Hepimiz feminist olmalıyız

''Kızlara hırslı ve başarılı olmalarını öğretiyoruz, ama çok hırslı veya çok başarılı olmalarını değil; çünkü aksi halde erkekleri tehdit ederler,'' diyor yazar Chimamanda Ngozi Adichie. Dünya çapında feminizm hakkında bir diyalog başlatan bu klasikleşmiş konuşmada, Adichie dinleyenlerine daha farklı ve adil bir hayat hayal etmelerini ve planlamalarını istiyor- daha mutlu erkek ve kadınların, daha çok kendileri olduğu bir dünya.

Size en iyi arkadaşlarımdan
birinden bahsederek başlamak istiyorum,

Okolama Maduewesi.

Okoloma benimle aynı
sokakta yaşadı

ve bana tıpkı bir abi
gibi sahip çıktı.

Eğer birinden hoşlanırsam,
Okoloma'nın fikrini alırdım.

Okoloma, 2005 Aralık'ta
Nijerya'daki

meşhur Sosoliso uçak
kazasında öldü.

Neredeyse tam 7 yıl önce.

Okoloma tartışıp, gülebildiğim;
samimi bir şekilde konuşabildiğim biriydi.

Kendisi ayrıca bana
feminist diyen ilk kişiydi.

Yaklaşık 14 yaşındaydım,
onun evindeydik, tartışıyorduk.

Okuduğumuz kitaplardan
edindiğimiz yarım yamalak

bir bilgi birikimimiz vardı.

Konu neydi net olarak
hatırlamıyorum ama

şunu hatırlıyorum ki:
tartıştık, tartıştık

ve Okoloma bakıp bana dedi ki
"Biliyor musun, sen bir feministsin."

Bu bir iltifat değildi.

[Gülüşmeler]

Ses tonuna
bakılırsa,

şöyle bir şeyi söylerken
kullanacağınız tonda söylemişti:

"Sen bir terörizm destekçisisin."

[Gülüşmeler]

Bu "feminist" sözcüğünün tam olarak
ne anlama geldiğini bilmiyordum ve

Okoloma'nın bilmediğimi
öğrenmesini istemedim.

Konudan saptım ve
tartışmaya devam ettim.

Ve eve gittiğimde yapmayı
planladığım ilk şey

sözlükten "feminist" sözcüğüne bakmaktı.

Şimdi hızlıca sonraki yıllara geçelim.

Onca yaptığı şeyin arasında karısını
döven ve sonu pek iyi bitmeyen

bir adam hakkında bir roman yazdım.

Nijerya'da romanımı
tanıtırken

bir gazeteci, hoş, iyi niyetli bir adam

bana tavsiyede bulunmak
istediğini söyledi.

Ve buradaki tüm
Nijeryalılar

eminim istenmeyen
öğüt vermede

insanlarımızın ne kadar
hızlı olduklarını bilirler.

Bana insanların benim romanımın
feminist olduğunu söylediklerinden

bahsetti ve bana öğüdü--

- söylerken de üzgünce
başını sallıyordu-

kendime asla feminist demememdi.

Çünkü feministler koca
bulamadıklarından

mutsuz kadınlardı.

[Gülüşmeler]

Böylece kendime "mutlu feminist"
demeye başladım.

Sonra bir akademisyen,
Nijeryalı bir kadın

feminizmin
kültürümüzde olmadığını,

feminizmin
Afrikalı olmadığını söyledi

ve ben kendime feminist diyordum

çünkü "Batılı kitaplar" beni
yozlaştırmıştı.

Bu beni güldürdü çünkü

ilk okumalarım kesinlikle
feminist olmayan okumalardı.

Yayımlanmış bütün Mills & Bone
aşk romanlarını 16 yaşıma basmadan

okumuştum sanırım.

Ve bu "feminizm klasikleri"
olarak atıf edilen

kitapları her okumaya
çalıştığımda sıkılıyordum

ve bitirmekte sıkıntılar yaşıyordum.

Ama her neyse, feminizm
Afrika'lı olmadığından beri

kendime " mutlu bir Afrikalı feminist"
demeye karar verdim.

Belli noktalarda erkeklerden nefret
etmeyen, rujları seven

ve erkekler için değil de
kendisi için topuklu ayakkabı

giyen mutlu bir Afrikalı feministtim.

