλώς τον παρακολουθώ
να κάνει πράγματα.

Τον παρακολουθώ να ανακατεύει πράγματα.

Του επιτρέπω να μου μιλήσει
και να με προκαλέσει.

Αγνοώ τη γονεϊκή τάση να τον καθοδηγώ
και να του λέω τι να κάνει.

Τα μαθήματα που έχω μάθει
από αυτά είναι φανταστικά.

Δεν είναι μια στάνταρ λίστα μαθημάτων,

αλλά αν το προσπαθήσετε, θα βρείτε
αυτά που είναι σημαντικά για εσάς,

αυτά που έχουν νόημα για εσάς.

Και όταν το κάνετε αυτό,

θα δείτε ότι αυτή η υπέροχη σχέση

στην οποία πιστεύουμε
ότι πρέπει να δίνουμε,

τελικά έχει πολλά να μας δώσει.

Όταν το κάνετε αυτό, θα συνειδητοποιήσετε
ότι δεν έχει να κάνει με την υπευθυνότητα.

Ο κύριος ρόλος μας δεν είναι
να κάνουμε τα παιδιά μας να πάρουν άριστα,

δεν είναι να τα βάλουμε
σε 10 διαφορετικές δραστηριότητες,

ποδόσφαιρο, μουσική, χορό, πιάνο,

και να αριστεύσουν στα πάντα.

Δεν έχει να κάνει με το να τα κάνουμε
να ταιριάξουν σε έναν τέλειο ορισμό

του πώς τα θέλει να είναι ο κόσμος.

Έχει να κάνει με το να τα αφήνουμε
και να χαιρόμαστε το ταξίδι.

Πολλά περιοδικά και επιχειρηματικά άρθρα
μιλάνε για τις ηγετικές δεξιότητες,

την συναίσθηση, την υπομονή.

Αυτα δεν μας δίνουν οι γονεϊκοί μας ρόλοι;

Αλλά, μπορείτε να κάνετε την εξής ερώτηση:

Ποιος άλλος μπορεί να είναι
ο Διευθύνων Γονέας;

Είναι μόνο η μαμά;

Όχι.

Ο σύζυγός μου που κάθεται
εκεί έξω στο Ντουμπάι

και βοηθάει τον γιο μου
να προετοιμαστεί για τις εξετάσεις του,

είναι κι αυτός Διευθύνων Γονέας.

Οι υπέροχες Κρητικές,

οι γυναίκες του χωριού που ήταν εδώ πάνω,

είναι Διευθύνοντες Γονείς.

Εσείς, ως θείες, θείοι,
φροντιστές, παπούδες και γιαγιάδες,

κάθε ένας από εσάς είναι Διευθύνων Γονέας.

Είστε γονείς στις ομάδες σας στα γραφεία,
έχετε κατοικίδια που φροντίζετε σπίτι.

Είναι η ποιότητα της φροντίδας

και το να μπορείτε να παίρνετε
μαθήματα ηγεσίας από αυτό.

Άρα δεν έχει να κάνει μόνο με τις μαμάδες.

Έχει να κάνει με οποιονδήποτε στο σπίτι
που ασχολείται με αυτόν τον ρόλο.

Πολλοί από εμάς φροντίζουν παιδιά

και δεν γνωρίσουμε ότι έχουμε
τον ρόλο του Διευθύνοντα Γονέα.

Από μόνος του είναι ηγετικός ρόλος.

Απολαύστε το λοιπόν.

Να φοράτε με περηφάνια το σήμα του «ΔΓ»

και επιτρέψτε του να σας διδάξει
τα καλύτερα μαθήματα ηγεσίας.

Επειδή, στην τελική, είναι ένα δωρεάν ΜΒΑ
που έχετε κοντά στο σπίτι σας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)