Биди во твојата Универзалност

Spontaneous Talks With Mooji
05.05.2012, Monte Sahaja, Portugal

To live a life that most people call "life" or "existence"
can be a very narrow thing, very personal affair,
but to be in your universality is to be conversant with all things.
Not necessary that you are conversing with all things,
but your Beingness is large enough, everything fits inside your Beingness.

As a person we are claustrophobic.
So many concerns so many things have to be kept up,
so much self-consciousness, so much looking after this body.
As Consciousness we are universal, we are not personal.

It can be an instant of recognition.

Even if you live in a place like a little, tiny village,
it doesn't stop you from being universal inside your Self.

Mooji

Music by Ariel: www.arielon.com

Биди во Твојата Универзалност.

Свеста во својот израз како човечко суштество

живее многу тесен живот, многу мал живот, всушност, многу приватен

тоа е дел од атмосферата што умот пребива во внатрешноста понекогаш

во многу мал свет

но

Сакам да ве поттикнам да бидеме во Универзалното Битие

некако нешто сака да се намали во личност, лично Суштество, мало

го знаеш твојот свет, се вклопуваш во содржината многу добро

но ти си Универзално Битие во исто време!

Па дури и ако живееш во место како...

мало тесно село тоа не те спречува да бидеш универзален во Себе

Ова е нешто што го почувствував ова утро, многу, многу ..

да го споделам на овој начин

...дека

само да објавиме повторно во внатрешноста на Свеста

како Свест ние сме Универзални.

ние не сме лични

и кога ние...

велам намерно внатре

како покана за пречек

не дури и да пречекаш, но да дојдеш во твојата Универзалност

бидејќи ако кажам дека ти ја пречекуваш твојата универзалност, тоа е речиси како

ја пречекуваш од место што е сеуште лично

тоа е многу суптилна работа, бидејќи по некое време

се чувствува сосема природно, лесно и без напор да се биде личност

Велам, во ред, не се обидидувај да престанеш да бидеш личност,

биди во твојата Универзалност

затоа што

да живееш живот

што повеќето луѓе го нарекуваат живот или постоење, може да биде многу тесна работа

многу приватна афера

но да бидеш во твојата универзалност

е да бидеш запознаен со сите нешта

не мора да значи дека ти "комуницираш" со сите нешта

но твоето Битие е доволно големо

се, се вклопува во твоето Битие

Не знам дали навистина следите

она што јас навистина укажувам, бидејќи тоа може да биде еден момент на препознавање

и веднаш. И веднаш! И веднаш! И веднаш!

на потсетување и признавање да останеш во својата отвореност

и тоа ќе се чувствува како напор на почетокот

затоа што нешто се враќа во личниот амбиент

и секако тоа може да продолжи, немој да се бориш со тоа

но обиди се да разбереш што значи тоа да се каже

да бидеш во твојата Универзалност

и единствениот начин на кој можеме да го доживееме ова успешно

во смисла да се биде свесен за "Јас" во неговото нормално изразување и содржина

и да се биде свесен дека...тоа исто така е посматрано

фактот од набљудувањето на ''Јас'' мене,

го става чувството за себе во поголем простор од Битието

Тоа е речиси како мора да бидеш празен

се враќате назад само да бидете празни

кога сте празни, немате големина

кога си личност дефинитивно имаш големина

и ние чувствуваме речиси еден вид на сигурност во нашата големина

но Универзалноста има повеќе врска со Свесноста

телото не е...

има големина, умот и нашето сегашно ниво на...

знаење и така натаму, кој има еден вид на пропорција во смисла ...

но чистото Битие нема пропорција

и тоа е единствено постојано неверојатно!

Не зборувам само за динамичната Свест,

дуалистичното функционирање на Свеста

но како чисто Битие

постои само еден аспект, тоа е единствениот дел

така да се каже - го користам зборот дел, аспект

тоа не е ова, но поради тоа што јазикот е ограничен

ние допираме зборови кои носат вид на ограниченост

Но димензијата на самиот Себе, што е целосно...

тоа е едниственото место каде што си без напор

и сеуште, бидејќи доаѓаме до чувство на напорност или да се биде личност

во вид на градба, се чини дека "ние"

треба да направиме напор за да бидеме не-напорност

која природно сме

па...гледате како грешката е зачувана

бидејќи постојано нашето само-референцирање се навраќа на нешто лично

ние секогаш се враќаме на мерења

знаеш "Ова е тоа што Сум"

и се мериме самите од страна на нашиот темперамент

навики и условување

сите овие се феноменални

за оној кој гледа

па ова е повик до Универзалноста...Не знам

каде ова ќе достигне во внатрешноста во Себе и како тоа ќе се манифестира

но тоа некако комуникацира

со овие Вистини што Свеста ја истресува

огрениченоста на Битието

и го наоѓа бесконечниот простор во кој сите нешта

имаат место.