[Gülüşmeler]

Tabii bunların bir çoğu
alayvari şeylerdi

fakat feminizm sözcüğü
oldukça negatif yüklüydü.

Erkeklerden, sütyenlerden

Afrika kültüründen nefret
ediyorsunuz falan.

Şimdi çocukluğumdan
bir hikaye anlatayım.

İlkokuldayken öğretmen
dönem başında

bize bir test yapacağını ve
kazananın

sınıf başkanı olacağını söyledi.

Sınıf başkanı olmak
büyük bir olay.

Eğer sınıf başkanıysanız,

gürültü yapanların ismini
yazabilirsiniz --

[Gülüşmeler]

ki bu kendince yeterli bir güçtür.

Fakat benim öğretmenim aynı zamanda
bir de değnek verirdi ki

yürürken gürültü yapanlara karşı
devriye gezesiniz.

E tabii ki sopayı kullanma
yetkiniz yoktu.

Fakat bu 9 yaşındaki ben için çok
heyecanlı bir fırsattı.

Sınıf başkanı olmayı
çok istedim ve

testte en yüksek
puanı ben elde ettim.

Ama öğretmenim sınıf başkanının
erkek olması gerekiğini söyledi.

Kendisi bunu önceden belirtmeyi
unutmuş çünkü

zaten apaçık olduğunu varsaymış.

[Gülüşmeler]

Testte en iyi ikinci skoru yapan
çocuk,

sınıf başkanı olacaktı.

Bu konuda daha da ilginç olan,

benim bu kadar hırslı olmama rağmen

sınıfı sopayla devriye
gezmeye hiç niyeti olmayan

bu çocuğun sevimli, naif bir ruhu vardı.

Fakat ben kızdım ve o erkekti,

ve böylece sınıf başkanı o oldu.

Ve bu olayı hiç unutmadım.

Benim için apaçık olan şeyin
başkaları

için de apaçık olduğunu düşünme
hatasına çok sık düşerim.

Yakın arkadaşım
Louise'e bakın

örneğin.

Louis parlak, ilerici bir adam

ve benimle konuştuğunda
bana şunları der

"Kadınlar için zor veya farklı olduğunu
düşündüğün şeyleri anlayamıyorum

geçmişte belki öyleydi,
ama artık öyle değil.''

Ve Louis'in apaçık olan şeyi nasıl
göremediğini anlayamamıştım.

Bir akşam, Lagos'ta Louis ve ben
arkadaşlarla dışarı çıktık.

Burada Lagos'u tanımayanlar için,
Lagos'ta

mekanların etrafında

arabanızı park etmenize "yardımcı

olacak" dramatik adamlar olur.

O akşam bize park
yeri bulan adamın

yapmacık hareketlerinden
etkilenmiştim.

Ve ayrılırken ona
bahşiş vermeye karar verdim

Çantamı açtım,

elimi çantaya soktum,

mesleğimden elde ettiğim
parayı aldım ve

adama verdim.

Ve bu, mutlu ve minnettar
adam

parayı benden aldı,

Louis'e baktı ve dedi ki:

"Teşekkürler bayım."

[Gülüşmeler]

Louise şaşırmış bir şekilde bana baktı,

ve sordu, " Niçin bana teşekkür ediyor?
Parayı ben vermedim."

Sonra Louise'in suratında
farkına varmanın şafağını gördüm.

Adam bendeki paranın aslında

Louis'den geldiğini düşünmüştü.

Çünkü Louis bir erkekti.

Kadınlar ve erkekler farklıdır.

Farklı hormonlarımız,
farklı cinsel organlarımız,

farklı biyolojik kabiliyetlerimiz var.

Kadınlar bebek yapabilir,
erkekler

yapamaz, en azından şuan
için.

[Gülüşmeler]

Erkeklerde testesteron vardır ve fiziken
genellikle kadınlardan daha güçlüdürler.

Dünyadaki kadın sayısı erkek
sayısından birazcık fazla,

dünya nüfusunun yaklaşık
yüzde 52'si kadınlardan oluşuyor.

Fakat itibar ve güç sahibi makamlar
genellikle erkeklerde.

Nobel Ödülü alan merhum,

Kenyalı Wangari Maathi,

basitçe ve güzelce şöyle
demişti:

"Ne kadar yükseğe çıkarsanız,
o kadar az kadın bulursunuz."

