Return to Video

رابطه واقعی میان سن و شانس موفقیت شما

  • 0:00 - 0:03
    امروز برای من روز خاصی است،
  • 0:03 - 0:05
    چون تولدم است.
  • 0:05 - 0:09
    (تشویق حاضران)
  • 0:09 - 0:12
    بنابراین از همه شما ممنونم
    که به مهمانی آمدید.
  • 0:12 - 0:13
    (خنده حاضران)
  • 0:13 - 0:18
    هر بار که مهمانی می‌دهید
    کسی هست که خرابش کند، نه؟
  • 0:18 - 0:19
    (خنده حاضران)
  • 0:19 - 0:21
    من فیزیکدانم.
  • 0:21 - 0:25
    و فیزیکدان دیگری را
    آورده‌ام که مهمانی را به هم بریزد.
  • 0:25 - 0:29
    اسم او آلبرت انشتین است،
    و کسی است که گفت
  • 0:29 - 0:34
    شخصی که خدمت عمده‌اش به علم را
  • 0:34 - 0:36
    تا سی سالگی نکرده
  • 0:36 - 0:37
    هرگز این کار را نخواهد کرد.
  • 0:37 - 0:38
    (خنده حاضران)
  • 0:38 - 0:41
    لازم نیست سراغ ویکیپدیا بروید
  • 0:41 - 0:42
    تا بدانید که من بالای سی سال هستم.
  • 0:42 - 0:44
    (خنده حاضران)
  • 0:44 - 0:47
    بنابراین، در واقع آنچه که
    به من و ما میگوید
  • 0:47 - 0:50
    این است که در زمینه علم،
  • 0:50 - 0:51
    من چوب خشکی بیش نیستم.
  • 0:52 - 0:58
    خوشبختانه من در مسیر حرفه‌ای
    سهم خودم را از شانس داشتم.
  • 0:58 - 1:02
    در حدود ۲۸ سالگی به شبکه‌ها
    علاقه زیادی پیدا کردم،
  • 1:02 - 1:06
    و چند سال بعد، توانستیم
    مقالات مهمی را منتشر کنیم
  • 1:06 - 1:10
    که کشف شبکه‌های
    مستقل از مقیاس را گزارش میکرد
  • 1:10 - 1:15
    و باعث تولد نظم جدیدی شد که
    امروز به آن علم شبکه میگوییم.
  • 1:15 - 1:18
    اگر خیلی علاقمند هستید،
    میتوانید در علم شبکه پی اچ دی بگیرید
  • 1:19 - 1:21
    در بوداپست، در بوستون،
  • 1:21 - 1:23
    و در سرتاسر جهان در این رشته تحصیل کنید.
  • 1:23 - 1:25
    چند سال بعد،
  • 1:25 - 1:28
    وقتی که برای فرصت تحقیقاتی
    به هاروارد آمدم،
  • 1:28 - 1:31
    به نوع دیگری از شبکه علاقمند شدم:
  • 1:31 - 1:34
    این بار شبکه‌های درون خود ما،
  • 1:35 - 1:38
    این که چطور ژنها و پروتئینها
    و متابولیتها به همدیگر
  • 1:38 - 1:41
    و به بیماریها مرتبطند.
  • 1:41 - 1:46
    و آن علاقه به انفجاری عمده در
    درون رشته پزشکی رهنمون شد،
  • 1:46 - 1:50
    از جمله در دایره شبکه پزشکی در هاروارد،
  • 1:50 - 1:53
    که بیش از ۳۰۰ پژوهشگر دارد
    که از این چشم‌انداز استفاده میکنند
  • 1:53 - 1:56
    تا بیماران را درمان و
    علاجهای جدید پیدا کنند.
  • 1:57 - 1:59
    و چند سال پیش
  • 1:59 - 2:02
    فکر کردم می‌توانم این ایده از شبکه‌ها
  • 2:02 - 2:04
    و تخصصی که در شبکه داریم را
  • 2:04 - 2:05
    به زمینه دیگری ببرم،
  • 2:05 - 2:07
    یعنی به فهمیدن موفقیت.
