Miti i Sizifit - Alex Gendler

Ndiq leksionin e plotë: https://ed.ted.com/lessons/the-myth-of-sisyphus-alex-gendler

Sizifi ishte si një sundimtar i zgjuar, që e begatisi qytetin e tij, edhe një tiran dinak, që joshi mbesën e tij dhe vriste vizitorë për të treguar pushtetin e tij. Ndërsa abuzimi i mikpritjes së shenjtë i xhindosi zotat, ishte vetëbesimi i papërmbajtur i Sizifit ai që e rrënoi- duke rezultuar në një dënim të përjetshëm nga Zeusi. Alex Gendler ndan me ne mitin e Sizifit.

Leksioni nga Alex Gendler, drejtuar nga Adriatic Animation.

Qoftë i lidhur në një rrotë
që digjet, që kthehet në merimangë

apo që shqiponja i ha mëlçinë,

mitologjia greke është e mbushur
me histori rreth zotave

që shkaktojnë horrore të frikshme
tek mortalët që i zemëruan.

Megjithatë një nga ndëshkimet
më të famshme nuk kujtohet më

për mizorinë e jashtëzakontë
por për familjaritetin, disi shqetësues.

Sifizi ishte mbreti i parë i Epirit,
i njohur tanimë si Korinti.

Megjithëse një sundues i zgjuar që e bëri
qytetin të begatë, ai ishte një tiran dinak

që joshi mbesën e tij dhe vrau vizitorët
për të treguar pushtetin e tij.

Ky abuzim i mikpritjes, kësaj tradite
të shenjtë, i zemëroi zotat tej mase.

Por Sifizi mund ta kishte shmangur
gjithsesi ndëshkimin,

po të mos kishte qenë për
vetëbesimin e tij të sëmurë.

Telashet filluan kur Zeusi
rrëmbeu nimfën Agina

duke e marrë të shndërruar në
një shqiponjë gjigande.

Babai i Aginës, Zoti i lumenjve Azofi,
ndoqi gjurmët e tyre deri ne Epir,

ku u ndesh me Sifizin.

Në shkëmbim, që ai të krijonte
një burim brenda qytetit,

mbreti i tregoi Azofit, në cilën rrugë
Zeusi e kishte marrë vajzën.

Kur Zeusi e mori vesh, ai u xhindos aq
shume saqë urdhëroi Thanatosin ose vdekjen

të lidhte Sifizin në botën e nëndheshme,
kështu që ai të mos shkaktonte më telashe.

Por Sifizi shquhej për dinakëri.

Teksa ai ishte gati të burgosej,

mbreti e pyeti Thanatosin ti tregonte
si punonin zinxhirët

dhe me shpejtësi e lidhi atë, para se
t'ja mbathte drejt botës njerëzore.

Me Thanatosin të zënë në grackë,askush
nuk vdiste dot dhe bota ishte në kaos.

Gjërat u rikthyen në normalitet
kur zoti i luftës Ares,

i mërzituar ngaqë luftrat nuk ishin më
emocionuese, e liroi Thanosin nga zinxhirët.

Sifizi e dinte që fundi ishte afër.

Por ai kishte ende një As nën mëngë.

Para se të vdiste, ai i kërkoi gruas së tij
Meropes ta hidhte trupin në sheshin publik,

nga ku ai do të përfundonte në
brigjet e lumit Styx.

Tani i rikthyer me të vdekurit,
Sifizi iu afrua Persefonit,

mbretëreshës së botës të nëndheshme
dhe u ankua

që gruaja e kishte mosrespektuar
dhe nuk i kishte bërë një varrim të duhur.

Persefoni i dha lejen të kthehej
në botën e të gjallëve

të ndëshkonte Meropen ,
me kusht që të kthehej sërisht.

Sigurisht, që Sifizi
nuk e mbajti premtimin,

tanimë i kishte shpëtuar vdekjes 2 herë,
duke ja hedhur zotave.

Nuk do të ketë një herë të tretë,

pasi postieri Hermes e dërgon
Sifizin mbrapsht në Hades.

Mbreti mendoi se ishte
më i zgjuar se zotat,

por Zeusi ishte ai
që do të qeshte i fundit.

Ndëshkimi i Sifizit ishte një
detyrë direkte

-të rrotullonte një shkëmb
të madh lart në kodër.

Por sapo ai i afrohej majës ,
guri rrotullohej përsëri poshtë,

duke e detyruar të rifillonte nga e para

... përsëri dhe përsëri, deri në pafundësi

Historianët sugjerojnë që përralla e Sizifit
i ka rrënjët nga mitologjia antike

për agimin dhe perëndimin e diellit,
apo ciklet e tjera natyrore.

Por pamja e gjalle e dikujt të dënuar të
përsërisë një detyrë pafundësisht

tregon një alegori për pozitën e njeriut.

Në esenë e tij klasike, Miti i Sizifit,

filozofi ekzistencialist Albert Kamy
e krahason dënimin

me kërkimet e kota njerëzore për të gjetur
një domethënie dhe një të vërtetë

në një univers indiferent
dhe pa domethënie .

Në vend se të dëshpëruar, Kamy e përfytyron
pa dyshim Sifizin duke ndeshur fatin e tij

teksa zbret poshtë, për të
rrotulluar shkëmbin lart sërisht.

Edhe nëse pengesat
e përditshme në jetët tona

ndonjëherë duken njëlloj
përsëritëse dhe absurde,

ne duhet gjithsesi ti japim atyre rëndësi
duke i përqafuar ato si pjesë e jonë.