En son Amerikan seçimlerinde
Lilly Ledbetter yasasını duyup durduk,

ve eğer bu tatlı aliterasyonlu yasanın
isminden öteye bakarsak

bu yasa özünde,
aynı işi yapıp aynı

derecede nitelikli olan
bir erkek ve bir kadın hakkındaydı.

Ve adam,erkek olduğu için
daha fazla maaş almaktaydı.

Yani kelimenin tam anlamıyla,
dünyayı erkekler yönetiyor,

ve bu bin yıl önce mantıklıydı

çünkü o zamanlar insanlar
fiziksel gücün

hayatta kalmak için en önemli
özellik olduğu bir dünyada yaşıyorlardı.

Fiziksel olarak güçlü olanın
yönetici olması daha muhtemeldi ve

erkekler de genelde fiziksel
daha olarak güçlü.

Tabii ki bu duruma oldukça
fazla istisinalar var.

[Gülüşmeler]

Ama bugün kesinlikle
oldukça farklı bir dünyada yaşıyoruz.

Artık yönetmesi muhtemel olan kişi
fiziksel olarak güçlü olan değil,

daha yaratıcı, daha zeki ,

daha yenilikçi olan kişi ve

bu nitelikleri belirleyen
hormonlar değil.

Bir kadın da, bir erkek de
zeki, yaratıcı

yenilikçi olabilir.

Bizler evrimleştik, fakat

cinsiyet konusunda fikirlerimiz
bana pek evrimleşmiş gibi gözükmüyor.

Haftalar önce, Nijerya'daki en iyi
otellerden birinin lobisine girdim.

Otelin ismini vermeyi düşündüm
ama galiba vermemeliyim.

Bir koruma beni girişte durdurdu
ve rahatsız edici sorular sordu,

çünkü genel varsayımları
şu ki eğer

Njeryalı bir kadın otelde tek
başına giriyorsa bir seks işçisidir.

Ve bu arada,

neden bu oteller gördükleri
arz yerine

neden seks işçilerine olan talep
üzerine odaklanmıyorlar?

Lagos'ta çoğu "saygın" bar ve club'a
tek başıma giremiyorum.

Eğer tek bir kadınsanız, içeri
almıyorlar. Bir erkek

tarafından eşlik edilmeniz
gerekiyor.

Ne zaman bir Nijerya restoranına
erkekle girsem

garson erkeği selamlar
ve beni görmezden gelir.

Garsonlar ürünlerdir --

[Gülüşmeler]

Bazı kadınlar bu noktada
"Evet, bunu düşünmüştüm!" demiştir.

Garsonlar, onlara erkeğin
kadından daha

önemli olduğunu öğreten
toplumun bir ürünüdür.

Ve bu garsonların kötü niyetli
olmadıklarını biliyorum.

Ancak entellektüel olarak bilmek ve
duygusal olarak hissetmek farklı şeyler.

Beni umursamadıkları her seferinde,
görünmez hissediyorum.

Üzgün hissediyorum.

Onlara bir erkek kadar insan olduğumu,
fark edilmeye değer olduğumu

söylemek istiyorum.

Bunlar küçük şeyler,

ancak bazen insanı en
çok kıran bu küçük şeyler oluyor.

Çok önce değil,
Lagos'ta genç

ve kadın olmanın ne anlama geldiği
hakkında bir yazı yazmıştım,

ve yayıncılar bana dedi ki,

"Çok kızgın bir yazı."

Tabii ki çok kızgın!

[Gülüşmeler]

Ben çok kızgınım.

Cinsiyetler arasında derin bir
adaletsizlik var.

Hepimiz kızgın olmalıyız.

Kızgınlığın pozitif bir değişiklik
getirme açısından uzun bir tarihi var;

ama, kızgın olduğum kadar,
umutluyum da.

Çünkü insanların kendilerini,
iyileştirmek adına

değişme yeteneklerine inanıyorum.

Cinsiyet her yerde önemli,

ancak ben Nijerya'ya ve Afrika'ya

odaklanmak istiyorum,

çünkü bildiğim ve kalbimin
olduğu yer orası.

Ve ben sizden

daha farklı, daha adil, daha mutlu erkek
ve kadınların kendilerine daha dürüst

olduğu bir dünya

hayal etmeye ve planını yapmaya
başlamanızı istiyorum.