  • 2:08 - 2:09
    چرا این کار را کردیم؟
  • 2:09 - 2:11
    خب، فکر‌ می‌کردیم، تا حدی
  • 2:11 - 2:15
    موفقیت ما توسط شبکه‌هایی که
    عضوش هستیم تعیین می‌شود--
  • 2:19 - 2:23
    کنجکاو بودم که آیا می‌توانیم از دانش
    و داده‌های کلان و تخصصی که
  • 2:23 - 2:24
    در رشته شبکه ایجاد کرده بودیم
  • 2:25 - 2:28
    در تعیین نحوه وقوع این اتفاقها
    استفاده کنیم.
  • 2:28 - 2:30
    این نتیجه‌اش است.
  • 2:30 - 2:33
    آنچه که می‌بینید شبکه‌ای از
    گالریهای موزه‌هاست
  • 2:33 - 2:34
    که به هم متصلند.
  • 2:35 - 2:39
    و در این نقشه که ما پارسال تهیه کردیم،
  • 2:39 - 2:44
    میتوانیم بسیار دقیق موفقیت
    یک هنرمند را پیشبینی کنیم
  • 2:44 - 2:48
    اگر که اطلاعات پنج نمایشگاه اول
    از کار‌های او را به من بدهید.
  • 2:49 - 2:52
    همانطور که درباره موفقیت فکر می‌کردیم،
  • 2:52 - 2:55
    متوجه شدیم که موفقیت تنها
    به شبکه‌ها مربوط نمی‌شود:
  • 2:55 - 2:58
    ابعاد دیگری نیز در آن دخیلند.
  • 2:58 - 3:01
    قطعا یکی از مواردی که
    برای موفقیت لازم داریم،
  • 3:01 - 3:03
    عملکرد است.
  • 3:03 - 3:06
    بیایید تفاوت میان عملکرد
    و موفقیت را توضیح دهیم.
  • 3:06 - 3:08
    عملکرد آنچه که شما انجام می‌دهید است:
  • 3:08 - 3:12
    سرعت دویدنتان، نوع نقاشیهایی که می‌کشید،
  • 3:12 - 3:13
    مقالاتی که منتشر می‌کنید.
  • 3:14 - 3:16
    با این حال، در قاموس کاری ما،
  • 3:16 - 3:21
    موفقیت چیزی است که جامعه
    از آنچه شما کرده‌اید متوجه می‌شود،
  • 3:21 - 3:22
    از عملکرد شما:
  • 3:22 - 3:26
    جامعه چطور آن را تایید می‌کند،
    و چطور بابتش به شما پاداش می‌دهد؟
  • 3:26 - 3:28
    به عبارت دیگر،
  • 3:28 - 3:32
    عملکرد شما درباره شماست،
    اما موفقیت شما درباره همه ماست.
  • 3:33 - 3:37
    و این برای ما اهمیت بسزایی داشت،
  • 3:37 - 3:41
    چرا که وقتی موفقیت را
    امری جمعی تعریف کردیم
  • 3:41 - 3:43
    که جامعه به ما ارائه می‌دهد،
  • 3:43 - 3:44
    قابلیت اندازه‌گیری یافت،
  • 3:44 - 3:49
    زیرا اگر در میان مردم باشد،
    داده نماهای زیادی نیز برایش موجود است.
  • 3:49 - 3:54
    ما به مدرسه می‌رویم، ورزش می‌کنیم،
    تمرین می‌کنیم،
  • 3:54 - 3:57
    زیرا معتقدیم که عملکرد
    به موفقیت می‌انجامد.
  • 3:58 - 4:00
    اما وقتی در واقع شروع کردیم به کشف،
  • 4:00 - 4:03
    متوجه شدیم که عملکرد و موفقیت
  • 4:03 - 4:06
    از نظر ریاضی مسئله،
    دو جانور کاملا متفاوتند.
  • 4:06 - 4:08
    بگذارید با تصویر توضیح دهم.
  • 4:08 - 4:13
    اینجا سریعترین مرد کره زمین را می‌بینید،
    یوسین بولت.
  • 4:14 - 4:18
    او در بیشتر مسابقاتش برنده می‌شود.
