ABD'nin kefalet sistemindeki sorun - Camilo Ramirez

Tam dersi görüntülemek için: https://ed.ted.com/lessons/the-problem-with-the-u-s-bail-system-camilo-ramirez

2000 yılından bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nde suçlardan hüküm giyenlerin yıllık sayısı sabit kalmıştır ancak hapisteki yıllık ortalama insan sayısı artmıştır. Bu masıl olabilir? Cevap yapılması planlanan şeyi yapmayan kefalet sisteminde yatıyor. Camilo Ramirez, nakit kefalet sisteminin düşük gelirli topluluklarda ve beyaz olmayan topluluklarda insanlara nasıl orantısız bir şekilde zarar verdiğini ayrıntılarıyla anlatıyor.

Ders Camilo Ramirez, animasyon Patrick Smith tarafından yapılmıştır.

2000 yılından bu yana Amerika Birleşik
Devletleri'nde suçlardan hüküm giyenlerin

yıllık sayısı sabit kalmış ancak hapisteki
yıllık ortalama insan sayısı artmış.

Bu nasıl olabilir?

Cevap, yapılması planlanan şeyi yapmayan

kefalet sisteminde yatıyor.

"Kefalet" terimi, yargılanmayı bekleyen
kişilerin suçlamalarla yüzleşmek için

mahkemeye geri dönmeleri koşuluyla
serbest bırakılmasını ifade eder.

Dünyanın dört bir yanındaki ülkeler
pek çok kefalet çeşidi kullanıyor

ve bazıları bunu hiç kullanmıyor.

ABD kefalet sistemi, esas olarak
nakit kefalet denen şeye dayanır

ve şu şekilde çalışması gerekirdi:

Bir kişi bir suçla itham edildiğinde,

hakim kefalet için makul
bir fiyat belirler.

Sanık, mahkeme davayla ilgili
bir karara varana kadar

hapisten çıkabilmek için
bu ücreti ödeyecektir.

Dava suçlu ya da masum şeklinde
sona erdiğinde sanıklar

bütün mahkemelerine çıkmaları halinde
kefalet paralarını geri alacaklardır.

Bu sistemin arkasındaki mantık:
ABD yasalarına göre

suçlu olduğu kanıtlanana kadar
insanların masum olduğu varsayılır

bu nedenle bir suçla
itham edilen bir kişi,

bir suçtan hüküm giymedikçe
hapse atılmamalıdır.

Ancak bugün, ABD'deki kefalet sistemi

masumiyet karinesini onurlandırmıyor.

Bunun yerine, insanların haklarını
altüst ederek

özellikle düşük gelirli topluluklar
ve beyaz olmayan topluluklardaki

insanlara ciddi zararlar verir.

Kefaletin bedeli önemli bir neden.

Nakit kefaletin amaçlandığı gibi
çalışabilmesi için

ücretin sanık için karşılanabilir
olması gerekir.

Kefalet bedelinin, birinin suçluluk
olasılığını yansıtması amaçlanmadı -

kefalet belirlendiğinde,
mahkeme delilleri incelemedi.

Çok ciddi suçlar gibi istisnai durumlarda
yargıçlar, sanıkların yargılanmadan önce

kefaletle serbest bırakılmasını
reddedebilir ve hapse atabilir.

Yargıçların bu gücü çok nadir
kullanmaları gerekiyordu

ve çok sık kullandıkları için
soruşturmaya alınabilirlerdi.

Kefaletin karşılanamayacak olması,
insanların mahkeme öncesi

salıverilmesini reddetmenin
ikinci yolu haline geldi.

Yargıçların kişisel takdir ve önyargıları,

bu şekilde tutuklamayı seçtikleri
kişilerde büyük rol oynadı.

Kefalet tutarları gittikçe arttı
ve daha fazla sanık ödeyemedi

bu yüzden daha fazla sanık hapiste kaldı.

19. yüzyılın sonlarında,

bu koşullar ticari kefalet şirketlerinin
yükselişine yol açtı.

Şirket aldığı ağır bir ücret karşılığında
bir sanığın kefaletini öder.