Şu şekilde başlayabiliriz:

kızlarımızı daha farklı yetiştirmeliyiz.

Oğullarımızı da daha
farklı yetiştirmeliyiz.

Oğullarımızı büyütürken yetiştirme
şeklimizle onlara zarar veriyoruz;

insanlıklarını bastırıyoruz.

Maskülenliği oldukça dar
şekilde tanımlıyoruz,

bu şekilde maskülenlik
dar sert bir kafes oluyor

ve oğullarımızı içine koyuyoruz.

Onlara korkudan
korkmayı öğretiyoruz.

Onlara zayıflıktan, hassaslıktan
sakınmayı öğretiyoruz.

Onlara kendilerini nasıl
saklayacaklarını öğretiyoruz,

çünkü, Nijerya'da dendiği gibi
"sert adam!" olmak zorundalar.

Orta okulda, bir erkek ve kız,
ikisi de genç,

ikisi de ceplerinde aynı miktarda parayla
dışarı çıktıklarında,

erkeğin, maskülenliğini kanıtlaması
için her zaman herşeyi

ödemesi bekleniyor.
Ve biz de neden

erkeklerin ailelerinden para çalışlarının
daha yüksek oluşunu konuşuyoruz.

Ya erkek ve kızlar maskülenliği ve parayı

birbirine bağlamayarak yetiştirilseydiler?

Ya davranış "erkek ödemeli" yerine

"kimde daha çok varsa o ödemeli?"
olsaydı?

Elbetteki tarihsel avantajlarından dolayı

erkekler genelde
günümüzde daha çoğa sahip olanlar,

ancak çocuklarımızı farklı
yetiştirmeye başlarsak

o zaman elli senede, yüz senede,

oğlanların erkekliklerini kanıtlamaya
ihtiyaçları olmayacak.

Ancak onlara yaptığımız en ama en kötü şey

sert olmaları gerektiğini söyleyerek,

onları bayağı kırılgan
egolarla bırakmamız.

Ne kadar "sert adam" olmaları
gerektiklerini düşünürlerse,

egoları o kadar zayıf oluyor.

Ardından kızlara daha
fazla zarar veriyoruz

çünkü onları erkeklerin o
egolarını beslesinler diye yetiştiriyoruz.

Kızlarımıza kendilerini küçültmelerini,
ufacık olmalarını öğretiyoruz,

kızlarımıza diyoruz ki,

"Hırsın olabilir, ama çok fazla değil."

[Gülüşmeler]

"Başarılı olmayı hedeflemelisin, ama
çok başarılı değil,

yoksa erkeklere tehdit olursun."

Eğer ilişkide para kazanan kişi sensen
bir erkek yerine,

öyle değilmişsin gibi davranman gerekir,

özellikle toplum içinde.

Yoksa onu zayıf göstermiş olursun.

Ya bu düşüncelerin
kendisini sorgularsak?

Neden bir kadının başarısı
erkeğe tehdit olsun ki?

Ya o kelimeden kurtulmaya karar versek?

Nitekim "erkekliğini zayıflatmak"

kadar sevmediğim başka
bir sözcük yoktur herhalde.

Bir keresinde Nijeryalı bir
tanıdığım bana,

erkeklerin benden çekinebileceğinden
endişeli olup olmadığımı sordu.

Hiç endişeli değildim.

Hatta bana hiç öyle gelmedi,
çünkü benden

çekinecek bir adam, kesinlikle
ilgi alanımda

olmayacak türden bir adamdır.

[Gülüşmeler]

[Alkışlar]

Ancak bu beni gerçekten çarpmıştı.

Kadın olduğumdan dolayı,
evliliğe can atmam,

hayattaki seçimlerimi
evliliğin en

önemli şey olduğunu hatırlayarak
yapmam bekleniyor.

Evlilik güzel bir şey olabilir;

bir keyif, aşk ve karşılıklı
destek kaynağı olabilir.

Ancak kızlarımıza evliliğe
can atmalarını öğretip

neden oğullarımıza da aynısını
öğretmiyoruz?

Evlenebileceği adamı
zayıf göstermemek için

evini satmaya karar veren
bir kadını tanıyorum.

Nijerya'da gittiği konferanslarda, kendine
göre, diğer katılanların ona saygı

göstersinler diye evlilik

yüzüğü takan bir

kadın tanıyorum.