  • 4:18 - 4:22
    می‌دانیم او سریعترین مرد جهان است
    چون زمان‌سنج داریم
  • 4:22 - 4:23
    تا سرعتش را اندازه بگیریم.
  • 4:23 - 4:27
    نکته جالب درباره او این است
    که وقتی برنده می‌شود،
  • 4:27 - 4:32
    واقعا تفاوت چشمگیری با رقیبانش ندارد.
  • 4:32 - 4:37
    او حداکثر یک درصد
    از نفر دوم سریعتر می‌دود.
  • 4:38 - 4:41
    و نه‌ تنها فقط یک درصد
    تندتر از نفر دوم می‌دود،
  • 4:41 - 4:44
    بلکه ده برابر سریعتر از من هم نمی‌دود--
  • 4:44 - 4:46
    و راستش را بخواهید، من دونده خوبی نیستم.
  • 4:46 - 4:48
    (خنده حضار)
  • 4:48 - 4:51
    و هر بار که میتوانیم عملکرد را بسنجیم،
  • 4:51 - 4:53
    نکته بسیار جالبی را درمی‌یابیم:
  • 4:53 - 4:56
    این که عملکرد محدود است.
  • 4:56 - 4:59
    بدین معنی که عملکرد انسان
    گستره وسیعی ندارد.
  • 5:00 - 5:03
    تنوعش در چارچوب یک طیف باریک است،
  • 5:03 - 5:06
    و ما برای سنجش تفاوتها
    به زمان‌سنج نیاز داریم.
  • 5:06 - 5:09
    این بدین معنی نیست که نمیتوانیم
    خوب را از بهترین تشخیص دهیم،
  • 5:09 - 5:12
    اما تشخیص بهترینها بسیار سخت است.
  • 5:12 - 5:15
    و مشکلش اینجاست که بیشتر ما
    در زمینه‌هایی کار میکنیم
  • 5:15 - 5:19
    که زمان‌سنج برای سنجش عملکردمان نداریم.
  • 5:19 - 5:21
    بسیار خب، عملکرد محدود است،
  • 5:21 - 5:24
    میان ما از نظر عملکرد
    تفاوت شاخصی وجود ندارد.
  • 5:24 - 5:25
    موفقیت چطور؟
  • 5:26 - 5:29
    خب، بیایید برویم سر موضوعی دیگر،
    مثلا کتاب.
  • 5:29 - 5:34
    یک معیار موفقیت نویسندگان
    شمار خوانندگان کتابشان است.
  • 5:35 - 5:39
    وقتی که کتاب قبلیم در ۲۰۰۹ بیرون آمد،
  • 5:39 - 5:41
    در اروپا بودم و با ویراستارم
    صحبت می‌کردم،
  • 5:41 - 5:43
    علاقمند بودم که بدانم: رقیبم کیست؟
  • 5:44 - 5:47
    چند رقیب عالی داشتم.
  • 5:47 - 5:48
    آن هفته --
  • 5:48 - 5:49
    (خنده حاضران)
  • 5:49 - 5:53
    دن براون با کتاب «نماد گمشده»
  • 5:53 - 5:56
    و «آخرین آواز» نیز تازه منتشر شده بود،
  • 5:56 - 5:57
    توسط نیکلاس اسپارکز.
  • 5:57 - 6:00
    وقتی به فهرست نگاه می‌کنید،
  • 6:00 - 6:04
    می‌بینید که از نظر عملکرد، تفاوت چندانی
  • 6:04 - 6:05
    بین آن کتابها و کتاب من نیست.
  • 6:05 - 6:07
    اینطور نیست؟
  • 6:07 - 6:11
    اگر گروه نیکلاس اسپارکز
    کمی بیشتر کار می‌کرد،
  • 6:11 - 6:13
    به راحتی می‌توانست اول باشد،
  • 6:13 - 6:16
    چرا که رسیدن به صدر فهرست
    تقریبا تصادفی است.
  • 6:16 - 6:20
    گفتم بگذار به ارقام نگاه کنم،
    چون کارم با داده است. نه؟
  • 6:20 - 6:24
    ببینیم فروش نیکلاس اسپارکز
    از چه قرار است.