Bugün ortalama kefalet 10.000 dolar,

Amerikalıların neredeyse yarısı
ve on sanıktan dokuzu için

çok yüksek bir fiyat.

Davalı ödeyemezse,

ticari bir kefalet şirketinden
kredi başvurusunda bulunabilir.

Kimin kefaletini ödeyeceğine
tamamen şirket karar verir.

Geri ödeyeceklerini düşündükleri
sanıkları seçerler

ve her yıl yaklaşık 2 milyar dolar
kâr elde ederler.

Aslında son 20 yılda Amerika'daki

hapishane büyümesinin ana itici gücü
mahkeme öncesi tutukluluk oldu.

Her yıl kefaleti karşılayamayan
veya kredi alamayan

yüz binlerce insan, davaları
çözülene kadar hapiste kalıyor.

Bu adaletsizlik orantısız bir şekilde,
yargıçlar yüzünden

aynı suçlarla suçlanan beyazlardan
daha fazla kefalet ödeyen

Siyahi ve Latin Amerikalıları etkiliyor.

Karşılanamayan kefalet, masum sanıkları
bile zor duruma sokuyor.

Bazıları işlemediği suçları kabul ediyor.

Küçük suçlar için, savcılık,
suçu kabul etmesi halinde

sanığın cezasına kadar hapiste geçirilen
sürenin kredilendirilmesi için

bir anlaşma önerebilir.

Çoğunlukla, hapiste geçirdikleri süre
toplam ceza kadar olur

ve hemen eve gidebilirler
ancak sabıka kaydı ile ayrılırlar.

Bu arada onların masumiyetini savunmak,

süresiz olarak hapiste yargılanmayı
beklemek anlamına gelebilir

ve masum bir kararı garanti etmez.

En başta kefalet bile gerekli olmayabilir.

Washington, D.C. 1990'larda nakit kefaleti
büyük ölçüde kaldırdı.

Şehir 2017'de sanıkların %94'ünü kefalet
parası olmadan serbest bıraktı

ve %88'i mahkeme tarihlerinde
geri döndü.

Kâr amacı gütmeyen kuruluş
The Bail Project,

her yıl binlerce düşük gelirli insana
ücretsiz kefalet yardımı sağlıyor

ve kefaletin oluşturmak için tasarlandığı
mali teşviği ortadan kaldırıyor.

Sonuç? İnsanlar ceplerinde para olmadan
mahkeme tarihlerinin

%90'ında geri dönüyorlar

ve mahkeme tarihlerini kaçıranlar,
çocuk bakımı,

iş problemleri veya tıbbi krizler gibi
koşullar nedeniyle gelemiyor.

Araştırmalar ayrıca insanları
mahkemeden önce hapiste tutmanın,

genellikle nakit kefaleti
karşılayamadıklarından,

yeniden tutuklanma ve yeniden suç işleme
olasılığını artırdığını da buldu.

İnsanların yargılanmadan önce
hapsedilmesinin verdiği zarar

tüm toplulukları kapsar ve nesiller boyu
ailelere zarar verebilir.

Hapsedilen kişiler, bir suçtan hüküm
giymeden önce geçim kaynaklarını,

evlerini ve temel hizmetlere

erişimlerini kaybedebilirler.

Aynı zamanda inanılmaz derecede pahalı:

Amerikalı vergi mükellefleri, yasal olarak
masum olduğu varsayılan insanları

hapsetmek için her yıl
yaklaşık 14 milyar dolar harcıyor.

Bu, ırk veya servetten bağımsız olarak,
yasalar altında

eşit adalet vaadini baltalıyor.

Nakdi kefaletle ilgili konular,
yapısal ırkçılık

ve hapsedilmeye aşırı bağımlılık gibi
ele alınması gereken

toplumsal sorunların belirtileri.

Bu arada, The Bail Project gibi
reformcular nakit kefaletle

mahsur kalan insanlara yardım etmek,
gelecek için daha adil

ve insani bir ön duruşma sistemi
oluşturmak için çalışıyorlar.