Evlenmesi için ailesi, arkadaşları
ve hatta işten

baskı görmüş ve berbat tercihler
yapmaya itilmiş

genç kadınlar tanıyorum.

Belli bir yaşa gelmesine rağmen
evlenmemiş bir kadına

toplumumuz bunun derin ve,
kişisel bir hata olduğunu öğretiyor.

Ancak belli bir yaşa gelmiş erkek
evlenmemiş olduğunda

sadece daha seçim yapmamış
olduğunu düşünüyoruz.

[Gülüşmeler]

"Ama kadınlar bunlara basitçe

'hayır' diyebilir." demek
kolay geliyor bize.

Ancak gerçek daha
çetrefilli ve karmaşık.

Hepimiz sosyal canlılarız.

Sosyalleşmemizdeki düşünceleri
içselleştiririz.

Hatta evlilik ve ilişkilerden
bahsederken

kullandığımız dil bile bunu gösteriyor.

Evliliğin dili, partnerliğin dili yerine

genellikle sahipliğin dili oluyor.

Biz "saygı" kelimesini

bir kadının erkeğe gösterdiği bir şey
olarak kullanıyoruz,

ancak erkeğin kadına değil.

Nijerya'da hem erkekler hem de kadınlar --

ki bu beni çok eğlendiren bir deyiştir --

der ki "Evliliğimin huzuru için yaptım."

Erkek söylediği zamanlarda,

genelde halihazırda yapmamaları gereken
şeyler hakkında oluyor.

[Gülüşmeler]

Bazen bunu arkadaşlarına söylerler,

hani ne kadar maskülen olduklarını

açıkça vurgulayacak şekilde nasıl

ihtiyaç duyulduklarını, ve nasıl
sevildiklerini göster:

" Eşim her gece klübe
gidemeyeceğimi söyledi,

ben de evliliğimin huzuru için,
sadece haftasonları gidiyorum.

[Gülüşmeler]

Kadın ise ne zaman, ''evliliğimin
huzuru için yaptım'' dese

genelde işinden, hayalinden,

kariyerinden vazgeçişinden

bahsediyordur.

Kadınlara, ilişkilerinde taviz vermenin

kadınların işi olduğunu öğretiyoruz.

Kızları birbirlerine rakip olarak
yetiştiriyoruz,

başarı veya meslekler için değil,
-ki kanımca bu iyi olurdu-

erkeklerin ilgisi için.

Kızlara, oğlanların aksine,

cinsel hayatları
olamayacağını öğretiyoruz.

Oğlumuz varsa, onların kız
arkadaşlarını öğrenmek sorun olmaz.

Ancak kızımızın erkek arkadaşı?
Haşa.

[Gülüşmeler]

Ancak elbette ki doğru
zaman geldiğinde

bu kızlardan kocaları olmak üzere mükemmel
bir adam getirmelerini bekliyoruz.

Kızları denetliyoruz,
bakireliklerini met ediyoruz,

ancak erkeklerinkini etmiyoruz

ve doğrusu bu bana pek
de mantıklı gelmiyor çünkü...

[Gülüşmeler]

[Alkışlar]

Çünkü bakireliği kaybetmek genelde
bir süreç ihtiva eder...

Geçenlerde Nijerya'da bir üniversitede
genç bir kadın grup tecavüzüne uğradı,

bunu bazılarımız biliyordur.

Çok sayıda erkek ve kız
Nijeryalı gencin tepkisi

şu şekilde oldu:

"Evet, tecavüz yanlış.

Ancak bir kız dört erkeğin
odasında ne arıyordu?"

Eğer bu cevabın insafsızlığını bir
kenara koyabilirsek,

bu Nijeryalılar kadının tabiati gereği
suçlu olduğunu görerek yetiştirildiler,

erkeklerin kontrolsüz yaratıklar olduğu
fikrini kabul edilebilir

bulacak seviyede erkeklerden çok az şey

bekleyerek yetiştirildiler.

Kızlarımıza utanmayı öğretiyoruz.

"Bacaklarını kapa", "Kendini kapat."

Onları, erkek olarak değil de
bir kız olarak doğdukları

için suçlularmış gibi
hissettiriyoruz.

Bu sebeple, büyüyen kızlarımız

ne arzuladıklarını bilmeden kadın
oluyorlar.

Kendilerini susturan kadınlar oluyorlar.