  • 6:24 - 6:26
    معلوم می‌شود که در اولین آخر هفته،
  • 6:26 - 6:29
    نیکلاس اسپارکز بیش از صد هزار نسخه فروخت،
  • 6:29 - 6:31
    که رقم فوق‌العاده‌ای است.
  • 6:31 - 6:34
    در واقع می‌توانید با فروش
    ده هزار نسخه در یک هفته
  • 6:34 - 6:36
    به صدر پرفروشهای
    «نیویورک تایمز» برسید
  • 6:36 - 6:40
    یعنی او ده برابر بیشتر از رقم لازم
    برای اول شدن فروخته بود.
  • 6:40 - 6:42
    اما اول نشد.
  • 6:42 - 6:43
    چرا؟
  • 6:43 - 6:47
    چون دن براون در همان آخر هفته
    یک میلیون و ۲۰۰ هزار نسخه فروخت.
  • 6:47 - 6:49
    (خنده حضار)
  • 6:49 - 6:53
    دلیل این که این ارقام را دوست دارم
    این است که دقیقا نشان می‌دهد،
  • 6:53 - 6:57
    مسئله موفقیت بی‌حد وحصر است،
  • 6:57 - 7:03
    و بهترین تنها کمی بهتر از دومی نیست
  • 7:03 - 7:06
    بلکه به مراتب بهتر است،
  • 7:06 - 7:08
    چرا که موفقیت یک معیار جمعی است.
  • 7:08 - 7:13
    موفقیت را ما به آنها می‌دهیم، نه اینکه
    آن را با عملکرد خوبمان کسب کنیم.
  • 7:13 - 7:18
    پس یکی از نکاتی که دریافتیم این است
    که عملکرد، کاری که می‌کنیم، محدود است،
  • 7:18 - 7:21
    اما موفقیت، که جمعی است، بی‌حد وحصر است،
  • 7:21 - 7:22
    که شما را به این فکر وامی‌دارد:
  • 7:22 - 7:25
    چگونه چنین تفاوت عظیمی را در موفقیت دارید
  • 7:25 - 7:28
    وقتی که در عملکرد تفاوت چندانی نیست؟
  • 7:29 - 7:32
    اخیرا کتابی منتشر کردم که
    موضوعش دقیقا همین است.
  • 7:32 - 7:35
    چون وقت زیادی به من نداده‌اند
    تا به همه مسائل بپردازم،
  • 7:35 - 7:37
    برمی‌گردم به همان سوال،
  • 7:37 - 7:40
    بسیار خب، موفقیت را دارید،
    کی باید پیدایش شود؟
  • 7:40 - 7:44
    برگردیم به مهمانی خراب کن
    و از خودمان بپرسیم:
  • 7:45 - 7:49
    چرا انشتین این حرف مضحک را زد،
  • 7:49 - 7:52
    که آدم فقط تا قبل از ۳۰ سالگی خلاق است؟
  • 7:52 - 7:56
    چون به اطرافش نگاه کرد و
    فیزیکدانهای فوق‌العاده‌ای را دید
  • 7:56 - 7:59
    که مکانیک کوانتوم و
    فیزیک مدرن را خلق کرده بودند
  • 7:59 - 8:03
    و دستاوردهایشان مربوط به زیر ۳۰سالگی
    یا در اوایل دهه ۳۰ زندگیشان بود.
  • 8:04 - 8:05
    فقط انشتین نبود.
  • 8:05 - 8:07
    فقط تعصب مشاهده‌ای نیست،
  • 8:07 - 8:11
    چون در واقع تمام پژوهش در زمینه نابغه‌ها
  • 8:11 - 8:13
    این واقعیت را ثبت کرده که،
  • 8:13 - 8:16
    اگر افراد مربوط به گذشته
    که تحسین می‌کنیم را در نظر بگیریم
  • 8:16 - 8:19
    و ببینیم که در چند سالگی
    مهمترین کارشان را کرده‌اند،
  • 8:19 - 8:22
    چه موسیقی باشد، چه علم،
  • 8:22 - 8:23
    و چه مهندسی،
  • 8:23 - 8:29
    اغلب بیست، سی یا در نهایت
    اوایل دهه چهل سالگی بوده‌اند.