Во целината сите нешта имаат место

во личноста не

дефинитивно некои работи се потребни, некои работи не се потребни - ние сме секогаш...

како сообраќајни полицајци во нашиот ум

затоа што ти мора да го заштитиш твојот идентитет,

и идејата за себе

ова не е така за оној кој гледа

за оној кој гледа таму нема ништо да се заштити

бидејќи она што е неможе да биде повредено!

Додека имаме чувство на постоење, имаме живот и тело

тоа изгледа како Свеста да сака да го овековечи тоа по секоја цена!

До тој степен што ако имавме избор да живееме вечно во ова тело ќе изберевме "Да, да да"

Ние би помислиле дека тоа е голем ... подарок

но навистина тоа не е живот во телото на кое било особено тело што е толку скапоцен

тоа е Свеста

Сè укажува на ... ако има навистина еволуција во свесното Суштество

Сè што укажува на враќањето во празнината

Тоа е единственото место каде што постои простор!

Се друго е клаустрофобично!

Како личност ние сме клаустрофобични! Толку многу проблеми .. толку многу работи да бидат зачувани...

толку многу..толку многу самосвест, толку грижа за ова тело ... сето ова!

Значи јасно нешто што сакам да го кажам е: Биди во твојата Универзалност

Понекогаш само кажувањето на овие работи, само кажувањето на нив

и слушањето...гледате...ни покажува

колку ние не сме во нашата универзалност

Каде што свесноста...каде што свесноста насочува внимание

е секогаш во вид на лични ... проекции

Не трошете време со тоа за момент. Само некако размислете малку

што значи да се биде во твојата Универзалност.

Дали тоа е нешто што треба да го направиш?

Дали тоа е нешто што треба да го направиш?

Или не е тоа само еден вид на препознавање

што укажува некако на она што веќе е, но потоа нешто се чувствува ...

"Но, како можам да останам вака?"

Ова е гласот на човекот, гледаш?

"Како можам да останам вака?"

И сакам навистина да разбереме, што содржината на ова ...е...желба или молитва во човечкиот ум

Прво оној кој го вели ова...

дали ова е тоа што си?

Оти ако се идентификуваш со ова, ова е местото од каде што енергијата ќе започне

Дали го разбираме ова или не?

Ако кажеме "Како можам да останам тука?" Тоа е каде што напорите ќе бидат направени ...

од страна на оној кој не може да остане

тоа не може да биде во согласност доволно за да се види преку своите проекции

ние треба да го испитаме ова .. оваа поза, на идентитетот

Ако кажеш дека си Ти, ти си Тоа, нешто внатре вели

"Да, да знам дека сум тоа..."

Но дури и во тој момент, постои предавство или нешто ...

тоа е мисла...

ние се согласуваме од позиција на личноста ....

дека ние сме Присуство.

Но тоа не е...тоа едноставно не...е...

тоа е како...нешто "Се согласувам, гледам, јас го разбирам ова..."

но тоа не е твојата жива Вистина, не сеуште

и се додека...и тоа не е да се потрудиш повеќе, да практикуваш повеќе техники

тоа е како што велам пресврт на свеста

што го отстранува чувството, верувањето во оној...кој прави работи

Се разбира тоа е корисно за некое време

ако Свеста одлучи да се изрази како патник во Вистината

Тоа едноставно станува се повеќе и повеќе комплицирано во царството на умот

но тоа може да оди преку толку многу варијации и суптилности

што толку многу време може да помине, правејќи го тоа.

Понекогаш мислиш дека зумираш на нешто

одиш многу далеку во суштината од нешто

и тоа излегува...само во..во умот!

Мислиш дека одиш длабоко во Себе...

но само...ти одиш повеќе и повеќе во твојот ум!

И моментот кога ќе го видиш ова, нешто само опаѓа

оној кој патува чувството ''Јас патувам''

се доблужувам, мора до го добијам...и можеби да седам повеќе

тоа е исто така Свеста, но е свест

во состојба на хипноза, оди во сон, зборува во сон

живее во сон

Амбицијата, целта, целта на трагчот

исто така е Свеста која сме

и само таа мала нејасност

чува билиони...

нурнати во самсара (циклус на реинкарнација)

Поради тоа што идентитетот е толку упорен, континуирано речиси

Па не знам ако сакате да ја наречеме Милост...