Ne düşündüklerini açıkça söyleyemeyen
kadınlar oluyorlar --

ve büyüdüklerinde --

ki bu kızlarımıza yaptığımız
en kötü şey --

büyüdüklerinde numara yapmayı bir
sanata çeviren kadınlar oluyorlar.

[Alkışlar]

Ev işlerinden nefret eden
bir kadın tanıyorum,

gerçekten nefret ediyor,

ancak seviyormuş gibi davranıyor,

çünkü ona bunun "iyi eş materyali"
olmak için şart olduğu öğretilmiş.

Onun -- eğer o kelimeyi kullanacaksak --

"evcil" olması gerekiyor.

Ardından evlendi ve

eşinin ailesi onun evlendikten sonra
değiştiğini söylemeye başladı.

[Gülüşmeler]

Doğrusu, o aslında değişmedi,

sadece rol yapmaktan yoruldu.

Cinsiyetin problemi,

kim olduğumuzu umursamadan

nasıl olmamız gerektiğini buyurmasında.

Cinsiyet beklentileri olmasaydı,
ne kadar mutlu ve

gerçek kişiliğimize karşı
ne kadar daha özgür

olabileceğimizi düşünün.

Oğlanların ve kızların reddedilemez
şekilde farklı biyolojileri var,

ancak sosyalleşme farklılıkları abartıyor
ve bu daha sonra

kendini doğrulayan bir kehanete
dönüşüyor.

Yemek yapmayı örnek alın mesela.

Günümüzde kadınlar erkeklere kıyasla
ev işi yapmada daha aktifler,

yemek yapma ve temizlikte.

Ancak sebebi ne?

Kadınlar yemek yapma
genleriyle doğduğu için mi?

[Gülüşmeler]

Yoksa senelerdir yemek pişirmeyi
kendi rolleri olarak gördüklerinden mi?

Açıkçası, ben de yemek yapma genleriyle
doğduğumuzu söyleyebilirdim,

ta ki dünyadaki en ünlü aşçıların
büyük bir kısmının,

hani şu "şef" dediklerimizin,
erkek olduğunu

hatırlayana kadar.

Küçükken büyükanneme bakardım,

ki kendisi, çok, çok zeki bir kadındı,

ve düşünürdüm; acaba büyürken

erkeklerle aynı şanslara sahip olsaydı
şu anda nerelerde olurdu diye.

Bugün, kadınlar için, büyükannemin
dönemine kıyasla,

politikadaki, kanunlardaki değişiklikler
sağolsun,

çok daha fazla imkanlar var

ve bunların hepsi çok önemli.

Ancak daha önemli olan şey,
davranışlarımız, mentalitemiz,

neye inandığımız ve cinsiyet
hakkında neye değer verdiğimiz.

Ya çocuk yetiştirirken cinsiyet yerine

yeteneklerine odaklanırsak?

Ya çocuk yetiştirirken cinsiyet yerine
ilgilerine odaklanırsak?

Birer kızları ve oğulları olan,
derslerinde

çok iyi, şahane, nazik çocuklara sahip

bir aile tanıyorum.

Oğlan aç olduğunda, ebeveynler
kızlarına diyor ki,

"Git ve kardeşine Indomie eriştesi pişir."

[Gülüşmeler]

Kız tam olarak Indomie eriştesi
pişirmeyi sevmiyor,

ancak o bir kız, yani yapmak zorunda.

Ya ebeveynleri en başından beri

hem oğullarına hem de kızlarına

Indomie pişirmeyi öğretselerdi?

Ayrıca, yemek pişirebilmek bir erkek için
oldukça kullanışlıdır.

Bu kadar önemli bir şeyi bir başkasının
eline bırakmak nasıl mantıklı olabilir?

Yani kendini besleyebilme yetisini --

[Gülüşmeler]

başkasına bırakmak.

[Alkışlar]

Eşiyle aynı işe ve diplomaya
sahip bir kadın tanıyorum.

İşten döndüklerinde, kadın ev
işlerinin çoğunluğunu yapıyor,

ki kanımca bu birçok evlilik
için geçerli.

Ancak beni asıl çarpan şey

kocanın çocuğun bezini her
değiştirişinde kadının ona

teşekkürler diyor olmasıydı.

Peki, ya onun bunu yapmasını
tamamen normal bir şeymiş gibi

görseydi, yani kendi
çocuğuna bakıyor olmasını?