  • 8:30 - 8:33
    اما این تحقیق درباره نوابغ یک مشکل دارد.
  • 8:33 - 8:36
    اول از همه این ذهنیت را القا میکند
  • 8:37 - 8:40
    که خلاقیت برابر است با جوانی،
  • 8:40 - 8:42
    که دردناک است. نه؟
  • 8:42 - 8:44
    (خنده حضار)
  • 8:44 - 8:48
    تازه دچار غرض‌ورزی مشاهده‌ای نیز هست،
  • 8:48 - 8:53
    چرا که فقط نوابغ را در نظر می‌گیرد
    و به دانشمندان عادی نظری ندارد
  • 8:53 - 8:55
    و به همه ما برنمی‌گردد و سوال نمی‌کند،
  • 8:55 - 8:58
    که آیا واقعا حقیقت دارد که
    خلاقیت با سن زائل می‌شود؟
  • 8:58 - 9:00
    این دقیقا همان کاری است که
    تلاش کردیم بکنیم،
  • 9:00 - 9:04
    و داشتن مرجع برای کارمان اهمیت داشت.
  • 9:04 - 9:07
    بیایید یک دانشمند عادی
    مثل خود من را در نظر بگیریم،
  • 9:07 - 9:08
    و به کارم توجه کنیم.
  • 9:08 - 9:12
    آنچه می‌بینید تمامی مقالاتی است
    که منتشر کرده‌ام
  • 9:12 - 9:17
    از اولین مقاله‌هایم در ۱۹۸۹
    که هنوز در رومانی بودم،
  • 9:17 - 9:18
    تا همین امسال.
  • 9:19 - 9:21
    و در خط عمودی تاثیر مقاله را می‌بینید،
  • 9:21 - 9:23
    که در واقع شمار استنادها است،
  • 9:23 - 9:27
    این که چند مقاله دیگر نوشته شده
    که به مقاله من استناد کرده‌اند.
  • 9:27 - 9:29
    وقتی به آن نگاه می‌کنید،
  • 9:29 - 9:32
    می‌بینید که دوره حرفهای من
    سه مرحله مختلف دارد.
  • 9:32 - 9:34
    ده سال اول که مجبور بودم سخت کار کنم
  • 9:34 - 9:35
    و دستاورد چندانی ندارم.
  • 9:35 - 9:37
    ظاهرا کسی به کار من اهمیتی
    نمی‌داد. درست است؟
  • 9:37 - 9:39
    تاثیر خاصی وجود ندارد.
  • 9:39 - 9:41
    (خنده حاضران)
  • 9:41 - 9:43
    آن زمان کارم علوم مواد بود.
  • 9:44 - 9:47
    و بعد شبکه‌ها را کشف کردم
  • 9:47 - 9:50
    و بعد شروع کردم به انتشار
    مقاله در زمینه شبکه‌ها.
  • 9:50 - 9:52
    و هر مقاله موثر به مطلب
    موثر بعدی می‌انجامید.
  • 9:52 - 9:55
    احساس فوق‌العاده‌ای داشت.
    بهترین مرحله کاری‌ام بود.
  • 9:55 - 9:57
    (خنده حاضران)
  • 9:57 - 10:00
    سوال اینجاست که الان چه اتفاقی میافتد؟
  • 10:01 - 10:04
    نمی‌دانیم، چون هنوز زمان کافی نگذشته
  • 10:04 - 10:07
    تا دریابیم که این مقالات
    چقدر اثر می‌گذارند؛
  • 10:07 - 10:08
    این فرایند زمان می‌طلبد.
  • 10:08 - 10:10
    وقتی که به آمار نگاه می‌کنید،
  • 10:10 - 10:13
    به نظر میرسد که انشتین،
    پژوهشگر نابغه درست می‌گوید،
  • 10:13 - 10:14
    و من در آن مرحله از
    حیات کاری‌ام هستم.
  • 10:14 - 10:17
    (خنده حضار)
  • 10:17 - 10:23
    گفتیم بسیارخب، بیایید ببینیم
    داستان واقعا از چه قرار است،
  • 10:23 - 10:25
    اول در جهان دانش.