Не ја гледајте Милоста како нешто друго што доаѓа внатре да дејствува врз вас

Милоста се јавува во самите Себе

Произлегува како отвореност, како разбирање, како ова.

Постепено личноста...она што јас би го нарекол...

занесеност согорува и само просторот на Битието останува

ако сакаш да знаеш што е целта на Вистината

читаш книги, луѓето го сакаат Руми, го сакаат Папаџи, го сакаат Рамана Махарши

знаеш го љубат Кришна, и сепак истата точка...

тие укажуваат на ова

Можеш да го сакаш Кришна....

но на крајот, ако нешто се плаши од истрагата..се плаши..недоверба...и така натаму..

овие две сили работат.

Тие го имаат откриено ова, и се имаат споено во ова.

Тие немаат минатото помоќно од Присуство што тие се

Историјата за Кришна е без значајна на Кришна

Го изнесувам ова денес, да се обидете да се движите во тоа...

тој Простор, да бидете свесни, и да останете во таа Свесност

Не сакам да ви кажам како

тоа е премногу мало.

Не сакам да ви кажам "Како". Тоа е доволно

Биди Свој. Ти си Универзалната Свест, ти си Универзумот

Не постои како да го направам тоа

ако ти кажам како ти паѓаш во стапица повторно

Затоа што ти си Ова.

Нешто во внатрешноста е комплетно во мир со тоа

но треба понекогаш еден вид на признание

и можеби можам да го наречам Само-почитување

можеби можам да го употребам овој термин

Затоа што ја знам оваа работа кога одиш назад кон падот

но навистина да седнеш

и да го почувствуваш Тоа.

Умот сака дел од оваа акција,

сака да стори нешто,

тој сака "Да, да, кога ќе го направам ова и она тогаш Јас го гледам ова"

Не, не, не тоа е веќе, тоа е веќе направено.

Не сакам да речам ништо повеќе за тоа.

Како што се движиме, како што се движиш околу она што го правиш

или не го правиш...како и да е

затоа што знаеш ќе дојде момент, време...

можеби денес, можеби ова утро, можеби друго време, друга недела

друг месец...Не знам...

кога ќе ги видиш работите онака како што се

и ќе го видиш тоа од местото на Празнината

и ќе бидете целосно празни, како што целосно сте!

И тоа не е верување.

Дека сме его, тоа е верување.

Дека сме его, или личност, тоа е верување!

Вкоренето верување, толку вградено што навистина оди

несомнено, и потоа се произлегува од позицијата на тој идентитет

Но ако нешто се случи да биде Вистинско за тебе

тоа мора да се проголта!

Ти не мора да се упатуваш кон тоа што твојот ум замислува

твојот живот може да биде целосно тука, ќе ги гледаш работите со сетилата

како што и секој ги гледа

но тие нема да го имаат тоа...

таа команда што тие прават

Тие не се создадени да командуваат!

Тие се нашите агенти, нашите антени да се согледа во светот

ние не сме создадени да бидеме надвладеани од овие сили

Единствено треба да постанеш личност за тоа

Прво стануваш личност, потоа стануваш магаре

на твоето размислување, нашето сопствено размислување, тоа станува вака

Секој има ангажман на лично ниво

се чувствува како големo "Уф!" и нешто едноставно сака да...

Ако сме свесни за Себе, тогаш можете да уживате во личноста, бидејќи нема закана

тоа е како да си играш со змија која нема заби!

Тоа е во ред, тоа е во ред! Не може ништо да ти направи

Ако му го дадете на вашите деца ќе си играат со тоа

Но гледаш, ако веруваш во ова, ти ја носиш личноста

тогаш личноста ќе биде премногу за тебе по некое време

"Ах тоа е доволно, ох јас мора да одам!" Завршено.

Гледаш, осетот на личноста може да биде занимлив, тоа е само светлина за миг

и тоа е ништо! Не остава лош мирис!

Тоа е само кога личноста верува, овај вид на личност верува во личноста

ја носи тежината од личноста како што реков претходно

-егото е најтешката работа во светот -

тоа е потешко од сите планини ставени заедно

затоа што кога седи на Битието, тоа не може да се помести

ете затоа е тешко

Битието е тоа во што, што е утробата на целиот Универзум

но егото седи на него, не може да се помести

Затоа јас велам дека егото е најтешката работа во светот

Гледате?

"Седнува на него" значи некако го заслепува

Се имаш заборавено Себе, тоа е многу тешка работа

Ако сте свесни за Себе, тогаш можете да уживате во личноста, бидејќи нема закана

тоа е како игра со змија која нема заби!