[Gülüşmeler]

Büyürken içselleştirmiş olduğum
bir çok cinsiyet dersini

hafızamdan silmeye çalışıyorum.

Ancak bazen hala cinsiyet beklentileri
anlamında çok hassas hissediyorum.

İlk kez bir yazı sınıfında
öğretmenlik yaparken

bayağı endişeliydim.

Öğreteceğim şey hakkında değildi

çünkü iyi hazırlanmıştım

ve zevk aldığım bir şeyi öğretecektim.

Onun yerine giyeceğim
hakkında endişeliydim.

Ciddiye alınmak istiyordum.

Bir kadın olduğumdan dolayı

otomatik olarak değerimi ispatlamam
gerektiğini biliyordum.

Ve eğer çok feminen görünürsem

ciddiye alınmayacağımdan
endişeleniyordum.

Gerçekten parlak rujumu ve
o kızımsı eteği giymek istiyordum,

ancak giymemeye karar verdim.

Onun yerine, çok daha ciddi,

çok daha erkeksi ve çok daha çirkin
bir takım giydim.

[Gülüşmeler]

Çünkü üzücü gerçek şu ki, konu
dış görünüşe gelince

erkekleri standart alarak başlıyoruz.

Eğer bir erkek iş görüşmesine
hazırlanıyorsa,

çok maskülen görünmesi veya ciddiye

alınmaması konusunda endişelenmesine
gerek yoktur.

Ancak bir kadın bir iş görüşmesine
hazırlanıyorsa,

çok feminen görünmesi veya bir şey
söyleyip söylememesine

karşın ciddiye alınıp alınmayacağı
konusunda endişelenmesine gerek vardır.

Keşke o gün o çirkin
takımı giymeseydim.

Onu daha sonra
dolabımdan attım bu arada.

Eğer bugünkü cesaretimio gün
gösterebilmiş olsaydım,

öğrencilerim benim öğretmemden daha
fazla fayda görecekti,

çünkü daha rahat olacaktım ve

daha fazla kendim gözükecektim.

O günden beri dişiliğimden
veya kadınsılığımdan

utanmamayı ve pişman
olmamayı seçtim.

[Alkışlar]

Ve tüm kadınlığımla saygı
duyulmak istiyorum,

çünkü bunu hak ediyorum.

Cinsiyet konuşması kolay bir
konu başlığı değil.

Hem erkek ve kadın için,

cinsiyet konusu direkt olarak sizi bir
direnişle karşı karşıya getirtebiliyor.

Bazı kişilerin gerçekten şöyle düşündüğünü
hayal edebiliyorum şu anda

"Kadınlar da patronluk taslıyor".

Bazı erkekler de şöyle düşünüyor olabilir,

"Tamam, bunların hepsi enteresan

ancak ben böyle düşünmüyorum."

Bu da problemin bir parçası.

Bir çok erkeğin cinsiyet hakkında

aktif olarak düşünmemesi

cinsiyet probleminin bir parçası.

Çoğu erkek, arkadaşım Louis gibi,

her şey iyi diyor.

Ve bir sürü erkek bunu
değiştirmek için bir şey yapmıyor.

Eğer bir erkeksen ve bir restorantın içine
bir kadınla

girmene rağmen garson sadece seni

selamlıyorsa, şunu ona soruyor musun:

"Onu neden selamlamadın?"

Çünkü cinsiyet --

[Gülüşmeler]

Aslında bu muhabbeti uzatabiliriz.

Çünkü cinsiyet konuşmak için rahatsız
edici bir konu başlığı,

ve konuyu kapatabilmek için oldukça
kolay yollar var

Bazıları evrimsel biyolojiden ve
primatlardan bahseder,

hani, bilirsiniz, dişi primatlar
erkeklere itaat eder

tarzı meseleler.

Ancak asıl konu şu: biz primat değiliz.

[Gülüşmeler]

[Alkışlar]

Primatlar ayrıca ağaçlarda yaşardı ve
sabah kahvaltı niyetine solucan yerlerdi,

ancak biz yemiyoruz.

Bazıları, "Eh, fakir erkekler de bazen
sorun yaşıyor" diyebilir.

Bu da doğru.

Ancak bu --

[Gülüşmeler]

Ancak konu bu konumuz değil.

Cinsiyet ve sınıf farklı baskı formları.