  • 10:25 - 10:28
    برای این که دچار جانبداری اختیاری نشده،
  • 10:28 - 10:30
    و فقط نابغه‌ها را در نظر نگیریم،
  • 10:30 - 10:33
    نهایتا شروع کردیم به بازسازی
    حرفه تک‌تک دانشمندان
  • 10:33 - 10:36
    از ۱۹۰۰ تا امروز
  • 10:36 - 10:40
    و یافتن این که بهترین دستاورد شخصی
    هر یک از دانشمندان چه بوده،
  • 10:40 - 10:42
    چه جایزه نوبل گرفته باشند و چه خیر،
  • 10:42 - 10:46
    و هیچکس از کارشان خبر نداشته،
    حتی از مهمترین دستاورشان.
  • 10:46 - 10:48
    این موضوع در این تصویر دیده می‌شود.
  • 10:48 - 10:49
    هر خط یک شغل است،
  • 10:49 - 10:52
    و جایی که یک نقطه آبی روشن
    روی آن شغل می‌بینید،
  • 10:52 - 10:54
    معنایش بزرگترین دستاورد شخصی است.
  • 10:54 - 10:56
    سوال اینجاست که،
  • 10:56 - 10:59
    آنها در واقع کی به بزرگترین
    کشف خود رسیدند؟
  • 10:59 - 11:00
    برای سنجش این موضوع،
  • 11:00 - 11:04
    نگاه می‌کنیم به این که چقدر احتمال دارد
    که به بزرگترین کشفتان
  • 11:04 - 11:06
    مثلا یک، دو، سه یا ده سال
    بعد از شروع کار برسید؟
  • 11:07 - 11:08
    ما به سن واقعی نگاه نمی‌کنیم.
  • 11:08 - 11:10
    به چیزی نگاه می‌کنیم به نام «سن آکادمیک.»
  • 11:10 - 11:13
    سن آکادمیک وقتی شروع می‌شود
    که اولین مقالاتتان را منتشر کنید.
  • 11:13 - 11:15
    می‌دانم که بعضی از شما هنوز بچه هستید.
  • 11:15 - 11:17
    (خنده حضار)
  • 11:17 - 11:19
    پس بیایید ببینیم احتمال این که
  • 11:19 - 11:21
    موثرترین مقاله‌تان
    را منتشر کنید چقدر است.
  • 11:21 - 11:25
    و می‌بینیم که تحقیق درباره نوابغ
    کاملا درست است.
  • 11:25 - 11:28
    بیشتر دانشمندان موثرترین مقاله خود را
  • 11:28 - 11:31
    در ۱۰-۱۵ سال اول کاری خود منتشر می‌کنند.
  • 11:31 - 11:34
    و پس از آن روند سقوط میکند.
  • 11:34 - 11:39
    آنقدر سریع کاهش می‌یابد که --
    من دقیقا کارم را سی سال پیش شروع کردم،
  • 11:39 - 11:42
    و شانس این که مقالهای منتشر کنم که
  • 11:42 - 11:44
    بیش از تمام کارهای قبلی‌ام موفق باشد
  • 11:44 - 11:46
    کمتر از یک درصد است.
  • 11:46 - 11:49
    من در آن مرحله از کارم هستم، طبق داده‌ها.
  • 11:50 - 11:51
    اما یک مشکلی دارد.
  • 11:52 - 11:55
    ما کار کنترل را به خوبی انجام می‌دهیم.
  • 11:55 - 11:57
    کنترل به این معنی که،
  • 11:57 - 12:01
    دانشمندی که تصادفا به علم
    خدمت می‌کند، چه می‌شود؟
  • 12:01 - 12:04
    یا سازندگی آن دانشمند چیست؟
  • 12:04 - 12:06
    کی مقاله می‌نویسد؟
  • 12:06 - 12:09
    ما سازندگی را بررسی کردیم،
  • 12:09 - 12:11
    و جالب این که سازندگی،
  • 12:11 - 12:15
    احتمال نوشتن مقاله در سال اول،
    دهم یا بیستم کاری شما،
  • 12:15 - 12:19
    از احتمال تاثیرگذاری آن
  • 12:19 - 12:21
    در آن بخش از زندگی کاری شما
    قابل تشخیص نیست.
  • 12:21 - 12:23
    خلاصه کلام این که
  • 12:23 - 12:27
    پس از آزمایشهای آماری فراوان،
    تنها یک توضیح برایش هست،
  • 12:27 - 12:30
    روش کار ما دانشمندان
  • 12:30 - 12:34
    این است که هر مقالهای که می‌نویسیم،
    هر پروژه‌ای که انجام میدهیم،
  • 12:34 - 12:38
    شانس کاملا برابر دارد
    برای این که بهترین کار ما شود.
  • 12:38 - 12:43
    به این معنی که کشف،
    مثل بلیط بخت آزمایی است.
  • 12:43 - 12:45
    هرچه بلیط بیشتری بخریم،
  • 12:45 - 12:47
    شانسمان بیشتر می‌شود.
  • 12:47 - 12:48
    و همینطور است که
  • 12:48 - 12:51
    بیشتر دانشمندان، بیشتر
    بلیطهای بخت‌آزماییشان را
  • 12:51 - 12:54
    در ۱۰ الی ۱۵ سال اول کارشان می‌خرند،
  • 12:54 - 12:57
    و پس از آن سازندگیشان کاهش می‌یابد.
  • 12:57 - 12:59
    دیگر بلیط بخت‌آزمایی نمی‌خرند.
  • 13:00 - 13:03
    بنابراین اینطور به نظر
    می‌آید که دیگر خلاق نیستند.
  • 13:03 - 13:05
    در واقع، آنها دست از تلاش برداشته‌اند.
  • 13:06 - 13:09
    وقتی داده‌ها را روی هم می‌گذاریم،
    نتیجه بسیار ساده است:
  • 13:09 - 13:12
    موفقیت هر زمانی ممکن است برسد.
  • 13:12 - 13:16
    می‌تواند اولین یا آخرین
    مقاله حرفهای شما باشد.
  • 13:16 - 13:20
    در فضای پروژهها موفقیت
    امری کاملا تصادفی است.
  • 13:20 - 13:22
    این سازندگی است که تغییر می‌کند.
  • 13:22 - 13:23
    بگذارید برایتان توضیح دهم.
  • 13:23 - 13:26
    این فرنک ویلچک است، برنده نوبل فیزیک
  • 13:26 - 13:30
    برای اولین مقاله عمرش
    به عنوان دانشجوی فوق لیسانس.
  • 13:31 - 13:32
    (خنده حاضران)
  • 13:32 - 13:35
    جالبتر از او جان فین است،
  • 13:35 - 13:39
    که در ۷۰ سالگی به زور
    از دانشگاه ییل بازنشسته شد.
  • 13:39 - 13:41
    آزمایشگاهش را تعطیل کردند،
  • 13:41 - 13:45
    همان موقع به دانشگاه ویرجینیا
    نقل مکان کرد،
  • 13:45 - 13:47
    و آزمایشگاه دیگری گشود،
  • 13:47 - 13:50
    و در آنجا بود که در ۷۲ سالگی،
    مقاله‌ای منتشر ساخت
  • 13:50 - 13:54
    که به خاطرش ۱۵ سال بعد
    جایزه نوبل صلح برای شیمی را گرفت.
  • 13:55 - 13:58
    با خودتان فکر می‌کنید، بسیار خب،
    علوم فرق دارد،
  • 13:58 - 14:01
    اما زمینه‌های دیگری که
    باید در آنها خلاق باشیم چطور؟
  • 14:01 - 14:06
    بگذارید یک مثال دیگر برایتان بزنم:‌
    کارآفرینی.
  • 14:07 - 14:08
    سیلیکان ولی،
  • 14:08 - 14:11
    سرزمین جوانان، درست است؟
  • 14:11 - 14:12
    و وقتی که نگاهش می‌کنید،
  • 14:12 - 14:17
    متوجه می‌شوید که بزرگترین جایزه‌ها،
    جوایز تک‌کرانچ و دیگر جوایز،
  • 14:17 - 14:19
    به افرادی تعلق می‌گیرد
  • 14:19 - 14:24
    میانگین سنشان اواخر دهه ۲۰ سالگی،
    و اوایل سی سالگی باشد.