Aslında baskı formlarını ve birbirlerine
ne kadar

vurdumduymaz olabileceklerini bir siyahı

erkek ile konuşarak öğrendim.

Bu siyahi adamla cinsiyet
hakkında konuşuyorduk,

ve bana dedi ki,

"Neden 'kadın olarak tecrübem' diyorsun?

Neden 'bir insan olarak

tecrübem' demiyorsun?"

Ancak bu adamın ta kendisi, yaşadıklarını

sıkça siyahi bir adamın tecrübeleri
olarak anlatan bir adam.

Cinsiyet fark eder.

Erkek ve kadın dünyayı farklı
tecrübe ediyor.

Cinsiyet dünyayı
tecrübe edişimizi boyuyor.

Ancak bunu değiştirebiliriz.

Bazıları diyecek ki,

"Ah, kadınların gerçek gücü var,

kalça gücü".

Nijeryalı olmayanlar için, kalça gücü

bir kadının bir erkekten iyilik
isterken

seksapelini kullanması anlamına
gelen bir deyiştir.

Ancak kalça gücü
bir güç bile değil.

Kalça gücü, bir kadının bir başkasının

gücünden zaman zaman yararlanabilmesi

anlamına geliyor.

Elbette, bazen birisi
kötü hissediyorsa,

hastaysa veya iktidarsızsa

ne oluyor diye

düşünmeliyiz.

[Gülüşmeler]

Bazıları kadının erkeğin emrine verilmesi
kültürümüzde var diyor.

Ancak kültürler sürekli değişir.

Lagos'ta yaşayan ve on beş yaşında olan
ikiz kız yeğenlerim var.

Eğer yüz sene önce doğmuş olsalardı,

çoktan zorla alınıp öldürülmüşlerdi.

Çünkü o zamanki kültürümüzde
ikizleri öldürmek vardı.

O hale kültürümüzün anlamı ne?

Hani tamam, dekoratif olanı var

danslar olan...

.. ancak kültürün özü insanların
devamlılığı ve korunması hakkında.

Ailemizde,

Kim olduğumuz, kültürümüz ve nereden
geldiğimiz konularıyla

en çok ilgilenen çocuk

benimdir.

Abilerim benim kadar ilgili değiller.

Ancak umunna toplantılarına

katılamam veya gidemem,

söz hakkım olamaz.

Çünkü bir kadınım.

Kültürler insanı oluşturmaz,

insanlar kültürü oluşturur.

Eğer kültürümüzde --

[Alkışlar]

Eğer kültürümüzde

kadınların da insan olduğu
bilgisi yoksa, o zaman

bunu kültürümüze eklemeliyiz.

Sevgili arkadaşım Okoloma Maduewesi
hakkında sıkça düşünüyorum.

Sosoliso kazasında ölen o ve diğerleri

huzurla yatmaya devam etsin.

Onu sevenler tarafından
hep hatırlanacaklar.

Bana feminist dediği seneler öncesindeki
o gün haklıydı.

Ben bir feministim.

Ve o gün sözlüğe baktığımda orada

yazan şey şuydu:

"Feminist, cinsiyetlerin sosyal, politik

ve ekonomik eşitliğine inanan kişidir."

Duyduğum hikayelerden söyleyebilirim ki
benim büyük anneannem

bir feministti.

Evinden evlenmek istemediği bir adamla
evlenmemek için kaçtı ve

kendi istediği adamla evlendi.

Herhangi bir haktan, maldan
mahrum bırakıldığını

hissettiğinde, itiraz etti, protesto etti
ve hakkını aradı.

Benim büyük anneannem feminist
kelimesinin anlamını bilmiyordu, ancak

bu onun bir feminist
olmadığı anlamına gelmiyor.

Bu kelimeye daha çoğumuz
sahip çıkmalı.

Benim Feminist tanımım şu:

"Feminist, şunu söyleyen erkek

ve kadındır--

[Gülüşmeler]

[Alkışlar]

Feminist, şunu söyleyen bir erkek
veya kadındır;

"Evet, günümüzde cinsiyetle alakalı bir
problem var

ve bunu düzeltmeliyiz.

Daha iyi kılmalıyız."

Bildiğim en iyi feminist

kardeşim Kene.

O ayrıca oldukça yakışıklı, dünya tatlısı
bir adam

ve oldukça maskülen.

Teşekkürler.

[Alkışlar]