  • 14:24 - 14:30
    کسانی که بزرگترین‌ شرکت‌های سرمایه‌گذار‌ی
    خطرپذیر بهشان پول می‌دهند را ببینید--
  • 14:30 - 14:32
    همگی در اوایل دهه سی سالگی هستند.
  • 14:33 - 14:34
    که، البته، می‌دانیم؛
  • 14:34 - 14:39
    که این در سیلیکان ولی مد است
    که بگویند جوانی برابر است با موفقیت.
  • 14:40 - 14:42
    وقتی به داده‌ها نگاه می‌کنید اینطور نیست،
  • 14:42 - 14:44
    زیرا این نه تنها درباره تشکیل شرکت است--
  • 14:44 - 14:47
    شرکت زدن مثل سازندگی است،
    تلاش، تلاش، تلاش--
  • 14:47 - 14:51
    وقتی نگاه می‌کنید به این که
    کدام یک از این افراد در واقع
  • 14:51 - 14:54
    یک شرکت موفق، یک خروج موفق داشته.
  • 14:54 - 14:57
    و اخیرا، برخی از همکاران ما‌
    این پرسش را دقیق بررسی کردند.
  • 14:57 - 15:01
    و معلوم شد که بله، ۲۰ و ۳۰ ساله‌ها
  • 15:01 - 15:04
    شمار بزرگی از شرکت‌ها را ارائه می‌دهند،
    شرکت‌های زیادی می‌زنند،
  • 15:04 - 15:06
    اما بسیاری از آن‌ها ورشکست می‌شوند.
  • 15:06 - 15:10
    و وقتی به خروجی‌های موفق نگاه می‌کنید،
    آنچه که در این طرح خاص می‌بینید،
  • 15:10 - 15:14
    هر چه پیرتر باشید، احتمال این که
    دربازار سهام خوش بدرخشید
  • 15:14 - 15:16
    یا شرکت را با موفقیت بفروشید بیشتر است.
  • 15:17 - 15:20
    در واقع شانس قوی وجود دارد که
    اگر در دهه ۵۰ سالگی باشید
  • 15:20 - 15:24
    احتمال این که خروج موفقی
    داشته باشید دو برابر بیشتر است
  • 15:24 - 15:25
    از وقتی که در دهه ۳۰ باشید.
  • 15:27 - 15:31
    (تشویق حاضران)
  • 15:32 - 15:35
    بنابراین در نهایت، این چیست که می‌بینیم؟
  • 15:35 - 15:39
    آنچه که می‌بینیم این است که
    خلاقیت سن و سال ندارد.
  • 15:39 - 15:41
    اما سازندگی دارد. درست است؟
  • 15:41 - 15:46
    که به من می‌گوید در نهایت،
  • 15:46 - 15:48
    اگر تلاش کنید--
  • 15:48 - 15:50
    (خنده حاضران)
  • 15:50 - 15:54
    هنوز می‌توانید موفق شوید
    و بارها و بارها موفق شوید.
  • 15:54 - 15:56
    نتیجه‌گیری من بسیار ساده است:‌
  • 15:56 - 15:58
    صحنه را ترک می‌کنم
    و به آزمایشگاهم برمی‌گردم.
  • 15:58 - 15:59
    متشکرم.
  • 15:59 - 16:03
    (تشویق حضار)
Title:
رابطه واقعی میان سن و شانس موفقیت شما
Speaker:
آلبرت-لازلو باراباسی
Description:

آلبرت-لازلو باراباسی با اتکا به تحلیل‌های ریاضی، و فرضیه‌های مبتنی بر مطالعات شبکه‌ها، مکانیسم پنهانی را توضیح می‌دهد که موفقیت را موجب می‌شود-- فارغ از این که رشته شما چیست-- و از رابطه جذاب میان سن شما و شانس موفق شدنتان پرده برمی‌دارد.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
16:16

Persian subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.